บทที่1 เมื่ออีกคนเปลี่ยนไป 1/2

“อาจจะหมดโปรล่ะมั้งคะ” กอหญ้าไม่อยากให้แม่เครียดไปกับเธอ จึงเอ่ยออกมาแล้วยิ้มขำกับสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้

“เขา?” 

“อยู่ ๆ ก็เงียบ ติดต่อไม่ได้ คนหาย ไลน์ก็ไม่ตอบ” กอหญ้าพูดติดตลก ทั้งที่ในใจแทบแตกสลายได้แล้ว

“พี่เขาเป็นอะไรหรือเปล่า…” นั่นสินะ… เขาเป็นอะไรหรือเปล่า…

รอจนถึงพรุ่งนี้ก็แล้วกัน ถ้าเขายังไม่ติดต่อมา เธอจะไปหาเขาที่บริษัท เพราะเธอเคยไปหาอัลฟ่าที่บริษัทครั้งหนึ่งแล้ว เอาของที่เขาลืมไปให้ จากนั้นก็ไม่ได้ไปอีกเลย

เขาบอกถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องไปหาเขาที่บริษัทอีก เธอจึงเลือกที่จะเชื่อฟังและไม่ไปตามที่เขาบอก…

ส่วนบ้านพ่อแม่ หรือที่ประจำที่เขาชอบไป อย่าพูดถึงเลย เธอเองก็ไม่รู้ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยจริง ๆ

“ไว้พรุ่งนี้หญ้าจะลองโทรหาพี่ฟ่าอีกครั้งค่ะ” 

“อืม ใจเย็น ๆ ใช้เหตุผลนะลูก อย่าใช้อารมณ์เหนือเหตุผล ไม่งันความรักอาจจะจบลงง่าย ๆ โดยที่เราไม่สามารถยื้อมันไว้ได้” 

“ค่ะแม่” 

“ลูกอยากได้ผู้ชายเหมือนพ่อ ตอนนี้ลูกบอกแม่ว่าเขามีนิสัยเหมือนพ่อมาก ดังนั้นต้องรักษาเขาเอาไว้ให้ดีๆ นะ” 

“ค่ะแม่ …แต่ว่า” กอหญ้ารู้สึกดีว่าเขาอาจจะเบื่อเธอแล้ว อาจจะไม่รักเธอแล้ว และสักวันจุดจบมันก็ต้องมาถึง

“ว่า…?” 

“ถ้าวันหนึ่งพี่เขาไม่ใช่ และหนูไม่ใช่สำหรับพี่เขา แม่จะไม่ว่าอะไรใช่มั้ยถ้าเราเลิกกัน” 

“ไม่นะ ถ้าความรักถึงจุดที่อิ่มตัว เจอทางตัน ไปต่อไม่ได้ ก็แค่ปล่อย แล้วเราก็แค่ทำใจแล้วเดินหน้าต่อ ตามหาคนที่เข้ากับเรา รักเราดูแลเราได้เหมือนพ่อไง” เรือนรองปลอบใจลูกสาว กอหญ้าคล้ายจะรู้ว่าวันข้างหน้าจะเป็นยังไง…

ซึ่งเธอพร้อมปลอบลูกเสมอเมื่อความรักของลูกสาวจบลง…

 

“หนูรักแม่ที่สุด” กอหญ้ากอดแม่ มือบางจึงลูบหลังลูกสาวอย่างปลอบโยน กอหญ้าตัดสินใจแล้วว่าพรุ่งนี้เธอจะลองไปหาอัลฟ่าที่บริษัทที่เขาทำงานอยู่ อยากคุยกับเขา และอยากเคลียร์กันให้รู้เรื่อง ดีกว่านิ่งเงียบกันไปแบบนี้…

“มา กินยาก่อน ตามด้วยน้ำอุ่นจะได้ช่วยอุ่นร่างกาย” เรือนรองหยิบยาให้ลูกพร้อมน้ำอุ่น กอหญ้ารับยาจากแม่ก็เริ่มทานยาตามด้วยดื่มน้ำอุ่นจนร่างกายรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาบ้าง อบอุ่นที่มีแม่อยู่ข้าง ๆ แบบนี้ด้วย

เขาไม่รักใช่ว่าเธอจะไม่มีใครรักเธอสักหน่อย

กอหญ้ายู่ปากพยายามไม่น้อยใจหรือเสียใจหากอัลฟ่าจะหมดรักเธอ…

“ป่ะ นอนได้ พักผ่อนพรุ่งนี้ต้องตื่นเช้ามาทำกับข้าวกับแม่นะ” 

“ค่ะ” กอหญ้าล้มตัวนอนนิ่ง ๆ โดยมีแม่กอดปลอบบางเบา จัดผ้าห่มให้ จนเธอรู้สึกเหนื่อยล้าและผล็อยหลับไปในที่สุด

เรือนรองมองดวงหน้าหวานของกอหญ้าก็ยิ้มขึ้นเล็กน้อย ลูกสาวของเธอโตขึ้นแล้ว เรื่องความรักเธอเพิ่งเห็นลูกของเธอมีความรักครั้งแรก และคิดว่าถ้าอกหักจะต้องร้องไห้ฟูมฟายมากแน่ ๆ แต่ไม่คิดว่าลูกของเธอจะเข้มแข็งขนาดนี้

แม้จะเริ่มมีปัญหาแต่ก็ยังคงกักเก็บความเสียใจไว้อย่างมิดชิด มิดจนเธอยังมองไม่ออก ลูกสาวของเธอโตและเก่งขึ้นมากจริง ๆ

กอหญ้าไม่ร้องไห้ฟูมฟายเหมือนตอนเด็ก ๆ อีกแล้ว…

เรือนรองยิ้มทั้งน้ำตา ภูมิใจในตัวลูกมากจริง ๆ

เรือนรองนั่งลูบผมลื่นนุ่มของลูกสาวสักพัก จึงตัดสินใจหยัดกายลุกขึ้น ปิดไฟในห้องจนมืดมิด และปิดประตูห้องของลูกสาวเงียบๆ 

และชวนสามีขึ้นนอนเมื่อลูกสาวคนโตโทรมาบอกว่าวันนี้ไม่กลับบ้าน…

 

ตีสามได้ที่อัลฟ่าเลิกดื่มกับรามิล เขากำลังจะกลับเพนท์เฮ้าส์ริมแม่น้ำเจ้าพระยา ขณะที่กำลังจะออกรถ ร่างสูงกดเปิดสมาร์ทโฟน ข้อความโทรเข้าเด้งขึ้นรัว ๆ มาพร้อมกับข้อความไลน์ของกอหญ้าที่ส่งมาสุขสันต์วันเกิดเขา

วันนี้วันเกิดเขาเหรอว่ะ?

อัลฟ่านิ่งคิด เขาจำไม่ได้ คิ้วเรียวหนาขมวด พลันนึกขึ้นได้ว่าเขาโกหกเธอ แท้ที่จริงแล้ว วันนี้ไม่ใช้วันเกิดเขา ไม่คิดว่ากอหญ้าจะจำมันได้ 

จริงสิ! อีกอย่างที่เขาลืมไป วันนี้คือวันที่เขาขอเธอคบเป็นแฟน…

ริมฝีหนาขบเม้ม รู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาในใจ เขาวางสมาร์ทโฟนลงที่ข้างๆ ก่อนจะเคลื่อนรถออกไปจากผับเพื่อกลับไปที่อพาร์ทเมนส์ที่เขาเช่าไว้หลอกกอหญ้าว่าเป็นที่พักของเขา

ใช้เวลาไม่นาน… รถสปอร์ตหรูก็แล่นเข้ามาจอดใต้อพาร์ทเมน ร่างสูงโปร่งกำยำในส่วนสูงร้อยเก้าสิบสี่ก้าวขายาวๆ ขึ้นไปบนห้องพักชั้นห้าอย่างเร่งรีบ

เขาเองก็ไม่รู้ตัว ว่าเหตุใดตัวเขาถึงได้เร่งรีบขนาดนี้ มือหนาถึงห้องได้ก็รีบไขกุญแจเข้าห้องไปทันที พอเปิดประตูได้เท่านั้นแหละ

ในห้องมืดมิด ไม่มีแต่แสงสว่าง กอหญ้าคงกลับไปแล้ว ร่างสูงโปร่งก้าวขายาวสมส่วนเข้าไปในห้อง เขาเปิดไฟก็เจอกับโน๊ตบนโต๊ะกับข้าว พลันหันไปมองตู้เย็นนิ่งๆ

เค้กที่กอหญ้าบอกจะไปเรียนอยู่ในนั้นสินะ…

ร่างถอดถอนลมหายใจหนักๆ เขาเอื้อมมือไปเปิดตู้เย็นก็ปรากฏเค้กก้อนหนึ่งและอาหารจานโปรดของเขา

วันนี้ที่เธอโทรมาหาเขาหลายต่อหลายครั้งเพราะแบบนี้สินะ…

มือหนารีบล้วงสมาร์ทโฟนออกมาหวังจะโทรหากอหญ้า แต่ส่วนลึกในใจกลับตะโกนก้องบอกตัวเองให้หยุดความคิดนี้

เขากำลังจะเขี่ยเธอทิ้ง จะโทรไปให้ความสัมพันธ์มันลุกฮือขึ้นมาอีกทำไม?

สิ่งที่เขาทำ แน่นอนว่ามันต้องทำให้เธอนึกคิดบ้างว่าเขาไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว และเขาเชื่อว่ากอหญ้าคงรู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงนี้อย่างแน่นอน

ดังนั้นเขาควรรอเธอที่เป็นฝ่ายมาบอกเลิกเขาเอง!

และอย่าได้ลืมว่ากอหญ้าเป็นเมียน้อยของน้องเขย อย่าคิดสนใจในตัวเธอเด็ดขาด!

มือหนาดึงเค้กดึงอาหารจานโปรดที่กอหญ้าทำให้ออกจากตู้เย็น เขาเทอาหารทิ้งใส่ถุงขยะ พร้อมล้างจานเก็บให้เข้าที่ จากนั้นจึงถือถุงขยะที่เขาทิ้งเศษอาหารและเค้กลงไป เดินหน้าตั้งออกจากอพาร์ทเมนทันที 

อัลฟ่าเคลื่อนรถสปอร์ตหรูออกมาตามท้องถนน จนเจอถังขยะที่มีสุนัขจรแมวจรหาของกินอยู่ เขาจึงโยนเค้กและเศษอาหารให้พวกมันกิน

เค้ก อาหารที่กอหญ้าตั้งใจทำตอนนี้ถูกอัลฟ่าทิ้งโดยไม่เห็นคุณค่า

สายตาคมเหลือบมองเหล่าสุนัข แมวจรแย่งกันกิน ก็เหยียบรถหรูออกจากตรงนั้นโดยไม่สนใจอะไรอีก…