บทที่2 ความจริงปรากฏ 1/2

กอหญ้าเลือกที่จะนั่งอยู่ด้านนอกร้าน เธอสั่งเพียงน้ำและเค้กมาทานเพื่อเฝ้าดูอัลฟ่าที่กำลังนั่งไขว่ห้างคุยกับผู้ชายคนหนึ่งอยู่ หากให้เดาคงเป็นเพื่อนของเขา…

ไม่มีผู้หญิงอย่างที่เธอแอบคิด… แต่ทำไมเขาถึงได้เมินเฉยกับเธอขนาดนี้นะ…

กอหญ้าเม้มริมฝีปากนึกทบทวน จวบจนอัลฟ่าเดินไปข้างๆ ร้าน เธอจึงแอบตามไปเงียบ ๆ จนถึงจุดที่เขาและผู้ชายอีกคนยืนสูบบุหรี่สนทนากันอยู่…

กอหญ้าแอบพิงกำแพงแอบฟังเงียบ ๆ แอบฟังพวกเขาคุยกัน เธออยากจะรู้ว่าอัลฟ้าจะสนทนาอะไรกับเพื่อนของเขาบ้าง อาจจะมีเรื่องของเธอบ้างก็ได้...

“งานไปถึงไหนแล้วที่เกาะ” 

“ก็ดี เพาะพันธุ์ไข่มุกสวย ๆ ได้เรื่อย ๆ” 

“แล้วโรงแรม?” 

“ก็ไปได้ดี” 

“ไม่มีอะไรผิดปกติแน่นะ?” ผู้ชายอีกคนเอ่ยถาม เสียงกระซิบเสียมากกว่า

“ถ้ามึงหมายถึงสายลับ ไม่มีทางที่พวกมันจะเข้าไปได้ เกาะกูไม่มีทางปล่อยผ่านง่ายๆ นอกจากจะเป็นพวกสายลับของพวกมึงที่จับได้ แล้วเอามาทิ้งขว้างให้คนของกูทรมานเล่น” เกาะของเขา…

หมายถึงอะไร? อัลฟ่ามีเกาะส่วนตัวด้วยเหรอ…

“ก็ดี ส่วนกาสิโนกูลักลอบเข้ามาเยอะจัด แต่ก็นะ ไม่มีทางรอดสายตากูได้สักคน” มาร์ตินอวยตัวเอง

“ก็ดีแล้ว ถ้ามึงปล่อยมาสืบความลับของตระกูลมึงได้ ก็บรรลัยล่ะ!” 

“ไม่มีทางครับ” อัลฟ่ายิ้มขำเพื่อนที่กระแทกเสียงใส่เขา พลางพิงขอบกำแพงปล่อยควันบุหรี่ออกมาอย่างผ่อนคลาย อยู่ ๆ ก็คิดหนักในบางเรื่องของกอหญ้า

ตั้งแต่เมื่อคืนเขาไม่ได้ตอบกลับกอหญ้า จนถึงตอนนี้ก็ยัง และดูเหมือนเธอก็เงียบหายไปเช่นกัน...

อาจจะโกรธเขาอยู่…

“แต่สีหน้ามึงคิดหนักนะ มีไรป่ะ?” 

“ไม่มี เรื่องเล็กๆ น่ะ เริ่มจัดการได้แล้ว” เขาเอ่ยเสียงนิ่ง สายตาคมมองบุหรี่ที่คีบในมืออย่างงุนงงในความรู้สึก

เขารู้สึกอะไรในตอนนี้…

“เหอะ! มีอะไรไม่สบายใจก็เล่าละกัน” มาร์ตินแค่นยิ้มให้เพื่อน ก่อนจะสูบบุหรี่ต่อ เขารู้ว่าเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวของเพื่อน มีให้จัดการเยอะแยะมากมาย จึงไม่แปลกที่จะเห็นมันมีสีหน้าเคร่งเครียดแบบนี้บ่อย ๆ

 

ครืด~

เสียงเรียกเข้าสั่นสะท้านอยู่ในกระเป๋ากางเกง ทำให้สายตาคมกริบหรี่มอง ในใจลึก ๆ หวังว่าจะเป็นเบอร์ของกอหญ้า 

แต่ไม่ใช่! คนที่โทรมาคือ อันนาน้องสาวของเขาเอง…

“อืม” เขากรอกเสียงลงไปตามสาย เสียงของอันนาก็โวยวายร้องไห้กลับมา

“พี่ฟ่า! ยัยคนนั้นมันยังติดต่อพี่กายอยู่ พี่กายหลงมันหัวปักหัวปำ! เมื่อวันก่อนถึงกับเปย์กระเป๋าแบรนด์เนมให้มันด้วย!” 

“ยังติดต่อกันอยู่งันเหรอ?” อัลฟ่าเอ่ยถามเสียงเบา แต่เขาไม่น่าพลาดนะ ที่ผ่านมากอหญ้าแทบจะอยู่กับเขาตลอด เช้ามาคอลหา เย็นไปรับเธอมาเดินเล่น เที่ยวด้วยกัน ใช้เวลาร่วมกันจนดึกดื่น พอส่งเธอกลับบ้านก็คอลกันส่งเข้านอนฝันดี แล้วเธอจะเอาเวลาที่ไหนไปหาไอ้กายอีก

หรือว่าช่วงหลัง ๆ เขาไม่สนใจเธอก็เลยกลับไปหาไอ้กาย?

ร่านฉิบหาย!

“ก็ใช่น่ะสิคะ พี่ดูมันยังไง ปล่อยให้มันมายุ่งกับสามีนาอีก!!"

“ไม่มีทางหรอก กอหญ้าอยู่กับพี่ตลอด เธอจะไปอยู่กับสามีนาได้ยังไง?” เขายังไม่อยากเชื่อในสิ่งที่อันนาพูดสักเท่าไร

“ก็ได้ค่ะ ไม่เชื่อนาจะส่งใบเสร็จใบสลิปให้ดูว่ามันเป็นชื่อของใคร!!” ตึ่ง~ ภาพใบเสร็จสลิปโอนเงินเป็นชื่อของกอหญ้าจริง ๆ สุดท้ายเขาก็กันเธอออกจากไอกายไม่ได้จริง ๆ สินะ!

เธอยังคงแอบพบปะกันตอนที่เขาเผลอ ชะล่าใจ…

“เห็นหรือยัง ว่ามันยังไม่เลิกยุ่งกับพี่กาย และมันก็นอกใจพี่!” อันนาขยี้ใจเขาขั้นสุด กอหญ้าแรดเกินไปแล้ว กล้านอกใจเขาแบบนี้เลย

เหอะ!

“อย่าบอกนะที่พี่ไม่เชื่อนา เพราะพี่ก็หลงมันเข้าให้แล้วน่ะ” อันนาถามย้ำ หากใช่! เธอจะไม่มีวันยอมแน่ เพราะเธอจะไม่มีวันยอมนับญาติกับมัน และจะไม่มีวันยอมให้มันมาเป็นพี่สะใภ้ของเธอเด็ดขาด!

“หยุดความคิดนั้นซะอันนา พี่ไม่ได้รักกอหญ้า วางใจเถอะ มันจะไม่มีวันนั้นแน่นอน ไม่มีวันที่พี่จะหลงรักยัยนั่นเข้าใจมั้ย?!" เขาพูดอย่างมั่นใจ และไม่ต้องการให้อันนาอาละวาดใส่หูเขาแบบนี้

"ก็ขอให้จริงเถอะค่ะ" อันนากำหมัดแน่น

"..."

“น้องจะสบายใจก็ต่อเมื่อพี่เลิกกับมัน! และกำจัดมันออกไปจากพี่กาย” อันนาย้ำกับอัลฟ่า อัลฟ่าจึงถอนหายใจลงหนัก ๆ ตอนนี้เขาไม่ต่างจากโดนสวมเขา ยังไม่ทันเลิกก็เสนอหน้ากลับไปหาสามีคนอื่นแล้ว

เธอนี้มันไว้ใจอะไรไม่ได้จริง ๆ นะกอหญ้า

"พี่จะจัดการให้เรา ให้ไวที่สุด และเราก็ต้องจัดการไอ้กายด้วย เอามันไม่อยู่หมัดอย่าให้ถึงมือพี่ เพราะถ้าถึงมือพี่เมื่อไหร่ มันไม่ได้ตายดีแน่ และนาอาจจะได้ดูแลสามีที่พิการก็ได้" เขาว่าตามความจริง หงุดหงิดที่รู้ว่า กอหญ้ากับไอ้กายยังติดต่อกันอยู่ เขาเริ่มอยากจะฆ่ามันให้ตายไปซะ จะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว!

"นาให้พี่จัดการคนของพี่ ไม่ใช่ให้จัดการคนของน้อง!"

"แต่พี่จะไม่ยอมให้มันทำร้ายน้องพี่" อันนารู้ถึงความห่วงใยของพี่ชาย เธอจึงลดน้ำเสียงกร้าวลง

"ค่ะ… นาจะพยายาม"

"นาควรเข้าใจนะ ว่าจะโทษแต่ฝ่ายหญิงไม่ได้ นาต้องจัดการคนของนาให้อยู่หมัดก่อน อย่าปล่อยให้มันมายุ่งกับผู้หญิงคนอื่นอีก!"

"พี่ฟ่า!"

“เอ่อๆ แค่นี้นะ เรื่องคนของพี่ พี่จะจัดการให้! เราก็จัดการคนของเราเอง” เขาไม่อยากเสวนาความให้ยืดเยื้อ จึงชิงตัดสาย เพราะตอนนี้เขาเองก็อารมณ์ไม่ดีเช่นกัน!

ติ้ด!

นิ้วเรียวกดวางสาย กับอีกคนที่แอบฟังน้ำตาไหล กอหญ้าได้ยินทุกอย่างแล้ว เขาบอกว่าไม่รักเธอ แล้วที่ผ่านมามันคืออะไร และตัวตนจริง ๆ ของเขาคือใครกันแน่ ทำไมถึงดูมีลับลมคมใน ทำไมถึงได้ดูอันตราย…

และเมียน้อยนั่นเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ!

ตอนนี้มีอะไรที่เธอไม่รู้เกี่ยวกับเขาบ้าง ที่ผ่านมาเธอเหมือนคนโง่งมมากสินะ ที่ถูกเขาหลอก ความจริงที่เขาเข้าหาเธอ หลอกให้เธอรัก มันเป็นเพราะอะไรกันแน่…

เล็บบางจิกลงบนฝ่ามือของตัวเองแน่น เสียงของเพื่อนอัลฟ่าก็เอ่ยถาม หัวใจของเธอยิ่งคล้ายกับถูกบีบรัดด้วยมือที่มองไม่เห็น!

“ยังจัดการเมียน้อยไอ้กายไม่ได้?” มาร์ตินที่รู้เรื่องของสามีอันนามาบ้าง จึงเอ่ยถามเพื่อนเพราะอยากรู้

“อืม... ตอนนี้บอกให้กูไปจัดการกอหญ้า ไม่ให้ไปยุ่งกับไอ้กายอีก” 

“อ่อ แล้วมึงจะเอาไง?” อัลฟ่าส่ายหน้า สมองกำลังนึกคิดอยู่ว่าจะจัดการกับเรื่องนี้ยังไง

“ตอนแรกก็กะว่าจะเลิกจะเขี่ยเธอทิ้งแล้ว แต่ใครจะคิดว่าทำตัวเมิน ห่างใส่แค่ไม่กี่วัน เธอจะวิ่งแจ้นกลับไปหาไอ้กายอีก” แถมยังแอบทำเงียบเฉียบเสียด้วย 

"โอ้วว เด็ดอยู่นะกูว่า" มาร์ตินกอดอกว่า คิดอยากเห็นหน้ากอหญ้าเสียแล้วสิ ว่าจะงดงามขนาดไหน

หากถามว่าเด็ดมั้ย เขาคงตอบได้ว่าเด็ด แค่ได้จูบเธอเพียงครั้งเดียวเขาก็อยากจะลิ้มรสมันอีกซ้ำ ๆ ได้กอด หอม ได้สัมผัสเขาก็อยากสานต่อไปให้ไกลกว่านั้น ทั้งที่ในหัวใจของเขาเอาแต่ร่ำร้องว่าเกลียดเธอ

แต่ด้วยความที่เขาสวมบทบาทเป็นสุภาพบุรุษ สุดท้ายเรื่องทุกอย่างจึงต้องหักห้ามใจ ไม่คิดเกินเลยต่อเธอกว่านั้น...

"เด็ดแล้วยังไง ทำตัวไร้ค่าไร้ราคา แอบกินขโมยกินของคนอื่นก็ไม่ต่างจากกะหรี่มานักหหรอกนะ"

"มึงก็พูดแรงเกินไป"

"ไม่แรงหรอก ผู้หญิงอย่างเธอก็เหมาะแล้วกับคำเหล่านี้"

ไม่รัก...

เลิก...

เมียน้อย…

คำดูถูกที่พ่นออกจากปากของคนที่รักสุดหัวใจ กอหญ้าไม่อาจทนได้อีกต่อไปแล้ว เมื่อก่อนก็มีคนมากล่าวหาเธอแบบนี้ และเธอไม่อยากจะคิดเลยว่า ทั้งหมดทั้งมวล จริง ๆ แล้ว มันก็เป็นแผนการของเขาเช่นกัน!

“อยากเลิกใช่มั้ยคะ?!” สุดท้ายกอหญ้าก็กล้าพอที่จะออกเสียงถาม และก้าวเดินออกไปประเชิญหน้ากับอัลฟ่า ความงุนงงสงสัย ความเจ็บปวดที่แทบสลายในใจในตอนนี้ มันแค่ต้องการคำตอบ

เพียงต้องการแค่คำตอบเดียวจากเขา เรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นตลอดในระยะหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ มันเคยมีเรื่องจริงบ้างมั้ย...

ที่เขาบอกว่ารักเธอ จริงๆ แล้วมันเป็นเรื่องจริง หรือแค่เรื่องลวงหลอก?!!