ตอนที่22 โชคดีของทานตะวัน

“ไม่มีคนอยู่เลยนี่นา”

ทานตะวันแง้มประตูห้องลองดูอยู่ว่าข้างนอกนั้นมีใครอยู่หรือเปล่าเมื่อเห็นว่าไม่มีใครเธอจึงค่อยๆเดินออกมาที่หน้าประตูพร้อมมองซ้ายมองขวาและแอบเหลือบดูด้านนอกว่าชายหนุ่มนั้นยังนั่งอยู่ตรงที่เดิมอีกหรือเปล่า

เมื่อกวาดสายตาออกไปเธอเห็นว่าเหมือนฝันของเธอที่คิดว่าจะออกไปจากที่นี่แล้วหนีชายหนุ่มนั้นสลายไปกับตาเพราะว่าข้างนอกนั้นมีทีมบอดี้การ์ดยืนอยู่ทั่วทุกมุม

“อุ้ยย...ขอโทษค่ะ”

“ฟ้า”

ทานตะวันที่กำลังยืนด้อมๆมองๆอยู่ที่หน้าประตูห้องลองนั้นจู่ๆก็มีหญิงสาวถอยหลังเข้ามาเดินชนประตูของเธอเข้าเมื่อหญิงสาวคนนั้นหันกลับมาขอโทษทานตะวันเธอจึงร้องเรียกชื่อของหญิงสาวตรงหน้าอย่างดีใจที่เจอคนรู้จักเพราะปลายฟ้านั้นเป็นเพื่อนกับเธอตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงมหาลัยเมื่อเรียนจบแล้วก็แยกย้ายกันหางานทำพึ่งเจอกันวันนี้นี่แหละช่างเป็นโชคดีของทานตะวันเสียจริง

“อ้าวตะวันมาเที่ยวที่อังกฤษเหมือนกันเหรอ”

ปลายฟ้าหันมาถามทานตะวันด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเพราะเธอก็ดีใจเหมือนกันที่เจอเพื่อนสาวที่ไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว

“มานี่กับฉัน”

ทานตะวันมองซ้ายมองขวาพร้อมกับดึงตัวหญิงสาวเข้ามาในห้องลองเสื้อผ้า

“เดี๋ยวๆอะไร”

ปลายฟ้าตกใจเล็กน้อยที่จู่ๆทานตะวันก็ลากเธอเข้าปอย่างมีลับลมคมใน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

“เธอเข้าไปดูด้านในหน่อยว่าทำไมคุณผู้หญิงที่เข้าไปลองชุดยังไม่ออกมาซะที”

เอริคเริ่มเห็นว่ามันนานผิดปกติแล้วที่ทานตะวันนั้นยังไม่ออกมาเสียทีอย่างน้อยเธอก็น่าจะลองได้ชุดสองชุดแล้วเดินออกมาให้เขานั้นได้ดูบ้างแต่นี่กลับเงียบเป็นเป่าสากจนเขานั้นผิดสังเกตจึงเรียกให้พนักงานในร้านเข้าไปดูหญิงสาวด้านในแล้วยืนรอรายงานอย่างใจจดใจจ่อ

5 นาทีต่อมา

“เอ่อ...คุณผู้หญิงไม่อยู่ด้านในแล้วค่ะท่านประธาน”

พนักงานสาวทั้งสองรีบเดินมาหาประธานหนุ่มพร้อมรายงานกับเขาว่าหญิงสาวนั้นไม่ได้อยู่ในห้องแล้วอย่างหน้าซีดเซียวเพราะกลัวว่าเธอจะตกงานเพราะไม่ได้ดูแลผู้หญิงของท่านประธานอย่างดีน่ะสิ

“..ว่าไงนะ...”

เอริคยืนหลับตาสูดหายใจเข้าลึกๆดับความโมโหของเขาพร้อมปัดมือให้พนักงานทั้งสองนั้นกลับไปทำงานของตัวเองตามปกติได้เพราะเขาไม่ค่อยอยากที่จะระเบิดอารมณ์ใส่ใครในตอนนี้เขาไม่รู้ว่าหญิงสาวออกไปตอนไหนเพราะบอดี้การ์ดของเขาก็เฝ้าดูอยู่แทบจะเต็มหน้าร้านเขาคิดว่าต้องมีคนช่วยเธอออกไปเป็นแน่

3 เดือนต่อมา

ประเทศไทย

ต่อจากตัวอย่างตอนที่หนึ่ง

บริษัทXXX

“รถพร้อมแล้วครับตะวันพี่ขอโทษทีนะที่พี่ไม่ได้ไปคุยงานด้วยเพราะพี่ติดธุระที่จะคุยกับลูกค้าอีกเจ้าหนึ่งนี่เพราะผลงานของตะวันเลยนะที่ทำให้ลูกค้าเข้ามาติดต่อซื้อผ้าจากบริษัทเรา”

คงไทยเดนมาหาหญิงสาวที่นั่งรอเขาอยู่ในห้องทำงานแต่เช้าพร้อมยื่นแฟ้มเอกสารรายละเอียดข้อตกลงที่ต้องเจรจากับลูกค้าอีกฝ่ายหากจะทำการซื้อขายและนำเข้าสินค้าพร้อมบอกกับหญิงสาวว่ารถที่จะพาเธอไปคุยกับลูกค้านั้นพร้อมเรียบร้อยแล้วและขอบคุณเธออย่างมากเป็นเพราะผลงานการออกแบบของหญิงสาวจึงทำให้มีลูกค้ามาติดต่อที่จะทำธุรกิจกับบริษัทของเขาหลายเจ้าจนตอนนี้ต้องเรียงคิวกันคุยงานกันหัวหมุน

“เป็นเพราะตะวันที่ไหนล่ะคะเป็นเพราะทุกคนที่นี่ช่วยกันต่างหาก...ตะวันไปนะคะ”

ทานตะวันยิ้มรับในคำชมของชายหนุ่มเธอคิดว่าเป็นผลงานที่เธอออกแบบก็จริงแต่ก็มีอีหลายฝ่ายที่ช่วยกันจัดงานขึ้นมาและยังช่วยงานกันหนักมากกว่าจะสำเร็จได้งานนี้ต้องยกความดีความชอบให้กับทุกคนไม่อย่างนั้นงานคงไม่ออกมาสมบูรณ์แบบอย่างที่เห็น

“ขอให้ราบรื่นนะตะวัน”

คงไทยรู้สึกว่าหญิงสาวช่างเป็นคนที่จิตใจดีเสียจริงชอบถ่อมตัวกับเขาอยู่เรื่อยเขาเองก็ไม่ได้อยากพูดอะไรต่อในเมื่อเธอไม่รับคำชมคนเดียวก็ไม่เป็นไรก่อนจะออกไปเขานั้นก็อวยพรให้หญิงสาวนั้นคุยงานสำเร็จราบรื่นไปด้วยดีเขารู้ดีว่าหากใครได้คุยเรื่องผ้ากับหญิงสาวแล้วเป็นอันต้องยอมเซ็นสัญญาซื้อขายแทบทุกรายเพราะว่าเธอนั้นอธิบายเรื่องผ้าไทยได้อย่างละเอียดลึกซึ้งอย่างมาก

“พี่ไทยก็เช่นกันนะคะ”

ทานตะวันยืนถือแฟ้มพร้อมหันมายิ้มให้กับชายหนุ่มพร้อมบอกให้เขาโชคดีในเรื่องการติดต่อธุรกิจวันนี้ให้ราบรื่นเหมือนที่เขาอวยพรเธอเหมือนกัน

3 ชั่วโมงต่อมา

โรงแรมห้าดาวที่เขาใหญ่

“ถึงแล้วครับคุณตะวัน”

ทนุคนขับรถตู้ของบริษัทเลี้ยวเข้ามาในโรงแรมหรูที่เขาใหญ่เขาจอดรถที่หน้าล็อบบี้แล้วบอกหญิงสาวว่าถึงแล้วเพื่อที่จะให้เธอนั้นเตรียมตัว

“เดี๋ยวพี่นุไปทานข้าวก่อนก็ได้ค่ะเดี๋ยวตะวันคุยงานเสร็จแล้วจะโทรเรียกนะคะ”

ทานตะวันหยิบกระเป๋าของเธอและแฟ้มเอกสารออกจากรถและบอกให้คนขับรถไปหาข้าวแถวนี้ทานก่อนเพราะนี่มันก็ใกล้เที่ยงแล้วอีกอย่างรอเธอคุยงานเสร็จก็อาจจะนานเดี๋ยวถ้าเธอคุยเรียบร้อยแล้วเธอจะโทรเรียกให้เขามารับเอง

“ครับคุณตะวัน”

ทนุรับปากตะวันพร้อมขับรถออกไปจากตรงนี้ทันทีเพราะเขานั้นก็รู้สึกหิวอยู่เหมือนกัน

“มาติดต่อคุยงานกับคุณเอเดนค่ะ”

ทานตะวันเดินเข้าไปยื่นเอกสารให้กับประชาสัมพันธ์ว่าเธอได้รับการติดต่อจากเอเดนให้เธอมาคุยงานกับเขาที่นี่หญิงสาวเองก็ยังไม่ทราบชื่อบริษัทของเขาเหมือนกันเพราะในนามบัตรของเขาก็ไม่มีรายละเอียดบอกเพียงแค่รู้มาจากคงไทยว่าลูกค้าที่เธอนั้นจะมาคุยด้วยวันนี้เป็นบริษัทน้องใหม่ที่กำลังมาแรงเรื่องแฟชั่นมากที่สุดและอยากที่จะคุยรายละเอียดการนำเข้าผ้าจากบริษัทของเธอนั่นเอง

“เชิญคุณผู้หญิงนั่งรอสักครู่นะคะเดี๋ยวดิฉันจะโทรหาคุณเอเดนให้ค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ”

ทานตะวันนั่งรอที่ล็อบบี้ของโรงแรมอย่างตื่นเต้นหญิงสาวพยายามนั่งหายใจเข้าหายใจออกลึกๆทำสมาธิอยู่หลายครั้งเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เธอต้องออกมาคุยงานกับลูกค้าเองเพราะลูกค้ารีเควสมาว่าอยากคุยกับคนที่ออกแบบผลงานในงานแฟชั่นโชว์ครั้งนั้น