บทที่12 อื้อฉาว 1/1

บทที่12

อื้อฉาว

หลายวันต่อมา…

ทุกอย่างคล้ายกลับสู่ความสงบเดิม ตั้งแต่เจออัลฟ่าครั้งนั้น เธอก็ไม่พบเจอเขาอีกเลย ส่วนพี่สาวเธอ อัลฟ่าไม่ได้ไปตามนัด เขาให้น้ำอิงไปรออีกชั้น ก่อนจะโทรยกเลิกนัด คิดว่าคงรีบไปทำธุระจริง ๆ

ส่วนร้านของพ่อกับแม่ช่วงนี้เงียบกริบ กริบจนไม่มีแม้แต่เงาลูกค้าเลยสักคนเดียว!

ร้านข้าวแกงที่ขายดีมาตั้งแต่เกิด แต่กลับเงียบลง ลูกค้าหายไปจนแทบไม่เหลือ มันทำให้เธออดคิดไม่ได้ว่าอาจจะเป็นฝีมือของอัลฟ่า…

ทั้งที่ไม่อยากอคติกับเขาขนาดนั้น แต่มันก็อดที่จะคิดไม่ได้จริง ๆ

“แม่คะ หญ้าไปเดินเล่นข้างนอกก่อนนะ” บางทีเธออาจจะหมกมุ่นคิดถึงอัลฟ่ามากเกินไป ไปเดินเล่นให้จิตใจปลอดโปร่งหน่อยก็ดี…

“จ้ะ” เรือนรองพยักหน้า กอหญ้าจึงเดินออกไปเดินเล่นนอกร้าน จู่ ๆ เสียงข่าวทีวี จากร้านขายน้ำดังขึ้นเรียกความสนใจจากเธอ

“ข่าวด่วน สั่งปลดฟ้าผ่าแบรนด์แอมบาสเดอร์ สาวสวยที่เพิ่งมีข่าวออกเดตกับไฮโซหนุ่ม อักษรย่อ อ ตอนนี้ถูกสั่งปลดฟ้าผ่า นางแบบสาวเผลอทำอะไรผิดหรือเปล่าเราไปฟังกันจ้า~”

ข่าวซุบซิบโชว์คลิปที่พี่สาวของเธอกำลังวิ่งหนีนักข่าว กอหญ้ารู้สึกถึงเรื่องไม่ดีที่กำลังจะเกิดขึ้นกับครอบครัวของเธอ เธอมองกลับไปที่บ้าน พลันหมุนตัวกลับบ้านเพื่อไปหาพ่อกับแม่

“เรื่องคร่าว ๆ นะคะ คือมีข่าวฉาวสุดร้อน น้องสาวของนางแบบดังออกมาเมื่อคืน น้องสาวของนางแบบน่ะ แอบไปเป็นเมียน้อยของคุณ ก อดีตสามีคุณ น น้องสาวของไฮโฮหนุ่ม อ ทีนี้พอจับได้ก็เป็นเรื่องราวใหญ่โต พี่สาวก็เลยโดนเด้งสั่งปลดฟ้าผ่า บลา…” เธอกลับมาพอดีกับที่พ่อแม่ดูข่าว เรือนรอง อดิศรหันกลับไปมองกอหญ้านิ่งงัน สายตาใคร่รู้ ต้องการคำตอบจากลูกสาว

กอหญ้ายืนนิ่งอึ้ง ไม่คิดว่าอัลฟ่าจะทำกับเธอแบบนี้ ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วจนเธอแทบตั้งหลักตั้งตัวไม่ทัน…

“คือว่า…มันไม่ใช่อย่างที่พ่อกับแม่คิดนะคะ” กอหญ้าหาเสียงตัวเองจนเจอ จึงรีบอธิบายให้พ่อกับแม่ฟังทันที

“แล้วมันยังไง ที่หญ้าไปแจกใบปลิวเพราะแอบไปเป็นชู้เขาหรือเปล่า”

“ไม่นะคะแม่…” กอหญ้ากำลังจะอธิบาย แต่เสียงชาวบ้านโหวกเหวกโวยวายดังขึ้นที่หน้าบ้าน กอหญ้า เรือนรอง อดิศร จึงรีบออกไปดูทันที

“เกิดอะไรขึ้น” กอหญ้าถามพลางมองออกไปหน้าร้านที่มีชาวบ้านต่างเขวี้ยงขวดน้ำ เศษขยะเข้ามาในร้าน

“พอก่อนจ้ะ มันเกิดอะไรขึ้น!? ใจเย็นๆ ก่อนนะจ๊ะ” เรือนรองพยายามบอกให้ทุกคนใจเย็นๆ

“ก็กับข้าวสกปรก ยังจะทำให้คนอื่นทาน เนี่ยลูกชายฉันเข้าโรงพยาบาลเพราะท้องเสียไปแล้ว เจออาหารบูดอีก ทำแบบนี้ได้ยังไง” เสียงโวยวายของชาวบ้านทำให้กอหญ้าขบเม้มริมฝีปากแน่น

เธอตรวจสอบทุกวัน ไม่มีทางที่อาหารจะบูดแน่!

“เอาคืนไป!”

กอหญ้ารีบบังพ่อกับแม่เมื่อชาวบ้านเอาอาหารที่ซื้อไปเขวี้ยงใส่พวกเธอ

“พ่อแม่เข้าบ้าน หญ้าจะพูดกับพวกเขาเองค่ะ" เธอพยายามดันพ่อกับแม่เข้าไปในร้าน แต่พวกท่านกลับไม่ยอมถอย ยังกอดกอหญ้าไว้เพื่อบดบัง เศษขยะที่ชาวบ้านปาเข้ามา

“ไม่ลูก พ่อไม่ทิ้งลูก” อดิศรว่า

“แม่ด้วย” สามพ่อแม่ลูกกอดปกป้องกัน กระทั่งชาวบ้านมองด้วยสายตาดูแคลน

“นิสัยไม่ดีทั้งครอบครัว ได้ยินว่าลูกสาวแอบไปเป็นเมียน้อยเขาด้วยนิ” เสียงซุบซิบนินทาดังขยายเป็นวงกว้าง กอหญ้าขบเม้มริมฝีปากแน่น

เรื่องนี้ไม่มีใครรู้นอกจากอัลฟ่า ข่าวต้องหลุดมาจากเขาแน่! และเขาคงเป็นปล่อยข่าว

เขาต้องการอะไรกันแน่!

ไหนบอกว่าถ้าเธอเลิกยุ่งกับกาศิต เขาจะเลิกยุ่งกับพวกเธอไง! ทำไมถึงกลับมาทำร้ายกันแบบนี้อีก!

แกล้งเธอคนเดียวไม่พอใจหรือไง!

“ไปๆ อย่ามาอุดหนุนคนบ้านนี้อีก กลับกันเถอะ! พวกเรา” ชาวบ้านต่างทยอยกันกลับ และเอ่ยปากต่อปากว่าอย่ามาทานข้าวที่ร้านของอดิศรอีก…

สิ่งที่ได้ยินทำให้กอหญ้าหันไปมองพ่อกับแม่ พวกท่านมีแววตาสั่นระริกและไม่เข้าใจ

ทำไมถึงกลายเป็นแบบนี้ไปได้…

หรือพี่สาวของเธอจะกลับไปหากาศิตอีกแล้ว…

“พ่อ แม่ เข้าบ้านเถอะค่ะ เรื่องทุกอย่างหญ้าจะเล่าให้ฟังทีหลังนะ” กอหญ้าบอก เรือนรองจึงจับมือสามีเข้าบ้านด้วยสีหน้าเศร้า กอหญ้ามองตามน้ำตาไหลก็ไหลลงมาทันที ภาพที่เธอเห็น ทำเอาหัวใจของกอหญ้าแตกสลาย มือบางรีบเช็ดน้ำตาออกไป

เธอจะต้องไปหาอัลฟ่า ไปถามเขาให้รู้เรื่อง! ทำไมเขาถึงทำกับเธอขนาดนี้!!

บริษัทมาเวลลิน

สุดท้ายกอหญ้าก็หยุดยืนนิ่งอยู่หน้าบริษมาเวลลิน เพราะเธอไม่สามารถติดต่ออัลฟ่าได้ เธอไม่มีเบอร์ของอัลฟ่า กอหญ้าจึงยืนรอเขาที่หน้าบริษัท ซึ่งสิ่งที่กอหญ้ากระทำอยู่ในสายตาของอัลฟ่าทั้งหมด รูปภาพที่เธอร้องไห้ ทำให้อัลฟ่ารู้สึกสะใจและพอใจมาก…

วันนี้เขาจะทำให้เธอให้แหลกคามือเขาให้ได้!

“คุณกอหญ้ารอนายที่หน้าบริษัท จะให้ทำยังไงต่อไปครับ”

“ปล่อยให้รอไปก่อน” อัลฟ่าออกคำสั่ง เขานั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ทำงาน มองจอกล้องวงจรปิดที่มีภาพของกอหญ้ายืนนิ่ง ๆ อยู่หน้าบริษัทเพื่อขอพบกับเขา

กอหญ้า บรรทัดศร ผู้หญิงสารเลวที่ทำให้ชีวิตครอบครัวน้องสาวของเขาพังทลาย…

ตั้งแต่วันนี้ไป ชีวิตของเธอจะเป็นของเขาโดยไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เขาจะแย่งเธอมาเป็นคนของเขาอย่างสมบูรณ์แบบ และจะเก็บเธอไว้ข้างกาย เธอจะไม่สามารถแรด หรือร่านไปทำลายครอบครัวของใครได้อีก…

ส่วนหนึ่งเธอต้องขอบคุณตัวเธอเองด้วยนะ ที่สามารถยั่วยวนให้เขาลุ่มหลง อยากได้เธอขนาดนี้

แผนของเธอสำเร็จ เธอแสร้งหนีเพื่อให้เขาตามจับ วันนี้เธอทำมันสำเร็จแล้ว…

หลายชั่วโมงผ่านไป…

อัลฟ่ายังไม่ยอมลงมาพบเธอ กอหญ้ายืนก้มหน้ามองเท้าตัวเองอยู่อย่างนั้น วันนี้เธอจะต้องพบเขาให้ได้ ถ้าเขาไม่ยอมพบ เธอก็จะรอเขาอยู่ตรงนี้จนกว่าเขาจะเลิกงาน

เธอเชื่อว่าเขาจะต้องออกมาพบเธอแน่นอน

“นั่นไง! เมียน้อยคุณกาย!” นักข่าวไม่รู้ว่ามาจากไหน กรูกันเข้ามาหาเธอมากมาย กอหญ้าตื่นตกใจ ไม่คิดว่านักข่าวจะตามมาจนถึงที่นี่ กอหญ้าพยายามหนีแต่เรือนร่างบอบบางทำให้เธอถูกรุม จนไม่สามารถฝ่าวงล้อมออกไปได้ด้วยตัวเอง

"หลีกทางค่ะ" กอหญ้าพยายามก้มหน้าหนี ไม่ยอมตอบคำถามที่นักข่าวถามเธอ!

สิ่งที่เห็นถามว่าพอใจมั้ย เขาตอบได้เลยว่าพอใจมาก แต่ยิ่งนานเข้า การที่เห็นกอหญ้าถูกรุมหนักแบบนี้ เขารู้สึกไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนัก

"นายครับ คุณอันนาจ้างคนมาก่อความวุ่นวาย" ริมฝีปากหนาขบเม้มอย่างคิดหนัก เมื่อเริ่มมีคนของอันนาปะปนเข้าไปจิกหัว ทำร้ายกอหญ้า

เหตุการณ์เริ่มชุลมุนวุ่นวาย และกำลังบานปลายเมื่อตอนนี้ไม่ได้มีแค่นักข่าว แต่น้องสาวของเขาจ้างคนมารุมประณามกอหญ้าอีกยกโขยง

ร่าวสูงถอดถอนหายใจลงหนัก ๆ เดิมทีอยากแกล้งให้กอหญ้าอับอาย ถูกประนามว่าเมียน้อย แต่เขาไม่ได้อยากให้เธอโดนรุมทึ้งขนาดนี้

"พาเธอไปรอฉันที่เพนท์เฮ้าส์"

“ครับ”

“บอกเธอ ถ้าอยากคุยกับฉัน รออยู่ที่นั่นจนกว่าฉันจะไปพบเธอ”

“ครับ” เฟย์ต้ารับคำสั่ง

จากนั้นจึงลงไปที่หน้าบริษัทเพื่อขจัดความวุ่นวาย เขาออกคำสั่งให้บอดี้การ์ดกันผู้คนและนักข่าวออกไป ส่วนเขาเดินแทรกเข้าไปดึงข้อมือกอหญ้าออกมาก เพื่อหลบหนีกลุ่มชนที่รุมล้อม ทำร้ายเธอ

ในที่สุดเขาก็สามารถพาเธอหลบเข้าไปที่ลานจอดรถระดับผู้บริหารได้

“นายสั่งให้พาคุณกอหญ้าไปรอที่เพนท์เฮ้าส์ครับ”

“ค่ะ…” กอหญ้าพยักหน้า น้ำตาไหล เธอเจ็บทั้งร่างกายและจิตใจ ทำไมเธอถึงต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ…

กอหญ้าเลือกที่จะเชื่อฟัง ยอมขึ้นรถหรูไปพร้อมกับเฟย์ต้า อย่างน้อยวันนี้เธอจะต้องได้พูดคุยกับอัลฟ่าระหว่างทางกอหญ้ากอดตัวเองร้องไห้อย่างหนัก ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยช้ำ ผมเผ้ายุ่งเหยิงเพราะโดนกระชากจิกหัว

เธอกอดตัวเองอยู่อย่างนั้นจนเฟย์ต้าแอบมองเธอผ่านกระจก เสียงสะอื้นและท่าทางของกอหญ้าน่าสงสารมากจริง ๆ ริมฝีปากของเธอมีเลือดซึม เขาจึงยื่นผ้าเช็ดหน้าให้กับเธอ

"ผ้าเช็ดหน้าครับ เช็ดเลือดที่มุมปากด้วย" เขาเองก็ช่วยอะไรเธอไม่ได้มาก เธอเลือกที่จะเป็นเมียน้อยเอง จุดจบถึงได้เป็นแบบนี้…

รถหรูถูกจอดลงที่หน้าลานจอดรถของเพนท์เฮ้าส์ กอหญ้าก้าวลงจากรถพลางยืนนิ่ง ๆ เพราะไม่รู้ว่าตัวเองต้องนั่งรออยู่ที่ไหน ความเจียมตัวของกอหญ้าทำให้เฟย์ต้าพ่ายมือ

"เข้าไปรอข้างในครับ" เฟย์ต้านำ กอหญ้าเดินตามจนถึงโถงใหญ่ที่เธอเคยมาเมื่อครั้งก่อน

กอหญ้านั่งรออัลฟ่าในโถงห้องนั่งเล่น เธอนั่งรอและร้องไห้เงียบ ๆ ใช้ความคิดกับตัวเองอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน นานจนไม่รู้ว่าตัวเองนั่งรออัลฟ่าไปนานเท่าไรแล้ว…

“เมื่อไหร่จะมา…” ปานนี้พ่อแม่คงเป็นห่วงเธอแย่แล้ว มือบางหยิบมือถือขึ้นมาดู มีหลายสายที่เธอไม่ได้รับ เธอเผลอปิดเสียงไปตั้งแต่เมื่อไหร่…

กอหญ้าตัดสินใจโทรกลับไปหาพ่อกับแม่ บอกท่านเรียบร้อยแล้วว่าไม่ต้องเป็นห่วงเธอ เธอขอจัดการธุระแล้วจะรีบกลับทันที

วันนี้เธอต้องถามอัลฟ่าให้รู้เรื่อง เหตุเพราะอะไรที่ทำให้เขาต้องทำร้ายกันขนาดนี้ กาศิตหย่ากลับอันนาเพื่อกลับไปหาพี่สาวเธอจริง ๆ งันเหรอ

หรือมันเป็นแค่เหตุผลหนึ่งที่เขาคิดใช้แกล้งเธอ…

กอหญ้านั่งกุมมือตัวจนพันยุ่งเหยิง ไม่ต่างจากความคิดของเธอในตอนนี้ ที่หาเหตุในการกระทำของอัลฟ่าไม่ได้เลย และเธอเองก็ไม่อยากยอมรับความจริง ในเรื่องที่กาศิตหย่ากับอันนา

หากกาศิตหย่ากับอันนา ซึ่งก็แปลว่าพี่สาวของเธอกับเขายังแอบติดต่อกันอยู่…

หากทุกอย่างเป็นอย่างที่เธอกลัว เธอจะทำยังไงต่อไป…

อัลฟ่าโกรธจนลงทัณฑ์กันขนาดนี้ ตอนนี้ในใจเขาคงมีแต่ความเกลียดชังต่อเธอแล้ว

ทุ่มหนึ่ง

นาฬิกาของเธอบอกเวลา แต่อัลฟ่าก็ยังไม่กลับมา…

เนิ่นนานที่กอหญ้านั่งมองมือมองเท้าของตัวเอง เดินวนไปมาในห้องโถงรับแขกของเขา ก็ยังคงไร้วี่แววที่เขาจะกลับมา

จวบจนเวลาเข้าสามทุ่ม กอหญ้าจึงตัดสินใจเปิดประตูออกไปหาเฟย์ต้าที่ยืนอยู่ข้างนอก

“คุณเฟย์ค่ะ คุณอัลฟ่าใกล้จะมาถึงหรือยัง…” เฟย์ต้ากุมมือก้มหน้าตอบ

“ใกล้แล้วครับ คุณกอหญ้าเข้าไปรอนายข้างในห้องเถอะ”

“ค่ะ…” เมื่อได้ยินว่าเขาใกล้ถึงแล้ว กอหญ้าจึงหันกลับเข้าไปในบ้านอีกครั้ง สุดท้ายเสียงเครื่องยนต์รถสปอร์ตหรูก็แล่นเข้ามาในเพนท์เฮ้าส์ กอหญ้ารีบหันกลับไปมองอีกครั้ง หัวใจเธอเต้นแรงไม่เป็นส่ำ เมื่ออัลฟ่าเปิดประตูก้าวลงจากรถ

ร่างแกร่งสูงโปร่งโยนกุณแจให้กับเฟย์ต้า ก่อนจะมุ่งหน้าก้าวขายาวเดินตรงมาหาเธอ

กอหญ้ารู้สึกทำตัวไม่ถูกเลย ยามที่เขาจ้องมองมาที่เธอ มือบางจึงกุมมือตัวเองไว้แน่นโดยอัตโนมัติ

วันนี้เธอมาเพื่อยกธงขาว มาเพื่อเจรจากับเขาดี ๆ …