ทะลุมิติเข้ามาเป็นภรรยาตัวประกอบของท่านเสนาบดี

ทะลุมิติเข้ามาเป็นภรรยาตัวประกอบของท่านเสนาบดี

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
โดย:   ซุนซาง  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel4goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
40บท
3views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

[ ทะลุมิติเข้าไปในนิยาย,นางเอกและพระเอกบริสุทธิ์ทั้งคู่,อบอุ่นหัวใจ ] เจียงเมี่ยวถึงกับตาค้าง เมื่อพบว่าตนเองทะลุมิติเข้ามาอยู่ในร่างของ "เด็กสาวที่ถูกเลี้ยงดูมาเพื่อเป็นภรรยา" ของพระเอกในนิยายเรื่องหนึ่ง นามว่า เสิ่นเยี่ยนชิง! ชีวิตของเจ้าของร่างเดิมนั้น น่าอนาถยิ่งนัก นางทั้งเกียจคร้านและเอาแต่ใจ ด้วยความรังเกียจที่เสิ่นเยี่ยนชิงยากจน จึงขโมยเงินแล้วหนีไป สุดท้ายต้องระเหเร่ร่อนไปเป็นหญิงคณิกา และจบชีวิตลงอย่างน่าเวทนา ส่วนเสิ่นเยี่ยนชิงนั้น กลับมีชีวิตที่รุ่งโรจน์ ก้าวหน้าในหน้าที่การงานจนได้เป็นถึงอัครมหาเสนาบดี แต่งงานกับคุณหนูแห่งตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง มีชีวิตที่สุขสบาย เมื่อเจียงเมี่ยวเข้ามาอยู่ในร่างนี้ นางตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงชะตากรรม แก้ไขความผิดพลาดในอดีต และยึดมั่นในเสิ่นเยี่ยนชิง นางเปิดร้านขายลูกหอม ขายอาหาร ขยายกิจการร้านหม้อไฟไปทั่วแคว้นต้าเยี่ยน จนกลายเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของ ประเทศโดยไม่รู้ตัว แต่เมื่อนางเอกของเรื่อง หลิวหรูเยียน ปรากฏตัวขึ้น เจียงเมี่ยวก็เก็บข้าวของเตรียมตัวจากไป ทว่ากลับถูกพระเอกขวางเอาไว้ เสิ่นเยี่ยนชิง : "ศรีภรรยา เจ้าคิดจะทิ้งข้าไปไหนอีก?" เจียงเมี่ยว : "..."

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

บทที่ 1

เจียงเมี่ยวลืมตาขึ้นมา หน้าผากกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะ เป็นรอยเขียวช้ำเธอยื่นมือขึ้นมาลูบ แต่เมื่อยกแขนขึ้นกลับพบว่าตนเองสวมชุดแบบโบราณ แขนเสื้อของชุดสีซีดจางมีรอยปะชุน ด้านซ้ายมีห่อผ้าเล็กๆ แขวนอยู่เจียงเมี่ยวขมวดคิ้ว รู้สึกว่าภาพตรงหน้าคุ้นเคยอย่างประหลาด นางเปิดห่อผ้าออก ข้างในมีเสื้อผ้าสองชุด เมื่อพลิกดูด้านล่างก็พบเงินแท่งอันหนึ่งขมับของเจียงเมี่ยวเต้นตุบๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองทะลุมิติเข้ามาในนิยายช่องชายที่อ่านเมื่อคืน!ในนิยาย พระเอกแม้จะเกิดในตระกูลยากจน แต่กลับเฉลียวฉลาด ด้วยสติปัญญาและความสามารถทำให้สอบได้เป็นจอหงวน ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ ทั้งยังได้รับการเลื่อนยศตำแหน่ง จนได้เป็นอัครมหาเสนาบดีที่อายุน้อยที่สุดในแคว้นต้าเยี่ยน แล้วยังได้แต่งงานกับคุณหนูของตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ชีวิตช่างสมบูรณ์แบบ เรียกได้ว่าเป็นชีวิตที่เหมือนกับโกงเลยทีเดียวทว่าพระเอกผู้เพียบพร้อมเช่นนี้ก็มีจุดด่างพร้อย เด็กสาวที่เขาเลี้ยงดูมาเพื่อเป็นภรรยาถึง 5 ปี กลับรังเกียจที่บ้านของเขายากจน ขโมยเงินที่เขาจะนำไปใช้สอบที่เมืองหลวง หวังจะหนี แต่ก็ถูกจับได้เจ้าของร่างเดิมถูกไล่ออกจากบ้าน ต้อง...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
40
บทที่ 1
เจียงเมี่ยวลืมตาขึ้นมา หน้าผากกระแทกเข้ากับขอบโต๊ะ เป็นรอยเขียวช้ำเธอยื่นมือขึ้นมาลูบ แต่เมื่อยกแขนขึ้นกลับพบว่าตนเองสวมชุดแบบโบราณ แขนเสื้อของชุดสีซีดจางมีรอยปะชุน ด้านซ้ายมีห่อผ้าเล็กๆ แขวนอยู่เจียงเมี่ยวขมวดคิ้ว รู้สึกว่าภาพตรงหน้าคุ้นเคยอย่างประหลาด นางเปิดห่อผ้าออก ข้างในมีเสื้อผ้าสองชุด เมื่อพลิกดูด้านล่างก็พบเงินแท่งอันหนึ่งขมับของเจียงเมี่ยวเต้นตุบๆ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าตนเองทะลุมิติเข้ามาในนิยายช่องชายที่อ่านเมื่อคืน!ในนิยาย พระเอกแม้จะเกิดในตระกูลยากจน แต่กลับเฉลียวฉลาด ด้วยสติปัญญาและความสามารถทำให้สอบได้เป็นจอหงวน ได้รับความโปรดปรานจากฮ่องเต้ ทั้งยังได้รับการเลื่อนยศตำแหน่ง จนได้เป็นอัครมหาเสนาบดีที่อายุน้อยที่สุดในแคว้นต้าเยี่ยน แล้วยังได้แต่งงานกับคุณหนูของตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง ชีวิตช่างสมบูรณ์แบบ เรียกได้ว่าเป็นชีวิตที่เหมือนกับโกงเลยทีเดียวทว่าพระเอกผู้เพียบพร้อมเช่นนี้ก็มีจุดด่างพร้อย เด็กสาวที่เขาเลี้ยงดูมาเพื่อเป็นภรรยาถึง 5 ปี กลับรังเกียจที่บ้านของเขายากจน ขโมยเงินที่เขาจะนำไปใช้สอบที่เมืองหลวง หวังจะหนี แต่ก็ถูกจับได้เจ้าของร่างเดิมถูกไล่ออกจากบ้าน ต้อง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 2
ลานบ้านของตระกูลเสิ่นนั้นกว้างขวางไม่น้อย ประกอบด้วยเรือนหลักสามห้องกับเรือนด้านข้างอีกสี่ห้อง เสิ่นเหล่าเตี่ยผู้เป็นบิดาและคุณนายจางผู้เป็นมารดาพักอยู่ที่เรือนตะวันออก เสิ่นเหล่าต้าพี่ชายคนโตและเสิ่นเหล่าเอ้อร์พี่ชายคนรองพร้อมครอบครัวอาศัยอยู่ที่เรือนด้านข้าง ส่วนเจียงเมี่ยวกับเสิ่นเยี่ยนชิงพักอยู่ที่เรือนตะวันตกภายในห้องหับอันกว้างขวางนั้นมีเพียงโต๊ะกับเตียงอย่างละตัว ปลายเตียงมีหีบใบหนึ่งสำหรับเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ต่างๆ ของคนทั้งสอง บ่งบอกถึงฐานะที่ยากจนข้นแค้นเจียงเมี่ยวรู้สึกมึนงงไปหมด นางทรุดกายลงบนเตียงด้วยความอ่อนล้า ไม่อยากขยับเขยื้อนกายไปไหน พอเหล่าบุรุษตระกูลเสิ่นกลับจากไร่นา บรรยากาศภายในบ้านที่เงียบสงบก็พลันกลับมาคึกคัก เจียงเมี่ยวได้ยินเสียงก็รีบลุกขึ้น คว้าห่อผ้าแล้วเดินออกจากห้องไปตระกูลเสิ่นมีสมาชิกมากมาย คุณนายจางและเสิ่นเหล่าเตี่ยมีบุตรชายสามคนและบุตรสาวหนึ่งคน บุตรสาวแต่งงานออกเรือนไปแล้วเสิ่นเยี่ยนเฉินบุตรชายคนโตและหวังซื่อผู้เป็นภรรยามีบุตรชายสองคน เสิ่นอันเหนียนในวันตรุษจีนที่จะถึงนี้ก็ใกล้จะอายุสิบสามปีแล้ว ส่วนเสิ่นอันเหวินก็อายุแปดขวบ กำลังอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 3
เมื่อเสิ่นเอ้อร์หลางกลับมาถึงบ้าน ทุกคนในตระกูลเสิ่นก็มานั่งล้อมวงพร้อมหน้า รอคุณนายจางแบ่งอาหารบนโต๊ะมีซาลาเปาวางอยู่จานหนึ่ง ทั้งแบบแป้งสองชนิดและแบบแป้งชนิดเดียว มีหม้อหนึ่งใส่ผัดผักกาดขาวกับเต้าหู้ จานหนึ่งใส่ผักดองน้ำมัน และมีชามใบใหญ่ใส่ซุปไข่ชาวนาจะกินข้าววันละสองมื้อ เพราะต้องออกแรงทำงานหนัก คุณนายจางจึงให้หวังซื่อนึ่งซาลาเปาให้มีขนาดใหญ่กว่าปกติแรงงานชายได้คนละสองลูก เป็นซาลาเปาแป้งสองชนิด พร้อมกับซุปไข่ข้นหนึ่งชาม ส่วนผู้หญิงได้คนละหนึ่งลูก เป็นซาลาเปาแป้งชนิดเดียว เด็กๆ ได้คนละครึ่งลูกในบ้านมีเด็กที่กำลังโตสองคน คุณนายจางจึงตักซุปไข่ให้เอ้อร์หลางกับต้ายา(คำเรียกของบุตรสาวคนโตของเสิ่นเยี่ยนหลินกับสวีซื่อ ซึ่งก็คือเสิ่นชิวเยว่)คนละครึ่งชาม ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะตักให้เจียงเมี่ยวอีกครึ่งชามชามดินเผาสีเขียวสะท้อนกับไข่สีเหลืองนวล กลิ่นหอมของไข่โชยมาเตะจมูก เจียงเมี่ยวมองชามที่วางอยู่ตรงหน้าด้วยความงุนงง นางไม่คิดว่าคุณนายจางจะแบ่งให้ เพราะปกติเจ้าของร่างเดิมรบเร้าขอแค่ไหน คุณนายจางก็ไม่เคยให้เพียงเพราะนางเอาใจเสิ่นเยี่ยนชิง คุณนายจางก็ดีกับนาง เจียงเมี่ยวรู้สึก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 4
ครั้นพักผ่อนยามบ่ายแล้ว เหล่าบุรุษตระกูลเสิ่นก็ออกไปทำงานที่ไร่นาอีกครั้ง ท่ามกลางแสงแดดอันร้อนแรง หวังซื่อ ภรรยาของบุตรชายคนโต ก็ช่วยงานด้วยการแบกน้ำไปให้ ส่วนสวีซื่อนั้นตั้งครรภ์อยู่ ไม่สามารถทำงานหนักได้ นางจึงอยู่บ้านเพื่อจัดการงานบ้านต่างๆหลังจากทานอาหารเสร็จ เจียงเมี่ยวนั่งอยู่เฉยๆ ในห้องโถง เธอคิดอยากจะทำงานบ้าง เพราะเจ้าของร่างเดิมนั้นเป็นคนเกียจคร้าน งานบ้านที่คุณนายจางสั่ง นางมักจะทำลวกๆ หรือไม่ก็ผลักภาระไปให้พี่สะใภ้ทั้งสอง ถึงแม้จะดูถูกตระกูลเสิ่น แต่ก็ยังถือตัวว่าเป็นภรรยาของซิ่วไฉคุณนายจางเชื่อว่าเจียงเมี่ยวเป็นคนมีบุญวาสนา นางจะช่วยให้สามีรุ่งเรือง ตราบใดที่นางไม่ทำเรื่องร้ายแรง คุณนายจางก็พร้อมจะตามใจ นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้สวีซื่ออิจฉาและคอยหาเรื่องนางอยู่เสมอเจียงเมี่ยวถอนหายใจด้วยความโล่งอก ดูเหมือนคนในตระกูลเสิ่นจะไม่ได้เลวร้ายอะไร เพียงแต่ยากจนไปหน่อยเท่านั้นตามเนื้อเรื่องในนิยาย พระเอกจะสอบผ่านระดับอำเภอในปีหน้า และอีกสามปีต่อมาจะเข้าเมืองหลวงเพื่อสอบจอหงวนและได้เป็นขุนนางนั่นหมายความว่า เธอจะต้องทนกินซาลาเปาแป้งหยาบๆ ไปอีกสี่ปี เจียงเมี่ยวรู้สึกหน้ามืด
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 5
"ท่านย่า! ท่านย่า! รีบออกมาเร็ว! ท่านป้าเล็กจับปลาได้ล่ะ!"เสิ่นเอ้อร์หลางร้องตะโกนเสียงดังตั้งแต่ยังไม่ทันเข้าบ้าน ฮูหยินจางถือไม้กวาดเดินออกมา สีหน้าบึ้งตึง"ร้องเสียงดังอะไรกัน? ย่ายังไม่ได้หูหนวกนะ!""ท่านย่า ปลา! ท่านป้าเล็กจับได้ขอรับ!" เสิ่นเอ้อร์หลางวางกะละมังลง ฮูหยินจางเหลือบมองก็เห็นปลาเฉาตัวใหญ่สองตัวอยู่ในมือเจียงเมี่ยว"โอ้โห! จับได้ยังไงเนี่ย?" ฮูหยินจางรับปลามาด้วยความตื่นเต้น ปลาไม่ใช่จะจับกันได้ง่ายๆ ไม่อย่างนั้นทุกบ้านคงได้กินเนื้อกันแล้ว"ท่านป้าเล็กลงไปในน้ำ ใช้เสื้อผ้าจับ...""ลงน้ำ? พวกเจ้าลงไปในน้ำ?" สีหน้าฮูหยินจางเคร่งขรึมลง แม่น้ำชิงเฉวียนไม่ได้ตื้นๆ ทุกปีมีคนจมน้ำตาย นางกำชับลูกหลานในบ้านแล้วว่าอย่าเข้าใกล้แม่น้ำ หากต้องเสียชีวิตเพราะเรื่องแค่นี้ ย่อมไม่คุ้ม"ท่านแม่ ข้าแค่ยืนอยู่ริมตลิ่งเจ้าค่ะ ปลาพวกนี้ไม่กลัวคน จับได้ง่ายมาก!" เจียงเมี่ยวทำหน้าออดอ้อน ด้วยใบหน้าที่งดงามน่ารัก ยามออดอ้อนเช่นนี้ ยิ่งทำให้คนใจอ่อน"ห้ามมีครั้งต่อไปนะ เอ้อร์หลางกับต้ายาก็ห้ามไปแม่น้ำตามลำพัง เข้าใจหรือไม่?""ขอรับ/เจ้าค่ะ ท่านย่า!" ทั้งสองพยักหน้ารับ ฮูหยินจางจึงเลิก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 6
เดิมทีเจ้าของร่างเดิมมักจะไปขายผ้าเช็ดหน้าที่ตัวเมือง และเพราะได้เห็นความเจริญรุ่งเรืองของเมือง จึงคิดอยากจะหนีไปจากตระกูลเสิ่นกลิ่นหอมของซุปปลาในตะกร้าโชยมาเตะจมูก เจียงเมี่ยวรู้สึกหิวจนท้องร้อง นางรีบหยิบหมั่นโถวสองชนิดที่ฮูหยินจางให้มา กินจนหมดในสองสามคำ ความหิวจึงบรรเทาลงนางเดินไปอย่างไม่รีบร้อน พอถึงโรงเรียน ก็เห็นผู้คนมากมายอยู่หน้าประตูมีทั้งคนที่เอาข้าวมาส่งเหมือนนาง และพ่อค้าแม่ค้าที่ตั้งแผงลอยขายของ เจียงเมี่ยวสังเกตเห็นว่า ของที่ขายส่วนใหญ่เป็นซาลาเปา ขนม และบะหมี่ หน้าตาและรสชาติธรรมดา แต่ให้ปริมาณเยอะมากเหล่านักเรียนอยู่ในวัยกำลังกินกำลังโต การอ่านหนังสือทำให้เสียพลังงาน ต้องกินเยอะๆ ถึงจะอิ่มท้องเจียงเมี่ยวยืนนิ่งอยู่กลางแดด แสงแดดตอนเที่ยงนั้นร้อนแรง นางยกมือบังแดด เขย่งเท้ามองเข้าไปในโรงเรียนเสิ่นเยี่ยนชิงยังไม่ออกมาอีกหรือ?"เหตุใดเจ้าจึงมาที่นี่?"มีคนมาตบบ่านาง เจียงเมี่ยวหันไปมอง ทันใดนั้นก็รู้สึกราวกับว่าแสงแดดร้อนแรงยามเที่ยงพลันดับวูบลงเขายืนย้อนแสง ร่างกายสง่างาม คิ้วเข้ม ดวงตาเรียวคม ขนตายาวงอน ราวกับเทพบุตร งดงามดุจแสงจันทร์ หนุ่มน้อยวัยเพียง 1
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 7
เมื่อเจียงเมี่ยวออกจากร้านจินซิ่วเก๋อ นางกำเงินในมือด้วยความรู้สึกพึงพอใจ นี่นี่คือรายได้ก้อนแรกของนางในยุคโบราณเชียวนา!เมื่อมีเงินแล้ว นางก็อยากจะใช้จับจ่าย โดยเฉพาะการซื้อเนื้อ นางจึงหยิบเงินสิบอีแปะออกมาซื้อเนื้อหมูหนึ่งชั่ง เป็นหมูสามชั้นที่มีมันแทรกพอเหมาะ นางนึกภาพหมูตุ๋นหอมกรุ่นที่ไม่เลี่ยนปากขึ้นมาในใจข้างๆ แผงขายเนื้อ มีเครื่องในหมูวางอยู่สองพวง พ่อค้าเห็นเจียงเมี่ยวมองอยู่ จึงขายหัวใจและตับหมูให้นางในราคาอีแปะเดียว แถมกระดูกหมูให้อีกสองชิ้นใหญ่เจียงเมี่ยวยิ้มรับมาด้วยรอยยิ้ม พ่อค้าส่ายหน้า คิดในใจว่าสะใภ้คนนี้คงโง่เขลา เครื่องในหมูเหม็นสาบเฉกเช่นนี้ ใครเล่าจะเสียเงินซื้อของพรรค์นี้ทว่าเจียงเมี่ยวไม่สนใจว่าพ่อค้าจะคิดอย่างไร เครื่องในหมูถ้าทำให้ดีย่อมอร่อยยิ่งกว่าเนื้อเสียอีกแดดยามเที่ยงร้อนจัดนางรีบเดินกลับบ้าน โดยอาศัยร่มเงาของต้นไม้ ที่บ้านตระกูลเสิ่นกำลังจะกินข้าวเสร็จพอดีปลาสองชั่งที่จับได้ ส่วนที่อร่อยที่สุดให้เสิ่นเยี่ยนชิง ส่วนที่เหลือก็แบ่งให้พวกผู้ชาย ส่วนผู้หญิงและเด็กได้แต่น้ำแกง โชคดีที่เจียงเมี่ยวใส่ผักไว้มาก ผักที่ชุ่มน้ำซุปปลาก็อร่อยจนแทบกลืนลิ้นตามไ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 8
บัดนี้ อยู่ในช่วงฤดูร้อน พืชพันธุ์ในหุบเขางอกงามเขียวชอุ่ม เจียงเมี่ยวถือไม้มาเพื่อไล่พวกแมลงต่างๆต้ายาเดินตามหลังนางเงียบๆ เพราะก่อนหน้านี้เคยซักผ้ากับเจียงเมี่ยว อีกทั้งในบ้านตระกูลเสิ่น นางก็ไม่มีเพื่อนเล่น จึงกลายเป็นเงาตามตัวของเจียงเมี่ยวไป "พวกเจ้ารัดแขนเสื้อให้แน่น ระวังอย่าให้โดนหนามทิ่มหรือแมลงกัดล่ะ" เจียงเมี่ยวกำชับ"เจ้าค่ะ ท่านป้าเล็ก"เจียงเมี่ยวสะพายตะกร้าไม้ไผ่ เดินหาสมุนไพรในป่านางตั้งใจจะทำถุงหอม ปกติในร้านมีแต่ถุงผ้าสำหรับใส่เงิน หรือของเล็กๆ น้อยๆ ถ้าใส่สมุนไพรหอมๆ ลงไปในถุง มิใช่แค่สวยงาม แถมยังมีกลิ่นหอมติดมาด้วย ลูกค้าต้องชอบแน่ๆอีกอย่าง หน้าร้อนมียุงชุม สามารถทำถุงยาไล่ยุงและมดได้ น่าจะขายดีทีเดียวนางดอกสายน้ำผึ้ง ใบโหระพา สะระแหน่ โกฐจุฬาลัมพา กานพลู...เจียงเมี่ยวเก็บสมุนไพรที่รู้จักใส่ตะกร้า ต้ายาเดินตามหลัง เห็นนางเก็บสมุนไพรก็เก็บตามบ้าง ถึงแม้จะตัวเล็ก แต่ก็ทำงานอย่างละเอียด เก็บสมุนไพรมาอย่างครบถ้วนสมบูรณ์เจียงเมี่ยวรู้สึกประหลาดใจ แต่เดิมนางก็ไม่ได้หวังว่าเด็กๆ จะช่วยทำงาน คิดว่าแค่พาเด็กๆ มาเที่ยว แต่ต้ายาช่างรู้ความเหลือเกิน"ต้ายาเก่งมาก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 9
ฮูหยินจางเป็นคนรักสะอาด ลานบ้านจึงถูกกวาดเช็ดถูจนเอี่ยมอ่องเจียงเมี่ยวซักผ้าเสร็จในยามสาย ก็เริ่มจัดการทำถุงหอมของนางนางนำสมุนไพรทั้งหมดมาตากให้แห้ง ส่วนพริกก็นำมาร้อยด้วยเชือก แล้วแขวนไว้ที่มุมห้องหากตากพริกไว้จนแห้งจะสามารถเก็บไว้ได้นานเจียงเมี่ยวตัดผ้าเป็นสองผืน ผืนหนึ่งแช่ในน้ำย้อมที่ต้มจากเปลือกองุ่น ผ้าขาวพลันเปลี่ยนเป็นสีม่วงคราม นางล้างด้วยน้ำสะอาดหลายครั้ง แล้วนำไปตากบนราวผ้าผ้าผืนนี้ไม่ได้ใหญ่นัก จึงไม่เป็นที่สะดุดตาท่ามกลางเสื้อผ้ามากมายสวีซื่อออกมาดูหลายครั้ง แต่ก็มองไม่ออกว่าทำอะไร จึงบ่นพึมพำว่า "วุ่นวายไปเสียเปล่า ๆ" แล้วเดินกลับเข้าเรือนแต่เดิมของสวีซื่อเป็นคนทำอาหารกลางวัน แต่เมื่อวานเจียงเมี่ยวซื้อเนื้อมา ฮูหยินจางจึงถามว่าจะทำอย่างไร ถ้าให้สวีซื่อทำก็คงเอาไปต้มกับผักกาดขาว แบ่งเนื้อให้คนละสองชิ้นเล็กๆ ไม่เพียงกินไม่อิ่มท้อง แถมยังไร้รสชาติ เจียงเมี่ยวไม่อยากให้เนื้อที่ซื้อมาต้องเสียเปล่า"ทำเกี๊ยวซ่าน่าจะดีกว่า ส่วนหัวใจหมูก็เอามาทำยำ กระดูกสองท่อนเก็บไว้ต้มซุปให้ท่านพี่"เจียงเมี่ยวจัดแจงเมนูอาหารเรียบร้อย ฮูหยินจางไม่ขัดข้อง สวีซื่อก็พยักหน้าเห็นด้วย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
บทที่ 10
หน้าร้อนมาเยือนแล้ว ดวงอาทิตย์ส่องแสงแผดเผาลงมายังพื้นดิน เสียงจักจั่นร้องระงมไม่หยุดหย่อน อากาศที่ร้อนอบอ้าวอยู่แล้วยิ่งเพิ่มความหงุดหงิดขึ้นไปอีกเหล่าบุรุษตระกูลเสิ่นกลับจากไร่นา พอเข้าประตูบ้านก็ได้กลิ่นหอมฟุ้งกระจายกลิ่นหอมนี้บอกไม่ถูก แต่ช่างชวนน้ำลายสอ ทั้งหอมทั้งฉุน ใครได้กลิ่นก็อดใจไว้ไม่อยู่"อืม~ สะใภ้รองทำอะไรอร่อย ๆ กินหรือ?" เสิ่นเหล่าตี้สูดจมูกดม ร่างกายที่เมื่อยล้าจากการทำงานหนักครึ่งวันดูผ่อนคลายลงบ้างคนอื่นๆ ถึงแม้จะไม่เอ่ยถาม แต่ก็รีบเก็บอุปกรณ์ทำไร่นา อย่างรวดเร็ว"หึ! ฝีมือห่วยๆอย่างสวีนั่นน่ะหรือจะทำอาหารอร่อยขนาดนี้ได้ นี่เป็นฝีมือเมี่ยวเอ๋อร์ของเราเป็นคนทำต่างหาก!"ฮูหยินจางถืออาหารออกมา พอได้ยินเสิ่นเหล่าตี้พูดก็เบ้ปาก แล้วตะโกนเสียงดังสวีซื่อชะงัก จ้องเจียงเมี่ยวด้วยสายตาเกรี้ยวกราดเจียงเมี่ยวคิดในใจ: ฉันไปทำอะไรให้นางกันนะ? เพราะสวีซื่อไม่กล้าทำหน้าบึ้งใส่ฮูหยินจางก็เลยมารังแกนางที่เป็นสนามอารมณ์แทนเจียงเมี่ยวไม่สนใจ ยกอาหารเข้าไปในห้องโถงสวีซื่อโกรธจนกระทืบเท้า นังตัวดีนั่น! จงใจแกล้งข้างั้นหรือ!"กินข้าวกันได้แล้ว!"คนอื่นๆ ล้างมือ แล้วมา
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-12-17
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status