สูญเสีย

ตอนที่10

สูญเสีย

          วันนี้ทั้งวันราเชนทำงานอย่างไม่มีความสุขเลย เพราะเขาติดต่อแพทไม่ได้ ไม่ว่าแชทหรือการโทรศัพท์ ติดต่อไปที่ฝ่ายบุคคลเขาก็แจ้งว่าหญิงสาวไม่ได้มาทำงาน

          สิ่งแรกที่ทำหลังจากงานที่ทำเสร็จ คือการรีบกลับมาที่คอนโด

          “แพทคุณอยู่ไหน แพท คุณได้ยินผมไหม”

         ราเชนเหมือนคนเสียสติวิ่งไปทั่วห้องพยายามหาภรรยาของเขา ในมือเขาถือทะเบียนหย่าที่วันนี้เขากับนิศาได้ไปทำทุกอย่างให้ถูกต้องตามกฎหมาย แต่คนที่ชายหนุ่มต้องการเอามาอวดกับไม่อยู่แล้ว

          ข้าวของเครื่องใช้ที่สำคัญหายไป ราเชนมั่นใจว่าเขาได้เสียเธอไปแล้ว

          ข้าวของเครื่องใช้ทุกอย่างถูกขว้างปาทั่วห้องไปหมด ราเชนกำลังเสียสติ เขาคิดว่าแพทต้องกลับไปคืนดีกับคนรักเก่าแน่ๆ

          เมื่อไม่มีทางออกเขาจึงตัดสินใจโทรศัพท์ไปที่โรงงานเพื่อขอที่อยู่และเบอร์โทรศัพท์ของดิว ราเชนตั้งใจจะไปบุกให้ถึงที่

         

          “เปิด เปิดประตูเดี๋ยวนี้”

          ราเชนบุกไปที่ห้องของดิวแล้วทุบประตูห้องเช่าขนาดเล็กด้วยความโมโห

          “อะไรกัน คุณราเชน”

          คนที่มาเปิดประตูคือทราย เพราะตัวดิวเองกำลังอาบน้ำอยู่

          “แพทอยู่นี่ มันเอาแพทมาที่นี่ใช่ไหม”

          ชายหนุ่มตะคอกใส่หน้าพนักงานของเขา ด้วยความลืมตัว ว่าไม่มีใครรู้เรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเขากับแพท

          “ไม่มี ใครจะไปเอามันมาอยู่ที่นี่ แล้วนี่มันอะไรกันคะ คุณถึงได้ต้องมาตามหากับแค่พนักงงานคนหนึ่ง”

          ทรายถามด้วยน้ำเสียงเหมือนกำลังสอบสวนจับผิดผู้ร้ายอยู่

          “อะไรกันทรายใครมา เสียงเคาะห้องดังลั่น ป่านนี้ข้างห้องด่าแล้วมั้ง”

          ดิวในชุดนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินออกมาจากห้องน้ำ ตรงมาที่หน้าประตู

         “มึงเอาแพทมาที่นี่ใช่ไหม”

          ยังไม่ทันที่ดิวจะได้ตอบอะไร หมัดหนักของอีกฝ่ายก็ลอยมากระทบเข้ากับหน้าของเขาอย่างจัง

          “นี่มันจะมากไปแล้วนะ ถึงคุณจะเป็นเจ้านาย แต่ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้ แล้วคนที่คุณตามหาก็ไม่ได้อยู่ที่นี่ ”

          ทรายไม่กลัวอะไรแล้ว ในเมื่ออยู่ดีๆ สามีของเธอก็ต้องมาโดนทำร้ายแบบนี้

          “ฉันถามคุณจริงๆ เถอะ แพทมันเป็นอะไรกับคุณ            ถึงได้ทำตัวไร้สติมาเที่ยวตามหามันไปทั่ว ดิวเขาไม่กลับไปกินของเก่าหรอก”

          การที่ถูกตะคอกกลับจากพนักงาน ทำให้ราเชนมีสติขึ้นมา ที่ตรงนี้ไม่ใช่ที่ ที่เขาควรจะต้องมาตามหาภรรยา

          ไม่มีคำขอโทษ ไม่มีเสียงพูดจากปาก ชายหนุ่มเดินกลับลงมาที่รถ ด้วยความรู้สึกหมดหวังในชีวิต

          ราเชนพยายามคิดทบทวนทุกอย่าง ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขาทำอะไรผิด แพทถึงได้มาทิ้งเขาไปแบบนี้

          วันนี้เขากับนิศาตกลงไปหย่ากัน โดยที่ไม่ให้ผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายรับรู้ เพราะทั้งคู่ได้ใช้เวลาในการเดินทางไปฮันนีมูนเพื่อทบทวนความสัมพันธ์ว่าควรไปต่อหรือพอแค่นี้

          นิศาเองก็ยอมรับว่าเธอมีคนอื่น และไม่ใช่แค่เพียงคนเดียว การยอมรับของหญิงสาวทำให้ราเชนก็ยอมเล่าความจริงทั้งหมดให้ฟัง

          การหย่าคือสิ่งที่ทั้งคู่เห็นด้วย นิศารับปากว่าเธอจะเป็นคนพูดกับพ่อของเธอให้เข้าใจเอง เพื่อไม่ให้เกิดผลกระทบต่อเรื่องธุรกิจของครอบครัวราเชน เพราะเธอไม่มีความสุขที่ต้องฝืนอยู่แบบไม่ได้รักแบบนี้อีกแล้ว

          ใบหย่าในมือมันคือสิ่งที่ชายหนุ่มคิดว่ามันมีค่าที่สุด เขาตั้งใจจะเอามันมาให้กับหญิงสาวเพื่อให้รู้ว่าเธอไม่ได้เป็นเมียน้อยอีกต่อไป แต่มันก็สายไป เธอไม่อยู่กับเขาอีกแล้ว

          สิ่งเดียวที่ราเชนคิดถึงตอนนี้คือการดื่ม ดื่มเพื่อให้เมา ดื่มเพื่อให้หลับ ให้ผ่านคืนนี้ไปให้ได้

          ชาติชายตั้งใจมารอลูกชายที่บ้าน เพราะพ่อของนิศาได้บอกเขาเรื่องที่ทั้งคู่หย่ากันแล้ว ความเป็นพ่อทำให้เขาอดเป็นห่วงลูกไม่ได้ และอยากได้ยินทุกเรื่องจากปากของลูกชายมากกว่าการฟังจากปากของคนอื่น

          “ราเชนทำไมเมามาแบบนี้”

          ชาติชายเดินมาประคองลูกชายที่เดินเซลงจากรถมา ด้วยความเป็นห่วง

          “พ่อผมไม่เหลือใครแล้ว ไม่มีใครรักผมจริงเลยสักคน”

          ชายหนุ่มคร่ำครวญ ร้องไห้โดยที่ไม่รู้ตัว เพราะทุกคำพูดทุกการกระทำตอนนี้มันออกมาจากหัวใจล้วนๆ

          “แล้วลูกยอมหย่าทำไม ถ้ารักหนูนิศาเขา”

          ชาติชายเข้าใจผิด คิดว่าที่ลูกชายเมาแบบนี้เพราะเสียใจที่ต้องหย่า

          “ผมไม่ได้รักนิศา ผมรักแพทแต่เขาทิ้งผมไปแล้ว”

          ชาติชายได้ยินชื่อ ชื่อที่เขาไม่เคยได้ยินมาก่อน แต่จะถามเอาความจากลูกชายตอนนี้คงไม่ได้เรื่องแน่ๆ จึงเลือกที่จะตะโกนเรียกคนรับใช้ในบ้าน ให้มาช่วยกันพาราเชนเข้าไปนอนในบ้าน

         

          นับจากวันที่หญิงสาวหายไปจากชีวิตเขา ราเชนก็เอาแต่ดื่มเหล้าเมาทุกคืน งานการที่โรงงานก็ทำเหมือนคนไม่มีสติ

          พนักงานต่างก็พากันนินทาลับหลัง เพราะทรายนำเหตุการณ์ในคืนนั้นมาเล่าให้คนอื่นฟัง ยิ่งพูดต่อกันไปเรื่อยๆ เรื่องจริงก็ถูกต่อเติมออกไปมากขึ้น

          ข่าวลือหนาหูแบบนี้ไม่นานก็เข้าหูชาติชาย เขาจึงลงมือสืบเรื่องนี้อย่างจริงจัง จนรู้ว่าแพทคือใครและเป็นอะไรกับลูกชายของเขา

          ชาติชายรู้เรื่องจริงบ้างและไม่จริงบ้าง เพราะบางคนที่เล่าให้เขาฟัง ต่างก็คิดเดากันไปคนละแบบ บางคนก็ว่าหญิงสาวคงหนีไปเพราะไม่อยากเป็นเมียน้อย บางคนก็ว่าเธอแค่ต้องการมาหลอกเอาเงินจากราชันเท่านั้น

          ความเป็นผู้ใหญ่ของชาติชาย ทำให้เขายังไม่ได้ตัดสินใจที่จะรู้สึกอย่างไรกับเรื่องนี้ แต่สิ่งที่เขากำลังกังวล คือลูกชายของเขา เพราะถ้ายังเป็นแบบนี้ทุกวัน มีหวังไม่นานเขาคงต้องเสียลูกชายไป อาจจะเพราะอุบัติเหตุ หรือป่วย งานการก็คงไม่ได้เรื่อง ตัวชาติชายเองก็แก่มากแล้ว หวังจะพึ่งพาลูก แต่กลับต้องเป็นคนต้องมาดูแลโรงงานเองทั้งหมด แถมยังต้องมานั่งดูแลลูกชายเวลาเมากลับบ้านมาอีก