บทที่20 ชดใช้ทั้งชีวิต 1/1

บทที่20

ชดใช้ทั้งชีวิต

“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ แต่ว่าจะไม่ฟื้นตัวขึ้นมาในช่วงเวลานี้แน่นอน ผลจากการถูกกระทบกระเทือนที่ศีรษะ ทำให้คนไข้เสี่ยงที่จะเป็นเจ้าหญิงนิทรา…”

“อะไรนะครับ!? แล้วน้องผมจะมีสิทธิ์ฟื้นมั้ย?” หัวใจแกร่งวูบโหวง ราวกับถูกบดขยี้เมื่อได้ยินว่าน้องสาวของเขาอาจจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา

“มีสิทธิ์ครับ แต่นานแค่ไหนหมอเองก็ยังบอกไม่ได้…” อัลฟ่าส่ายหน้า ไม่อยากจะเชื่อเลย

“แล้วสามีของคนไข้มามั้ยครับ?”

“มันตายไปแล้ว!” พอได้ยินคำว่าสามีของอันนา เขาก็เผลอขึ้นเสียงใส่คุณหมอทันที น้ำเสียงเหี้ยมที่เอ่ยขึ้น ทำให้คุณหมอรู้สึกถึงไอรังสีอำมหิตในตัวของชายหนุ่มตรงหน้าได้เป็นอย่างดี

“ญาติคนไข้ควรใจเย็นๆ นะครับ สิ่งที่ต้องฟังต่อจากนี้ ต้องทำใจนิดหน่อยนะครับ” เมื่อพี่ชายของคนไข้หัวร้อนขนาดนี้ คุณหมอจึงพยายามเกลี้ยกล่อมให้ใจเย็นลง

“บอกมาเถอะครับ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว!”

“คนไข้เสียเลือดมาก หมอจึงช่วยเด็กไว้ไม่ได้”

“เด็ก? หมายความว่ายังไง?” เหมือนสมองของเขาเบลอไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินคำว่าเด็ก

“คนไข้ตั้งครรภ์อ่อนๆ ครับ ถูกแรงกระแทกพอควร จึงตกเลือดเยอะหมอไม่สามารถช่วยได้ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ” อึ้งไปเลยสิ ร่างสูงแกร่งนิ่งไปชั่วขณะ เมื่อน้องสาวของเขาต้องมาเจอเรื่องบ้าอะไรแบบนี้! มันคู่ควรแล้วเหรอที่ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างอันนาต้องมาเสียใจเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องแบบนี้!

หัวใจพี่ชายอย่างเขาบีบรัด ร้าวรานจนแทบทนไม่ไหว ความแค้นในอกสุมร้อน สายตาคมเกรี้ยวกราด ดุดันขึ้นมา เขาจะต้องจัดการกับคนที่ทำน้องสาวของเขา

จะทำให้พวกมันเจ็บแสบยิ่งกว่าอันนา!

อยู่ไปก็เหมือนตายทั้งเป็น อยากตายเขาก็จะไม่ให้ตาย เขาจะดึงพวกมันกลับมารับโทษทัณฑ์ จนสาแก่ใจ และเขาจะเหยียบพวกมันให้จมดิน

ไม่มีทางให้หนีรอดไปจากเงื้อมมือเขาได้

มือหนากำแน่น ยืนมองร่างบอบบางของน้องสาวที่ยังคงนอนหลับตานิ่งงันอย่างช้ำใจ

ห้องพิเศษ

“สาแก่ใจแล้วใช่มั้ย!?” เมื่อคุณหมอและพยาบาลออกจากห้องไป สุ้มเสียงเข้มจึงเอ่ยถามกอหญ้าที่ยืนกุมมือมองอันนาด้วยความรู้สึกผิดล้นหัวใจ

เธอเพิ่งรู้ว่าอันนาบาดเจ็บหนักจนเป็นเจ้าหญิงนิทรา…และตกเลือดจนแท้งลูก…

“…หญ้าไม่ได้ตั้งใจ” เธอไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้… ไม่คิดว่าพี่สาวจะหนีไปกับคนเลวคนนั้น ไม่คิดว่าเธอจะกลายเป็นคนผิดแทนพี่สาวและคนสารเลวอย่างกาย

ถึงตอนนี้มันยากที่จะอธิบายทุกอย่างให้เขาฟัง แม้เธออยากจะบอกความจริงมากแค่ไหน อัลฟ่าก็คงไม่คิดฟังกันอีกแล้ว…

หลักฐานที่เขามี คือเธอ กอหญ้าผู้หญิงสารเลวที่เป็นเมียน้อยของกาศิต…

“หึ! แล้วเป็นไงล่ะ เห็นธาตุแท้ของไอ้ชู้รักของเธอหรือยังว่ามันเลวแค่ไหนนะ มันทิ้งเธอไปเพื่อหนีความผิด เธอมันโง่งม!” กอหญ้ามองอัลฟ่าที่โกรธจนน้ำตาไหล เธอรู้ว่าเขาเจ็บปวด…

สายตาคม มีรอยสั่นไหวสั่นระริก น้ำตาซึมจนหัวใจของเธอเองก็เจ็บปวดไปกับเขา…ร้องไห้ไปกับเขา

“หญ้ามันโง่ หญ้าขอโทษ…” สุดท้ายเธอก็พูดได้แค่คำนี้คำเดียว คำว่าขอโทษ…

“ขอโทษแล้วอะไรมันดีขึ้นมามั้ย ความผิดที่เธอทำเพิ่งสำเหนียกได้ในวันที่น้องสาวฉันใกล้ตายงันเหรอ!”

“หญ้าจะชดใช้ให้ทุกอย่าง…” …เธอเลือกที่จะชดเชยให้กับเขา ชดเชยทุกอย่างให้เขาจนกว่าเขาจะพอใจ เพื่อแลกกับความผิดของพี่สาว

เธอจะยอมถูกเขาตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยแทนพี่สาวของเธอ…

และเลือกที่จะรับทุกอย่างเอาไว้เอง ให้เขารังแกกันได้ตามใจชอบ จะฆ่าจะแกง จะระบายโทสะใส่เธอยังไง เธอยอมรับทุกอย่าง!

และสักวันหนึ่ง เธอหวังว่าพี่สาวของเธอจะกลับตัวกลับใจได้…

เธอไม่อยากให้อัลฟ่าทำร้ายน้ำอิง อย่างน้อยเธอกับเขาก็พอรู้จักกันมาบ้าง เห็นบางมุมของกันและกันอยู่มาก เธอเชื่อว่าเขาจะไม่ทำอะไรเธอ

และเธอเชื่อว่าเธอสามารถพูดให้เขาผ่อนปรนโทษทัณฑ์ให้เธอได้!

“น้ำหน้าอย่างเธอเนี่ยนะ จะชดใช้ได้ ปัญญาแค่นี้มีอะไรที่ต้องชดใช้ให้น้องสาวของฉัน!”

“…” นั่นสิ เธอมีค่าพอให้ชดใช้มั้ย…

“ผู้หญิงที่ไร้ค่าอย่างเธอ ยอมเป็นเมียน้อยของคนที่มีครอบครัวแล้ว มีอะไรให้ชดใช้กัน!” มือหนาบีบคางกอหญ้าแน่น จ้องตากับเธอจนกอหญ้ามองเห็นแววตาที่ลุกเป็นไฟนั่น!

เขาจ้องเธอราวกับเป็นเศษขยะ

“ทั้งชีวิต หญ้ามอบให้คุณ ให้คุณระบายอารมณ์โกรธแค้นของคุณ อยากทำอะไรกับหญ้า หญ้ายอมทุกอย่างจนกว่าคุณจะพอใจ” กอหญ้าเอ่ยเสียงเบา ยอมจำนนต่อโชคชะตาแล้ว

ในเมื่อทุกอย่างเธอก็สูญเสียให้กับเขาไปหมดแล้ว ทั้งร่างกาย หัวใจ เธอเสียให้เขาไปหมดแล้ว แค่ชีวิตทั้งชีวิตของเธอ เพื่อแลกกับความผิดของน้ำอิงทั้งหมด เธอยอมแลก

คนหนึ่งก็พี่สาวที่เธอรักมาก อีกคนก็คือผู้ชายที่เธอยังคงมีความรู้สึกด้วยไม่เปลี่ยนแปลง เธอต้องปกป้องพี่สาว และยอมชดใช้ทั้งชีวิตให้กับอัลฟ่า เพื่อให้เขาหายคับแค้นข้องใจ

“…ได้เลยกอหญ้า ในเมื่อเธอยอมให้ทั้งชีวิตของเธอเพื่อชดใช้ ฉันก็จะรับไว้!?” อัลฟ่าหรี่ตามองกอหญ้านิ่งด้วยแววตาเหี้ยมโหด

กอหญ้าไม่คิดเกรงกลัว เขาจะไม่ฆ่าเธอแน่เธอเชื่ออย่างนั้น…

“ค่ะ ทั้งชีวิตของฉัน ตอนนี้เป็นของคุณ คุณอัลฟ่า…” แม้จะรู้ว่าวันข้างหน้าจะต้องเสียใจ แต่เธอก็ยังคงเลือกทางเดินนี้…

“ดี!!” น้ำเสียงเหี้ยมทรงอำนาจเอ่ยขึ้น จ้องมองเธอเหมือนไฟที่แผดเผาจนร่างบางคล้ายจับไข้

ไม่รู้ว่าจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น เมื่อเธอตัดสินใจจะชดใช้ทุกอย่างให้กับเขาแล้ว ไม่ว่าวันข้างหน้าเธอจะเจ็บปวดจนกระอักเลือด หรือจะโดนเขาทรมานจนตาย

เธอก็พร้อมยอมรับทุกอย่างที่จะเกิดขึ้น…

***

“ตามหามันให้เจอ และฉันต้องเจอมันในสภาพเป็น ๆ” น้ำเสียงเข้มออกคำสั่งกับเฟย์ต้าลูกน้องของตนเอง เขามีนักสืบฝีมือดีจากไอ้รามิล และ มาร์ติน หลังจากนี้เขาจะจัดการจับตัวไอ้สารเลวที่ทำกับน้องสาวของเขามาสยบแทบเท้า

ทรมานมันให้ตายคาตีนของเขาให้ได้!

เหมือนกับผู้หญิงที่นั่งข้างๆ เขาในตอนนี้ เขาสาบานเลยว่า เขาจะทำให้เธอทรมานเจ็บปวดที่สุด มีชีวิตอยู่ก็เหมือนไม่มี เธอจะต้องใช้ชีวิตที่เหลืออยู่อย่างอนาถเหมือนตายทั้งเป็น

ในเมื่ออยากเป็นเมียน้อยคนอื่น คันมากนัก เขาก็จะให้เธอไปทำงานอย่างที่ตัวเองชอบ ชอบให้แบขานอนกับผู้ชาย แจกของฟรี ไม่คิดถึงว่าตนจะทำลายชีวิตครอบครัวของใครเขาบ้าง ก็ไปเป็นเด็กเอนที่เกาะลับของเขาก็แล้วกัน

ที่นั่นจะทำให้เธอรู้ซึ้งว่าการนอนอ้าขาแบขาให้ผู้ชายเอาฟรีๆ จริง ๆ แล้วมันเป็นยังไง ยอมแลกกายนอนกับคนมีเจ้าของ อยากได้เงินมากนักก็ทำงานแบบนี้แหละ

ต่อไปจะได้ไม่ไปทำแบบนี้กับครอบครัวใครเขาอีก!

“ส่วนเธอพรุ่งนี้เตรียมตัวเดินทางไปทำงานกับฉัน” ระหว่างทางที่เขากำลังจะไปส่งเธอที่บ้าน อัลฟ่าออกคำสั่งบอกกับเธอทันที

กอหญ้าเลี้ยวมองดวงหน้าคมด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้…

“งานอะไรคะ?”

“งานที่เธอถนัดไง” อัลฟ่าหันมามองกอหญ้าด้วยสายตาเยาะเย้ย ยกยิ้มมุมปากจนกอหญ้ารู้สึกเสียวสันหลังวูบวาบแปลก ๆ

“หมายความว่าไงคะ?” หัวใจบางเต้นตึกตัก เขายิ้มมีเลศนัยจนเธอกลัว

“ถึงแล้วเธอก็จะรู้เอง”

“บอกหญ้าก่อนค่ะ ไม่งันหญ้าไม่ไปนะ!” เขาเป็นมาเฟีย งานที่เขาทำก็ต้องอันตรายไปด้วย ข่าวมีเยอะแยะ เขาคงไม่พาเธอไปทำงานผิดกฎหมายหรอกนะ!

“ตอนนี้เธอมีสิทธิ์ปฏิเสธงันเหรอ?” เขาเอียงคอถามเธอด้วยน้ำเสียงนิ่ง แต่ทะลวงลึกไปถึงจิตใจคนฟัง

ใช่! เธอบอกเขาว่าจะชดใช้ให้ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าเขาจะให้เธอทำงานที่อันตราย…

“คุณฟ่าได้โปรด…”

“ไม่ต้องกลัว… งานที่เธอถนัดย่อมทำได้อยู่แล้วล่ะ!” กอหญ้าถอนหายใจ เธอจะปฏิเสธได้มั้ย ถ้างานนั้นมันยากเกินกว่าที่เธอจะทำได้

“หญ้าแค่อยากรู้ แค่บอกว่าคุณจะให้หญ้าทำอะไร”

“รู้แล้วได้อะไรล่ะ เพราะหากเธอรู้เธอก็ไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธมัน ชีวิตของเธอเป็นของฉัน ฉันสามารถกำหนดชีวิตของเธอได้ทุกอย่าง รู้วันพรุ่งนี้เลยน่าลุ้นกว่าเยอะนะ” อัลฟ่าพูดทั้งที่สายตายังคงมองไปยังบนท้องถนนที่เปียกชื้น

“…” ดวงหน้าหวานยังคงคิดหนัก กอหญ้าขบเม้มริมฝีปากแน่นน้ำตาซึม ไม่ว่างานที่เขาต้องการให้เธอทำคืองานอะไร เธอจะทำและจะถือว่าชดใช้ให้เขาทั้งหมดของชีวิตแล้ว

“หากวันหนึ่งคุณรู้ความจริง…” เธอจะถามเขาไปเพื่ออะไร หากเขารู้ความจริงขึ้นมา ว่าเธอคือน้องสาวของคนที่ทำให้อันนากลายเป็นเจ้าหญิงนิทรา เขาคงไม่ได้รู้สึกผิดขึ้นมาหรอก

หากเธอคิดจะใช้ความสัมพันธ์บางๆ ที่ผ่านมาทำให้เขาสงสารกัน มันคงเป็นไปไม่ได้อีกแล้ว ความสัมพันธ์นั้นเป็นเพียงกลลวง

มีแต่เธอที่รู้สึกรักเขา…

อัลฟ่าไม่ได้รักเธอ เขาเพียงต้องการกันเธอให้ออกห่างจากคนเลวคนนั้น…

“ค่ะ ต้องไปกี่โมงคะ?” สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไปอีก เธอมอบชีวิตให้เขาแล้ว ก็รอเพียงแค่เวลาที่เขาจะพอใจและปล่อยเธอให้เป็นอิสระในสักวันหนึ่ง

“แปดโมง พรุ่งนี้คนของฉันจะมารับเธอที่หน้าบ้าน เตรียมตัวให้พร้อมก็แล้วกัน”

“ค่ะ…”

สุดท้ายรถสปอร์ตหรูก็จอดที่หน้าบ้านของกอหญ้า พร้อมกับคำสั่งครั้งสุดท้ายของเขา กอหญ้ารับคำ จากนั้นจึงก้าวลงจากรถหรู ก้าวเข้าบ้านไปด้วยเรี่ยวแรงที่ใกล้หมด…

น้ำตาแอบซึมเล็กน้อยเมื่อเห็นพ่อกับแม่ยังคงนั่งดูทีวีอยู่ เป็นภาพที่เธอเห็นทุกครั้งที่อยู่ที่นี่ และก็อยากเห็นรอยยิ้มของพ่อกับแม่เป็นแบบนี้ตลอดไป…

เธอจะต้องเข้มแข็ง…

กอหญ้าสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาพ่อกับแม่ที่นั่งอยู่ที่โซฟา

“กลับมาแล้วเหรอลูก” เรือนรองถาม

“ค่ะ”

“หืม? เปียกมาอีกแล้ว” เรือนรองส่ายหน้า ลูกเธอเปียกน้ำฝนเข้าบ้านมาอีกแล้ว แววตาก็มีน้ำตาซึม ทำให้เธอคิดถึงเรื่องที่ลูกกำลังมีปัญหากับคนรัก ซึ่งมันก็หลายเดือนแล้วนะ ยังไม่เลิกกันอีกหรอ? …

“นิดหน่อยค่ะ งันหญ้าไปอาบน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวหญ้าจะลงมาคุยเรื่องสำคัญกับพ่อแม่” กอหญ้าบอกพ่อกับแม่ เธอก็รีบขึ้นชั้นบนเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวทันที

สองสามีภรรยามองหน้ากัน ก่อนจะส่ายหน้า ไม่รู้ว่าเรื่องสำคัญที่ลูกจะบอก เป็นเรื่องอะไร…