กอดที่แน่นที่สุด

ตอนที่9

กอดที่แน่นที่สุด

         “คิดถึงจังเลย มาหอมแก้มให้หายคิดถึงหน่อยสิ”

          ราเชนโผเข้ากอดสาวโรงงานที่เขาสุดแสนจะคิดถึง เพราะไม่ได้เจอกันนาน

          “แพทก็คิดถึงคุณค่ะ ”

          หญิงสาวใช้มือข้างขวาลูบท้องของเธอไว้ เพื่อหวังว่าความอบอุ่นของอ้อมกอดราเชนจะส่งไปถึงลูกที่อยู่ในท้อง

          อาหารมื้อเย็นวันนี้หญิงสาวจัดเต็ม เพราะเธอรู้ตัว ว่าคงมีโอกาสทำให้เขากินได้อีกไม่นาน เธอกับลูกก็ต้องไปจากที่นี่แล้ว

          คืนนี้หญิงสาวแทบจะไม่ได้นอน เพราะถูกอีกฝ่ายแสดงความคิดถึงทั้งคืน แพทก็พยายามระวังเพราะกลัวจะส่งผลถึงลูกของเธอ

         วันนี้เป็นวันหยุดราเชนพาหญิงสาวไปเที่ยวจังหวัดที่อยู่ใกล้ๆ ไปไหว้พระ หาของกินอร่อยๆกิน รวมทั้งตอนกลับเขาพาเธอไปซื้อสร้อยคอที่เป็นทองหนักห้าบาท ถ้าเป็นปกติหญิงสาวคงไม่ยอมรับไหว แต่เพราะเธอรู้ ว่าการเลี้ยงเด็กหนึ่งคนต้องใช้เงิน ถ้ากลับไปอยู่บ้านเธอคงไม่ค่อยมีรายได้อะไร ทองนี้คงช่วยเธอกับลูกได้ในตอนนั้น

          ก่อนจะกลับคอนโด ชายหนุ่มพาหญิงสาวแวะไปที่ร้านเพชรที่อยู่ในห้างใหญ่ ตอนแรกแพทคิดว่าราเชนคงมาซื้อให้กับนิศา เพราะเขาซื้อทองให้เธอแล้ว แต่เมื่อเขากลับเข้ามาที่รถ ชายหนุ่มไม่พูดอะไร หญิงสาวจึงไม่กล้าถาม

          “แพทไปหยิบขนมปังในกล่องในตู้เย็นที่เราซื้อมาวันนี้ให้ผมหน่อย รู้สึกอยากกินขึ้นมา”

          ปกติแล้วดึกแบบนี้แพทไม่เคยเห็นราเชนกินขนมหวานเพราะเขาดูแลสุขภาพอยู่ แต่ก็ลุกไปหยิบให้ตามที่ต้องการ

          ขนมปังชิ้นใหญ่ หญิงสาวจึงตั้งใจจะหยิบใส่จานมาทีละชิ้น แต่พอเปิดกล่อง เธอกลับพบว่ามีแหวนเพชรอยู่ในนั้น

          “ของขวัญครบรอบสี่เดือนสำหรับเรานะครับ”

          เสียงของราชันดังมาจากข้างหลังข้างๆเธอ หญิงสาวหยิบแหวนขึ้นมา น้ำตาไหลเหมือนเด็ก มันเป็นน้ำตาแห่งความสุข และในความสุขนั้นมันมีความเสียใจซ่อนอยู่ เพราะอีกไม่นานเธอกับลูกกำลังจะไปจากเขาแล้ว

          แหวนถูกสวมเข้ากับนิ้วนางข้างขวา แต่มันถูกมือหนาถอดแล้วเปลี่ยนมาใส่ที่นิ้วนางข้างซ้ายแทน

          “ผมจองไว้แล้วนะ ห้ามใครมาสวมทับ”

          ราเชนดึงตัวหญิงสาวที่ยังคงร้องไห้อยู่มากอด กอดนี้สำหรับราเชนคงเหมือนทุกครั้ง แต่สำหรับแพทแล้ว ต่อจากนี้ไปทุกอ้อมกอดจะเป็นความทรงจำที่เธอจะเก็บไว้เล่าให้ลูกฟัง

          ตั้งแต่ราเชนกลับมาจากไปฮันนิมูนรอบสอง เขาไม่มีแววตาแห่งความเศร้าอีกเลย กลับดูสบายใจ หลายครั้งที่เขาพูดถึงนิศาให้แพทฟัง เหมือนกำลังพูดถึงเพื่อนคนหนึ่ง ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาไม่เคยพูดถึงเธอเลย

          แพทสังเกตมาได้หลายวันแล้ว แต่ก็ไม่อยากถาม เพราะตอนนี้จุดหมายของเธอมีเพียงเรื่องเดียว คือการพาลูกออกไปจากชีวิตเขา และคืนเขาให้กับภรรยาที่ถูกต้อง

          “วันนี้คุณใช้น้ำหอมอะไร กลิ่นมันแปลกๆ”

          แพทบ่นและใช้มือปิดจมูก ก่อนจะรีบเดินห่างออกไป เมื่อราเชนกลับจากทำงานแล้วจะเข้ามากอดเธอ

          “ผมก็ใช้กลิ่นเดิมตลอดนะ สงสัยมันจะหมดอายุมั้งกลิ่นเลยเปลี่ยน ถ้าอย่างนั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ”

          แพทรู้ว่าน้ำหอมของสามีไม่ได้หมดอายุแต่เธอกำลังแพ้ท้องจึงรู้สึกเหม็น

          เหลือเวลาอีกแค่สองวันเท่านั้น เงินเดือนจะออก และเธอกับลูกก็จะไปจากที่นี่ เมื่อวานหญิงสาวลองไปกดดูยอดเงินในบัญชี ตั้งแต่ราเชนกลับมาเขาก็โอนเงินมาให้เธอเกือบสองแสนภายในเวลาไม่ถึงเดือน ซึ่งก่อนหน้านี้เต็มที่ก็ห้าหมื่นต่อเดือน ถ้าไม่ติดว่าเธอกำลังต้องการเงินไปใช้เลี้ยงลูก เธอคงไม่ยอมรับแน่ๆเพราะมันมากเกินไป

          “ถ้าวันหนึ่งคุณกลับมาแล้วไม่เจอแพท คุณจะทำยังไงคะ”

          ก่อนไปทำงานทุกครั้งทั้งคู่จะกอดกันก่อน แพทจึงอาศัยจังหวะนี้กอดและเตรียมบอกลาเขา เพราะวันนี้เธอกลับลูกจะไม่อยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้ว

          “ผมก็จะตามหาคุณ ถ้าไม่เจอผมก็จะไม่ยอมหยุด แต่ทำไมถึงถามแบบนี้” คนตอบมองหน้าอย่างสงสัย

          “แพทก็แค่ลองถามดู แค่อยากรู้ว่าคุณจะรู้สึกแบบไหน”

          “ผมรักคุณนะ ผมอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีคุณ”

          คำว่ารักที่ตลอดเวลาที่อยู่ด้วยกันมา เขาไม่เคยบอกเธอ แต่กลับมาบอกเอาในวันที่เธอกำลังจะไปจากที่นี่ มันเหมือนเชือกเป็นพันเส้นมาดึงเธอให้ตัดสินใจยากกว่าเดิม

          “แพทก็รักคุณมากนะคะ ต่อให้ไม่มีคุณอยู่ใกล้ๆ ต่อให้เราไกลกัน แพทก็จะรักคุณคนเดียวตลอดไป”

          หญิงสาวพยายามห้ามน้ำตาตัวเอง เธอกอดชายหนุ่มแน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ หวังให้ความอบอุ่นนี้ เป็นกำลังใจให้เธอกับลูก แม้ว่าจะไม่มีเขาอยู่ใกล้อีกแล้ว

          ประตูห้องปิดลง วันนี้ราเชนต้องไปที่โรงงานอีกที่ จึงออกจากห้องก่อนหญิงสาว

          ไม่มีเวลาที่จะนั่งร้องไห้ เพราะการเดินทางกลับบ้านที่อยู่เหนือสุดของประเทศไทยต้องใช้เวลาหลายชั่วโมง

          หญิงสาวจึงเก็บของไปและร้องไห้ไปด้วย เธอไม่สามารถเก็บเตรียมไว้ล่วงหน้า เพราะกลัวจะโดนจับได้ก่อน จึงต้องมาเก็บเอาตอนนี้

          ของมีค่าแต่ละชิ้นที่แพทเอาไปด้วย มันทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองคือหัวขโมย แต่เธอจำเป็น และมันคงเป็นตัวแทนของความเป็นพ่อที่จะช่วยเธอดูแลลูกที่กำลังจะเกิดมา

          วันนี้เธอคงเดินกลับไปที่บ้านยังไม่ได้ จึงตั้งใจจะไปเช่าโรงแรมที่ในตัวเมืองนอน โดยให้น้องสาวมานอนเป็นเพื่อน เพราะแพทเองก็อยากเล่าทุกเรื่องให้น้องสาวฟัง ก่อนที่พ่อกับแม่จะรู้จากปากของเธอ

          รถโดยสารออกจากท่ารถแล้ว ดวงตากลมหลับลง เธอไม่อยากหันกลับไปมอง ไม่อยากคิดอะไรอีกแล้ว แพทเริ่มกลัวใจตัวเอง กลัวจะเปลี่ยนใจและกลับไปยืนในตำแหน่งเมียน้อยเหมือนเดิม

          รถที่วิ่งสวนไปมาเริ่มน้อยลง เมื่อออกจากเมื่องหลวง หญิงสาวถอนหายใจที่สามารถเอาชนะใจตัวเองได้ เธอพร้อมแล้วที่จะเริ่มต้นชีวิตใหม่

         ทุกอย่างในชีวิตไม่มีอะไรที่แน่นอน ความรักครั้งเก่าเพียงข้ามคืนเธอก็ถูกทิ้ง ความรักครั้งนี้เพียงแค่พระอาทิตย์ขึ้น เธอก็เลือกที่จะทิ้งสามีที่เป็นทั้งพ่อของลูกเพื่อตัดสินใจทำในสิ่งที่ถูกต้อง

          รักที่ไม่สมหวังถึงสองครั้ง ทำให้หญิงสาวตั้งใจ ว่าเธอจะไม่รักใครอีกเลย เธอจะอยู่กับลูก และเก็บความลับนี้ไปตลอดกาล จะไม่มีใครรู้ว่าเธอท้องกับราเชน แต่ถ้าเธอกับเขายังมีบุญต่อกันแพทก็หวังว่าสักวันเขารู้ทุกอย่างและจะตามหาเธอกับลูกเอง

          เมื่อเลือกแล้วก็ทำทางที่เลือกให้เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด หญิงสาวเช็ดน้ำตาที่หน้า หักซิมโทรศัพท์ทิ้งและเปลี่ยนเป็นอีกเบอร์ที่เธอกับน้องรู้กันแค่สองคนเท่านั้น