"ไม่! ฉันเชื่อในหลักฐานที่มี"
"งันหญ้าก็ไม่มีสิทธิ์โต้เถียง หากพี่คิดไปแล้วว่าหญ้าคือคนแบบนั้น" เธอจะยอมให้เขาตราหน้าไปก่อน และเธอจะต้องหาความจริงให้ได้ว่าทำไมชื่อของเธอถึงกลายเป็นเมียน้อยของคุณกาย
เธอจะต้องแก้มลทินที่ถูกตราหน้าว่าเป็นเมียน้อยของคนที่เธอไม่รู้จักมักจีให้ได้ในสักวัน และเขาจะต้องเสียใจที่ทำกับเธอแบบนี้!
“หึ! ฉันก็ต้องคิดแบบนั้นแน่นอนอยู่แล้วสิ เพราะเธอเป็นเมียน้อยของมันจริง ๆ” กอหญ้าผ่อนลมหายใจหนัก ๆ อีกครั้ง
“เอาเป็นว่าหนูจะไม่ยุ่งกับเขาอีก! และจะเลิกติดต่อเขาอย่างเด็ดขาด”
“ได้! ฉันก็ขอให้เธอเลิกยุ่งกับมันจริง ๆ ...งันเธอต้องการเท่าไหร่ก็บอกมา ฉันจะโอนให้เลยตอนนี้ แลกกับคำสัญญาที่เธอเอ่ยมันออกมา”
“หนูไม่ต้องการเงินของคุณ เมื่อหนูบอกว่าจะไม่ยุ่งก็คือไม่ยุ่งค่ะ และหวังว่าหลังจากจบกัน คุณจะไม่มาวุ่นวายกับหนูอีก!"
"ฮ่าๆๆๆๆ" อัลฟ่าระเบิดเสียงหัวเราะดังขึ้น หรี่ตามองเธอด้วยความบ้าคลั่ง พูดออกมาได้ว่าเขาจะไปวุ่นวายกับเธอ เธอน่ะสิที่จะมาวุ่นวายกับครอบครัวของเขา!
"ใครกันแน่ที่จะมาวุ่นวาย เลิกกับไอ้กายให้ได้เด็ดขาดก่อนเถอะ แล้วค่อยมาพูด! และถ้าฉันยังเห็นว่าเธอยุ่งเกี่ยวกับสามีน้องสาวของฉันอีก ฉันไม่เอาเธอไว้แน่!" เขาขู่ และเขาเอาจริง ถ้าเธอไม่เลิกกับไอ้กายตามที่บอก เขาตามราวีเธอแน่
ในเมื่อตอนนี้หน้ากากสุภาพบุรุษของเขาถูกกระชากออกมาแล้ว ก็ไม่จะเป็นต้องแสร้งเป็นคนดีอีกต่อไป!
ต่อไปนี้เขาจะใช้วิธี ตาต่อตา ฟันต่อฟัน!
กอหญ้ามองดวงหน้าคมอย่างเสียใจ แต่เธอก็พยายามที่จะเข้มแข็ง อัลฟ่ายังคงจ้องมองร่างเล็กที่เชิดหน้าถือดีตรงหน้า ก็นึกอดหมั่นไส้เธอไม่ได้จริง ๆ
"คุณแค่รอดู..." ริมฝีปากอวบอิ่มขยับเอ่ยบอกกับเขาอีกครั้ง
อัลฟ่ากอดอกดันกะพุงแก้มกวน ๆ เขาจะลองเชื่อเธอดู พลางนึกคิดอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้
“ถ้าวันไหนเธอไม่รักษาสัญญา นอกจากฉันจะตามราวีเธอแล้ว ฉันจะไปบอกพ่อกับแม่เธอด้วย ว่าลูกสาวของท่านทำตัวเหลวแหลกมากแค่ไหน”
“ค่ะ เชิญได้เลย เพราะมันจะไม่มีวันนั้นอีก!” กอหญ้าเชิดหน้าขึ้นอีกครั้ง ไม่รู้ว่าเธอยืนคุยกับเขาตรงนี้นานแค่ไหนแล้ว
แต่ช่างมันเถอะ!
ตอนนี้ทุกอย่างมันจบลงแล้ว… และหัวใจของเธอก็แหลกหลาญจนไม่เหลือชิ้นดี ด้วยน้ำมือของคนที่เธอมอบหัวใจให้เขาไปทั้งดวงแล้ว
จากนี้ก็แค่ค่อย ๆ มูฟออนรักษาแผลใจเอาไว้ให้ดี ๆ เก็บรักษาเอาไว้ให้กับคนที่คู่ควร…
อย่าไปรักเขาอีกเด็ดขาด!
“ดี!”
“ขอตัวค่ะ!” จากนี้ทุกอย่างจบลงตรงนี้! กอหญ้าไม่คิดสนใจอัลฟ่าอีกแล้ว ถึงเธอจะรักเขามากแค่ไหน วันนี้รู้ว่าเขาหลอกลวงใจให้รัก เธอก็พร้อมที่จะเดินจากไปอย่างไม่เรียกร้องอะไร
ขอแค่หัวใจของเธอคืนกลับมา เธอเชื่อว่าสักวันเธอจะลืมเขาได้!
ร่างบางกระแทกเดินจากไป อัลฟ่ารู้สึกกระตุกหัวใจที่วูบโหวง เมื่อตอนนี้ร่างบางที่คุ้นตาได้หายลับไปจากสายตาแล้ว
คล้ายกับว่าจากนี้เขาจะไม่ได้เจอเธออีก…
ช่างแม่งดิว่ะ! เจอไม่เจอแล้วยังไง ผู้หญิงผิดศีลธรรม สกปรก น่ารังเกียจแบบนั้น เขาไม่มีทางชอบเธอ! หายไปเลยยิ่งดี ขอเพียงอย่างเดียวอย่ามายุ่งกับน้องสาวและไอ้กายอีกก็พอ!
เพราะถ้าเธอผิดคำพูด ก็อย่ามาหาว่าเขาใจร้ายก็แล้วกัน!
อัลฟ่าถอนหายใจอย่างหนัก ก่อนจะกระแทกเท้าออกไปจากมุมสูบบุหรี่ มาร์ตินที่ออกมาเฝ้าต้นทางให้ทั้งสอง เพื่อให้ทั้งสองได้พูดคุยกันโดยไร้คนรบกวน
ตอนนี้เขากอดอกมองเพื่อนสนิทที่ก้าวออกมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า สีหน้าบึ้งตึง คงจะหัวเสียกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่น้อย
“เป็นอะไรอีก น้องเขาก็บอกจะเลิกให้แล้ว ทั้งมึงทั้งไอ้กาย ไม่พอใจ?”
“พอใจดิว่ะ! กูไม่ต้องจัดการเองให้ปวดหัวอีก แต่กูจะเชื่อเธอได้แค่ไหนกันเชียว!” อัลฟ่าเท้าสะเอวยืนมองเพื่อนอย่างคิดหนัก เขาจะเชื่อใจเธอได้แค่ไหนว่าเธอจะเลิกยุ่งกับไอ้กายจริง ๆ
“เหอะๆ ก็รอดูไง ถ้าไม่เลิกมึงก็จัดให้หนัก ๆ ไปเลย” มาร์ตินแนะนำ มาเฟียอย่างพวกเขาถูกเลี้ยงมาให้เลือดเย็น เด็ดขาดอยู่แล้ว อะไรที่เป็นปัญหามาก ๆ ก็แค่ตัดมันออกไปซะ ตัดจนไม่เหลือซากเหลือโคน!
“เอ่อ ครั้งนี้กูจะไม่แค่กัน ถ้ายังเห็นว่ามายุ่งกับไอ้กายอีก กูจะไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่!” มาร์ตินจึงส่ายหน้ากับคำประกาศกร้าวของเพื่อนสนิท มือหนาจึงตบบ่าเพื่อนเบา ๆ
“ถ้ามันเป็นปัญหามาก ๆ ก็แค่ตัดทิ้งไปซะ มึงก็รู้ว่าต้องทำยังไง... เฮ้อ!หมดสนุกแล้ว กลับเถอะว่ะ กูจะกลับไปทำงานล่ะ!”
“เอ่อ!” ถ้ามันจำเป็นต้องถึงขั้นเด็ดขาด แม้แต่ไอ้กายเขาก็จะตัดมันไปด้วย กล้าทำน้องสาวของเขาเสียใจมาก ๆ เถอะ สักวันมันจะได้ตายทั้งเป็นสมใจไปพร้อม ๆ กันกับกอหญ้าแน่!
คอนโดน้ำอิง
กอหญ้าพยายามสงบสติอารมณ์ที่มันทั้งขุ่นเคือง และแตกสลาย เธอเจ็บปวด หัวเสีย ปนเปกันไปหมด อยู่ๆ ก็โดนตราหน้าว่าเป็นเมียน้อย ไม่พอยังโดนหลอกให้รักเพียงเพื่อต้องการกันเธอออกจากชีวิตของคุณกาย
มันยังไงก่อน!! ที่ผ่านมาเธอแทบไม่ได้พูดคุยหรือรู้จักมักจีกับคุณกายเลยสักนิดเดียว!
ความจริงทั้งหมดอยู่ที่นี่ ที่พี่สาวของเธอ!
มันไม่มีใครหรอกนะที่จะสามารถโอนเงินเป็นชื่อของเธอได้ และจะแอบอ้างใช้ชื่อของเธอทำเรื่องบ้า ๆ พวกนี้ หากไม่ใช่คนใกล้ตัว
ซึ่งคนที่ให้คำตอบในเรื่องนี้กับเธอได้ คงไม่พ้นพี่สาวของเธอ น้ำอิง!
วันนี้เธอจะต้องรู้ให้ได้ว่าทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา! พี่สาวของเธอทำมันจริง ๆ หรือเปล่า น้ำอิงต้องมีคำตอบให้กับเธอ
กอหญ้าสูดลมหายใจมองคอนโดหรูตรงหน้า ก่อนจะก้าวตรงดิ่งขึ้นไปหาพี่สาวของเธอในทันที!
บทที่4คำกล่าวหาที่เป็นจริงก๊อก ก๊อก ก๊อกแอด~บานประตูห้องของพี่สาวถูกเปิดออก สิ่งแรกที่กอหญ้าได้เห็นทำให้เธออึ้งไปชั่วขณะ เมื่อคนที่เธอถูกกล่าวว่าเป็นเมียน้อยของเขา กำลังยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ“คุณกาย…”“มาหาพี่สาวเหรอ” กาศิตที่สวมเพียงกางเกงเปลือยท่อนบน เอ่ยถามเธออย่างไม่สะทกสะท้าน เมื่อเห็นเธอยืนอยู่ตรงนี้“ค่ะ”นี่มันเรื่องบ้าอะไรกัน! กอหญ้ารู้สึกจะล้มทั้งยืนเป็นรอบที่สอง สิ่งที่อัลฟ่าต่อว่าเธอ มันคือเรื่องจริงสินะ เพียงแต่เป็นพี่สาวของเธอที่เป็นเมียน้อยคุณกาย...“ครับ…” กายถอยหลังให้กอหญ้าเดินเข้ามาในห้อง ส่วนพี่ส
“พี่จะเลิกยุ่งกับเขา” น้ำอิงให้คำมั่น อย่างไรเสียตระกูลมาเวลลินก็ไม่ควรที่จะแตะต้องอยู่แล้ว เธอไม่ควรเสี่ยง...“จริงๆ นะคะ” กอหญ้าบีบมือพี่สาว เงยมองพี่สาวด้วยแววตาจริงจัง เธอไม่อยากกลับไปเกี่ยวข้องกับอัลฟ่าอีกแล้ว และยิ่งไม่อยากพบเจอเขาอีก เธอเจ็บมามากพอแล้วจริง ๆ“อืม…เดิมทีเราไม่ควรไปยุ่งกับเขาอยู่แล้ว คนตระกูลมาเวลลินอันตรายมาก พวกเขามีอิทธิพลเหลือล้น เป็นมาเฟียตระกูลใหญ่ด้วย ตอนนี้เขามาข่มขู่หญ้าแบบนี้ พี่ต้องขอโทษจริงๆ ที่ทำให้หญ้าเจอคนอันตรายแบบนั้น” น้ำอิงขอโทษกอหญ้าอีกครั้ง"ต่อไปหญ้าอย่าไปยุ่งเกี่ยวกับคุณอัลฟ่าอีกเข้าใจมั้ย?" น้ำอิงเอ่ยเตือน กอหญ้าสวยขนาดนี้ เธอกลัวว่าอัลฟ่าอาจจะสนใจกอหญ้าก็ได้ในอนาคต และหากรู้ความจริงขึ้นมา…เธอกลัว..."เราไม่ควรเกี่ยวพันกับตระกูลมาเวลลิน พวกเขาเป็นถึงมาฟียที่อันตราย สามารถฆ่าคนเป็นผักเป็นปลาได้เลยนะ" น้ำอิงบอกเตือนน้องสาว กอหญ้าส่า
บทที่5ตอแยหลังจากที่ออดอ้อนพ่อแม่แล้ว กอหญ้าก็กลับเข้าห้องนอนของเธอ กอหญ้ากระโดดขึ้นเตียงนอน เปิดจอสมาร์ทโฟนเครื่องเก่าค้นหางานพาร์ทไทม์ที่ทำได้ช่วงเวลาเย็น ซึ่งงานที่น่าสนใจมาก ทำเพียงไม่กี่ชั่วโมงเป็นงานแจกใบปลิว ได้ค่าตอบแทนที่โอเคสำหรับเธอมากอยู่กอหญ้าจึงลองลงทะเบียนสมัครงานไป และไม่นานสมาร์ทโฟนราคาถูกของเธอก็สั่นขึ้นด้วยเสียงเรียกเข้าครืดด~นิ้วเรียวรีบกดรับทันที ไม่คิดว่าจะไวขนาดนี้…“สวัสดีค่ะ”“สวัสดีค่ะ คุณ 'กอหญ้า บรรทัดศร' ใช่มั้ยคะ”“ค่ะ”“เราจากสำนักงานแจกใบปลิวนะคะ เล็งเห็นความสามารถของคุณ สามารถมาสัมภาษณ์งานและเริ่มงานได้เล
กอหญ้าเดินแจกใบปลิวอยู่หน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง เธอยื่นใบปลิวให้กับทุกคนที่เดินผ่านด้วยรอยยิ้มหวาน การแจกใบปลิวเริ่มทำให้กอหญ้ารู้สึกสนุกมากยิ่งขึ้น เมื่อมีคนรับใบปลิวของเธอมากขึ้นเรื่อย ๆ“เสริมความงามให้กับตัวเรา ด้วยคลินิกนิวเจน บนชั้นสองได้เลยนะคะ” กอหญ้าก้มหน้ายิ้มให้กับผู้คนที่รับใบปลิวจากเธอตอนนี้เธอแจกใบปลิวได้เกือบครึ่งทางแล้ว กับเวลาที่เหลืออีกไม่มาก…“อีกนิดเดียว…” กอหญ้าเอ่ยให้กำลังใจตัวเองเบา ๆ ก่อนจะเงยทอดมองท้องฟ้าที่เริ่มมืดดำ“ฟ้ามืดอีกแล้ว… ต้องรีบแจกแล้วล่ะ!” กอหญ้ารีบสาวเท้าวนเวียนแจกใบปลิวอยู่หน้าห้าง ทว่าความเร่งรีบทำให้เธอไม่ทันระวัง ถูกชายชราคนหนึ่งเดินชนเข้ากับไหล่บางจนเธอล้มลงกับพื้น“อ่ะ!”ตุบ!“เกะกะ เดินไม่ดูตาม้าตาเรือ!” เป็นผู้ชายสูงวัย เขาเดินชนเธอจนล้
บทที่6การกระทำที่ตรงกันข้าม“กลัวตายก็อย่าปากเก่งอีก!” กอหญ้ากะพริบตาปริบ ๆ มองเขาด้วยหัวใจที่แตกสลาย เธอทำอะไรเขาไม่ได้และเขาก็ออกหน้า รังเกียจ เกลียดกันขนาดนั้น เธอเชื่อว่าเขากล้าที่จะกำจัดเธอให้พ้นทาง ให้พ้นสายตาของเขาแน่ หากเขาคิดจะทำ!“ค่ะ ฉันมันไม่เจียมตัวปากเก่งเอง ดังนั้นคุณปล่อยฉันได้หรือยัง” สายตากลมโตมองมือหนา ที่ยังคงจับแขนเรียวของเธอเอาไว้แน่น รอยยิ้มร้ายยกขึ้นมุมปาก มองคนที่ทำเป็นอวดเก่งด้วยแววตาแสนเย็นชาและนึกสนุก“ได้สิ ฉันปล่อยเธอแน่!” ตูมซ่า~เพียงพริบตาเดียว ร่างบางก็มือหนาเหวี่ยงลงไปในสระน้ำพุ กลางลานห้างสรรพสินค้า! กอหญ้าพยายามตะเกียกตะกายขึ้นเหนือน้ำ ดีที่น้ำไม่ลึกเท่าไหร่ เธอจึงพยุงตัวยืนอยู่กลางสระได้“…แต่ปล่อยเธอลงไปในนั้นนะ! จะได้ล้างสิ่งสกปรกในตัวออกไปบ้าง จะได้ไม่น่ารังเกียจสกปรกแบบที่เป็นอยู่ทุกวันนี้!” อัลฟ่าเอ่ยออกมาอย่างเย็นชา เขาย่อตัวคุกเข่าข้างเดียว มองเธอที่ยืนมองเขาอยู่กลางสระน้ำด้วยแววตาที่แสนเจ็บปวดรู้สึกดีที่ได้เห็นมัน…“พอใจคุณแล้วใช่มั้ย พอใจแล้วก็เชิญค่ะ” กอหญ้าชี้นิ้วไล่เขาด้วยความรวดร้าวที่เกิดขึ้นภายในใจ อยากให้เขาไปไกลๆ จากตรงนี้ ก่อ
อัลฟ่าวก้าวขายาวตามติดกอหญ้า เขาวิ่งเพียงไม่กี่ก้าวก็ถึงตัวเธอแล้ว“อย่าคิดหนี ไม่อายคนหรือไง!” เขาขึ้นเสียงเตือนสติเธอ กอหญ้าจึงมองไปรอบกายจำต้องหยุดนิ่ง มีคนมองมากที่พวกเธอจริง ๆทุกอย่างเป็นเพราะเขา!ถ้าเขาไม่กลั้นแกล้งเธอ ไล่วิ่งจับกันแบบนี้ คนอื่นเขาก็คงไม่มองมาแบบนี้แน่อ่ะ!คนบ้า เขามันบ้าที่สุด!“แล้วจะพาหญ้าไปไหน!” ในที่สุดเธอก็หยุดนิ่ง ไม่หนีเขาไปไหนอีก มือหนาจึงดึงรั้งข้อมือกอหญ้า กระชากพาเธอเดินไปพร้อมกันกับเขาในทันที“นี่!! ถ้าไม่บอก หญ้าไม่ไปด้วยนะ!” เธอรั้งตัวเองไว้ แต่ก็ไม่อาจสู้แรงของอัลฟ่าได้! ร่างบางจึงเซถลาไปข้างหน้ากับเขา“ที่เธอทำกับฉัน คิดว่าฉันจะปล่อยเธอไปง่ายๆ หรือไง!?” “…” แอบน่ากลัวนะ! เขาจะทำอะไรเธอหรือเปล่า…“คุณจะไม่ทำอะไรหญ้า?” เธอลองเชิงถามเขา กลัวว่าเขาจะพาเธอไปฆ่า ใบหน้า การกระทำที่อุกอาจแบบนี้ มันทำให้เธอนึกกลัวจริง ๆ“คิดว่าไงล่ะ?” กอหญ้าขบเม้มริมฝีปากคิดหนัก พยายามบิดข้อมือออกจากเขาอีกครั้ง “เข้าไป และอย่าดื้อ คนของฉันอยู่รอบกาย เธอหนีไปไหนไม่ได้หรอก!” ทว่าคำสั่งเสียงเข้มดังขึ้นเหนือหัว ทำให้เธอหยุดการกระทำทุกอย่างลง กอหญ้ามองรอบกาย ไม่เห็นมีใครส
บทที่ลวงใจเขายัดเยียด ตราหน้าเธอว่าเป็นเมียน้อย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่แก้ต่างให้กับตัวเอง…“มึงพอเลย หยุดพูดถึงผู้หญิงคนนั้นสักทีเถอะ แค่นี้กูก็เบื่อยัยนั่นจะแย่อยู่แล้ว!” เสียงทุ้มของอัลฟ่าพูดกับญาติผู้น้องอย่างรามิล วันนี้มันนัดดื่มกับเขาที่ผับหรูกลางใจเมืองกรุงเทพ กว่ามันจะโผล่หน้ามาหาที่กรุงเทพได้ก็นานโข เขาจึงยอมรับนัดของมันในคืนนี้และไม่ว่าจะนานแค่ไหน มันก็ยังคงแซวถึงเรื่องที่เขาตามจีบกอหญ้า สาวธรรมดาคนหนึ่งที่เปิดร้านขายข้าวแกงในซอยสลัมซึ่งตอนนี้เขาคบกับเธอมาเกือบปีหนึ่งได้แล้วกระมัง“เบื่อเขา แล้วไปจีบไปคบกับเขาทำไม?” รามิลถามอัลฟ่า ญาติผู้พี่ของตนอย่างสงสัยใคร่รู้ ที่ผ่านมาตลอดระยะเวลาที่รู้จักกับอัลฟ่า เขาไม่เคยเห็นมันจีบผู้หญิงคนไหน นอกจากผู้หญิงเหล่านั้นจะตามติด และเสนอตัวให้กับมันเองมันไม่จำเป็นต้องตามจีบพวกเธอเลยด้วยซ้ำ! แต่อัลฟ่าลงสนามด้วยตัวเองแบบนี้ มันจึงน่าแปลกใจอยู่บ้างในความคิดของเขา…อัลฟ่าถอนหายใจอย่างเซ็ง ๆ เขาเองก็เบื่อที่ต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน แต่เขาก็ต้องจำใจหลอกจีบยัยเฉิ่มเชยนั่นจีบจนติด… จนตอนนี้ยังหาทางบอกเลิกเธอไม่ได้!“เพราะเธอเป็นเมียน้อยสาม
บทที่1เมื่ออีกคนเปลี่ยนไปแปะ~ แปะ แปะกลิ่นและหยดน้ำฝน ทำให้กอหญ้ายื่นมือออกมารองรับน้ำฝน ที่หยดแหมะลงบนฝ่ามือน้อยของเธอ สายตากลมโตเหม่อมองหยดน้ำหนึ่งดวงบนฝ่ามือก็ยกยิ้มขึ้นมันคล้ายหยดน้ำตาของเธอ…แววตา ริมฝีปากเล็กอวบอิ่มสั่นระริก แหงนมองสายฝนที่เริ่มหยาดหยดลงมาทีล่ะเม็ด คิดว่าอีกไม่นานมันคงเทกระหน่ำลงมาแน่ ๆ …พลันสายตาของเธอก็มองหาแท็กซี่สักคัน จนมีคันหนึ่งที่ผ่านมา… มือบางจึงโบกขึ้นทันทีกึก…แท็กซี่คันนั้นจอดลงแล้ว กอหญ้าจึงบอกสถานที่ที่จะไปต่อจากนี้ให้คนขับรับรู้ เมื่อลุงคนขับรับทราบแล้ว เธอจึงปล่อยตัวเองนั่งจมอยู่กับความคิดในใจอีกครั้งทุกอย่างผิดปกติไปจริง ๆ… เธอเฝ้าถามตัวเองว่าระหว่างทางเธอทำอะไรผิดพลาดไปหรือเปล่า ทำอะไรให้พี่ฟ่าไม่พอใจหรือไม่ เฝ้าวนเวียนถามตัวเองซ้ำแล้วซ้ำเล่า สุดท้ายก็ไร้ซึ่งคำตอบ เธอไม่ได้ทำอะไรผิด มีแต่เขาที่เปลี่ยนไป…นิ้วเรียวลองกดโทรออกหาเขาอีกครั้ง ปลายทางยังคงปิดเครื่อง…น้ำตาที่พยายามกลั้นเก็บเอาไว้ก็ไหลรินลงมา ลงมาพร้อมกับเสียงสายฝนที่เทกระหน่ำลงมาอย่างรุนแรง ความคิด ความรู้สึกในตอนนี้คงเหมือนพายุสายฝนลูกนี้ที่ตกกระทบลงบนกระจกรถตอนนี้เธอรู้สึก