เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่7 ยิ่งอ่อนแอยิ่งน่ารังแก 1/2
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-05 11:51:57กอหญ้าสะบัดหน้าใส่ประตู "นิสัยเสียทั้งเจ้านาย ทั้งลูกน้อง!" กอหญ้าบ่นพึมพำ เตะทิพย์ที่พื้น ใส่อารมณ์ก่อนจะกระแทกเท้าเดินไปเข้าห้องน้ำเพื่อเปลี่ยนเสื้อผ้าที่อัลฟ่ามอบให้เธอ
ไม่คิดว่าเขาจะซื้อมาพอดีกับไซส์ของเธอเป๊ะ ๆ!
เหอะ! ให้ตายสิ!
กอหญ้าสำรวจตรวจความเรียบร้อยของตัวเองแล้ว จึงก้าวออกจากห้องน้ำ ข้างนอกยังไร้เงาร่างแกร่งของอัลฟ่า เท้าบางจึงเดินไปที่ตู้เย็นแทน
ไม่รู้ว่าจะมีของสดอะไรที่พอจะทำอาหารให้เขาทานได้บ้าง…
รีบทำจะได้รีบกลับ!
กอหญ้าพยายามบอกตัวเองให้ใจเย็น ๆ ลดอารมณ์ขุ่นมัวทั้งหมดที่มี และลงมือทำอาหาร เธอเลือกทำพะโล้ให้อัลฟ่าทาน เพราะในตู้เย็นของเขามีไข่อยู่ ส่วนเรื่องปรุงแม้จะไม่ครบก็ใช้อย่างอื่นทดแทน ช่วยไม่ได้ให้เธอทำตามสิ่งที่มีก็ได้อาหารประมาณนี้แหละ!
กอหญ้าตั้งใจทำ ใช้เวลาไม่นานเธอก็ทำกับข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอจัดโต๊ะกับข้าวให้อัลฟ่า ก่อนจะนั่งรอเขาออกจากห้อง
ไม่รู้ว่าเขาไปทำอะไรในห้องตั้งนานสองนาน!
แอด~
และแล้วเสียงประตูก็ถูกเปิดออก ร่างสูงก้าวออกมาในสภาพที่…
เอาจริงดิ? นี่มันอ่อยกันชัดๆ เขาสวมเพียงเสื้อคุมอาบน้ำสีดำ และกำลังเดินตรงมาหาเธอ
“ในบ้านหลังนี้ไม่มีเสื้อผ้าให้ใส่แล้วเหรอคะ?” เขากำลังทำให้เธอกลัว…แต่กอหญ้ายังคงแสร้งกวนเพื่อกลบความกลัวในใจ
“ปกติฉันก็ใส่ชุดแบบนี้เข้านอนนะ เธอทำฉันสกปรกก็ต้องไปอาบน้ำ ฉันสวมเสื้อคลุมเตรียมเข้านอนเลย มันแปลกหรือไง?” แปลก! แต่เธอคงพูดมันออกไปไม่ได้ ดังนั้นจึงสูดลมหายใจบอกตัวเองให้ใจเย็นไว้ อย่าเพิ่งกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิด!
มือบางพ่ายมือให้อัลฟ่ามองอาหารตรงหน้า “อาหารค่ะ ไข่เจียว ไข่พะโล้ อาจจะไม่อร่อยเท่าที่ควรเพราะเครื่องปรุงไม่ครบ เชิญทานได้ค่ะ”
“อ่าห๊ะ…” เขาเลื่อนเก้าอี้ ก่อนจะนั่งลงมองอาหารที่ตระเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว “แล้วของเธอล่ะ?”
“ฉันไม่ทานค่ะ” จะให้ทานกับเขาคงขอบาย แค่ต้องทนมองหน้าเขาในตอนนี้เธอก็แทบจะบ้าตายอยู่แล้ว!
“ทาน!” เขาจ้องมองเธอคล้ายออกคำสั่ง กอหญ้าขมวดคิ้วผ่อนลมหายใจลงอย่างหนัก ก่อนจะสบตามองเขา
“หญ้าทำอาหารให้คุณทานเสร็จแล้ว คุณก็ควรปล่อยหญ้ากลับบ้านสักที พ่อแม่หญ้าจะเป็นห่วง” กอหญ้ายกพ่อแม่ขึ้นมาอ้าง แต่คนอย่างอัลฟ่าหาได้สนใจ
“ฉันยังไม่ให้เธอกลับ คิดว่าฉันพาเธอมาที่นี่เพราะแค่จะให้ทำอาหารให้ทานงันเหรอ?”
“แล้วคุณต้องการอะไรจากหญ้าอีก” กอหญ้าไม่เข้าใจเขา ไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าทำไมถึงทำกับเธอแบบนี้
“หน้าฉัน เท้าฉัน บอกแล้วว่าเธอต้องรับผิดชอบ”
“เหอะ!”
“เพราะฉะนั้นเธอต้องทานข้าวและทำแผลให้ฉันก่อนกลับ” สำออยเกินไปมั้ย!? เธออยากจะต่อว่าเขา แต่สุดท้ายจำต้องเก็บไว้ในใจ มือบางตักข้าวใส่จานแรง ๆ และนั่งทานกับเขาเงียบ ๆ ภาวนาให้เวลาผ่านพ้นไปไว ๆ เธอจะได้หลุดพ้นจากที่นี่เสียที!
ซ่า~
นั้นไงล่ะ! ฝนตก!!
กอหญ้ามองนาฬิกาทันที ตอนนี้เวลาสามทุ่มแล้ว แล้วฝนก็ยังมาตกอีก! เธอจะกลับบ้านยังไง รถคงไม่ผ่านมาแถวนี้ด้วยแน่ ๆ
นอกจากเขาจะเป็นคนไปส่งเธอ…
“ฝนตกแล้ว!” เธอเอ่ยออกมาอย่างเซ็ง ๆ หันกลับมามองอัลฟ่าที่นั่งจ้องมองเธออยู่เช่นกัน สีหน้าบึ้งตึงของกอหญ้า ทำให้อัลฟ่ารู้สึกมีความสุขมากที่ได้แกล้งเธอ เขากระตุกยิ้มเล็กน้อย นั่งทานข้าวไม่สนใจดวงหน้าหวานที่มองหน้าเขานิ่งงันด้วยความขุ่นเคืองในแววตา
การที่ได้เห็นหน้ากอหญ้าเป็นเช่นนี้ มันทำให้เขารู้สึกมีความสุขนะเอาจริง…
ยิ่งเห็นเธออ่อนแอมากเท่าไร ก็รู้สึกว่าเธอน่ารังแกมากเท่านั้น…
เคล้ง…
เสียงวางช้อนส้อมลงบนโต๊ะอาหาร เป็นสัญญาณบอกว่าอัลฟ่าอิ่มแล้ว กอหญ้าจึงวางช้อนส้อมตาม เธอกินข้าวไม่ลง ยิ่งต้องทานกับคนที่ทำร้ายหัวใจเธออย่างเลือดเย็นอย่างเขา เธอยิ่งกินไม่ลง
“เสียใจด้วยนะ ฝนตกเธอคงยังกลับบ้านไม่ได้ ยังไงก็ค้างที่นี่ได้ฉันอนุญาต”
“กลับได้ค่ะ ถ้าคุณให้คนของคุณไปส่ง” อัลฟ่ายักไหล่ วันนี้นอกจากเขาอยากจะแกล้งเธอแล้ว เขาอยากจะลองใจเธอด้วย…
ว่าผู้หญิงอย่างเธอจะแสดงบทเล่นตัวไปถึงเมื่อไหร่…
“ถ้าผมไม่ให้พวกมันไปส่งคุณล่ะ!?”
“ฉันจะเรียกรถรับส่งออนไลน์”
“เป็นความคิดที่ดี แต่ถ้าผมไม่อนุญาตคุณก็ออกไปจากที่นี่ไม่ได้!”
“คุณมันบ้า! จะแกล้งกันไปถึงไหน ฉันไม่ใช่นักโทษของคุณนะ!” กอหญ้าขึ้นเสียงใส่เขา เขากำลังทำให้เธอโมโห หัวเสีย หมดความอดทน และเกลียดตัวเองที่ไม่สามารถทำอะไรเขาได้แบบนี้!
“เราเลิกกันแล้ว ก็ควรเลิกยุ่งเกี่ยวกันสิ!” อัลฟ่าเบะปาก
“ใจจริงเธออาจจะไม่อยากเลิกยุ่งกับฉัน อาจจะยังอยากจับฉันต่อ …แล้วทำไมเธอไม่ลองจับฉันตามที่ใจเธอต้องการดูล่ะ ฉันโสด อีกอย่างอาจจะเด็ดกว่าไอ้กาย…เงินก็เยอะกว่ามันด้วย” หลงตังเอง! กอหญ้าต่อว่าเขาในใจ ก่อนจะเงยมองเขาอย่างจริงจัง
“หญ้าไม่มีวันจับคุณ และยิ่งไม่มีวันข้องเกี่ยวกับคนใจร้ายแบบคุณด้วย ส่วนคุณกายหญ้าก็เลิกยุ่งแล้ว ดังนั้นอย่าหาเรื่องกันอีกเลยค่ะ!” กอหญ้าอยากตัดขาดกับเขา แต่ดูเหมือนว่าจะยากกว่าที่เธอคิดเอาไว้
“งันฉันจะพยายามเชื่อ ว่าเธอไม่ได้แสร้งหนี เพื่อให้ฉันไล่จับ?”
“บ้ากันไปใหญ่แล้ว ฉันไม่เคยเห็นใครหลงตัวเองแบบคุณมาก่อน ที่ผ่านมาฉันมันคงโง่มาก ที่ไปหลงรักคนอย่างคุณ!” แต่มันก็ไม่แปลกหรอก ที่เขาจะมองเธอแบบนั้น เธอเชื่อว่ารอบกายเขาคงมีคนเข้าหามากมาย พอมาเจอเธอที่ทำตัวหนีห่าง
หลบเลี่ยงที่จะเจอเขาแบบนี้ คงคิดว่าเธอแสดงละคร เล่นตัวให้เขาสนใจ!
นิสัยของคนหลงตัวเอง ก็ดูเขาเป็นตัวอย่างก็แล้วกัน!
กอหญ้ายังคงมองเขาอย่างขุ่นเคือง คิดในใจลึก ๆ ว่าหากเขามองลึกๆ มองที่หัวใจของเธอจริง ๆ เขาจะรู้ว่าเธอไม่ได้สนใจคบคนที่ความร่ำรวยเงินทอง หนึ่งปีที่ผ่านมา หากเขาสนใจเธอสักนิด เขาจะรู้ว่าหัวใจของเธอเพียงต้องการความรักที่ธรรมดา
ไม่ใช่ความรักที่เกิดจากความร่ำรวยเงินทองของอีกฝ่ายอย่างที่เขาดูถูกเธออยู่ในตอนนี้
แต่ก็นั่นแหละ! เขาเข้ามาลวงให้เธอรัก จะมานั่งสนใจสิ่งที่เธอต้องการได้อย่างไร…
บทที่เกี่ยวข้อง
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่8 ความรู้สึกที่น่าสมเพช NC 1/1
บทที่8ความรู้สึกที่น่าสมเพช“อ่า… รักผมอยู่นี่เอง” “คุณ!” นี่เขากวนประสาทเธอ! กอหญ้าชี้หน้าเขา ก่อนจะเม้มริมฝีปากแน่น พลางบอกตัวเองให้ใจเย็น บอกตัวเองซ้ำ ๆ ว่าไม่ควรทะเลาะ ห้ามทะเลาะกับเขา!ฮึบ ๆ ยัยหญ้า!“จะให้หญ้าทำอะไรอีก” สุดท้าย กอหญ้าก็ผ่อนอารมณ์ลง เธอเชิดหน้ากัดฟันถามเขาเสียงเรียบนิ่ง“ทายา” อัลฟ่าพูดเพียงแค่นั้น ก็พาร่างสูงโปร่งของตัวเองเดินไปนั่งที่โซฟากลางโถงใหญ่ กอหญ้าเดินตามเขา มองอัลฟ่าที่นั่งไขว่ห้างหันมองมาที่เธอทั้งที่เธอไม่จำเป็นต้องทำตามเขาทุกอย่างแบบนี้ก็ได้! แต่เพราะอำนาจ อิทธิพลของเขา ที่ทำให้เธอกลัว เธอไม่อยากมีความรู้สึกกดดันอะไรแบบนี้เลย… ถ้ารู้ว่าเขาเป็นมาเฟีย มีอิทธิพลแบบนี้เธอคงไม่เข้าไปยุ่งกับเขาให้ตัวเองรู้สึกด้อยค่า ต่อกรอะไรเขาไม่ได้แบบนี้แน่!เกลียดตัวเองชะมัด!! ที่ครั้งหนึ่งเคยมองว่าเขาเป็นคนใจดี อบอุ่น เหมือนพ่อ!“กล่องยาอยู่บนหลังตู้โชว์ที่เธอกำลังเดินผ่าน” กึก…เท้าบางชะงัก เหลือบมองกล่องปฐมพยาบาลที่วางไว้หลังตู้โชว์โมเดลหุ่นยนต์ขนาดเล็ก เธอเพิ่งสังเกต อัลฟ่าสะสมโมเดลหุ่นยนต์ด้วย เขาก็คงเป็นคนหนึ่งที่ชื่นชอบการสะสมโมเดลพวกนี้เหมือนเด็กผู้ชายคน
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่9 หมากในมือ 1/1
บทที่9หมากในมือกอหญ้าถอนหายใจโล่ง เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยแล้ว และสิ่งที่ทำให้เธอหงุดหงิดใจตัวเองก็คือ ความขี้หลงขี้ลืม!เธอลืมเอาเสื้อผ้า มือถือกลับมาด้วย!ช่างเถอะ! ถือว่าทิ้งมันไปซะ! ทิ้งไปพร้อม ๆ กับความรู้สึกบ้าๆ ที่อัดแน่นอยู่ในอกของเธอในตอนนี้สภาพที่ดูไม่ดีเท่าไรทำให้คนเป็นพ่อแม่ที่นั่งรอเธอกลับบ้านมา มองด้วยความเป็นห่วง“ไปไหนมายัยหญ้า แม่เป็นห่วงแทบแย่ แล้วนี่ไปฟัดกับใครมาผมเผ้ายุ่งเหยิงไปหมด!"“ตกน้ำค่ะ”“พ่อโทรไปก็ไม่รับ!” อดิศรเอ่ยถามต่อจากภรรยา“มือถือตกหล่นหายไปแล้วค่ะ หนูเดินไม่ระวังก็เลยลื่นตกน้ำพุหน้าห้าง ตอนนี้น่าจะจมอยู่ใต้น้ำไปแล้ว” กอหญ้าเบะปากทำหน้าเศร้าจะร้องไห้ พ่อแม่ของเธอจึงรีบเข้าไปกกกอดปลอบประโลมทันที“โอ๋ๆ ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวพ่อซื้อให้ใหม่นะ มากอดๆ อย่าร้องไห้” กอหญ้ายิ่งปล่อยโฮ โอบกอดพ่อกับแม่แน่น กอหญ้าซุกซบ
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่10 ต้องการอะไรกันแน่ 1/1
บทที่10ต้องการอะไรกันแน่“พี่น้ำ ในข่าวเป็นเรื่องจริงเหรอคะ?” กอหญ้าขึ้นไปหาพี่สาวทันทีที่น้ำอิงกลับมาถึงบ้าน เธอไม่เข้าใจ ว่าทำไมพี่สาวถึงไปยุ่งกับอัลฟ่าได้ ทั้งที่น้ำอิงเคยบอกไม่ให้เธอยุ่งกับคนอันตรายอย่างอัลฟ่าแท้ ๆ“ใช่! ช่วงนี้คุณอัลฟ่ากำลังจะมีโปรเจคงานร่วมกันกับพี่ และดูเหมือนเขาจะใส่ใจพี่อยู่ ตามข่าวเลย” ไม่รู้ว่าคืนนั้นเรียกว่าเดตได้มั้ย เพราะมีการเซ็นสัญญางานร่วมกัน แต่ข่าวก็เอาไปตีพิมพ์ต่างๆนาๆว่าเธอออกเดตกับเขา ซึ่งอัลฟ่าก็ไม่มีทีท่าออกมาปฏิเสธแต่อย่างใด เธอเองก็เลยแสร้งมึนเช่นกัน“พี่! พี่ก็รู้ว่าเขาเป็นพี่ชายของเมียคุณกายนะคะ” การที่เขาทำแบบนี้ไม่ใช่จุดประสงค์ดีแน่นอน!“พี่เลิกกับคุณกายแล้วนี่ และเขาไม่รู้ด้วยว่าพี่เป็นเมียน้อยคุณกาย” น้ำอิงเอ่ย โดยไม่ได้รู้สึกผิดอะไรเลย“แต่เขาคิดว่าหญ้าเป็นเมียคุณกายนะคะ การที่เขาเข้าหาพี่มันต้องมีจุดประสงค์สิ!” กอหญ้าเป็นห่วงพี่สาว ไม่
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่11 ลุ่มหลงเสน่หา 1/1
บทที่11ลุ่มหลงเสน่หา"หยุดสักที" กอหญ้าข่มอารมณ์ไว้สุดใจ จิกมือที่ถูกหมัดไขว้หลังเพื่อระบายความเสียวที่เกิดขึ้นกับร่างกาย อัลฟ่ากำลังปลุกปั่นมันจนเธอแทบควบคุมตัวเองไม่ได้!"ครางออกมา ชอบก็ไม่จำเป็นต้องบอกให้หยุด" ไม่พูดแค่ปากเปล่า แต่เขากลับบดขยี้เม็ดเสียวอมชมพู บดซ้ำ ๆ ควงนิ้วเข้าออกจากนิ้วเป็นสอง ชักเข้าออกเร้าอารมณ์กอหญ้าจนเธอหลับตาดิ้นเร่า จิกเกร็งจนไม่อาจทนไหว เขาเขี่ยขยี้ จวบจนเธอเกร็งกระตุกเสร็จซ้ำๆ คานิ้วเรียวอ๊ะ!เรือนร่างบางบิดเร้าอีกครั้ง ยามที่เขาสอดนิ้วกลับเข้าไป แม้ไม่ได้รุนแรงแต่ความเสียวที่เกิดขึ้นทำให้อัลฟ่ายิ้มพอใจกับน้ำที่แฉะเปื้อนมือ"อยากมากแล้วสินะ" อัลฟ่ายังคงดูถูกเธอด้วยการกระทำ เขาก้มมองความงามตรงหน้า ขนอ่อนไรที่ปกปิดสิ่งสงวน ไม่ได้รกจนมองไม่เห็นความงามที่ซ่อนอยู่กอหญ้าสวยแทบทุกกระเบียดนิ้ว…สวยจนเขาเองก็ยังห้ามใจไม่อยู่ จากคิดกลั่นแกล้งกลับเพิ่มระดับความอยากได้เธอมากขึ้น มากขึ้น…"ไ
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่12 อื้อฉาว 1/1
บทที่12อื้อฉาวหลายวันต่อมา…ทุกอย่างคล้ายกลับสู่ความสงบเดิม ตั้งแต่เจออัลฟ่าครั้งนั้น เธอก็ไม่พบเจอเขาอีกเลย ส่วนพี่สาวเธอ อัลฟ่าไม่ได้ไปตามนัด เขาให้น้ำอิงไปรออีกชั้น ก่อนจะโทรยกเลิกนัด คิดว่าคงรีบไปทำธุระจริง ๆส่วนร้านของพ่อกับแม่ช่วงนี้เงียบกริบ กริบจนไม่มีแม้แต่เงาลูกค้าเลยสักคนเดียว!ร้านข้าวแกงที่ขายดีมาตั้งแต่เกิด แต่กลับเงียบลง ลูกค้าหายไปจนแทบไม่เหลือ มันทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าอาจจะเป็นฝีมือของอัลฟ่า…ทั้งที่ไม่อยากอคติกับเขาขนาดนั้น แต่มันก็อดที่จะคิดไม่ได้จริง ๆ“แม่คะ หญ้าไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะ” บางทีเธออาจจะหมกมุ่นคิดถึงอัลฟ่ามากเกินไป ไปเดินเล่นให้จิตใจปลอดโปร่งหน่อยก็ดี…“จ้ะ” เรือนรองพยักหน้า กอหญ้าจึงเดินออกไปเดินเล่นนอกร้าน จู่ ๆ เสียงข่าวทีวี จากร้านขายน้ำดังขึ้นเรียกความสนใจจากเธอ“ข่าวด่วน สั่งปลดฟ้าผ่าแบรนด์แอมบาสเดอร์ สา
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่13 จากนี้เธอคือคนของฉัน NC 1/1
บทที่13จากนี้เธอคือคนของฉัน“ทำไม? แค่นี้ก็รอไม่ได้?” อัลฟ่าเอ่ยถามคนที่ยืนอยู่หน้าบ้าน ดูก็รู้ว่าในใจของเธอคงอยากกลับบ้านไปหาชู้รักอย่างไอ้กายแล้ว"มันดึกมากแล้ว…" เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงที่ใจเย็น อัลฟ่าคว่ำปาก พลางเดินล้วงกระเป๋าเข้าไปในบ้าน พร้อมกับเดินชนไหล่กอหญ้าจนเธอเซชนเข้ากับประตูการกระทำของอัลฟ่าทำให้กอหญ้ารู้ตัว ตอนนี้เขาคงรังเกียจกันมาก เธอจึงถอยเว้นระยะห่างจากเขา เพื่อไม่ให้เขารู้สึกลำบากใจ วันนี้เธออยากมาพูดดี ๆ กับเขา“หญ้าแค่อยากรู้ ว่าทำไมถึงทำกับครอบครัวหญ้าแบบนี้ หญ้าไม่ได้ยุ่งกับคุณกายแล้ว…” กอหญ้าน้ำตาซึมยามที่คิดว่าอัลฟ่าเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด เพียงเพราะเธอต่อต้าน ต่อกรกับเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมาด้วยเธอทำให้เขาไม่พอใจ เขาจึงกลั่นแกล้งกันแบบนี้“ไม่ได้ยุ่ง? แต่มันขอหย่ากับอันนาเนี่ยนะ? เนี่ยน่ะเหรอที่เธอบอกไม่ได้ยุ่งกับมัน!” อัลฟ่าหมุนกายกลับมามองเธอ กอดอกจ้องคนที่ทำเ
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่14 ปีศาจ 1/1
บทที่14ปีศาจพึ่บ!อัลฟ่าดึงเครื่องป้องกันทิ้งไป จากนั้นจึงดันตัวตนถูไถลงที่เนินสาวของกอหญ้าอีกครั้ง เมื่อเขาคือคนแรกของเธอ และเขาไม่ได้กินเศษซากเหลือเดนของใครวันนี้เขาจะกลืนกิน สัมผัส ตีตราเธอทั้งตัวตีตราจองเธอไว้เป็นของเขาเพียงคนเดียว…อื้ออ~กอหญ้าหลับตาลงอีกครั้ง ยามที่อัลฟ่าสอดผสานเข้ามารังแกกันอีกหน ครั้งนี้ร่างแกร่งโน้มตัวลงไปที่ลำคอขาว เขากดจูบขบเม้มจนเป็นรอยแดงช้ำ พร้อมกับประสานมือเข้ากับกอหญ้าให้จมอยู่กับเตียงนอนเขากดจูบขบเม้มเธอจนเกิดรอยแดงไปทั่วเรือนร่างที่เขาเลื่อนผ่าน อัลฟ่ากดตีตราเธออย่างมันเขี้ยวจากที่คิดว่าจะด้อยค่าเธอให้เป็นเหมือนตุ๊กตายาง พอรู้ว่าเธอยังไม่เคยผ่านมือใครมา อัลฟ่าจึงไม่คิดปล่อยผ่านกอหญ้าสวยขนาดนี้ เขาต้องสัมผัสให้ครบทุกตารางนิ้วสิถึงจะถูก…ความเจ็บตามผิวกายที่ถูกฟันของอัลฟ่าเกาะเกี่ยว ทำให้กอหญ้าเม้มริมฝีปากลงแน่น รู้สึกถึงสัมผัสที่เลื่อนล
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่15 รับกรรมที่ไม่ได้ก่อ 1/1
บทที่15รับกรรมที่ไม่ได้ก่อตื้ด~เสียงข้อความเข้าจากสมาร์ทโฟนของกอหญ้า เป็นเบอร์ของอัลฟ่า เขาปลดบล็อกเบอร์ของเธอแล้ว[ไปรอที่เพนท์เฮ้าส์] อัลฟ่าบอกให้เธอไปรอเขาที่เพนท์เฮ้าส์ ความหวังสุดท้ายของเธอติดต่อกลับมาแล้ว กอหญ้าจึงรีบลงรถเมล์กลางคัน[เฟย์ต้าจะไปรับ] ข้อความถูกส่งมาอีกครั้ง ทำให้กอหญ้าชะงักนิ่งทันทีที่ก้าวขาลงเหยียบบนพื้นฟุตบาท เฟย์ต้าจะมารับ แล้วเขาจะรู้ได้ไงว่าเธออยู่ที่ไหน กอหญ้ากำลังจะส่งข้อความกลับปริ้น~เสียงแตรของรถหรูสีดำดังขึ้นข้างกายของเธอ กอหญ้าหันหน้าไปมอง ก็เจอเข้ากับดวงหน้าคมคายของเฟย์ต้าที่ลดกระจกมองเธอ“นายให้มารับครับ” เฟย์ต้าเอ่ยเพียงแค่นั้นก็ปิดกระจกขึ้นอีกครั้ง กอหญ้าขบเม้มริมฝีปาก แอบสงสัยที่เฟย์ต้ามารับเธอในทันทีที่อัลฟ่าส่งข้อความมา…กอหญ้าสลัดความคิดออกไป เธอทำตามเขาอย่างว่าง่ายด้วยการขึ้นไปนั่งบนรถหรูของเฟย์ต้า เมื่อกอหญ้าขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เฟย์ต้าจึงออกรถทันที
บทล่าสุด
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่23 ขอของเล่นคืน 1/1
บทที่23ขอของเล่นคืนปัง ปัง ปัง!“ใคร!?” ลีโอตะโกนถาม หันไปมองประตูที่มีเงารองเท้าเยอะผิดปกติ คิ้วเรียวขมวดพลางหันกลับมาสบตากับกอหญ้าเงียบๆ"เปิดประตู!" เสียงของอัลฟ่าทุบประตูด้วยอารมณ์ที่ขุ่นมัว ตั้งแต่ที่ได้รับรายงานว่า กอหญ้ากำลังสนุกกับไอ้ลีโอ!ผู้หญิงบ้าอะไรโคตรร่านฉิบหาย!แควก!ไม่พูดพร่ำทำเพลง มือหนารีบปลดสายคล้องคอขอวกอหญ้าออก ตอนนี้เนินอกของเธอแทบเปลือยจมูกคมสัน ริมฝีปากหนา กดจูบขบเม้มลงบนผิวกายของเธอซ้ำ ๆ จนกอหญ้าทุบตีเขาอย่างตื่นตกใจปัง ปัง ปัง!“นี่! เดี๋ยว! ไหนบอกจะไม่ทำไง” กอหญ้าต่อว่าลีโอ ทั้งตกใจกับเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง“ต้องทำ ใครมาไม่รู้หรือไง?”“อัลฟ่า…” เธอจำเสียงเขาได้“ใช่! ดังนั้นก็เล่นละครกับฉัน” กอหญ้าหยุดนิ่งทันที บทบาทที่เธอเพิ่งได้รับ ทำให้เธอต้องหยุดนิ่ง กอหญ้าจ
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่22 เปิดตัวประมูล 1/1
บทที่22เปิดตัวประมูลกอหญ้ายืนน้ำตาคลอหลังจากที่ออกจากห้องทำงานของอัลฟ่า ตอนนี้เธอยืนนิ่ง ๆอยู่หน้ากรงขนาดใหญ่ ถูกวาลิถอดชุดคลุมออกให้เหลือเพียงชุดเมดผ้าลูกไม้ที่แสนเซ็กซี่วาลิยิ้มกริ่มพอใจกับพนักงานคนใหม่ของคลับ กอหญ้าสวยมากจริง ๆสวยขนาดที่พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า 'สวยจนไร้ที่ติ…'สายตากลมโตของกอหญ้าน้ำตาเอ่อซึมเธอกำลังยืนมองกรงทองขนาดใหญ่ ตรงกลางมีโซฟาหรูสีแดงสด …สิ่งที่ปรากฏตรงหน้า เธอคิดว่ามันคงเป็นที่ที่เธอต้องเข้าไปนั่งอวดโฉมประมูลในค่ำคืนนี้พอนึกคิดหัวใจบางก็พลันวูบไหว เต้นแรงไม่เป็นส่ำ ยิ่งประตูกรงทองนั้นถูกเคลื่อนออก หัวใจของเธอยิ่งเต้นแรงมากขึ้น มือบางกุมมือกันแน่น เธอไม่สามารถรอดพ้นไปจากตรงนี้ได้เลยจะมีใครสักคนมั้ยที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเธอได้…ช่วย… ถ้าจะมีคนมาช่วยที่นี่ก็คงมีเพียงอัลฟ่าเท่านั้น ที่สามารถช่วยเธอได้!ซึ่งเขาประกาศก้องแล้วว่าเขาไม่มีทางช่วยเ
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่21 เกาะลับมาเวลลิน 1/1
บทที่21เกาะลับมาเวลลินใช้เวลาไม่นาน… กอหญ้าก็เดินลงมาจากชั้นบนด้วยชุดนอนกระโปรงยาวแขนสั้นสีชมพูน่ารัก เธอพยายามตั้งสติ และไม่ร้องไห้ให้พ่อกับแม่ต้องเป็นห่วง การห่างไกลจากบ้านครั้งนี้ทำให้ใจเธอรู้สึกหวิว ไม่อยากไป ไม่อยากต้องห่างพ่อกับแม่แต่สุดท้ายไม่ว่าเธอจะอยากไป หรือไม่อยากไป เธอก็ต้องไปอยู่ดี…“มาแล้วเหรอ ทานข้าวทานปลามาหรือยัง?” เรือนรองเอ่ยถามบุตรสาวที่กำลังย่ำก้าวมาหาพวกเธอ“ทานแล้วจ้ะ”“งันมีเรื่องอะไรจะคุยกับพ่อแม่?” อดิศรถามต่อ กอหญ้าจึงคลานไปนั่งตรงหน้าพ่อกับแม่“วันนี้หนูไปทำงานมาค่ะแล้วหัวหน้าหญ้าเขาแนะนำงานให้ รายได้ดีมาก หนูสนใจเลยอยากไปทำ”"พ่อไม่อยากให้เราไป…" พอได้ยินว่าลูกสาวขอไปทำงานที่อื่น ที่ไม่ใช่ร้านของตัวเอง อดิศรก็ไม่เห็นด้วย…"…" กอหญ้าเริ่มคิดหนัก จะหาเหตุผลอะไรให้พ่อยอม"ไหนบอกว่าร้าน
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่20 ชดใช้ทั้งชีวิต 1/1
บทที่20ชดใช้ทั้งชีวิต“คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วนะครับ แต่ว่าจะไม่ฟื้นตัวขึ้นมาในช่วงเวลานี้แน่นอน ผลจากการถูกกระทบกระเทือนที่ศีรษะ ทำให้คนไข้เสี่ยงที่จะเป็นเจ้าหญิงนิทรา…”“อะไรนะครับ!? แล้วน้องผมจะมีสิทธิ์ฟื้นมั้ย?” หัวใจแกร่งวูบโหวง ราวกับถูกบดขยี้เมื่อได้ยินว่าน้องสาวของเขาอาจจะเป็นเจ้าหญิงนิทรา“มีสิทธิ์ครับ แต่นานแค่ไหนหมอเองก็ยังบอกไม่ได้…” อัลฟ่าส่ายหน้า ไม่อยากจะเชื่อเลย“แล้วสามีของคนไข้มามั้ยครับ?”“มันตายไปแล้ว!” พอได้ยินคำว่าสามีของอันนา เขาก็เผลอขึ้นเสียงใส่คุณหมอทันที น้ำเสียงเหี้ยมที่เอ่ยขึ้น ทำให้คุณหมอรู้สึกถึงไอรังสีอำมหิตในตัวของชายหนุ่มตรงหน้าได้เป็นอย่างดี“ญาติคนไข้ควรใจเย็นๆ นะครับ สิ่งที่ต้องฟังต่อจากนี้ ต้องทำใจนิดหน่อยนะครับ” เมื่อพี่ชายของคนไข้หัวร้อนขนาดนี้ คุณหมอจึงพยายามเกลี้ยกล่อมให้ใจเย็นลง“บอกมาเถอะครับ เรื่องก็มาถึงขนาดนี้แล้ว!”“คนไข้เสียเลือดมาก หมอจึงช่วยเด็กไว้ไม่ได้”“เด็ก? หมายความว่ายังไง?” เหมือนสมองของเขาเบลอไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินคำว่าเด็ก“คนไข้ตั้งครรภ์อ่อนๆ ครับ ถูกแรงกระแทกพอควร จึงตกเลือดเยอะหมอไม่สามารถช่วยได้ ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ” อึ้งไป
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่19 เหตุที่เกิดกะทันหัน 1/1
บทที่19เหตุที่เกิดกะทันหันรถแท็กซี่จอดลงที่หน้าปากซอยเช่นเดิมเหมือนทุกวัน กอหญ้าจ่ายเงินพร้อมกับก้าวลงมาจากรถ เธอเดินเข้าไปในซอยเส้นประจำที่เธอเคยเดินมาตลอดตั้งแต่เด็กจนโตกอหญ้าเดินทอดน่องด้วยจังหวะที่มั่นคงแต่เชื่องช้า เธอคิดถึงใบหน้าของอัลฟ่าที่อยู่ ๆก็บึ้งตึง ปั้นปึ่งใส่เธอ"อยู่ๆก็โกรธกัน เป็นโรคใบโพล่าหรือไง!? หรือกำลังเข้าสู่อารมณ์พวกวัยทอง" กอหญ้าบ่นพึมพำ ยิ่งเห็นอาการที่เขาปฏิบัติกับเธอแล้ว หัวใจยิ่งรู้สึกอยากเตะเขาสักพันครั้ง!แต่ก็นั่นแหละ! อย่างเธอจะทำอะไรเขาได้!"เอ๊ะ! พี่น้ำหนิ! มาทำอะไรตรงนี้ดึก ๆดื่น ๆ" กอหญ้าพึมพำ ก่อนจะเดินเข้าไปหาพี่สาวที่กำลังยืนอยู่ข้าง ๆรถหรูของใครสักคนพึ่บ!จู่ๆพี่ของเธอก็ล้มลง กอหญ้าจึงรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างนึกเป็นห่วง"พี่…"“คุณจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ!” เสียงทะเลาะแทรกขึ้นมากะทันหัน กอหญ้าชะงักและมองเหตุการณ์ตรงหน้าผ่านความมืดมิดที่มีเพียงแสงจาก
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่18 ไม่ควรรู้สึก 1/1
บทที่18ไม่ควรรู้สึกช่วงบ่ายสองเป็นช่วงที่ลูกค้าเริ่มทยอยลดน้อยลง อาหารข้าวแกงถูกขายจนเกลี้ยง กอหญ้าจึงเตรียมตัวไปหาอัลฟ่า“หนูไปทำงานก่อนนะคะ” กอหญ้าบอกพ่อกับแม่ พลางสวมรองเท้าผ้าใบคู่โปรดที่แม่ซื้อให้“เดินทางดีๆ นะ” เรือนรองอวยพร ส่วนอดิศรยกยิ้มรับรู้ กอหญ้าจึงโบกมือลาพวกท่าน และรีบย่ำก้าวออกไปหน้าปากซอย มองหารถแท็กซี่เพื่อไปหาอัลฟ่าที่เพนท์เฮ้าส์ของเขาเฮ้อ! ไม่รู้ว่าเธอจะทำแบบนี้ไปอีกนานเท่าไหร่!ตอนนี้บ่ายสามโมงพอดีเป๊ะ เธอมาถึงหน้าเพนท์เฮ้าส์แล้ว เท้าบางจึงรีบย่ำเท้าเข้าไปหาอัลฟ่าทันที เธอไม่อยากทำให้เขาโกรธเธอ และอยากคุยเรื่องพี่สาวอีกครั้งดี ๆระหว่างทางเดินเธอเห็นเฟย์ต้ากำลังพูดคุยกับผู้ชายชุดดำ หากให้เดาคงเป็นบอดี้การ์ด แต่สำหรับเฟย์ต้าแล้ว เธอไม่รู้ว่าเขานับว่าเป็นอะไรของอัลฟ่า กอหญ้ามองเขาเพียงแค่แวบเดียว ก็เปิดประตูและปิดมันลงเท้าบางเหยียบย่ำเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ของอัลฟ่าเงียบ ๆ คิดว่าตอนนี้เขาอาจจะอยู่ในห้อง เธอจึงผ่อนลมหายใจลงเบา ๆ เท้าบางทอดน่องเดินไปที่โซฟา พลางชะงักเมื่อเธอเห็นอัลฟ่ากำลังพิงพนักเอนหลัง หลับตาอยู่ที่เบาะโซฟาเดี่ยวข้างหน้าต่างกระจก ในมือถือไอแพด เอกสา
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่17 เหมือนโดนฟันแล้วทิ้ง 1/1
บทที่17เหมือนโดนฟันแล้วทิ้งมือหนาล็อกท้ายทอยกอหญ้าให้เงยรับจูบจากเขา อัลฟ่าจูบเธออย่างหิวกระหาย ตะกละตะกลามทั้งเขายังบดจูบจนเธอรู้สึกเจ็บที่ริมฝีปาก มือบางพยายามผลักดันไปที่อกแกร่ง เพื่อประท้วงเขาให้รับรู้ว่า เธอเจ็บ…หากทว่าในเวลาต่อมา ความเจ็บที่ริมฝีปากไม่อาจเท่าความเจ็บกลางกาย บัดนี้ถูกดันด้นสดเข้ามาจนสุดปลายด้าม อัลฟ่าที่ใช้แขนแกร่งประคองเรียวขาบาง เขาพาดมันไว้ที่แขนแกร่งข้างหนึ่ง เพื่อให้เข้าถึงตัวเธอได้ลึกที่สุด เท่าที่จะทำได้…ปึก ปึก ปึก!แรงกระแทกกระทั้นเริ่มขึ้นซ้ำ ๆเน้นและถี่เขาใช้สิทธิ์ในการเป็นเจ้าของแสดงความไม่อ่อนโยน และไร้ปรานีต่อเธอ เพียงแค่เขากำลังเตือนเธอหากเธอถือท่า ปากดี คิดต่อต้านเขาอีก จุดจบของเธอจะเป็นเช่นไร…"ถ้าไม่อยากให้ฉันทำรุนแรงก็อย่าคิดขัดใจฉัน" สิ้นเสียงคำสั่ง ที่ออกคำสั่งลงมาเหนือหัว กอหญ้าแอบถอดถอนหายใจสุดท้ายแม้อยากจะทำตามใจตัวเองสักแค่ไหน เธอก็ต
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่16 อยากให้ค้างคืน1/1
บทที่16อยากให้ค้างคืนเช้ามืด…กอหญ้ากลับมาถึงบ้านก็เกือบตีหนึ่งแล้ว เธอกลับมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วเข้านอนเลย พอนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบตื่นขึ้นมาช่วยพ่อแม่ทำข้าวแกงขายต่อถึงแม้จะขายได้ไม่มากเหมือนแต่ก่อน แต่พ่อกับแม่ก็ยังคงเปิดร้านทุกวัน เพียงแค่ลดรายการอาหารลงเท่านั้น“เมื่อคืนกลับดึกอีกแล้วนะ” อดิศรเอ่ยกับลูกคนเล็ก ในขณะที่ปรุงอาหารไปด้วย“หนูได้งานอีกที่หนึ่งจ้ะ เป็นร้านอาหาร” กอหญ้าว่า พลางหั่นผักชีให้พ่อด้วย“ทำไมถึงทำงานหนัก จะทำทั้งวันไม่ได้ แบบนี้ก็ไม่ได้พักเอา” แม้ว่าตอนนี้ ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ตาม เขาเข้าใจลูกว่าทำไมถึงเลือกทำงานเพิ่มขึ้น“เพราะข่าวทำให้เจ้านายไล่ออก หญ้าเลยไปสมัครร้านอาหาร แค่เสิร์ฟเองพ่อ ทำงานแค่สี่ชั่วโมง”“ที่บ้านก็ต้องทำ…”“ช่วงนี้ลูกค้าไม่เยอะไงคะ อย่าคิดมากนะ ถ้าร้านเรากลับมาขายดีปกติ หนูจะเลิกทำเลย” กอหญ้ารู้สึกผิดที่ต้องโกหก แต่สิ่งที่เธอทำอยู่ในตอนนี้ มันไม่สามารถโพนทนาบอกใครได้เช่นกันความอับอายนี้ มันควรเป็นความลับระหว่างเธอกับอัลฟ่าไปตลอดชีวิต…“อืม…” กอหญ้ายิ้มให้พ่อ ส่วนเรือนรองออกไปเอาเนื้อ เดินกลับมาเห็นสองพ่อลูกก็ยิ้ม"แล้วสรุปเป
ลวงรักใต้เท้ามาเฟีย[SETมาเฟีย] บทที่15 รับกรรมที่ไม่ได้ก่อ 1/1
บทที่15รับกรรมที่ไม่ได้ก่อตื้ด~เสียงข้อความเข้าจากสมาร์ทโฟนของกอหญ้า เป็นเบอร์ของอัลฟ่า เขาปลดบล็อกเบอร์ของเธอแล้ว[ไปรอที่เพนท์เฮ้าส์] อัลฟ่าบอกให้เธอไปรอเขาที่เพนท์เฮ้าส์ ความหวังสุดท้ายของเธอติดต่อกลับมาแล้ว กอหญ้าจึงรีบลงรถเมล์กลางคัน[เฟย์ต้าจะไปรับ] ข้อความถูกส่งมาอีกครั้ง ทำให้กอหญ้าชะงักนิ่งทันทีที่ก้าวขาลงเหยียบบนพื้นฟุตบาท เฟย์ต้าจะมารับ แล้วเขาจะรู้ได้ไงว่าเธออยู่ที่ไหน กอหญ้ากำลังจะส่งข้อความกลับปริ้น~เสียงแตรของรถหรูสีดำดังขึ้นข้างกายของเธอ กอหญ้าหันหน้าไปมอง ก็เจอเข้ากับดวงหน้าคมคายของเฟย์ต้าที่ลดกระจกมองเธอ“นายให้มารับครับ” เฟย์ต้าเอ่ยเพียงแค่นั้นก็ปิดกระจกขึ้นอีกครั้ง กอหญ้าขบเม้มริมฝีปาก แอบสงสัยที่เฟย์ต้ามารับเธอในทันทีที่อัลฟ่าส่งข้อความมา…กอหญ้าสลัดความคิดออกไป เธอทำตามเขาอย่างว่าง่ายด้วยการขึ้นไปนั่งบนรถหรูของเฟย์ต้า เมื่อกอหญ้าขึ้นมานั่งบนรถแล้ว เฟย์ต้าจึงออกรถทันที
