ตอนที่52

“ค่อยโล่งใจ..” อัสนีได้ยินเช่นนี้เขาก็พอโล่งใจที่ทุกอย่างราบรื่นแต่ดูจะไม่ราบรื่นก็ตรงที่เพียงฟ้าดูจะทำอะไรตามใจตัวเองกับบ้านของเขาจนเกินไป

“คืนนี้ฉันจะนอนที่นี่”

“นี่มันบ้านผมจะมานอนบ้านผู้ชายไม่กลัวตัวเองเสียหายหรือไง” อัสนีคิดว่าหญิงสาวจะไม่ทำเรื่องอะไรให้เขาลำบากใจแล้วเสียอีกแต่คำที่หลุดออกมาจากปากหญิงสาวเมื่อครู่ทำให้เขาต้องปวดหัวอีกรอบ

“ไม่...ฉันจะอยู่ที่นี่ดูแลตาวินกับคุณ...” เพียงฟ้าพูดไปยิ้มไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับอาการไม่ยินดีกับอัสนีเลยสักนิดเพราะคนอย่างเธอตัดสินใจอะไรแล้วก็ต้องทำให้ได้

“ผมแค่ให้คุณเซ็นรับเป็นแม่ตาวินเฉยๆไม่ได้ให้คุณมารับผิดชอบเต็มหน้าที่ขนาดนี้” อัสนีเห็นว่าเขาคงต้องทวนข้อตกลงกับหญิงสาวให้เข้าใจเสียใหม่แล้วเพราะเขาไม่ได้ให้เธอทำหน้าที่ตอลดเวลาแบบนี้

“ไม่รู้ล่ะไหนๆฉันก็ได้ชื่อว่าเป็นแม่ธาวินแล้วยังไงฉันก็จะทำหน้าที่เต็มความสามารถ...ดึกแบบนี้คุณไล่ฉันกลับไม่ใจร้ายไปหน่อยหรือไง” ร่างบางกอดอกมองหน้าอัสนีด้วยสายตาที่เจ้าเล่ห์

“เฮ้อ..” พ่อเลี้ยงหนุ่มลุกขึ้นยืนเต็มความสูงกอดอกมองหน้าคนเอาแต่ใจพร้อมทั้งถอนหายใจเฮือกใหญ่

และแล้วเขาก็ต้องยอมในความเผด็จการของเพียงฟ้าเพราะหากไล่เธอกลับไปตอนนี้มันก็คงจะอันตรายอย่างที่หญิงสาวพูดจริงๆ

“ขอบคุณนะคะพ่อเลี้ยงพรุ่งนี้ฉันจะตื่นแต่เช้ามาทำอาหารให้ตาวินนะคะ” สาวเจ้าลากกระเป๋ามาที่ห้องข้างๆห้องนอนของอัสนีในขณะที่เขาขนเครื่องนอนมาให้เธอเสร็จสรรพ

“ที่นี่มีแม่ครัว”

“แต่ฉันอยากทำให้ตาวินเองนี่คะ”

“แล้วแต่คุณก็แล้วกันผมขอตัว” เวลานี้อัสนีเบื่อจะเถียงกับเพียงฟ้าเต็มทนหากเธออยากจะทำอะไรต่อจากนี้ก็แล้วแต่เธอเลยก็แล้วกันเพราะเขารู้เสียแล้วว่าคำพูดของเธอที่พูดกับเขาไม่ใช่คำขออนุญาตแต่เป็นเพียงแค่บอกก่อนที่จะลงมือทำเท่านั้นว่าจบก็เดินหันหลังกลับไปห้องนอนของตน

“ฝันดีนะคะพ่อเลี้ยงถ้ามีอะไรให้ฉันช่วยมาเคาะห้องได้เลยนะคะ” เสียงใสเอ่ยตามหลังพ่อเลี้ยงหนุ่มก่อนที่เธอจะยิ้มปากบานหันหลังกลับเข้าห้องของเธอไป

วันต่อมา

ไร่ศรีน่าน

“ผมได้ข่าวมาว่าพ่อเลี้ยงอัสมันร่วมหุ้นที่จะทำรีสอร์ทกับนังคุณหนูเพียงฟ้าแล้วนะพ่อ” มนัสร้อนใจจากข่าวที่พึ่งได้รับจึงรีบแจ้นกลับบ้านมาบอกกับคนเป็นพ่อให้รู้

“ฉันรู้แล้วเดี๋ยวมันจะได้รู้สึกว่าตั้งตนเป็นศรัตรูซึ่งหน้ากับฉันมันจะเป็นยังไง” ศรีน่านชายวัยหกสิบที่รูปร่างอ้วนใหญ่ทรงเสี่ยหัวล้านเมื่อได้ยินเรื่องที่ลูกชายเอ่ยถึงเขาก็ไม่ได้ตกใจอะไรมากนักเพราะรู้ข่าวนี้มาจากลูกน้องคนสนิทแล้ว

“พ่อจะทำอะไรไอ้พ่อเลี้ยงนั่นได้คนรู้จักมันใหญ่ๆโตๆทั้งนั้น”

“ตอนนี้ข้าไม่กลัวมันแล้วโว้ย” ศรีน่านรู้ว่าสารวัตรคนเก่าที่เป็นคนสนิทของอัสนีได้ออกจากอำเภอนี้ไปแล้วและเขาก็จะหาทางตีสนิทกับสารวัตรคนใหม่ให้มาเป็นพวกพ้องของแทน

“พ่อหมายความว่าไงเมื่อก่อนยังไม่ค่อยจะกล้ากับมันสักนิดได้แต่ลอบกัดไปเป็นครั้งๆคราๆ” มนัสไม่ค่อยจะเชื่อในความมั่นใจของพ่อตัวเองเท่าไรนักเพราะเห็นพูดแบบนี้มาหลายครั้งแต่ก็ไม่เคยจะชนะอัสนีสักครั้ง

“ปากหมาเหมือนใครวะแกเนี่ย” ศรีน่านมองค้อนขวับหันไปมองลูกชายที่ดูท่าจะพูดจาไม่เข้าหู

“ก็ผมลูกพ่อจะให้เหมือนใครล่ะครับ” มนัสตอบกลับเสียงห้วน

“บ๊ะ..เอ็งนี่..”  ร่างอ้วนท้วนลุกยืนขึ้นเท้าเอวด้วยความอารมณ์เสีย

“แค่หยอกเล่นน่ะพ่อจริงจังไปได้...ที่พ่อว่าไม่กลัวมันแล้วคืออะไร” 

“ก็ไอ้สารวัตรคนเก่ามันออกไปแล้วคนใหม่นี้พ่อว่าจะเข้าไปคุยด้วยซะหน่อย” ศรีน่านค่อนข้างมั่นใจว่าตัวเองนั้นจะดึงสารวัตรคนใหม่มาเป็นพวกพ้องตัวเองได้เพราะได้ยินมาว่าเป็นสารวัตรที่อายุยังน้อยน่าจะหว่านล้อมได้ไม่ยาก

ไร่ปรานโชค

“ตั้งแต่วันนี้สั่งให้คนเฝ้าเวรยามที่ไร่เป็นสองเท่านะครับลุงพัน” อัสนีเรียกประพันธ์มาคุยที่ห้องทำงานในช่วงสายด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างเคร่งเครียด

“ครับพ่อเลี้ยง” ประพันธ์รู้ดีว่าที่อัสนีสั่งการแบบนี้เพราะเหตุใดหากไม่มีคำสั่งเขาก็ตั้งใจจะทำแบบนี้อยู่เหมือนกันเนื่องด้วยไม่รู้ว่าศรีน่านจะสั่งคนมาก่อกวนที่นี่อีกเมื่อไร

ครู่ต่อมา

“เมื่อไรจะกลับนี่ก็สายแล้วนะคุณ” อัสนีอุ้มธาวินเข้ามาดูเพียงฟ้าที่กำลงง่วนอยู่ในครัว

“ฉันก็จะอยู่ช่วยคุณดูแลตาวินไงอีกอย่างฉันอยู่ที่นี่ก็ใกล้กับรีสอร์ทด้วยคุณอย่าพยายามไล่ฉันเลยน่าฉันไม่ไปง่ายๆหรอก...แม่จะอยู่กับหนูที่นี่นะลูก” เพียงฟ้ากอดอกพูดหน้าตาเฉยว่าเธอจะไม่ยอมไปจากที่นี่ง่ายๆทั้งยังเอ่ยหยอกกับธาวินเล่นอย่างไม่ได้สนใจว่าเจ้าของบ้านจะเต็มใจให้เธออยู่ที่นี่หรือไม่

ก๊อกๆๆ

“พ่อเลี้ยงคะ” ณจันทร์สาวสวยวัยยี่สิบแปดเป็นคนทำบัญชีของไร่เธอเดินเข้ามาในบ้านของอัสนีอย่างถือวิสาสะเพื่อเอาเอกสารมาให้อัสนี้นั้นเซ็นเนื่องจากเขาไม่ได้เข้าไปที่สำนักงานของไร่หลายวันแล้ว