ตอนที่10

“ถ้าเค้าจะไปหาผู้หญิงเค้าจะบอกว่าไปหาเพื่อนทำไมล่ะคะคุณย่าอีกอย่างแพรก็ไม่ใช่คนที่คุณภูรักด้วย” ผ้าแพรเชื่อใจภูผาเป็นที่สุดไม่มีอะไรที่เธอต้องไม่เชื่อเพราะเขาไม่จำเป็นต้องโกหกเธอในเมื่อเธอและเขาไม่ได้มีความรู้สึกแบบชู้สาว

“ถึงไม่ใช่แต่เราก็แต่งงานมีลูกด้วยกันคาท้องอยู่อย่างนี้หากวันนึงลูกเกิดมาจะต้องเห็นพ่อตัวเองไปหาผู้หญิงคนอื่นจะรู้สึกยังไง” สายทองมองหลานสะใภ้ของเธอด้วยสายตาเอ็นดูไม่รู้เลยว่าพิกุลนั้นเลี้ยงหลานมายังไงถึงได้จิตใจดีแบบนี้ แต่ยังไงเธอก็จะยอมให้ผ้าแพรนั้นคิดแบบนี้ต่อไปไม่ได้ในเมื่ออนาคตภูผาจะต้องเป็นผู้นำครอบครัวและตัวอย่างที่ดีให้แก่ลูกที่กำลังจะเกิดมา

“ลูกก็จะต้องเสียใจแล้วแพรก็จะต้องเสียใจที่ลูกเสียใจแต่ถ้าบอกให้คุณภูห้ามยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นแพรคงทำไมได้ค่ะเพราะผู้หญิงของคุณภูมาก่อนแพรถ้าให้พวกเค้าเลิกกันทั้งที่ยังรักกันแพรทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะคุณย่า” ผ้าแพรเงียบไปครู่หนึ่งเธอลองคิดตามที่สายทองพูดแล้วค่อยๆเอ่ยออกมาอย่างพินิจพิเคราะห์ไม่นานสายตาที่ไม่รู้สึกอะไรก็เริ่มก็จะไหววูบเพราะคิดไม่ตกเสียแล้ว

“อืมๆ..ย่าว่าเดี๋ยวย่าคุยกับตาภูเองจะดีกว่า” สายทองมองหน้ากับดวงใจด้วยท่าทางอ่อนใจเห็นว่าเธอจะให้สองคนผัวเมียตกลงกันเองจะไม่ได้แล้วคงต้องยื่นมือเข้าช่วยบ้างในบางเรื่อง

ครู่ต่อมา

“ตาภูออกไปไหนคะคุณแม่” โสพิศกลับมาจากทำธุระในช่วงเย็นเธอเห็นแต่ผ้าแพรเดินเล่นอยู่กับดวงใจที่ริมแม่น้ำไม่ยักเห็นลูกชายเธออยู่ด้วยจึงเข้ามาถามสายทอง

“จะไปหาเพื่อนบอกจะกลับดึกๆหน่อย”

“คุณแม่ไม่ห้ามเหรอคะ” โสพิศเห็นทุกครั้งสายทองจะห้ามหลานไม่ให้ไปเที่ยววันนี้เห็นปล่อยไปได้ทั้งที่ไม่สมควรปล่อยเพราะผ้าแพรพึ่งจะมาอยู่ที่นี่วันแรก

“คนนั้นเค้าอนุญาตฉันก็เลยไม่อยากก้าวก่าย” สายทองเหลือบสายตาไปที่หลานสะใภ้ของเธอทั้งเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงอ่อน

“คงต้องสอนกันอีกเยอะนั่นแหละค่ะ” โสพิศส่ายหัวเบาๆพรางถอนหายใจเธอเห็นทีคงต้องอบรมสะใภ้เธอใหม่เสียแล้ว

“เธอว่าคนอย่างหนูแพรจะหยุดตาภูได้หรือเปล่าล่ะแม่โส” สายทองอมยิ้มและมองไปยังร่างบางที่เดินเล่นตื่นตากับบรรยากาศริมแม่น้ำยามเย็นเหมือนเด็กที่ได้เที่ยวที่ใหม่แล้วหันมาถามลูกสะใภ้ของเธอขอความเห็นว่าโสพิศนั้นคิดอย่างไรกับเรื่องที่เธอกล่าว

“ไม่รู้เหมือนกันสิคะคุณแม่ไม่ทันคนแบบนี้โสไม่แน่ใจเท่าไรเลยแต่หนูแพรก็ดูน่ารักไม่น้อยเลยนะคะไม่รู้ว่าตาภูจะชอบแบบนี้หรือเปล่าเห็นควงแต่ละคนดารานางแบบทั้งนั้นแต่นิสัยนี่ไม่ได้เลย” โสพิศมองลูกสะใภ้ของเธอด้วยสีหน้าครุ่นคิด

“ถูกใจสะใภ้คนนี้ล่ะสิ” สายทองมองโสพิศแล้วอมยิ้มมุมปากเล็กๆ

“กิริยามารยาทก็ได้อยู่นะคะก็ต้องดูกันไปยาวๆ อีกอย่างเห็นสองคนก็ไม่ได้รักกันยิ่งยากเข้าไปใหญ่ที่จะให้หนูแพรหยุดตาภูเพราะตาภูจะไปไหนก็ให้ไปหมดแบบนี้ก็ได้ใจกันใหญ่น่ะสิคะ” โสพิศยอมรับว่าตอนแรกก็มีอคติกับผ้าแพรอยู่บ้างเพราะคิดว่าคงไม่พ้นเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่จ้องจะจับลูกชายเธอแต่พอรู้จักจริงๆแล้วกลับไม่ใช่แถมยังเป็นผู้หญิงที่ใจดีจนแปลกคน

“แต่ฉันคิดอีกอย่างนะแม่โส..ความเป็นตัวเองของหนูแพรนี่แหละจะหยุดตาภูเองเราก็แค่ช่วยนิดๆหน่อยๆเท่านั้นและก็เชื่อว่าอีกไม่นานทั้งสองก็คงจะรักกันเอง” สายทองพึ่งคิดตกอีกอย่างเธอเห็นว่านิสัยแบบนี้ของผ้าแพรนี่แหละจะเอาหลานชายเธออยู่โดยที่ไม่ต้องทำอะไรก็เป็นได้เพียงแค่เธอนั้นช่วยกันปรามความเจ้าชู้ของภูผาในตอนนี้เสียหน่อยเท่านั้น

22.00 น.

ร่างบางนั่งพิงหัวเตียงนุ่มสุดหรูอยู่ในชุดนอนเดรสตัวโคร่งสีขาวผ้าฝ้ายที่เตรียมมาจากบ้านเธอนั่งมองโคมไฟมาพักใหญ่ร่วมหลายชั่วโมงในห้องที่มีแต่ความเงียบจนได้ยินเสียงแอปรับอากาศ

“ทำไมไม่หลับซะทีนะ” เธอถอนหายใจแล้วถอนหายใจอีกในคราแรกคิดว่าจะนอนหลับแต่เปล่าเลยคงเป็นเพราะแปลกที่และใจของเธอก็ยังพะวงถึงภูผาว่าจะกลับมาในตอนไหนดวงตากลมหมายมองหาหนังสือแต่ก็ไม่ยักจะเห็นมีครั้นจะรื้อหาก็กลัวเจ้าของห้องว่าเธอไม่มีมารยาทจึงได้แต่นั่งมองซ้ายมองขวาสลับกับนอนนับแกะวนไป

คลับXXX

คลับหรูใจกลางเมืองที่มีแดเนียลหนุ่มลูกครึ่งรูปหล่อขวัญใจสาวๆกลางคืนเป็นเจ้าของตอนนี้ภูผาก็ได้นั่งอยู่ที่นี่ด้วยเพราะเขาและแดเนียลเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่เด็กๆรวมทั้งปกรณ์ลูกชายเจ้าของโรงงานทอผ้าไทยส่งออกยักษ์ใหญ่ในอ.เมืองเชียงรายเป็นอีกคนที่เป็นเพื่อนสนิทกับภูผานั่งรวมอยู่ด้วยกันในโซนวีไอพีของคลับ

ช่วงนี้ทั้งสามไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเท่าเมื่อก่อนนักเพราะต่างคนต่างก็มีหน้าที่ในการบริหารงานของครอบครัวตัวเองจะมีครั้งนี้ที่นัดกันเป็นการด่วนเพราะข่าวที่ภูผาแต่งงานแล้วไม่ได้บอกเพื่อนตัวเองนี่แหละ

“ได้ข่าวว่าแต่งงานไม่บอกเพื่อนบอกฝูงบ้างเลยล่ะ” ปกรณ์บ่นอุกเมื่อเห็นข่าวการแต่งงานของเพื่อนสนิทตนจากนักข่าวแต่ไม่รู้เรื่อง

ปกรณ์หนุ่มไฮโซชาวเหนือที่ใช้ชีวิตไปๆมาๆเชียงรายกับกรุงเทพเป็นว่าเล่นเพราะทั้งติดเที่ยวและติดผู้หญิงเรียกได้ว่าเข้าขากับภูผาได้เป็นอย่างดีในเรื่องผู้หญิง

“มันกะทันหันน่ะ” ร่างใหญ่ที่นั่งพิงโซฟาไขว่ห้างมือถือแก้วไวน์ราคาแพงเปรยสายตามองเพื่อนๆของเขาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวเรื่องที่แต่งงานแล้วไม่ยอมบอกเพื่อนบอกฝูง