ตอนที่ 32 แสงสีฟ้าในเงามืด

เสียงรองเท้าบูตของไอลีนดังกระทบพื้นในเงามืด แต่ละก้าวเต็มไปด้วยความมั่นคง เงาของเธอทอดยาวตามผนังซอยแคบ อันธพาลทั้งกลุ่มจ้องมองด้วยสายตาฉงนสงสัย ทันทีที่เห็นอาวุธในมือเธอ บูมเมอแรงสีเงินลวดลายวิจิตรสะท้อนแสงไฟสีฟ้าจางๆ พวกมันถึงกับนิ่งเงียบไป

เมื่อเห็นแสงสีฟ้าระยิบระยับที่ปลายอาวุธ อันธพาลคนหนึ่งขมวดคิ้วและกระซิบกับเพื่อนๆด้วยน้ำเสียงประหม่า จนในที่สุดก็อดไม่ได้ต้องพูดออกมา

“อย่าบอกนะว่าเธอจะเอาของแบบนั้นมาสู้กับเรา?”เขาหัวเราะเบาๆ แต่สายตายังจับจ้องอย่างหวาดระแวง ขณะที่หนึ่งในแสดงออกด้วยท่าทางงที่เย้ยหยัน

"อะไรจ่ะน้องสาว? จะเอาของสิ่งนั้นมาปาใส่พวกเรา?” มันหัวเราะเสียงเยาะขณะที่จ้องมองเธอด้วยสายตาไม่เกรงกลัว

ไอลีนเพียงแค่ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เธอไม่ตอบคำใดๆ ก่อนจะยกสิ่งนั้นขึ้นเล็งไปที่กลุ่มคนตรงหน้า ท่าทางของเธอแน่วแน่ มั่นคง ไร้ความลังเล

ทันใดนั้น อันธพาลคนหนึ่งที่รู้สึกถึงอันตราย มันพุ่งเข้าใส่เธอด้วยความรวดเร็ว แต่ยังไม่ทันที่มือของมันจะสัมผัสตัวเธอ ไอลีนก็เหนี่ยวไก วงแหวนสีฟ้าเรืองแสงพุ่งออกจากปลายอาวุธ กระแทกเข้าที่กลางตัวของชายคนนั้นอย่างจัง ร่างของเขาลอยขึ้นจากพื้นเล็กน้อยก่อนจะล้มลงนอนแน่นิ่งอยู่ที่พื้นท่ามกลางความตกใจของเพื่อนๆ

เพื่อนร่วมกลุ่มของอันธพาลหันมองกันอย่างตื่นตระหนก ราวกับไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่าอาวุธเล็กๆ นั้นสามารถทำให้เพื่อนของพวกเขาล้มลงได้ในทันที หนึ่งในนั้นตกใจถึงกับผงะถอยหลัง บางคนเหลือบมองไปที่เพื่อนที่ล้มลง อย่างไม่เชื่อสายตา ในขณะที่บางคนเริ่มส่งเสียงตะโกนด้วยความโมโห

"นี่มันบ้าอะไรกันวะ!? แค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ ทำแบบนั้นได้ยังไง!?"

พวกมันที่เห็นท่าไม่ดี ขึงกรูกันเข้าใส่ไอลีนพร้อมกัน สายตาเต็มไปด้วยความเดือดดาล แต่ไอลีนยังคงนิ่งเฉย เธอเหนี่ยวไกอีกครั้ง กระสุนพลังงานสีฟ้าพุ่งออกมาอีกลูกหนึ่ง คราวนี้อัดเข้าที่อกของชายอีกคนหนึ่ง ร่างของเขาทรุดลงกับพื้นทันที

เสียงหอบหายใจของพวกอันธพาลดังขึ้นอย่างชัดเจนในความเงียบที่ปกคลุม ตอนนี้ในซอยเหลือเพียงเสียงหายใจของอันธพาลคนสุดท้ายที่ยังยืนอยู่ มันมองซ้ายมองขวา ราวกับกำลังคิดหาทางหนี

"ไม่เอาน่า อย่าทำอะไรโง่ๆ แล้วยอมจำนนโดยดีเสียเถอะ" ไอลีนพูดขึ้น เสียงของเธอเย็นเยียบและทรงพลัง พร้อมกับยิ้มอย่างไม่เกรงกลัว แต่ชายคนนั้นไม่ฟังคำเตือน เขาหันหลังและวิ่งหนีสุดกำลัง

ไอลีนส่ายหัวเบาๆด้วยความระอาใจ ก่อนจะเหนี่ยวไกอีกครั้ง กระสุนมานาสีฟ้าพุ่งเข้าใส่หลังของชายคนนั้นอย่างแม่นยำ ร่างของเขาล้มลงไปข้างหน้าเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ

เสียงกระทบพื้นครั้งสุดท้ายทำให้ซอยแห่งนั้นเงียบสนิททันที

เอรอสที่ซ่อนตัวอยู่ในเงามืด ขมวดคิ้วเล็กน้อยขณะมองดูการโจมตีของเธอ สายตาของเขาจับจ้องไปที่วงแหวนพลังงานสีฟ้าซึ่งพุ่งออกจากอาวุธของเธอด้วยความสนใจ แสงสีฟ้าสดใสนั้นช่างน่าสงสัย มันดูคล้ายกับเวทมนตร์แต่กลับไม่มีการร่ายคาถาใดๆ และ ท่าทางของเธอก็เหมือนจะเชี่ยวชาญการใช้มันอย่างเป็นธรรมชาติ

"นั่นมันอะไรกันแน่?" เขาพึมพำกับตัวเอง

ทันใดนั้น ไอลีนหันกลับมาทางที่เอรอสซ่อนตัวอยู่ เธอหรี่ตามองไปที่มุมหนึ่งของซอยราวกับรู้ว่าเขาอยู่ที่นั่น

“รู้นะว่ามีอีกคนซ่อนอยู่ ออกมาเถอะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่แฝงด้วยความมั่นใจ

"เซ้นส์ดีจริงๆ" เอรอสพูดเบาๆ ก่อนจะก้าวออกจากเงามืด เขาปรบมือเบาๆด้วยท่าทางที่ดูเหมือนไม่ได้จริงจังนัก ขณะเดินมาหาเธอ 

เอรอสยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะปรบมือเบาๆอย่างจงใจ ท่าทางดูไม่จริงจังนักพลางเอ่ยขึ้นมา"จบได้ดี….ดูท่าฉันคงไม่ต้องออกแรงช่วยสินะ”

ไอลีนสงัเกตุเห็นถึงความสนใจของเขา รอยยิ้มอันอบอุ่นปรากฏขึ้นบนใบหน้า ดวงตาของเธอเปล่งประกายสดใส ราวกับเด็กที่ภูมิใจ และกำลังอวดของเล่นชิ้นโปรดให้เพื่อนๆฟัง ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น แต่ยังคงความโยน

"มันดูเหมือนของเล่นก็จริง แต่สิ่งที่มันทำได้น่ะ คนล่ะเรื่องกับสิ่งที่เห็นเลยน่ะ สิ่งนี้มีพลังมากพอที่จะพลิกสถานการณ์ได้ดั่งใจต้องการ!"

เอรอสเลิกคิ้วเล็กน้อย ท่าทางไม่เชื่อเต็มที่ แต่เห็นรอยยิ้มสดใสของเธอเขาจึงไม่ได้แสดงออกอย่างชัดเจน" งั้นเหรอ? แล้วมันทำงานยังไง?"

ไอลีนยิ้มมุมปากเล็กน้อย เธอพลิกปืนในมือให้เขาดูใกล้ๆด้วยท่าทางที่ภูมิใจ

“สิ่งนี้คือ Arcane Pulse Gun มันถูกขับเคลื่อนด้วยแก่นมอนสเตอร์บริสุทธิ์ ซึ่งผ่านขั้นตอนการกลั่นกรองเพื่อให้คงพลังงานอันดิบ และ บริสุทธิ์จากสิ่งมีชีวิตเอาไว้ การเก็บรักษาพลังงานที่เข้มข้น และ มั่นคงเช่นนี้ทำให้อาวุธนี้ สามารถยิงกระสุนพลังมานาได้อย่างแม่นยำและ ทรงพลัง ความบริสุทธิ์ของแก่นนี้ไม่เพียงแต่เพิ่มอานุภาพ แต่ยังช่วยป้องกันการสึกหรอของอาวุธในระยะยาว”

ระหว่างที่เธออธิบาย ไอลีนเหลือบมองเอรอสเป็นครั้งคราว ดวงตาเป็นประกายเล็กน้อยคล้ายท้าทาย เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง แต่มีร่องรอยความสนุกซ่อนอยู่ ราวกับกำลังรอดูปฏิกิริยาของเขา

เอรอสพยักหน้าเล็กน้อย แต่มองอาวุธในมือเธอด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยความขบขัน

"ใช้แก่นมอนสเตอร์ที่แพงขนาดนั้น เพื่อยิงคนให้สลบแค่นี้เนี่ยนะ?"เขาพูดพลางยิ้มเยาะ ราวกับดูถูกความสามารถของอาวุธปืน

ไอลีนเหลือบตามองเอรอสเล็กน้อย ริมฝีปากกระตุกขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นท่าทีของเขา เธอยก Arcane Pulse Gun ขึ้นมาเบาๆพลางอธิบายด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง แต่สายตาที่วาวโรจน์แฝงไปด้วยความภูมิใจ เหมือนเธอกำลังพูดถึงผลงานชิ้นเอกที่ไร้ที่ติ

"แก่นมอนสเตอร์ที่สกัดอย่างบริสุทธิ์หน่ะ สามารถปล่อยพลังออกมาได้มหาศาล ฉันใช้มันในโหมดสลบตอนนี้ แต่ถ้าอยากได้พลังทำลายล้างมากขึ้น ฉันก็แค่ปรับโหมด แล้วเปลี่ยนไปใช้แก่นสีแดงนี้แทน เท่านี้พลังทำลายของมันก็สูงขึ้นแล้ว…..ถึงจะยิงได้ครั้งเดียวก็เถอะ"

เธอพูดพลางโชว์แก่นมานาสีแดงที่หยิบมาจากกระเป๋าข้างตัว เอรอสจ้องมองเธอด้วยความประหลาดใจ เขาไม่เคยเห็นใครใช้เทคโนโลยีเวทมนตร์เช่นนี้มาก่อน แต่ในขณะเดียวกันก็รู้สึกทึ่งในความรู้และความสามารถของเธอ ถึงแม้ว่าการใช้แก่นมานาที่สามารถผลิตพลังงานให้บ้านทั้งหลังตลอดเวลา เป็นระยะเวลา 10 วัน มาใช้กับของแบบนี้ จะทำให้รู้สึกว่าสิ้นเปลืองไปหน่อยก็ตาม