ตอนที่ 9 นรกขุมแรก
แล้วเธอจะทำอย่างไรต่อไปเล่า?ภารกิจพลิกหัวใจจากเกย์ให้กลับเป็นชายแท้ยังคงคลุมเครือ ไม่ได้ลุล่วงดังหวังเสียที
วันนี้ธารธารามีเรียนเพียงแค่คาบเดียว พอหมดชั่วโมงเธอก็รีบมายังคอนโดของเวธัส
เพื่อจะได้จัดการทำความสะอาดให้เรียบร้อยตามหน้าที่โดยไม่ต้องเผชิญหน้ากับเขาในวันนี้
“คุณท่านคะ คุณเวอยู่ที่คอนโดไหมคะ”
เธอถามแม่ของเขาด้วยเสียงสุภาพ
“ไม่อยู่หรอก เห็นบอกว่างานยุ่ง จะกลับค่ำ ๆ นั่นแหละจ๊ะ”
“โอเคค่ะ งั้นหนูเข้าไปจัดการทำความสะอาดให้นะคะ”
“แล้วแผนน่ะไปถึงไหนแล้ว มีหวังมั้ยตาเวจะกลับใจได้บ้างหรือเปล่า?”
“อีกไม่นานหรอกค่ะคุณท่าน”
เธอตอบเบา ๆอย่างมั่นใจ หากในใจก็ยังรู้สึกเคว้งคว้างอยู่ไม่น้อย เพราะอะไรหลายอย่างในหัวใจของคนที่ชื่อเวธัสดูจะซับซ้อนเกินกว่าจะคาดเดา
เมื่อมาถึงคอนโดของเขา ธารธารารีบจัดการทุกอย่างอย่างรวดเร็ว ในใจนั้นยังไม่พร้อมสู้หน้าเขาสักเท่าไหร่
ยังไม่พร้อมจะรับมือกับสายตาคมกริบที่ดูเหมือนจะอ่านความคิดของเธอทะลุปรุโปร่ง
ขณะที่เธอกำลังเช็ดฝุ่นบนโต๊ะ มือถือก็สั่นเตือนกริ๊ง! เสียงของเพื่อนสนิทจากมหาวิทยาลัยดังขึ้นปลายสาย
“ฮัลโหลว่าไง จี๊ด”
“อยู่ไหนอะตอนนี้”
“อยู่ที่คอนโดลูกชายคุณท่านน่ะสิ”
ธารธาราถอนหายใจ
“คนที่เป็นเกย์อะนะ ที่แกโดนคุณท่านมอบหมายให้มาพลิกใจเขาให้กลับไปเป็นชายแท้เนี่ยนะ”
จี๊ดแซวตามปกติที่เพื่อนรักมักจะทำ
“อือ...”
“แล้วเป็นไงล่ะ เผด็จศึกรึยัง?”
“ยะ...ยัง”
ธารธาราเสียงแผ่ว เบี่ยงหน้าหลบแสงแดดขณะที่ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นด้วยความขวยเขิน
“ลีลาจริงนะแก!”
“ใครมันจะเปลี่ยนใจเกย์ให้เป็นชายแท้ได้ง่าย ๆกันเล่า”
ธารธาราบ่นเสียงพร่าราวกับพูดกับตัวเอง ทว่าประโยคนี้ไม่ได้ส่งไปถึงแค่จี๊ดคนเดียว...
กึก! เสียงก้าวเท้าหยุดนิ่งลงที่หน้าประตู เวธัสที่เพิ่งกลับมาถึงพอดีได้ยินทุกคำเต็มสองหู
สายตาของเขาแข็งกร้าวทันที ในใจปั่นป่วนราวกับถูกท้าทาย เขาเดาได้แล้วว่าที่แม่ส่งเด็กสาวคนนี้มามีจุดประสงค์อันใด
หัวใจของเวธัสเต้นแรงขึ้นอย่างคาดไม่ถึง
“อยากให้ผมกลับใจนักเหรอ?ได้เลย เธอได้เล่นกับไฟแล้วล่ะธารธารา…แล้วฉันจะทำให้เธอรู้ว่ามันร้อนแค่ไหน”
เวธัสไม่เคยชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของเขา และยิ่งไปกว่านั้น เขาเกลียดที่สุดเมื่อมีใครสักคนคิดว่าตัวเองรู้จักเขาดีพอจะเข้ามาจัดการหรือเปลี่ยนแปลงอะไรบางอย่างในตัวเขา
ธารธารา… หญิงสาวที่แม่ของเขาให้การดูแลและไว้วางใจ บัดนี้หญิงสาวผู้ไม่รู้อะไรเลยกลับกล้าก้าวเข้ามาในดินแดนที่เขาเลือกจะปิดกั้น ด้วยความคิดลวง ๆ ว่าจะเป็นผู้เปลี่ยนแปลงเขาได้
รอยยิ้มเยาะเย้ยฉายชัดขึ้นที่มุมปาก ดวงตาสีเข้มของเวธัสเปล่งประกายเย็นชา ราวกับมีเปลวเพลิงร้อนแรงลุกโชนอยู่เบื้องลึกในความเงียบสงัดของจิตใจ
"อยากเล่นกับไฟงั้นหรือ?ฉันจะให้เธอรู้สึกถึงความร้อนแรงของมันจนต้องสำนึกเลยทีเดียว"
หล่อนควรจะพอใจในสิ่งที่ได้รับจากแม่ของเขา เป็นแค่เด็กในอุปการะที่มีชีวิตสบาย ๆไม่ต้องลำบากอะไร
แต่กลับอยากก้าวขาเข้ามาในโลกอันมืดดำที่เขาเป็นผู้ครอบครอง เวธัสพึมพำกับตัวเองในใจพร้อมกับคำมั่นแฝงความน่ากลัว
"ธารธารา เธอเดินมาในเขตแดนของฉันเอง อย่าหวังว่าจะได้ถอยออกไปง่าย ๆ"
ตอนที่ 10 แผนแตก เวธัสเผยยิ้มร้าย ก่อนก้าวอย่างเงียบเชียบเข้าไปด้านหลังร่างบางที่กำลังขะมักเขม้นอยู่กับการทำความสะอาด เขาใช้แรงเล็กน้อยดึงร่างเธอเข้ามาประชิดตัวจนธารธาราสะดุ้งเฮือก ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความตกใจ “อะ… อะไรคะ คุณ คุณจะทำอะไรคะ” เธอถามเสียงสั่น ทว่ากลับรู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงจนแทบทะลุออกมา ชายหนุ่มยิ้มมุมปาก หยิบยกสายตาคมกริบจ้องมองเธอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์“ทำในสิ่งที่เธอต้องการไง”เขาพูดเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยอันตรายที่เธอรับรู้ได้อย่างชัดเจน “ฉะ… ฉันต้องการอะไรหรอคะ?”ธารธาราถามเบา ๆ ทั้งที่ใจเต้นไม่เป็นส่ำ ดวงตากลมใสตวัดขึ้นมองเขาเต็มไปด้วยความงุนงง “อย่ามาทำเป็นไม่รู้เลยธารธารา คิดว่าฉันไม่รู้หรอว่าเธอกับคุณแม่วางแผนอะไรอยู่?”เวธัสกระซิบเสียงเย็นเฉียบใกล้ใบหู ร่างของเขาอยู่ชิดกับเธอมากเสียจนธารธารารู้สึกถึงลมหายใจอุ่นที่ไล้ผ่าน ธารธาราตาเบิกโพลง ร่างกายแข็งทื่อเหมือนถูกตรึงด้วยความตกใจ เธอคิดไม่ถึงว่าเขาจะรู้เรื่องนี้เขารู้ได้อย่างไร? แล้วแผนที่เธอและคุณท่านวางไว้จะไปต่ออย่างไรได้เล่าเมื่อเป็นเช่นนี้ ความหวาดหวั่นปะปนกับความอับอายไหลทะลักอยู่ในใจของเธอ
ตอนที่ 11 เข้าห้องเชือดธารธารายืนนิ่ง รู้สึกทั้งอึดอัดและจนมุม เธอเม้มริมฝีปากแน่นก่อนเอ่ยถามเสียงแผ่ว“แล้วคุณต้องการให้ฉันทำยังไง…” เวธัสยิ้มเย็น มองเธอด้วยสายตาเย้ยหยันก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยามเหยียด“ก็ง่าย ๆ มาเป็นของเล่นของฉันสิ คุณแม่คงไม่หวังจะให้ผู้หญิงแบบเธอมาเป็นสะใภ้หรอก ที่ดึงเธอเข้ามาในชีวิตฉัน ก็แค่เอามาเป็นเครื่องแก้ขัดก็เท่านั้น” ธารธาราหายใจสะดุด ใจของเธอสั่นไหวด้วยความเจ็บปวดที่แฝงอยู่ในทุกคำพูด เวธัสโน้มตัวเข้ามาใกล้ ริมฝีปากโค้งเป็นรอยยิ้มร้าย “หลังคืนนี้ ก็ให้เธอไปบอกคุณแม่ได้เลยว่า แผนของเธอสำเร็จในเบื้องต้นแล้ว” เขาพูดพลางหัวเราะในลำคอ “แล้วเธอก็จะย้ายของมาอยู่ที่คอนโดกับฉัน…” เสียงทุ้มต่ำชวนให้ร่างกายของเธอสะท้าน เวธัสเอ่ยคำพูดเหล่านั้นเหมือนมันเป็นเพียงเรื่องง่ายดายเสียจนธารธาราไม่อาจเชื่อได้ว่าชายหนุ่มตรงหน้าจะไร้เยื่อใยได้ถึงเพียงนี้ ความหวาดหวั่นกับความอับอายปะปนอยู่ในใจของธารธารา เธอตระหนักดีว่าทางเลือกของเธอกำลังหดหายไปทีละน้อย หญิงสาวไม่เคยคิดเลยว่าแผนการที่วางไว้จะพาเธอมาถึงจุดนี้ ในขณะที่ธารธารายืนคิดหนัก ใจของเธอกำลังสับสนและหวั่นไ
ตอนที่ 12 เกย์เอวดุ ธารธาราค่อย ๆลืมตาตื่นขึ้นมา พลางรู้สึกถึงความปวดร้าวที่แผ่กระจายไปทั่วร่างกาย โดยเฉพาะบริเวณที่ละเอียดอ่อนของหญิงสาว ความรู้สึกแสบร้อนและเจ็บปวดนั้นทำให้ภาพเหตุการณ์เมื่อคืนค่อย ๆผุดขึ้นในใจ เธอพยายามสลัดภาพเหล่านั้นออกไปแต่ใบหน้าของเธอกลับร้อนผ่าว ราวกับเพิ่งตกอยู่ในห้วงฝันอันเกินจริงที่ยากจะลืมเลือน “เกย์บ้าอะไร…” ธารธาราพึมพำกับตัวเองเบา ๆด้วยความเขินอายและสับสน ชายหนุ่มที่เธอเข้าใจว่าเป็นเกย์ แต่กลับทิ้งร่องรอยความรุนแรงที่ลึกล้ำไว้ในร่างกายของเธอตลอดทั้งคืน โชคดีที่วันนี้เธอไม่มีเรียน ร่างบางจึงพลิกตัวนอนตะแคงเพื่อไล่ความเมื่อยล้าและซึมซับความสงบที่เพิ่งมาเยือน แต่เพียงครู่เดียว สายตาของเธอก็พลันสะดุดเข้ากับใบหน้าของเวธัสที่นอนมองเธออยู่ไม่ไกล ดวงตาคู่นั้นยังคงจ้องมาด้วยแววตาที่เธออ่านไม่ออก ธารธาราตกใจ รีบหลบสายตาอันคมกริบนั้น พลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างกายราวกับต้องการซ่อนตัวเองให้พ้นจากสายตาของเขา ท่าทางเขินอายและความรู้สึกหวั่นไหวที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนทำให้เธอยิ่งรู้สึกว่า หัวใจของเธอกำลังเต้นแรงจนน่ากลัว “อ้าว ยังไม่ลุกไปแต่งตัวไปมหาล
ตอนที่ 13เวธัสก้าวเข้ามาในคอนโดหรูด้วยความเหนื่อยล้าที่สะสมจากงานหนักในช่วงนี้ ความเงียบสงบที่เขาคิดว่าจะได้รับกลับต้องชะงักลงเมื่อเห็นร่างบางของธารธารานอนหลับอยู่บนโซฟา แสงอ่อน ๆ ที่ส่องผ่านม่านหน้าต่างกระทบร่างของเธออย่างพอดีเผยให้เห็นใบหน้าที่ดูอ่อนล้าแต่สงบนิ่งราวกับนางฟ้าน้อยที่พลัดหลงมายังโลกของเขา เวธัสอดไม่ได้ที่จะยิ้มเยาะออกมาน้อย ๆ ด้วยความนึกสนุก“สงสัยจะเหนื่อยล้าจากเมื่อคืน”เขาพึมพำกับตัวเองอย่างเหยียดหยัน ก่อนจะกระตุ้นตัวเองให้สะบัดความอ่อนโยนออกไปและเรียกเธอตื่นด้วยน้ำเสียงห้วน ๆ“ลุกขึ้นมา แล้วไปทำอาหารให้ฉันกินหน่อย ฉันหิว”เสียงทุ้มนั้นดังพอให้คนที่กำลังหลับฝันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ธารธาราค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ภาพแรกที่เธอเห็นคือใบหน้าหล่อคมของเวธัสที่มองลงมาด้วยสายตาเย็นชาแฝงแววเหนื่อยล้าอยู่จาง ๆ “คุณมาแล้วเหรอคะ?”เธอถามเสียงเบา พลางขยี้ตาด้วยความงัวเงีย“อืม”เขาตอบสั้น ๆ มองเธออย่างไม่อาจเดาความรู้สึกได้ ราวกับรอให้เธอลุกไปทำตามคำสั่งโดยไม่ต้องอธิบายอะไรมากไปกว่านี้ธารธารารู้สึกถึงความกดดันแปลก ๆ ที่แทรกซึมอยู่ในบรรยากาศ แต่เธอก็พยักหน้ารับและลุกขึ้นทันที ใจเธอเต้นแร
ตอนที่ 14 ทะเลาะกันคืองานหลัก"ทานอาหารเสร็จ เรามีเรื่องต้องตกลงกัน"เวธัสเอ่ยขึ้นหลังจากวางช้อนส้อมลงบนจานเสียงหนักแน่นจริงจังจนธารธาราเงยหน้ามองเขาด้วยความสงสัย"คุยตอนนี้ไม่ได้เหรอคะ?"เธอถามด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย แต่เวธัสกลับจ้องเธอด้วยสายตาคมกริบที่ทำให้เธอรู้สึกประหม่า"ที่บ้านเธอไม่เคยสอนเหรอว่าไม่ควรคุยกันในระหว่างทานข้าว"เขาพูดเสียงเย็นชาแฝงความดุดัน ธารธาราชะงักก่อนจะหันกลับมาก้มหน้ามองจานตรงหน้าอย่างอดทน นึกด่าเขาในใจว่าหาเรื่องตำหนิเธอจนได้จริง ๆ ชายคนนี้นี่ ปากจัดไม่แพ้ใครเลยจริง ๆเมื่อทั้งสองทานอาหารเสร็จ เวธัสจึงเริ่มต้นการสนทนาที่เขาตั้งใจไว้"ข้อหนึ่ง ห้ามมาหึงฉัน"คำประกาศนั้นทำเอาธารธาราอดขำในใจไม่ได้ เธอรับคำด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ"ค่ะ"คิดในใจว่าใครกันจะไปหึงเขาได้ลง…คนอย่างเวธัสที่มีใจให้แต่กับผู้ชายเสียด้วยซ้ำ"ข้อสอง ห้ามยุ่งวุ่นวายในห้องนอนของฉัน ถ้าฉันไม่อยู่"“ค่ะ”ธารธารารับคำง่าย ๆ เพราะรู้ดีว่าเขาเป็นคนที่หวงความเป็นส่วนตัวสูง“ข้อสาม เธอห้ามคบกับใครในระหว่างที่อยู่กับฉัน”เขากล่าวต่อด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ธารธาราแอบรู้สึกว่าข้อนี้ช่างไม่ยุติธรรมเอาเสียเลย
ตอนที่ 15"ฮัลโหล น้ำ ฉันไปรับแกไม่ได้แล้วล่ะ ท้องเสียหนักมาก ถ้ารอฉันออกจากห้องน้ำคงไปรับแกไม่ทันแน่ ๆ"เสียงเพื่อนสาวปลายสายดังขึ้นด้วยน้ำเสียงกระวนกระวายธารธาราถอนหายใจเบา ๆ"แล้วทำไงดีล่ะทีนี้ พรุ่งนี้ต้องพรีเซนต์งานแล้วนะ""ใจเย็น ๆ เดี๋ยวฉันให้เมฆไปรับแกแทน"ทันทีที่ได้ยินชื่อ "เมฆ" ธารธาราก็ถึงกับนิ่งไป เขาคือดาวคณะหนุ่มหล่อนิเทศศาสตร์ที่เป็นเพื่อนร่วมชั้นของเธอ แม้จะเป็นเพื่อนร่วมคณะกันแต่ธารธาราแทบจะไม่ได้พูดคุยกับเขาเลย ด้วยความที่เมฆเป็นคนเก็บตัว และไม่ค่อยสุงสิงกับใคร ทำให้เขากลายเป็นคนที่ค่อนข้างลึกลับในสายตาคนอื่น"ทำไมต้องเป็นเมฆล่ะ?"เธออดถามไม่ได้ ความกังวลเริ่มสะท้อนในน้ำเสียง"ก็มันยังมาไม่ถึงนี่ไง แล้วมันก็ต้องผ่านคอนโดที่แกอยู่ตอนนี้พอดี"ธารธาราถอนหายใจอย่างจนใจ แม้จะรู้สึกแปลก ๆ ที่ต้องนั่งรถไปกับคนที่แทบจะไม่รู้จักเลย แต่สุดท้ายเธอก็ยอมรับในสถานการณ์นี้"เออ ๆ งั้นก็ได้ ถ้ามันช่วยให้เราไปทันงาน"เธอวางสายไปแล้วนั่งมองโทรศัพท์ในมือ ใจเริ่มเต้นแรงขึ้นเล็กน้อยเมื่อนึกถึงการต้องร่วมทางกับคนเงียบ ๆ และแสนจะลึกลับเช่นเขา แต่ภาระงานที่ต้องส่งก็ทำให้เธอตัดสินใจได้ในท
ตอนที่ 16 ธารธาราอ่านข้อความของเขาและอดไม่ได้ที่จะยิ้มขำ เธอมองเห็นถึงอารมณ์ที่แฝงอยู่ในคำพูดของเวธัส แม้เขาจะพยายามปฏิเสธสักเพียงใด ความหงุดหงิดที่สะท้อนผ่านข้อความเหล่านั้นก็ไม่อาจซ่อนเร้นได้ ถึงอย่างนั้น เธอก็ไม่ได้อยากจะท้าทายเขามากเกินไปนัก จึงตอบกลับอย่างนุ่มนวล ธารธารา: “ค่ะๆ เข้าใจแล้วค่ะ เดี๋ยวจะกลับไปถึงคอนโดไม่เกินเที่ยงคืนแน่นอนค่ะ ในคอนโดหรู เวธัสสบถกับตัวเองเบา ๆเมื่อเห็นข้อความของเธอ ใบหน้าของเขายังคงเย็นชา แต่ในใจกลับเต็มไปด้วยความไม่สบายใจที่ไม่คุ้นเคย ทำไมเขาถึงต้องมานั่งเฝ้ารอให้เธอกลับ?ทำไมต้องมาสนใจว่าเธออยู่กับใคร? เขาเดินวนไปมารอบห้อง พลางคิดทบทวนกับตัวเองด้วยความกังวลใจ แต่ทุกครั้งที่พยายามห้ามตัวเอง ใบหน้าของธารธาราก็ผุดขึ้นมาในความคิด คำถามและความรู้สึกที่ยุ่งเหยิงกลับเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ท่ามกลางความคิดที่สับสนของเขา โทรศัพท์ในมือสั่นขึ้นอีกครั้ง เป็นข้อความใหม่จากธารธารา เวธัส: “ดีที่สุดควรมาก่อนเที่ยงคืน” ธารธาราหน้าบึ้งขึ้นมาทันทีอันนี้ลูกชายผู้มีพระคุณหรือพ่อของเธอกันแน่ละเนี่ย ธารธารามองบนจอโทรศัพท์มือถือก่อนจะถอนหายใจดังเฮือก ธารธารามองเพ
ตอนที่ 17 เกย์จริงหรือปลอม ธารธาราเดินเข้ามาในห้องก็พบว่าเมธัสนั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้วยามนี้ใบหน้าหล่อเหลาแม้ในยามที่เขาแสดงอาการเย็นชาและเคร่งขรึม ใบหน้าหล่อเหลาและแววตาทรงอำนาจของเขาเปี่ยมไปด้วยความเด็ดเดี่ยว สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธอด้วยความเรียบเฉย แต่มันเหมือนกับเป็นคมมีดที่จ่ออยู่ที่คอของเธอ ทำให้หัวใจธารธารารู้สึกสั่นสะท้านอย่างไม่รู้ตัว “ฉันบอกว่ายังไง” “หมายถึงอะไรคะ” “ห้ามคบกับใครในระหว่างที่อยู่กับฉัน” “ฉันไม่ได้คบค่ะ” “แล้วใครมาส่ง” “เพื่อนค่ะ” “เพื่อนงั้นหรอ” เมธัสก้าวเข้ามาหาเธออย่างเงียบเชียบ ทว่าหนักแน่น ทุกก้าวที่เขาย่างกรายเข้ามาราวกับจงใจส่งพลังข่มขู่ไปในที ดวงตาคมเข้มสบประสานกับเธออย่างไร้ความปรานี ธารธาราได้แต่เดินถอยหลังโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นระรัวด้วยความหวาดระแวง อึดอัดและปั่นป่วนจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก ในใจเธอผุดคำถามกังขา คำล่ำลือที่เคยได้ยินว่าเขาเป็นเพียงภาพลวงตาที่ซ่อนเบื้องหลังบุคลิกเคร่งขรึมอย่างนี้ได้จริงหรือ? ชายหนุ่มตรงหน้าที่แสดงท่าทีเด็ดเดี่ยวและเอาแต่ใจอย่างชัดเจน หากนี่คือการเสแสร้ง ธารธาราก็ไม่อาจมองเห็นเค้าของมันได้เลย แ
ตอนที่ 25เมื่อได้รับคำตอบที่รอคอย เวธัสรู้สึกเหมือนได้รับชีวิตใหม่ เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ให้โอกาสนี้หลุดมือไปเขาพิสูจน์ให้ธารธาราเห็นถึงความจริงใจอีกครั้งด้วยการค่อย ๆ สร้างความสัมพันธ์ขึ้นใหม่อย่างไม่รีบร้อนพวกเขาเริ่มต้นจากการพูดคุยกันแบบเพื่อน แลกเปลี่ยนเรื่องราวและความสนใจเล็ก ๆ น้อย ๆ ในชีวิตประจำวันในทุกวัน เวธัสพยายามทำให้ธารธารารู้สึกว่าเธอมีค่าเสมอ และทุกครั้งที่เธอเล่าเรื่องที่ทำให้เธอยิ้มหรือหัวเราะเขาจะตั้งใจฟังและยิ้มตาม เขาอยากให้เธอได้รู้ว่าความสุขของเธอนั้นสำคัญกับเขามากแค่ไหนมีครั้งหนึ่งที่ธารธาราต้องเดินทางไปต่างจังหวัดเพื่อถ่ายละคร เวธัสตัดสินใจขับรถไปหาที่กองถ่ายพร้อมกับของฝากเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เขารู้ว่าเธอชอบธารธาราทั้งประหลาดใจและปลื้มใจ เธออดไม่ได้ที่จะกล่าวขอบคุณเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนที่ไม่เคยใช้กับเขามานาน“จริงๆ พี่เวไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้นะคะ”เธอบอกเขาอย่างจริงใจ“ไม่เลยพี่เต็มใจ”เขายิ้มบาง ๆ พลางมองเธอด้วยสายตาที่ลึกซึ้งธารธารายิ้มกลับ ดวงตาของเธอเริ่มเผยความอบอุ่นที่เคยถูกเก็บซ่อนไว้ เวธัสรับรู้ได้ว่ากำแพงของเธอค่อย ๆ พังทลายลงทีละนิดแต่เขาก็ไ
ตอนที่ 24หลังจากวันนั้น เวธัสไม่รอช้า เขาทุ่มเททุกวิถีทางในการพิสูจน์ให้ธารธาราเห็นว่าเขาจริงจังและพร้อมจะเปลี่ยนแปลงเขาแสดงออกผ่านการกระทำแทนคำพูด ไม่ว่าจะเป็นการแสดงความห่วงใยเล็กๆ น้อยๆ ที่คอยอยู่ข้างเธอเสมอโดยไม่ล้ำเส้นหรือการเฝ้ารอเธอหลังเลิกกองถ่ายในยามดึก แค่เพื่อให้แน่ใจว่าเธอจะกลับถึงบ้านอย่างปลอดภัยบางวันเขาส่งอาหารและกาแฟที่เธอชอบไปที่กองถ่าย โดยไม่เคยปรากฏตัวหรือพูดถึงความพยายามเหล่านี้ให้ใครรู้เพราะเขาไม่ต้องการให้ธารธารารู้สึกอึดอัด เวธัสรู้ดีว่าการแสดงความรักที่ยิ่งใหญ่ที่สุด อาจไม่ใช่การพร่ำบอก แต่คือการทำให้เธอรู้สึกได้ถึงความตั้งใจนั้นอย่างแท้จริงในวันหนึ่งที่ฝนตกหนัก เขามารอรับเธอที่กองถ่ายโดยที่ธารธาราไม่รู้มาก่อน เธอเดินออกจากกองพร้อมร่มเล็กๆ ที่ไม่อาจป้องกันสายฝนได้ทั้งหมดเวธัสจึงเดินเข้ามากางร่มใหญ่ของเขาเหนือหัวเธอ เธอสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นว่าเป็นเขา เธอเพียงขยับถอยห่างเล็กน้อย แล้วเอ่ยเสียงเรียบๆ ว่า“ไม่จำเป็นต้องมาทำแบบนี้ก็ได้ค่ะ ”เวธัสพยักหน้าเข้าใจ“พี่รู้ครับ แต่พี่แค่อยากให้น้ำรู้ว่าพี่พร้อมจะอยู่ข้างๆ น้ำ…ในทุกสภาพอากาศ ไม่ว่าฝนจะตกหนักแค่
ตอนที่ 23หลังจากได้สติ เวธัสรู้ว่าเขาไม่อาจปล่อยให้ธารธาราหายไปจากชีวิตโดยที่ยังไม่ได้ทำอะไรเลยเขาตัดสินใจที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อขอโทษและแก้ไขสิ่งที่เคยพลาดไป เขาใช้เวลารวบรวมความกล้าและความคิดที่ชัดเจนก่อนจะเริ่มต้นการเดินทางเพื่อแก้ไขความสัมพันธ์ครั้งนี้อย่างจริงจังเขาเริ่มจากการหาข้อมูลจากเพื่อนร่วมงานและคนใกล้ชิดของธารธารา พยายามที่จะค้นหาเบาะแสว่าสถานที่ถ่ายละครของเธออยู่ที่ไหนจนในที่สุด เขาได้รู้ว่าวันถ่ายละครของธารธาราจะมีขึ้นอีกครั้งในอีกไม่กี่วันวันนั้นเขาไปถึงกองถ่ายแต่เช้า ในใจของเขาเต็มไปด้วยความกังวลและคำถามว่าเธอจะยอมฟังเขาหรือไม่ เวธัสรอจนธารธารามาถึงดวงตาของเขามองตามเธอทันทีที่เธอก้าวลงจากรถ ด้วยความรู้สึกที่อัดแน่นจนแทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่เมื่อเธอหันมาเห็นเขา ธารธาราชะงักไปชั่วขณะ ใบหน้าของเธอฉายแววประหลาดใจ แต่ทันทีที่เห็นเวธัส เธอกลับเบือนสายตาเดินผ่านเขาไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น“น้ำ...รอสักครู่ได้ไหม?”เขาเรียกเธอด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แฝงไปด้วยความรู้สึกที่ขอโอกาสธารธาราหันมามองเขานิ่งๆ รอยยิ้มอ่อนที่เคยมีให้เขาได้หายไปจากใบหน้าเหลือเพียงความเยือกเย็น“มีอ
ตอนที่ 22 จากคนมีเหตุผลกลายเป็นคนงี่เง่าเวลาผ่านไปนับเดือนตั้งแต่ธารธาราเดินออกจากชีวิตของเวธัส เขาพยายามจะติดต่อเธอทุกทาง ทั้งโทรศัพท์ ข้อความ หรือแม้แต่การส่งอีเมลแต่ไม่ว่าเขาจะพยายามอย่างไร ธารธาราก็บล็อกทุกช่องทางจนหมด ราวกับว่าเธอได้หายไปจากโลกของเขาอย่างสิ้นเชิงในช่วงแรก เวธัสยังทำเป็นไม่ใส่ใจ พยายามบอกตัวเองว่านี่คือสิ่งที่เขาต้องการ ธารธาราจะได้ไม่ต้องมารู้สึกผิดหรือติดอยู่กับความสัมพันธ์ที่เขาเองก็ไม่แน่ใจแต่ในขณะที่วันเวลาค่อยๆ ผ่านไป เขากลับพบว่าความเงียบงันนั้นเริ่มกลืนกินหัวใจของเขา เขารู้สึกว่างเปล่าอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน การไม่มีธารธาราอยู่ข้างๆทำให้ชีวิตของเขาดูหม่นหมอง และการงานที่เคยเป็นที่พึ่งพิงทางจิตใจสำหรับเขาก็ไม่อาจเติมเต็มช่องว่างในใจนั้นได้อีกต่อไปทุกคืน เขาไม่อาจข่มตาหลับได้ หันไปมองข้างกายที่ว่างเปล่า ห้องที่เคยมีร่องรอยของเธอเต็มไปหมดกลับเงียบสงบและว่างเปล่าเขาเริ่มรู้สึกว่าการใช้ชีวิตที่ไม่มีธารธาราอยู่ข้างๆ กลายเป็นเรื่องที่แทบทนไม่ได้ และเขาก็ไม่รู้จะทำอย่างไรกับความรู้สึกนี้ จนในที่สุด วันหนึ่งเขาจึงตัดสินใจไปหาคนที่เขาคิดว่าคงจะเข้าใจมากที่ส
ตอนที่ 21พายุหึงเมื่อธารธารากลับมาถึงคอนโด ภายในห้องมืดสลัว เธอสังเกตเห็นเวธัสนั่งเงียบอยู่ตรงริมระเบียงตำแหน่งโปรดของเขาเขาเหม่อมองออกไปในความมืดพลางสูบบุหรี่อย่างเงียบงัน ควันจางลอยอ้อยอิ่งในอากาศเส้นสายควันบางเบาที่สะท้อนแสงไฟจากถนนเบื้องล่างดูราวกับโอบล้อมใบหน้าของเขาไว้อย่างหม่นหมองเวธัสเป็นคนที่ไม่สูบบุหรี่บ่อยนัก การที่เขาถือบุหรี่อยู่เช่นนี้บ่งบอกได้ชัดว่าในใจของเขากำลังมีเรื่องให้ขบคิดหนักหน่วงธารธาราเพียงแค่ยืนมองอยู่ครู่หนึ่ง ความสงสัยผุดขึ้นในใจ แต่เธอไม่กล้าถาม ไม่อยากรบกวนความเงียบงันของเขา เธอจึงทำเพียงเดินผ่านไปเงียบๆ หวังว่าเขาจะได้ใช้เวลาตามลำพังหญิงสาวก้าวเข้าไปในห้องของตัวเอง เปิดไฟสลัวๆ และปลดปล่อยลมหายใจยาว ความเหนื่อยล้าจากการทำงานทั้งวันกดทับเธอจนรู้สึกเหมือนแทบหมดแรงจิตใจที่ว้าวุ่นเกี่ยวกับงานสัมภาษณ์ที่เพิ่งผ่านมาก็ยังไม่จางหาย เธอเดินเข้าไปชำระร่างกายโดยไม่รู้เลยว่าเรื่องที่เวธัสนั่งขบคิดและเครียดถึงที่สุดนั้น ไม่ใช่เรื่องใดอื่น นอกจากเรื่องของเธอเองในความเงียบ เวธัสเหม่อมองควันบุหรี่ที่ค่อยๆ ลอยจางขึ้นสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืน เขารู้ดีว่าธารธาราไม่ได้ตั้
ตอนที่ 20 พายุหึง"น้ำค้าง!"เสียงเรียกของออย ผู้จัดการสาววัยสามสิบปลายๆ ดังขึ้นในความวุ่นวายของกองถ่าย ท่ามกลางเสียงทีมงานขนย้ายอุปกรณ์และจัดฉาก ทุกคนในวงการนี้รู้จักเธอในนาม "น้ำค้าง" แต่คนที่บ้านเรียกเธอว่า "น้ำ" เพียงสั้นๆ ฟังดูเรียบง่ายและอบอุ่น"คะ พี่ออย"น้ำค้างรับคำพร้อมรอยยิ้ม เธอเดินเข้ามาหาผู้จัดการที่ยืนกอดอก มองเธอด้วยสายตาแฝงความขี้เล่น“อิจฉาจัง ได้ประกบคู่กับพระเอกหล่อขนาดนี้”ออยพูดพลางยิ้มมุมปากน้ำค้างหัวเราะน้อยๆ และพยักหน้าอย่างเห็นด้วย“จริงค่ะพี่ หล่อมาก”ออยชะงักไปเล็กน้อยเหมือนไม่คาดคิดคำตอบจากเธอ ก่อนหรี่ตามองด้วยท่าทีจับผิด “เอ้า เห็นด้วยง่ายๆ นึกว่าจะตอบกลับมาแบบ ‘ก็งั้นๆ’ ตามที่ชอบพูดซะอีก”น้ำค้างหัวเราะคิก พลางส่ายหน้าราวกับเอ็นดู“แหม พอเขาหล่อ ก็บอกว่าหล่อสิคะพี่ จะให้พูดก็งั้นๆ ทั้งที่เห็นเต็มตาได้ไง”คำพูดของเธอแฝงด้วยความจริงใจและความตรงไปตรงมา ออยได้ยินแล้วยิ่งยิ้มกว้าง ก่อนจะส่ายหน้าอย่างอดเอ็นดูไม่ได้ คำตอบของน้ำค้างช่างซื่อตรงและน่ารักเหมือนเจ้าตัวช่วงเวลาสัมภาษณ์เต็มไปด้วยแสงแฟลชจากกล้องและเสียงฮือฮาของผู้สื่อข่าว น้ำค้างนั่งอยู่ข้างพระเอกหนุ
ตอนที่ 19 รู้สึกก่อน เจ็บก่อนธารธารายืนอยู่หน้ากระจก ส่องดูภาพสะท้อนของตัวเองในชุดเสื้อขาวสกรีนชื่อละครและกางเกงยีนส์ราคาแพงเธอรู้สึกเหมือนก้าวเข้าสู่โลกใหม่ที่เต็มไปด้วยโอกาสและความหวัง ใบหน้าที่เคยไร้เดียงสาของเธอในวันวานได้ถูกแทนที่ด้วยความมั่นใจที่ส่องประกายเมื่อมีคนมองเห็นคุณค่าในตัวเธอแต่ในขณะที่กำลังใช้เวลาในช่วงที่มีความสุขนี้ เสียงทุ้มของเมธัสก็ดังขึ้นจากด้านหลัง สัมผัสอบอุ่นที่โอบกอดเธอจากข้างหลังทำให้ธารธารารู้สึกถึงความหวั่นไหวที่ไม่ได้มีเพียงแค่ความรักความสนิทสนมในอ้อมกอดนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นแรง และในชั่วขณะหนึ่ง ความคิดเล็กๆ ก็แวะเวียนว่าเขากำลังหลงรักเธออยู่หรือเปล่า“ให้ฉันไปส่งไหม”เมธัสถามขึ้นเสียงอ่อนโยน“ไม่เป็นไรค่ะ น้ำขับรถไปเอง”ธารธารารีบตอบ พยายามไม่ให้ตัวเองรู้สึกอ่อนไหวเกินไป“ลืมไปว่าเดี๋ยวนี้เป็นดาราดัง มีรถหรูขับไม่ใช่เด็กกระโปโลเหมือนเมื่อก่อน”เขาแซว ทำให้เธอรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงที่ชัดเจนในตัวเอง แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ความรู้สึกบางอย่างตีกลับในใจเธอ“คุณอย่าทำให้น้ำลำบากใจเลยค่ะ”เสียงของเธอแผ่วเบา พลางคิดถึงสถานะที่ยังคงไม่มีความแน่นอน“ถ้าไม่ไ
ตอนที่ 18 ความสัมพันธ์อันลึกซึ้งเมธัสไม่ยอมปล่อยให้เธอได้หายใจหรือคิดหนี สัมผัสของเขาช่างร้อนแรง ราวกับไฟที่แผดเผาทุกความรู้สึกในหัวใจของธารธาราเขากระชับแขนรอบตัวเธอและดึงเธอเข้ามาใกล้จนไร้ระยะห่าง จูบของเขาไม่ใช่เพียงสัมผัสที่ผิวเผินแต่แฝงไปด้วยอารมณ์รุนแรงที่ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาอย่างลึกซึ้ง และธารธารารู้สึกว่าตนเองแทบจะหลอมละลายอยู่ในอ้อมแขนของเขาเมธัสพาธารธาราถอยหลังทีละก้าวโดยไม่ละริมฝีปากจากเธอ สติสัมปชัญญะของธารธาราค่อยๆ เลือนหาย ความร้อนรุ่มในอกแพร่กระจายไปทั่วร่างเธอรู้สึกถึงเนื้อผ้าเย็นชื้นของผ้าปูเตียงเมื่อแผ่นหลังของเธอสัมผัสลงบนเตียงนุ่ม เมธัสค่อยๆ กดเธอลงเบาๆ โดยที่ดวงตาคมนั้นยังจับจ้องเธออย่างแน่วแน่ริมฝีปากของเขาผละจากริมฝีปากบางเพียงชั่วครู่ก่อนที่จะโน้มลงมาที่ลำคอขาวนวลของเธอ สัมผัสอ่อนโยนสลับกับความร้อนรุ่ม ทำให้เธอรู้สึกเหมือนต้องมนตร์ราวกับทุกสิ่งทุกอย่างภายนอกห้องนั้นเลือนหายไป เหลือเพียงพวกเขาสองคนที่ถูกพันธนาการด้วยแรงดึงดูดอันยากจะต้านทานหัวใจของธารธาราเต้นแรงราวกับจะหลุดออกจากอก ทุกสัมผัสของเขาช่างอบอุ่นและอ่อนโยนจนเธอไม่อาจปฏิเสธได้ขณะที่เขาประคองใ
ตอนที่ 17 เกย์จริงหรือปลอม ธารธาราเดินเข้ามาในห้องก็พบว่าเมธัสนั่งรออยู่ก่อนหน้าแล้วยามนี้ใบหน้าหล่อเหลาแม้ในยามที่เขาแสดงอาการเย็นชาและเคร่งขรึม ใบหน้าหล่อเหลาและแววตาทรงอำนาจของเขาเปี่ยมไปด้วยความเด็ดเดี่ยว สายตาของเขาจับจ้องมาที่เธอด้วยความเรียบเฉย แต่มันเหมือนกับเป็นคมมีดที่จ่ออยู่ที่คอของเธอ ทำให้หัวใจธารธารารู้สึกสั่นสะท้านอย่างไม่รู้ตัว “ฉันบอกว่ายังไง” “หมายถึงอะไรคะ” “ห้ามคบกับใครในระหว่างที่อยู่กับฉัน” “ฉันไม่ได้คบค่ะ” “แล้วใครมาส่ง” “เพื่อนค่ะ” “เพื่อนงั้นหรอ” เมธัสก้าวเข้ามาหาเธออย่างเงียบเชียบ ทว่าหนักแน่น ทุกก้าวที่เขาย่างกรายเข้ามาราวกับจงใจส่งพลังข่มขู่ไปในที ดวงตาคมเข้มสบประสานกับเธออย่างไร้ความปรานี ธารธาราได้แต่เดินถอยหลังโดยไม่รู้ตัว หัวใจเต้นระรัวด้วยความหวาดระแวง อึดอัดและปั่นป่วนจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก ในใจเธอผุดคำถามกังขา คำล่ำลือที่เคยได้ยินว่าเขาเป็นเพียงภาพลวงตาที่ซ่อนเบื้องหลังบุคลิกเคร่งขรึมอย่างนี้ได้จริงหรือ? ชายหนุ่มตรงหน้าที่แสดงท่าทีเด็ดเดี่ยวและเอาแต่ใจอย่างชัดเจน หากนี่คือการเสแสร้ง ธารธาราก็ไม่อาจมองเห็นเค้าของมันได้เลย แ