การเดินทาง(1)

1

การเดินทาง

          “คุณพ่อจะให้ลิดาไปเรียนต่อที่อเมริกาจริงๆเหรอคะ”

          ปาลิดาเด็กสาววัยเพียงสิบเจ็ดปี เธอเพิ่งสูญเสียมารดา จากโรคเส้นเลือดในสมองแตกไปอย่างไม่ทันตั้งตัว เมื่องานศพเสร็จสิ้น น้ำตายังไม่ทันแห้งไปจากหัวใจ พ่อของเธอก็เตรียมส่งเธอไปเรียนต่อต่างประเทศทันที

         “ลิดาลูกเห็นที่เราต้องสูญเสียแม่ไปไหม ทุกอย่างมันไม่ได้มีอะไรมาบอกล่วงหน้า ถ้าวันหนึ่ง พ่อต้องจากลูกไป มีแต่การศึกษาเท่านั้น ที่พ่อจะให้ลูกได้ นอกจากทรัพย์สมบัติ”

          นิรัชให้เหตุผลกับลูกสาว เขาอ้างความสูญเสียในครั้งนี้ เพราะเชื่อว่า ลูกสาวของเขาจะต้องยอมรับ และทำตามที่เขาต้องการ

          “แล้วคุณพ่อจะอยู่กับใครคะ ลิดาเป็นห่วงพ่อ”

          เด็กสาวเป็นห่วงผู้เป็นพ่อ เพราะเธอไม่เหลือใครแล้ว แล้วการไปครั้งนี้ ไม่ใช่แค่เพียงไปเรียนต่างจังหวัด แต่มันคือต่างประเทศ

          “พ่อดูแลตัวเองได้ ถ้าลูกรักพ่อ ตั้งใจเรียนให้จบ กลับมาช่วยงานที่บริษัทของเรา พ่อจะได้นอนตายตาหลับเสียที”

          นิรัชเองมีบริษัท ที่กิจการยังเพิ่งเริ่มต้นได้กำไร เขาอยากใช้โอกาสนี้ ส่งลูกสาวไปเรียนในที่ดีๆ เพราะขึ้นชื่อว่าธุรกิจ ย่อมมีขึ้นมีลง ถ้าเกิดอะไรขึ้น อย่างน้อยลูกสาวคนเดียวของเขา ก็จะได้มีความรู้ติดตัว

         “ลิดาจะไปเพื่อคุณพ่อนะคะ”

          น้ำตาอาบสองแก้มขาว เพราะตั้งแต่เกิดมา ปาลิดายังไม่เคยห่างอกพ่อกับแม่ไปไหนไกล

          หลังจากงานศพเสร็จสิ้น เพียงเจ็ดวันปาลิดาก็ถูกส่งตัวไปอเมริกาทันที

          โชคดี ที่ที่นั่นมีญาติของมารดาอาศัยอยู่ เธอจึงไม่ได้ไปอยู่คนเดียวเพียงลำพัง

          “มาอยู่ด้วยกันที่นี่นะหลานสาว” กานดาน้าสาวคนเดียวของเธอยินดีต้อนรับหลานสาว

          “ขอบคุณ คุณน้ามากๆ นะคะ ที่ให้ลิดาได้มาอยู่ด้วย”

          “ไม่ต้องขอบคุณหรอกจะ ดีเสียอีก ตัวน้าเองแทบไม่ได้กลับเมืองไทย มีหลานมาอยู่ด้วย น้าก็จะได้มีเพื่อนคุย ให้หายคิดถึงบ้าน”

          กานดามาอยู่อเมริกานานถึงสิบปี เธอมีโอกาสได้กลับเมืองไทยแค่ปีละครั้ง มีบางปีที่แม่ของปาลิดาบินมาหาน้องสาวที่นี่

          “ตากับยายก็ไม่อยู่แล้ว พี่สาวคนเดียวก็มาจากไป น้าเองคงไม่ค่อยได้กลับเมื่องไทยแล้วล่ะ กลับไปก็ไม่รู้จะไปหาใคร”

          ครอบครัวของฝั่งทางแม่ปาลิดามีเพียงแค่น้าและแม่ของเธอ ซึ่งน้าของเธอแต่งงานกับชาวต่างชาติแต่ไม่มีลูกด้วยกัน

น้าเขยของเธอนานๆถึงจะมาที่นี่ เพราะเขาทำงานอยู่อีกรัฐซึ่งไกลจากที่นี่พอสมควร

          วันเวลาผ่านไปช้ามาก ปาลิดามาอยู่ที่อเมริกาได้เพียงแค่สองเดือน เธอก็ได้ข่าวจากบิดา ว่าเขากำลังจะมีแม่เลี้ยงให้เธอใหม่

          “คุณพ่อจะเอาผู้หญิงคนนั้นมาแทนที่แม่หรือคะ” เป็นคำถามที่เหมือนเธอยังไม่พร้อมจะฟังคำตอบ

          “ไม่มีใครแทนที่แม่ของลูกได้ พ่อไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเขา และไม่ได้มีงานแต่งงานใดๆ น้าอัสมาเขาเข้ามาเพื่อดูแลพ่อ ลูกเข้าใจใช่ไหม”

          นิรัสพยายามอธิบายให้ลูกสาวคนเดียวเข้าใจ ว่าอัสมาจะเข้ามาอยู่ในฐานะภรรยาที่ไม่ได้จดทะเบียนสมรส

          “ลิดาเข้าใจค่ะ พ่อคงเหงา ขอให้คุณน้าเขาเป็นคนดี รักพ่อเหมือนที่ลิดากับคุณแม่รักคุณพ่อนะคะ”

          ถึงแม้หัวใจจะบอบช้ำแค่ไหน แต่ปาลิดาก็เลือกที่จะยอมทำใจเพื่อมให้บิดาของเธอมีความสุข

         เวลาเดินทางผ่านมาถึงสองปี ครึ่งทางของการอยู่อเมริกาแล้ว ปาลิดาไม่ได้กลับเมืองไทยเลย มีแต่บิดาที่เดินทางมหาเธอที่นี่ แต่ก็มาเพียงคนเดียว

          จากเด็กสาวตอนนี้เธอก็กลายเป็นสาวน้อยเต็มตัว แถมยังหน้าตาสวยเหมือนแม่ของเธอ ยิ่งอยู่เมืองนอกผิวขาวของเธอดูจะยิ่งขาวไปตามคนที่นี่

          “เป็นไงบ้างหลานสาว พ่อเพิ่งกลับไป คิดถึงล่ะสิ” กานดาน้าสาวเห็นหลานทำหน้าเศร้าๆ เลยพอเดาความรู้สึกออก

          “คิดถึงค่ะ เป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยเวลาคุณพ่อมาหาแล้วกลับไป”

          “เพราะแบบนี้ไง น้าถึงไม่ค่อยกลับเมืองไทย เพราะเวลาที่กลับมาที่นี่จะทรมานมาก อดทนอีกหน่อยนะหลานรัก”

          “ลิดาจะไม่ทำให้คุณพ่อผิดหวังค่ะ” หญิงสาวเริ่มยิ้มได้

          “แม่เลี้ยงคนใหม่ของหนูเป็นอย่างไรบ้าง พ่อเล่าให้ฟังบ้างไหม”