ตอนที่14 อยากขอบคุณ

วันต่อมา

19.00 น.

ก๊อกๆๆ

“คุณเอสอยู่ไหมคะ”

เป็นเวลาสองสามวันแล้วที่ทานตะวันนั้นไม่ได้เจอกับเอริคเธอเพียงอยากที่บอกกับเขาว่าเรื่องคืนนั้นเธอไม่ได้ถือสาอะไรเขาแล้วและอยากที่จะขอบคุณเขาอย่างมากที่ช่วยเหลือเธอมาโดยตลอดอีกทั้งตอนนี้เธอก็ยังเซ็นสัญญากับบริษัทของแบรนด์ดังที่ได้ความช่วยเหลือจากเขาแล้วด้วย

แปลกที่ตอนนี้เธออยากให้เขานั้นรับรู้เป็นคนแรกว่าเธอดีใจมากแค่ไหนแต่กลับไม่เจอเขาเสียอย่างนั้นเธอพยายามติดต่อเขาไปหลายครั้งแล้วแต่ก็ติดต่อไม่ได้หญิงสาวจึงให้กำลังใจตัวเองว่าตอนนี้เขาอาจจะรับงานสืบเรื่องอะไรอยู่ก็เป็นได้จึงทำให้เธอนั้นติดต่อเขาได้ยากนั่นเอง

“คุณตะวัน”

“อ้าวคุณวิลล์มาที่นี่ได้ไงคะ”

ตะวันได้ยินเสียงของผู้ชายด้านหลังเรียกชื่อเธอเมื่อหันไปก็เห็นว่าเป็นวิลล์เพื่อนชายที่เธอพึ่งจะรู้จักโดยบังเอิญได้ไม่นานแต่ก็คุยกันถูกคอเพราะเป็นคนที่ชอบเรื่องผ้าเหมือนกันอีกทั้งยังไม่คิดว่าเขาจะมาหาเธอที่นี่

“ก็คุณตะวันเป็นคนบอกผมเองนี่ครับว่าคุณอยู่ที่นี่”

วิลล์ยิ้มเล็กน้อยพร้อมหอบของพลุงพลังออกมาจากรถและบอกว่าหญิงสาวเป็นคนบอกกับเขาเองว่าเธออยู่ที่นี่

“อ๋อ...ใช่จริงด้วยตะวันลืมไปเลยค่ะ...คุณวิลล์มีธุระอะไรหรือเปล่าคะ”

ทานตะวันเองยืนเอามือลูบผมแก้เขินเธอลืมไปเสียสนิทว่าเธอนั้นเป็นคนบอกกับเขาตั้งแต่คราแรกที่ทำความรู้จักกันพร้อมยิ้มแหยๆให้ชายหนุ่มและคิดว่าเขามาที่นี่ก็น่าจะมีธุระเป็นแน่

“คือผมเอาตัวอย่างผ้าที่คุณชอบมาให้น่ะครับแล้วผมซื้ออาหารมาเยอะเลยว่าจะชวนคุณทานด้วย”

วิลล์เองมาที่นี่เพราะมีจุดประสงค์บางอย่างเขาต้องการตีสนิทกับหญิงสาวให้มากที่สุดเพราะว่าเขานั้นรู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าเขานั้นตอนนี้สำคัญกับศรัตรูของเขาเพียงใดแต่เขายังไม่รู้ว่าเหตุใดผู้หญิงของเอริคจะต้องมาอยู่ที่ซอมซ่อแบบนี้ในเมื่อเอริคสามารถพาเธอไปอยู่ที่ดีๆกว่านี้ได้เรื่องนี้มันต้องมีเงื่อนงำเป็นแน่

“ขอบคุณมากนะคะคุณวิลล์งั้นเชิญคุณเข้าไปในบ้านก่อนค่ะ”

ทานตะวันรู้สึกเกรงใจที่ชายหนุ่มหอบผ้ามาให้เธออีกทั้งยังซื้ออาหารเพื่อที่จะมาทานกับเธออีกหญิงสาวจึงรีบให้เขาเข้าไปในบ้านเพื่อวางของเพราะตอนนี้เขาน่าจะหนักน่าดู

“ครับ”

“คุณวิลล์ไม่น่าลำบากซื้อของมาฝากตะวันเลยนะคะ”

ทานตะวันจัดอาหารใส่จานอยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ววางที่ตรงหน้าของชายหนุ่มที่นั่งอยู่เธอเห็นว่าอาหารมันค่อนข้างที่จะเยอะแล้วอีกอย่างก็น่าจะแพงอีกด้วยเธอเห็นว่าชายหนุ่มไม่ต้องลำบากซื้อมาเยอะขนาดนี้ก็ได้

“ไม่ลำบากสักนิดเลย..ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่ครับ”

วิลล์ตอบพร้อมยิ้มให้หญิงสาวตอนนี้เขาชักจะสนใจในตัวของผู้หญิงคนนี้เสียแล้วเพราะเธอดูจะไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นที่สนใจในความรวยของเขาเธอรู้ว่าเขาเป็นใครแต่เธอเองก็ไม่มีทีท่าที่จะสนใจเขาแม้แต่นิดเดียวผิดกับคนอื่นที่เมื่อเขามาหาถึงที่จะต้องมีท่าทีที่ทอดสะพานให้เขาแทบทุกคน

“ผมอยากให้คุณใช้ผ้านี้ตัดสูทให้ผมหน่อยได้ไหมครับเท่าไรผมพร้อมจ่าย”

เมื่อกำลังทานอาหารกันอยู่วิลล์ก็เป็นฝ่ายชวนหญิงสาวคุยพร้อมหยิบผ้าไหมผืนงามที่อยู่อีกถุงที่วางแยกจากถุงที่เขานั้นให้เธอออกมาพร้อมพูดแกมขอร้องให้เฮนั้นช่วยตัดสูทให้เขา

“เอ่อ...ตะวันคงต้องใช้เวลาหน่อยนะคะคุณวิลล์เพราะตอนนี้ตะวันต้องเข้าทำงานอาทิตย์หน้าแล้ว”

ทานตะวันเรื่องตัดผ้าเธอทำให้เขาได้อยู่แล้วแต่เธอนั้นมีงานต้องทำน่ะสิอาจจะต้องใช้เวลานานกว่าชายหนุ่มจะได้ใส่เธอจึงบอกกับเขาก่อนเผื่อว่าถ้าเขารอไม่ไหวควรจะให้ร้านตัดเสื้อที่อื่นตัดให้จะดีกว่า

“ไม่เป็นไรครับผมรอได้”

วิลล์นั้นเข้าใจอยู่แล้วว่าหญิงสาวอาจจะใช้เวลานานซึ่งข้อนี้เขาเองก็ไม่ได้ซีเรียสเพียงแค่อยากมีเรื่องคุยติดต่อกับหญิงสาวบ่อยๆนั่นเองเขาจึงจะจ้างให้เธอตัดสูทให้

“เอ่อ...เมื่อกี้คุณไปเคาะประตูบ้านใครเหรอครับ”

วิลล์อยากจะรู้ว่าเมื่อครุ่ตอนที่เขามาถึงบ้านของเธอหญิงสาวกำลังเคาะประตูอยู่ที่บ้านใครสักคนแต่ก็ไม่ยักมีคนมาเปิดเขาเองจึงสงสัยแต่ในใจก็คิดว่าอาจจะเป็นบ้านของเอริคก็เป็นได้เพราะเขาก็เคยได้ยินข่าวว่าเอริคนั้นชอบอยู่ในที่แบบนี้หลังจากที่แม่ของเขาเสีย

“อ๋อ...เพื่อนตะวันน่ะค่ะ...คุณเอริคแต่เค้าไม่อยู่”

หญิงสาวยิ้มให้ชายหนุ่มเล็กน้อยพร้อมบอกกับเขาว่าบ้านหลังเมื่อครู่ที่เอยืนอยู่ข้างหน้านั้นเป็นบ้านของเพื่อนเธอพร้อมหลุบสายตาลงเพราะเมื่อนึกถึงเขาทีไรก็พาใจเธอนั้นเฉาลงทุกทีเพราะเธอก็ยังไม่รู้ว่าเขานั้นอยู่ที่ไหน

“เค้า...เอ่อ...ทำงานที่เดียวกับคุณตะวันเหรอครับ”

วิลล์พอจะรู้แล้วว่าสิ่งที่เขานั้นคิดมันถูกจึงแสร้งถามว่าคนที่ชื่อเอริคนั้นเป็นเพื่อนที่ทำงานเดียวกับเธอหรือเปล่าจึงได้เช่าบ้านอยู่ใกล้ๆกันนั่นเอง

“เปล่าค่ะ...เค้าเป็นนักสืบค่ะเรารู้จักกันเพราะเขาช่วยตะวันตามหาน้องสาวน่ะค่ะแล้วก็ช่วยให้ตะวันได้ทำงานที่บริษัทXXXอีกด้วย”

ทานตะวันเห็นว่ามันไม่ได้เสียหายอะไรที่จะตอบคนตรงหน้าออกไปว่าเอริคกับเธอนั้นรู้จักกันได้อย่างไรพร้อมบอกว่าเขานั้นยังช่วยให้เธอได้งานที่บริษัทXXXของแบรนด์เสื้อผ้าดังอีก

“ว้าวว...คุณรู้ไหมครับว่าบริษัทนี้ดังแค่ไหนแถมท่านประธานใหญ่ของที่นี่ก็เก่งมากๆด้วยเดี๋ยวผมเปิดข่าวผลงานของเขาให้คุณดูนะครับ”

เมื่อฟังจากคำตอบของหญิงสาววิลล์ก็พอจะรู้ว่าเอริคนั้นเล่นอะไรอยู่แล้วเขาก็รู้เหมือนกันว่าเขาจะเล่นงานเอริคอย่างไรเขาจึงแสร้งบอกกับหญิงสาวว่าผู้บริหารของที่นี่เป็นคนเก่งมากๆพร้อมหยิบมือถือของเขาขึ้นมาเปิดข่าวธุรกิจให้หญิงสาวได้ดูเขาเองก็อยากจะเห็นสีหน้าของหญิงสาวเหมือนกันว่าเธอจะมีสีหน้าอย่างไรเมื่อเห็นประธานใหญ่ของบริษัทที่เธอนั้นจะไปทำงานด้วย

“จริงเหรอคะ...ไหนคะ”

วิลล์ยื่นมือถือของเขาให้หญิงสาวดูทานตะวันเองก็อยากจะเห็นเหมือนกันว่าเจ้านายที่จ้างเธอและให้ข้อเสนอที่ดีมากๆนั้นเป็นใครเพราะเธอนั้นก็อยากรู้เหมือนกันจึงรับมือถือที่ชายหนุ่มยื่นมาให้เธอมาดู