เล่นไปตามบทบาท

ตอนที่6

เล่นไปตามบทบาท

          “ข้าวผัดกระเพราไข่ดาวและต้มจืดร้อนๆ มาแล้วค่ะ ท่านผู้จัดการ”

         หญิงสาวเดินถือถาดอาหารมาวางที่โต๊ะ โดยที่ราเชนตามไปช่วยหยิบน้ำและแก้วจากในครัว

          “กลิ่นหอมมากเลย”

          “อาหารหรือแพทคะที่หอม”

          หญิงสาวแค่ต้องการพูดให้ตลก แต่มารู้ตัวว่าได้จุดไฟในตัวของชายหนุ่มเข้าแล้ว ก็เมื่อหันไปสบตาเขา

          “กินข้าวอิ่มแล้ว ผมขอกินแพทต่อเลยแล้วกัน”

          ราเชนก็ใช่เล่น พูดเหมือนตลก แต่ก็ทำเอาหญิงสาวรู้สึกเสียวท้องน้อยขึ้นมาทันที

ดึกมาแล้วทั้งคู่รีบเข้านอน แพทกลัวว่าราเชนจะนอนดึกและตื่นไปทำงานไม่ไหว ส่วนชายหนุ่มเองรีบนอนเพราะอยากใช้เวลาทำกิจกรรมก่อนนอนมากกว่า

“ผู้จัดการคะ ดึกแล้ว”

แพททำท่าดันตัวชาหนุ่มให้ออกห่างตัว ทั้งที่หัวใจมันร้องเรียกหาเขาแทบจะขาดใจ

“เรียกผู้จัดการอีกแล้วแบบนี้ต้องทำโทษ”

พูดจบเจ้านายสายหื่น ก็เริ่มซุกซนไปตามเรือนร่างของลูกน้องสาวทันที

หญิงสาวถึงปากจะปฏิเสธแต่ร่างกายส่วนอื่นมันกลับทำตรงข้าม

ปากหนาประกบเข้ากับร่องปากบาง ทั้งแลกลิ้นกันอย่างดุเดือน มีบางช่วยที่ราเชนรู้สึกหมั่นเคี่ยวก็แอบใช้ฟันขบเบาๆที่ลิ้นเล็กของหญิงสาว ยิ่งเป็นการกระตุ้นอารมณ์ให้กับอีกฝ่ายมากขึ้น

ครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรกความเขินอายก็พอมีอยู่บ้างแต่น้อยจนแพทกล้าที่จะเป็นฝ่ายรุกเร้าเอง เธอไม่รู้เหมือนกันว่าเธอทำแบบนี้ได้อย่างไรกัน ไปเอามาจากไหน เพราะตอนอยู่กับดิวเธอก็ทำได้แค่นอนอยู่เฉยๆเท่านั้น

ความเป็นชายในตัวของราเชนพร้อมกับการเข้าสำรวจถ้ำน้อยโหนกนูนแล้ว เขาจับมันและพาเข้าไปในถ้ำอย่างสมอารมณ์ ทุกจังหวะการเคลื่อนไหว หญิงสาวตอบรับได้เป็นอย่างดี สงครามรักครั้งนี้จบลงด้วยความอิ่มเอมใจของทั้งสองฝ่าย ก่อนที่ทั้งคู่จะพากันหลับไปในอ้อมกอดของกันและกัน

ผ่านมาหลายวันแล้วที่แพทลางาน เช้านี้คนที่โรงงานเริ่มพากันซุบซิบเรื่องที่ดิวกับแพทเลิกกัน โดยเฉพาะการที่หญิงสาวลางานถึงสามวันแล้ว คงต้องเกิดเรื่องไม่ดีแน่ๆ

ข่าวเรื่องการเลิกรายังไม่ทันจาง ก็ตามมาด้วยข่าวการย้ายแผนกของดิว ที่มาแบบด่วนมาก พนักงานทุกคนต่างพากันวิจารณ์ว่าดิวต้องไปทำอะไรผิดและฝ่ายบริหารคงรับรู้แน่ๆ

เช้านี้เป็นการกลับมาทำงานของแพทเป็นวันแรก เธอพยายามทำทุกอย่างให้เหมือนเดิม หลายคนพยายามถามเธอว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หญิงสาวก็ไม่ได้พูดไปมากกว่าแค่การบอกลับไปว่า ได้เลิกกับดิวแล้ว

โชคดีที่แพทไม่มีเพื่อนที่สนิทเพราะเธอมีแต่ดิวเพียงคนเดียวที่เป็นทั้งเพื่อนและแฟน เธอจึงไม่จำเป็นต้องเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ใครฟัง

“พวกเรารู้ว่ามันเป็นเรื่องส่วนตัว เอาเป็นว่าพี่เพื่อนๆทุกคนเป็นกำลังใจให้เธอนะ”

หัวหน้าที่แผนกเป็นตัวแทนของพนักงานทุกคน ในการให้กำลังใจเพื่อนร่วมงาน

“ขอบคุณทุกคนมากนะคะที่เป็นห่วงแพทมาโดยตลอด ตอนนี้แพทดีขึ้นแล้วค่ะ”

การทำงานในวันนี้ เธอกับดิวไม่ได้เจอหน้ากัน เพราะแผนกทั้งคู่อยู่คนละที่ แพทรู้สึกโล่งใจมากๆ เพราะไม่อยากเห็นหน้าคนที่ทำร้ายหัวใจเธออีก

หัวหน้าลงโอทีในช่วงเย็นให้กับแพทตามปกติ เพราะทุกครั้งที่มีโอที แพทจะอยากทำมาก ค่าล่วงเวลาที่ได้มากกว่าการทำงานตามปกติคือความสุขของหญิงสาวที่ต้องดูแลทั้งครอบครัว

“แพทพี่ลงชื่อเธอไปแล้ว แต่ไม่รู้ทำไมฝ่ายบุคคลตัดชื่อเธอออก”

หัวหน้าเดินมาบอกที่แผนกด้วยความแปลกใจ เพราะตั้งแต่มาทำงานที่นี่ ฝ่ายบุคคลไม่เคยตัดชื่อคนที่เขาส่งไป

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ แพทอาจจะได้โอทีบ่อยทางฝ่ายบุคคลอาจจะอยากให้เปลี่ยนคนบ้าง”

หญิงสาวรู้ได้ทันที ว่าใครคือคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ จึงได้พูดตัดบทไม่อยากให้หัวหน้าเธอไม่สบายใจ

“ฝีมือคุณใช่ไหมคะ เรื่องตัดชื่อแพทออกจากโอที”

วันนี้หญิงสาวกลับคอนโดเอง เพราะไม่อยากให้ใครสงสัย แต่เมื่อกลับมาถึงก็พบว่า เจ้านายของเธอนอนเล่นอยู่บนโซฟาแล้ว

“ก็ผมอยากอยู่กับคุณ เดี๋ยวผมจ่ายค่าแรงให้สองเท่าเลย”

ชายหนุ่มคว้าตัวหญิงสาวมากอด เหมือนคิดถึงเหลือเกินทำอย่างกับคนที่ไม่ได้เจอกันมานาน

“แพททำแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็กลับแล้ว คุณไม่เข้าใจหรอก ว่าเงินมันมีค่ากับคนที่เขาไม่มีขนาดไหน”

“ก็ผมบอกแล้วไง ว่าผมจ่ายให้สองเท่า ต่อไปนี้ไม่ต้องทำโอทีอีกแล้ว” คนตัวใหญ่หอมแก้งหญิงสาวในอ้อมกอด

“แพทไม่ได้หน้าเงินแบบนั้นนะคะ เงินที่ได้จากการหาด้วยตัวเองกับการขอคนอื่นมันต่างกัน”

“คนอื่นที่ไหน แพทเป็นภรรยาของผม ผมมีหน้าที่ดูแล และคุณก็ไม่ได้ขอผม ผมตอบแทนที่คุณคอยดูแลและทำให้ผมรู้สึกมีคุณค่าขึ้นมา”

ราเชนมองว่าการเติมเต็มที่หญิงสาวทำให้เขาได้มีความสุข มันมีค่ามากกว่าเงินที่เขาจะให้เธอเสียอีก

“พูดเหมือนตัวเองไม่มีคุณค่าอย่างนั้นแหละค่ะ คุณเป็นถึงลูกชายเจ้าของโรงงาน มีภรรยาที่แสนจะเหมาะสม มีเงินมีทุกอย่าง”

“แต่ไม่มีค่าไง” ราเชนสวนกลับอีกฝ่ายทันที

          “แพทคงไม่กล่าถามคุณหรอกนะคะ ว่าอะไรที่ทำให้คุณราเชนคิดว่าตัวเองไม่มีค่า แต่เอาเป็นว่า สำหรับแพทคุณเป็นมีค่าที่สุด เพราะคุณช่วยให้แพทหลุดพ้นจากความทุกข์ออกมาได้”

          คนที่มีเงินก็ไม่มีความสุขคนไม่มีเงินก็มีความทุกข์ ความสุขของแต่ละคนมันต่างกัน ราเชนได้แต่คิดในใจ เมื่อมองตามหญิงสาวตัวเล็กที่กำลังเดินเข้าครัวไปทำกับข้าวให้เขากิน

          “กินทุกวันห้ามเบื่อนะคะ” คนทำพูดหยอก

          “ยิ่งกินฝีมือใครคนหนึ่งทุกวัน มันต้องติดใจมากกว่าเบื่อนะ ถ้าอย่างนั้นผมมาอยู่กับแพททั้งวันแพทก็คงเบื่อแย่”

 ราเชนพูดจริงจัง ทั้งที่คนถามแค่ต้องการสร้างสีสันในโต๊ะอาหารเท่านั้น

“พูดเหมือนคุณจะอยู่กับแพททั้งชีวิต สุดท้ายคุณก็ต้องกลับไปอยู่กับภรรยา ตอนนี้แพทไม่คิดว่าต้องเบื่อคุณหรอกล่ะ คิดแค่ว่ากลัววันไหนคุณจะหายไปจากชีวิตแพทมากกว่า”

สาวโรงงานที่ชีวิตเกือบหมดสิ้นกำลังใจทุกอย่าง ได้พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยไว้ จนตอนนี้พระเอกคือชายคนเดียวในใจ แต่มันอยู่บนความไม่ถูกต้อง เธอรู้ดีว่าสักวันเขาก็ต้องไป

“อนาคตไม่มีใครตอบได้ ปัจจุบันคุณกับผมยังมีกันและกันก็พอ”

ราเชนเป็นผู้ชายที่ปากหวานที่สุดตั้งแต่หญิงสาวเคยพบเจอมา ความปากหวานมันดูมีความจริงใจซ่อนอยู่ในนั้น เธอเชื่อทุกอย่างที่เขาพูดและพร้อมที่จะทำตามเสมอ

คืนนี้ราเชนนอนกับภรรยาคนที่สองแค่เพียงเที่ยงคืน ก่อนที่จะกลับบ้านเพราะชาติชายบิดาของเขา ได้ข่าวจากการสอบถามแม่บ้านที่บ้านว่าลูกชายของเขาไม่ได้กลับมานอนบ้านหลายคืนแล้ว

“แพทอยู่ได้ค่ะ กลับไปหาคุณนิศาเถอะค่ะ อย่าทำให้          แพทต้องบาปไปมากกว่านี้เลย”

ปากกับหัวใจไม่ตรงกัน แต่หญิงสาวไม่อยากเป็นบาปเพราะทำร้ายหัวใจผู้หญิงที่เขาไม่เคยทำร้ายเธอ