ตอนที่55

“ผมไม่เคยพูดเล่น”

“คุณอัส..เมื่อวานฉันไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดเหตุไม่ดีขึ้นเลยนะคะฉันก็เสียใจเหมือนกันในที่ตาวินต้องเจ็บเพราะฉัน”

“ออกไปได้แล้ว” อัสนียังคงยืนยันเสียงแข็ง

สิ้นเสียงของพ่อเลี้ยงหนุ่มดวงตากลมโตของหญิงสาวก็เหลือบมองเด็กชายที่นั่งยิ้มให้เธออยู่ตาละห้อยหากตอนนี้เธอต้องไปจริงๆคงคิดถึงธาวินแย่แต่ในเมื่อเจ้าของบ้านไม่ยอมใจอ่อนให้เธอขนาดนี้อยู่ไปก็คงจะอึดอัดกันน่าดูจึงค่อยๆลุกขึ้นยืนและเดินหันหลังออกไปด้วยสีหน้าที่ห่อเหี่ยว

“แม่..แม่..” เด็กชายส่งเสียงเรียกคนเป็นแม่พร้อมมองตาแป๋วด้วยความไร้เดียงสา

“ครับลูก” เพียงฟ้าแทบน้ำตาตกเมื่อได้ยินธาวินเรียกเธอเอาไว้

“ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้าย” อัสนีกัดฟันกรอดถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่จะหันไปบอกกับหญิงสาวเสียงแข็ง

“ฉันจะรักษาโอกาสนี้ไว้ให้ดีค่ะ” ริมฝีปากบางที่กำลังบุ้ยอยู่คราแรกตอนนี้ฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจรีบสัญญากับอีกฝ่ายว่าเธอจะไม่ปล่อยให้ธาวินมีอันตรายอย่างครั้งก่อนแน่นอน

หลายวันต่อมา

เพียงฟ้าและอัสนีได้ใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันอีกเกือบเดือนความสัมพันธ์ของทั้งคู่ดีขึ้นเรื่อยๆจนทั้งคู่รู้สึกว่าเป็นครอบครัวเดียวกันจริงๆแต่ก็ยังไม่มีใครรู้ความรู้สึกของตัวเอง

21.00 น.

ทุกๆคืนที่ธาวินหหลับไปแล้วสองหนุ่มสาวก็จะมานั่งคุยกันก่อนที่จะนอนชั่วครู่เพื่อปรึกษาปัญหาหรือพุดคุยในเรื่องของแต่ละวันจนเป็นเรื่องที่ต้องทำทุกวันไปแล้วและวันนี้ก็เช่นกันหลังจากที่ธาวินหลับไปแล้วทั้งสองก็มานั่งคุยกันที่โซฟาห้องนั่งเล่น

“อยู่ที่ีนี่ตั้งหลายวันแล้วคุณไม่กลับไปดูงานของคุณบ้างหรือไง” อัสนีเห็นวันๆเพียงฟ้าเอาแต่ขลุกเลี้ยงธาวินทุกวันจนเขาเริ่มเกรงใจว่าหญิงสาวจะเสียงาน

“ไม่นี่คะฉันบอกแล้วไงว่าที่คาเฟ่ไม่ได้มีอะไรยุ่งมากมายรีสอร์ทตอนนี้คุณก็รู้ว่ามันราบรื่นดีหรือคุณไม่อยากให้ฉันอยู่” ใบหน้านวลก้มลงเล็กน้อยและค่อยๆส่ายหัวเบาๆเธอไม่ได้มีปัญหากับเร่องงานเลยสักนิดทั้งยังรู้สึกว่าชีวิตตัวเองที่ได้อยู่กับธาวินและอัสนียังมีความสุขกว่าตอนอยู่คนเดียวเยอะเลย

“เปล่า..ผมยังไม่ได้พูดอะไรเลย” ชายหนุ่มอมยิ้มอ่อนเมื่อรู้ว่าไม่ได้กระทบกับงานหญิงสาวเขาก็ค่อนข้างโล่งใจอีกอย่างหากหญิงสาวต้องกลับไปอยู่คนเดียวแบบแต่ก่อนเขาคงรู้สึกใจหายพอสมควรเพราะเธออยู่ที่นี่จนเขาเห็นเธอเป็นคนในครอบครัวไปเสียแล้ว

วันต่อมา

“อะไรนะวัวล้มป่วยพร้อมกันแบบนี้ได้ยังไง” วันนี้มีเรื่องให้อัสนีปวดหัวตั้งแต่เช้าเพราะประพันธ์เข้ามาที่บ้านเพื่อแจ้งเหตุร้ายตั้งแต่เช้าตรู่ว่ามีวัวจำนวนมากล้มป่วยและไม่สามารถส่งออกนมวัวได้ตามกำหนดเขาจึงต้องรีบออกมาดูวัวที่คอกท้ายไร่ด้วยตัวเอง

“เมื่อวานยังดีๆอยู่เลยนะครับพ่อเลี้ยง” ชัชนนท์สัตวแพทย์ประจำไร่เอ่ยกับอัสนีด้วยสีหน้าที่ไม่สู้ดีนักเมื่อว่านครบรอบการตรวจสุขภาพของวัวเขาเองก็ยังไม่เจออะไรผิดปกติพอเช้ามืดที่คนงานจะรีดนมวัวกลับมีปัญหาเสียอย่างนั้น

“ได้ให้คนเปลี่ยนอาหารหรือเปล่าหมอ” อัสนียืนเท้าเอวมองวัวที่ล้มป่วยกันระนาวในคอกด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างกังวลอย่างมาก

“ทุกอย่างเหมือนเดิมครับ” ชัชนนท์ส่ายหัวทุกอย่างเขายังคงให้คนที่นี่ดุแลวัวตามเดิมไมได้เปลี่ยนอะไรทั้งช่วงนี้ยังไม่ใช่ฤดูของโรคภัยหมอหนุ่มจึงค่อนข้างสงสัยอยู่มากว่าสาเหตุเกิดจากอะไรกันแน่

บ้านคนินทร์

“ทำไมวันนี้แวะมาได้” คนินทร์ทักทายอัสนีก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งที่โซฟา

“วัวที่ไร่ป่วยพร้อมกันแปลกๆฉันเลยมาที่แลบกับหมอเพื่อเอาเชื้อไปตรวจ” อัสนีถือโอกาสแวะหาคนินทร์ถามไถ่เรื่องแผนการที่เขาวางเอาไว้กับคนินทร์หลังจากที่พาหมอชัชนนท์ไปที่แลบในตัวเมืองแล้ว

“กลัวว่าจะไม่ป่วยเองงั้นใช่ไหม”

“อืม..รอผลแลบออกเดี๋ยวก็รู้ที่มาที่นี่ก็อยากรู้เรื่องความคืบหน้าด้วย” ถึงจะยังไม่รู้ผลแลบแต่อัสนีก็ค่อนข้างมั่นใจว่าการป่วยของวัวในไร่ครั้งนี้ไม่ได้ป่วยเองตามธรรมชาติ

“เสี่ยน่านไว้ใจฉันแล้วเพราะฉันปล่อยให้มันขนของล็อตล่าสุดไปได้แล้วตอนนี้ฉันก็ได้หลักฐานสำคัญมาแล้วด้วยอีกไม่นานแกก็จะได้ฟังข่าวดีแน่นอน” 

“รู้แบบนี้ก็ค่อยสบายใจ” อัสนีพอจะยิ้มออกบ้างเมื่อแผนการของเขาและคนินทร์กำลังไปได้สวย

“คุณฟ้ารู้หรือเปล่าว่าที่รีสอร์ทไม่ถูกก่อกวนตอนนี้เพราะแกช่วยเอาไว้” คนินทร์เห็นว่าอัสนีดูจะจริงจังในการช่วยเหลือเพียงฟ้าเสียเหลือเกินกล้าทำแม้กระทั่งใช้เงินของตัวเองสั่งซื้ออาวุธเพื่อที่จะล่อจับศรีน่านโดยที่ไม่รอเงินของทางการ

“ไม่ฉันขี้เกียจบอก” อัสนีส่ายหัวเรื่องนี้เขาไม่อยากบอกให้เพียงฟ้าได้เป็นกังวลรอให้ทุกอย่างเสร็จสิ้นแล้วค่อยว่ากันทีเดียว

“ช่วยเธอขนาดนี้คิดอะไรกับเธอหรือเปล่า” คนินทร์ยกยิ้มมุมปากพร้อมมองคนตรงข้ามด้วยสายตามีเลศนัย

“ฉันแค่ช่วยตามสัญญาเท่านั้นอีกอย่างผู้หญิงวุ่นวายเอาแต่ใจแบบนั้นฉันคิดอะไรไม่ลง” ชายหนุ่มรีบพูดปัดเสียงหลงว่าเขาไม่ได้คิดอะไรอย่างที่คนินทร์ว่า

“ให้มันจริงอย่างที่ปากพูดเถอะ” สารวัตรหนุ่มพูดปนขำเบาๆยิ่งเพื่อนเขาปฏิเสธเท่าไรอาการของคนมีความรักมันก็ยิ่งออกเท่านั้น

ท้ายไร่

“งานที่รับปากเมื่อไรจะสำเร็จฉันรอนานแล้วนะหรือจะให้ฉันจ้างคนอื่นแทนดี” มนัสโทรนัดณจันทร์ให้ออกมาเจอกันที่ท้ายไร่ปรานโชคเพราะเห็นว่าเธอนั้นทำงานไม่คืบหน้าเสียทีเขายังเห็นเพียงฟ้ากับอัสนีปรองดองกันดีอยู่เลย

“อีกไม่นานหรอกค่ะฉันจะพยายามเร่งมือ” ณจันทร์ก็ไม่ได้นิ่งนอนใจเรื่องนี้เหมือนกันเพียงแต่ช่วงหลังมานี้อัสนีกับเพียงฟ้าตัวแทบจะติดกันตลอดเวลาเธอจึงไม่มีโอกาสหาทางทำให้ทั้งสองผิดใจกันอีกได้เสียที

“ฉันไม่รอแล้วทำตามแผนฉัน” มนัสมองหน้าณจันทร์ด้วยสีหน้าจริงจัง

เย็นของวัน

บ้านอัสนี

“อาหารเย็นป้าทำไว้เรียบร้อยแล้วป้ากลับก่อนนะคะคุณฟ้า” ป้าทิพย์แม่ครัวของไร่เมื่อทำอาหารเย็นให้คนในบ้านเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลากลับจึงมาบอกกับเพียงฟ้าที่นั่งเล่นกับธาวินอยู่ที่ระเบียงบ้าน

“ค่ะป้าทิพย์ขอบคุณนะคะ” ใบหน้าหวานยิ้มให้แม่ครัววัยกลางคนทั้งเอ่ยขอบคุณที่ป้าทิพย์นั้นมาคอยทำของอร่อยให้เธอได้ทานทั้งเช้าทั้งเย็น