บทที่16 อยากให้ค้างคืน1/1

บทที่16

อยากให้ค้างคืน

เช้ามืด…

กอหญ้ากลับมาถึงบ้านก็เกือบตีหนึ่งแล้ว เธอกลับมาอาบน้ำแต่งตัวแล้วเข้านอนเลย พอนอนได้ไม่กี่ชั่วโมงก็ต้องรีบตื่นขึ้นมาช่วยพ่อแม่ทำข้าวแกงขายต่อ

ถึงแม้จะขายได้ไม่มากเหมือนแต่ก่อน แต่พ่อกับแม่ก็ยังคงเปิดร้านทุกวัน เพียงแค่ลดรายการอาหารลงเท่านั้น

“เมื่อคืนกลับดึกอีกแล้วนะ” อดิศรเอ่ยกับลูกคนเล็ก ในขณะที่ปรุงอาหารไปด้วย

“หนูได้งานอีกที่หนึ่งจ้ะ เป็นร้านอาหาร” กอหญ้าว่า พลางหั่นผักชีให้พ่อด้วย

“ทำไมถึงทำงานหนัก จะทำทั้งวันไม่ได้ แบบนี้ก็ไม่ได้พักเอา” แม้ว่าตอนนี้ ทุกอย่างจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ตาม เขาเข้าใจลูกว่าทำไมถึงเลือกทำงานเพิ่มขึ้น

“เพราะข่าวทำให้เจ้านายไล่ออก หญ้าเลยไปสมัครร้านอาหาร แค่เสิร์ฟเองพ่อ ทำงานแค่สี่ชั่วโมง”

“ที่บ้านก็ต้องทำ…”

“ช่วงนี้ลูกค้าไม่เยอะไงคะ อย่าคิดมากนะ ถ้าร้านเรากลับมาขายดีปกติ หนูจะเลิกทำเลย” กอหญ้ารู้สึกผิดที่ต้องโกหก แต่สิ่งที่เธอทำอยู่ในตอนนี้ มันไม่สามารถโพนทนาบอกใครได้เช่นกัน

ความอับอายนี้ มันควรเป็นความลับระหว่างเธอกับอัลฟ่าไปตลอดชีวิต…

“อืม…” กอหญ้ายิ้มให้พ่อ ส่วนเรือนรองออกไปเอาเนื้อ เดินกลับมาเห็นสองพ่อลูกก็ยิ้ม

"แล้วสรุปเป็นเมียน้อยไอ้นั่นจริง ๆมั้ย" อดิศรเอ่ยถาม ตั้งแต่เกิดเรื่อง ลูกบอกจะอธิบาย จนตอนนี้ก็ยัง เขาจึงเลือกที่จะถามตอนนี้เลย

"ไม่ค่ะ หญ้าไม่ได้เป็นเมียน้อยใคร หญ้าไปเคลียร์กับคนที่ปล่อยข่าวมาแล้ว มันเป็นการเข้าใจผิด ต่อไปน่าจะไม่มีข่าวพวกนี้อีกแล้ว"

"พ่อเชื่อลูกนะ พ่อไม่มีวันเชื่อว่าลูกจะเป็นเมียน้อยใครได้ และพ่อก็ขอให้มันเป็นอย่างที่หญ้าบอก อย่าเป็นเมียน้อยใครเลย มันเสียศักดิ์ศรี" กอหญ้าพยักหน้าเข้าใจในสิ่งที่พ่อบอก

"แม่ก็เชื่อเรานะหญ้า แม่หวังว่าเราจะไม่ทำให้พ่อกับแม่ผิดหวัง" เรือนรองเอ่ยขึ้นตาม กอหญ้าจึงหันไปยิ้มให้แม่

"เชื่อหนูนะคะ ว่าหนูไม่ได้เป็นเมียน้อยใคร" แม้จะรู้สึกผิดที่ต้องโกหกพ่อกับแม่ แต่บางเรื่องมันก็จำเป็นต้องโกหกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้…

เธอไม่สามารถพูดความลับนี้ออกไปได้จริง ๆ

***

หลายวันต่อมา…

ชีวิตของกอหญ้ายังคงเป็นเช่นนี้เช่นเดิม เช้าช่วยพ่อแม่ ตกเย็นไปหาอัลฟ่า และทำทุกอย่างเหมือนตอนที่เราเคยคบกัน

เพียงแค่ความรักที่เคยมี ตอนนี้ไม่มีให้กันเหมือนเดิมแล้วก็แค่นั้น…

เธอกับเขาผูกพันกันเพียงความเกลียดชังและข้อบังคับที่แสนเลวร้ายเท่านั้น

“วันนี้คุณกอหญ้ามาไวนะครับ” เฟย์ต้าเอ่ยทักทายกอหญ้าที่ถือวัตถุดิบทำอาหารเข้ามาในบ้าน

“ค่ะ” เพราะได้ของที่ต้องการไว จึงมาที่นี่ไวก่อนเวลาที่อัลฟ่าจะกลับมา วันนี้เธอจะทำอาหารขอบคุณที่เขารักษาคำพูด เมื่อจัดแจงทุกอย่างเสร็จ เธอก็ลงมือทำกับข้าวรอเขา และนั่งเล่นที่โซฟาเพื่อรออัลฟ่ากลับมาเหมือนเช่นทุกวัน

"…"

แต่วันนี้อัลฟ่ากลับมาช้า เขาไม่กลับตรงเวลา กอหญ้าจึงนั่งนิ่งๆ มองเท้าที่ไขว้กัน พลางหันไปมองที่บานประตูซ้ำ ๆ

เนิ่นนานที่เธอรอเขา แต่ก็ไร้วี่แววที่เขาจะกลับมาสักที…

เฮ้ออ~

กลับช้า หรือ ไม่กลับ เขาควรที่จะโทรบอกกันสักนิดสิ แล้วมันเรื่องอะไรที่เธอจะต้องนั่งรอเขาแบบนี้…

อยากกลับบ้านจัง…

กอหญ้าพึมพำกับตัวเอง นั่งนิ่ง ๆ สั่นขาเล่นไปมา จนเฟย์ต้าก้าวเข้ามารายงานกอหญ้าตามคำสั่งนาย

“วันนี้นายกลับช้านะครับ มีนัดกับนายหญิงใหญ่ที่คฤหาสน์ครับ”

“อ่อ ค่ะ… แล้วหญ้าต้องรอ…”

“รอครับ นายบอกจะกลับมาหา”

“ค่ะ" กอหญ้าถอนหายใจลงอย่างแรง เธอยื่นปากเล็กน้อย ก่อนจะมองเฟย์ต้าที่ยังคงยืนกุมมือรอฟัง เผื่อกอหญ้าจะมีคำพูดอะไรฝากถึงนาย

“ถ้าหากเกินเที่ยงคืน หญ้าจะกลับ ฝากบอกนายของคุณด้วยนะคะ” 

“ครับ…” เฟย์ต้าเดินออกไป ทิ้งให้กอหญ้าอยู่เพียงลำพังอีกครั้ง ไปทานข้าวที่อื่นก็ไม่บอก ปล่อยให้เธอหิ้วท้องรอเขาอยู่ได้

เหอะ!

กอหญ้าไม่คิดรอทานข้าวพร้อมกับอัลฟ่าอีก เพราะตอนนี้เธอหิวมาก และท้องก็ร้องประท้วงอยากทานข้าวแล้ว กอหญ้าจึงตัดสินใจ เดินไปนั่งทานที่โต๊ะกับข้าว ทานอาหารที่เธอตั้งใจทำเพื่อขอบคุณเขา ที่ให้คนที่ใส่ร้ายร้านอาหารของเธอออกมาสารภาพผิด และกอบกู้ชื่อเสียงของร้านขายข้าวแกงของพ่อแม่ได้ดังเดิม

แม้ว่าทุกอย่างที่ผ่านมาจะเป็นฝีมือของเขาก็ตาม…

กอหญ้านั่งนิ่งๆ ตักข้าวใส่ปากไปด้วย พลางนึกคิด ไม่รู้ว่าตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่…

กอหญ้าอิ่ม หนังตาเริ่มหย่อนยาน สายตากลมเหลือบมองนาฬิกาของตนเองนิ่ง ๆ มันบ่งบอกเวลาสี่ทุ่มแล้ว…” อีกแค่สองชั่วโมง วันนี้เธออาจจะไม่ต้องทำอะไรที่ฝืนใจตัวเอง

เมื่อทานข้าวเสร็จแล้ว กอหญ้าก็เก็บอาหารที่ทำใส่กล่อง คิดว่าอัลฟ่าคงไม่กลับมาทานข้าวที่บ้านอีก ซึ่งอีกด้าน ร่างสูงโปร่งสมส่วนของอัลฟ่ากำลังก้าวเข้ามาในบ้าน เขาถอดสูทพาดไว้ที่โซฟา ก่อนจะย่ำเท้าก้าวเดินไปหาคนที่กำลังทำอะไรอยู่ในครัวเงียบๆ

เขากอดอกพิงมองกอหญ้าเก็บอาหารใส่กล่อง ทำให้เขาคิดถึงวันที่เธอทำอาหารให้เขาทานในวันเกิดของเขา

วันนั้นเขาไม่กลับมาทานข้าวกับเธอ…

วันนี้ก็เช่นกัน…

“ทำอะไร?” เขาเอ่ยถามเสียงนิ่ง กอหญ้าได้ยินเสียงของเขา จึงหันไปมองเขานิ่งงัน ทำหน้าตาใสซื่อตอบเขา

“เก็บอาหารไงคะ คุณฟ่าน่าจะทานมาแล้ว”

“ใช่! แต่ฉันไม่ค่อยถูกใจอาหารที่บ้านเท่าไร เลยหิ้วท้องมาทานที่นี่แทน ไม่คิดว่าเธอจะเก็บมันก่อนที่ฉันจะกลับมา”

“ก็หญ้าไม่รู้นี่คะ คุณไม่บอกอะไรเลย บอกแค่ว่าไปทานข้าวที่คฤหาสน์” กอหญ้าว่า ก่อนจะเทอาหารใส่จานเช่นเดิม จัดวางทุกอย่างให้เหมือนเดิมตามปกติ

“หึ! เธอทานแล้วเหรอ?” อัลฟ่าแค่นยิ้ม พลางเอ่ยถาม เอียงคอมองเธอที่ดูแล้วน่าจะเพิ่งอิ่ม

“หญ้าหิว และคงไม่รอคุณหรอกนะคะ” กอหญ้าว่าเสียงเบา กลัวเขาจะดุเธอที่ไม่รอ…

“ก็ไม่ได้ว่าอะไร นั่งสิ นั่งเป็นเพื่อนฉันทานข้าว” กอหญ้าไม่อยากขัดใจอัลฟ่า จึงพยักหน้าเบา ๆ รีบตักข้าวให้อัลฟ่า และนั่งข้างๆเขา 

 “…" เธอนั่งมองเขาทานข้าวเงียบ ๆ เมื่ออัลฟ่าวางช้อนส้อม เธอก็รีบขอบคุณเขาทันที

"ขอบคุณที่ไม่ผิดสัญญากับหญ้าอีก” อัลฟ่ากำลังดื่มน้ำ ได้ยินเธอเอ่ยขอบคุณเขา ก็หรี่ตามองเล็กน้อย มือหนาวางแก้วลงบนโต๊ะกับข้าว

“ถ้าเธอเป็นเด็กดีแบบนี้ ฉันบอกแล้วว่าจะทำตามที่เธอต้องการ” พูดเหมือนเธอว่าเธอนั้นได้ผลประโยชน์ที่สุด แต่จริงๆ แล้วเป็นเขาต่างหากที่ได้ผลประโยชน์เต็ม ๆ

“ค่ะ…” กอหญ้าพยักหน้ารับรู้

“ฉันจะอาบน้ำ ไปเตรียมตัวรอที่ห้องและจัดการตัวเองรอฉัน”

“ค่ะ” เธอรู้ว่าสิ่งที่เขาต้องการคืออะไร

เขาจะให้เธออาบน้ำให้…

กอหญ้าจึงเก็บจานชามที่อัลฟ่าทานล้าง และเก็บ จัดมันไว้เป็นระเบียบเรียบร้อย เมื่อเขากลับเข้าห้องนอนไปแล้ว กอหญ้าจึงเดินเข้าไปในห้องของเธอบ้าง

เท้าบางเหยียบลงบนพื้นห้องน้ำ มือบางเปิดน้ำอุ่นใส่ในอ่าง และนั่งมองสายน้ำที่วนอยู่ในอ่างนิ่ง ๆ ที่เธอทำอยู่ในตอนนี้

ไม่รู้ว่าต้องทำจนถึงเมื่อไหร่… มันจะมีจุดจบมั้ย บางทีเธอเองก็อยากจะรู้…

เมื่อน้ำเริ่มเต็ม อัลฟ่าก็ก้าวเข้ามาในห้องน้ำ เขายืนมองกอหญ้าที่ยังจัดการตัวได้ไม่ดีเท่าที่ควร

“ฉันมาถึงเธอควรพร้อมมากกว่านี้” เขาว่า กอหญ้าจึงขบเม้มริมฝีปาก ยกยิ้มให้เขา และเดินเข้าไปหากายแกร่งที่ตอนนี้สวมเพียงชุดคลุมอาบน้ำ

“คุณลงไปก่อนเถอะค่ะ ยังไงสุดท้ายหญ้าก็ต้องอยู่กับคุณในนั้นอยู่ดี…” สายตากลมโต เหลือบมองไปที่อ่างอาบน้ำ ก่อนจะเงยมองเขาอีกครั้งหนึ่งในระยะใกล้ มือบางเริ่มถอดชุดคลุมอาบน้ำของอัลฟ่าออกอย่างช้า ๆ

เมื่อร่างแกร่งเปลือยเปล่า ทั้งเรือนร่างแกร่งกำยำที่ปรากฏ ทำให้กอหญ้ารู้สึกเขินอายเล็กน้อย อาจจะเพราะยังไม่ค่อยชิน ที่เห็นเขาเปลือยกายล่อนจ้อนก้าวลงไปในอ่างอาบน้ำแบบนี้…

กอหญ้าพาดผ้าคลุมอาบน้ำไว้ที่ราว ก่อนที่เธอจะค่อยๆ ถอดเสื้อผ้าของเธอออกทีล่ะชิ้น ๆ

สายตามคมมองการกระทำของกอหญ้า เรือนร่างบอบบางของเธอทำให้เขารู้สึกหัวใจเต้นแรง ลมหายใจขาดห้วงยามที่เสื้อผ้าของเธอถูกถอดออกไปทีล่ะชิ้น ยอมรับตามตรงว่าเรือนร่างของกอหญ้าสวยงดงามเหมือนเทพธิดา หุ่นนาฬิกาทราย ทรวดทรงองค์เอวของเธอสมส่วน สวยงามมากล้น

และยิ่งหากได้สัมผัส ไม่ต้องสาธยายอะไรให้มากความ ทุกอย่างที่เป็นเธอ น่าเอาซ้ำ ๆจนแทบไม่มีความคิดที่จะเบื่อหน่าย…

ไม่มีเลยในความคิดของเขา…

ความนุ่มนิ่มของเธอทำให้เขาลุ่มหลง…เท่า ๆ กับความดื้อด้าน ต่อต้านจากเธอในบางครั้ง เธอมักจะทำให้เขาคิดอยากกำราบอยู่ทุกครั้งที่ชอบแสดงมันออกมาจากแววตา

ต่อหน้าร่างกายของเธอยินยอม… แต่ลึกๆข้างใน เขากลับรู้สึกได้ว่าเธอนั้นยังดื้อดึง ต่อต้านเขาอยู่เสมอ…

ร่างบางเปลือยเปล่าตอนนี้ม้วนผมพร้อมติดกิ๊บ เธอก้าวเท้าลงมาในอ่างอาบน้ำกับเขาเงียบ ๆ กอหญ้าจะไม่พูดคุยหรือสนทนาก่อน หากเขาไม่เป็นคนเริ่ม

กอหญ้ามักจะเริ่มทำตามหน้าที่ของตนเองอย่างตั้งใจ เขามองมือบางที่กดสบู่เหลวที่เขาชื่นชอบและใช้ประจำลงบนฝ่ามือ จากนั้นจึงจัดการอาบน้ำ ถูสบู่ ขัดกายให้เขาอย่างอ่อนโยน

ทุกสัมผัสของเธอมักเรียกแรงปรารถนาจากเขาได้เป็นอย่างดี…และเรียกมันได้ทุกครั้งแค่เพียงสะกิด

อัลฟ่าพยายามข่มใจไม่รังแกเธอก่อนที่ทุกอย่างจะเสร็จ เขาหลับตายามที่กอหญ้าทำหน้าที่ของตนเอง

พึ่บ!

น้อยคนที่จะทำให้เขาควบคุมตัวเองไม่อยู่แบบนี้ และตอนนี้คงมีเพียงกอหญ้าที่ทำกับเขาได้… เธอทำให้เขาไม่สามารถจัดการกับความรู้สึกของตัวเองได้ เธอคือคนแรกที่ทำให้เขาโกรธ เกลียดแต่กลับต้องการเธอทุกครั้งที่อยู่ใกล้กันแบบนี้

ความรู้สึกเหล่านี้ เขาที่เป็นเจ้าของยังไม่เคยที่จะเข้าใจมันเลย!

"คุณฟ่า…" กอหญ้าเรียกชื่อเขา สายตาคมจ้องมองคนที่อยู่ใต้ร่างเขาในขณะนี้ ดวงหน้าหวานยังคงมองสบตาเขาเช่นกัน

นิ้วเรียวยาวแตะลงที่ริมฝีปากของเธอแผ่วเบา ริมฝีปากบางอวบอิ่มที่เขาชอบลิ้มรสมันอยู่เสมอ ในยามทุกค่ำคืน…

“ขึ้นสิ” อัลฟ่าบอกกับกอหญ้า เขาเปลี่ยนใจ พลางพลิกตัวให้ร่างบางขึ้นเหนือตัวของเขา ให้เธอเป็นฝ่ายควบคุมเขาในคืนนี้…

“…” กอหญ้ารู้หน้าที่ดีว่าควรทำอย่างไร ใช่ว่าเรื่องแบบนี้จะไม่เคยเกิดขึ้นเลย…

ในช่วงระยะเวลาที่ได้อยู่กับเขา กลายเป็นของเล่นของเขา เธอถูกเขาสอนสั่งมาทุกท่วงท่าแล้ว จากเด็กน้อยไร้ประสบการณ์ ที่ไม่ประสีประสา กลับรู้จักคำว่าเซ็กส์อย่างถ่องแท้ได้ก็เพราะเขา

อัลฟ่า…

ร่างบางขึ้นโอบรอบรัดแก่นกายอันใหญ่โตของอัลฟ่า มือหนาเลื่อนขึ้นมากอบกุมอกอิ่ม ลูบไล้ลงไปที่หน้าท้องแบนราบ เฝ้ามองสำรวจร่างกายที่แสนงดงามตรงหน้าอย่างลุ่มหลง

และเมื่อร่างบางเริ่มขยับกายเขาจึงโน้มเธอลงมาจูบ และลูบไล้กอดเธอบางเบา เพิ่มความเสียวซ่านให้ร่างบาง ปลุกปั่นเธอได้อย่างง่ายดาย

เมื่ออารมณ์ดิบเถื่อนในใจครอบงำ กอหญ้าทำตามสัญชาตญาณดิบเถื่อนของตน เธอมอบบทรักที่เธอเองก็ไม่กล้าคิดกล้าฝันว่าตัวเองจะทำได้

กระจกในห้องน้ำแสดงถึงตัวตนอีกด้านของเธอให้ได้ดู เรือนร่างสองเรือนร่างที่รุกเร้า เล้าโลมซึ่งกันและกัน ร่างบางที่เขย่มอยู่บนกายแกร่งเป็นฝ่ายควบคุม เธอทำมันด้วยความต้องการทั้งหมดที่มี จวบจนเล็บบางจิกลงที่ไหล่แกร่งแรงกระตุกที่สั่นกระเพื่อมไปตามแรงมวลน้ำ

เธอซบลงบนไหล่หนาอย่างหมดแรง เมื่อเธอได้เสร็จสม ปลดปล่อยตามที่ใจปรารถนา

ความบีบรัด ตอดรัดแนบแน่น แรงขมิบกลางกายทำให้อัลฟ่าแทบทนไม่ไหว ปวดหนึบเพราะแรงตอดรัดของเธอ มือหนาพลิกตัวกอหญ้าให้นอนหงายเอนตัวพิงเข้ากับที่ขอบอ่างอาบน้ำ

จากนั้นจึงดั้นด้นดันแรงกระแทกกระทั้นเข้าหาเธอซ้ำแล้วซ้ำเล่า…

เนิ่นนานที่ร่างแกร่งสาดแรงพิศวาสใส่ร่างบอบบาง เรือนร่างที่เขาจับสัมผัสมันอย่างพึงพอใจในทุก ๆครั้ง เนิ่นนานจวบจนปลดปล่อยทุกหยาดหยดลงบนอกอิ่ม ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาไม่คิดสวมเครื่องป้องกัน

แต่เขาจะปล่อยนอกเสมอ เพื่อป้องกันการตั้งครรภ์ที่ไม่พึงประสงค์…

อื้ออ~

เสียงครวญครางและเสียงกระเซ็นของน้ำเงียบลงพร้อม ๆ กับบทรักที่แสนร้อนแรงของทั้งคู่ กอหญ้ามอบความสุขให้เขาอย่างเหลือล้น อย่างที่ใครก็ไม่สามารถทำให้เขารู้สึกเช่นนี้ได้ ส่วนเขาก็มอบความสุขให้กับเธอเช่นกัน

แม้จะเหนื่อยกาย แต่กอหญ้ากลับไม่คิดรังเกียจวงแขนนี้เลย วงแขนที่โอบกอดรัดเธอไว้แนบหน้าอกของเขา…

อัลฟ่ายกร่างบางขึ้นมานั่งเหนือตัวอีกครั้ง เขาให้เธอได้ซุกซบเขาอย่างที่เธอต้องการ ซึ่งกอหญ้าเองก็หลับตา ซบอกเขาอยู่อย่างนั้นเนิ่นนานโดยไม่ปฏิเสธ

เมื่อมีแรงขึ้นมา มือบางจึงดันอก ผละออก หยัดกายให้นั่งขึ้นตัวตรง มองอัลฟ่าด้วยแววตาเศร้าหมองเหมือนเช่นเคย

“หญ้ากลับได้เลยใช่มั้ยคะ” ตอนนี้น่าจะใกล้เที่ยงคืนแล้ว เธอควรกลับได้แล้ว อัลฟ่าแสยะยิ้มร้ายขึ้น พอเสร็จก็คิดอยากกลับบ้านทันทีสินะ

“วันนี้นอนค้างที่นี่” เพราะพรุ่งนี้คือวันหยุด เขาอยากอยู่กับเธอ

“ไม่ค่ะ หญ้าไม่ค้างที่นี่” เธอยืนกราน ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ เดินไปล้างตัวที่เต็มไปด้วยฟองสบู่ทันที

“ฉันคิดว่า วันนี้ฉันยังอยากเอาเธอซ้ำสอง…” อัลฟ่าบอกความต้องการของตัวเอง ในขณะที่มือของเขาวางไว้บนขอบอ่าง เหลือบมองร่างบางที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาล้างตัว

“และหากเธอก้าวออกไปจากห้องน้ำนี้เพียงครึ่งก้าว ก็คงไม่ต้องให้บอกนะ ว่าจะเกิดอะไรขึ้นตามมาอีก…” คำขู่ ทำให้มือบางที่ถูลูบล้างคราบไคลของเขาออกชะงัก เธอหันมองกลับไปที่เขา ซึ่งอัลฟ่าเอนตัวดื่มไวน์อย่างสบายใจ

“งันก็เริ่มตอนนี้เลยค่ะ จะได้เสร็จ แล้วหญ้าจะได้รีบกลับ”

“บอกแล้วนะ ว่าวันนี้ฉันให้เธอค้างที่นี่” อัลฟ่ายืนยันเสียงหนักในสิ่งที่เขาต้องการ…

“แล้วที่บ้านหญ้าจะว่ายังไงล่ะคะ” ถ้าเธอไม่กลับบ้าน พ่อแม่ต้องเป็นห่วงแน่ๆ

“เวลาเธอนัดค้างคืนกับไอ้กาย นัดยังไงก็ทำอย่างนั้น” เขาพูดมันออกมาง่าย ๆ

“ทั้งที่คุณก็รู้ดี ว่าฉันไม่เคยนอนกับเขา” ครั้งแรกของเธอ เขาก็พิสูจน์ได้แล้ว!

“เหอะ!” เรื่องนี้เขาเชื่อ และไม่คิดด้วยว่าไอ้กายมันจะสุภาพบุรุษไม่ทำอะไรกอหญ้าจนเธอรอดเงื้อมมือมันมาตกที่เขาได้!

“แต่ก็ใช่ว่าจะไม่เคยอยู่ด้วยกัน…?” เขาจ้องมองเธอด้วยแววตาดูแคลน กอหญ้ากำหมัดแน่น ก่อนจะหมุนตัวล้างคราบไคลบนตัวต่อ

“แล้วแต่คุณจะคิดเลยค่ะ” กอหญ้าตัดสินใจที่จะไปรอเขาในห้อง ทว่าเธอยังไม่ทันได้หมุนลูกบิด กอหญ้าก็ถูกแขนแกร่งของอัลฟ่ารวบเข้าที่ท้องน้อย แล้วเหวี่ยงเธอไปจนติดกำแพงในห้องน้ำ

อื้ออ~

ไม่คิดรอฟัง หรืออะไรอีก อัลฟ่าก็จัดการลงโทษเธอด้วยการตะโบมจูบริมฝีปากบางที่อวบอิ่มซ้ำ ๆทันที