ตอนที่ 6 เงาในอดีต

เอรอสพยักหน้าช้าๆเมื่อชื่อของ ไรอัส อาร์แคนเทีย ถูกกล่าวถึง ชายผู้เป็นตำนานจอมเวทผู้บุกเบิกเส้นทางเวทมนตร์ ชื่อของเขายังคงเป็นที่เล่าขานแม้เวลาจะผ่านไปนับหมื่นปี สายตาของเอรอสจับจ้องหญิงสาวตรงหน้า ราวกับเขาได้เห็นภาพของชายในตำนานนั้นสะท้อนออกมาผ่านดวงตาของเธอ

“หลายหมื่นปีที่แล้ว ไรอัส อาร์แคนเทีย คือชื่อที่ไม่มีใครไม่รู้จัก เขาเป็นจอมเวทที่ปฏิวัติโลกเวทมนตร์ จนทำให้ผู้คนเคารพนับถือเขาด้วยความศรัทธา แต่ทว่าหลังจากการต่อสู้ครั้งใหญ่ที่ทำให้เขาหายตัวไป ไม่มีใครรู้ว่าเขาไปที่ไหน ตำนานของเขากลับกลายเป็นเครื่องหมายคำถามที่ยังไม่มีใครหาคำตอบได้” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงด้วยความเศร้า

“แล้ว... ประวัติศาสตร์ของไรอัสมีบางส่วนที่ขาดหายไป ไม่มีใครรู้ว่าวาระสุดท้ายของเขาเป็นอย่างไร” เอรอสกล่าว น้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย “มันทำให้ฉันรู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในเรื่องนี้”

“ใช่… ไม่มีใครรู้จุดจบของไรอัส... เขาหายตัวไป เหลือเพียงแค่ตำนานที่บอกเล่าถึงความยิ่งใหญ่ แม้ฉันจะรู้ แต่... นั่นเป็นสิ่งที่ไม่สามารถพูดได้” เธอหยุดไปชั่วครู่ ดวงตาของเธอวูบไหว แสดงให้เห็นถึงความเจ็บปวดที่เก็บซ่อนอยู่ในใจ

“ทำไม? มีอะไรที่ทำให้เธอไม่สามารถพูดได้?” เอรอสถามกลับอย่างใจเย็น แต่ในใจเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้

“หัวใจของไรอัส... มันไม่ใช่แค่พลังเวทมนตร์ แต่เป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับฉัน” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง

“มันคือสิ่งที่เชื่อมโยงฉันกับเขา... ฉันไม่สามารถบอกเล่าอะไรได้มากกว่านี้ มันเกี่ยวกับเจตจำนงของโลก”

เอรอสได้ยินเสียงสะอื้นเล็กน้อยในน้ำเสียงของเธอ เขาสังเกตเห็นความเจ็บปวดที่ฝังลึกในดวงตาของเธอ ซึ่งทำให้เขารู้สึกถึงความเชื่อมโยงระหว่างความทรงจำและความรู้สึกที่เธอเก็บซ่อนอยู่

“ถ้าอย่างนั้น เธอ... ยอมให้ฉันใช้หัวใจของคนที่เธอเคยรักได้จริงๆ หรือ?”

เธอชะงักเล็กน้อย ความลังเลฉายชัดในแววตาของเธอ คำถามนั้นเหมือนกระแทกเข้ากลางใจของเธอ

“ฉัน...ไม่แน่ใจ” คำตอบของเธอเหมือนกับเสียงที่ถูกบีบคั้นออกมา ความเศร้าที่ฝังลึกปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเธอ

“แม้ว่าจะมีคนอื่นเข้ามาทดสอบกับมันมาตลอด แต่ฉันก็ยังแอบหวังลึกๆ…ว่าพวกเขาจะไม่มีคุณสมบัติพอที่จะครอบครองมัน” เธอกล่าวเบาๆ สายตาของเธอมองมาที่เอรอสอย่างลึกซึ้ง ความหวังเล็กๆ ในดวงตาคู่นั้นแฝงด้วยความเจ็บปวดที่ไม่อาจลบเลือน

คำพูดนั้นติดอยู่ในใจของเอรอส เขารู้สึกว่ามีบางสิ่งซ่อนอยู่ในคำพูดของเธอ ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับคดีที่เขากำลังสืบสวน แต่เขายังไม่พร้อมที่จะดึงเรื่องนั้นขึ้นมาในตอนนี้

“แล้วมันจะช่วยฉันยังไง...” เอรอสพูดออกมาเสียงต่ำ

เธอมองเขาอย่างมีความเข้าใจ “ฉันไม่รู้เหมือนกันว่ามันจะช่วยนายได้หรือไม่ แต่มันอาจเป็นสิ่งเดียวที่พอจะหยุดสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นในตัวนายได้”

เอรอสนิ่งฟัง ใจเขาปั่นป่วน ความรู้สึกภายในสับสนเต็มไปหมด เหมือนมีสิ่งใดบางอย่างในร่างที่ไม่ใช่ตัวเขากำลังจะครอบงำจิตใจ มานาสีแดงภายในร่างเขาแผ่ซ่านออกมาอย่างบ้าคลั่ง ราวกับมันมีชีวิตของตัวเอง เขาพยายามควบคุมความคิดตัวเอง แต่ความรู้สึกนั้นกลับรุนแรงขึ้น

“ทำไมฉันต้องรับมัน?” เอรอสกัดฟันถามออกมาด้วยเสียงหนักแน่น ความรู้สึกหงุดหงิดปะทุขึ้นในใจ

“เธอไม่เห็นหรือว่าฉันกำลังโดนครอบงำอยู่?”

แต่ในช่วงเวลาที่สับสน เขาก็คิดถึงความเป็นไปได้นึงขึ้นมา 

“หรือว่าเธอ... อยากให้ฉันกลายเป็นไรอัสคนใหม่ของเธอแทน?”

เมื่อได้ยินคำพูดของเอรอส หญิงสาวยิ้มบางๆ ขณะที่ย่างเท้าเข้ามาใกล้ เอรอสรู้สึกได้ถึงแรงกดดันที่ทวีความรุนแรงขึ้นทุกขณะ สายตาของเธอเย็นชาราวกับน้ำแข็งที่กำลังปกคลุมใจเขา ก่อนที่ตัวเขาจะรู้ตัว

ร่างของเอรอสเริ่มตึงแน่น ราวกับถูกบางสิ่งตรึงไว้กับที่ พลังความมืดที่แผ่ออกมาจากตัวหญิงสาว ล้อมรอบเธอเหมือนเงาดำที่เลื้อยไหลออกมาในอากาศ เอรอสรับรู้ได้ถึงสายพลังมืดบางๆ ที่กำลังแผ่เข้ามาหาเขา มันรัดร่างของเขาไว้แน่น จนเขารู้สึกเหมือนถูกกดทับโดยน้ำหนักมหาศาล เขาพยายามจะเคลื่อนตัว แต่กลับไม่สามารถขยับได้แม้แต่น้อย

“ขยับไม่ได้ใช่ไหม?” หญิงสาวเอ่ยด้วยเสียงเรียบ ขณะที่พลังเวทมนตร์สีดำจากมือของเธอรัดตัวเอรอสให้แน่นยิ่งขึ้น อากาศรอบๆ เริ่มหนาวเย็นลง ความมึดค่อยๆคืบคลานเข้ามาหาทั้งสอง รอยยิ้มเย้ยหยันปรากฏที่มุมปากของเธอ

“หรือว่านายกลัวที่จะสูญเสียตัวเอง? กลัวว่าความทรงจำของเขาจะกลืนกินนาย?”

เอรอสรู้สึกถึงความเยือกเย็นที่แผ่ออกมาจากเธอ สายลมที่เคยอุ่นพลันเปลี่ยนเป็นหนาวเย็นราวกับมีบางสิ่งกำลังคืบคลานเข้ามาใกล้

“ไม่ต้องห่วงหรอก…” เธอเอ่ยเบาๆ ขณะยิ้มบางๆ ดวงตาเต็มไปด้วยความล้ำลึกที่ยากจะอ่านออก

“การจะซึมซับวิญญาณของไรอัสนั้น มันใช้เวลานาน… อาจจะสิบปี หรือยิ่งกว่านั้น”

เธอยื่นมือออกไป กรงสีดำที่อยู่ในศาลาค่อยๆ ลอยออกมา หัวใจของไรอัสที่ถูกขังอยู่ในนั้นค่อยๆ ขยับเข้าหามือของเธอ

“แต่ถ้านายฝืนใช้พลังของเขามากเกินไป…” เธอพูดต่อเสียงแผ่ว ขณะที่มือของเธอถือหัวใจเอาไว้อย่างมั่นคง

“เวลานั้นก็จะลดลงเรื่อยๆ จนนายจะไม่เหลืออะไรของตัวเองอีกเลย”

เอรอสรู้สึกหนาวเยือกจนขนลุก สายตาของเขาจับจ้องไปยังหัวใจในมือของเธอ หัวใจสีแดงสดที่เต้นอยู่เหมือนยังมีชีวิต

“เมื่อทุกอย่างจบลง… นายจะยังมีเวลาที่จะได้อยู่กับตัวตนของตัวเอง”เธอยกหัวใจขึ้นตรงหน้าเขา น้ำเสียงของเธอเย็นชา และ เด็ดเดี่ยว แต่ก่อนที่เธอจะทำอะไร เอรอสถามเธอก่อน

“ถ้าฉันกลายเป็นไรอัสขึ้นมาจริงๆ... เป็นเพียงแค่เงาของเขา เธอจะรับได้จริงๆหรอ?”เอรอสถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเป็นห่วง สายตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาว ราวกับกำลังค้นหาความมั่นใจในคำตอบที่อาจเปลี่ยนแปลงทุกอย่าง

หญิงสาวเงียบไปชั่วขณะ ราวกับกำลังนึกถึงคำพูดของเขา ใบหน้าของเธอแสดงออกถึงความสับสน และ ความลังเลที่ยากจะปกปิด ข้างในใจเธอเต็มไปด้วยคำถามเกี่ยวกับความรู้สึกที่มีต่อไรอัส—คนที่เคยทำให้หัวใจของเธอเต้นแรงและ สร้างความหวังไว้มากมาย

“เมื่อถึงเวลานั้น... นายจะเข้าใจสิ่งที่ฉันทำไปทั้งหมดเอง” เธอตอบเสียงแผ่ว ราวกับว่าคำพูดนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ลึกซึ้ง และ มีน้ำหนักมากมาย

ทันใดนั้น เธอร่ายเวทมนตร์ขึ้นอย่างรวดเร็ว พลังของเธอระเบิดออกมาเป็นแสงสีดำวาววับ และก่อนที่เอรอสจะทันตั้งตัว หญิงสาวก็ใช้เวทย์มนตร์ทำลายหัวใจวิญญาณที่พยายามก่อตัวขึ้นในร่างกายของเขา ความเจ็บปวดพลันปะทุขึ้นในตัวเขาอย่างรุนแรง ทุกอย่างดับวูบลง ภาพรอบตัวกลายเป็นสีดำสนิท ร่างกายของเขาทรุดลงกับพื้น