ตอนที่13

12.00 น.

“ขวัญ...ตื่นมากินข้าวกินยาก่อนเร็ว”

“อือ...อืมม”

พระพายปล่อยให้เพื่อนสาวเธอนอนจนถึงเที่ยงเมื่อเห็นเพื่อนเธอยังไม่ตื่นเสียทีก็ต้องปลุกให้ลุกขึ้นมากินข้าวกินยาเสียก่อน

“อะนี่กระเป๋ากับมือถือ”

พระพายว่าจะให้เพื่อนเธอตั้งแต่เช้าแล้วแต่ก็ลืมเพราะมัวแต่คิดเรื่องอื่นกันอยู่

“อืม....เอ่อ...พาย!!”

พาขวัญกดดูมือถือของเธอตามปกติแต่สิ่งที่ไม่ปกติคือข้อความที่เด้งเตือนเงินเข้าบัญชีของเธอ

“มีอะไรเหรอแก”

พระพายทำหน้าตกใจเมื่อเห็นเพื่อนเธอมีน้ำเสียงตกใจตอนเปิดดูมือถือ

“นี่”

“ห.ห้ะ...ล...ล้านนึง”

พระพายเกือบเป็นลมเมื่อเห็นตัวเลขในบัญชีที่เพื่อนสาวของเธอชูให้ดู

“ฉันไม่ได้ตาฝาดใช่ไหม”

พาขวัญยังถามเพื่อนเธอว่าเห็นเหมือนที่เธอเห็นหรือไม่เพราะเธอไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

“นี่มีข้อความด้วยนี่นา....//ฉันให้เธอหนึ่งล้านไม่ต้องตกใจและหวังว่าเธอจะไม่ไปทำงานที่นั่นอีก//”

พระพายเห็นข้อความที่มันเด้งเตือนเธอจึงอ่านให้เพื่อนเธอหายคาใจที่คิดว่าตัวเองตาฝาด

“แก....”

พาขวัญกอดพระพายตัวกลมเมื่อเธอไม่คิดว่าชายหนุ่มจะให้เงินเธอมากมายขนาดนี้แค่แสนเดียวเธอก็ถือว่าเยอะมากแล้วแต่ยังไงเธอก็แอบคิดในใจว่าถ้าหากเธอเลือกได้เธอก็ขอไม่เจอเขาจะดีกว่า

2 วันต่อมา

08.30 น

บ้านพาขวัญ

“สะดือหลุดแล้วน้า...จันทร์เจ้าน้อยของแม่”

“แอร๊...ๆ...แอ๊ะ”

พาขวัญคุยเล่นกับลุกสาวตัวน้อยของเธอที่นอนอยู่บนเบาะนอนสีหวานเธอเองส่งเสียงคุยไปด้วยมือไม้ก็เตรียมอุปกรณ์เพื่อที่จะอาบน้ำให้ลูกสาวตัวน้อย

หนูน้อยจันทร์เจ้าก็ชอบอ้อแอ้กับหญิงสาวโต้ตอบไปมาเมื่อตอนตื่นหนูน้อยไม่ค่อยงอแงแค่ชอบส่งเสียงดังแล้วกำหมัดใส่ปากเท่านั้น

“คุยเก่งที่สุดเลยสาวน้อย...อาบน้ำกันดีกว่านะคะ”

“แอร๊....แอ้ๆ...”

เมื่อเตรียมน้ำและอุปกรณ์อาบน้ำตอนเช้าเรียบร้อยแล้วพาขวัญจึงมาถอดเสื้อผ้าให้หนูน้อยต่อพร้อมคุยเล่นเสียงเล็กเสียงน้อยกับหนูน้อยแก้มย้วยที่ก็ส่งเสียงโต้ตอบกับเธอไม่หยุดเหมือนกันทำให้ทุกๆวันของพาขวัญไม่เหงาอีกต่อไปเมื่อมีจันทร์เจ้ามาอยู่ด้วย

“อาบน้ำชื่นใจ...แม่รู้ว่าหนูชอบใช่ไหมคะ”

“แอร๊...”

จันทร์เจ้าได้ลงน้ำอุ่นก็ดีดขาเล่นน้ำส่งเสียงอ้อแอ้ชอบใจยกใหญ่น้อยครั้งนักจะได้ยินเสียงร้องงอแงของหนูน้อยนอกจากตอนหิวเท่านั้น

“พอได้อาบน้ำก็อารมณ์ดีใหญ่เลย”

“อือ...แอร๊ะ”

“อาบน้ำเสร็จแล้วก็เช็ดตัวกันนะคะ...ทาแป้งหอมๆแล้วจะได้ดื่มนมหลับปุ๋ยต่อเลยนะคะ”

พาขวัญไม่ปล่อยให้หนูน้อยแช่น้ำนานนักเมื่อทำความสะอาดตัวหนูน้อยเสร็จเรียบร้อยก็รีบห่อผ้าเช็ดตัวแล้วมาเช็ดตัวบนเบาะนอนเมื่อแต่งตัวเสร็จก็รีบชงนมให้หนูน้อยหน้ากลมได้ดื่มจะได้นอนหลับต่อเพราะเด็กทารกเวลานอนเป็นเรื่องสำคัญ

บ้านภูผา

“นี่แกไม่คิดจะกลับบ้านกลับช่องไปดูพ่อแกบ้างหรือไง”

ภูผาเห็นเพื่อนของเขาขลุกอยู่แต่ที่นี่บ้านช่องไม่คิดจะกลับ

“พ่อฉันอยู่ได้สบายมากมีคนของเค้าดูแลอยู่แล้วหละ”

เหนือเมฆคิดว่าเขากลับไปก็จะทำให้พ่อของเขาหัวเสียเปล่าๆอีกอย่างเขาก็เห็นว่าที่บ้านก็มีคนดูแลเยอะอยู่แล้วไม่มีเขาสักคนมันก็ไม่ได้เป็นปัญหาอะไรเลย

“นี่ท่าทางแกจะไม่ญาติดีกับพ่อแกเลยเหรอวะ”

ภูผาคิดว่าจนป่านนี้แล้วเพื่อนเขาน่าจะคุยดีกับพ่อแล้วเสียอีกแต่ดูท่าเขาน่าจะคิดผิด

“พ่อฉันต่างหากเจอหน้าฉันก็เอาแต่บ่นแต่ด่าฉันไม่มีอะไรดีสักอย่าง”

เหนือเมฆพูดถึงเรื่องนี้ทีไรพาให้เขาน้อยใจอยู่ลึกๆทุกที

“เค้าบ่นก็เพราะเค้าคงห่วงแก”

ภูผาคิดว่าไม่มีพ่อแม่คนไหนไม่ห่วงลูกหรอกเพียงแต่อาจจะมีทิฐิบางอย่างต่อกันมากกว่า

“เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ...แล้วเรื่องที่เพื่อนแกสืบไปถึงไหนแล้ว”

เหนือเมฆไม่อยากให้บรรยากาศยามเช้าเสียบรรยากาศเท่าไรจึงเปลี่ยนเรื่องคุยทันที

“ไม่มีใครเข้าข่ายเลยสักคนว่ะทุกคนที่โทรก็แค่ชาวบ้านธรรมดาทั่วไปแต่มีอยู่สายนึงที่โทรเข้ามาแค่สายเดียวแต่ตัดสายไปเสียก่อน”

“แล้วคนๆนั้นเค้าอยู่แถวไหน”

“เพื่อนฉันยังไม่ให้คำตอบตอนนี้มันมีงานด่วนเข้ามาเลยต้องรับหน้างานนั้นก่อน”

“ฉันร้อนใจจะแย่อยู่แล้วนะหลานฉันทั้งคน...ทางคุณพ่อก็ไม่เห็นจะได้เรื่องได้ราวอะไรเลย”

“ฉันก็อยากจะให้เรื่องมันเร็วเหมือนแต่จะทำยังไงได้เพื่อนฉันมันบอกคืนนี้น่าจะรู้ว่าเจ้าของเบอนี้สัญญาณในปัจจุบันมันอยู่ที่ไหน”

“อืม”

ภูผาแอบให้เพื่อนของเขาใช้อุปกรณ์ในที่ทำงานสืบอย่างลับๆเพราะถ้าหากคนอื่นรู้จะมีการทำงานข้ามหน้าข้ามตาคนที่รับคดีนี้อยู่จึงทำอะไรโจ่งแจ้งเกินไปไม่ได้การทำงานเลยล่าช้านิดหน่อยแต่เขาเองก็ไม่ได้นิ่งนอนใจยังพยายามช่วยเพื่อนของเขาอยู่ทุกวิถีทาง

“งั้นเดี๋ยวฉันไปจัดการเสื้อผ้าฉันก่อนต้องรีบเข้าไปที่กรมต่อ”

ตั้งแต่แม่บ้านออกไปภูผาก็ต้องทำงานบ้านเองทุกอย่างเพราะยังหาคนมาทำงานไม่ได้ชายหนุ่มเลยต้องหัวหมุนเรื่องงานบ้านมากหน่อยในช่วงนี้

“ตั้งแต่ฉันมาฉันเห็นแกทำงานบ้านเองไม่มีแม่บ้านหรือไงวะ”

เหนือเมฆแปลกใจเพื่อนของเขาก็ใช่ว่าจะขัดสนจนไม่สามารถจ้างแม่บ้านมาทำงานบ้านได้แต่ตั้งแต่ที่เขามาก็ไม่ยักจะเห็นมีสักคน