ตอนที่19

“คะ??”

พาขวัญถึงกับตกใจอีกรอบคราแรกเธอคิดว่าเขาจะให้เธอไปอยู่แบบฐานะพี่เลี้ยงเด็กอะไรแบบนี้เสียอีก

“แต่เธอไม่ต้องกังวลเราเป็นแค่พ่อกับแม่ให้กับหลานฉันเท่านั้นเรื่องอื่นเธอไว้ใจฉันได้”

เหนือเมฆคิดว่าการที่เขาเล่นบทเป็นพ่อให้จันทร์เจ้าแล้วเอาจันทร์เจ้าไปอยู่ด้วยพร้อมหญิงสาวจะได้ไม่มีคนสงสัยว่าเขาเอาเด็กมาจากไหนและพ่อของเขาเองก็จะได้ยกเลิกเรื่องจับคู่เขากับเอมิกาอีกด้วย

พาขวัญยังคิดไม่ตกว่าจะตอบรับหรือยังไงดีเหมือนเธอจะโดนบีบให้มีทางเลือกทางเดียวเลยตอนนี้

“ฉันให้เวลาเธอคิดก่อนเดี๋ยวฉันขอปรึกษาอะไรกับภูผาสักหน่อย”

เหนือเมฆมีเวลาให้หญิงสาวคิดนิดหน่อยแต่เขาก็รู้ว่ายังไงเธอก็ต้องยอมทำตามที่เขาบอกอยู่ดีพร้อมทั้งเขาจะหารือกับภูผาเรื่องนี้อีกที

“แอ้...แง้...แง้งง”

“ส่งจันทร์เจ้ามาค่ะเธอน่าจะไม่คุ้นมือคุณ”

“อืมม”

เหนือเมฆจำต้องปล่อยหลานของเขาคืนให้กับหญิงสาวเพราะดูท่าหลานของเขาคงจะไม่ชอบอ้อมแขนของเขาเท่าไรนัก

10 นาทีต่อมา

“ฉันคิดว่าถ้าฉันมีครอบครัวอาจจะหาตัวคนร้ายเร็วขึ้นก็ได้...ฉันคิดว่าถ้าหากเพียงฟ้าคิดว่าครอบครัวเป็นอันตรายถ้าหากฉันมีครอบครัวแล้วมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นกับฉันฉันเองก็มั่นใจว่ามันจะต้องเป็นฝีมือของแม่เลี้ยงฉันแน่นอนเพราะถ้ากำจัดลูกๆของคุณพ่อได้ทุกอย่างก็จะตกเป็นของแม่เลี้ยงฉัน”

“แล้วหลานแกกับพาขวัญจะไม่อยู่ในอันตรายเหรอวะ”

ภูผาคิดตามที่เพื่อนเขาพูดถ้าหากเป็นดั่งเพื่อนเขาคิดเพื่อนเขาพาขวัญและจันทร์เจ้าก็ต้องตกอยู่ในอันตรายนี่มันเหมือนกับการเอาตัวเองไปเป็นเหยื่อล่อชัดๆ

“ฉันจะคอยระวังเชื่อใจฉัน”

เหนือเมฆมั่นใจว่ายังไงเขาก็คุมเรื่องนี้ได้เขาจะไม่ยอมปล่อยให้ทั้งตัวเขาพาขวัญและจันทร์เจ้าเป็นอะไรเด็ดขาด

“อืม”

ภูผาเห็นเพื่อนเขายืนยันแบบนั้นเขาเองก็เอาใจช่วย

ทางด้านพาขวัญ

“คนนี้เหรอที่ให้เงินแก”

“ชู่วว...อย่าพูดดังสิ”

พระพายที่กำลังนั่งคุยกับพาขวัญอยู่ในห้องสองคนพระพายดีรู้เรื่องราวจากปากพาขวัญก็ถึงกับตกใจอุทานออกมาเสียงดังจนพาขวัญต้องบอกให้เบาลง

“ทำไมโลกมันกลมแบบนี้ล่ะเนอะ”

พระพายคิดว่าโลกนี้มันช่างกลมเสียเหลือเกิ๊นน

“ฉันจะเอายังไงดีแกฉันเหมือนไม่มีทางเลือกเลย”

“ไม่มีทางเลือกก็ไปอยู่กับเค้าเลยสิได้ดูแลจันทร์เจ้าอย่างที่แกตั้งใจไงอีกอย่างก็เชื่อได้ว่าถ้าจันทร์เจ้าอยู่กับคุณเหนือแล้วจะสบายแน่นอน...แต่ถ้าหากจันทร์เข้าจะมีอันตรายจริงๆอย่างน้อยก็มีแกอยู่ใกล้ๆตลอดเวลา”

“อืม...อยู่ก็อยู่”

//ทางเลือกของเธอคงจะต้องเป็นแบบนี้สินะ//หญิงสาวคิดในใจ

(จันทร์เจ้าน้อยทำให้แม่ขวัญหลงรักหัวปักหัวปำเลยล่ะสิ)

“ออกมากันแล้ว”

ภูผาเห็นสองสาวออกมาจากห้องก็บอกเพื่อนของขาให้ได้รู้เขาคิดว่าสองสาวน่าจะปรึกษากันมาดีแล้ว

“คือฉันตกลงทำตามที่คุณบอกค่ะ”

“อืมม...เธอคิดถูกแล้วล่ะ”

เหนือเมฆยิ้มกริ่มอย่างพอใจเมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิด

“งั้นคุณกลับไปเตรียมตัวได้พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปที่บ้านของผม”

“ทำไมเร็วจังเลยล่ะคะ”

พาขวัญไม่คิดว่าอะไรๆมันจะรวดเร็วขนาดนี้ให้เธออยู่ที่บ้านอีกสักสองสามวันได้หรืออย่างไร

วันต่อมา

09.00 น.

“โชคดีนะแกไว้ถ้าฉันว่างจะไปหานะ”

“อืม...”

พระพายและพาขวัญกอดลากันสีหน้าทั้งสองดูเศร้าเล็กน้อยพระพายเองก็เป็นห่วงเพื่อนที่ต้องไปอยู่ต่างที่แถมยังอยู่กับคนที่ไม่คุ้นกันอีกด้วยเธอเลยอดเป็นห่วงว่าเพื่อนเธอจะปรับตัวได้เร็วขนาดไหนหากเธอมีเวลาเธอจะต้องไปหาเพื่อนเธอแน่นอน

“โชคดีนะหนูขวัญเดินทางปลอดภัยพระคุ้มครองนะลูกส่วนบ้านเดี๋ยวน้าจะให้พายมันไปดูให้บ่อยๆ”

มานีเองก็อดใจหายไม่ได้เพราะพึ่งรู้เรื่องเมื่อคืนนี้เองว่าพาขวัญต้องพาจันทร์เจ้าไปอยู่กับเหนือเมฆแต่นั่นก็เป็นการตัดสินใจของพาขวัญเธอก็ได้แต่อวยพรให้หญิงสาวได้พบเจอแต่คงวามโชคดีเพราะเธอก็เอ็นดูพาขวัญเหมือนลูกเหมือนหลานคนนึง

“ขอบคุณจะน้านี”

จันทร์เจ้ายกมือไหว้มานีเพื่อเป็นการลาและขอบคุณที่คนตรงหน้าอวยพรให้เธอ

“ขอให้จันทร์เข้าเลี้ยงง่ายเมื่อไปอยู่แปลกที่นะพระคุ้มครองเป็นเด็กดีนะลูก”

มานีอุ้มจันทร์เจ้าหนูน้อยที่กำลังนอนหลับเธออวยพรให้หนูน้อยเมื่อไปอยู่ต่างถิ่นต่างที่ก็ขอให้อย่าได้งอแงรบกวนคนที่เลี้ยงเท่าไรพร้อมส่งหนูน้อยคืนให้พาขวัญเพราะเธอเห็นรถมารับพาขวัญขับเข้ามาแล้ว

“บ๊ายบาย...คุณเหนือฝากดูแลเพื่อนฉันด้วยนะคะ”

พระพายเห็นเพื่อนเธอกำลังขึ้นรถตู้คันหรูเธอเองจึงร้องฝากเหนือเมฆให้ดูแลเพื่อนเธอให้ดีด้วย

“ครับ...ลานะครับทุกคน”

เหนือเมฆรับปากพร้อมบอกลาทุกคนกลับเพราะต้องรีบไปขึ้นเครื่องเมื่อรถแล่นออกไปสองแม่ลูกที่ยืนดูอยู่ก็มีอาการหน้าหงอยไปตามๆกันเพราะจะกลับมาเหงากันเหมือนเดิมอีกแล้ว

2 ชั่วโมงต่อมา

หลังจากที่ลงเครื่องได้คนที่บ้านของเหนือเมฆก็รอรับทั้งหมดกลับมาที่บ้านเลยหลังจากลงเครื่องก็ใช้เวลานั่งรถพักใหญ่ก็ถึงบ้านของเหนือเมฆที่เขาซื้อไว้นานแล้วแต่ก็ไม่ค่อยได้กลับเข้ามาอยู่เท่าไรมีคนอยู่ก็แต่คนดูแลบ้านเท่านั้นเพราะส่วนมากเขาจะหมกตัวอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์หรือโรงแรมเสียมากกว่า

“ถึงแล้ว”

“นี่บ้านคุณเหรอคะ”

//นี่มันบ้านหรือโรงแรมกันเนี่ย//

พาขวัญมองไปรอบๆดูบ้านเขาจะใหญ่เสียเหลือเกินเธอเองไม่ค่อยชินกับการเป็นอยู่แบบนี้สักเท่าไรหญิงสาวลงจากรถได้ก็มองทั้งตัวบ้านและบริเวณรอบๆบ้านของเขาอย่างตื่นตาเพราะที่นี่เป็นบ้านที่ทรงค่อนข้างทันสมัยสองชั้นแต่ละชั้นคนจะกว้างน่าดูมีสวนร่มรื่นอยู่ติดกันและยังมีสระว่ายน้ำที่ใหญ่มากอีกด้วย

“อืม...อย่าลืมว่าคนในบ้านจะรู้จักเธอในฐานะภรรยาของฉันเข้าใจใช่ไหม”

เหนือเมฆเห็นว่าหญิงสาวลงรถได้ก็มัวแต่มองตะลึงอยู่กับบ้านของเขาอยู่เขาจึงต้องกำชับเธอกับเรื่องที่ตกลงกันเอาไว้เพราะเรื่องนี้จะหลุดอะไรออกไปไม่ได้เด็ดขาด

“ค่ะ”

พาขวัญพยักหน้าหงึกหงักเธอไม่ลืมที่จะทำทุกอย่างให้จันทร์เจ้าปลอดภัยอยู่แล้วพร้อมอุ้มลูกน้อยของเธอเดินตามหลังชายหนุ่มเข้าบ้าน