SECRET BAD กักขังหัวใจ ล่ามโซ่รัก

SECRET BAD กักขังหัวใจ ล่ามโซ่รัก

last updateПоследнее обновление : 2025-02-06
От :  กระดาษสีเลือดВ процессе
Язык: Thai
goodnovel18goodnovel
Недостаточно отзывов
34Главы
624Кол-во прочтений
Читать
Добавить в мою библиотеку

Share:  

Report
Aннотация
Каталог
SCAN CODE TO READ ON APP

คำโปรยปราย มีแต่คนชอบบอก...ว่าสิ่งที่ผมทำอยู่ตอนนี้เกินคำว่า 'ชอบ' ไปแล้ว

Узнайте больше

Chapter 1

Prologue

PROLOGUE

เสียงกิ่งไม้น้อยใหญ่สะบัดไปมาตามแรงลม เวลาเย็นแบบนี้เป็นช่วงที่อากาศกำลังดีที่สุดในฤดูร้อนแบบนี้ ผู้คนต่างพากันเลิกงานและมุ่งตรงกลับบ้านมาหาครอบครัว บ้างก็จับจ่ายซื้อของเข้าบ้าน อย่างที่เคยทำกันเป็นประจำในทุกวัน และหนึ่งในนั้นก็มีสาวน้อยรวมอยู่ด้วย

ร่างบางในชุดนักเรียนมอปลายของโรงเรียนชื่อดังประจำจังหวัด ค่อยๆเดินไปตามร้านร่วงที่กำลังเปิด ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบทุ่มหนึ่งแล้ว และร้านส่วนมากที่เปิดแถวนี้ก็จะมีแต่ร้านอาหารตามสั่งแบบรถเข็นจอดอยู่เต็มไปหมด บางร้านพ่อค้าแม่ค้าก็ทำแทบไม่ทันเพราะลูกค้าแน่นโต๊ะ บางร้านก็บางตาเนื่องจากลูกค้าน้อย

“จะกินอะไรดีล่ะ...”

เสียงหวานใสของ ‘นันทิญา ประเสริฐทรัพย์’ ได้แต่ถามกับตัวเองเสียงเบา สายตาก็มองหาร้านที่ดีที่สุด และอยากเข้าที่สุด เพราะตอนนี้ก็เริ่มจะค่ำมากแล้ว และไม่รู้อะไรดลใจให้เธอเดินเข้ามาในตลาดแบบนี้ ทั้งๆในชีวิตตลอดสิบเจ็ดปีของเธอไม่เคยย่างกายเข้ามาในที่แบบนี้เลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่ออกมาอย่างมากก็แค่เข้าร้านสะดวกซื้อ ไม่ใช่ร้านหลังตลาดที่มีแต่ผู้คนเดินผ่านไปมามากมายแบบนี้

สาวน้อยนันทิญาได้แต่คิดไม่ตก ก่อนเดินเข้าไปยังร้านอาหารที่ใกล้เธอมากที่สุด ซึ่งตอนนี้พ่อค้ากำลังทำรายการอาหารที่บรรดาลูกค้าสั่งอย่างขะมักเขม้น และไม่ได้ให้ความสนใจเธอแม้แต่น้อย

“...เอ่อ หนูขอข้าวผัดรวมมิตรหนึ่งกล่องค่ะ” นันทิญาบอกกับพ่อค้าเสียงดังฟังชัด เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้ยินเสียงเธอ เนื่องจากเห็นว่าอีกฝ่ายมัวแต่ทำอาหารให้กับลูกค้าคนอื่นอยู่

“ได้ครับ...เชิญนั่งรอที่โต๊ะ ส่วนน้ำเปล่าบริการตัวเองได้เลยครับ”

เสียงห้าวของพ่อค้าตอบกลับมาแค่นั้นก่อนจะทำอาหารต่อไป และนั้นทำให้นันทิญาเดินไปรอยังโต๊ะที่ว่างตามที่พ่อค้าบอกอย่างว่าง่าย นี่ยังดีนะร้านที่สาวน้อยเดินเข้ามาสั่งข้าว ลูกค้ามีแค่ไม่กี่โต๊ะยังเหลือโต๊ะที่ว่างอีกตั้งสองสามโต๊ะ เธอจึงไม่ต้องไม่ทนนั่งอึดอัดกับคนแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก

“...เฮ้อ! ทำไมวันนี้รู้สึกเหนื่อยจังนะ” นันทิญาถามกับตัวเองเสียงเบา

“เป็นแค่เด็กนักเรียน มีหน้าที่แค่เรียนหนังสือจะเหนื่อยอะไรขนาดนั้น” เสียงห้าวที่เธอได้ยินก่อนหน้าดังขึ้น และนั้นทำให้นันทิญาที่นั่งก้มหน้าคุยกับตัวเองถึงกับสะดุ้งกับเสียงนั้นทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมามองคนที่พูด

“เอ่อ คุณพ่อค้านั้นเอง”

“เรียกพี่ว่า ‘อิท’ ดีกว่า...เรียกพ่อค้าแล้วมันแปลกๆ”

“เอ่อ ค่ะ”

‘อิทธิ’ หนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆหลังตลาดบอกกับสาวน้อยมอปลายด้วยความเป็นกันเอง ก่อนจะวางกล่องข้าวที่ถูกห่อหุ้มไว้ด้วยถุงพลาสติกสีใส ลงบนโต๊ะไม้ที่มีร่างเล็กนั่งอยู่ ก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงฝั่งตรงข้ามกับเด็กสาว

“ว่าแต่เราเพิ่งมาอยู่แถวนี้เหรอ ทำไมพี่ถึงไม่เคยเห็นเราเลยล่ะ” อิทธิหาเรื่องชวนสาวน้อยคุย เพราะเห็นว่าตอนนี้ไม่มีลูกค้าเหมือนอย่างก่อนหน้านี้

“เอ่อ ไม่ใช่หรอกค่ะ คือ ที่จริงแล้วเค้ก เอ่อ หนูอยู่ที่นี้ตั้งแต่เกิดแล้วค่ะ แต่เพิ่งเคยออกมาข้างนอกแค่นั้น” นันทิญาที่เริ่มรู้สึกอายนิดๆจึงพูดกับพี่ชายตัวสูงเสียงเบาในประโยคท้าย ก่อนจะก้มหน้างุด ตามประสาคนขี้อาย

“หื้ม? ชื่อเค้กหรือเรา ทำไม่ชื่อน่ารักจัง”

“เอ่อ...”

“ไม่ต้องตกใจหรอก พี่ก็แบบนี้แหละชอบพูดอะไรตามที่คิดเสมอ แล้วที่บอกว่าเพิ่งเคยออกมาข้างนอกเนี้ยจริงป่ะเนี้ย” พ่อค้าหนุ่มในวัยยี่สิบต้นๆ ถามคนตัวเล็กที่เอาแต่ก้มหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ จะเป็นไปได้หรือ ที่คนเราจะไม่เคยออกจากบ้านเลยสักครั้ง

“คือหนูหมายถึง เพิ่งเคยออกมาข้างนอกคนเดียวเป็นครั้งแรกค่ะ” นันทิญาที่ได้ฟังสิ่งที่อีกฝ่ายถามด้วยความสนใจ จึงอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นไปคุยกับเขาไม่ได้ ไม่รู้สิ สาวน้อยรู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พี่ชายคนนี้ทำให้เธอรู้สึกสบายใจเวลาที่คุยกับเขา

“อ่อ งั้นก็แสดงว่าปกติเคยออกมาแต่กับผู้ปกครอง อืม...” อิทธิทำท่าครุ่นคิดสักพักก็พูดออกมาก่อนจะหันมามองใบหน้าสวยน่ารักของสาวน้อย ก่อนจะส่งยิ้มอุบอุ่นไปให้เธอ

“ใช่ค่ะ นี่ค่ะค่าข้าว” นันทิญาบอกกับพ่อค้าหนุ่มที่นั่งอยู่ข้างเธอก่อนจะยื่นธนบัตรแบ่งสีแดงให้อีกฝ่าย

“ครับ รอสั่งครู่นะเดี๋ยวพี่ทอนตังค์ให้” พ่อค้าหนุ่มรับเงินมาจากเด็กสาวก่อนจะล้วงหยิบตังทอนในหระเป๋าเอี้ยมข้างหน้าด้วยความคล่องแคล้ว ตามประสาคนขายอาหารตามสั่งมานาน

หลังจากที่นันทิญารับเงินทอนมาจากพ่อค้าหนุ่มรูปหล่อ และยังใจดีอย่างอิทธิแล้ว ทั้งสองต่างก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง อิทธิกลับไปทำอาหารเหมือนเดิมเพราะมีลูกค้ามาสั่งอาหาร ส่วนนันทิญาก็เดินออกมาจากร้าน

เพราะไม่อยากอยู่ตรงนั้นนานๆ ก่อนจะเดินเข้ามายังร้านสะดวกซื้อใกล้ๆ และในจังหวะที่เดินเข้าไปยังในร้านเสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากระโปรงก็สั่นขึ้นมาเสียก่อน เด็กสาวกดรับปลายก่อนจะเดินเข้าไปข้างในร้าน ผ่านโซนครีมบำรุงผิวหน้า ก่อนจะเข้าไปยังล็อกของขนมกรุบกรอบที่เธอชอบฝากให้พี่ที่บ้านซื้อให้เป็นประจำ

“สวัสดีค่ะคุณพ่อ”

[ตอนนี้ทำอะไรอยู่ลูก พ่อโทร.เข้าไปที่บ้านแล้วสายบัวบอกหนูยังไม่กลับบ้าน] เสียงเข้มของชายวัยกลางคนเอ่ยถามบุตรสาวของเขาด้วยความอ่อนโยน ผสมกับความเป็นห่วงอย่างปิดไม่มิด

“อ่อ ตอนนี้เค้กอยู่ร้านสะดวกซื้อค่ะ วันนี้มีทำโครงงานกับเพื่อนที่โรงเรียน เค้กเลยกลับดึกแต่คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะค่ะ อีกสักพักเค้กก็จะกลับแล้วค่ะ”

[ครับ กลับไปถึงบ้านแล้วหนูก็อาบน้ำนอนได้เลยนะลูก ไม่ต้องรอพ่ออีกแล้วนะ วันนี้พ่อคงกลับดึก]

“คุณพ่องานยุ่งมากเลยหรือค่ะ”

[นิดหน่อยน่ะลูก หนูกลับไปอาบน้ำนอนได้เลยนะลูก อย่าลืมดื่มนมก่อนนอนเดี๋ยวพ่อจะโทร.ไปบอกสายบัวให้อีกที]

“หืม...เค้กรู้แล้วค่ะ เค้กไม่ลืมหรอก ห่วงก็แค่คุณพ่ออย่าหักโหมมากนะค่ะ เค้กเป็นห่วงค่ะ”

นันทิญาบอกกับปลายสายด้วยความห่วงใย ตามประสาพ่อลูกที่มีกันอยู่เพียงแค่สองคนเท่านั้น เพราะ ‘นางวีรดา’ ผู้เป็นมารดาของเด็กสาวได้มาด่วนจากไปเมื่อเกือบสามปีก่อน ด้วยโรคร้ายที่รักษาไม่หาย ตอนนี้เด็กสาวจึงมีแค่ ‘นายประพจน์’ ผู้เป็นบิดาเพียงคนเดียวเท่านั้น

[ครับ พ่อจะดูแลตัวเองให้ดีจนกว่าหนูจะมีแฟนแล้วก็แต่งงานเลยดีมั้ย] ประพจน์บอกกับบุตรสาวของเขาเป็นเชิงหยอกล้อ

“คุณพ่อค่ะ เค้กเพิ่งจะอายุสิบเจ็ดเองนะค่ะ ยังไม่คิดเรื่องนั้นง่ายๆหรอกค่ะ เพราะฉะนั้นคุณพ่อก็ต้องอยู่กับเค้กไปอีกนานเลยค่ะ”

เสียงหวานใสบอกกับบิดาเป็นเชิงหยอกล้อกลับไปบ้าง แต่ในระหว่างคุยโทรศัพท์อยู่นั้น นันทิญาก็หยิบห่อขนมที่ตัวเองชอบใส่ตะกร้าไปด้วย เธอชอบกินขนมกรุบกรอบพวกนี้มากแต่น่าแปลกที่รูปร่างของเธอก็ยังตัวเล็ก ไม่หยักอ้วนเหมือนเพื่อนร่วมห้องของเธอบางคน

[งั้นพ่อไปทำงานก่อนนะครับ ดูแลตัวเองดีๆพ่อรักหนูนะ]

“ค่ะ เค้กก็รักคุณพ่อ รักนะจุ๊บๆ แค่นี้นะค่ะ” นันทิญาบอกกับปลายสายเสียงหวาน ใบหน้าสวยหวานตอนนี้ฉายแววสุขใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งๆที่เธอกับบิดาก็บอกรักกันทุกวันอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้กลับแปลกออกไป เธอรู้สึกสุขใจมากกว่าทุกครั้ง

หลังจากนั้นเด็กสาวก็วางสายจากบดาของเธอก่อนจะหันกลับมาเพื่อเลือก ขนมของเธอต่ออีกครั้ง แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจเป็นอย่างมากเมื่อเธอหันกลับมาแล้ว เผลอสบตาคมของผู้ชายคนหนึ่งเข้าอย่างไม่ได้ตั้งใจ ร่างสูงยืนมองสาวน้อยไม่หลบเลี่ยงไปไหน และดูเหมือนเขาจะมองเธออยู่นานแล้ว ในใจเธอตอนนี้รู้สึกประหม่าอย่างบอกไม่ถูก

ไม่ใช่สายตาคมที่ผู้ชายคนนั้นกำลังมองเธอ แต่กลับเป็นใบหน้าคมราวกับนายแบบนิตยาสาร และไหนจะส่วนสูงที่มองดูเธอก็รู้แล้วว่าเขาสูงกว่าเธอมากแค่ไหน

“ผู้ชายอะไรน่ากลัวชะมัด...” นันทิญาได้แต่บอกกับตัวเองเสียงเบาก่อนจะเป็นฝ่ายหลบสายตาคมเข้มจากผู้ชายคนนั้น และเดินเลี่ยงไปยังเคาน์เตอร์แคชเชียร์เพื่อให้พนักงานคิดเงิน

“ทั้งหมดสี่ร้อยหกเก้าบาทค่ะ...”

เสียงพนักงานแคชเชียร์ข้างหน้าดึงสติอันน้องนิดของนันทิญากลับมาอีกครั้ง เนื่องจากก่อนหน้านี้สาวน้อยมัวแต่หันกลับไปมองด้านหลังที่มีร่างสูง ของผู้ชายที่มองเธอด้วยสายตาแปลกๆ เขากำลังหยิบกล่องสี่เหลี่ยมจัตตุรัสที่มีหลากหลายสี

หยิบออกมาหลายเกือบสิบกล่องก่อนที่เขาจะเดินตรงมาทางเธอเพื่อต่อแถวจ่ายเงินกับพนักงาน ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติที่ลูกค้าเลือกของเสร็จแล้วจะต้องมาจ่ายเงิน แต่ที่แปลกคือทำไมเขาต้องตรงมาต่อแถวเธอ ทั้งๆที่ช่องคิดเงินด้านข้างเธอก็ว่าง แต่เขากลับไม่เดินไปแต่เลือกที่จะมาต่อแถวของเธอแทน

แต่ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะทำอะไร เธอก็ต้องหันไปจ่ายเงินกับพนักงานเสียก่อน และนั้นก็ทำให้เธอหมดความสนใจจากชายหนุ่มคนนั้น ก่อนจะรอรับเงินทอน ก่อนจะเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อที่ตอนนี้มีร่างสูงของ ‘ลุงคิม’ คนขับรถรออยู่หน้าร้าน

“มาครับคุณหนู เดี๋ยวผมช่วยถือของ” นายคิมคนขับรถพูดกับเจ้านายตัวน้อยของเขาเสียงสุภาพ ก่อนจะเดินมารับถุงที่นันทิญาถือไปอย่างรู้หน้าที่

“ขอบคุณค่ะ ไม่มีอะไรแล้วงั้นเรากลับบ้านกันดีกว่าค่ะ”

“ครับ รถจอดอยู่ทางซ้ายมือ คุณหนูตามผมมาทางนี้เลยครับ” นายคิมบอกแค่นั้นก็เดินนำคุณหนูของเขาไปยังรถที่จอดอยู่ไม่ไกลจากจุดที่ทั้งสองยืนอยู่มากนัก

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

Комментарии

Комментариев нет
34
Prologue
PROLOGUEเสียงกิ่งไม้น้อยใหญ่สะบัดไปมาตามแรงลม เวลาเย็นแบบนี้เป็นช่วงที่อากาศกำลังดีที่สุดในฤดูร้อนแบบนี้ ผู้คนต่างพากันเลิกงานและมุ่งตรงกลับบ้านมาหาครอบครัว บ้างก็จับจ่ายซื้อของเข้าบ้าน อย่างที่เคยทำกันเป็นประจำในทุกวัน และหนึ่งในนั้นก็มีสาวน้อยรวมอยู่ด้วยร่างบางในชุดนักเรียนมอปลายของโรงเรียนชื่อดังประจำจังหวัด ค่อยๆเดินไปตามร้านร่วงที่กำลังเปิด ตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบทุ่มหนึ่งแล้ว และร้านส่วนมากที่เปิดแถวนี้ก็จะมีแต่ร้านอาหารตามสั่งแบบรถเข็นจอดอยู่เต็มไปหมด บางร้านพ่อค้าแม่ค้าก็ทำแทบไม่ทันเพราะลูกค้าแน่นโต๊ะ บางร้านก็บางตาเนื่องจากลูกค้าน้อย“จะกินอะไรดีล่ะ...” เสียงหวานใสของ ‘นันทิญา ประเสริฐทรัพย์’ ได้แต่ถามกับตัวเองเสียงเบา สายตาก็มองหาร้านที่ดีที่สุด และอยากเข้าที่สุด เพราะตอนนี้ก็เริ่มจะค่ำมากแล้ว และไม่รู้อะไรดลใจให้เธอเดินเข้ามาในตลาดแบบนี้ ทั้งๆในชีวิตตลอดสิบเจ็ดปีของเธอไม่เคยย่างกายเข้ามาในที่แบบนี้เลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่ออกมาอย่างมากก็แค่เข้าร้านสะดวกซื้อ ไม่ใช่ร้านหลังตลาดที่มีแต่ผู้คนเดินผ่านไปมามากมายแบบนี้สาวน้อยนันทิญาได้แต่คิดไม่ตก ก่อนเดินเข้าไปยังร้านอา
last updateПоследнее обновление : 2025-01-20
Читайте больше
Ep.1
EPISODE 01“ฮึก ฮื่อๆ”เสียงสะอื้นไห้ของสาวน้อยนันทิญาร้องออกมาด้วยความเสียใจ ร่างบอบบางกอดกรอบรูปใบใหญ่ไว้แนบอก ในรูปภาพใบนี้มีรูปของผู้ชายวัยทำงานใส่ชุดสูทมองออกมาด้วยยิ้ม แต่คนในรูปไม่สามารถทำให้เด็กสาวยิ้มออกมาได้เลย มีแต่จะยิ่งร้องไห้ออกมามากมายเท่านั้น“คุณพ่อค่ะ ทำไมคุณพ่อต้องทิ้งเค้กไป เค้ก เค้กคิดถึงคุณพ่อ...” เสียงหวานร้องไห้ออกมาราวกับจะขาดใจ ตอนนี้โลกของสาวน้อยได้แตกสลายไม่มีชิ้นดี เพราะผู้เป็นบิดาเสียชีวิตกะทันหันด้วยอุบัติเหตุ เมื่อสามวันก่อนสายตากลมโตแหงนมองกลุ่มควันสีดำเทาที่ลอยขึ้นไปยังฟากฟ้า เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนสาวน้อยตั้งตัวไม่ทัน และรู้สึกรับไม่ได้กับเรื่องราวที่เกิดขึ้น ตอนนี้เธอรู้สึกสิ้นหวัง และเคว้งคว้างอย่างมาก“ไม่เป็นไรนะจ้ะหนูเค้ก คุณพ่อของหนูเขาไปสบายแล้ว หนูยิ่งร้องไห้แบบนี้ท่านจะมีห่วงเอานะ”เสียงของ ‘นางอรอุมา เมธาพิภัทร’ บอกกับสาวน้อยที่เธอรักเหมือนหลานแท้ ทั้งๆที่เธอกับนันทิญาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องทางสายเลือดเลย หรือพูดง่ายๆทั้งสองก็เป็นเพียงแค่คนรู้จักกันเพียงเท่านั้น เพียงแต่เธอเป็นเพื่อนรักของวีรดา มารดาของสาวน้อยก็แค่นั้นเอ
last updateПоследнее обновление : 2025-01-20
Читайте больше
Ep.2
EPISODE 02หลายปีต่อมา...หนี! ฉันต้องหนีให้ได้! ประโยคนี้ฉันได้แต่บอกกับตัวเองในใจ ก่อนจะพาร่างอันบอบช้ำวิ่งไปตามถนนลาดยางด้วยความหวาดกลัว สองข้างทางนั้นเปลี่ยวและรกไปด้วยก่อหญ้าคมนิสอยู่เต็มไปหมด และลึกเข้าไปอีกก็มีแต่ต้นไม้ใหญ่อยู่เต็มไปหมด และตั้งแต่ที่วิ่งออกมานั้นก็ยังไม่เจอบ้านใคร หรือแม้แต่รถวิ่งผ่านไปมาก็ไม่มีเลยสักคันแต่ถ้าจะให้ฉันกลับไปที่เดิม...ฉันก็ไม่เอาเหมือนกันนึกมาถึงตรงนี้ก็ทำให้ฉันอยากจะกรีดร้องออกมาเสียงดัง แต่ความเป็นจริงที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็แค่ร้องไห้ออกมาเงียบๆ ทำไมนะ ทำไมชีวิตฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยผู้หญิงคนอื่นก็มีมากมาย แต่ทำไมต้องเป็นฉันผู้หญิงธรรมดาที่อยากใช้ชีวิตที่ตัวเองต้องการ แต่ทุกอย่างก็ต้องพังทลายลงตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่ม ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขา ‘ผู้ชายคนนั้น’ ผู้ชายใจร้ายที่แย่งทุกอย่างไปจากฉันและเขามีชื่อว่า ‘อคิน เมธาพิภัทร’ ผู้ชายร้ายกาจที่แย่งทุกอย่างของฉันไปเป็นของเขา แม้แต่ชีวิตของฉัน...เขาก็ยังไม่ยอมคืนให้เพียงเพราะคำว่า ‘เกลียด’ จากเขาคำเดียว“ไม่ได้นะเค้ก เธอจะมาอ่อนแอแบบนี้ไม่ได้”ใช่ ฉันจะมาอ่อนแอให้ผู้ชายใจร้ายคนนั้นรังแกแบบน
last updateПоследнее обновление : 2025-01-20
Читайте больше
Ep.3
EPISODE 03 [NC+]ตุบ!“โอ๊ย!” เสียงร่างของฉันกระทบกับเตียงนอน หลังจากถูกคนตัวสูงเหวี่ยงลงมาอย่างไม่ออมแรงเลย พร้อมกันนั้นก็คือเสียงร้องออกมาด้วยความเจ็บและรู้สึกจุกในเวลาเดียวกันของฉันเอง“นี่คุณโซ่! ฉันเจ็บนะ!”หลังจากลุกขึ้นมานั่งบนเตียงได้ฉันจึงหันไปแหวดเสียงใส่เขาด้วยความโกรธไม่แพ้อีกฝ่าย แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจจนเผลอเบิกตากว้าง เมื่อเหลือบไปเห็นคุณโซ่กำลังปลดกระดุมเม็ดสุดท้ายออกจาเสื้อเชิ้ตสีดำของเขา“คุ คุณจะทำอะไร!”“ลงโทษเธอไง”เสียงเข้มตอบกลับมาอย่างไม่สนใจว่าฉันจะรู้สึกกลัวหรือเปล่า ก่อนจะสลัดเสื้อทิ้งลงพื้นและก้มลงปลดเข้มขัดในเวลาต่อมา และนั้นทำให้ฉันคิดได้ทันทีว่าอะไรจะเกิดขึ้นต่อจากนี้“ฉะ ฉันขอโทษที่ทำให้คุณโกรธ อย่าทำอะไรฉันเลยนะ” ฉันพยายามเอ่ยขอร้องเขาอีกครั้ง“ตอนที่เธอหนีทำไมเธอไม่คิดว่าฉันจะโกรธ”ชั่วพริบตาเดียวร่างสูงกึ่งเปลือยก็เดินเร็วมายังเตียงนอน ก่อนจะใช้นิ้วโป้งกับนิ้วชี้บีบสองข้างแก้มฉันในมือข้างเดียว สายตาที่สื่อออกมาตอนนี้เต็มไปด้วยความโกรธ ก่อนที่เขาจะก้มลงมาดูดปากฉันด้วยอารมณ์ที่รุนแรง“อื้อ!”ฉันที่โดนจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัวได้แต่ดิ้นรนผลักไสร
last updateПоследнее обновление : 2025-01-20
Читайте больше
Ep.4
EPISODE 04 [NC18+]“อื้อ! พะ พอแล้ว แฮ่กๆ”เสียงฉันหอบหายใจออกมาด้วยความเหนื่อยอ่อน เพราะก่อนหน้านี้คุณโซ่เอาน้องชายของเขาสอดเข้ามาในกลีบกุหลาบของฉันนับครั้งไม่ถ้วน แม้ขณะตอนนี้เขาก็ยังขยับอยู่บนตัวฉันไม่มีทีท่าจะหยุดพักแม้แต่น้อย“เค้ก! เธอรู้ตัวไหมเธอกำลังทำให้ฉันหลงจนโงหัวไม่ขึ้น”ประโยคนี้คุณโซ่บอกกับฉันทุกครั้งเวลาที่เรามีอะไรกัน ฉันไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เขาพูดกับฉันนั้นเป็นเรื่องจริงหรือเปล่า เพราะการแสดงออกของเขาหลายครั้ง ก็ทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับคำพูดของเขาอย่างเช่นตอนนี้“คุ คุณโซ่พอเถอะนะ ฉะ ฉันไม่ไหวแล้ว” ฉันพยายามบอกเขาให้หยุด เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกง่วงนอนจนตาจะลืมไม่ขึ้นอยู่แล้ว และอีกอย่างตอนนี้ฉันรู้สึกไม่สบายตัวเหมือนจะมีไข้“ถ้าเธอง่วงก็นอน เดี๋ยวฉันทำเอง”นี้คือประโยคสุดท้ายที่ฉันได้ยินก่อนทุกจะดำมืดไปหมด แล้วหลังจากนั้นฉันก็ไม่รู้สึกอะไรอีกเลย-Akin’s talk-ผมก้มมองใบหน้าขาวเนียนของคนตัวเล็กที่อยู่ใต้ร่างของผม หลังจากที่ผมบอกให้เค้กนอนพักเธอก็หลับไปอย่างว่าง่าย เธอคงจะเหนื่อยและไม่ไหวจริงๆ ถึงได้เผลอหลับไปในเวลาไม่นาน เพราะถ้าเป็นเวลาปกติ ผมกับเค้กเรามักจะมีปาก
last updateПоследнее обновление : 2025-01-20
Читайте больше
Ep.5
EPISODE 05 [NC 20+]“ฉันอยากกินเธอเค้ก...อยากกินมากด้วย”แค่เพียงประโยคนี้ประโยคเดียว ที่ฉันได้ยินจากคุณโซ่ แค่เพียงเขาหายไปไม่นาน แต่ทำไมเขากลับมาถึงได้เปลี่ยนเป็นอีกคนแบบนี้ล่ะ เขาไม่เหมือนคุณโซ่ที่ฉันรู้จักเลยสักนิด“คุณจะบ้าเหรอ?”“ใช่ ฉันมันบ้า...ฉันแค่อยากกินเธอ ฉันผิดตรงไหน”ทั้งๆที่ไม่เคยเห็นเขามีนิสัยเอาแต่ใจแบบเด็กอย่างนี้มาก่อน แต่ทำไมวันนี้ ฉันกลับเห็นเด็กน้อยซ้อนทับในร่างของผู้ชายตัวโต ยืนกอดเอวฉันไว้แน่นแล้วร้องเสียงดังว่าอยากกินฉันกันล่ะ“เหอะ! ผิดสิ แต่คุณยังมีหน้ามาถามฉันอีกว่าผิดตรงไหนอีก?” ฉันมองใบหน้าหล่อคมนั้นอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะเริ่มบรรยายเรื่องราวผิดบาปที่เขาทำกับฉันไว้ “ก็คุณน่ะจับฉะ...อื้อ!”และในระหว่างที่ฉันกำลังเล่าเรื่องราวไม่ดีเกี่ยวกับตัวคุณโซ่นั้น เขาก็ก้มหน้าลงมาจูบฉันด้วยความรุนแรง และในระหว่างที่เขาจูบฉันนั้น เขาไม่ได้หลับตาพริ้มเหมือนอย่างในพวกละคร แต่เขากลับจ้องมองเข้ามาในดวงตาของฉันและนั้นทำให้ฉันรู้สึกขนลุกซู่ กับสายตาชนิดนั้นของเขา“อื้อ!”ตอนนี้หัวสมองฉันขาวโพลนไปหมด ไม่รู้เลยว่าตัวเองควรทำอย่างไหนก่อนดี ระหว่างผลักร่างสูงหรือจะดิ้
last updateПоследнее обновление : 2025-01-20
Читайте больше
Ep.6
EPISODE 06รุ่งเช้า...-Akin’s talk-ผมนอนมองใบหน้าขาวเนียนของผู้หญิงที่นอนข้างผม หลังจากที่ตื่นนอนมาได้แล้วชั่วโมงกว่า แต่ดูเหมือนผมจะรุนแรงกับเธอมากเกินไปเพราะตามเนื้อตัวเธอมีแต่รอยรักที่ผมทำไว้ ตอนนี้มันมีทั้งรอยใหม่และเก่าผสมปนกันไปหมด ซึ่งผมชอบนะ เธอเหมือนเป็นของผมทั้งหมด ตั้งแต่เส้นผมจรดปลายเท้าดี“ฉันพยายามจะทำดีกับเธอ...แต่เธอนั้นแหละชอบยั่วโมโหจนฉันทนไม่ไหว และจุดจบของคนชอบยั่วก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ”ผมใช้นิ้วมือสัมผัสใบหน้าคนตัวเล็กที่นอนหนุนแขนผมอยู่แผ่วเบา ยิ่งผมมองเค้กนานเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าเธอสวยและงดงามมากขึ้นเท่านั้น ไม่ใช่แค่ตอนนอนหลับแต่รวมไปถึงเวลาอื่นด้วย แล้วยิ่งตอนที่เธอร้องไห้ผมรู้สึกว่าเธอสวยมาก สวยจนผมหยุดมองเธอไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว“...ที่จริงแล้วเธอไม่ได้มีความผิดอะไร” ผมพูดกับคนที่นอนหายใจสม่ำเสมอเพราะรู้ดีว่าเธอไม่มีทางได้ยินสิ่งที่ผมบอกกับเธอตอนนี้หรอก “แต่เป็นตัวฉันเอง...ฉันยอมเป็นคนเลวในสายตาเธอดีกว่าปล่อยให้เธอเป็นของคนอื่น”“...”“ฉันยอมไม่ได้จริงๆ ฉันคงทนไม่ได้ที่เห็นเธอมีความสุขกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน” หลังจากพูดประโยคความในใจของต
last updateПоследнее обновление : 2025-01-26
Читайте больше
Ep.7
EPISODE 07‘ถ้าเธอไปฉันจะโกรธเธอไปตลอดชีวิตเลย!’ ฉันจึงหันมาเดินตามเสียง อย่าน้อยฉันจะได้ถามว่าคนที่บ้านหลังนี้ไปไหนกันหมด ก่อนฉันจะได้ยินเสียงเด็กผู้หญิงแสนคุ้นเคยตอบกลับในเวลาต่อมา และนั้นจึงทำให้ฉันเร่งฝีเท้าเดินไปหาเด็กสองคนนั้น‘ไม่ได้หรอกนะ เค้กต้องกลับบ้านแล้ว...ถ้ามีโอกาสเค้กจะกลับมาเล่นกับพี่โซ่อีกนะ’ฉันหยุดชะงักอยู่ข้างหลังกำแพงเมื่อได้ยินชื่อที่แสนคุ้นเคย ก่อนจะขมวดคิ้วที่เสียงเล็กเอ่ยเรียกสรรพนามออกมา เอ๊ะ! พี่โซ่...เค้ก อย่างนั้นเหรอ? นี่มันเรื่องอะไรกันทำไมเด็กสองคนนั้นถึงได้มีชื่อที่เหมือนฉันและก็คุณโซ่แบบนั้นล่ะ?‘ไม่เอา! ฉันไม่ให้เธอไป! ได้ยินไหมฉันไม่ไห้เธอไป!’ แต่เสียงของเด็กผู้ชายน่าตาน่ารักคนนั้นก็ร้องออกมาเสียงดัง ก่อนจะเอื้อมเข้าไปกระชากแขนเล็กของเด็กผู้หญิงนั้นอย่างเอาแต่ใจ และนั้นทำให้ฉันที่แอบมองอยู่ถึงกับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนจะขยับออกจากหลังกำแพงแล้วเดินไปหาทั้งสอง“นี่หยุดนะ! ทำไมหนูไปกระชากแขนน้องแบบนั้นล่ะ?”ฉันที่เดินดุ่มๆเข้าไปหาเด็กสองคนด้วยความไม่ชอบใจ แต่ก็ไม่มีใครฟังฉันเลย เหมือนเด็กทั้งสองไม่ได้ยินเสียงฉันอย่างนั้นแหละ แต่มันจะเป็นไ
last updateПоследнее обновление : 2025-01-26
Читайте больше
Ep.8
EPISODE 08@ตลาดสดช่วงเย็น เวลา 17.12 น.ฉันเดินเข้าไปในตลาดที่มีผู้คนเดินขวักไขว่ไปมา ทุกคนในเวลาที่ต่างพากันจับจ่ายซื้อของตามที่พวกเขาต้องการ ไม่มีใครสนใจใครมาก จะมีก็แต่คนคุ้นเคยหรือสนิทกันถึงจะมีการพูดคุย และรวมไปถึงการถามสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาคนคนอัธยาศัยดีและฉันกำลังเดินผ่านคนพวกนั้นมาอย่างไร้ความสนใจ แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นฉันก็ยังสอดสายตาหาใครสักคนที่บางทีเขาอาจจะรู้จักฉัน หรือฉันอาจจะรู้จักเขาแต่เดินมานานหลายนาทีแล้วก็ยังไร้วี่แววจะจะเจอคนพวกนั้น แล้วอีกอย่างสภาพฉันตอนนี้นั้นไม่ค่อยอยากจะพูดคุยกับคนอื่นมากนัก ถ้าไม่จำเป็นจริงๆ“หรือวันนี้จะไม่มากันนะ...”ฉันได้แต่กระชับเสื้อสูทสีดำของคุณโซ่ไว้แน่น ฉันตัดสินใจหนีออกมาจากบ้านพักหลังนั้น ในตอนที่คุณโซ่กำลังนอนหลับสนิท และเป็นเวลากับที่การ์ดของเขาสับเปลี่ยนเวรยามพอดีบางทีอาจเป็นเพราะฉันโชคดีก็ได้ ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนคุณโซ่คงไม่หลับสนิทถึงขนาดนั้น ทุกครั้งที่ฉันขยับตัวเล็กน้อยเขาก็สามารถรู้สึกตัวแล้ว ไม่ปล่อยให้ฉันหนีเขาออกมาแบบนี้หรอก“ผักจ้า... ผักสดๆ...”เสียงแม่ค้าต่างพากันร้องตะโกนให้ลูกค้าเข้าไปซื้อของร้านตัวเอง แล
last updateПоследнее обновление : 2025-01-26
Читайте больше
Ep.9
EPISODE 0922.13 น.คลิก! แอ๊ดดด!หลังจากที่ผมปลดล็อกประตูห้องได้สำเร็จ ผมก็ค่อยๆผลักบานประตูแล้วแทรกร่างเข้ามาในห้อง ก่อนจะหันไปประตูในเวลาต่อมา ผมหันกลับมาในห้องที่มืดสนิทนี้อีกครั้ง ก่อนจะพาร่างสูงของตัวเองตรงไปยังเตียงนอนสีชมพูอ่อนอย่างคุ้นเคยหึ!และใช่ ห้องนี้ไม่ใช่ห้องของผม แต่เป็นห้องของผู้หญิงจอมดื้อด้านที่พยายามหนีผมตลอดเวลาต่างหาก ผมเลิกผ้าห่มผืนหนาออกก่อนจะแทรกตัวลงไปใต้ผ้าห่มอย่างเงียบที่สุด เพราะตอนนี้มีร่างหนึ่งกำลังนอนหลับฝันดี แล้วผมไม่อยากอารมณ์เสียหรือทะเลาะกับเธอจึงเลือกทำทุกอย่างให้เงียบที่สุด“คิดว่าล็อกห้องแค่นี้จะหนีฉันพ้นเหรอไม่มีทาง!”จุ๊บ! ผมก้มลงไปจุ๊บที่ริมฝีปากบางของคนตัวเล็กที่นอนหลับใหลไม่ได้สติ ก่อนจะเขยิบไปใกล้เธออีกนิดจัดการสอดแขนเข้าไปยังท้ายทอยของเธอและดึงร่างบางเข้ามาหาตัว และนั้นจึงทำให้เค้กที่นอนกลับอยู่เข้ามากอดผมไว้ทั้งที่เธอไม่ได้สติ และถ้าเธอมีสติเธอคงไม่ทำกับผมแบบนี้หรอก“ฝันดีนะครับ”05.50 น.กริ๊งงงง! กริ๊งงงง!เสียงนาฬิกาดังขึ้นเสียงดัง ปลุกให้ผมสะดุ้งตื่นจากการนอนหลับ ผมงัวเงียตื่นขึ้นมาก่อนจะใช้มือกวานหาโทรศัพท์เพื่อปิดนาฬิ
last updateПоследнее обновление : 2025-01-26
Читайте больше
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status