ตอนที่54

“ตาวินเป็นอะไรคะ” เพียงฟ้าได้ยินเสียงร้องของธาวินดังขึ้นจึงรีบวิ่งเข้ามาในบ้านหน้าตาตื่นอย่างรวดเร็ว

“ลูกอมในโหลนี่ของคุณใช่หรือเปล่า”  อัสนีมองต่ำไปที่พื้นทั้งพูดกับเพียงฟ้าเสียงแข็ง

“อืมใช่..” หญิงสาวพยักหน้ายอมรับว่าเจ้าโถลูกอมเป็นของเธอแต่ไม่แน่ใจว่าตอนนี้ทำไมมาอยู่กับพื้นได้

“คุณเกือบทำให้ตาวินตายแล้วรู้ตัวหรือเปล่าผมไม่น่าไว้ใจคุณเลย” 

“ฮือๆๆๆ”

“ฉันทำอะไร” สองหนุ่มสาวสาดอารมณ์ใส่กันในขณะที่ธาวินยังคงสะอึกสะอื้นไม่หยุด

“ก็ไอ้นี่มันอยู่ในคอตาวินไงดีนะที่ลุงพันช่วยไว้ทัน” อัสนีหยิบลูกอมชิ้นที่ติดคอธาวินเมื่อครู่ชูให้เพียงฟ้าได้ดู

“แต่โหลแก้วนี่ฉันจำได้ว่าเอาไว้บนโต๊ะนี่คะ” เพียงฟ้าค่อนข้างมั่นใจว่าเธอไม่ได้หยิบโถลูกอมลงมาเพราะเธอจะทำอย่างนั้นไปเพื่ออะไรในเมื่อธาวินนั่งเล่นอยู่กับพื้น

“ยังจะแก้ตัวอีกแค่ยอมรับว่าตัวเองผิดมันยากนักหรือไง” อัสนีแผดเสียงฝาดจนเพียงฟ้าสะดุ้งตัวโยนพูดอะไรไม่ออก

“ใจเย็นๆกันก่อนเถอะครับ”  ประพันธ์เห็นท่าอัสนีจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่จึงอาศัยความเป็นผู้ใหญ่ของตนปรามเอาไว้ก่อนเพราะเขาก็เข้าใจว่าเพียงฟ้าคงไมได้ต้องการให้เกิดเรื่องแบบนี้เหมือนกัน

จี๊ดๆๆๆ

“อีตาพ่อเลี้ยงบ้าไม่ฟังกันบ้างเลย” ตอนนี้เป็นเวลาเกือบจะสองทุ่มกว่าแล้วเพียงฟ้ายังคงยืนมองพระจันทร์ตากยุงฟังเสียงหรีดหริ่งเรไรร้องไปพรางๆที่ระเบียงบ้านพรางคิดถึงเรื่องเมื่อเย็นก็อดโมโหอัสนีไมได้ที่ไม่ยอมจะฟังเธอบ้างเลยว่าเธอไม่ได้ตั้งใจแต่ก็แอบตำหนิตัวเองไม่น้อยคิดว่าถ้าหากเธอพาธาวินติดตัวตลอดเวลาคงไม่เกิดเรื่องที่น่าตกใจแบบนี้ขึ้น

22.00 น.

“เป็นยังไงบ้างที่ให้จัดการไปถึงไหนแล้ว” มนัสลอบมาหาณจันทร์หลังบ้านของหญิงสาวในเวลาเกือบกลางดึก

“ทะเลาะกันหนักอยู่เหมือนกันแต่ฉันไม่รู้ว่าจะแตกคอกันได้หรือเปล่าน่ะสิ” ณจันทร์รีบรายงานความคืบหน้าของแผนที่มนัสจ้างให้เธอทำทันที

“อืม...ดียังไงก็เร่งมือให้พวกมันแตกคอกันเร็วๆแล้วฉันจะเพิ่มเงินให้เธอเป็นสองเท่า” มนัสพยักหน้ายิ้มอ่อนที่เขาไม่เล่นงานรีสอร์ทเพราะเขาต้องการทำให้เพียงฟ้ากับอัสนีแตกคอกันก่อนจึงค่อยจัดการกับรีสอร์ทอีกทีถึงตอนนั้นเพียงฟ้าก็จะไม่มีใครคอยหนุนหลังแล้วเขาจะได้ทำอะไรสะดวกขึ้น

“ขอบคุณ”  ณจันทร์ไม่ได้สนใจว่ามนัสจะเพิ่มหรือไม่เพิ่มเงินให้ณจันทร์ก็ต้องการให้อัสนีและเพียงฟ้าแตกคอกันอยู่แล้วเพราะเธอไม่ชอบให้เพียงฟ้ามาอยู่ใกล้กับอัสนีด้วยเพราะมีใจให้พ่อเลี้ยงหนุ่มมานานแล้วและเรื่องเมื่อเย็นที่ธาวินมีลูกอมอยู่ในคอก็เป็นฝีมือของเธอเองเพราะต้องการให้อัสนีได้รู้ว่าเพียงฟ้าไม่มีคุณสมบัติเพียงพอที่จะเป็นแม่ให้ธาวิน

ครู่ต่อมา

“แม่” หลังจากคุยกับมนัสเสร็จเรียบร้อยแล้วในขณะที่หญิงสาวกำลังจะเดินเข้าบ้านก็ต้องตกใจเมื่อเป็นแม่นั่งจ้องหน้าอยู่หน้าบ้านทั้งที่เธอคิดว่าแม่ของเธอนั้นหลับไปแล้วเสียอีก

“แกรู้จักสนิทสนมกับลูกเสี่ยน่านตั้งแต่เมื่อไรถึงได้มาหากันดึกๆดื่นๆแบบนี้” ดวงเดือนจ้องหน้าลูกสาวของเธอเขม็งเพราะเห็นว่าลูกสาวเธอรู้ทั้งรู้ว่ามนัสเป็นคนไม่ดีก็ยังจะไปยุ่งไปเกี่ยว

“ฉันจะรู้จักกับใครมันก็เรื่องของฉันทุกวันนี้ฉันหาเงินเลี้ยงแม่ให้มีกินมีใช้ก็พอแล้ว”  ณจันทร์ไมได้เกรงกลัวคำเตือนของแม่เธอเลยสักนิดเมื่อเถียงจบก็เดินกลับเข้าไปในบ้านหน้าตาเฉย

“ฉันห้ามให้แกยุ่งกับผู้ชายคนนี้ที่ฉันห้ามก็เพราะว่าฉันรักฉันห่วงแกรู้เอาไว้ด้วย”  ดวงเดือนเดินตามลูกสาวของเธอเข้าไปในบ้านก่อนจะเอ่ยบางคำออกมาด้วยน้ำเสียงสั่นเครือด้วยน้อยใจที่ลูกไม่เคยเชื่อฟัง

“ถ้ารักฉันก็อย่ามายุ่งว่าฉันจะทำอะไร” ณจันทร์หันกลับมามองค้อนแม่ของเธอก่อนจะเปิดประตูเข้าห้องนอนที่เธอต้องแข็งกร้าวใส่แม่เธอแบบนี้เพราะไม่ชอบที่คนเป็นแม่มาเจ้ากี้เจ้าการกับชีวิตของเธอนัก

ดวงเดือนพูดอะไรไม่ออกเมื่อลูกสาวออกคำสั่งผิดองเธอเลี้ยงลูกตามใจโตมาเลยแก้นิสัยเอาแต่ใจค่อนข้างยาก

วันต่อมา

“ฉันช่วย.. “ เช้าตรู่อีกวันเพียงฟ้าเห็นว่าอัสนีกำลังจะป้อนข้าวธาวินเธอจึงอาสาจะช่วยเพราะรู้ว่าเขาต้องออกไปที่ไร่แต่เช้า

“ไม่ต้องคุณกลับไปทำงานของคุณเถอะเรื่องตาวินไม่ต้องมายุ่งผมดูแลแกเองได้” อัสนีไม่ได้สนใจเพียงฟ้าแม้แต่น้อยเขายังคงนั่งป้อนข้าวลูกชายที่นั่งเล่นอยู่กับพื้นหน้าโซฟาที่ห้องนั่งเล่น

“แต่งานคุณก็เยอะนี่คะฉันช่วยได้ที่ร้านฉันไม่ได้ยุ่งอะไรมากส่วนรีสอร์ทพี่ภูก็จัดการดูแลทุกอย่างให้” หญิงสาวค่อยๆหย่อนก้นลงนั่งข้างๆชายหนุ่มทั้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนออดอ้อน

“ผมไม่ไว้ใจคุณ”  อัสนีเอ่ยออกมาตามตรงทั้งตวัดสายตามองหญิงสาวอย่างไม่พอใจ

“ฉันจะไม่ประมาทอีกแล้วฉันสัญญา”  มือน้อยยกขึ้นตรงหน้าชายหนุ่มทั้งค่อยๆกำมือและยื่นนิ้วชี้ขอโทษอัสนี

“ไม่.. เก็บข้าวของคุณออกไปได้แล้ว” 

“นี่คุณไล่ฉันจริงๆใช่ไหม” ใบหน้านวลบุ้ยปากเล็กน้อยเพราะดูท่าครั้งนี้อัสนีจะไม่ใจอ่อนกับเธอง่ายๆ