บทที่3
คำกล่าวหา
“กอหญ้า…” สุ้มเสียงทุ้มต่ำลง เมื่อกอหญ้าปรากฏตัวที่นี่…
“ไม่ต้องถามว่าหนูมาได้ยังไง ตอนนี้พี่ต้องตอบหนูมาก่อนว่าพี่อยากเลิกกับหนูใช่มั้ย!? ที่ผ่านมาพี่แค่หลอกให้หนูรักพี่ เพราะพี่คิดว่าหนูเป็นเมียน้อยของใครก็ไม่รู้ที่หนูไม่รู้จัก!” กอหญ้าถามเขาเร็วพลัน ไม่สนใจด้วยว่าตอนนี้เขาจะมองจะคิดดูถูกกับเธอยังไง
ส่วนเกินอย่างมาร์ตินยังอึ้ง รู้สึกเป็นส่วนเกินขึ้นมายังไงบอกไม่ถูก เมื่อตอนนี้ทั้งสองยืนจ้องหน้าฟาดฟันกันนิ่งงัน ไร้ซึ่งคำตอบกลับจากเพื่อนของเขา มาร์ตินจึงยักไหล่ถอนหายใจ ตัดสินใจเดินออกมาเงียบ ๆเพื่อให้ทั้งคู่ได้เคลียร์กัน
“…” มีเพียงเสียงลมที่พัดผ่านเข้ามาที่ดวงหน้าของเธอ จนน้ำตาเริ่มแอบซึม แต่เธอจะไม่ร้องไห้ให้เขาสมเพชเธอเด็ดขาด!
“ทั้งหมดเป็นเรื่องโกหกหลอกลวงใช่มั้ยคะ หนึ่งปีที่ผ่านมาพี่ไม่เคยรักหนูเลยใช่มั้ยคะ!?” กอหญ้าเอื้อนเอ่ยคำถามต่อหน้า พยายามมองหาคำตอบจากแววตาของร่างสูงที่สูงกว่าเธอหลายเท่าตัว
“ได้ยินหมดเลยสินะ…” แต่ทำได้เพียงเอ่ยเสียงเบา ๆและแค่นยิ้ม อัลฟ่าหรี่ตามองคนตัวเล็กตรงหน้านิ่งงัน แววตาเจือไปด้วยความเย็นชา และโกรธเคือง
“ตอบมาสิคะ!? ตอบให้หนูหายโง่หน่อย!” บอกเธอให้ชัด ๆหน่อย ว่าเธอมันโง่ที่ไปรักผิดคนอย่างเขา โง่ให้เขาหลอกได้!
“ใช่! ฉันไม่ได้รักเธอ และหลอกให้เธอรักมาโดยตลอด ไอ้สุภาพบุรุษที่เธอเห็นมันก็แค่หน้ากากจอมปลอมของฉันที่สวมมันเพื่อหลอกคนไม่มีศีลธรรมแบบเธอก็เท่านั้น!” ร่างบางแทบล้มทั้งยืน เมื่อได้ยินคำพูดเล่านี้ออกจากปากคนที่เธอรักมาตลอดหนึ่งปีนี้!
“หนูทำอะไรผิด…” เธอเอ่ยถามเขาอย่างหมดเรี่ยวแรง
“หนูไปทำอะไรให้พี่ พี่ถึงต้องทำร้ายกันขนาดนี้…” น้ำตาเริ่มซึมออกรอบกระบอกตา เธอพยายามที่จะกลั้นมันเอาไว้ และจะไม่ยอมให้มันไหลออกมาประจานตัวเองในตอนนี้
“รู้จักไอ้กายมั้ย?” คิ้วเรียวบางขมวดคิ้ว นิ่งคิด กายงันเหรอ… จะบอกว่าไม่รู้จักเลยก็คงไม่ เพราะเธอไม่รู้ว่าคนชื่อกายที่อัลฟ่าหมายถึง
คือ คุณกายเจ้านายของพี่สาวของเธอหรือเปล่า ถ้าหากใช่ เธอก็อยากจะรู้ว่าเขาเกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องนี้!?
“…”
“อย่าบอกว่าไม่รู้จักนะ…”
“ไม่มั่นใจค่ะ” กอหญ้าเอ่ยตามตรง อัลฟ่าจึงแค่นยิ้มร้าย ก่อนจะกดสมาร์ทโฟนโชว์รูปของเธอที่กำลังยืนคุยกับคุณกายเจ้านายของพี่เธอ กอหญ้ากะพริบตามอง
“เธอเล่นชู้กับมันไม่ใช่เหรอ? เป็นเมียน้อยมันไม่ใช่ไง!?” อัลฟ่าถามขึ้นอย่างเย้ยหยัน กอหญ้าส่ายหน้าในทันที
"พี่เข้าใจผิดแล้ว หนูไม่ได้เป็นเมียน้อยของผู้ชายคนนี้!”
“หลักฐานชัดเจนขนาดนี้เธอยังจะแก้ตัว? เหอะ! หน้าด้านไปมั้ยถามจริง?”
“มันไม่ใช่ ไม่ใช่จริงๆ นะคะ เขาเป็นเจ้านายของพี่สาวของหนูค่ะ” กอหญ้ารีบอธิบาย อัลฟ่ากอดอก
มองว่ากอหญ้ากำลังเล่นละครอยู่! ได้สิ! เขาเองก็อยากดูว่าเธอจะตอแหล เล่นละครไปถึงไหน!
“พี่สาวของเธอชื่อกอหญ้างันเหรอ? เธอมีแฝดไม่พอยังชื่อเหมือนกันอีกด้วยสินะ?” เขาเอียงคอถามอย่างยียวนด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง เย็นชา จนคนฟังรู้สึกเย็นเหยียบไปถึงขั้วหัวใจ
เธอไม่มีแฝด... และมันต้องมีอะไรที่ผิดพลาดไปแน่?
แล้วอะไรที่ทำให้อัลฟ่าคิดว่าเธอคือเมียน้องของคุณกาย หรือเพียงเพราะแค่หลักฐานที่เขาว่า
เพียงแค่รูปนี้ ที่ทำให้เขาตัดสินเธอ...
“หนูไม่มีแฝด หนูคิดว่าต้องมีอะไรผิดพลาดแน่ๆ ค่ะ ในภาพหนูแค่เอาเอกสารสำคัญไปส่งให้คุณกายเท่านั้น เพราะพี่สาวหนูไม่ว่าง”
“พี่สาวเธอชื่อกอหญ้าอย่างงันเหรอ?”
“ไม่…” ยิ่งพูดยิ่งงง กอหญ้าเริ่มส่ายหน้า
“ตามที่สืบและหลักฐานที่มี เมียน้อยของน้องเขยฉันชื่อ 'กอหญ้า บรรทัดศร' และเธอคนนั้นก็ดันหน้าเหมือนเธอ เธอจะแก้ตัวน้ำขุ่น ๆ งี้เหรอ? เธอคิดว่าฉันโง่หรือไง!?”
“…” เขาไม่เคยเห็นใครหน้าด้านหน้าทนเท่ากับกอหญ้ามาก่อนเลยจริงๆ ทุกอย่างก็ชัดเจนอยู่แล้วว่าเธอคือเมียน้อยของไอ้กาย ทั้งชื่อทั้งรูปลักษณ์ จะปฏิเสธแบบนี้ มันจะเกินไปหน่อยหรือเปล่า
ข้อความที่กู้กลับคืนมาเป็นชื่อของกอหญ้าที่ติดต่อกับไอ้กายทั้งหมด ไหนจะสลิปเงินที่ไอ้กายเปย์กระเป๋าราคาแพงให้อีก ทุกครั้งที่ให้ไม่มีชื่ออื่นใดอีก! อันนาตามหาคนชื่อกอหญ้าแทบพลิกแผ่นดิน ตามติดไอ้กายจนเจอว่าทั้งสองอยู่ด้วยกัน
และคนนั้นมันก็คือเธอ ‘กอหญ้า บรรทัดศร’
มันคือความจริงที่พวกเขาได้เห็นกับตา แต่ผู้หญิงตรงหน้ากลับแก้ตัวน้ำขุ่นๆ ปัดความผิดไปให้ไกลตัวแบบหน้าด้าน ๆ
ต้องถูกเลี้ยงดูมาแบบไหนกัน ถึงทำตัวแบบนี้ได้! ช่างเป็นผู้หญิงที่ทำตัวน่ารังเกียจที่สุด เท่าที่เขาเคยเจอมา…
กอหญ้างุนงงกับสิ่งที่ได้ยิน ได้เห็น เรื่องของน้องเขยของอัลฟ่า เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้ เธอรู้เพียงว่าเขาคือเจ้านายของพี่สาวของเธอ เธอเคยเจอเขาเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น และเธอไม่ได้รู้ตื้นลึกหนาบางของความสัมพันธ์ระหว่างพี่สาวและคุณกาย
ทั้งสองเป็นอะไรกันเธอยิ่งไม่รู้ และยิ่งไม่เข้าใจว่าทำไมอัลฟ่าถึงคิดว่าเธอคือเมียน้อยแบบนี้
กับเรื่องบางอย่างที่เธอเพิ่งได้รู้ วันนี้เธอคงต้องไปถามพี่สาวของเธอให้รู้เรื่อง! เพราะชื่อ หลักฐานยืนยันชัดเจนว่าเป็นเธอ
ในเมื่อเขาเข้าใจว่าเป็นเธอไปแล้ว และคิดจะอธิบายเท่าไร ตอนนี้เขาก็ไม่คิดฟังกัน ดังนั้นเธอและเขาควรเคลียร์และจบทุกอย่างในวันนี้…
“หนูไม่รู้ว่าทำไมทุกอย่างถึงเป็นแบบนี้ แต่หนูพอจะเข้าใจแล้วว่าที่พี่เข้าหาหนูเพราะจุดประสงค์อะไร”
"..." อัลฟ่าไม่ตอบ เพราะทุกอย่างมันชัดเจนอยู่แล้ว ว่าเธอมันร่านมากแค่ไหน ขนาดตอนนี้มีเขาอยู่แต่ยังแอบไปหาไอ้กายได้ ยอมใจความเงี่ยน ความอยากได้อยากมีของเธอจริง ๆ
“...วันนี้พี่อยากจบกับหนูใช่มั้ย?"
"…" เขายังวนคิดอยู่ ว่าจะจัดการเรื่องนี้ยังไง…
"…งันเราก็จบกันเถอะค่ะ ต่อไปนี้เราสองคนจะไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก” เมื่ออัลฟ่าเลือกที่จะเงียบ เธอจึงเป็นฝ่ายขอจบก่อนเอง เรื่องมาถึงขั้นนี้เธอคงไม่ฝืนคบต่อหรอกนะ
อัลฟ่าแค่นยิ้ม เมื่อได้ยินคำว่าจบกันจากปากกอหญ้า อยากจะจบง่าย ๆ คงเพราะอยากกลับไปหาไอ้กายสินะ
"เธอเองก็คงอยากเลิกกับฉันอยู่แล้วสิ ได้กระเป๋าแบรนด์เนมไปตั้งหลายแสนนี่ ตอนนี้คงคิดอยากคิดปีนป่ายอยากได้คนมีเจ้าของอย่างไอ้กายขึ้นมาอีกแล้วสินะ" เขาเย้ยหยันเธอจนดวงหน้าหวานหน้าชาขึ้นมา
"ถ้าหนูบอกว่า เรื่องนี้หนูไม่รู้เรื่องพี่จะเชื่อหนูมั้ยคะ?" กอหญ้าเงยมองดวงหน้าคมอีกครั้ง อยากรู้ว่าเขาจะเชื่อเธอหรือเปล่า หากเธอปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาของเขา
"ไม่! ฉันเชื่อในหลักฐานที่มี""งันหญ้าก็ไม่มีสิทธิ์โต้เถียง หากพี่คิดไปแล้วว่าหญ้าคือคนแบบนั้น" เธอจะยอมให้เขาตราหน้าไปก่อน และเธอจะต้องหาความจริงให้ได้ว่าทำไมชื่อของเธอถึงกลายเป็นเมียน้อยของคุณกายเธอจะต้องแก้มลทินที่ถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยของคนที่เธอไม่รู้จักมักจีให้ได้ในสักวัน และเขาจะต้องเสียใจที่ทำกับเธอแบบนี้!“หึ! ฉันก็ต้องคิดแบบนั้นแน่นอนอยู่แล้วสิ เพราะเธอเป็นเมียน้อยของมันจริง ๆ” กอหญ้าผ่อนลมหายใจหนัก ๆ อีกครั้ง“เอาเป็นว่าหนูจะไม่ยุ่งกับเขาอีก! และจะเลิกติดต่อเขาอย่างเด็ดขาด”“ได้! ฉันก็ขอให้เธอเลิกยุ่งกับมันจริง ๆ ...งันเธอต้องการเท่าไหร่ก็บอกมา ฉันจะโอนให้เลยตอนนี้ แลกกับคำสัญญาที่เธอเอ่ยมันออกมา”“หนูไม่ต้องการเงินของคุณ เมื่อหนูบอกว่าจะไม่ยุ่งก็คือไม่ยุ่งค่ะ และหวังว่าหลังจากจบกัน คุณจะไม่มาวุ่นวายกับหนูอีก!""ฮ่าๆๆๆๆ" อัลฟ่าระเบิดเสียงหัวเราะดังขึ้น หรี่ตามองเธอด้วยความบ้าคลั่ง พูดออกมาได้ว่าเขาจะไปวุ่นวายกับเธอ เธอน่ะสิที่จะมาวุ่นวายกับครอบครัวของเขา!"ใครกันแน่ที่จะมาวุ่นวาย เลิกกับไอ้กายให้ได้เด็ดขาดก่อนเถอะ แล้วค่อยมาพูด! และถ้าฉันยังเห็นว่าเธอยุ่งเกี่ยวกับสามีน้
บทที่4คำกล่าวหาที่เป็นจริงก๊อก ก๊อก ก๊อกแอด~บานประตูห้องของพี่สาวถูกเปิดออก สิ่งแรกที่กอหญ้าได้เห็นทำให้เธออึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคนที่เธอถูกกล่าวว่าเป็นเมียน้อยของเขา กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ“คุณกาย…”“มาหาพี่สาวเหรอ” กาศิตที่สวมเพียงกางเกงเปลือยท่อนบน เอ่ยถามเธออย่างไม่สะทกสะท้าน เมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงนี้“ค่ะ”นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! กอหญ้ารู้สึกจะล้มทั้งยืนเป็นรอบที่สอง สิ่งที่อัลฟ่าต่อว่าเธอ มันคือเรื่องจริงสินะ เพียงแต่เป็นพี่สาวของเธอที่เป็นเมียน้อยคุณกาย...“ครับ…” กายถอยหลังให้กอหญ้าเดินเข้ามาในห้อง ส่วนพี่ส
“พี่จะเลิกยุ่งกับเขา” น้ำอิงให้คำมั่น อย่างไรเสียตระกูลมาเวลลินก็ไม่ควรที่จะแตะต้องอยู่แล้ว เธอไม่ควรเสี่ยง...“จริงๆ นะคะ” กอหญ้าบีบมือพี่สาว เงยมองพี่สาวด้วยแววตาจริงจัง เธอไม่อยากกลับไปเกี่ยวข้องกับอัลฟ่าอีกแล้ว และยิ่งไม่อยากพบเจอเขาอีก เธอเจ็บมามากพอแล้วจริง ๆ“อืม…เดิมทีเราไม่ควรไปยุ่งกับเขาอยู่แล้ว คนตระกูลมาเวลลินอันตรายมาก พวกเขามีอิทธิพลเหลือล้น เป็นมาเฟียตระกูลใหญ่ด้วย ตอนนี้เขามาข่มขู่หญ้าแบบนี้ พี่ต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำให้หญ้าเจอคนอันตรายแบบนั้น” น้ำอิงขอโทษกอหญ้าอีกครั้ง"ต่อไปหญ้าอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับคุณอัลฟ่าอีกเข้าใจมั้ย?" น้ำอิงเอ่ยเตือน กอหญ้าสวยขนาดนี้ เธอกลัวว่าอัลฟ่าอาจจะสนใจกอหญ้าก็ได้ในอนาคต และหากรู้ความจริงขึ้นมา…เธอกลัว..."เราไม่ควรเกี่ยวพันกับตระกูลมาเวลลิน พวกเขาเป็นถึงมาฟียที่อันตราย สามารถฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาได้เลยนะ" น้ำอิงบอกเตือนน้องสาว กอหญ้าส่า
บทที่5ตอแยหลังจากที่ออดอ้อนพ่อแม่แล้ว กอหญ้าก็กลับเข้าห้องนอนของเธอ กอหญ้ากระโดดขึ้นเตียงนอน เปิดจอสมาร์ทโฟนเครื่องเก่าค้นหางานพาร์ทไทม์ที่ทำได้ช่วงเวลาเย็น ซึ่งงานที่น่าสนใจมาก ทำเพียงไม่กี่ชั่วโมงเป็นงานแจกใบปลิว ได้ค่าตอบแทนที่โอเคสำหรับเธอมากอยู่กอหญ้าจึงลองลงทะเบียนสมัครงานไป และไม่นานสมาร์ทโฟนราคาถูกของเธอก็สั่นขึ้นด้วยเสียงเรียกเข้าครืดด~นิ้วเรียวรีบกดรับทันที ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้…“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีค่ะ คุณ 'กอหญ้า บรรทัดศร' ใช่มั้ยคะ”“ค่ะ”“เราจากสำนักงานแจกใบปลิวนะคะ เล็งเห็นความสามารถของคุณ สามารถมาสัมภาษณ์งานและเริ่มงานได้เล
กอหญ้าเดินแจกใบปลิวอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เธอยื่นใบปลิวให้กับทุกคนที่เดินผ่านด้วยรอยยิ้มหวาน การแจกใบปลิวเริ่มทำให้กอหญ้ารู้สึกสนุกมากยิ่งขึ้น เมื่อมีคนรับใบปลิวของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ“เสริมความงามให้กับตัวเรา ด้วยคลินิกนิวเจน บนชั้นสองได้เลยนะคะ” กอหญ้าก้มหน้ายิ้มให้กับผู้คนที่รับใบปลิวจากเธอตอนนี้เธอแจกใบปลิวได้เกือบครึ่งทางแล้ว กับเวลาที่เหลืออีกไม่มาก…“อีกนิดเดียว…” กอหญ้าเอ่ยให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเงยทอดมองท้องฟ้าที่เริ่มมืดดำ“ฟ้ามืดอีกแล้ว… ต้องรีบแจกแล้วล่ะ!” กอหญ้ารีบสาวเท้าวนเวียนแจกใบปลิวอยู่หน้าห้าง ทว่าความเร่งรีบทำให้เธอไม่ทันระวัง ถูกชายชราคนหนึ่งเดินชนเข้ากับไหล่บางจนเธอล้มลงกับพื้น“อ่ะ!”ตุบ!“เกะกะ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ!” เป็นผู้ชายสูงวัย เขาเดินชนเธอจนล้
บทที่6การกระทำที่ตรงกันข้าม“กลัวตายก็อย่าปากเก่งอีก!” กอหญ้ากะพริบตาปริบ ๆ มองเขาด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอทำอะไรเขาไม่ได้และเขาก็ออกหน้า รังเกียจ เกลียดกันขนาดนั้น เธอเชื่อว่าเขากล้าที่จะกำจัดเธอให้พ้นทาง ให้พ้นสายตาของเขาแน่ หากเขาคิดจะทำ!“ค่ะ ฉันมันไม่เจียมตัวปากเก่งเอง ดังนั้นคุณปล่อยฉันได้หรือยัง” สายตากลมโตมองมือหนา ที่ยังคงจับแขนเรียวของเธอเอาไว้แน่น รอยยิ้มร้ายยกขึ้นมุมปาก มองคนที่ทำเป็นอวดเก่งด้วยแววตาแสนเย็นชาและนึกสนุก“ได้สิ ฉันปล่อยเธอแน่!” ตูมซ่า~เพียงพริบตาเดียว ร่างบางก็มือหนาเหวี่ยงลงไปในสระน้ำพุ กลางลานห้างสรรพสินค้า! กอหญ้าพยายามตะเกียกตะกายขึ้นเหนือน้ำ ดีที่น้ำไม่ลึกเท่าไหร่ เธอจึงพยุงตัวยืนอยู่กลางสระได้“…แต่ปล่อยเธอลงไปในนั้นนะ! จะได้ล้างสิ่งสกปรกในตัวออกไปบ้าง จะได้ไม่น่ารังเกียจสกปรกแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้!” อัลฟ่าเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา เขาย่อตัวคุกเข่าข้างเดียว มองเธอที่ยืนมองเขาอยู่กลางสระน้ำด้วยแววตาที่แสนเจ็บปวดรู้สึกดีที่ได้เห็นมัน…“พอใจคุณแล้วใช่มั้ย พอใจแล้วก็เชิญค่ะ” กอหญ้าชี้นิ้วไล่เขาด้วยความรวดร้าวที่เกิดขึ้นภายในใจ อยากให้เขาไปไกลๆ จากตรงนี้ ก่อ
อัลฟ่าวก้าวขายาวตามติดกอหญ้า เขาวิ่งเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอแล้ว“อย่าคิดหนี ไม่อายคนหรือไง!” เขาขึ้นเสียงเตือนสติเธอ กอหญ้าจึงมองไปรอบกายจำต้องหยุดนิ่ง มีคนมองมากที่พวกเธอจริง ๆทุกอย่างเป็นเพราะเขา!ถ้าเขาไม่กลั้นแกล้งเธอ ไล่วิ่งจับกันแบบนี้ คนอื่นเขาก็คงไม่มองมาแบบนี้แน่อ่ะ!คนบ้า เขามันบ้าที่สุด!“แล้วจะพาหญ้าไปไหน!” ในที่สุดเธอก็หยุดนิ่ง ไม่หนีเขาไปไหนอีก มือหนาจึงดึงรั้งข้อมือกอหญ้า กระชากพาเธอเดินไปพร้อมกันกับเขาในทันที“นี่!! ถ้าไม่บอก หญ้าไม่ไปด้วยนะ!” เธอรั้งตัวเองไว้ แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของอัลฟ่าได้! ร่างบางจึงเซถลาไปข้างหน้ากับเขา“ที่เธอทำกับฉัน คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ หรือไง!?” “…” แอบน่ากลัวนะ! เขาจะทำอะไรเธอหรือเปล่า…“คุณจะไม่ทำอะไรหญ้า?” เธอลองเชิงถามเขา กลัวว่าเขาจะพาเธอไปฆ่า ใบหน้า การกระทำที่อุกอาจแบบนี้ มันทำให้เธอนึกกลัวจริง ๆ“คิดว่าไงล่ะ?” กอหญ้าขบเม้มริมฝีปากคิดหนัก พยายามบิดข้อมือออกจากเขาอีกครั้ง “เข้าไป และอย่าดื้อ คนของฉันอยู่รอบกาย เธอหนีไปไหนไม่ได้หรอก!” ทว่าคำสั่งเสียงเข้มดังขึ้นเหนือหัว ทำให้เธอหยุดการกระทำทุกอย่างลง กอหญ้ามองรอบกาย ไม่เห็นมีใครส
บทที่ลวงใจเขายัดเยียด ตราหน้าเธอว่าเป็นเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่แก้ต่างให้กับตัวเอง…“มึงพอเลย หยุดพูดถึงผู้หญิงคนนั้นสักทีเถอะ แค่นี้กูก็เบื่อยัยนั่นจะแย่อยู่แล้ว!” เสียงทุ้มของอัลฟ่าพูดกับญาติผู้น้องอย่างรามิล วันนี้มันนัดดื่มกับเขาที่ผับหรูกลางใจเมืองกรุงเทพ กว่ามันจะโผล่หน้ามาหาที่กรุงเทพได้ก็นานโข เขาจึงยอมรับนัดของมันในคืนนี้และไม่ว่าจะนานแค่ไหน มันก็ยังคงแซวถึงเรื่องที่เขาตามจีบกอหญ้า สาวธรรมดาคนหนึ่งที่เปิดร้านขายข้าวแกงในซอยสลัมซึ่งตอนนี้เขาคบกับเธอมาเกือบปีหนึ่งได้แล้วกระมัง“เบื่อเขา แล้วไปจีบไปคบกับเขาทำไม?” รามิลถามอัลฟ่า ญาติผู้พี่ของตนอย่างสงสัยใคร่รู้ ที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกับอัลฟ่า เขาไม่เคยเห็นมันจีบผู้หญิงคนไหน นอกจากผู้หญิงเหล่านั้นจะตามติด และเสนอตัวให้กับมันเองมันไม่จำเป็นต้องตามจีบพวกเธอเลยด้วยซ้ำ! แต่อัลฟ่าลงสนามด้วยตัวเองแบบนี้ มันจึงน่าแปลกใจอยู่บ้างในความคิดของเขา…อัลฟ่าถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ เขาเองก็เบื่อที่ต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน แต่เขาก็ต้องจำใจหลอกจีบยัยเฉิ่มเชยนั่นจีบจนติด… จนตอนนี้ยังหาทางบอกเลิกเธอไม่ได้!“เพราะเธอเป็นเมียน้อยสาม