ตอนที่2 ตามหาน้องสาว

20.00 น.

เป็นเวลาหลังจากเลิกงานวันสุดท้ายของหญิงสาวนานแล้วเธอกลับบ้านมาด้วยจิตใจที่ห่อเหี่ยวหญิงสาวรู้สึกหนักอึ้งอึดอัดในหัวใจอย่างมากที่ไม่มีใครสามารถช่วยเหลือคลายทุกข์เธอได้เลย

“ฮือๆๆ...ตอนนี้เธออยู่ที่ไหนกันนะจันทร์เจ้ารู้ไหมว่าพี่เป็นห่วงเธอขนาดไหน”

ทานตะวันยังนั่งกอดลูกน้องสาวของเธอร้องไห้ยังไม่หยุดเพราะว่าเป็นเวลาสองเดือนกว่าแล้วที่น้องสาวเธอได้หายตัวไปเธอพยายามวิ่งเต้นแจ้งตำรวจเรื่องคดีทุกอย่างแต่ก็ไม่ได้มีอะไรคืบหน้าขึ้นมาเลยและถึงตอนนี้เธอยังไม่ได้เบาะแสด้วยซ้ำว่าน้องเธอไปอยู่ที่ไหน

หญิงสาวจึงคิดว่าเธอต้องใช้เงินเก็บของเธอทั้งหมดที่มีออกตามหาน้องสาวเธอเองแล้วแหละตอนนี้เธอนั่งร้องไห้ไปด้วยเก็บกระเป๋าไปด้วยเธอซื้อตั๋วเพื่อจะเดินทางไปที่อังกฤษในวันพรุ่งนี้เธอคิดว่าเป็นยังไงเป็นกันเพราะตอนนี้เธอได้ลาออกจากงานเรียบร้อยแล้วเพื่อที่จะตามหาน้องสาวของเธอได้เต็มที่

ในเมื่อกฎหมายช่วยอะไรเธอไม่ได้เธอก็คงจะต้องช่วยเหลือตัวเองเพราะเธอไม่รู้ว่าในตอนนี้น้องสาวของเธอจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้ชีวิตของเธอเหลือเพียงแค่น้องสาวคนเดียวยังไงเธอก็ต้องตามหาคนในครอบครัวกลับมาให้ได้ให้นายเร็วที่สุดไม่ว่าจะต้องยากลำบากแค่ไหนก็ตาม

เคมบริดจ์

“เมื่อไรพี่จะกลับมาอยู่ที่นี่เสียที”

เบรย์เดนนานๆทีเขาจะเห็นพี่ชายของเขากลับมาที่บ้านซะทีตั้งแต่ที่แม่ของเขาเสียไปพี่ชายของเขาก็เอาแต่โทษตัวเองว่าดูแลคนเป็นแม่ไม่ดีพอเพราะในคืนที่แม่ของเขาเสียนั้นพี่ชายของเขามัวแต่ยุ่งอยู่กับงานน่ะสิตอนนั้นเขาเองก็ยังเรียนอยู่ที่อเมริกาอยู่เลยพี่ชายของเขาเอาแต่โทษตัวเองเลยเนรเทศตัวเองไปอยู่ที่หมู่บ้านเล็กๆในเมืองนี้แทนที่จะอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่โตกับเขาที่นี่ซ้ำยังให้เขาดูแลกิจการแทบจะทั้งหมดอีกด้วยแต่เขาก็ยังดูแลอยู่กิจการใหญ่ๆของครอบครัวอยู่แต่แค่ไม่ออกหน้าเท่านั้นเอง

“เรื่องของฉันไม่ดีหรือไงนายอยู่ที่นี่คนเดียวจะได้ไม่ต้องมีใครมาคอยกัดกับนายไง”

เอริครีบเก็บเอกสารลงแฟ้มเพื่อที่เขาจะเอากลับไปตรวจพร้อมเหล่สายตามองน้องชายอย่างอมยิ้มเล็กๆพร้อมบอกข้อดีของการที่เขาไม่ได้อยู่ที่นี่ให้น้องชายของเขาฟัง

“ผมก็แค่เป็นห่วงอยากให้พี่อยู่อย่างสบายแค่นั้นเองไม่รู้ว่าจะไปอยู่อย่างลำบากที่หมู่บ้านเล็กๆนั่นทำไม”

เบรย์เดนไม่เข้าใจว่าเรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้วเขารู้ว่าพี่เขาไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเกิดและมันก็ไม่ใช่ความผิดของพี่ชาของเขาด้วยและไม่จำเป็นเลยที่พี่ชาของเขาจะทาตัวเองอยู่แบบนี้

“ขอบใจที่เป็นห่วงฉันสบายดี...ว่าแต่นายเถอะแบล็คเรื่องผู้หญิงให้มันเบาลงเสียบ้าง”

เอริครู้ว่าน้องชายของเขาเป็นห่วงแต่ตอนนี้เขาใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นก็สบายดีอยู่แล้วไม่มีใครไม่รบกวนใจของเขาอีกด้วยอีกทั้งยังหันกลับไปเตือนน้องชายขงเขาก่อนจะเดินออกจากที่นี่ไปอีกว่าให้น้องชายของเขาห่วงเรื่องของตัวเองจะดีกว่าเพราะเห็นจะเสียงานเพราะผู้หญิงมาหลายครั้งแล้ว

เช้าวันต่อมา

ทานตะวันเก็บกระเป๋าเสร็จตั้งแต่เมื่อคืนพอเช้ามาเธอจึงเรียกแท็กซี่มาที่สนามบินมาขึ้นเครื่องมาตั้งแต่เช้าเพื่อที่จะเดินทางไปที่ประเทศอังกฤษเพราะเธอนั้นตั้งใจว่าที่แรกที่เธอจะต้องไปตามหาน้องสาวของเธอคือโรงแรมในเมืองเคมบริดจ์ที่น้องสาวของเธอบอกกับเธอว่าจะพักที่นั่นและหลังจากการเข้าพักเธอก็ได้ขาดการติดต่อไปเลย

ทานตะวันรู้ว่าที่น้องสาวของเธอต้องย้ายที่เที่ยวมาเป็นประเทศอังกฤษก็เพราะว่าแฟนหนุ่มของน้องสาวเธอตามไปง้อเธอที่นั่นจึงทำให้จันทร์เจ้าน้องสาวของเธอหนีชายหนุ่มไปที่อังกฤษนั่นเองที่เธอไม่ได้ห้ามก็เพราะว่าเธอนั้นไม่ได้อยากให้น้องสาวของเธอกลับไปคบกับผู้ชายแบบนั้น

ตอนนี้ทานตะวันคิดว่าจะไปตามหาน้องสาวของเธอที่เมืองเคมบริดจ์เป็นที่แรกอย่างน้อยเธอก็คิดว่ามันน่าจะมีเบาะแสอะไรบ้างให้เธอได้สืบต่อนั่นเอง

5วันต่อมา

เป็นเวลาสามสี่วันแล้วที่ทานตะวันใช้ชีวิตอยู่ที่เมืองเคมบริดจ์ประเทศอังกฤษหญิงสาวเช่าห้องพักอยู่ที่หมู่บ้านเล็กๆของเมืองถึงมันจะไม่สะดวกสบายเท่าไรนักแต่มันก็ทำให้เธอนั้นเซฟเงินเพื่อที่จะอยู่ที่นี่ได้เป็นอย่างดี