ตอนที่21

“อ๋อ...เปล่านี่”

เหนือเมฆรู้ตัวว่าทำให้หญิงสาวรู้ตัวจึงรีบหันกลับไปมองจันทร์เจ้าทันทีคราวนี้หนูน้อยไม่มีอาการขมวดคิ้วแล้วแต่ยื่นมือมาเล่นนิ้วก้อยของเขาที่จับขวดนมอยู่แทนด้วยสายตาที่ยังสงสัยเช่นเดิม

“คุณเหนือคะ...ในบ้านของคุณทุกห้องจะมีรูปคุณตั้งทุกห้องแบบนี้เลยเหรอคะ”

พาขวัญมองไปรอบๆห้องเธอเห็นมีแต่รูปของชายหนุ่มวางตั้งอยู่เต็มไปหมดน่าจะเป็นรูปของเขากับพี่ชายเป็นแน่เธอคิดว่าหากห้องนี้มีรูปเขาอยู่ห้องอื่นๆก็น่าจะมีด้วย

“เปล่าหรอกผมพึ่งให้คนย้ายห้องนอนผมลงมาที่นี่”

เหนือเมฆส่ายหัวเล็กน้อยพร้อมบอกกับหญิงสาวว่ามันมีแค่ห้องของเขาเท่านั้นที่จะมีรูปเขาอยู่

“ที่นี่ห้องนอนคุณเหรอคะ”

พาขวัญทำหน้างงเล็กน้อยคราแรกเขาบอกว่าที่นี่ห้องของเธอกับจันทร์เจ้าไหนที่พูดเมื่อครู่มันหมายความว่าห้องนี้เป็นห้องของเขาเต็มๆเลยล่ะหรือว่าเธอเข้าใจอะไรผิดไปจึงถามชายหนุ่มให้แน่ใจอีกที

“ใช่เราจะนอนด้วยกัน”

เหนือเมฆคิดว่าถ้าตกลงจะเป็นทั้งพ่อและแม่ให้จันทร์เจ้าและคนอื่นๆก็รับรู้แบบนั้นเขาและเธอก็จะต้องอยู่ห้องเดียวกันอยู่แล้วคนในบ้านจะได้ไม่สงสัยและจะไม่มีอะไรผิดสังเกตด้วยอีกอย่างก็เพื่อความปลอดภัยของหญิงสาวและจันทร์เจ้าด้วย

“คะ??”

พาขวัญคิดว่าเรื่องนี้ชายหนุ่มน่าจะคุยกับเธอก่อนเสียอีก

17.30 น.

“อาบน้ำกันนะคะ”

หนูน้อยจันทร์เจ้าตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นซึ่งพอดีกับพาขวัญนั้นเตรียมของทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้วตอนนี้ก็ถึงเวลาที่จะพาหนูน้อยอาบน้ำแล้ว

“อร๊า...แอ้...อืมม”

ป๋อม...แป๋ม...ๆ

เมื่อหนูน้อยลงน้ำได้ก็ส่งเสียงอารมณ์ดีดีดดิ้นจนน้ำกระเด็นใส่หน้าของพาขวัญเปียกไปหมด

“อารมณ์ดีเกินไปแล้วนะคะ...แม่เปียกหมดแล้ว”

“ฉันเช็ดให้”

เหนือเมฆเดินเข้มาในห้องได้ยินเสียงของจันทร์เจ้าอยู่ตรงห้องน้ำก็เดินไปดูว่าหญิงสาวกำลังทำอะไรภาพตรงหน้าทำให้เขาหัวเราะออกมาเล็กน้อยพร้อมทั้งหยิบผ้าขนหนูที่วางอยู่หน้าห้องน้ำเช็ดหน้าที่เปียกน้ำให้หญิงสาวเพราะมือทั้งสองของเธอกำลังประคองอาบน้ำให้หนูน้อยอยู่

“เอ่อ...ขอบคุณค่ะ”

พาขวัญรู้สึกประหม่าเล็กน้อยที่จู่ๆอีกฝ่ายมาทำแบบนี้กับเธอ

“คิ้วขมวดอีกแล้วนะยัยตัวเล็ก...คุณพ่อไง...สงสัยทุกทีที่เห็นเลยนะเรา”

หนูน้อยจันทร์เจ้าพอเห็นชายหนุ่มใกล้ๆก็หยุดดีดิ้นเล่นน้ำครู่หนึ่งแล้วจับจ้องสายตาไปที่ชายหนุ่มอย่างสงสัยพร้อมทำคิ้วขมวดเช่นเดิมจนเหนือเมฆต้องยื่นหน้าไปคุยเล่นกับหนูน้อยให้คุ้นเคยเขามากขึ้น

“แอ้...”

“ยิ้มให้กันได้แล้วใช่ไหมทีนี้555”

“555”

เมื่อเหนือเมฆยื่นหน้าไปใกล้ๆหนูน้อยก็เปลี่ยนจากคิ้วขมวดมาเป็นส่งยิ้มหวานให้เขาจนชายหนุ่มต้องยิ้มตาม

“พรุ่งนี้ฉันจะพาเธอไปพบครอบครัวฉันเตรียมตัวไว้ด้วยล่ะฉันบอกคุณพ่อฉันไว้แล้วว่าจะพาใครไปหาท่านคงเตรียมต้อนรับเธอไว้แล้ว”

“ค่ะ...”

เหนือเมฆรู้ว่าพ่อของเขาออกจากโรงพยาบาลแล้วจึงให้นภัสโทรไปบอกเรื่องที่เขาจะพาลูกกับภรรยาของเขาเข้าไปพบคราแรกอิทธิวัฒน์ก็ค่อนข้างตกใจที่จู่ๆพึ่งจะรู้ว่าเขามีหลานกับลูกสะใภ้อีกคนอย่างกะทันหันแต่ก็ยังให้ไปคุยกันที่บ้านอีกทีว่าเรื่องราวมันเป็นอย่างไรมาอย่างไร

“เธอต้องเรียกฉันให้สนิทสนมกว่านี้ฉันจะเรียกเธอว่าขวัญส่วนเธอเรียกฉันว่าพี่เหนือก็แล้วกัน”

เหนือเมฆคิดว่าถ้าจะทำให้ดูเหมือนเขาคบกับเธอมานานจริงก็อยากจะให้เวลาที่เรียกแทนตัวเองกันให้ดูสนิทสนมมากกว่านี้

“อืม...ค่ะ”

พาขวัญพยักหน้าเข้าใจสิ่งที่เหนือเมฆบอก

“ลองเรียกสิ”

ชายหนุ่มอยากจะได้ยินตอนนี้เหมือนกันว่าถ้าหากเขาได้ยินเธอเรียกแบบสนิทสนมอย่างที่เขาตั้งใจตัวของเขาเองจะรู้สึกอย่างไร

“พี่...เหนือ”

พาขวัญก็รู้สึกไม่คุ้นกับคำนี้เท่าไรแต่ในเมื่อถ้าเขาอยากจะให้พูดเธอก็จะพูดลองดูเพราะยังไงเธอก็ต้องเรียกให้ชินปากอยู่แล้ว

เหนือเมฆไม่รู้ตัวเองเสียเลยว่าตอนนี้สายตาของเขามันดูเดาอารมณ์ไม่ออกหัวใจที่เต้นแรงขึ้นเมื่อได้ยินหญิงสาวเรียกเขาแบบนั้นมันยิ่งทำให้เขาสับสนกับตัวเองว่าเขาจะรู้สึกดีหรือแค่รู้สึกแปลกไปกันแน่

“อะไรคะ”

พาขวัญเห็นชายหนุ่มเอาแต่จ้องเธออมยิ้มอีกแล้วเธอก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าเขาทำไมเป็นแบบนี้อยู่บ่อยๆ

“เปล่าหรอก...ขวัญลองสอนพี่อาบน้ำให้ลูกหน่อยสิ”

เหนือเมฆรีบสลัดความรู้สึกเมื่อครู่ทิ้งพร้อมยังฝึกเรียกหญิงสาวกับหนูน้อยให้คุ้นชินอีกด้วย

“อ๋อ...งั้นวันนี้ดูตามขวัญไปก่อนนะคะ”

//ทำไมรู้สึกเขิลขึ้นมาล่ะเนี่ยเรา//

พาขวัญรู้ว่าชายหนุ่มอยากจะทำเรื่องของพวกเธอให้มันคุ้นชินเธอเองก็ลองพูดตามแบบเขาบ้างแต่เธอก็อดเคอะเขินไม่ได้

20.00 น.

 “หลับแล้วเหรอ”

เหนือเมฆเห็นหญิงสาวนั่งกล่อมหนูน้อยอยู่ในอกพร้อมวางลงที่เตียงนุ่มเขากะว่าจะเข้ามาเล่นกับจันทร์เจ้าก่อนหนูน้อยจะหลับไปเสียหน่อยแต่เห็นจะไม่ทันแล้ว

“ค่ะ...คุณขนอะไรมาคะ”

พาขวัญเห็นชายหนุ่มหอบหิ้วกระเป๋าอะไรบางอย่างเข้ามาจึงอยากรู้ว่ามันคืออะไร