บทที่14 ปีศาจ 1/1

บทที่14

ปีศาจ

พึ่บ!

อัลฟ่าดึงเครื่องป้องกันทิ้งไป จากนั้นจึงดันตัวตนถูไถลงที่เนินสาวของกอหญ้าอีกครั้ง เมื่อเขาคือคนแรกของเธอ และเขาไม่ได้กินเศษซากเหลือเดนของใคร

วันนี้เขาจะกลืนกิน สัมผัส ตีตราเธอทั้งตัว

ตีตราจองเธอไว้เป็นของเขาเพียงคนเดียว…

อื้ออ~

กอหญ้าหลับตาลงอีกครั้ง ยามที่อัลฟ่าสอดผสานเข้ามารังแกกันอีกหน ครั้งนี้ร่างแกร่งโน้มตัวลงไปที่ลำคอขาว เขากดจูบขบเม้มจนเป็นรอยแดงช้ำ พร้อมกับประสานมือเข้ากับกอหญ้าให้จมอยู่กับเตียงนอน

เขากดจูบขบเม้มเธอจนเกิดรอยแดงไปทั่วเรือนร่างที่เขาเลื่อนผ่าน อัลฟ่ากดตีตราเธออย่างมันเขี้ยว

จากที่คิดว่าจะด้อยค่าเธอให้เป็นเหมือนตุ๊กตายาง พอรู้ว่าเธอยังไม่เคยผ่านมือใครมา อัลฟ่าจึงไม่คิดปล่อยผ่าน

กอหญ้าสวยขนาดนี้ เขาต้องสัมผัสให้ครบทุกตารางนิ้วสิถึงจะถูก…

ความเจ็บตามผิวกายที่ถูกฟันของอัลฟ่าเกาะเกี่ยว ทำให้กอหญ้าเม้มริมฝีปากลงแน่น รู้สึกถึงสัมผัสที่เลื่อนลงสำรวจไปจนถึงอกอิ่ม

วินาทีต่อมา เธอถึงได้รู้สึกถึงความเสียวซ่านที่มันปะทุขึ้นมา ริมฝีปากหนาครอบงำบนยอดถันของเธอ เขาดูดดึง ขบเม้มเล่นจนเปื้อนน้ำลาย ใช้ลิ้นเลียตวัดจนมันแข็งเป็นตุ่มไต เรียกความเสียวซ่านให้เธอซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนหน้าท้องพลันหดเกร็งด้วยความเสียว

อื้ออ~

ทั้งส่วนล่างยังคงเร่งเร้ากระแทกกระทั้นตามอารมณ์ของเขาที่พลุ่งพล่านไม่ต่างกัน ร่างสูงแกร่งอุดมไปด้วยมัดกล้ามผละออก เขาหยัดกายนั่งระหว่างขาของเธอ ใช้แรงกระแทกเข้าหาเธอซ้ำ ๆ โดยที่มือหนาจับล็อกขาเรียวของเธอเอาไว้บนบ่า และส่งแรงซอยสะโพกเข้าหาเธออย่างไม่หยุดยั้ง

อ๊ะ อีก…

แรงขยับโยกทำให้อกอิ่มสั่นกระเพื่อม ยิ่งทำให้อัลฟ่ายิ้มอย่างพอใจกับความงามยั่วยวนของเธอ

เมื่อมองสำรวจ ตีตราทุกอย่างที่เป็นกอหญ้าแล้ว ในจิตใจกลับเริ่มรู้สึกหวงแหนเธอขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก ริมฝีปากบางอวบอิ่มเผยอครางจนอัลฟ่าทนไม่ไหว ก้มลงไปบดจูบเธออย่างตะกละตะกลาม

เขาแหกกฎทุกอย่างของตัวเอง สัมผัสเธออย่างที่ใจต้องการ…

อืม…

ริมฝีปากหนาดูดกลืนกินริมฝีปากบางซ้ำ ๆ เขาสาดบทพิศวาสใส่ร่างบางซ้ำแล้วซ้ำเล่าดังพายุร้ายที่โหมกระหน่ำ มีเพียงเสียงพึมพำที่เฝ้าต่อว่าเขาอยู่อย่างนั้นซ้ำ ๆ

“หญ้าเกลียดคุณ” ทำได้เพียงพึมพำตัดพ้อ ยามที่เขาเผลอรุนแรงต่อเธอในบางครั้ง

ร่างกายบอบบางที่น่าพิศวาสจับใจ เธอทำให้เขารู้สึกต้องการเธอมากขึ้นๆ ลุ่มหลงเธอในทุกสัมผัส เขาอยากสัมผัสตีตราจองเธอไปทั่วทั้งร่างกาย และเขาจะไม่เพียงแค่คิด แต่จะทำมันอย่างแน่นอน

…ตอนนี้กอหญ้าตกเป็นของเขาอย่างสมบูรณ์แล้ว ซึ่งไม่มีส่วนไหนที่เขาไม่ได้สัมผัสมัน…

อื้ออ~

จบจากที่นอน ต่อด้วยในห้องน้ำ ในตอนแรกเขาบอกจะอาบน้ำให้ แต่หลังจากนั้น อัลฟ่าก็จัดเธอต่อ

เขาสำรวจตีตราเธอไม่หยุด ซึ่งตอนนี้ลิ้นเรียวกำลังบดขยี้ เลียละเลียดชิมความหวานจากเม็ดเสียวของเธออยู่บนที่นอนแสนยับยู่ยี่…

อัลฟ่าไม่เคยคิดปรนเปรอผู้หญิงคนไหนมากก่อน ตอนนี้กลับหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ เมื่อในส่วนลึกของจิตใจ อยากที่จะดูดกลืนกินความงานตรงเนินสาวของกอหญ้าแบบนี้

ลิ้นเรียวดูดดึงตวัดลิ้นทักทาย ขาเรียวถูกอ้าให้กว้างยิ่งขึ้น จนเท้าบางจิกลงบนที่นอนซ้ำ ๆ เมื่อความเร็วเร่งเร้าจนในที่สุดหน้าท้องแบนราบก็เริ่มหดเกร็งกระตุก แอ่นกายเข้าหาริมฝีปากหนาที่ดูดกลืนกินเธอซ้ำๆ จนเสร็จสม

เมื่อปรนเปรอความสุขให้กับกอหญ้าแล้ว ก็ถึงตาเขาบ้างที่จะสนุกกับเธออีกสักครั้ง

กายแกร่งตอนนี้เปลือยเปล่า โชว์ซิคแพคเป็นร่องความแข็งแกร่งแนบชิด ผสานเข้ากลางกายแสนหอมหวาน มือหนาจับมือบางไขว้กันตรงหน้าท้อง จับประสานกันออกแรงกระแทกเข้าห้าหาเธอซ้ำๆ

“คะ ครั้งนี้ พะ พอได้แล้ว นะ อ๊ะ” เธอรู้สึกเหนื่อยและเริ่มอ่อนเพลียมากแล้ว…

ไม่รู้ว่ากี่รอบที่ถูกร่างแกร่งกระทำแบบนี้ ตอนนี้ความเสียวซ่านที่เขาปลุกซ้ำ ๆ มันยังคงมี เพียงแต่ร่างกายของเธอมันแทบไม่มีเรี่ยวแรงแล้ว

อ๊ะ อ๊ะ…

เสียงครางดังขึ้นตามจังหวะที่ถูกกระแทกดั้นด้น อกอิ่มสั่นสะท้านถูกแขนเรียวที่ไขว้กันบีบรัดจนเป็นก้อนกลมเด้งรับทุกแรงกระแทก ยอดถันสั่นไหว ถูกดูดกลืนซ้ำ ๆ เร้าอารมณ์ จนอัลฟ่าทาบทามปลดปล่อยสายธารลงสู่หน้าท้องแบนราบจนหมดสิ้น

มีเพียงเสียงหอบหายใจดังข้างหู ความเงียบสงบเริ่มปกคลุม กอหญ้าเหนื่อยเกินกว่าจะลุก เมื่อร่างแกร่งถอนตัวออกไปแล้ว เธอทำได้เพียงดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดบังร่างกาย หลับตาลงรู้เพียงว่าอัลฟ่ากำลังผูกผ้าเช็ดตัวไว้บนเอวสอบ และนั่งลงบนขอบเตียงนิ่ง ๆ

ที่เขาบอกว่าจะทำให้เธอเห็น ว่าเขาใจร้ายกับเธอได้มากกว่าที่เป็น วันนี้เธอได้เห็นมันชัดแล้ว…

เขาใจร้ายกับเธอมากจริง ๆ!

"จะนอนต่อถึงพรุ่งนี้เช้าก็ได้ ฉันอนุญาต" ยอมรับว่าเขาจัดเธอไปหลายรอบ และยังเป็นครั้งแรกของเธออีกด้วย ตรงนั้นของเธอตอนนี้คงบอบช้ำไม่น้อย ยิ่งถูกเขาดูดกลืนไปตั้งหลายรอบ กระแทกไปก็หลายครั้งแบบนั้นคงไม่มีแรงกลับบ้านได้หรอก

ไม่คลานลงจากเตียงก็บุญของเธอแล้ว

ถึงแม้จะรู้สึกผิดที่เข้าใจเธอผิด แต่ความจริงก็คือความจริง เธอแอบคบกับกาศิตสามีน้องสาวของเขา เรื่องนั้นไม่ว่าจะเปลี่ยนยังไงมันก็คือความจริงที่เขาต้องเกลียดเธอ!

การที่เขาได้เป็นคนแรกของเธอ ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกใจอ่อนหรือเกลียดเธอน้อยลง…

“…” ร่างสูงเงียบไป จวบจนเธอรู้สึกถึงแรงขยับลุกจากเตียงของอัลฟ่า เพียงครู่เขาจึงก้าวเดินออกไปจากห้องนอนไปด้วยจังหวะที่มั่นคง

แกร๊ก~

เสียงประตูปิดลง เท่านั้นแหละที่เธอรู้สึกถึงความปลอดภัย กอหญ้าหลับตาลงนิ่งงันเพื่อพักเอาแรงที่ถูกสูบไปจนหมดกลับคืนมาอีกครั้ง…

ความเงียบปกคลุม อัลฟ่าไม่ได้กลับมาที่ห้องที่เธออยู่อีก กอหญ้าพักได้ไม่นาน เธอจึงค่อยๆ หยัดกายลุกขึ้นนั่งมองรอบๆ ห้อง สภาพห้องที่เป็นสนามระบายอารมณ์ให้กับอัลฟ่า สภาพเตียงที่ยัยยู่ยี่ หมอนตกหล่นลงบนพื้น

ยิ่งนึกย้อน ยิ่งทำให้เธอนึกเสียใจ

เธอสูญสิ้นทุกอย่างให้กับอัลฟ่าไปหมดแล้วจริง ๆ

เรียวขาบางกวาดขาลงจากเตียงนอน รีบหยิบเสื้อผ้าขึ้นมาสวม แม้ร่างกายของเธอจะเจ็บแสบสักเท่าไร เธอก็พยายามอดทน

เมื่อแต่งกายเสร็จแล้วกอหญ้าจึงเก็บทำความสะอาดในห้องนอนจนอยู่สภาพเรียบร้อยดังเดิม เท้าบางจึงเดินไปแง้มประตูมองดูรอบ ๆ ห้องรับแขก

ข้างนอกมืดมิดหมดแล้ว เธอคิดว่าอัลฟ่าคงเข้านอนไปแล้ว

กอหญ้าจึงถอยกลับมานั่งที่เตียง ดูนาฬิกาที่บอกเวลาเที่ยงคืนกว่าแล้ว กอหญ้าจึงกดโทรเรียกรถรับส่งออนไลน์มารับทันที

***

สุดท้ายกอหญ้าก็กลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัย ร่างบางรีบเข้าบ้านเพื่ออาบน้ำนอน แต่พี่สาวของเธอกลับกอดอกรอเธออยู่ที่หน้าบ้าน

“ไปไหนมากอหญ้า” กอหญ้าสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะรีบทำตัวเป็นปกติ

“ทำงานค่ะ บวกมีเรื่องนิดหน่อย …วิ่งหนีพวกนักข่าว กว่าจะหลบกว่าจะปลีกตัวออกมาได้ก็นานค่ะ” น้ำอิงได้ยินแบบนั้นก็รีบก้าวเข้าไปหาน้องสาวทันที

“เป็นอะไรมากมั้ย” น้ำอิงสำรวจเห็นรอยช้ำที่ริมฝีปาก ตามตัว ก็รู้สึกผิด แต่กอหญ้าเลือกที่ส่ายหน้า

“ไม่เป็นไรค่ะ” เธอพยายามที่เข้มแข็ง แต่ตอนนี้หัวใจของเธอมันกำลังเจ็บ เจ็บปวดเพราะมันกำลังถูกทำลายด้วยน้ำมือของคนสองคนที่รักมาก

“พี่ขอโทษที่ทำให้หญ้าถูกเข้าใจผิดแบบนั้น” น้ำอิงกุมมือกอหญ้าไว้อย่างปลอบโยน

“…แล้วพี่กลับไปคบกับคุณกายจริงๆ เหรอคะ เขาหย่ากับคุณอันนาเพื่อกลับมาหาพี่จริงๆ เหรอ…”

“…” น้ำอิงนิ่งไป เธอไม่คิดว่าคำพูดนั้นจะทำให้กาศิตหย่ากับอันนาจริง ๆ

“พี่ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้ ตอนนี้พี่ต้องการแค่คุณฟ่า แต่ทุกอย่างจบลงเพราะมันคนเดียว มันทำลายแผนพี่พังหมด” น้ำอิงกำลังจะจับอัลฟ่าได้อยู่แล้วเชียว

“พี่ยังคิดจะยุ่งกับคุณอัลฟ่าอีกเหรอคะ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก็เพราะเขา!” เขาเป็นคนวางแผนทั้งหมด กอหญ้าบอกกับพี่สาว อยากให้ตาสว่างสักที

“แต่พี่รักเขา ดูเวลาที่ผ่านมาสิหญ้าว่าเขาตามจีบพี่ แต่มันต้องจบลงเพราะไอ้กาศิต” ถ้ามันไม่หย่าจนทำอัลฟ่าเอาคืนกอหญ้า ตอนนี้เธอก็คงไม่โดนหางเลขไปด้วยแบบนี้!

“อย่าโทษใครเลยค่ะ ตอนนี้คนที่พี่ไม่ควรยุ่งคืออัลฟ่า เขาอันตรายที่สุด เขาทำลายครอบครัวเรา พี่ยังจะรักเขาอยู่เหรอคะ! จุดประสงค์ที่เขาเข้าหาพี่เพราะอะไร?! เขาไม่มีวันรักพี่สาวของคนที่เป็นเมียน้อยน้องเขยเขาหรอกค่ะ!

…ไหนตอนนั้นพี่บอกว่าไม่ให้หญ้ายุ่งกับเขาไง เขามันอันตราย พี่อย่ายุ่งกับเขาอีกได้มั้ย” กอหญ้าพยายามเตือนสติน้ำอิง น้ำเสียงสั่นเครือ

เธอไม่อยากให้สิ่งที่เธอสูญเสียไปต้องสูญเปล่า

หัวใจของเธอ ร่างกาย อิสระของเธอ เขาเอามันไปหมดแล้ว ตอนนี้เธอไม่เหลืออะไรเลย…

“…พี่ไม่สนใจ ว่าเขาจะอันตรายแค่ไหน พี่เชื่อว่าเขารักพี่และพี่จะต้องได้เขามา หญ้า!” กอหญ้ารู้สึกเหนื่อยแล้วจริง ๆ

“แม้ว่าพี่จะเคยเป็นเมียน้อยน้องเขยของเขา ทำร้ายครอบครัวน้องสาวของเขา และเขาก็ทำลายครอบครัวพวกเรา?” กอหญ้าเงยถามพี่สาวอย่างเสียใจที่ตอนนี้ น้ำอิงเหมือนไม่ใช่พี่สาวที่น่ารักของเธออีก

“กอหญ้า…”

“พี่คิดว่าถ้าเขารู้ความจริงมันจะเป็นยังไง”

“ทำไมหญ้าจะบอกเขาเหรอ!?” น้ำอิงเขย่าตัวกอหญ้าจนสั่นคลอน กอหญ้าที่เจ็บจากน้ำมือของอัลฟ่ามาก็แทบจะหมดแรงแล้วเช่นกัน

“หญ้าไม่บอกหรอกค่ะ แต่ถ้าวันหนึ่งความมันแดงขึ้นจะทำยังไง พี่คิดว่าเขาจะรักพี่ได้อีกเหรอ คุณกายจะยอมมั้ยถ้าเขารู้ว่าพี่จะคบคุณอัลฟ่าต่อ…” เธอมองไม่ออกเลย ว่าเขาจะรับครอบครัวของพวกเธอได้จริง ๆ …

“พี่ลองไปคิดดูดี ๆ เพราะหญ้าจะไม่ยุ่งอะไรกับพี่อีก ถ้าพี่ยังเลือกจะเข้าไปข้องเกี่ยวกันคุณเขา” เพราะตอนนี้เธอเองก็หมดแรงสู้แล้วเหมือนกัน ได้แค่รอว่าอัลฟ่าจะจัดการให้เธอจริงๆ ตามที่เธอร้องขอ ยอมแลกทั้งชีวิตให้เขาหรือเปล่า…

“…”

“หญ้าเหนื่อย หญ้าขอตัวขึ้นไปพักผ่อนก่อนนะคะ” ดีที่พ่อกับแม่ขึ้นนอนแล้วจึงไม่ต้องมารับรู้เรื่องบ้าๆ พวกนี้

สองวันต่อมา

กอหญ้ากลับมาทำงานตามปกติ ร้านยังคงเงียบ เธอก้าวเดินไปทางไหนก็มีแต่คำต่อว่านินทา ว่าเป็นเมียน้อย ข่าวยังคงสุมไฟออกประกาศทุกวัน ตอนนี้ถึงขั้นฟ้องร้องหย่ากันแล้ว ข่าวดังฉาวไม่หยุดในทุกๆ วัน

ยิ่งตอนนี้กาศิตกลับกลายเป็นคนไม่ยอมหย่า คุณอันนาจึงฟ้องหย่าเขาแทน คิดว่าพี่สาวของเธอคงปฏิเสธกาศิตเช่นกัน ไม่อย่างนั้นคงไม่ยอมกลับไปหาอันนาแน่

ส่วนอัลฟ่าเขาเงียบไปเลยหลังจากวันนั้น และเขาก็ไม่คิดแก้ต่างให้ครอบครัวของเธอตามที่ตกลงกันไว้

เหมือนเขาหลอกเธอ

ตอนนี้ชีวิตของเธอพลิกผันมากขึ้น ผลกระทบตกมาที่ร้านขายข้าวแกง และงานของน้ำอิงพี่สาวของเธอด้วย น้ำอิงถูกถอดออกจากการเป็นแบรนด์แอมบาสเตอร์เครื่องประดับของอัลฟ่าอย่างถาวร

ยังดีที่น้ำอิงมีงานถ่ายแบบอยู่บ้าง เพราะบางคนคิดว่า พี่สาว น้องสาวต่างกัน ด้วยความเอ็นดู น้ำอิงจึงมีงานเข้ามาอยู่ตลอดเวลา แตกต่างจากเธอที่โดนสังคมรุมด่า ประณามว่าเป็นตัวภาระของพี่สาว นิสัยไม่ดี บลา ๆ

ซึ่งเธอก็พยายามที่จะไม่สนใจคอมเม้นต์คำต่อว่าพวกนั้น

เธอไม่ได้เป็นแบบนั้นเลย ไม่ได้เป็นแบบที่เขาต่อว่าเธอเลย ใครจะมองยังไงเธอไม่สนใจ ขอแค่คนในครอบครัวของเธอเข้าใจเธอ เธอก็พอใจแล้ว

ช่วงนี้มีแต่ปัญหาเกิดขึ้นกับชีวิตของเธอ อัลฟ่าก็ผิดคำสัญญา เขาไม่ทำตามที่เคยพูดไว้ เธออยากไปหาเขา และเคยไปมาแล้ว แต่เธอเข้าบ้านเขาไม่ได้ เธอถูกบอดี้การ์ดของเขากันเอาไว้

ไปหาที่บริษัทก็ไม่ยอมให้พบ เฟย์ต้าบอกให้เธอรอ รอให้อัลฟ่าติดต่อกลับมาเองเท่านั้น เธอถึงจะเข้าพบเขาได้…

ตอนนี้เธอเหมือนโดนเขาหลอกให้เสียตัวฟรี

ที่เขาบอกจะช่วย จริงๆ มันอาจจะเป็นแค่คำลวงหลอกให้เธอยอมนอนกับเขา ตอนนี้เขาได้สมใจแล้ว

ที่เขาบอกว่า จะเบื่อ ตอนนี้เขาอาจเบื่อเธอแล้วก็ได้

เธออาจเป็นคนโง่ที่ถูกเขาหลอก…

เมื่อคิดว่าเขาอาจจะไม่ช่วยแล้ว กอหญ้าจึงก้มหน้าก้มตาออกไปไปทำงานพาร์ทไทม์เช่นเคย

...แต่เพราะข่าวทำให้ไม่มีใครรับใบปลิวจากเธอ ต่อต้านเธอ ทำให้เธอไม่สามารถทำงานได้ จนกระทั่งหัวหน้าสำนักงาน เป็นฝ่ายขอให้เธอลาออก…

เธอถูกไล่ออก และแน่นอนว่าคงไม่มีใครกล้ารับคนอย่างเธอเข้าทำงานเช่นกัน…

กอหญ้ารู้สึกหมดแรง เธอเดินทอดน่องไปเรื่อย ๆ อย่างไร้จุดหมาย

แปะ แปะ แปะ~

ฝนตก… กอหญ้ารีบวิ่งไปหลบฝนที่ป้ายรถเมล์ทันที “มาตกอะไรตอนนี้ เปียกหมดเลย” เธอเอ่ยเบา ๆ เงยมองท้องฟ้าที่มืดครึ้ม น่าจะตกนานอยู่กระมัง…

ปัดเศษน้ำฝนออกเล็กน้อย ซึ่งเสื้อด้านหลังของเธอน่าจะเปียกเยอะพอควร

“ขอโทษครับ” จู่ ๆ ก็มีสุ้มเสียงทุ้มเอ่ยขึ้นจากข้างหลังของเธอ เธอจึงรีบหลบทางให้เขาเดิน แต่ร่างสูงกลับก้าวมายืนอยู่ๆ ข้างเธอแทน

ใคร…

เหมือนเธอจะไม่รู้จักเขานะ…

“เสื้อยืดคุณเปียก ดูไม่สุภาพเท่าไร ผมให้ยืมครับ เอาไว้คลุมเผื่อข้างหน้าฝนอาจจะตกมากกว่านี้” เขายื่นชุดสูทให้เธอ กอหญ้าก้มมองสภาพตัวเองแล้วแอบโป๊เหมือนที่เขาว่าจริงๆ จึงรีบรับมาคลุมตัวทันที

“ขอบคุณค่ะ”

“…แล้วฉันจะส่งคืนคุณ?”

“ไม่จำเป็นครับ ผมให้คุณ” กอหญ้ายิ้มรับ ไม่คิดว่าวันนี้จะเจอคนใจดี มีน้ำใจให้กับเธอแบบนี้

“ขอบคุณอีกครั้งค่ะ ฉันต้องไปแล้ว” กอหญ้าเอ่ยลา เมื่อรถเมล์สายกลับบ้านของเธอมาถึงพอดี

“ลาก่อนครับ” กอหญ้ายิ้ม รีบขึ้นรถเมล์ ก่อนจะแอบมองผู้ชายคนนั้นผ่านกระจก โดยที่เขาก็ยังส่งรอยยิ้มมาให้กับเธอ

เขาเป็นใครกันนะ…