ไปรยามีชีวิตที่สงบสุขมาตลอดยี่สิบสี่ปีที่ผ่านมา พ่อกับแม่จากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์เมื่อสิบปีก่อน ทำให้ไปรยาอยู่ในการอุปการะของคุณอาธงชัย หลังจากเรียนจบในระดับปริญญาตรีเธอก็ได้ทำงานที่เธอใฝ่ฝันมาตั้งแต่เด็ก นั้นคือการเป็นครูประถมที่โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง ชีวิตของไปรยาควรเต็มไปด้วยความสงบสุขหากไม่จู่ๆ อาธงชัยพาเธอมาที่ร้านอาหารในโรงแรมหรู เพื่อจะขายเธอเป็นนางบำเรอใช้หนี้การพนันห้าล้านบาท แม้จะหญิงสาวจะถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีในฐานะลูกคนหนึ่ง แต่ให้ขายตัวใช้หนี้แบบนี้ เธอต้องหนีสถานเดียวเท่านั้น!
View Moreน้ำเสียงราบเรียบดังมาจากผู้ชายในชุดสูทสีน้ำเงินเข้มจนเกือบดำ เขาสวมแว่นกันแดดสีดำอันใหญ่จึงไม่อาจคาดเดาได้ว่าเจ้าของน้ำเสียงคิดอะไรอยู่ คนขับมอเตอร์ไซค์เพิ่งรู้สึกตัวว่าตัวเองเป็นเป้าสายตา มีบางคนหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายคลิป มันเห็นท่าไม่ดีรีบขับรถออกไป พิชญนรีไม่มีเวลาสนใจคนตัวใหญ่ที่เข้ามาช่วยนัก เธอเป็นห่วงแม่หมาและลูกๆ ที่เข้ามาคลอเคลียไม่ยอมห่าง“คุณเป็นเจ้าของหมาเหรอ”“เปล่าคะ แต่...” หญิงสาวพยายามตั้งสติ“เอาเถอะ รถผมจอดตรงนั้น ผมจะอุ้มแม่ไปหาหมอ คุณจะเอาตัวเล็กไปด้วยกันก็ได้นะ”“ค่ะ ค่ะ” พิชญ์นรีทำตามที่เขาบอก เขาอุ้มหมาแม่ลูกอ่อนง่ายดายและไม่กลัวเสื้อผ้าจะเปื้อนเปรอะ เธออุ้มเจ้าตัวเล็กวิ่งตาม เพราะเขาขายาวแค่เดินเร็วๆ ก็เท่ากับเธอวิ่งแล้ว เธอตกใจเล็กน้อยที่เห็นรถเก๋งคันหรูสีดำมันวาวจอดอยู่ เขากดรีโมทกุญแจแล้วพยักหน้าให้เธอเปิดประตู “คุณนั่งเบาะหลังแล้วกัน จะได้ช่วยดูหมาๆด้วย” “ค่ะ” หญิงสาวเปิดประตูเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วแล้วเขาก็ส่งแม่หมาไว้บนตักเธอ เขาเดินอ้อมไปที่ฝั่งคนขับแล้วขับรถออกไปทันที“มีโรงพยาบาลสัตว์อยู่ใกล้ๆ นี่ใช่ไหม”“แค่ เลยสี่แยกไฟแดงหน้าไปประมาณห้าสิ
ปรินทรหันไปพยักหน้ากับลูกน้องแล้วเดินออกไป เขาเองก็ต้องกลับไปดูงานที่บริษัทของตัวเองอยู่แล้ว จะแวะไปดูสินค้าก่อนก็ไม่เสียหายสักเท่าไหร่ เขาสั่งงานลูกน้องเรียบร้อยแล้วก็เดินทางกลับกรุงเทพฯด้วยรถตู้หรูหรา และข้อมูลเกี่ยวกับสินค้าของเขา “เข้างานกะบ่าย?” ปรินทร์พึมพำกับตัวเอง เมื่อถึงกรุงเทพฯก็เข้าบริษัททำงานปกติ พอถึงช่วงบ่าย เขาก็แค่ขับรถไปไม่กี่ช่วงตึกก็ถึงโรงแรมที่นิพัฒน์บอก ชายหนุ่มนั่งดื่มกาแฟร้อนในร้านกาแฟเก๋ไก๋เหมาะกับที่เป็นโรงแรมระดับห้าดาว แล้วสายตาของเขาก็มองเห็นหญิงสาวรูปร่างได้สัดส่วน ดวงตาคมจ้องมองสินค้าที่เดินเข้ามาในชุดพนักงานตอนรับ เสื้อผ้าสีดำขลิบทองทำให้รูปร่างเธอดูเพรียวมากขึ้น สะโพกกลมที่ชวนมองและใบหน้าหวานที่ระบายรอยยิ้มตลอดเวลาผู้หญิงสวยขนาดนี้ เป็นแฟนได้ผีพนันอย่างนิพัฒน์ได้ยังไงกันเขาประเมินราคาอย่างพอใจ ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ต่อสายถึงลูกน้องให้ติดต่อนิพัฒน์เพื่อตกลงข้อเสนอกันอีกครั้ง เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง190เซนติเมตร หรี่ตามองหญิงสาวก่อนจะหยิบแว่นกันแดดมาสวมแล้วเดินออกไป โดยที่คนถูกมองไม่รู้ตัวว่าตัวเองนั้นได้ถูกตีตราเป็นสินค้าใช้แทนหนี้พนั
“ก็ให้คนที่บ้านเอามาให้ซิครับ” เขาพูดน้ำเสียงสุภาพแต่เยียบเย็น เขายกแขนซ้ายขึ้นแล้วใช้มือขวาเลื่อนแขนเสื้อเพื่อดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ ทุกอากัปกิริยาของเขาแม้จะเป็นท่าทางปกติทว่ามีรัศมีอำมหิตแผ่กระจายออกมา“ทำไมผมต้องมาเสียเวลากับคุณนะ”“เพราะผมเป็นลูกค้าประจำไง” ใช่! นิพัฒน์ติดการพนันงอมแงมตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย เริ่มจากพนันฟุตบอลซึ่งก็เสียหนักหลักหมื่นมาหลายรอบ พ่อก็ต้องตามจัดการให้ทุกครั้ง ว่าจะเลิกมันก็เลิกไม่ได้ ไม่หรอก เขาเชื่อว่าเขาไม่ได้ติดการพนัน หนักๆ เข้าเขาก็เล่นพนันตามบ่อนต่างๆ พ่อของนิพัฒน์ก็ตามไปใช้หนี้ให้ พ่อกับแม่ของนิพัฒน์เลิกกันตั้งแต่เขายังเด็ก พ่อมักจะเอาเขาไปทิ้งไว้ตามบ้านญาติคนอื่นๆ ไปเรื่อยๆ ระหว่างที่พ่อทำงานเป็นเซลแมนตระเวนไปทั่วประเทศนั้น เขาก็ถูกพี่ป้าน้าอาเลี้ยงดูในวงเหล้าและวงไพ่ มันคงเดาได้ไม่ยากที่เขาพัฒนาตัวเองมาได้ไกลขนาดนี้เพราะอะไรก่อนที่เขาจะกลายเป็นลูกค้าขาประจำที่คาสิโน่นี้ นิพัฒน์ติดตามญาติผู้ใหญ่ที่นั่งรถตู้ข้ามชายแดนมาเล่นแบบ “ถูกกฏหมาย” ที่ประเทศเพื่อนบ้าน เขายอมรับว่าตื่นตาตื่นใจกับคาสิโน่ นอกจากไม่ต้องกังวลว่าจะถูกตำรวจ
พิชญ์นรีได้แต่ถอนหายใจ การทำงานเป็นกะก็ดีไปอย่างเพราะเขาไม่รู้ตารางเข้างานของเธอ สองสามเดือนมานี้จึงไม่เห็นเขามาก่อกวนเธอรู้สึกเหมือนมีสายตาคู่หนึ่งจ้องมองอยู่ เงยหน้าจากจอคอมพิวเตอร์แล้วกวาดสายตามองไปมาหลายครั้ง เพราะติดนิสัยถูกนิพัฒน์มาก่อกวนทำให้เธอต้องคอยเหลือบมองหาร่างผอมบางของเขาอยู่บ่อยๆ“มีอะไรหรือพั้นซ์” ปาจรีย์ถามเพราะเห็นเพื่อนหันซ้ายหันขวาเหมือนมองหาใครอยู่“ไม่รู้ซิ รู้สึกเหมือนมีคนมอง” พิชญนรีส่ายหน้าไปมา“คงไม่ใช่พี่ชายนอกไส้หรอกนะ” ปาจรีย์ช่วยสอดส่องสายตา เธอเคยอยู่ในเหตุการณ์ที่นิพัฒน์มาขอยืมเงินพิชญนรีมาแล้ว และมีอยู่ครั้งที่เธออดไม่ไหวเลยเข้าไปขวางและต่อว่าที่เขามาขอเงินเพื่อนของเธอ“ยัยบ้า!มาเดือดร้อนอะไรด้วยวะ! หรือเป็นเลสเบี้ยน”“เป็นคนดีไง เลยทนเห็นคนดีถูกรังแกไม่ได้ ถ้าแกไม่รีบไสหัวไป ฉันแจ้งรปภ.ของโรงแรมมาลากคอออกไปแน่ๆ”“ปากดีแบบนี้คงหาผัวได้หรอกนะ”“ต๊าย ตาย นี่ไม่รู้เหรอยะ มีทองท่วมหัวไม่มีผัวก็ได้ยะ”นิพัฒน์โกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงออกไป ปาจรีย์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาแล้วหันไปปลอบเพื่อน ตอนนั้นเองที่พิชญนรีได้เล่าเรื่องราวทั้งหมด เธอก็ได้แต่สงสารและเห็นใจ
“จริงๆเราสองคนรู้จักกันมานานแล้ว แต่เป็นห่วงความรู้สึกของหนูพั้นซ์” นิรุจน์พูดขึ้นด้วยท่าทีเกรงอกเกรงใจ แล้วแนะนำชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ “อ้อ! นี่ลูกชายอาเอง ชื่อนิพัฒน์ รู้จักกันไว้ซิ”“สวัสดีค่ะ” เธอยกมือไหว้ตามมารยาท“สวัสดีครับเรียกพี่แพทก็ได้ เราชื่อน้ำพั้นซ์ใช่ไหม บังเอิญชื่อขึ้นด้วยพ.พานเหมือนกันเลยนะ”ชายหนุ่มผอมบาง หน้าตามีรอยยิ้มแต่ดูเป็นรอยยิ้มที่พิชญ์นรีรู้สึกไม่เป็นมิตร แต่แม่ของเธอกลับยิ้มอย่างมีความสุขจนเธอพูดอะไรไม่ออก โดยเฉพาะเมื่อแม่บอกว่า“บ้านเราก็มีห้องว่างเยอะ แม่ว่าจะให้คุณนิรุจน์กับแพทมาอยู่ด้วยกันกับเราที่นี่”“อะไรนะคะแม่” “ยังไม่ใช่ตอนนี้หรอกจ๊ะ แม่จะให้คนมาปรับปรุงบ้านอีกสักนิด อีกสักเดือนสองเดือนถึงจะเข้ามาอยู่จ๊ะ”“อยู่ที่นี่ บ้านเดียวกันนี่นะ”หญิงสาวอยากจะหวีดร้องแต่เหมือนจุกในอก เธอไม่สามารถพูดอะไรได้เลย แม้ตั้งใจว่าจะใช้เวลาสองเดือนก่อนที่ว่าที่พ่อเลี้ยงจะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังเดียวกัน แต่เมื่อเธอเห็นแม่มีความสุขและไม่ว่าเธอจะลองพูดจาหว่านล้อมอย่างไรก็ไร้ผล สองเดือนจากนั้น นิรุจน์กับนิพัฒน์ก็ก้าวเข้ามาในบ้าน “คุณรุจน์เค้าทำงานเป็นเซลล์แมนนะลูก ส
พิชญ์นรี หญิงสาวสวยสะกดใจชาย เธอทำงานเป็นพนักงานประชาสัมพันธ์โรงแรมห้าดาวในกรุงเทพฯ ไม่ใช่เพียงแค่สวยเท่านั้น เธอยังเก่งขนาดที่มีบริษัทหลายแห่งจีบให้ไปทำงานด้วย ภายใต้ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มซุกซ่อนความหม่นเศร้าไว้ หญิงสาววัย25ปีย้ายจากบ้านที่เคยอบอุ่นมาอยู่คอนโดได้สองปีแล้ว หลังจากที่มารดาของเธอแต่งงานใหม่ พิชญนรีเข้าใจมารดาที่ต้องอยู่ลำพังมาเกือบสิบปี ตั้งแต่ที่บิดาจากไปด้วยอุบัติเหตุทางรถยนต์ มารดาก็ไม่เคยมีผู้ชายคนใหม่ กัดฟันทนส่งเธอร่ำเรียนจนจบ เธอเคยคิดจะมีอยู่กับแม่ดูแลไปตลอดชีวิตทว่าสองปีที่แล้ว มารดาแนะนำผู้ชายคนหนึ่งให้รู้จักและจะอยู่กินด้วย เธอเข้าใจแต่..เธอเข้ากับพ่อเลี้ยงไม่ได้นั้นเป็นเหตุผลที่เธอต้องเก็บเสื้อผ้าออกมาใช้ชีวิตตามลำพัง พิชญ์นรีโอนเงินเข้าบัญชีให้แม่ เธอทำแบบเป็นประจำสม่ำเสมอทุกเดือนเมื่อได้รับเงินเดือนแล้ว แม้จะออกจากบ้านมาอยู่คนเดียวแล้วก็ตาม ใบหน้าหวานถอนหายใจเบาๆ อยู่หน้าตู้ ATM มือเรียวหยิบบัตรATMและสลิปจากตู้ใส่กระเป๋าสะพายของตัวเองแล้วก็นเดินออกมา “หวังว่าแม่จะได้ใช้เงินที่ลูกโอนไปให้นะคะ” พิชญ์นรีบ่นกับตัวเอง เธอโอนเงินให้แม่ทุกเ
เสียงหัวเราะหวานใสดังขึ้น เธอหัวเราะเขาแต่ทำไมเขากลับรู้สึกดี และไม่ได้โกรธเลยสักนิดที่ทำให้เขาดูเป็นตัวตลกแบบนี้“พี่พยัตสายเปย์แบบนี้ ปรายจะตอบแทนยังไงดีนะ”“รักพี่เยอะๆ รักพี่มากๆ รักพี่คนเดียวก็พอแล้วครับ”“ค่ะ ปรายจะรักพี่พยัตเยอะๆ รักมากๆ รักคนเดียว และรักตลอดไป”ไปรยาพูดไปปลดกระดุมเสื้อเจ้าบ่าวออก กล้ามอกแน่นหนั่นที่เคยสัมผัส ปลายนิ้วลากไปที่ขอบกางเกง เธอเลียริมฝีปากตัวอย่างไม่รู้ตัวขณะปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงลง“พี่ทำไม่ไหวแล้ว ขอเลยแล้วกัน” เขาสารภาพแล้วอุ้มร่างเล็กขึ้นไปวางบนเตียง ถอยตัวเองออกมาจัดการกับกางเกงไปให้พ้นตัว เหลือเพียงร่างกายเปลือยเปล่าแล้วจึงปีนขึ้นเตียงแล้วโน้มหน้าลงจูบกลีบปากหวาน เขาชอบความอ่อนหวานยามอยู่ใกล้ และความร้อนแรงของเธอทำให้เขาคลั่งไคล้“ที่รักของพี่” เขากระซิบเสียงพร่า พรมจูบไปทั่วใบหน้า ลากเรียวลิ้นไปตามลำคอแล้วขบเม้มฝากรอยคิสมาร์ก มือหนาเคล้นคลึงอกคู่สวย เสียงหวานครางกระเส่าพร้อมร่างที่บิดส่ายไปมา“อื้อออ พี่พยัต” ไปรยาครางด้วยความเสียวซ่าน เขาปลดตะขอชุดชั้นในออกแล้วอ้าปากดูดดึงยอดอกสีหวาน ปลายลิ้นตวัดรัวพร้อมกับกอบกุมเต้างาม เธอเสียวกระสันจ
“ความจริง หลังจากการทลายบ่อนกับซ่องของกำนันนิยม เรามีหลักฐานพาดพิงมาถึงคุณธงชัยด้วยนะครับ” ภูมิพยัตหยิบซองสีน้ำตาลที่สอดไว้ในกระเป๋าเสื้อนอกออกมาส่งให้ธงชัย เขารับมาแล้วเปิดออกดู ใบหน้าของธงชัยถึงกับซีดเผือกในขณะที่ภรรยาคว้ารูปไปดูแล้วทุบตีสามีพัลวัน“เรามีหลักฐาน นอกจากคุณธงชัยจะเล่นพนันแล้วยังซื้อบริการหญิงที่อายุไม่ถึงสิบห้าปี แค่นี้มันก็ทำให้คุณย้ายไปนอนกินข้าวแดงในคุกได้สบายๆเลยนะครับ”“ไอ้ผัวบ้า! ไอ้จัญไร! ไหนว่าไปเล่นไพ่อย่างเดียวไง”“ก็นั่นมันของแถมนี่ โอ๊ย!” ธงชัยโดนเมียบิดหูเข้าให้“เอาล่ะครับ” ภูมิพยัตหยิบรูปเหล่านั้นกลับคืน “ในฐานะที่เราก็จะเป็นญาติกันแล้ว ผมจะช่วยปิดเรื่องนี้ให้ แต่ผมก็หวังว่าคุณทั้งสองจะตอบแทนบุญคุณผมโดยการไม่ยุ่งเกี่ยวกับไปรยาอีก”“ได้ๆ จะเอาไปทำอะไรก็เอาไปเลย” ธงชัยรีบบอก“คำพูดอย่างเดียวไม่มีความหมาย ผมทำหนังสือสัญญามาแล้ว รบกวนทั้งสองช่วยเซ็นรับรู้ด้วยนะครับ” เขาหยิบซองจดหมายออกมาแล้วส่งให้ ธงชัยรีบเซ็นชื่อโดยไม่อ่านรายละเอียดทั้งมือไม้สั่น ภรรยาของเขาก็เช่นกัน เพราะเกรงสายตาคมกริบคู่นั้น ถ้าขนาดยิงกำนันนิยมคนดังได้ พวกเขาทั้งสองคนรอดได้ยาก
คุณบุญมาและคุณรำเพยดีใจที่จะได้ไปรยามาเป็นลูกสะใภ้ ทั้งสองฟังเรื่องราวทั้งหมดจากเม่นแล้ว ทั้งสองดูจะเห่อว่าที่ลูกสะใภ้มากกว่าลูกชายเสียอีก เรียกว่าเตรียมวางแผนจัดงานแต่งงานให้สมน้ำสมเนื้อไม่ให้ไปรยาน้อยหน้าใคร“ปรายไม่มีญาติผู้ใหญ่ที่ไหน เราจัดกันเล็กๆก็ได้ค่ะ”“ไม่ได้หรอก งานแต่งานลูกชายคนเดียวของบ้านเรา” คุณบุญมาหัวเราะชอบใจ “หนูปรายต้องมีลูกเยอะๆนะ พ่อกับแม่มีลูกคนเดียวเหงาจะแย่ ปรายไม่ต้องห่วง แม่กับพ่อจะช่วยเลี้ยงเอง”“อ้าวพ่อ นี่ลูกผมผมจะเลี้ยงเอง พ่อกับแม่เอาไปเลี้ยงเดี๋ยวก็ตามใจจนเสียคนหรอก”“บ่ะ! ไอ้ลูกคนนี้นี่ ดูเอ็งซิ นี่ก็เสียคนจะแย่อยู่แล้ว พูดจากับพ่อกับแม่ไม่มีหางเสียเอาซะเลย”“ก็พ่อเป็นคนสอนผม ลูกผู้ชายอย่าทำตัวหยุมหยิม ผมก็เป็นแบบนี้”“เอาน่าพ่อลูกคู่นี่ก็นะ” คุณรำเพยห้ามทัพ แล้วหันไปมายิ้มให้ไปรยา “แต่ยังไงหนูปรายก็ยังมีอาอยู่ ถึงเขาจะทำไม่ดีกับเรา เราก็คงจะบอกเขานะ เผื่อวันหน้าได้เจอหน้ากันจะได้มองหน้ากันได้”“ปรายก็คิดแบบนั้นค่ะ”“รอแผลหายก่อนผมจะพาปรายไปบ้านที่กรุงเทพฯ“ดีแล้ว ถ้างั้นก่อนแต่งงานให้หนูปรายมาอยู่เรือนใหญ่กับพ่อแม่ก่อนนะ”“ไม่ได้ อีกตั้งเป็นเดือน
ณ โรงแรมแห่งหนึ่ง“อยากได้แม่บ้านไปดูแลบ้าน ไม่ใช่ผู้หญิงอย่างว่า” ภูมิพยัตโวยวายหัวเสียอยู่ในห้องพักของโรงแรม จากโรงงานมาในเมืองไกลร่วมร้อยกิโลเมตร หากได้เข้าเมืองมาทำธุระอะไรก็ตามแล้วเย็นย่ำนักเขาก็มักจะนอนค้างที่โรงแรม ไม่มีความจำเป็นต้องฝืนขับรถกลับแบบเมื่อยๆให้เหนื่อยเกินความจำเป็น ก็เขาเป็นเจ้าของ “โรงงานแปรรูปไม้ภูมิพยัต” เงินทุนจดทะเบียนมากกว่า 36 ล้านบาทนี่ เขาจะนอนไหนจะทำอะไรก็ได้ เหมือนกับที่เขากำลังเสียงดังใส่เจนนี่ สาวประเภทสองที่ยืนหน้าซีดเผือดอยู่ในห้องพักของเขา“เจนนี่ขอโทษค่ะคุณพยัต” เสียงแหลมพูดขึ้นทั้งที่ปากคอสั่น ผู้ชายคนนี้แม้จะอายุเพียงสามสิบต้นๆ แต่ดูน่าเกรงขาม และชื่อเสียงความโหดเหี้ยมเอาแต่ใจก็ดังกระฉ่อนพอๆ กับความร่ำรวยของเขาเองด้วย“ไม่อยากได้คำขอโทษ อยากได้แม่บ้าน ทำความสะอาดบ้าน ทำกับข้าว โทรมาสั่งแล้วว่าให้หาไว้ให้ ผมจะกลับโรงงานเย็นนี้แล้วจะได้ไหม?” ภูมิพยัตพูดน้ำเสียงราบเรียบแต่แววตาดุดันทำให้หญิงสาวอรชรในชุดรัดรูปเน้นสัดสวนไม่กล้าสบตาด้วย ชายหนุ่มได้แต่ถอนหายใจใช่! เขาเคยใช้บริการเจนนี่ ให้จัดหาคู่นอนมาปรนเปรอเป็นครั้งคราว แต่ที่เขาโทรศัพ...
Comments