ธารธารา ‘น้ำ’ หญิงสาว ที่เพิ่งจะผ่านพ้นวันมัํธยมปลายหมาดๆ ต้องประสบอุบัติเหตุ ถูกรถชน แล้วคนที่ชนคือ รถของเขา เวธัส ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมด้วยฐานะหน้าตา จนมารดาของเมธัส ขอรับผิดชอบแทนบุตรชาย จึงมาทราบว่า ธารธารามีชีวิตที่รันทดมาก อยู่กับแม่ติดเหล้าและพ่อเลี้ยงขี้เมา มารดาของเมธัสจึงสงสาร ส่งเสียธารธาราเรียนต่อมหาวิทยาลัย และให้ไปอยู่บ้านของตนในฐานะเด็กในอุปถัมภ์ของท่าน จนวันหนึ่งทราบว่าบุตรชายขอบตนเองนั้นไม่ใช่ชายแท้จึง เห็นว่าธารธาราในบัดนี้เติบโตขึ้น สะสวยมากทีเดียวจึงวานให้ช่วย เปลี่ยนลูกชายของตนให้เป็นชายแท้ แล้วหล่อนจะทำอย่างไรต่อไป
View Moreตอนที่ 25เมื่อได้รับคำตอบที่รอคอย เวธัสรู้สึกเหมือนได้รับชีวิตใหม่ เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ให้โอกาสนี้หลุดมือไปเขาพิสูจน์ให้ธารธาราเห็นถึงความจริงใจอีกครั้งด้วยการค่อย ๆ สร้างความสัมพันธ์ขึ้นใหม่อย่างไม่รีบร้อนพวกเขาเริ่มต้นจากการพูดคุยกันแบบเพื่อน แลกเปลี่ยนเรื่องราวและความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตประจำวันในทุกวัน เวธัสพยายามทำให้ธารธารารู้สึกว่าเธอมีค่าเสมอ และทุกครั้งที่เธอเล่าเรื่องที่ทำให้เธอยิ้มหรือหัวเราะเขาจะตั้งใจฟังและยิ้มตาม เขาอยากให้เธอได้รู้ว่าความสุขของเธอนั้นสำคัญกับเขามากแค่ไหนมีครั้งหนึ่งที่ธารธาราต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อถ่ายละคร เวธัสตัดสินใจขับรถไปหาที่กองถ่ายพร้อมกับของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขารู้ว่าเธอชอบธารธาราทั้งประหลาดใจและปลื้มใจ เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่ไม่เคยใช้กับเขามานาน“จริงๆ พี่เวไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะคะ”เธอบอกเขาอย่างจริงใจ“ไม่เลยพี่เต็มใจ”เขายิ้มบาง ๆ พลางมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งธารธารายิ้มกลับ ดวงตาของเธอเริ่มเผยความอบอุ่นที่เคยถูกเก็บซ่อนไว้ เวธัสรับรู้ได้ว่ากำแพงของเธอค่อย ๆ พังทลายลงทีละนิดแต่เขาก็ไ
ตอนที่ 24หลังจากวันนั้น เวธัสไม่รอช้า เขาทุ่มเททุกวิถีทางในการพิสูจน์ให้ธารธาราเห็นว่าเขาจริงจังและพร้อมจะเปลี่ยนแปลงเขาแสดงออกผ่านการกระทำแทนคำพูด ไม่ว่าจะเป็นการแสดงความห่วงใยเล็กๆ น้อยๆ ที่คอยอยู่ข้างเธอเสมอโดยไม่ล้ำเส้นหรือการเฝ้ารอเธอหลังเลิกกองถ่ายในยามดึก แค่เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยบางวันเขาส่งอาหารและกาแฟที่เธอชอบไปที่กองถ่าย โดยไม่เคยปรากฏตัวหรือพูดถึงความพยายามเหล่านี้ให้ใครรู้เพราะเขาไม่ต้องการให้ธารธารารู้สึกอึดอัด เวธัสรู้ดีว่าการแสดงความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อาจไม่ใช่การพร่ำบอก แต่คือการทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความตั้งใจนั้นอย่างแท้จริงในวันหนึ่งที่ฝนตกหนัก เขามารอรับเธอที่กองถ่ายโดยที่ธารธาราไม่รู้มาก่อน เธอเดินออกจากกองพร้อมร่มเล็กๆ ที่ไม่อาจป้องกันสายฝนได้ทั้งหมดเวธัสจึงเดินเข้ามากางร่มใหญ่ของเขาเหนือหัวเธอ เธอสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขา เธอเพียงขยับถอยห่างเล็กน้อย แล้วเอ่ยเสียงเรียบๆ ว่า“ไม่จำเป็นต้องมาทำแบบนี้ก็ได้ค่ะ ”เวธัสพยักหน้าเข้าใจ“พี่รู้ครับ แต่พี่แค่อยากให้น้ำรู้ว่าพี่พร้อมจะอยู่ข้างๆ น้ำ…ในทุกสภาพอากาศ ไม่ว่าฝนจะตกหนักแค่
ตอนที่ 23หลังจากได้สติ เวธัสรู้ว่าเขาไม่อาจปล่อยให้ธารธาราหายไปจากชีวิตโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยเขาตัดสินใจที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อขอโทษและแก้ไขสิ่งที่เคยพลาดไป เขาใช้เวลารวบรวมความกล้าและความคิดที่ชัดเจนก่อนจะเริ่มต้นการเดินทางเพื่อแก้ไขความสัมพันธ์ครั้งนี้อย่างจริงจังเขาเริ่มจากการหาข้อมูลจากเพื่อนร่วมงานและคนใกล้ชิดของธารธารา พยายามที่จะค้นหาเบาะแสว่าสถานที่ถ่ายละครของเธออยู่ที่ไหนจนในที่สุด เขาได้รู้ว่าวันถ่ายละครของธารธาราจะมีขึ้นอีกครั้งในอีกไม่กี่วันวันนั้นเขาไปถึงกองถ่ายแต่เช้า ในใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและคำถามว่าเธอจะยอมฟังเขาหรือไม่ เวธัสรอจนธารธารามาถึงดวงตาของเขามองตามเธอทันทีที่เธอก้าวลงจากรถ ด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อเธอหันมาเห็นเขา ธารธาราชะงักไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอฉายแววประหลาดใจ แต่ทันทีที่เห็นเวธัส เธอกลับเบือนสายตาเดินผ่านเขาไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“น้ำ...รอสักครู่ได้ไหม?”เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ขอโอกาสธารธาราหันมามองเขานิ่งๆ รอยยิ้มอ่อนที่เคยมีให้เขาได้หายไปจากใบหน้าเหลือเพียงความเยือกเย็น“มีอ
ตอนที่ 22 จากคนมีเหตุผลกลายเป็นคนงี่เง่าเวลาผ่านไปนับเดือนตั้งแต่ธารธาราเดินออกจากชีวิตของเวธัส เขาพยายามจะติดต่อเธอทุกทาง ทั้งโทรศัพท์ ข้อความ หรือแม้แต่การส่งอีเมลแต่ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไร ธารธาราก็บล็อกทุกช่องทางจนหมด ราวกับว่าเธอได้หายไปจากโลกของเขาอย่างสิ้นเชิงในช่วงแรก เวธัสยังทำเป็นไม่ใส่ใจ พยายามบอกตัวเองว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องการ ธารธาราจะได้ไม่ต้องมารู้สึกผิดหรือติดอยู่กับความสัมพันธ์ที่เขาเองก็ไม่แน่ใจแต่ในขณะที่วันเวลาค่อยๆ ผ่านไป เขากลับพบว่าความเงียบงันนั้นเริ่มกลืนกินหัวใจของเขา เขารู้สึกว่างเปล่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน การไม่มีธารธาราอยู่ข้างๆทำให้ชีวิตของเขาดูหม่นหมอง และการงานที่เคยเป็นที่พึ่งพิงทางจิตใจสำหรับเขาก็ไม่อาจเติมเต็มช่องว่างในใจนั้นได้อีกต่อไปทุกคืน เขาไม่อาจข่มตาหลับได้ หันไปมองข้างกายที่ว่างเปล่า ห้องที่เคยมีร่องรอยของเธอเต็มไปหมดกลับเงียบสงบและว่างเปล่าเขาเริ่มรู้สึกว่าการใช้ชีวิตที่ไม่มีธารธาราอยู่ข้างๆ กลายเป็นเรื่องที่แทบทนไม่ได้ และเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ จนในที่สุด วันหนึ่งเขาจึงตัดสินใจไปหาคนที่เขาคิดว่าคงจะเข้าใจมากที่ส
ตอนที่ 21พายุหึงเมื่อธารธารากลับมาถึงคอนโด ภายในห้องมืดสลัว เธอสังเกตเห็นเวธัสนั่งเงียบอยู่ตรงริมระเบียงตำแหน่งโปรดของเขาเขาเหม่อมองออกไปในความมืดพลางสูบบุหรี่อย่างเงียบงัน ควันจางลอยอ้อยอิ่งในอากาศเส้นสายควันบางเบาที่สะท้อนแสงไฟจากถนนเบื้องล่างดูราวกับโอบล้อมใบหน้าของเขาไว้อย่างหม่นหมองเวธัสเป็นคนที่ไม่สูบบุหรี่บ่อยนัก การที่เขาถือบุหรี่อยู่เช่นนี้บ่งบอกได้ชัดว่าในใจของเขากำลังมีเรื่องให้ขบคิดหนักหน่วงธารธาราเพียงแค่ยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง ความสงสัยผุดขึ้นในใจ แต่เธอไม่กล้าถาม ไม่อยากรบกวนความเงียบงันของเขา เธอจึงทำเพียงเดินผ่านไปเงียบๆ หวังว่าเขาจะได้ใช้เวลาตามลำพังหญิงสาวก้าวเข้าไปในห้องของตัวเอง เปิดไฟสลัวๆ และปลดปล่อยลมหายใจยาว ความเหนื่อยล้าจากการทำงานทั้งวันกดทับเธอจนรู้สึกเหมือนแทบหมดแรงจิตใจที่ว้าวุ่นเกี่ยวกับงานสัมภาษณ์ที่เพิ่งผ่านมาก็ยังไม่จางหาย เธอเดินเข้าไปชำระร่างกายโดยไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เวธัสนั่งขบคิดและเครียดถึงที่สุดนั้น ไม่ใช่เรื่องใดอื่น นอกจากเรื่องของเธอเองในความเงียบ เวธัสเหม่อมองควันบุหรี่ที่ค่อยๆ ลอยจางขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน เขารู้ดีว่าธารธาราไม่ได้ตั้
ตอนที่ 20 พายุหึง"น้ำค้าง!"เสียงเรียกของออย ผู้จัดการสาววัยสามสิบปลายๆ ดังขึ้นในความวุ่นวายของกองถ่าย ท่ามกลางเสียงทีมงานขนย้ายอุปกรณ์และจัดฉาก ทุกคนในวงการนี้รู้จักเธอในนาม "น้ำค้าง" แต่คนที่บ้านเรียกเธอว่า "น้ำ" เพียงสั้นๆ ฟังดูเรียบง่ายและอบอุ่น"คะ พี่ออย"น้ำค้างรับคำพร้อมรอยยิ้ม เธอเดินเข้ามาหาผู้จัดการที่ยืนกอดอก มองเธอด้วยสายตาแฝงความขี้เล่น“อิจฉาจัง ได้ประกบคู่กับพระเอกหล่อขนาดนี้”ออยพูดพลางยิ้มมุมปากน้ำค้างหัวเราะน้อยๆ และพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“จริงค่ะพี่ หล่อมาก”ออยชะงักไปเล็กน้อยเหมือนไม่คาดคิดคำตอบจากเธอ ก่อนหรี่ตามองด้วยท่าทีจับผิด “เอ้า เห็นด้วยง่ายๆ นึกว่าจะตอบกลับมาแบบ ‘ก็งั้นๆ’ ตามที่ชอบพูดซะอีก”น้ำค้างหัวเราะคิก พลางส่ายหน้าราวกับเอ็นดู“แหม พอเขาหล่อ ก็บอกว่าหล่อสิคะพี่ จะให้พูดก็งั้นๆ ทั้งที่เห็นเต็มตาได้ไง”คำพูดของเธอแฝงด้วยความจริงใจและความตรงไปตรงมา ออยได้ยินแล้วยิ่งยิ้มกว้าง ก่อนจะส่ายหน้าอย่างอดเอ็นดูไม่ได้ คำตอบของน้ำค้างช่างซื่อตรงและน่ารักเหมือนเจ้าตัวช่วงเวลาสัมภาษณ์เต็มไปด้วยแสงแฟลชจากกล้องและเสียงฮือฮาของผู้สื่อข่าว น้ำค้างนั่งอยู่ข้างพระเอกหนุ
ตอนที่ 19 รู้สึกก่อน เจ็บก่อนธารธารายืนอยู่หน้ากระจก ส่องดูภาพสะท้อนของตัวเองในชุดเสื้อขาวสกรีนชื่อละครและกางเกงยีนส์ราคาแพงเธอรู้สึกเหมือนก้าวเข้าสู่โลกใหม่ที่เต็มไปด้วยโอกาสและความหวัง ใบหน้าที่เคยไร้เดียงสาของเธอในวันวานได้ถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจที่ส่องประกายเมื่อมีคนมองเห็นคุณค่าในตัวเธอแต่ในขณะที่กำลังใช้เวลาในช่วงที่มีความสุขนี้ เสียงทุ้มของเมธัสก็ดังขึ้นจากด้านหลัง สัมผัสอบอุ่นที่โอบกอดเธอจากข้างหลังทำให้ธารธารารู้สึกถึงความหวั่นไหวที่ไม่ได้มีเพียงแค่ความรักความสนิทสนมในอ้อมกอดนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง และในชั่วขณะหนึ่ง ความคิดเล็กๆ ก็แวะเวียนว่าเขากำลังหลงรักเธออยู่หรือเปล่า“ให้ฉันไปส่งไหม”เมธัสถามขึ้นเสียงอ่อนโยน“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำขับรถไปเอง”ธารธารารีบตอบ พยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกอ่อนไหวเกินไป“ลืมไปว่าเดี๋ยวนี้เป็นดาราดัง มีรถหรูขับไม่ใช่เด็กกระโปโลเหมือนเมื่อก่อน”เขาแซว ทำให้เธอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนในตัวเอง แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ความรู้สึกบางอย่างตีกลับในใจเธอ“คุณอย่าทำให้น้ำลำบากใจเลยค่ะ”เสียงของเธอแผ่วเบา พลางคิดถึงสถานะที่ยังคงไม่มีความแน่นอน“ถ้าไม่ไ
ตอนที่ 18 ความสัมพันธ์อันลึกซึ้งเมธัสไม่ยอมปล่อยให้เธอได้หายใจหรือคิดหนี สัมผัสของเขาช่างร้อนแรง ราวกับไฟที่แผดเผาทุกความรู้สึกในหัวใจของธารธาราเขากระชับแขนรอบตัวเธอและดึงเธอเข้ามาใกล้จนไร้ระยะห่าง จูบของเขาไม่ใช่เพียงสัมผัสที่ผิวเผินแต่แฝงไปด้วยอารมณ์รุนแรงที่ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาอย่างลึกซึ้ง และธารธารารู้สึกว่าตนเองแทบจะหลอมละลายอยู่ในอ้อมแขนของเขาเมธัสพาธารธาราถอยหลังทีละก้าวโดยไม่ละริมฝีปากจากเธอ สติสัมปชัญญะของธารธาราค่อยๆ เลือนหาย ความร้อนรุ่มในอกแพร่กระจายไปทั่วร่างเธอรู้สึกถึงเนื้อผ้าเย็นชื้นของผ้าปูเตียงเมื่อแผ่นหลังของเธอสัมผัสลงบนเตียงนุ่ม เมธัสค่อยๆ กดเธอลงเบาๆ โดยที่ดวงตาคมนั้นยังจับจ้องเธออย่างแน่วแน่ริมฝีปากของเขาผละจากริมฝีปากบางเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะโน้มลงมาที่ลำคอขาวนวลของเธอ สัมผัสอ่อนโยนสลับกับความร้อนรุ่ม ทำให้เธอรู้สึกเหมือนต้องมนตร์ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างภายนอกห้องนั้นเลือนหายไป เหลือเพียงพวกเขาสองคนที่ถูกพันธนาการด้วยแรงดึงดูดอันยากจะต้านทานหัวใจของธารธาราเต้นแรงราวกับจะหลุดออกจากอก ทุกสัมผัสของเขาช่างอบอุ่นและอ่อนโยนจนเธอไม่อาจปฏิเสธได้ขณะที่เขาประคองใ
ตอนที่ 17 เกย์จริงหรือปลอม ธารธาราเดินเข้ามาในห้องก็พบว่าเมธัสนั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้วยามนี้ใบหน้าหล่อเหลาแม้ในยามที่เขาแสดงอาการเย็นชาและเคร่งขรึม ใบหน้าหล่อเหลาและแววตาทรงอำนาจของเขาเปี่ยมไปด้วยความเด็ดเดี่ยว สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธอด้วยความเรียบเฉย แต่มันเหมือนกับเป็นคมมีดที่จ่ออยู่ที่คอของเธอ ทำให้หัวใจธารธารารู้สึกสั่นสะท้านอย่างไม่รู้ตัว “ฉันบอกว่ายังไง” “หมายถึงอะไรคะ” “ห้ามคบกับใครในระหว่างที่อยู่กับฉัน” “ฉันไม่ได้คบค่ะ” “แล้วใครมาส่ง” “เพื่อนค่ะ” “เพื่อนงั้นหรอ” เมธัสก้าวเข้ามาหาเธออย่างเงียบเชียบ ทว่าหนักแน่น ทุกก้าวที่เขาย่างกรายเข้ามาราวกับจงใจส่งพลังข่มขู่ไปในที ดวงตาคมเข้มสบประสานกับเธออย่างไร้ความปรานี ธารธาราได้แต่เดินถอยหลังโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นระรัวด้วยความหวาดระแวง อึดอัดและปั่นป่วนจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก ในใจเธอผุดคำถามกังขา คำล่ำลือที่เคยได้ยินว่าเขาเป็นเพียงภาพลวงตาที่ซ่อนเบื้องหลังบุคลิกเคร่งขรึมอย่างนี้ได้จริงหรือ? ชายหนุ่มตรงหน้าที่แสดงท่าทีเด็ดเดี่ยวและเอาแต่ใจอย่างชัดเจน หากนี่คือการเสแสร้ง ธารธาราก็ไม่อาจมองเห็นเค้าของมันได้เลย แ
ตอนที่ 1เสียงก้องกระแทกคำสั่งอันหยาบกร้านจากพ่อเลี้ยงขี้เมาก้องกังวานในห้องสลัว"เอาเงินมานี่!"มือหนาและเย็นเยียบของเขากระชากกระเป๋าออกจากมือของเด็กสาววัยเพียงสิบแปดอย่างไร้เยื่อใย น้ำขืนแรงพยายามเหนี่ยวรั้งกระเป๋ากลับมาหัวใจเต้นกระหน่ำด้วยความกลัวและความเจ็บปวดที่ปะปนปั่นป่วน ความหวังที่จะรักษาเงินจำนวนนี้ไว้เหมือนเศษสุดท้ายของเกราะที่ปกป้องความฝันของเธอเงินเพียงเล็กน้อยที่เธอสะสมมาจากงานพิเศษหลังเลิกเรียน ถูกเก็บงำด้วยความหวังที่จะเป็นทุนให้เธอได้เรียนต่อในวันที่มืดมิดไร้ซึ่งการสนับสนุนจากแม่ที่ติดเหล้า และคลั่งไคล้ชายผู้เป็นพ่อเลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้น“พ่อจ๋า อย่าเอาเงินของน้ำไปเลยนะคะ”เสียงของเธอสั่นเครือ ดวงตาวาววับทอประกายอ้อนวอน หวังให้เขาได้ตระหนักถึงความหมายของเงินนี้ แต่นัยน์ตาแข็งกระด้างของเขากลับฉายเพียงร่องรอยความเย็นชา"แกจะหวงเงินทำไม! ตราบใดที่แกกับแม่แกยังซุกหัวนอนอยู่ใต้หลังคาบ้านของฉัน!"คำพูดกราดเกรี้ยวดังก้อง น้ำยืนนิ่ง ความรู้สึกไร้ค่าแล่นผ่านร่างราวกระแสลมหนาวที่เยือกเย็น แต่เมื่อมือหยาบกร้านนั้นพยายามจะฉวยเอาเงินไปอีกครั้งเธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย ดึงกระเป๋าออ
Comments