ตอนที่ 52 ผู้ครอบครองแก่นสีดำ

ห้องลับใต้ดิน คลินิก

หลังจากตกลงแผนการทั้งหมด พวกเขาเดินลงไปยังห้องทดลองใต้ดินของคลินิก โจชัวถือกล่องที่ใส่อุปกรณ์และแก่นเวทย์สีดำไว้ในมือ ขณะที่เอรอสเดินตามหลังมาเงียบๆ ความเงียบครอบงำบรรยากาศ มีเพียงเสียงฝีเท้าของทั้งสองที่ดังก้องในทางเดินแคบ

เมื่อมาถึงห้องทดลองใต้ดิน ประตูเหล็กบานหนาถูกปิดอย่างแน่นหนา โจชัวเปิดสวิตช์ไฟ เผยให้เห็นเครื่องมือและอุปกรณ์มากมายที่จัดวางไว้อย่างเป็นระเบียบ โต๊ะกลางห้องมีเตียงหินสำหรับการผ่าตัด โจชัววางกล่องลงก่อนหันไปมองเอรอส

“ฉันต้องถามอีกครั้ง” โจชัวพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “แน่ใจแล้วใช่ไหมว่าจะทำตอนนี้? อย่างน้อยถ้ามีเวลาเตรียมตัวอีกสักวัน…”

เอรอสส่ายหัว “ไม่จำเป็น เริ่มลงมือกันเถอะ” น้ำเสียงหนักแน่นแต่แฝงความกดดัน

โจชัวถอนหายใจยาว “ก็ได้… ถ้างั้นขึ้นไปนอนบนเตียง ผมจะเตรียมทุกอย่างให้พร้อมก่อน”

เอรอสปีนขึ้นไปนอนบนเตียงหิน เย็นเยียบจากพื้นหินแผ่ซ่านผ่านร่างกาย แต่เขากลับไม่ใส่ใจ สายตาจับจ้องไปยังเพดานห้อง ขณะที่โจชัวจัดเตรียมเครื่องมือ มีดเวทย์เรืองแสงสีฟ้า และแก่นเวทย์สีดำที่ยังคงเปล่งประกายลึกลับ

“ถึงจะมั่นใจในฝีมือ” โจชัวพูดขึ้นขณะเตรียมเครื่องมือ “แต่เรายังไม่รู้ว่าแก่นนี่มันมาจากตัวอะไร ทางที่ดีควรเปลี่ยนไปใช้อันอื่น—”

“แก่นอื่นๆอัตราการถ่ายพลังเวทย์สูงไม่เท่ากับเจ้านี่” เอรอสพูดแทรกด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงความมุ่งมั่น “มันเป็นของที่ดีที่สุดแล้ว และ ไม่อยากเปลี่ยนไปใช้อันอื่นหลายรอบ”

เขาหันไปมองแก่นเวทย์ในมือของโจชัว ดวงตาฉายแววแน่วแน่ แม้ในใจยังมีความลังเล แต่ศักยภาพของมันนั้นน่าเหลือเชื่อ

“ก็ได้…” โจชัวพูดพร้อมถอนหายใจ “ถ้านายยืนกรานแบบนี้ ผมจะไม่รั้งเอาไว้แล้ว”

โจชัวเริ่มติดตั้งอุปกรณ์ทุกชิ้นเข้าที่ เครื่องมือเวทย์ถูกตั้งค่าพร้อมสำหรับการผ่าตัด เอรอสสูดลมหายใจลึก พยายามทำใจให้นิ่ง เขาค่อยๆ ปล่อยพลังเวทย์จากหัวใจออกมาอย่างรุนแรง แสงสีแดงเข้มเริ่มแผ่ซ่านไปทั่วห้อง

เอรอสกัดฟันแน่น พยายามควบคุมความเจ็บปวดที่แผ่ซ่านไปทั่วร่างกาย ทว่าเขากลับรู้สึกถึงบางสิ่งที่กำลังเคลื่อนไหวในหัวใจ ยิ่งพลังเวทย์หลั่งไหลมากขึ้น จิตวิญญาณที่อยู่ในส่วนลึกของหัวใจก็เริ่มตอบสนองอย่างชัดเจน เปลือกที่ห่อหุ้มมันค่อยๆ แตกออก เผยความเชื่อมโยงลึกซึ้งที่เริ่มหลอมรวมเข้ากับตัวเขาทีละน้อย

ความรู้สึกรุนแรงนั้นคล้ายกับสิ่งที่ซ่อนเร้นภายในกำลังตื่นขึ้น เสียงสะท้อนแห่งพลังเรียกร้องให้เขาเร่งการผสาน แม้หัวใจจะร้าวราน เอรอสยังคงปลดปล่อยพลังเวทย์ออกมาอย่างไม่หยุดยั้ง

เครื่องมือรอบตัวสั่นสะเทือนรุนแรง ขณะที่โจชัวจับจ้องสถานการณ์ "เกราะเวทย์รอบหัวใจนายกำลังอ่อนลง เร่งพลังอีก!"

เอรอสไม่มีทางเลือก แม้ความเจ็บปวดจะพุ่งทะลุขีดจำกัด แต่เขายังดึงพลังจากส่วนลึกในตัวออกมา ทันใดนั้น ทุกอย่างรอบตัวกลับพร่ามัวลง และในเสี้ยววินาที จิตใจของเขาก็ถูกพาเข้าสู่ภาพแห่งความทรงจำอันลึกลับที่เขาไม่เคยพบเจอมาก่อน...

ความทรงจำที่หลั่งไหล

แสงสีขาวเจิดจ้าปกคลุมรอบตัวเขา ความเงียบงันลึกล้ำมีเพียงเสียงหัวใจที่เต้นดังชัดอยู่ในหู โลกที่เคยหนักอึ้งเบาหวิวไปในชั่วพริบตา ภาพตรงหน้าเริ่มปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ เขาอยู่ในร่างของชายคนหนึ่ง ดวงตาจับจ้องไปยังหญิงสาวในชุดเดรสสีขาวที่พลิ้วไหวราวกับต้องลม

เธอมีผมสีดำยาวสลวย เงาสีดำของมันสะท้อนแสงอย่างงดงาม ดวงตาของเธอฉายความอบอุ่น ท่าทางของเธอทั้งไร้เดียงสาและเปี่ยมไปด้วยความสง่างาม หญิงสาวยิ้มบางๆ ให้เขา รอยยิ้มนั้นราวกับจะละลายทุกความกังวลในใจ

“ไลลา ฉันสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป” เสียงที่ออกจากปากเขานุ่มลึกและหนักแน่น ราวกับเป็นคำมั่นที่ฝังรากลึกในหัวใจ

หญิงสาวเงยหน้าขึ้นสบตาเขา รอยยิ้มหวานเยิ้มทำให้บรรยากาศรอบตัวอ่อนโยนยิ่งขึ้น “อืม ไรอัส ฉันก็สัญญาเหมือนกัน” เสียงเธอแผ่วเบา แต่ชัดเจนดุจเสียงเพลง

ทว่าในขณะนั้น ความคิดหนึ่งแล่นวาบเข้ามาในใจเอรอส—นี่มันแม่มดที่ฝังหัวใจของไรอัสไว้ในตัวเขา ถึงแม้บรรยากาศรอบตัวจะแตกต่างอย่างเห็นได้ชัด แต่เขาจำเธอได้ รอยยิ้ม ดวงตา และท่าทางทั้งหมดของเธอชัดเจนในความทรงจำของเขา

เขาพยายามจับรายละเอียดทุกอย่างในภาพนี้ แต่หัวใจก็สั่นไหวด้วยความสงสัยและความสับสนในเวลามี่เสียงๆหนึ่งดังขึ้น

“แหม ดูหวานชื่นกันจัง เพลาๆ หน่อยสิ”

เขารู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของร่างที่เขาสิงอยู่ ชายหนุ่มค่อยๆ หันกลับไป หญิงสาวอีกคนยืนอยู่ตรงนั้น ผมสีขาวของเธอเปล่งประกายราวกับแสงจันทร์ ใบหน้าเธอพร่ามัวด้วยหมอกบาง แต่เสียงของเธอนั้นฟังดูคุ้นเคย

เธอยืนกอดอกพร้อมรอยยิ้มมุมปากเล็กๆ แววตาของเธอเปี่ยมไปด้วยความขบขันและเย็นชาในเวลาเดียวกัน บรรยากาศรอบตัวเริ่มเปลี่ยนไป ความอึดอัดบางอย่างแทรกตัวเข้ามาในห้วงความทรงจำ

ก่อนที่เขาจะทันได้จดจำสิ่งใดเพิ่มเติม ภาพเหล่านั้นกลับเลือนหายราวกับถูกฉีกออกจากจิตใจ เขากลับมาสู่ความจริงอีกครั้ง ท้องห้องทดลองยังคงสั่นสะเทือนด้วยพลังเวทย์ที่พุ่งพล่าน เสียงเครื่องมือดังสะท้อนรอบตัว

เอรอสลืมตาขึ้น สูดลมหายใจลึก ทว่าหัวใจกลับยังหนักอึ้ง ความทรงจำเหล่านั้นทิ้งคำถามไว้มากมาย—ทั้งไลลา ผู้หญิงผมขาว และความเชื่อมโยงที่เกี่ยวพันกับเขาและไรอัส…

โจชัวเช็ดเหงื่อบนหน้าผาก มองเครื่องมือที่เริ่มหยุดทำงาน เขาเดินมาหยุดข้างเตียง เอรอสที่ยังนอนหายใจหนัก สีหน้าแฝงความอ่อนล้าจากการผ่าตัด

“เสร็จสิ้นแล้ว” โจชัวพูดพร้อมตรวจชีพจรพลังเวทย์ของเอรอส “เป็นยังไงบ้าง? พอไหวไหม?”

เอรอสลืมตาช้าๆ ก่อนดันตัวขึ้นนั่ง สูดลมหายใจลึก พยายามปรับสมดุลพลังในร่างกาย “เจ็บ…แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายไปกว่าที่คิดไว้” เขาตอบด้วยเสียงแผ่วเบา

“คุณทำได้ดี” โจชัวตอบพร้อมรอยยิ้มจางๆ “แต่ผมหวังว่าเราจะไม่ต้องเจออะไรแบบนี้อีกครั้ง ถ้ามันผิดพลาดขึ้นมา...”

“แต่มันไม่ผิดพลาด” เอรอสตอบทันควัน สายตานิ่งเรียบ “และฉันไม่มีทางเลือก จำเป็นต้องรีบใช้มัน”

โจชัวนิ่งเงียบ มองอีกฝ่ายด้วยแววตากังวล ก่อนถอนหายใจ “ก็จริงของคุณ แต่ยังไงก็หวาดเสียวอยู่ดี มาดูกันหน่อยว่าร่างกายของคุณเป็นยังไงบ้าง”

เขาเดินไปหยิบเครื่องมือบางชิ้นกลับมา ก่อนเริ่มตรวจสอบร่างกายของเอรอสอย่างละเอียด สัมผัสพลังเวทย์ที่แผ่ออกมาจากร่างกาย และใช้เครื่องมือตรวจสอบแก่นมานาที่ฝังอยู่ในหัวใจของอีกฝ่าย

“ทุกอย่างสมบูรณ์” โจชัวพูดในที่สุด “แก่นมานาฝังอยู่ในหัวใจคุฯอย่างมิดชิด พลังเวทย์ของมันหลอมรวมกับหัวใจได้อย่างราบรื่น ไม่มีอาการคลุ้มคลั่งหรือผลข้างเคียงที่น่าเป็นห่วง” เขาวางเครื่องมือลงพร้อมมองเอรอสด้วยความพอใจเล็กน้อย “แต่คุณควรพักฟื้นสักหน่อยก่อนจะใช้พลังเต็มที่”

เอรอสพยักหน้าเล็กน้อย พูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“ขอบคุณสำหรับคำแนะนำ ฉันจะระวังเอาไว้”  

โจชัวเดินไปเก็บเครื่องมือเข้าที่ ก่อนจะหันกลับมา “แล้วผู้หญิงที่คุณพามาด้วย จะเอายังไงต่อ?”

เอรอสหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง สายตาเย็นชาและหนักแน่น “เธอยังจำเป็นอยู่ ตัวตนของ ‘อาร์วิน’ ยังมีประโยชน์ต่อแผนการของฉัน”

“ถ้าอย่างนั้น คุณจะจัดการยังไง?” โจชัวถามเสียงเรียบ แต่แฝงด้วยความระมัดระวัง

“ต้องล้างสมองเธอนิดหน่อย” เอรอสตอบตรงไปตรงมา “แค่พอให้เธออยู่ในกรอบที่ควรจะเป็น แม้ผลกระทบอาจทำให้การเรียนรู้ของเธอช้าลง แต่ไม่มีทางอื่นที่ดีกว่านี้”

โจชัวมองหน้าเอรอสครู่หนึ่ง ก่อนพยักหน้าเบาๆ “ผมไม่รู้ว่าคุณตั้งใจจะทำอะไร แต่ถ้ามันจำเป็น ผมจะช่วย” น้ำเสียงเขาเรียบนิ่ง แฝงด้วยความจริงจังและลังเลเล็กน้อย

เอรอสสบตาเขา สายตาแน่วแน่ “ขอบคุณที่เข้าใจ” เขาหยุดครู่หนึ่งก่อนพูดต่อ “การที่สามารถควบคุมเธอได้ ก็จะช่วยลดความเสี่ยงที่ความลับเรื่องพลังของฉันจะรั่วไหล”

โจชัวถอนหายใจยาว แต่ไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม เพียงเดินไปหยิบเสื้อคลุมขึ้นมาสวม จากนั้นจึงหันไปเปิดกล่องไม้เก่าที่วางอยู่มุมห้อง เขารื้อของในนั้นอย่างระมัดระวัง และหยิบเมล็ดพันธุ์ของพืชชนิดหนึ่งขึ้นมาดู พลิกไปมาเหมือนกำลังตรวจสอบสภาพของมันก่อนจะเก็บมันไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุม

“ถ้าอย่างนั้น ไปกันเถอะ เธอยังรออยู่ข้างบน” เขาเอ่ยขึ้นหลังจากปิดกล่อง

เอรอสพยักหน้า ลุกขึ้นยืน แม้ร่างกายจะยังเจ็บปวด เขาเดินตามโจชัวขึ้นบันไดหินไปยังคลินิกด้านบน โดยมีความคิดวางแผนครั้งต่อไปหมุนเวียนอยู่ในหัวอย่างเงียบงัน