ลิขิตรักเปลี่ยนเกย์ให้เป็นชาย

ลิขิตรักเปลี่ยนเกย์ให้เป็นชาย

last updateLast Updated : 2024-11-29
By:  Bee yongOngoing
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
25Chapters
194views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

ธารธารา ‘น้ำ’ หญิงสาว ที่เพิ่งจะผ่านพ้นวันมัํธยมปลายหมาดๆ ต้องประสบอุบัติเหตุ ถูกรถชน แล้วคนที่ชนคือ รถของเขา เวธัส ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมด้วยฐานะหน้าตา จนมารดาของเมธัส ขอรับผิดชอบแทนบุตรชาย จึงมาทราบว่า ธารธารามีชีวิตที่รันทดมาก อยู่กับแม่ติดเหล้าและพ่อเลี้ยงขี้เมา มารดาของเมธัสจึงสงสาร ส่งเสียธารธาราเรียนต่อมหาวิทยาลัย และให้ไปอยู่บ้านของตนในฐานะเด็กในอุปถัมภ์ของท่าน จนวันหนึ่งทราบว่าบุตรชายขอบตนเองนั้นไม่ใช่ชายแท้จึง เห็นว่าธารธาราในบัดนี้เติบโตขึ้น สะสวยมากทีเดียวจึงวานให้ช่วย เปลี่ยนลูกชายของตนให้เป็นชายแท้ แล้วหล่อนจะทำอย่างไรต่อไป

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1

ตอนที่ 1

เสียงก้องกระแทกคำสั่งอันหยาบกร้านจากพ่อเลี้ยงขี้เมาก้องกังวานในห้องสลัว

"เอาเงินมานี่!"

มือหนาและเย็นเยียบของเขากระชากกระเป๋าออกจากมือของเด็กสาววัยเพียงสิบแปดอย่างไร้เยื่อใย น้ำขืนแรงพยายามเหนี่ยวรั้งกระเป๋ากลับมา

หัวใจเต้นกระหน่ำด้วยความกลัวและความเจ็บปวดที่ปะปนปั่นป่วน ความหวังที่จะรักษาเงินจำนวนนี้ไว้เหมือนเศษสุดท้ายของเกราะที่ปกป้องความฝันของเธอ

เงินเพียงเล็กน้อยที่เธอสะสมมาจากงานพิเศษหลังเลิกเรียน ถูกเก็บงำด้วยความหวังที่จะเป็นทุนให้เธอได้เรียนต่อในวันที่มืดมิดไร้ซึ่งการสนับสนุนจากแม่ที่ติดเหล้า และคลั่งไคล้ชายผู้เป็นพ่อเลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้น

“พ่อจ๋า อย่าเอาเงินของน้ำไปเลยนะคะ”

เสียงของเธอสั่นเครือ ดวงตาวาววับทอประกายอ้อนวอน หวังให้เขาได้ตระหนักถึงความหมายของเงินนี้ แต่นัยน์ตาแข็งกระด้างของเขากลับฉายเพียงร่องรอยความเย็นชา

"แกจะหวงเงินทำไม! ตราบใดที่แกกับแม่แกยังซุกหัวนอนอยู่ใต้หลังคาบ้านของฉัน!"

คำพูดกราดเกรี้ยวดังก้อง น้ำยืนนิ่ง ความรู้สึกไร้ค่าแล่นผ่านร่างราวกระแสลมหนาวที่เยือกเย็น แต่เมื่อมือหยาบกร้านนั้นพยายามจะฉวยเอาเงินไปอีกครั้ง

เธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย ดึงกระเป๋าออกมาด้วยแรงที่มาจากความมุ่งมั่นอันสุดท้ายในใจ

ความกลัวและความเสียใจหลอมรวมเป็นพลังให้เธอพุ่งออกจากบ้านนั้นอย่างสุดชีวิต ร่างเล็กวิ่งฝ่าความมืดไปโดยไม่คิดหันกลับไปมอง

เสียงตะโกนดังก้องไล่ตามหลัง

“อีน้ำ! กลับมานี่เดี๋ยวนี้นะ!”

เสียงอันดุดันแฝงด้วยความโกรธเกรี้ยว และแม้ขาทั้งสองข้างจะสั่นสะท้านทุกย่างก้าว แต่น้ำก็เร่งวิ่งให้เร็วขึ้นไปอีก

หัวใจที่เคยถูกกักขังมานานเริ่มเต้นรัวด้วยแรงแห่งเสรีภาพ การก้าวออกจากที่คุมขังในครั้งนี้ แม้ปลายทางจะยังเลือนราง แต่เธอรู้สึกถึงลมหายใจของอิสรภาพที่รออยู่เบื้องหน้า

แต่ทันใดนั้น… “โคร้ม!” เสียงดังสนั่นทำลายความเงียบสงบในชั่วพริบตา ราวกับโลกหยุดหมุน

คนขับหันมาพลันพร้อมกับใบหน้าซีดเผือด

“คุณเวธัสครับ! ชนคนครับ!”

เสียงรายงานดังก้องในหูของเจ้าของรถ ร่างสูงสง่าที่นั่งอยู่เบาะหลัง ความเย็นเยือกแห่งความตระหนกแผ่ซ่านไหลท่วมร่าง หัวใจเต้นโครมครามด้วยความกังวลและความตกใจที่ตีรวนกัน

“รีบลงไปดูอาการคนเจ็บ!”

เมธัสออกคำสั่ง ราวกับย้ำเตือนตัวเองว่าเวลานี้การช่วยเหลือคือสิ่งสำคัญ

เขาสั่งเสียงหนักแน่นแต่แฝงด้วยความร้อนใจ ขณะมองออกไปในความมืด หวังเพียงให้คนที่ถูกชนไม่เป็นอะไร

เวธัสก้าวลงจากรถด้วยอาการร้อนรน หัวใจเต้นกระหน่ำไม่เป็นจังหวะ เมื่อสายตาจับจ้องไปยังร่างบอบบางของเด็กสาวที่นอนสลบอยู่เบื้องหน้า

ใบหน้าของเธออ่อนเยาว์สดใส ผิวพรรณเปล่งปลั่งราวกับดอกไม้ที่ยังผลิบานไม่เต็มที่ ความเวทนาแล่นวาบเข้าครอบครองใจเขาทันที ความรู้สึกผิดเกาะกุมจนยากจะปัดป้อง

เวธัสไม่รอช้า ควักโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรเรียกรถพยาบาลอย่างเร่งด่วน เสียงเขาแผ่วสั่นด้วยความกังวลที่เขาพยายามปิดซ่อน เมื่อเด็กสาวถูกนำตัวขึ้นรถพยาบาล

เขาจึงรีบก้าวตามไปที่โรงพยาบาลพร้อมคนขับอย่างไม่รั้งรอ

เมื่อคุณหญิงภาวิณีได้ฟังเรื่องจากปากลูกชาย หัวใจถึงกับหายวาบ

ความห่วงใยแผ่ซ่านอย่างไม่อาจเก็บงำไว้ได้ เธอรีบเร่งตามไปยังโรงพยาบาลด้วยความกังวลที่อัดแน่นในอก

ดวงตาคู่นั้นฉายแววความหวาดหวั่น ไม่เพียงแต่ห่วงใยเมธัสผู้เป็นลูกชาย

แต่ยังเกรงว่าข่าวนี้จะลุกลามกลายเป็นเรื่องใหญ่ ในแวดวงนักธุรกิจที่ทุกสายตาจับจ้อง

ชื่อเสียงของเมธัสคือสิ่งที่ถูกเฝ้าจับตามองเสมอ จึงรีบไล่ให้ลูกชายกลับบ้านไปพักผ่อนในทันที

ขณะเดียวกัน เสียงครวญเบาๆ ดังขึ้นจากเตียงผู้ป่วย

"โอ๊ย..."

ธารธารา หรือ น้ำค้าง เด็กสาวผู้บาดเจ็บ เริ่มรู้สึกตัว แม้ยังคลุมเครือจากความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่าง แต่ความรู้สึกนั้นพาให้เธอขยับเล็กน้อย

พลันภาพใบหน้าของคุณหญิงภาวิณีที่นั่งเฝ้าข้างเตียงด้วยแววตาแห่งความสงสารปรากฏชัดขึ้น

คุณหญิงภาวิณีรีบลุกขึ้น เดินเข้ามาหาธารธาราด้วยท่าทางอ่อนโยน

"หนูเป็นยังไงบ้างลูก พอไหวไหม"

เสียงนั้นอ่อนหวานแฝงความเมตตา ชวนให้ธารธารารู้สึกถึงความอบอุ่นแปลกใหม่ที่ไม่เคยได้รับมาก่อน

หลังจากเมธัส ลูกชายของเธอ ถูกส่งกลับบ้านไปพักผ่อนเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของสื่อมวลชน

คุณหญิงภาวิณีก็ปักหลักอยู่ที่โรงพยาบาลด้วยความตั้งใจจะจัดการเรื่องราวทั้งหมดด้วยตัวเอง

ความเป็นแม่ทำให้เธอตัดสินใจอย่างรอบคอบและหนักแน่น เพราะรู้ดีว่าหากเรื่องนี้แพร่ออกไปอาจกลายเป็นข่าวใหญ่ได้

"หนูเป็นอะไรมากไหมจ๊ะ"

คุณหญิงเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แววตาฉายความห่วงใยอย่างจริงใจ

ธารธาราซึ่งยังอยู่ในอาการมึนงง พยายามรวบรวมสติเรียบเรียงความทรงจำอันเลือนราง ก่อนเอ่ยตอบด้วยเสียงแผ่วเบา

“เอ่อ… หนูเป็นอะไรไปหรอคะ”

คุณหญิงภาวิณีถอนหายใจเบาๆ พลางยิ้มละมุน

“หนูถูกรถของลูกชายฉันชนน่ะจ้ะ”

เธอพูดพลางจับมือธารธาราไว้ด้วยความเมตตา

“แล้วหนูมีเบอร์ติดต่อพ่อกับแม่ไหมจ๊ะ เดี๋ยวฉันจะได้โทรหาท่านให้”

เมื่อคำว่า "พ่อกับแม่" ดังขึ้น ราวกับไปกระทบความรู้สึกบางอย่างในใจของเด็กสาว ดวงตาคู่นั้นสั่นไหวด้วยความหวาดหวั่น

เธอขยับมือตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะก้มหน้าลงพลางตอบเสียงสั่นเครือ

“มะ…ไม่ค่ะ ห้ามบอกเด็ดขาดนะคะ”

ธารธาราร้องขอด้วยน้ำเสียงที่เปี่ยมไปด้วยความกลัว หัวใจของเธอสั่นไหวราวกับใบไม้ต้องลม

คุณหญิงภาวิณีมองเด็กสาวด้วยความไม่เข้าใจ แต่ยังคงปรารถนาดีในแววตา

“ทำไมหรอจ๊ะ”

เธอถามอย่างอ่อนโยน

ธารธาราก้มหน้า แววตาลังเลเหมือนคนแบกภาระอันหนักหนา ความรู้สึกที่เก็บกดมานานพัดพาให้เธอรู้สึกสิ้นหวัง ในที่สุด

เธอจึงตัดสินใจเปิดใจเล่าเรื่องราวชีวิตที่เธออดทนเผชิญมาทั้งหมดให้หญิงวัยกลางคนที่ดูอบอุ่นและอ่อนโยนตรงหน้าได้ฟัง

น้ำเสียงสั่นเครือของเธอเผยถึงความเจ็บปวดและโดดเดี่ยวที่ฝังลึก

“แม่ไม่เคย…รักหนูเลยค่ะ”

เธอเอ่ยแผ่วเบา เล่าถึงมารดาที่เลี้ยงดูเธอราวกับเป็นคนแปลกหน้า

ความรักหรือความผูกพันไม่เคยปรากฏในบ้านที่ควรจะเป็นที่พักพิง

เด็กสาวบอกเล่าชีวิตวัยเด็กอันโดดเดี่ยวที่เต็มไปด้วยความเงียบงันและคำพูดบาดลึก

หยดน้ำตาเริ่มรินไหลบนใบหน้าอ่อนเยาว์ แต่ธารธารากลับไม่ยกมือขึ้นปาดออก

คุณหญิงภาวิณีมองธารธาราด้วยความเห็นใจ ความอ่อนโยนในดวงตาคู่นั้นลึกซึ้งยิ่งขึ้น

เมื่อเธอรับรู้ถึงความยากลำบากที่เด็กสาววัยเพิ่งจบชั้นมัธยมปลายต้องเผชิญ

เธอยื่นมือออกไปแตะเบา ๆ บนมือธารธารา พร้อมกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“หนูไม่ต้องกลัวไปนะจ๊ะ ต่อจากนี้ หนูจะไม่ได้โดดเดี่ยวอีกต่อไปแล้ว ฉันสัญญา”

ธารธาราเงยหน้ามองคุณหญิงภาวิณี แววตาฉายประกายแห่งความหวังที่ไม่เคยคิดว่าจะมีโอกาสได้พบ

 เธอเหมือนดอกไม้เล็กๆ ที่เพิ่งได้รับหยาดน้ำท่ามกลางทะเลทราย

"หนูเรียนจบ ม.6 แล้วใช่ไหม"

คุณหญิงถามด้วยเสียงนุ่มนวล

"ใช่ค่ะ"

ธารธาราตอบพลางพยักหน้า แม้ภายในใจจะยังว้าวุ่นสับสน

แต่คำถามนั้นแฝงด้วยความปรารถนาดีที่เธอไม่เคยได้รับจากใคร

คุณหญิงภาวิณีหันมาสบตาเธอด้วยแววตามุ่งมั่น

"เอางี้นะ เดี๋ยวฉันจะรับผิดชอบหนูเอง"

น้ำเสียงของคุณหญิงแน่วแน่ ชัดเจนราวกับแสงสว่างที่ค่อยๆ สาดส่องมาในชีวิตอันโดดเดี่ยวของธารธารา

"ฉันจะส่งหนูเรียนต่อมหาวิทยาลัยเอง และถ้าหนูไม่รังเกียจ ย้ายมาอยู่ที่บ้านฉันเถอะจ้ะ จะได้มีที่พักที่ปลอดภัย จนกว่าหนูจะเรียนจบ”

ธารธาราเบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง หัวใจพองโตอย่างไม่อาจยับยั้ง น้ำตาแห่งความซาบซึ้งค่อยๆ รินไหล

เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าความเมตตาเช่นนี้จะเกิดขึ้นกับเธอ

ความยินดีหลั่งท่วมในหัวใจ ราวกับได้ค้นพบแสงแห่งความหวังในชีวิตใหม่ที่เธอไม่เคยฝันถึง

“ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ขอบคุณจากใจจริงๆ ค่ะ”

เธอเอ่ยขอบคุณด้วยเสียงสั่นเครือ น้ำตาไหลริน เธอยกมือขึ้นพนมอย่างซาบซึ้ง ขณะที่ในใจรู้สึกถึงความอบอุ่นและการเริ่มต้นใหม่

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Comments

No Comments
25 Chapters
ตอนที่ 1
ตอนที่ 1เสียงก้องกระแทกคำสั่งอันหยาบกร้านจากพ่อเลี้ยงขี้เมาก้องกังวานในห้องสลัว"เอาเงินมานี่!"มือหนาและเย็นเยียบของเขากระชากกระเป๋าออกจากมือของเด็กสาววัยเพียงสิบแปดอย่างไร้เยื่อใย น้ำขืนแรงพยายามเหนี่ยวรั้งกระเป๋ากลับมาหัวใจเต้นกระหน่ำด้วยความกลัวและความเจ็บปวดที่ปะปนปั่นป่วน ความหวังที่จะรักษาเงินจำนวนนี้ไว้เหมือนเศษสุดท้ายของเกราะที่ปกป้องความฝันของเธอเงินเพียงเล็กน้อยที่เธอสะสมมาจากงานพิเศษหลังเลิกเรียน ถูกเก็บงำด้วยความหวังที่จะเป็นทุนให้เธอได้เรียนต่อในวันที่มืดมิดไร้ซึ่งการสนับสนุนจากแม่ที่ติดเหล้า และคลั่งไคล้ชายผู้เป็นพ่อเลี้ยงจนโงหัวไม่ขึ้น“พ่อจ๋า อย่าเอาเงินของน้ำไปเลยนะคะ”เสียงของเธอสั่นเครือ ดวงตาวาววับทอประกายอ้อนวอน หวังให้เขาได้ตระหนักถึงความหมายของเงินนี้ แต่นัยน์ตาแข็งกระด้างของเขากลับฉายเพียงร่องรอยความเย็นชา"แกจะหวงเงินทำไม! ตราบใดที่แกกับแม่แกยังซุกหัวนอนอยู่ใต้หลังคาบ้านของฉัน!"คำพูดกราดเกรี้ยวดังก้อง น้ำยืนนิ่ง ความรู้สึกไร้ค่าแล่นผ่านร่างราวกระแสลมหนาวที่เยือกเย็น แต่เมื่อมือหยาบกร้านนั้นพยายามจะฉวยเอาเงินไปอีกครั้งเธอรวบรวมแรงเฮือกสุดท้าย ดึงกระเป๋าออ
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
ตอนที่ 2
ตอนที่ 2ผ่านมาเกือบสองปีแล้วที่ธารธาราย้ายเข้ามาอาศัยในบ้านของคุณหญิงภาวิณี ตอนนี้เธออายุ20 ปีแล้วและเป็นนักศึกษาชั้นปีที่สองคณะนิเทศศาสตร์ด้วยหน้าตาที่ยิ่งโตมายิ่งสะสวยสะดุดตาเธอยิ่งดูเหมาะสมกับคณะนี้ไม่เหมือนเด็กสาวที่มาจากสลัมอย่างที่เธอเป็นเสียด้วยซ้ำแต่ภาพลักษณ์ของเธอนั้นดันเหมือนลูกคุณหนูบ้านไหนเสียอีกแต่ธารธาราไม่เคยปิดบังตัวตนของเธอแม้แต่น้อยว่ามาจากที่ใดใครอุปการะถึงผู้เป็นแม่จะเลี้ยงดูเธอมาไม่ดีนักเธอก็มีติดต่อหาท่านบ้างโดยไม่ห็ผู้เป็นพ่อเลี้ยงทราบและมีแอบส่งเงินให้ผู้มารดาใช้บ้างในบางคราเธอไม่ได้อยู่ในบ้านหลังใหญ่ร่วมกับคุณหญิงและคนในบ้านหรอกหากแต่อาศัยในบ้านหลังเล็กที่อยู่ท้ายสุดของบริเวณ บ้านหลังเล็กนี้ตกแต่งอย่างสวยงามและอบอุ่นบรรยากาศเงียบสงบจนไม่เหมือนบ้านพักของแม่บ้านหรือคนงานทั่วไปธารธารารู้สึกขอบคุณคุณหญิงเสมอที่มอบพื้นที่ให้เธอได้อยู่อย่างสบายใจและปลอดภัยวันนี้เป็นวันหยุดของเธอ ธารธาราจึงตั้งใจใช้เวลาทำงานเพื่อส่งให้อาจารย์ในวันจันทร์ที่ใกล้จะมาถึงขณะที่เธอนั่งเขียนงานอยู่ในห้อง แม่บ้านก็เดินเข้ามาพร้อมกับแจ้งข่าวว่า“คุณน้ำคะ คุณผู้หญิงเรียกให้ไปพบค่ะ”ธ
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
ตอนที่ 3
ตอนที่ 3ช่วงเช้าของวันถัดมา"แผนของเราก็คือ..."คุณหญิงภาวิณีหยุดเว้นจังหวะเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงด้วยความแน่วแน่"วันไหนที่หนูมีเรียนเช้า หลังเลิกเรียนก็ไปช่วยทำความสะอาดคอนโดของตาเว ถ้าวันไหนเรียนบ่าย ช่วงเช้าก็ไปจัดการแทน ส่วนเรื่องเงินเดือน...ฉันจะเพิ่มให้เป็นเดือนละห้าหมื่น ถือว่าเป็นค่าตอบแทนที่หนูช่วยเหลือฉันในครั้งนี้"ธารธารายิ้มอย่างสุภาพ แม้ในใจจะเต็มไปด้วยความซาบซึ้งที่แทบเอ่อล้นออกมา แต่ความกตัญญูที่เธอมีต่อคุณหญิงทำให้เธอไม่อยากรับสิ่งใดเพิ่มเติม"คุณท่านคะ ไม่ต้องเพิ่มเงินเดือนให้หนูก็ได้ค่ะ หนูยินดีช่วยคุณท่านด้วยใจอยู่แล้ว""เอาไปเถอะนะจ๊ะ"เสียงของคุณหญิงอ่อนโยน สายตาเปี่ยมไปด้วยความเมตตาและอาทร"ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ที่ฉันอยากจะตอบแทน เพื่อความสบายใจของฉันเองด้วย"ธารธาราก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อม น้ำเสียงของเธอสั่นไหวเล็กน้อยด้วยความตื้นตัน"ขอบพระคุณมากค่ะคุณท่าน หนูจะตั้งใจทำหน้าที่ให้ดีที่สุดค่ะ"“อ๊ะ นี่คือคีย์การ์ดคอนโดของตาเว”คุณหญิงภาวิณีส่งคีย์การ์ดให้ธารธาราด้วยน้ำเสียงจริงจัง“ทำยังไงก็ได้ ให้ตาเวหลงรักหนูให้ได้”“ขะ…เข้าใจแล้
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
ตอนที่ 4 ถุงยางเป็นเหตุ 
ตอนที่ 4 ถุงยางเป็นเหตุ ธารธาราเดินเข้ามาในคอนโดของเวธัสครั้งแรก รู้สึกตื่นตาตื่นใจกับความกว้างขวางและความหรูหราของที่นี่ เสียงฝีเท้าของเธอดังก้องไปทั่วห้อง ทำให้เธอรู้สึกเหมือนอยู่ในบ้านหลังใหญ่ภายในห้องตกแต่งโทนสีเทา ‘เขาก็ดูเหมือนผู้ชายปกติทั่วไปนะเออเกย์นี่นาไม่ใช่กระเทยเสียหน่อยก็แค่ผู้ชายที่รักชายเท่านั้นเอง’ธารธาราถกเถียงกับตนเองภายในใจ เธอเริ่มสำรวจห้องอย่างตั้งใจ ตกหลุมรักบรรยากาศทันทีที่เห็นวิวจากหน้าต่างและการตกแต่งที่เรียบหรู แต่เมื่อเดินเข้าไปในห้องนอนของเขา ความรู้สึกตื่นเต้นกลับกลายเป็นความวิตกกังวล เมื่อเธอเริ่มทำความสะอาดพื้น เธอเผลอไปเตะถังขยะที่อยู่หน้าห้องน้ำโดยไม่ตั้งใจ ทันใดนั้น ถุงยางอนามัยที่ใช้แล้วหลายชิ้นก็กลิ้งออกมาจากถังขยะ ดวงตาของธารธาราเบิกกว้างเหมือนจะเป็นลม "โหนี่อย่าบอกนะถุงเนี่ยมันไปจิ้มรูตูดผู้ชายมาอร๊ายยยอิน้ำรับไม่ได้ค่ะเก็บด่วน" ความรู้สึกตื่นตระหนกและตกใจพุ่งเข้ามาในใจ เธอแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง ใบหน้าของเธอเริ่มร้อนผ่าว เธอรู้สึกเหมือนโลกหยุดหมุนทุกอย่างรอบตัวเริ่มพร่าเบลอไปหมด ความคิดสับสนวิ่งวนอยู่ในหัว “โอ้ย ฉันจะบ้าถุงยางเ
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
ตอนที่ 5 แชมเปญเป็นเหตุ1 
ตอนที่ 5 แชมเปญเป็นเหตุ1 ความร้อนจากเตาและเสียงน้ำมันที่ดังซู่ซ่าทำให้ธารธาราค่อย ๆ คลายความตึงเครียดลงเล็กน้อย เมื่อมื้ออาหารใกล้จะเสร็จสมบูรณ์ เธอรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทุ่มเททั้งใจและความสามารถลงในอาหารจานนี้ แม้ว่ามันจะดูเหมือนเรื่องเล็กน้อยสำหรับใครบางคน แต่สำหรับธารธารา การทำอาหารมื้อนี้คือสิ่งเดียวที่เธอสามารถแสดงออกได้ว่าตัวเองมีค่า “สเต็กเสร็จแล้วค่ะ” ธารธาราวางจานสเต็กลงบนโต๊ะอย่างเรียบร้อย ก่อนจะได้ยินเสียงสนทนาระหว่างชายหนุ่มทั้งสอง “คุณเวธัสครับ วันนี้ผมได้ไวน์มาจากฝรั่งเศส เป็นแชมเปญรสชาติดีมาก” ชายหนุ่มผู้มาพร้อมกับเวธัสพูดขึ้นอย่างภาคภูมิใจ ดวงตาของเขาเป็นประกายราวกับกำลังรอคอยให้ค่ำคืนนี้เป็นเวลาที่พิเศษเวธัสยิ้มบาง ๆ ก่อนจะตอบกลับอย่างผ่อนคลาย “คุณกันเก็บไว้เพื่อมาจิบกับผมเลยใช่ไหมครับ?” “ต้องใช่อยู่แล้วครับ” ชายหนุ่มตอบกลับอย่างกระตือรือร้น พร้อมส่งขวดแชมเปญในมือให้เวธัส เวธัสเหลือบมองธารธาราที่กำลังจัดโต๊ะอยู่ ก่อนจะหันมาสั่งด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ “น้ำค้างเธอมาเอาไวน์ไปใส่แก้วให้ฉันที” เวธัสปกติเขาเพิ่งจะได้คุยกับธารธาราเป็นครั้งแรก จึงเรีย
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
ตอนที่ 6 แชมเปญเป็นเหตุ2
แชมเปญเป็นเหตุ2 ธารธาราค่อย ๆ หยิบแก้วไวน์ขึ้นมารินให้ตัวเองอย่างระมัดระวัง ไวน์สีแดงใสไหลลงในแก้วช้า ๆ กลิ่นหอมของมันอบอวลในอากาศ ราวกับจะเพิ่มความตึงเครียดที่เธอรู้สึกขึ้นอีกขั้น เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ธารธาราหยิบแก้วไวน์ขึ้นมานั่งลงตรงข้ามเวธัส ความรู้สึกของเธอเหมือนกับกำลังนั่งอยู่ในฉากของละครที่ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะได้เล่น ความเงียบที่ปกคลุมระหว่างพวกเขาทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างดูตึงเครียด แต่ในขณะเดียวกัน มันก็มีบางอย่างที่ไม่อาจคาดเดาได้แฝงอยู่ในสายตาของเวธัส... ธารธาราจิบไวน์ไปได้ไม่นาน ก็เริ่มรู้สึกถึงความแปลกประหลาดที่ก่อตัวขึ้นภายในร่างกาย ความร้อนรุ่มที่ไม่สามารถอธิบายได้ค่อย ๆ ลามไปทั่วตัว หัวใจเธอเต้นแรงขึ้นเรื่อย ๆ เหมือนเลือดกำลังสูบฉีดเร็วกว่าเดิม สติของเธอเริ่มเบลอ ร่างกายร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างผิดปกติ ความรู้สึกนี้ไม่ใช่ผลจากแค่การดื่มไวน์ธรรมดา เธอเริ่มคิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้... ผู้ชายที่ออกไปเมื่อครู่ ชายคนคนนั้นต้องมีส่วนเกี่ยวข้องแน่ ๆ "นี่มัน..." เธอพึมพำกับตัวเองอย่างหวาดวิตก ไวน์ที่เธอดื่มเข้าไปต้องมีอะไรบางอย่างเธอเริ่มปะติดปะต่อเ
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
  ตอนที่ 7  ทรมานตัวเอง 
ตอนที่ 7 ทรมานตัวเอง ธารธารารู้สึกราวกับไฟกำลังลุกโชนอยู่ภายในร่างกาย ความร้อนที่วิ่งผ่านผิวหนังและกระแสเลือดทำให้เธอแทบจะทนไม่ไหว ความรู้สึกนั้นยิ่งทวีความรุนแรงจนเธออดไม่ได้ที่จะครวญในใจ “โอ๊ย... นี่มันทรมานชัด ๆ!” เธอพยายามรวบรวมสติ ก่อนจะตระหนักว่าโทรศัพท์มือถือของเธอตกอยู่ในห้องนอนของเวธัสด้วยความร้อนรุ่มที่ท่วมท้น ธารธารารีบลุกขึ้นเดินไปเคาะประตูห้องนอนของเวธัสอย่างร้อนรน "ขอน้ำเข้าไปหาโทรศัพท์ได้ไหมคะ ทำหล่นไว้ในห้อง" เสียงของเธอสะท้อนถึงความกระวนกระวาย เวธัสที่กำลังพยายามตั้งสติในห้องนอน เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูก็ลุกขึ้นเดินไปเปิดอย่างไม่สบายใจ “มีอะไร” เสียงของเขาฟังดูแข็งกระด้างและกร้าวขึ้นกว่าปกติ “เอ่อน้ำทำโทรศัพท์ตกไว้ค่ะขอเข้าไปหาหน่อยได้ไหมคะ” “เชิญ...” คำตอบสั้น ๆ ที่ดูเหมือนเป็นการอนุญาตง่าย ๆ แต่ในหัวของเวธัสกลับเต็มไปด้วยความขัดแย้งในใจ ทันทีที่เวธัสเอ่ยปาก เขาก็ฉุกคิดขึ้นมาในทันใด “ทำไมเราไม่หยิบโทรศัพท์ให้เธอเองนะ เชิญเธอเข้ามาทำไม? วางระเบิดตัวเองชัด ๆ ไอ้เวเอ๊ย!” ฃ เขาตำหนิตัวเองในใจ ขณะที่ดวงตาของเขาเฝ้ามองธารธาราก้าวเข้ามาในห้
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
  ตอนที่ 8 หยุดชะงัก 
ตอนที่ 8 หยุดชะงัก มือเรียวหนาค่อยๆ เลื่อนไปที่ใต้กระโปรงของร่างบางเพียงไม่นางกางเกงซับในร่างบางหลุดลอยออกไปอย่างไม่รู้ตัว มือเรียวหนาค่อยๆ สอดเข้าไปแยกกลีบดอกไม้แรกแย้มเบาๆ “อ๊า”ร่างบางครางด้วยความเสียวซ่าน มือเรียวหนาค่อยสอดเข้าไปเร่งจังหวะเข้าออก อย่างรวดเร็วจนเจ้าของร่างบางนั้นเสียวซ่านจนเตะถึงขอบสวรรค์ ร่างหนาของเวธัสรีบลุกขึ้นก่อนกล่าวขึ้นว่า “ฉันช่วยเธอได้เท่านี้แหละ” เวธัสพูดด้วยน้ำเสียงต่ำ ก่อนจะผละออกจากเตียงและเดินลับเข้าไปในห้องน้ำอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงร่างของธารธาราที่นอนหอบหายใจสะท้าน บนที่นอนกว้างของเขา เธอรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงเกินควบคุม พร้อมกับความร้อนที่ยังอ้อยอิ่งอยู่ทั่วกาย ความรู้สึกที่ยากจะอธิบายท่วมท้น เธอก้มหน้าลงเล็กน้อย สายตาหลบหลีกด้วยความรู้สึกประหม่าที่ปะปนด้วยความอาย เธอพยายามควบคุมตัวเองให้สงบลง แต่ความทรงจำในช่วงเวลานั้นยังคงวนเวียนอยู่ในใจอย่างไม่จางหาย ความร้อนเร่าที่เคยพลุ่งพล่านภายในกายธารธาราบัดนี้ค่อย ๆ สงบลง เวธัสได้ช่วยปลดปล่อยความอึดอัดนั้นให้เธอโดยที่เธอยังคงความบริสุทธิ์เอาไว้เช่นเดิม ความรู้สึกประหลาดอาบไล้อยู่ในใจเธ
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
  ตอนที่ 9 นรกขุมแรก 
ตอนที่ 9 นรกขุมแรก แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปเล่า?ภารกิจพลิกหัวใจจากเกย์ให้กลับเป็นชายแท้ยังคงคลุมเครือ ไม่ได้ลุล่วงดังหวังเสียที วันนี้ธารธารามีเรียนเพียงแค่คาบเดียว พอหมดชั่วโมงเธอก็รีบมายังคอนโดของเวธัสเพื่อจะได้จัดการทำความสะอาดให้เรียบร้อยตามหน้าที่โดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับเขาในวันนี้ “คุณท่านคะ คุณเวอยู่ที่คอนโดไหมคะ”เธอถามแม่ของเขาด้วยเสียงสุภาพ “ไม่อยู่หรอก เห็นบอกว่างานยุ่ง จะกลับค่ำ ๆ นั่นแหละจ๊ะ” “โอเคค่ะ งั้นหนูเข้าไปจัดการทำความสะอาดให้นะคะ” “แล้วแผนน่ะไปถึงไหนแล้ว มีหวังมั้ยตาเวจะกลับใจได้บ้างหรือเปล่า?” “อีกไม่นานหรอกค่ะคุณท่าน” เธอตอบเบา ๆอย่างมั่นใจ หากในใจก็ยังรู้สึกเคว้งคว้างอยู่ไม่น้อย เพราะอะไรหลายอย่างในหัวใจของคนที่ชื่อเวธัสดูจะซับซ้อนเกินกว่าจะคาดเดา เมื่อมาถึงคอนโดของเขา ธารธารารีบจัดการทุกอย่างอย่างรวดเร็ว ในใจนั้นยังไม่พร้อมสู้หน้าเขาสักเท่าไหร่ ยังไม่พร้อมจะรับมือกับสายตาคมกริบที่ดูเหมือนจะอ่านความคิดของเธอทะลุปรุโปร่ง ขณะที่เธอกำลังเช็ดฝุ่นบนโต๊ะ มือถือก็สั่นเตือนกริ๊ง! เสียงของเพื่อนสนิทจากมหาวิทยาลัยดังขึ้นปลายสาย “ฮัลโหลว่าไง จี๊ด”
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
     ตอนที่ 10 แผนแตก 
ตอนที่ 10 แผนแตก เวธัสเผยยิ้มร้าย ก่อนก้าวอย่างเงียบเชียบเข้าไปด้านหลังร่างบางที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการทำความสะอาด เขาใช้แรงเล็กน้อยดึงร่างเธอเข้ามาประชิดตัวจนธารธาราสะดุ้งเฮือก ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ “อะ… อะไรคะ คุณ คุณจะทำอะไรคะ” เธอถามเสียงสั่น ทว่ากลับรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก หยิบยกสายตาคมกริบจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ทำในสิ่งที่เธอต้องการไง”เขาพูดเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยอันตรายที่เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจน “ฉะ… ฉันต้องการอะไรหรอคะ?”ธารธาราถามเบา ๆ ทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ดวงตากลมใสตวัดขึ้นมองเขาเต็มไปด้วยความงุนงง “อย่ามาทำเป็นไม่รู้เลยธารธารา คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าเธอกับคุณแม่วางแผนอะไรอยู่?”เวธัสกระซิบเสียงเย็นเฉียบใกล้ใบหู ร่างของเขาอยู่ชิดกับเธอมากเสียจนธารธารารู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่ไล้ผ่าน ธารธาราตาเบิกโพลง ร่างกายแข็งทื่อเหมือนถูกตรึงด้วยความตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้เรื่องนี้เขารู้ได้อย่างไร? แล้วแผนที่เธอและคุณท่านวางไว้จะไปต่ออย่างไรได้เล่าเมื่อเป็นเช่นนี้ ความหวาดหวั่นปะปนกับความอับอายไหลทะลักอยู่ในใจของเธอ
last updateLast Updated : 2024-11-29
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status