บทที่4 คำกล่าวหาที่เป็นจริง 1/1

 

บทที่4

คำกล่าวหาที่เป็นจริง

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

แอด~

บานประตูห้องของพี่สาวถูกเปิดออก สิ่งแรกที่กอหญ้าได้เห็นทำให้เธออึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคนที่เธอถูกกล่าวว่าเป็นเมียน้อยของเขา กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ

“คุณกาย…”

“มาหาพี่สาวเหรอ” กาศิตที่สวมเพียงกางเกงเปลือยท่อนบน เอ่ยถามเธออย่างไม่สะทกสะท้าน เมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงนี้

“ค่ะ” นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! กอหญ้ารู้สึกจะล้มทั้งยืนเป็นรอบที่สอง สิ่งที่อัลฟ่าต่อว่าเธอ มันคือเรื่องจริงสินะ เพียงแต่เป็นพี่สาวของเธอที่เป็นเมียน้อยคุณกาย...

“ครับ…” กายถอยหลังให้กอหญ้าเดินเข้ามาในห้อง ส่วนพี่สาวของเธอก็ก้าวออกมาจากห้องนอนพอดี

“ใครมาค่ะ?” สายตาสบสายตา น้ำอิงขบเม้มริมฝีปากแน่นทันที เมื่อเห็นน้องสาวมาหาถึงคอนโดแบบนี้

"มาหาทำไมไม่บอกพี่ก่อน" กอหญ้าไม่สนใจคำถามพี่สาว เธอมองสภาพของน้ำอิงที่ไม่ต่างจากกาศิตสักเท่าไร กอหญ้านิ่งงัน มันชัดเจนว่าทั้งสองกำลังผ่านศึกหนักอะไรมาด้วยกันก่อนหน้านี้

“หญ้าขอคุยกับพี่ส่วนตัวได้มั้ยคะ” กอหญ้าเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง กาศิตแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก ก่อนจะพยักหน้าตกลงให้ความเป็นส่วนตัวน้องสาวและพี่สาว

“ได้ครับ งันพี่ไปก่อนนะน้ำ” กาศิตเอ่ยจบ เขาก็เข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง และกลับออกมาพร้อมชุดสูทปกติดูภูมิฐาน สุขุมเหมือนเช่นเคย

กอหญ้าแอบยิ้มเยาะตัวเองในใจ คนที่เป็นเมียน้อยของกาศิตจริงๆ คือพี่สาวของเธอนี่เอง...

พี่สาวของเธอ ทำแบบนี้ได้ยังไงกัน!

“พี่ทำอะไรลงไป?” กอหญ้าเปล่งเสียงถามพี่สาวของเธอออกมาอย่างยากลำบาก เพราะเสียใจ ผิดหวัง ที่พี่สาวเป็นคนแบบนี้...

“พี่ทำอะไร?” แต่น้ำอิงยังคงถามกลับมา เหมือนไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด!

“กับเขา” กอหญ้าชี้ไปที่กาศิต ร่างสูงที่เพิ่งออกจากห้องไป

“พี่รักเขา…” น้ำอิงบอกได้แค่นี้

“แต่พี่ก็รู้ว่าเขามีเมียแล้ว เขาแต่งงานแล้วนะพี่!” น้ำอิงอึ้งที่น้องสาวของเธอรู้เรื่องนี้แล้ว ใครเป็นคนบอก!

“ทำไมหญ้าถึงรู้…”

“ก็เพราะพี่เขยเขามาประณามด่าหญ้าไงคะ ตราหน้าหญ้าว่าเป็นเมียน้อยน้องเขยของเขา” พี่เขย... น้ำอิงรู้ในทันทีว่าเป็นใคร ผู้ชายคนนั้น...

'อัลฟ่า มาเวลลิน'

“หญ้า…พี่…” น้ำอิงอึกอัก เธอไม่รู้จะพูดยังไง เมื่อทุกอย่างมันคือแผนของเธอกับกายที่อยากจะเบี่ยงประเด็นให้คนพวกนั้นจับตาที่ไปที่กอหญ้า

เธอรู้ว่าวิธีนี่มันเลือดเย็นมาก แต่เธอก็เลือกที่จะทำตามที่กาศิตแนะนำ เพราะถ้าหากข่าวรั่วขึ้นมาว่าเธอเป็นเมียน้อย เส้นทางในวงการบันเทิงของเธอคงได้จบเห่แน่ ๆ

“พี่ไม่ต้องขอโทษหญ้าหรอกนะ แค่บอกมาว่าทำไมชื่อหญ้าถึงกลายเป็นเมียน้อยของเขา!” ทั้งที่พอจะรู้แล้ว แต่เธอก็อยากได้ยินมันจากปากพี่สาวของเธอ

“พี่ขอโทษ ขอโทษนะหญ้า พี่ไม่มีทางเลือก การใช้ชื่อหญ้าเพื่อเบี่ยงเป้าหมายมันได้ผลเกินคาด พี่จึงปล่อยให้พวกเขาเข้าใจผิดคิดว่าพี่คือหญ้า…”

"แล้วบัญชีของหญ้าที่พี่ขอไปใช้ ก็เอาไปใช้ในทางที่ผิดใช่มั้ย…" กอหญ้าเอ่ยถามด้วยหัวใจบอบช้ำ วันนี้เธอต้องพบเจอกับ ความเสียใจ ความผิดหวังซ้ำ ๆ จากคนที่เธอรักมากทั้งสองคน

"พี่…" ไม่มีอะไรที่เธอจะแก้ตัวได้เลย เพราะเธอทำอย่างที่กอหญ้าพูดจริง ๆ

กอหญ้าพยักหน้ารับรู้อย่างผิดหวัง รับรู้ความจริงทั้งหมดแล้วในวันนี้ ที่อัลฟ่าหลอกลวงเธอก็เพราะเขาคิดว่าเธอเป็นเมียน้อยของกาย ที่เขาทำร้ายจิตใจเธอ เพราะเขาเข้าใจว่าเธอคือคนที่ทำร้ายครอบครัวน้องสาวของเขา

“หนึ่งปีที่พวกเขาเข้าใจผิดหญ้า…” มันตอกย้ำแล้วว่าเธอถูกเข้าใจผิดมาโดยตลอด และเรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา มันคือเรื่องหลอกลวงทั้งเพ…

อัลฟ่าไม่เคยรักเธอเลย…

“แต่พวกเขาไม่ได้ทำอะไรหญ้าใช่มั้ย พวกเขาเข้าใจว่าพี่เลิกกับคุณกายแล้ว” น้ำอิงถามกอหญ้า กอหญ้ามองพี่สาวของตัวเองอย่างเสียใจ อยากจะโกรธพี่สาว แต่เธอก็รักพี่สาวของเธอมากเช่นกัน

"เขาไม่ได้ทำอะไรหญ้า" แค่ลวงหลอกเอารัก เอาหัวใจของเธอไปก็เท่านั้น…

"งันช่วยปิดบังให้พี่ได้มั้ย…" กอหญ้ายิ้มสมเพชตัวเอง พยักหน้ารับคำขอของพี่สาว

“ได้ค่ะ หญ้าจะช่วยพี่ แต่ต้องมีข้อแม้…” เธอจะช่วย แต่น้ำอิงต้องทำตามที่เธอบอก

“…?” น้ำอิงเลิกคิ้วสงสัย ในข้อแม้ของน้องสาว

“เลิกกับเขาซะ! ถ้าพี่ไม่เลิกเรื่องทุกอย่างจะไม่จบแค่นี้ ตอนนี้คุณอันนาเธอรู้ว่าคุณกายเปย์กระเป๋าแบรนด์เนมให้พี่ และคุณอัลฟ่าก็ขู่หญ้า ถ้าไม่เลิกกับคุณกายเขาจะตามมาราวีหญ้า พี่จะยอมให้พวกเขามาทำร้ายหญ้าเหรอคะ?'

"ไม่เลยหญ้า พี่ไม่มีทางให้พวกเขาทำอะไรหญ้าเด็ดขาด"

"ดังนั้นพี่ก็ต้องเลิกยุ่งเกี่ยวกับคุณกายซะ และหญ้าจะไม่เปิดเผยความจริง จะช่วยพี่เก็บเรื่องนี้ให้เป็นความลับ”

“อืม…” น้ำอิงพยักหน้ายอม เธอยังไม่อยากให้ใครรู้ว่าเธอเป็นเมียน้อยของกาย และยิ่งเป็นอัลฟ่าแล้ว เธอยิ่งไม่อยากให้เขารู้!

“พี่จะทำใช่มั้ยคะ?” กอหญ้าถามซ้ำอีกครั้ง จ้องมองพี่สาวด้วยความหวัง

“หญ้าจะไม่ทำร้ายพี่ใช่มั้ย” น้ำอิงถามน้องสาวเสียงเบา กลัวว่าน้องสาวจะเปลี่ยนใจในตอนสุดท้าย

“ค่ะ หญ้าไม่มีวันทำร้ายพี่ แต่พี่รู้มั้ยว่าสิ่งที่พี่ทำ มันกำลังทำร้ายหญ้า...” เธอย้อนกลับ

"พี่ขอโทษ พี่ขอโทษ" น้ำอิงทำได้เพียงเอ่ยคำขอโทษซ้ำ ๆ กอหญ้าจึงจับมือบางของพี่สาวขึ้นมากุมเบา ๆ

"เลิกพูดคำว่าขอโทษ และทำตามที่หญ้าขอ แค่นี้พี่ทำให้ได้มั้ย?"

"ได้สิ ได้" น้ำอิงตกลงทันที บางทีเธอก็ควรเลิกกับกาศิตเสียที เป้าหมายของเธอตอนนี้ควรเปลี่ยนได้แล้ว

“ว่าแต่พวกเขาไม่ทำอะไรหญ้าจริง ๆใช่มั้ย?” น้ำอิงเปลี่ยนมาจับมือหญ้าขึ้นมากุม ดวงตากลมอยากรู้ว่าอัลฟ่าต่อว่า กระทำอะไรกับกอหญ้ายังไงบ้าง 

รู้ว่าแผนมันอาจจะผิดพลาดได้ทุกเมื่อ แต่ก็ไม่คิดว่าจะเร็วถึงขนาดนี้

“ไม่ค่ะ เขาแค่ตราหน้าว่าหญ้าเป็นเมียน้อยของคนมีที่เมียแล้วก็เท่านั้น และหญ้าได้ให้คำสัญญากับเขาไปแล้วว่าหญ้าจะไม่ยุ่งกับคุณกายอีก”

“หญ้า…”

“หญ้าไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น จู่ๆ ก็มีคนมาต่อว่าหญ้าเป็นเมียน้อย ทั้งที่หญ้าไม่เคยคบใครเลย ไม่เคยแม้แต่จะมีความรักเลยด้วยซ้ำ” ยกเว้นก็แต่อัลฟ่าที่ทำให้เธอรู้จักคำว่ารักเพียงแค่ระยะเวลาหนึ่งปีนี้…

“พี่ขอโทษนะหญ้า” น้ำอิงทำสีหน้ารู้สึกผิด

“ถ้าพี่รู้สึกผิดจริงๆ ก็เลิกยุ่งกับเขา ถ้าเรื่องแดงขึ้นมาอีกจะทำยังไง หญ้าก็ต้องรับกรรมในสิ่งที่หญ้าไม่ได้ก่อ งันเหรอ? หญ้าเป็นแค่หมากในเกมของพวกพี่นะคะ ต้องทำกับหญ้าถึงขนาดนี้เลยเหรอ?” น้ำเสียงเศร้าเอ่ยถามอย่างน้อยใจ

“…” น้ำอิงนิ่ง น้ำเสียงกอหญ้าแสดงถึงความเจ็บปวดที่จากเธอ และมันไม่ใช่ความผิดของน้องสาวของเธอเลยจริง ๆ ทุกอย่างเป็นความผิดของเธอ เธอมันเลวที่ทำกับน้องแบบนี้!

“เอาเป็นว่าพี่เลิกยุ่ง ทุกอย่างจะจบค่ะ เขาบอกว่าถ้าเรายังไม่ไปยุ่งกับคุณกายอีก เขาจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับพวกเรา แต่ถ้าไม่ เขาจะไปบอกพ่อกับแม่ พี่อยากให้พ่อกับแม่รู้เรื่องนี้เหรอคะ?” น้ำอิงส่ายหน้าทันที เริ่มหาเสียงตัวเองไม่เจอเสียแล้ว เมื่อเรื่องราวบานปานจนกอหญ้าถูกขู่ไปจนถึงพ่อกับแม่

และเธอเชื่อว่าคนอย่างอัลฟ่าจะไม่มีทางขู่อย่างเดียวแน่ มาเฟียอย่างเขาต้องทำมันจริง ๆ และอาจจะทำมากกว่านั้นด้วยซ้ำ!