ตอนนี้เนื้อตัวของหญิงสาวมีแต่รอยแดงเต็มไปหมดเพราะความหวานไปทั้งตัวของหญิงสาวนั่นเองจึงทำให้ชายหนุ่มอดที่จะดูดคลึงตามเนื้อตัวของหญิงสาวไม่ได้ที่เขาทำตามอารมณ์ของเขาได้ทั้งหมดในตอนนี้เพราะหญิงสาวนั้นไม่เหลือเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านเขาจะมีก็แต่เสียงครางเบาๆเรียกอารมณ์ให้เขานั่นเอง
“ไม่ไหวแล้ว...อ้าส์”
ช่องทางรักที่บีบรัดแน่นของหญิงสาวที่มันบีบรัดตัวตนของชายหนุ่มแน่นขึ้นเรื่อยๆทำให้เขานั้นรู้ว่าเธอได้เสร็จสมแล้วเขาเองก็ควบคุมมันไม่ได้เหมือนกันจึงต้องปล่อยน้ำรักเข้าไปในช่องทางรักของหญิงสาวทุกหยาดหยดอย่างรวดเร็วนั่นเองทั้งที่เขานั้นก็ยังไม่หมดเรี่ยวแรงที่จะต่อกิจกรรมรักนี้ต่อ
“ไม่นะ...ไอ้คนบ้า..ฮืออ”
ทานตะวันที่นอนเหนื่อยหอบอยู่นั้นรู้ว่าชายหนุ่มนั้นไม่ได้ป้องกันและกำลังจะปล่อยน้ำรักของเขาเข้ามาในตัวเธอหญิงสาวจึงต้องสั่นหัวห้ามชายหนุ่มอย่างพัลวันเพราะเธอกลัวผลที่มันจะตามมาแต่มันก็ไม่ทันแล้วเธอจึงก่นด่าเขาอย่างเจ็บใจและมีน้ำตาไหลรินลงมาอีกรอบและมีสายตาจิกมองที่ชายหนุ่มอย่างโมโห
“คนบ้าเหรอ...ขออีกรอบแล้วกัน”
“ม่ายยย....อื้มมมม”
เอริคไม่ได้สะท้านต่อคำพูดของหญิงสาวแต่อย่างใดเขาเห็นว่าเธอนั้นมีแรงที่จะด่าทอเขาเธอก็คงจะรับมือกับเขาได้อีกหลายรอบเป็นแน่เขาจึงเริ่มการรัวสะโพกใส่เธอใหม่อีกครั้งโดยไม่รู้จักเหน็ดจักเหนื่อยจนเสียงครางของทั้งคู่นั้นดังไปจนค่อนคืนบทรักของชายหนุ่มจึงสงบลงแล้วเขาจึงใช้ผ้าเช็ดเนื้อเช็ดตัวหญิงสาวที่นอนนิ่งอยู่แล้วจัดการกับตัวเขาเองแล้วกลับมานอนกอดหญิงสาวไปจนเช้า
เช้าวันต่อมา
“...ต่อไปนี้ผมจะดูแลคุณเองจะให้คุณอยู่อย่างสบาย...ผมรู้สึกดีกับคุณมากจริงๆนะครับ”
เอริคนอนกอดหญิงสาวที่นอนร้องให้สะอื้นเล็กๆอยู่ที่เตียงนอนในเมื่อเขานั้นได้กระทำการสอนบทรักให้หญิงสาวเมื่อคืนแล้วเขาเองพร้อมรับผิดชอบเธอเสมอชายหนุ่มกุมมือหญิงสาวเอาไว้พร้อมกับกับเธออีกว่าต่อไปนี้เขานั้นจะเป็นคนดูแลเธอเองเพราะทรัพย์สมบัติที่เขามีอยู่นั้นสามารถเลี้ยงเธอได้ยังรุ่นลูกรุ่นหลานเลยก็ว่าได้
“..............”
ทานตะวันยังคงเงียบนิ่งมีแต่เสียงสะอื้นเล็กๆที่แผ่วออกมาและไม่ยอมโต้ตอบอะไรกับชายหนุ่มพร้อมทั้งสะบัดมือออกจากชายหนุ่มอย่างรังเกียจเพราะเธอยังโกรธเรื่องเมื่อคืนที่เขากล้าทำแบบนั้นกับเธออยู่ไม่หาย
“เป็นเมียผมมันน่าเสียใจขนาดนั้นเลยหรือไง”
เอริครู้ว่าหญิงสาวคงจะโกรธเขามันแน่อยู่แล้วแต่เขานั้นก็ไม่ได้ทิ้งขว้างเธอเป็นของเล่นเขาพร้อมรับผิดชอบเธออีกอย่างเขาก็ไม่ใช่นักสืบกระจอกๆคนที่เธอเคยรู้จักด้วยเขาเป็นถึงประธานใหญ่ควบคุมกิจการทั้งหมดในเครือมาติเนสอันที่จริงเธอควรจะดีใจด้วยซ้ำ
“จะพาตะวันไปไหน...ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ”
จู่ๆชายหนุ่มก็ลุกขึ้นมารวบตัวเธออุ้มขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวหญิงสาวเลยจำต้องยอมปริปากพูดกับชายหนุ่มเพราะอยากรู้ว่าเขานั้นจะพาเธอไปที่ไหนอีก
“ผมจะพาคุณไปอยู่ที่ที่มันสบายกว่านี้ไง...”
เอริครวบตัวหญิงสาวที่กำลังจะต่อต้านแต่เรี่ยวแรงเธอตอนนี้น่าจะไม่มีมากนักเพราะเขาไม่รู้สึกสะทกสะท้านเลยสักนิดยังอุ้มเธอเดินออกไปได้อย่างสบายๆพร้อมบอกกับเธอว่าเขานั้นจะพาเธอไปอยู่ที่ที่มันสบายกว่านี้
“ตะวันไม่ไป...ปล่อยตะวันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
ทานตะวันใช้เรี่ยวแรงที่มีดิ้นหนีชายหนุ่มแต่เหมือนเขาจะไม่รู้สึกอะไรเลยพร้อมกัดฟันพูดกับชายหนุ่มด้วยสีหน้าและน้ำเสียงที่ไม่พอใจว่าเธอไม่ไปไหนทั้งนั้นแล้วก็ไม่อยากจะเห็นหน้าของชายหนุ่มอีกด้วย
“คุณก็รู้ว่าสั่งผมไม่ได้”
เอริคอมยิ้มเล็กน้อยที่แม่สาวจอมพยศมีสีหน้าที่เหวี่ยงวีนอย่างเห็นได้ชัดแต่เขามองมันว่าน่ารักมากกว่าหญิงสาวเวลาโกรธแก้มจะป่องออกมาจนเขาอยากจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มเธอเล่นเสียจริงแต่ติดที่เขาต้องคอยประคองอุ้มเธอไว้อยู่นั่นเอง
เพี๊ยะๆๆๆ ปั้กกกก
“นี่ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ...”
“โอ้ยยย....ผมเจ็บนะ”
ทานตะวันยังคงใช้มือตบตีจิกข่วนไปที่ใบหน้าของชายหนุ่มเพราะว่าเขานั้นไม่ยักที่จะยอมปล่อยเธอตามที่เธอบอกเสียทีจนชายหนุ่มต้องเบี่ยงหน้าหลบมือของเธอพัลวันพร้อมบอกกับเธอว่าเขาก็รู้สึกเจ็บเหมือนกันที่เล่นข่วนหน้ากันแบบนี้
“โอ้ยยย”
เมื่อเอริคอุ้มหญิงสาวมาถึงรถตู้คันหรูที่ลูคัสเปิดประตูไว้ให้แล้วเขาจึงวางเธอลงที่ในรถตู้ทันทีจนก้นหญิงสาวไปกระแทกกับเบาะของรถแต่ถึงเบาะจะนิ่มยังไงมันก็ทำให้เธอรู้สึกเจ็บที่กลางกายของเธออยู่ดีเพราะตอนนี้มันยังระบมอยู่มาก
“มานั่งบนตักผม”
เอริครีบเข้ามานั่งที่ข้างๆหญิงสาวเขาเห็นสีหน้าเหยเกและท่านั่งที่ไม่ถนัดของเธอทำให้เขารู้ได้ทันทีว่าเธอยังเจ็บส่วนนั้นอยู่มากนั่นเองจึงบอกให้เธอมานั่งบนตักของเขาจะดีกว่าถึงแม้มันจะไม่ช่วยให้เธอหายเจ็บได้เลยแต่ก็ยังดีกว่านั่งที่เบาะตรงนั้น
“ไม่”
ทานตะวันยังปฏิเสธเขาทั้งๆที่เธอก็นั่งไม่สบายเท่าไร
“ดื้อจริงๆ...นั่งบนนี้จะได้ไม่เจ็บ”
“จะพาตะวันไปไหน”
เอริคจำต้องใช้แขนแกร่งของเขารวบตัวหญิงสาวขึ้นมานั่งที่ตักของเขาพร้อมกอดรัดเอาไว้ในขณะที่รถกำลังวิ่งอยู่คราแรกหญิงสาวก็เหมือนจะขืนตัวเล็กน้อยแต่เธอรู้สึกว่ามันสามารถทำให้เธอไม่ค่อยรู้สึกเจ็บได้หญิงสาวจึงยอมนั่งอยู่บนนั้นพร้อมถามชายหนุ่มอีกครั้งว่าตกลงเขาจะพาเธอไปไหนกันแน่ตอนนี้เธอไม่ค่อยจะไว้ใจชายหนุ่มสักเท่าไร
“ก็บอกว่าจะพาไปอยู่ที่ที่มันสบายกว่านี้ไงให้สมกับคนที่เป็นเมียผม”
เอริคอมยิ้มมุมปากพร้อมบอกกับหญิงสาวว่าที่ที่เขาจะพาเธอไปมันจะสบายกว่าบ้านพักหลังเล็กๆที่นี่หลายร้อยเท่าให้เอได้อยู่สบายสมกับเป็นภรรยาของเขานั่นเอง
“ตะวันไม่ใช่เมียคุณ”
ทานตะวันมองชายหนุ่มตาเขียวเธอไม่ชอบให้เขาพูดแบบนี้เลยอีกทั้งสิ่งที่เขาทำกับเธอตัวเธอเองนั้นไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำ
“แล้วไอ้ที่ร้องอยู่ใต้ร่างผมเมื่อคืนเค้าเรียกว่าอะไร”
เอริคยังไม่หยุดแกล้งหญิงสาวโดยการพูดย้ำเรื่องความสัมพันธ์ของเธอและเขาเมื่อคืนที่ผ่านมาทำเอาหญิงสาวหน้าร้อนผ่าวปั้นหน้าไม่ถูกเพราะรู้สึกอายคำพูดที่ชายหนุ่มพูดออกมา
“นี่คุณเอส...หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะ”
ทานตะวันที่นั่งหน้าชาอยู่บนตักของชายหนุ่มที่เปล่าประกาศว่าเธอเป็นเมียเขาโดยที่ไม่อายคนที่ขับรถอยู่ข้างหน้าแม้แต่น้อยจนหญิงสาวต้องสั่งให้เขาหยุดพูดเพราะเธอรู้สึกอายคนอื่นที่อยู่บนรถด้วยกันที่นี่ตอนนี้
บ้านมอแกน“เธออยู่ที่ไหน”วิลล์นั่งดื่มไวน์ราคาแพงอยู่ที่โซฟาหรูที่บ้านหลังใหญ่ของเขาเมื่อเห็นว่าฮานมือขวาของเขากำลังเดินเข้ามาเขาจึงถามหาบุคคลที่เขาต้องการพบทันที“ตอนนี้เธออยู่ที่เพนท์เฮ้าส์เธอครับ”ฮานตั้งใจจะเข้ามารายงานเรื่องนี้กับนายใหญ่ของบ้านเรื่องนี้พอดี“ดีนายรออยู่ที่นี่เดี๋ยวฉันไปหาเธอเอง”วิลล์ตั้งใจว่าวันนี้ยังไงเขานั้นก็ต้องพบหน้าหญิงสาวให้ได้เพราะเธอบ่ายเบี่ยงกับการเรียกพบของเขามาหลายวันแล้วหลังจากที่เขาให้ลูกน้องของเขาไปประกันตัวเธอออกมาพร้อมใช้อำนาจในการจัดการของเขาเพื่อให้เธอหลุดคดี“ครับนาย”เพนท์เฮ้าส์มิเชลติ๊งต่องงงงง“คุณวิลล์”มิเชลที่กำลังเตรียมตัวจะเข้านอนเพราะมันดึกมากแล้วเธอแปลกใจนิดหน่อยที่มีคนมากดออดที่ห้องของเธอเมื่อเปิดประตูออกมาเห็นว่าเป็นใครเธอถึงกับมีสีหน้าที่ซังกะตายอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอไม่ได้อยากเจอคนที่มาหาเธอสักเท่าไร“จะหลบหน้าผมอีกนานแค่ไหน”วิลล์เดินแทรกตัวเข้ามานั่งที่โซฟาในห้องรับแขกเพนท์เฮ้าส์ของหญิงสาวพร้อมจ้องไปที่หญิงสาวที่กำลังเดินตามเขาเข้ามาว่าทำไมเธอถึงพยายามที่จะหลบหน้าเขา“คุณจะมาช่วยมิเชลทำไม...มิเชลทำงานพลาดต้องขอโทษด้วยงานนี้
“เฮ้อ.....อือ...โอเค”หัวใจของมิเชลนั้นแทบจะเต้นสั่นออกมาด้านนอกเพราะจู่ๆเขาก็ให้เวลาเธอคิดเพียงไม่กี่วินาทีเท่านั้นหญิงสาวคิดว่าจะลงพยายามหาข้อต่อรองดูเผื่อว่าจะได้ผลแต่ชายหนุ่มกลับไม่สนใจที่จะฟังเธอแม้แต่น้อยทำให้หญิงสาวนั้นต้องถอนหายใจเฮือกใหญ่พร้อมกัดฟันตอบตกลงชายหนุ่มไปอย่างเลี่ยงไม่ได้น้ำตาเม็ดเล็กเริ่มไหลมาอาบแก้มแต่เธอก็พยายามปาดมันออกไปเพื่อไม่ให้เขานั้นเห็นความอ่อนแอของเธอนั่นเอง“มันต้องอย่างนี้สิ...งั้นเรามาเริ่มกันเลย”วิลล์อมยิ้มแล้วหันมามองหญิงสาวด้วยสายตาที่โลมเลียพร้อมเดินจูงมือของหญิงสาวเข้าไปในห้องนอนของเธอทันที“ดะ..เดี๋ยวฉันยังไม่พร้อม”มิเชลไม่คิดว่าชายหนุ่มจะบ้าคลั่งอารมณ์ร่วมรักกับเธอในตอนนี้และเดี๋ยวนี้เขาจะไม่ยอมปล่อยให้เธอทำใจบ้างเลยหรืออย่างไร“ไม่พร้อมก็ต้องพร้อม”วิลล์ผลักหญิงสาวลงกับเตียงนอนของเธอพร้อมทาบทับที่ตัวหญิงสาวลงช้าๆอย่างไม่เร่งรีบเพราะยังไงหญิงสาวก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธเขาได้ด้วยข้อตกลงกันนั่นเอง“อื้ออ..”วิลล์บดจูบหญิงสาวอย่างนุ่มนวลเนิ่นนานเสียจนหญิงสาวมีอาการอ่อนระทวยให้เขาอย่างเห็นได้ชัดเพราะการด้อยประสบการณ์เรื่องนี้ของเธอทำให้เมื่อเจอสัม
เช้าวันต่อมา“จะไปไหน”วิลล์รู้สึกตัวตื่นเพราะหญิงสาวที่นอนอยู่ในอ้อมกอดของเขานั้นกำลังขยับตัวเพื่อที่จะลุกหนีเขาออกไปชายหนุ่มจึงรั้งตัวหญิงสาวเอาไว้พร้อมถามเธอด้วยน้ำเสียงงัวเงียของคนที่พึ่งตื่นนอนว่าเธอนั้นจะไปไหน“ปล่อย...”มิเชลหันมามองหน้าชายหนุ่มที่กำลังรั้งตัวเธอเอาไว้ไม่ให้ลุกจากเตียงพร้อมบอกให้เขานั้นปล่อยแขนเธอเพราะเมื่อเขานั้นได้สิ่งที่เขาต้องการจากตัวเธอแล้วเขาก็ไม่ควรที่จะมายุ่มย่ามกับตัวเธออีก“คุณทำให้ผมตื่นแต่เช้าเลยรู้ไหม”“นี่...ไม่นะ...อื้มมม...”วิลล์ที่มองเห็นแผ่นหลังขาวเนียนและเนินอกของหญิงสาวที่มันโผล่ออกมาจากผ้าห่มด้วยแสงแดดที่มันส่องผ่านม่านเข้ามาทำให้ตอนนี้ตัวของหญิงสาวนั้นน่ามองไปอีกเท่าตัวจนเขาอดที่จะรวบตัวเธอมานอนใต้ร่างเขาอีกไม่ได้มิเชลนั้นถึงกับมีสีหน้าที่ตื่นตระหนกอย่างเห็นได้ชัดเพราะเธอรู้ว่าในตอนนี้มันจะเกิดเรื่องอะไรกับเธอจึงใช้มือทั้งสองดันแผงอกของเขาให้ห่างออกจากตัวของเธออย่างเร็วที่สุดพร้อมปฏิเสธชายหนุ่มด้วยการสั่นหัวไปมาเป็นการร้องขอเพราะเธอนั้นยังรู้สึกเจ็บระบมจากเรื่องเมื่อคืนอยู่ไม่หายแต่ชายหนุ่มนั้นก็หาได้สนใจไม่เขาอยากจะปลดปล่อยกับเธอในตอน
“ไม่มีคนอยู่เลยนี่นา”ทานตะวันแง้มประตูห้องลองดูอยู่ว่าข้างนอกนั้นมีใครอยู่หรือเปล่าเมื่อเห็นว่าไม่มีใครเธอจึงค่อยๆเดินออกมาที่หน้าประตูพร้อมมองซ้ายมองขวาและแอบเหลือบดูด้านนอกว่าชายหนุ่มนั้นยังนั่งอยู่ตรงที่เดิมอีกหรือเปล่าเมื่อกวาดสายตาออกไปเธอเห็นว่าเหมือนฝันของเธอที่คิดว่าจะออกไปจากที่นี่แล้วหนีชายหนุ่มนั้นสลายไปกับตาเพราะว่าข้างนอกนั้นมีทีมบอดี้การ์ดยืนอยู่ทั่วทุกมุม“อุ้ยย...ขอโทษค่ะ”“ฟ้า”ทานตะวันที่กำลังยืนด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าประตูห้องลองนั้นจู่ๆก็มีหญิงสาวถอยหลังเข้ามาเดินชนประตูของเธอเข้าเมื่อหญิงสาวคนนั้นหันกลับมาขอโทษทานตะวันเธอจึงร้องเรียกชื่อของหญิงสาวตรงหน้าอย่างดีใจที่เจอคนรู้จักเพราะปลายฟ้านั้นเป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงมหาลัยเมื่อเรียนจบแล้วก็แยกย้ายกันหางานทำพึ่งเจอกันวันนี้นี่แหละช่างเป็นโชคดีของทานตะวันเสียจริง“อ้าวตะวันมาเที่ยวที่อังกฤษเหมือนกันเหรอ”ปลายฟ้าหันมาถามทานตะวันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเพราะเธอก็ดีใจเหมือนกันที่เจอเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว“มานี่กับฉัน”ทานตะวันมองซ้ายมองขวาพร้อมกับดึงตัวหญิงสาวเข้ามาในห้องลองเสื้อผ้า“เดี๋ยวๆอะไร”ปล
“คุณทานตะวันมาถึงแล้วครับคุณเอส”ลูคัสรับสายที่โทรตรงมาจากล็อบบี้พร้อมเดินมาบอกเจ้านายหนุ่มของเขาที่กำลังแต่งตัวอยู่ว่าหญิงสาวที่เขาต้องการพบนั้นเธอเดินทางมาถึงแล้ว“ดี...ส่งรถไปรับเธอมาที่นี่ได้เลย”เอริคที่กำลังสวมเสื้อเชิ้ตสีขาวและติดกระดุมอยู่หน้ากระจกยกยิ้มเล็กน้อยพร้อมสั่งกับลูคัสว่าให้คนพาหญิงสาวมาที่นี่ได้เลยเพราะเขาต้องการคุยกับเธอที่นี่บ้านที่เขาพักนั้นค่อนข้างที่จะเป็นส่วนตัวและห่างจากตัวโรงแรมมากก็เพาะว่าเขาเลือกที่ที่แพงที่สุดและส่วนตัวที่สุดนั่นเองเพราะเขาเตรียมการเรื่องนี้ไว้อย่างดีแล้วยังไงวันนี้เขาก็ต้องทำให้ทานตะวันรู้ว่าเมื่อเขาเลือกเธอแล้วอย่าหวังว่าทั้งชีวิตของเธอจะหนีเขาพ้น“ครับคุณเอส” “เดี๋ยว..”“ครับคุณเอส???”ลูคัสรับปากคนเป็นเจ้านายพร้อมจะเดินออกไปสั่งให้ทีมบอดี้การ์ดไปรับทานตะวันมาที่นี่แต่ก็ต้องชะงักเพราะเสียงเรียกของเจ้านายหนุ่ม“นายว่าฉันดูโอเคหรือยังลุค”เอริคมีอาการประหม่าเล็กน้อยพร้อมมองหน้าลูคัสและถามลูกน้องของเขาว่าเขานั้นดูดีหรือยังเพราะเขาอยากจะดูดีที่สุดเมื่อเจอกับหญิงสาวนั่นเอง“ดูดีมากเลยครับคุณเอส”ลูคัสยิ้มให้เจ้านายหนุ่มของเขาพร้อมยกนิ้วให
“ก็แล้วแต่ถ้าคุณไม่ยอมก็ลองคิดดูนะว่าบริษัทของคงไทยจะเสียหายเท่าไรแล้วพนักงานในบริษัทอีกเป็นร้อยจะอยู่อย่างไงก็ขึ้นอยู่กับคุณแล้วนะคุณภรรยา”ฟอดดดดเอริคเห็นท่าทีที่ปฏิเสธของหญิงสาวแล้วเขาจำต้องพูดให้เธอได้คิดว่าหากเธอไม่ยอมทำตามบริษัทคงไทยจะเกิดอะไรขึ้นบ้างก็อยู่ที่เธอตัดสินใจเพียงคนเดียวพร้อมทั้งกดจมูกหอมแก้มหญิงสาวคนที่เขาคิดถึงมานานในตอนที่เธอกำลังเผลอเพราะนั่งคิดอยู่ด้วย“นี่คุณเอส”ทานตะวันแทบหันหน้าหนีชายหนุ่มไม่ทันที่จู่ๆเขาก็มาฉวยโอกาสกับเธอตอนนี้เธอเลยมอบสายตาพิฆาตฟาดไปที่หนาของเขาหนึ่งทีแต่ก็ไม่เห็นชายหนุ่มจะสะทกสะท้านกลัวแม้แต่น้อยกลับนั่งอมยิ้มจ้องหน้าเธอไม่หยุด“ผมให้เวลาคุณคิดหนึ่งคืนแล้วผมจะเอาคำตอบตอนเช้า...แต่ถ้าคุณคิดผิดคงไทยและพนักงานในบริษัทเค้าคงมีจุดจบที่น่าสงสาร”เอริคเข้าไปกอดหญิงสาวที่กำลังจะลุกหนีเขาไปอีกรอบอยู่ในอ้อมอกพร้อมกระซิบข้างหูของเธออีกรอบย้ำให้เธอนั้นตัดสินใจดีๆเพราะเขานั้นพูดจริงทำจริงฟอดดดดดจุ๊บบ“ผมคิดถึงคุณที่สุดเลยตะวัน...แสบมากนะที่กล้าหนีผมมา”เมื่อเห็นหญิงสาวได้แต่เงียบทำหน้าบึ้งตึงอยู่ในอ้อมกอดของเขาชายหนุ่มจึงทั้งกอดทั้งหอมเธออย่างคนที่
“หยุดพูดแล้วฟังผม...ผมดูออกว่ามันไม่ได้อยากเป็นแค่พี่น้องกับคุณเพราะฉะนั้นคุณก็อยู่ห่างๆมันไว้”เอริคไม่ปล่อยให้หญิงสาวได้พูดจบประโยคเขาดูออกว่าคงไทยคิดยังไงกับหญิงสาวจากที่เคยคุยกันและภาพที่เห็นเขาเป็นผู้ชายเขาดูออกเขาจึงต้องสั่งให้หญิงสาวสุดที่รักของเขาอยู่ห่างจากคงไทยมากเท่าไรก็ยิ่งดีที่สุด“อย่ามาสั่งตะวัน...ตะวันโตแล้วคิดเองได้ว่าใครดีหรือใครไม่ดีถ้าพี่ไทยชอบตะวันจริงก็ไม่เสียหายที่ตะวันจะเปิดใจให้คนดีๆอย่างเค้าเพราะเค้าไม่เคยหลอกลวงตะวัน”ทานตะวันตอกกลับชายหนุ่มด้วยคำประชดประชันเพราะหลายครั้งแล้วที่ชายหนุ่มนั้นสั่งเธออย่างเอาแต่ใจและไร้เหตุผลใจจริงของเธอนั้นไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วเพียงแค่พูดประชดชายหนุ่มให้รู้ไว้ว่าเขานั้นไม่มีสิทธิ์ห้ามการกระทำของเธอ“หึ่!!...คำก็พี่ไทยสองคำก็พี่ไทย...อย่าหวังว่ามันจะได้มาเจ๊าะแจ๊ะกับคุณอีกเลย”เอริครู้สึกระคายหูกับชื่อที่หญิงสาวเรียกคงไทยเสียเหลือเกินมันดูสนิทเกินหน้าเกินตาของเขาเกินไปทั้งที่เขาเป็นสามีของเธอหญิงสาวยังไม่เคยเรียกเขาแบบนี้มาก่อนเลยความน้อยใจบวกกับอารมณ์หึงทำให้ชายหนุ่มนั้นอยากแสดงให้เธอได้รู้อีกครั้งว่าทุกอย่างในตัวเธอนั้นมันเป็น
“คุณเอส...คุณเป็นอะไรคะ...ช่วยด้วยค่ะใครอยู่ข้างนอกช่วยด้วยค่ะ”โรงพยาบาลXXXเมื่อเหล่าบอดี้การ์ดวิ่งเข้ามาตามเสียงเรียกของนายหญิงของพวกเค้าก็พากันหามเจ้านายหนุ่มของพวกเขาส่งโรงพยาบาลอย่างรวดเร็วทานตะวันเองใจเสียอยู่ไม่น้อยไม่คิดว่าคนที่แข็งแรงอย่างชายหนุ่มนั้นจะมาวูบเอาดื้อๆแบบนี้20 นาทีผ่านไปเมื่อเอริคมาถึงโรงพยาบาลทีมหมอก็เข้าดูอาการชายหนุ่มอย่างรวดเร็วพร้อมให้น้ำเกลือเพื่อบำรุงเพราะเอริคอยู่ในภาวะที่อ่อนเพลียมากเนื่องจากชายหนุ่มโหมงานหนักตั้งแต่กลับมาจากไทยเพราะเขาต้องดูแลงานเกือบทั้งหมดรวมถึงงานของน้องชายของเขาด้วยในตอนนี้นั่นเอง“คุณเอริคเป็นยังไงบ้างคะคุณหมอ”ทานตะวันนั่งคุยกับหมอที่รักษาชายหนุ่มเป็นการส่วนตัวเธอรู้สึกเป็นห่วงชายหนุ่มอย่างมากเธออยากรู้อาการของเขาว่าเขานั้นเป็นอะไรกันแน่เพราะคนที่น่าจะแข็งแรงอย่างชายหนุ่มไม่น่าจะเป็นอะไรง่ายๆนี่เขาคงเป็นหนักจริงๆ“คุณเอริคมีอาการอ่อนเพลียอย่างมากเพราะพักผ่อนไม่เพียงพอครับดูได้จากตุ่มน้ำที่ขึ้นตามตัวเพราะภูมิคุ้มกันบกพร่องต้องใช้สเตียรอยด์ในการรักษาและอาหารเสริมร่วมด้วยหมอคิดว่าอยู่ดูอาการสักสองสามวันก็น่าจะกลับได้แล้วครับ..แต่