Share

เร็วไปไหมกับการเริ่มต้นใหม่

ตอนที่4

เร็วไปไหมกับการเริ่มต้นใหม่

          อาหารเช้าที่ชายหนุ่มทำไว้ให้เธอ คือข้าวต้มหมู ถึงรสชาติจะไม่ค่อยเท่าไหร่ แต่สำหรับสาวโรงงานอย่างแพท มันเป็นข้าวต้มที่อร่อยที่สุดในโลก

         ความรู้สึกเสียใจที่ถูกอดีตแฟนหนุ่มบอกเลิกมันจางลงจากหัวใจที่มันบอบช้ำจนไม่เหลือความเจ็บแล้ว แต่สิ่งที่ยังตกตะกอนอยู่คือความหวาดระแวง แพทเองเธอคิดว่าตอนนี้เธอลืมความเจ็บปวดได้ เพราะมีราเชนเข้ามาเติมเต็ม แต่ในเมื่อเขานอกใจภรรยาได้ สักวันเขาก็คงเบื่อและทิ้งเธอไปอีกคน

          หญิงสาวที่เป็นเด็กดีของบุพการีมาโดยตลอด จนเธอยอมเสียตัวให้ดิวและตอนนี้เธอก็กำลังจะเป็นเมียน้อย แพทสับสนกับหัวใจตัวเอง ค่ารถที่ต้องไปหาหมอของพ่อทุกเดือนก็เป็นพัน ค่าไปโรงเรียนของน้องๆอีก ข้าวที่พ่อกับแม่ทำก็อีกเกือบสองเดือนกว่าจะได้เกี่ยว ความดีกับความชั่วมันกำลังเอาชนะกันอยู่ ในความคิดของผู้หญิงที่ชีวิตแทบจะไม่เหลือทางเลือก

         “ไหนๆก็เสียไปแล้ว อย่างน้อยเราก็ขอเป็นเมียน้อยที่เจียมตัว”

          หญิงสาวพูดกับตัวเอง เธอเสียตัวให้เขาไปแล้ว อย่างไรก็ได้ชื่อว่าเป็นเมีย แต่เธอจะไม่แสดงตัว จะเจียมตัวให้มากที่สุด

          รอยช้ำที่หน้าเมื่อคืนยังมองไม่ค่อยเห็น แต่วันนี้กลับยิ่งช้ำชัดเจนมาก แพทกินยาและทายาที่ราเชนซื้อมาให้เธอเมื่อวาน ขณะทีมือกำลังถูวนที่รอยเขียวภาพของดิวที่เคยเอาใจใส่เธอเมื่อครั้งที่รถจักรยานล้มตอนขี่ไปเล่นที่นากัน ก็ทำให้คนโดนทิ้งอดร้องไห้ไม่ได้

          หญิงสาวคิดทบทวนถึงครั้งที่ดิวมีคนใหม่ เธอยังสัมผัสได้โดยที่ไม่ต้องมีใครมาบอก สักวันภรรยาของผู้จัดการก็คงสัมผัสได้เหมือนเธอ แต่แพทก็ยังแปลกใจ เมื่อคืนตั้งแต่ที่โรงงานมาจนถึงตอนนอน เขาไม่เห็นภรรยาของราเชนจะโทรมาหาสามีเลย และทำไมเขาถึงไม่โทรไปบอกภรรยาว่าจะไม่กลับ หญิงสาวยิ่งคิดยิ่งรู้สึกแปลกใจ ในความสัมพันธ์ของสามีภรรยาคู่นี้ แต่เธอคงไม่กล้าถาม สักวันถ้าเธอกับเขายังอยู่กันแบบนี้เธอคงได้รู้เอง

          “ทำไมกลับมาเร็วจังคะ”

          หญิงสาวสงสัยเพราะนี่ก็แค่เพียงบ่ายสองเอง แต่ราชันกลับที่คอนโดแล้ว

          “เอาไปเก็บในตู้ให้ผมหน่อย”

          ผู้จัดการไม่ตอบแต่กลับส่งเสื้อผ้าทำงานที่รีดมาเรียบร้อยยื่นให้ภรรยาคนใหม่เอาไปใส่ตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องน้ำ

          “คุณจะค้างที่นี่เหรอคะคืนนี้เห็นเตรียมเสื้อผ้ามาหลายชุด”

          แพทถามทันทีเมื่อเก็บเสื้อผ้าเสร็จแล้วเดินออกมาจากประตูห้องน้ำ

          “ใช่ ผมจะนอนนี่คืนนี้” ราเชนถอดเนกไทและนั่งลงบนโซฟาอย่างดูสบายใจ

         “แล้วที่บ้านคุณจะไม่ว่าเอาเหรอคะ”

          “ถ้าคุณหมายถึงภรรยาผม เขาไม่สนใจหรอกถ้าผมไม่หายไปนานเป็นเดือน หรือผมยังไปที่โรงงานอยู่ สำหรับเขาต้องการแค่นี้ นิศาเขาเป็นผู้หญิงที่ไม่ได้ต้องการให้สามีอยู่ด้วยตลอดเวลา หรือจริงๆ แล้วเขาไม่ต้องการเลย ผมยังไม่ค่อยแน่ใจ”

          สีหน้าคนตอบแสดงออกได้ถึงความน้อยใจ แพทจึงคิดว่าที่ราเชนมายุ่งกับเธอเพราะคงจะด้วยปัญหาครอบครัว แต่สำหรับเธอได้เป็นแค่คนคลายเหงาก็พอแล้ว เพราะหญิงสาวไม่คิดจะแย่งสามีใคร

          “ผมขอพักสักครู่นะ เดี๋ยวเราออกไปซื้อของสดมาใส่ตู้เย็นไว้ คุณทำอาหารเป็นไหม แต่ผมว่าสาวบ้านๆ อย่างแพทต้องทำเป็นแน่นอน”

          “พอได้ค่ะ แต่ส่วนมากแพททำเป็นแต่อาหารเหนือ อาหารบ้านๆ ไม่รู้ผู้จัดการจะกินเป็นไหม”

          หญิงสาวลืมตัวเรียกราเชนเสียเต็มยศ ทั้งที่เขาเคยสั่งห้ามแล้ว เมื่อรู้ตัวว่าเผลอเรียกผิดไป เธอจึงเอามือขึ้นมาปิดปาก เพื่อให้เขารู้ว่าเธอรู้ตัวว่าทำผิด

          “เอ้าอยากเรียกอะไรก็เรียก แต่ผมคงเรียกคุณว่าแพทนะ มันดูสนิทดีผมชอบ”

          แววตาที่เจ้านายมองมาที่หญิงสาว ทำให้แพทอดคิดเรื่องเมื่อคืนไม่ได้

          “มานั่งข้างผมหน่อย มีอะไรอยากจะคุยด้วย”

          จากสีหน้าเจ้าชู้ ก็เปลี่ยนเป็นจริงจังทันที่ จนหญิงสาวต้องรีบไปนั่งข้างๆตามที่เขาบอก

          “วันนี้อดีตแฟนคุณเขาเข้ามาขอโทษผม ผมเลยให้เขาย้ายไปทำงานแผนกเดียวกับแฟนใหม่เขา เพราะจะได้ไม่ต้องเจอหน้ากับคุณทุกวัน”

          พูดจบชายหนุ่มก็มองหน้าคนนั่งข้างๆ เหมือนต้องการจะดูว่าเธอรู้สึกอย่างไรที่จะไม่ค่อยได้เจอกับแฟนเก่าบ่อยๆเหมือนเคย

          “ขอบคุณผู้จัดการมากนะคะ แพทก็คิดอยู่ว่าถ้าเจอหน้าเขาจะทำหน้าอย่างไรดี ขอบคุณที่ทำให้แพท สบายใจขึ้นมากเลยค่ะ”

          เมื่อหญิงสาวตัวเล็กพูดแบบนี้ ราเชนก็รู้สึกพอใจและสบายใจ เพราะเขากลัวว่าภรรยาคนใหม่ของเขาจะยังมีเยื่อใยให้คนรักเก่าอยู่

          “เธอยังรักเขาอยู่ไหม”

ชายหนุ่มถามตรง จนคนฟังตกใจพูดไปออก หยุดชะงักไปสักพักกว่าจะคิดคำตอบได้

          “ตั้งแต่แพทโตมาก็มีดิวที่เป็นทั้งเพื่อนและคนรัก บางวันที่บ้านไม่มีอะไรจะกิน ดิวก็จะเอาไข่ ปลากระป๋องที่บ้านมาให้ ตอนแพทไม่สบายดิวก็มาช่วยพ่อทำนาแทนและขับรถพาแพทไปหาหมอ แพทคงเลิกรักดิวไม่ได้ เพียงแต่มันคงเป็นแค่เพียงความรักความผูกพันแบบเพื่อนเท่านั้น”

          หญิงสาวไม่รู้ว่าคำตอบของเธอจะถูกใจคนถามไหม แต่มันคือความรู้สึกของเธอจริงๆ

          “แล้วแพทคิดอย่างไรกับผม” ราเชนวนเข้ามาถึงความสัมพันธ์ของเขากับเธอ

         “คุณคือผู้มีพระคุณ คุณคือที่พึ่ง และตอนนี้คุณก็กลายเป็นสามีแต่แพทคงไม่กล้าบอกว่าตัวเองเป็นภรรยาของคุณ ขอแค่เป็นเพื่อนคลายเหงาก็คงมากพอแล้ว”

          “แล้วถ้าผมจะถือว่าคุณเป็นเมียผม แพทจะว่าอะไรผมไหม” ราเชนจับมือหญิงสาวมาวางบนตักของเขา

          “แพทเคยเป็นผู้หญิงที่ถูกคนรักนอกใจ และตอนนี้แพทก็กำลังเป็นผู้หญิงที่ทำให้คุณนอกใจภรรยา อย่าให้แพทต้องรู้สึกบาปมากไปกว่านี้เลยค่ะ”

คำตอบที่ที่จริงใจและไม่เรียกร้องอะไรของหญิงสาว ยิ่งทำให้คนตัวหนาที่จับมือเธอไว้ยิ่งรู้สึกทั้งห่วงทั้งสงสาร

“ผมเข้าใจ แต่ผมหวังว่าสักวันคุณจะรักผมเหมือนที่คุณเคยรักผู้ชายคนนั้น เรามาเริ่มต้นใหม่กัน ถึงแม้ว่าการเริ่มต้นชีวิตของคุณครั้งนี้ มันจะผิด แต่เวลาเท่านั้นที่จะบอกว่าเราใช่คู่กันไหม”

ราเชนเปลี่ยนจากนั่งเป็นนอนหนุนตักหญิงสาวแทนหลังจากพูดจบ และเพียงแค่เขาหลับตาได้ไม่นาน เสียงกรนเบาๆ ก็ทำให้แพทรู้ว่าคนที่นอนทับขาเธออยู่หลับสนิทไปแล้ว

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status