ตอนที่ 35 คำเตือน และ คำลวง

เอรอสและไอลีนซุ่มดูเหตุการณ์อยู่เงียบๆ จากจุดที่ถูกซุ่มดูอยู่ ใบหน้าไอลีนเคร่งเครียดขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเธอเห็นบอสขององค์กรยืนอยู่กลางห้อง จ้องมองผู้หญิงที่คุกเข่าลงอย่างเย้ยหยัน พลังแผ่พลังกดดันหญิงสาวอย่างหนักหน่วง จนเธอต้องสร้างมานาเบาบางขึ้นมาปกป้องตัวเอง แม้จะใกล้หมดแรงเต็มที แต่เธอก็ยังดิ้นรมไม่ยอมจำนนอยู่

แววตาโกรธพลุ่งพล่านในดวงตาของไอลีน เหมือนเธอพร้อมจะพุ่งเข้าไปจัดการในทันที แต่เอรอสที่ยืนอยู่ข้างๆจับสังเกตความเครียดของเธอได้ เขาหันไปมองเธออย่างนิ่งๆ ก่อนเอ่ยเตือนด้วยเสียงเรียบ

“นี่เธอกำลังคิดจะทำอะไร?”

ไอลีนสบตาเขา แม้จะพยายามสะกดอารมณ์ แต่แววตามุ่งมั่นนั้นบอกชัดเจนว่าเธออยากจะช่วยหญิงสาวคนนั้นให้ได้ ไม่ว่าต้องเสี่ยงแค่ไหน เธอกระชับปืนในมือแน่น ตั้งใจจะลงมือเต็มที่ แต่ก่อนที่เธอจะเคลื่อนไหว เอรอสก็คว้าข้อมือเธอไว้แน่น พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

“อย่าไป ถ้าเธอพุ่งเข้าไปตอนนี้ เธอตายแน่ๆ” เขามองเข้าไปในดวงตาเธอเพื่อย้ำให้รู้ถึงความเสี่ยงที่เกิดขึ้น

“ผู้ชายคนนั้นมีถึงสามวงแหวน ระดับเธอที่มีแค่วงแหวนเดียวจะทำอะไรเขาได้?”

ไอลีนสะบัดข้อมือออกด้วยท่าทางดื้อดึง แววตาเด็ดเดี่ยว “ถ้านายไม่ช่วย ฉันจะจัดการเอง!” เธอกำลังจะหันไป แต่เอรอสถอนหายใจอย่างหนักใจ ก่อนจะคว้าอะไรบางอย่างจากกระเป๋าออกมา

“ถ้าเธอจะไป งั้นเอานี่ไปด้วย” เขายื่นขวดใสเล็กๆสองขวดให้ หนึ่งในนั้นบรรจุแมลงสีดำประหลาด ขนาดส่วนท้องใหญ่ผิดปกติ อีกขวดเป็นโพชั่นสีฟ้าในขวดเก่าๆ

“ขวดนี้เป็นโพชั่นฟื้นฟู ใช้เมื่อเริ่มหมดแรง ส่วนขวดนี้…” เขาชี้ไปที่ขวดแมลง“ปามันใส่ผู้ชายคนนั้น มันจะทำให้อีกฝ่ายใช้มานาไม่ได้ชั่วคราว ใช้มันในตอนที่จนมุมจริงๆเท่านั้น”

ไอลีนรับขวดมา แววตาเธอลังเลเล็กน้อย แต่ก็พยักหน้าเบาๆ ก่อนจะเหลือบมองในกระเป๋าของเธอเพื่อเช็คแก่นพลังงานมอนสเตอร์สีแดงและสีฟ้าที่พกมาด้วยอย่างรวดเร็ว พวกมันจะช่วยเติมพลังให้ปืนของเธอได้หากจำเป็น

เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเอรอส สงสัยว่าเขาจะทำอะไรต่อ

“แล้วนายจะทำอะไร?”

เอรอสหันไปมองกลุ่มลูกสมุนที่กระจายอยู่พื้นที่โดยรอบ ก่อนจะหันกลับมามองเธอ

“ฉันจะล่อพวกที่เหลือไปให้ออกห่างจากที่นี่ ระหว่างนั้นเธอถ่วงเวลาบอสมันไว้สัก 15 นาที พอฉันล่อมันออกไปแล้ว จะกลับมาช่วยเธอ”

ไอลีนพยักหน้ารับแผนของเขาอย่างเข้าใจ ขณะที่เอรอสเตรียมตัวจะเคลื่อนไหว เขามองเธอด้วยแววตาที่มีเลศนัยบางอย่าง แฝงไปด้วยความเคร่งขรึม และ ความคาดหวังเขาพูดขึ้นช้าๆทิ้งท้ายเอาไว้

“จำเอาไว้ ถ้าไม่ไหว ให้หนีทันที ต่อให้ต้องทิ้งผู้หญิงคนนั้นก็ตาม”

ไอลีนสะอึกไปเล็กน้อย คำพูดนั้นทำให้เธอรู้ว่าเอรอสไม่ต้องการให้เธอเสี่ยงโดยเปล่าประโยชน์ แต่แววตาคู่นั้นของเขาก็เหมือนจะมองลึกเข้ามา ประเมินว่าเธอจะตัดสินใจอย่างไรเมื่อถึงเวลาที่ต้องเลือกระหว่างตัวเองกับชีวิตของผู้อื่น

ไอลีนเม้มปากแน่น มองเอรอสที่เริ่มเคลื่อนไหวอย่างเงียบเชียบ ก่อนที่เขาจะหายลับเข้าไปในความมืด เธออดรู้สึกถึงน้ำหนักของคำพูดสุดท้ายที่ทิ้งไว้ไม่ได้ แม้เขาจะพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง แต่ส่วนหนึ่งของเธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกท้าทาย ราวกับเขากำลังทดสอบจิตใจของเธออยู่

เธอสูดหายใจเข้าลึก พยายามสงบใจให้มั่นคง เสียงสะท้อนของเธอเตือนตัวเอง“ฉันจะไม่ล้มเหลว...ไม่ว่ายังไงก็ตาม” แววตามุ่งมั่นที่เคยสะท้อนความโกรธกลับสลายกลายเป็นความมุ่งมั่นแท้จริง

ขณะที่เธอเคลื่อนเข้าใกล้จุดที่บอสยืนอยู่ ไอลีนเก็บขวดทั้งสองไว้ใกล้มือ สายตาจับจ้องไปยังศัตรูตรงหน้า เขายังคงมองหญิงสาวที่คุกเข่าด้วยแววตาเย้ยหยัน ไม่ได้สังเกตถึงเธอที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด เธอกำปืนแน่นพร้อมจะเปิดฉากการโจมตีทันทีที่มีโอกาส

ทันใดนั้น เธอก็เห็นสัญญาณจากเอรอส เสียงขวดแตกดังขึ้นมา พร้อมๆกับที่เขาถือถุงขนาดใหญ่พาดหลังเอาไว้ เขาในตอนนี้ล่อพวกลูกสมุนออกไปได้จนหมด ทิ้งเพียงบอสขององค์กรที่หันมามองเสียงที่เกิดขึ้น และ หญิงสาวผู้หมดแรงอยู่เบื้องหน้า ไอลีนตัดสินใจทันที 

เธอก้าวออกมาจากที่ซ่อน เสียงปืนของเธอดังกึกก้องในห้องมืด ตรงเข้าเป้าหมายอย่างแม่นยำ ลูกกระสุนพลังงานพุ่งเข้าใส่บอสเต็มแรง

เขาเซเล็กน้อย แต่ก็กลับมายืนอย่างมั่นคงภายในเสี้ยววินาที ใบหน้าแฝงรอยยิ้มเยือกเย็นอย่างน่ากลัว แววตาเขาจับจ้องเธอราวกับล้อเล่น

“โอ้ว นี้มันแม่สาวน้อยคนใหม่ที่เขาล่ำลือกันนี้น่า”เขายิ้มเล็กน้อย ราวกับได้เห็นของเล่นชิ้นใหม่ ก่อนจะมองร่างกายเของเธออย่างละเอียด แล้วพูดขึ้นมา

“ก็ว่าจะไปจับตัวมาอยู่หรอก แต่ไม่คิดเลยว่าจะเธอจะมาที่นี้ด้วยตนเอง”

ไอลีนยิงปืนอีกครั้งหลังจากที่บอสพูดจบ กระสูนอีกนัดพุ่งตรงไปที่ท้ายทอยเขา แต่กลับถูกปิดกั้นด้วยเกราะมานาที่เคลือบอยู่บนผิวบางๆ ก่อนที่เธอจะโหมยิ่งกระสุดต่อไปอีกหลายชุด 

กระสุนทุกนัดที่ยิงออกไปไม่สร้างความเสียหายกับบอส แต่เธอก็พยายามรักษาระยะห่างเพื่อล่อเขาออกมาจากผู้หญิงคนนั้น พลางถอยหลังอย่างระมัดระวังเพื่อไม่ให้เสียสมดุล

"เจ้าคิดว่าสิ่งนั่นจะทำอะไรข้าได้หรือ?" บอสกล่าวด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมปรากฏบนใบหน้า ขณะก้าวเข้ามาใกล้เธออย่างมั่นใจ

ในวินาทีที่ไอลีนเห็นว่าบอสเริ่มออกห่างจากหญิงสาวมากขึ้น สายตาของเธอก็หันไปที่หญิงสาวอีกคนที่คุกเข่าอยู่ไม่ไกล เธอจึงรีบโยนขวดโพชั่นไปให้ หวังว่าอีกฝ่ายจะช่วยเธอสู้เพื่อถ่วงเวลา

แต่ทันทีที่หญิงสาวดื่มโพชั่นเสร็จ กลับรีบลุกขึ้นหนีไปโดยไม่หันกลับมามอง ไอลีนรู้สึกผิดหวังเป็นอย่างมาก เธอกัดฟันแน่น คำสาบานในใจดังก้องว่ายังไงเธอก็ต้องถ่วงเวลาให้หญิงสาวคนนั้นหนีไปให้ไกลที่สุดก่อน

บอสหันไปมองที่หญิงสาวที่จากไปเล็กน้อย ก่อนจะหันมาหรี่ตามองเธออย่างโหดเหี้ยม พลางรวมพลังมานาในมือจนเกิดเป็นมวลดินขนาดใหญ่ที่แฝงพลังทำลายล้าง เขาสะบัดมือส่งมวลดินนั้นพุ่งเข้าใส่เธอโดยไม่มีความลังเล

ไอลีนกระโดดหลบอย่างว่องไว แต่มวลดินแตกกระจายเป็นเศษหินที่เฉียดร่างของเธอไปเพียงนิดเดียว แต่ก็ทิ้งรอยแผลเล็กๆบนแขนและขาของเธอ เธอถอยหลังไปอีกหลายก้าว พยายามรักษาระยะห่างไว้ ขณะที่บอสค่อยๆเดินเข้ามาใกล้อย่างเยือกเย็นและมั่นใจ ทุกนัดที่เธอยิงออกไปกลับมีเพียงผลกระทบเล็กน้อยต่อเกราะที่ถูกสร้างขึ้น มันทำได้เพียงหยุดการเคลื่อนไหวของเขาเพียงเสี้ยววินาที

"เจ้านี่ช่างดื้อรั้นเสียจริง" บอสพูดเสียงเย็น พลางแผ่พลังมานาออกมามากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ไอลีนยกปืนขึ้นเหนี่ยวไกอีกครั้ง กระสุนที่ปล่อยออกไปครั้งนี้แทบไม่ระคายผิวเขาเลย แต่เธอก็ยังไม่หยุด เธอยังคงยิงซ้ำๆ เพื่อหาทางชะลอการเคลื่อนไหวของเขา ทำให้บอสเริ่มแสดงความไม่พอใจออกมา

“เจ้าคิดว่าจะยื้อเวลาได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว?” เขาถามด้วยเสียงเย้ยหยัน พร้อมยื่นมือขึ้นสร้างมวลดินอันใหม่ที่ใหญ่กว่าเดิม

ไอลีนรู้สึกถึงแรงกดดันที่พุ่งเข้ามา หัวใจของเธอเต้นถี่ด้วยความตึงเครียด แต่ในที่สุด เธอก็ตัดสินใจ เธอรีบดึงแก่นมานาสีแดงออกมาใส่ในปืน พลังมหาศาลที่ถูกอัดแน่นอยู่ในแก่นมานานั้นแผ่กระจายออกมาจากปืน จนทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าวในทันที ปลายกระบอกปืนเปล่งแสงสีแดงเข้ม เธอเล็งไปที่บอสและเหนี่ยวไกอย่างแน่วแน่ กระสุนที่เสริมพลังมานาพุ่งตรงเข้าสู่เกราะของบอสอย่างจังจนมันแตกออกเป็นเสี่ยงๆ

บอสชะงักไปเล็กน้อย สายตาเย็นชาของเขาหยุดลงที่เธอ ขณะที่รอยยิ้มเหี้ยมปรากฏขึ้น เธอรู้ดีว่าการโจมตีนี้ยังไม่เพียงพอ หลังจากแก่นมานาสีแดงถูกขับออกมา เธอจึงรีบใส่แก่นมานาสีแดงอีกก้อนเข้าไปใหม่ พลังที่แผ่ออกมาจากปืนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนเธอสัมผัสได้ถึงความร้อนแรงในอากาศ

"คราวนี้แหละ แกโดนแน่!" เธอตะโกนพลางเหนี่ยวไก กระสุนมานาพุ่งทะลุเข้าหาบอสอีกครั้ง คราวนี้กระสุนสีแดงเข้มเจาะเข้าไปในเกราะที่กำลังผสานขึ้นมาใหม่ และ สร้างรอยแผลลึกบนร่างกายของเขา บอสเซถอยไปข้างหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะตั้งหลักพร้อมกับตะโกนออกมาด้วยความโกรธ

บอสแผ่พลังมานาออกมารอบตัวจนพื้นดินสั่นไหว ไอลีนรู้สึกว่าตอนนี้เขากำลังโมโหอย่างที่สุด ขณะที่มันกำลังเคลื่อนไหว เข้ามาใกล้มากขึ้น แต่มานาของเธอกำลังลดลงเรื่อยๆ จากการใช้เวทย์เสริมพละกำลังให้ตนเอง

ไอลีนกัดฟันแน่น เตรียมรับมือกับการโจมตีที่รุนแรงกว่าเดิม เธอกลับไปใช้แก่นมานาสีฟ้าต่อ แล้วยิงกระสุนมานาสวนกลับอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าความเร็วในการหลบหลีก และ ความแม่นยำจะลดลงจากความเหนื่อยล้า แต่เธอยังคงเคลื่อนไหวไม่หยุด พยายามถ่วงเวลาให้มากที่สุด

บอสเพิ่มความเร็วและความรุนแรงของการโจมตี มวลดินขนาดใหญ่ถูกก่อตัวขึ้นในมือของเขาอีกครั้งก่อนจะพุ่งเข้าใส่เธอด้วยแรงมหาศาล “ยอมแพ้เสียเถอะ!” บอสตะโกนลั่น ไอลีนกระโดดหลบ แต่ขาอ่อนแรงจากการต่อสู้จนเสียการทรงตัว ล้มลงกับพื้น บอสเห็นโอกาส รีบเข้าประชิดตัวเธอ และ ระดมโจมตีด้วยพลังมานาอย่างไม่ปรานี

ขณะที่เขารวบพลังเตรียมโจมตีอีกครั้ง ไอลีนตัดสินใจคว้าขวดเล็กที่มีแมลงสีดำอยู่ข้างใน ซึ่งเอรอสบอกว่าจะหยุดการไหลเวียนมานาได้ เธอขว้างขวดใส่เขาเต็มแรง ขวดแตกออก แมลงสีดำพุ่งออกมาเกาะบนตัวของบอส เขาชะงักไปเล็กน้อย มองแมลงที่เกาะบนตัวด้วยสีหน้าเยือกเย็นและสงสัย เขาหันกลับมามองไอลีนและหัวเราะเยาะ 

"คิดว่าเจ้าแมลงตัวน้อยนี่จะทำอะไรข้าได้หรือ?" เขากล่าวเย้ยหยัน ความโกรธในดวงตาฉายชัดยิ่งกว่าเดิม

ไอลีนรู้ทันทีว่าเธอโดนเอรอสหลอก แมลงนั้นไม่มีผลใดๆแต่บอสยังคงแสดงออกถึงความโกรธที่ยิ่งทวีขึ้น