ตอนที่5

“เจ้าบ่าวจะมาแล้วเตรียมตัวให้พร้อมล่ะ” พิกุลเดินมาบอกให้หลานของเธอเตรียมตัวให้พร้อมเพราะเมื่อเจ้าบ่าวมาถึงก็จะต้องออกไปทำพิธีตักบาตรแล้วผูกข้อไม้ข้อมือ

“ค่ะยาย” ผ้าแพรผละออกจากอ้อมกอดพิมพรรณและเอ่ยเสียงตอบยายของเธอยอมรับเลยว่าตอนนี้ใจของเธอเต้นแทบจะหลุดออกมาจากอกอยู่แล้ว

เวลาผ่านไปจนถึงพิธีผูกข้อไม้ข้อมือในขณะที่สายทองและพิกุลผูกข้อมืออวยพรหลานทั้งสองเรียบร้อยแล้วก็มานั่งคุยกันตามประสา

“หนูแพรแต่งนิดๆหน่อยๆก็ดูดีขึ้นมากเลยนะ”  สายทองยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ที่ทุกคนต่างก็ชมว่าหลานสะใภ้ของเธอน่ารักน่าชังเหมาะสมกับภูผารวมไปถึงนักข่าวก็รัวภาพกันไม่หยุดเธอหวังว่าหลังจากข่าวนี้ออกไปผู้หญิงที่เข้าหาภูผาจะเลิกยุ่งกับหลานเธอเสียทีในเมื่อรู้ว่าหลานเธอนั้นแต่งงานมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแล้วเธอจะได้เลิกปวดหัวกับข่าวการฉาวๆของภูผา

“หลานฉันหน้าตาเหมือนแม่ไม่มีผิด” พิกุลนั่งมองหลานสาวของเธอด้วยรอยยิ้มอ่อนพรางนึกถึงพรทิพย์แม่ของผ้าแพรที่เมื่อวัยสาวก็สวยน่ารักแบบนี้ไม่มีผิดถ้าพิมพรรณเองไม่ปล่อยตัวจนอ้วนท้วมก็คงจะสวยเหมือนคนเป็นพี่แต่ก็เข้าใจลูกของเธอว่าไม่อยากให้ใครมาจีบจึงปล่อยตัวเพราะไม่อยากมีครอบครัว

หลังจากที่ผ่านพิธีการผูกแขนกันไปพักใหญ่แขกเหลื่อก็ทยอยกันกลับและแล้วเวลาก็มาถึงพิธีส่งตัวบ่าวสาวเข้าหอตอนนี้บ่าวสาวทั้งสองนั่งพับเพียบอยู่ตรงหน้าผู้ใหญ่ทั้งสี่ที่นั่งกันอยู่บนโซฟาในห้องนอนของผ้าแพร

“อยู่ดูแลกันจนแก่จนเฒ่านะหนักนิดเบาหน่อยก็ให้อภัยซึ่งกันและกัน”  สายทองเอื้อมมือของเธอไปลูบหัวของทั้งสองเอาไว้ก่อนจะอวยพรด้วยรอยยิ้มภาพทุกภาพตอนนี้ถูกถ่ายโดยฝีมือของเพียงฟ้าที่เธอต้องการเก็บบรรยากาศประทับใจนี้เอาไว้ให้มากที่สุด

“ค่ะคุณย่า/ครับคุณย่า”  สองบ่าวสาวพนมมือรับคำอวยพรจากสายทอง

“ยังไงเธอก็เข้ามาเป็นสะใภ้ฉันแล้วต่อจากนี้ก็ขอให้เธอกับลูกฉันหนักแน่นกับคำว่าครอบครัวให้มากๆ” โสพิศยื่นมือเรียวลูบหัวของผ้าแพรเบาๆเธอรู้ว่าปัญหาของลูกชายเธอมันยังมีมาไม่ขาดอีกแน่แต่ในเมื่อหญิงสาวนั้นเข้ามาเป็นภรรยาลูกชายเธอแล้วยังไงก็อยากจะให้เธอหนักแน่นในคำว่าครอบครัวให้มากๆ

“ขอบคุณค่ะคุณแม่/ครับคุณแม่”

“อยู่เย็นเป็นสุขกันนะลูกแต่งเข้าบ้านเค้าแล้วก็ทำหน้าที่เมียกับแม่อย่าให้ขาดตกบกพร่อง” พิกุลน้ำตารื้นเล็กๆ

“ค่ะยาย” ผ้าแพรโผเข้ากอดยายของเธอเบาๆ

“ยังไงน้าก็ฝากหลานน้าด้วยนะคะคุณภูหนูแพรไม่ค่อยทันคนเท่าไรนักแต่งานบ้านงานเรือนไม่มีขาดตกแน่นอนค่ะ” พิมพรรณไม่รู้ว่าผ้าแพรไปอยู่กับครอบครัวของภูผาจะเป็นอย่างไรแต่เธอก้อยากให้ทุกคนในบ้านดูแลหลานของเธอด้วยเนื่องจากไม่เคยอยู่ในเมืองใหญ่แถมยังเป็นคนซื่อ

“ครับคุณน้า” ภูผารับปากพิมพรรณแม้เขาจะดูเสเพลแต่เขาก็คงไม่ปล่อยปะละเลยแม่ขอลองลูกเขาอยู่แล้ว

ทุกคนจากห้องหอต่างมองออกนอกประตูเป็นตาเดียวกันเพราะได้ยินเสียงเอะอะโวยวายจากด้านนอก

“นี่เข้าไปไม่ได้นะ” เพียงฟ้ากำลังยื้อยุดฉุดกระชากทับทิมดาราสาวที่เป็นคู่ขาของภูผาไม่ให้เข้าไปทำลายพิธีเข้าหอของภูผาและผ้าแพรแต่ดุเหมือนเธอจะเสียเปรียบเพราะเธอนั้นตัวเล็กกว่าแม่ดาราสาวตัวสูงนี้อยู่มาก

“ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้ก็พี่ภูเป็นผัวฉัน” ทับทิมผลักเพียงฟ้าจนไปกองกับพื้นเดือดดาลไม่น้อยวันนี้เธอแต่งชุดจั๊มสูทสายเดี่ยวขายาวสีดำมาเพื่องานนี้โดยเฉพาะเพราะมีคนส่งข้อความไปหาเธอว่าภูผาจะแต่งงานที่นี่วันนี้เธอจึงรีบเทกองละครบินด่วนมาที่นี่อย่างรวดเร็ว

“อะไรกัน”  พิกุลได้ยินเสียงทับทิมพูดเต็มสองรูหูเธอจึงมีสีหน้าที่ไม่พอใจเท่าไรนักจึงรีบลุกออกมาดูเหตุการณ์ข้างนอกห้องหอของหลานสาวเธอทันที

“พี่ภูมากับทับทิมค่ะ..” ทับทิมเดินดุ่มๆผ่านหน้าพิกุลไปอย่างไม่มีมารยาทและไปดึงตัวภูผาให้ออกไปพร้อมกับเธอทันที

“นี่ปล่อยฉัน” ภูผาสะบัดแขนออกจากทับทิมด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจเขาไม่ชอบพฤติกรรมแบบนี้ของทับทิมเท่าไรเขาเคยตกลงกับเธอแล้วว่าจะคบกันเงียบๆไม่ผูกมัด

“นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย” สายทองลุกขึ้นยืนมองหน้าทับทิมอย่างไม่พอใจ

“ทับทิมไม่ยอมให้พี่ภูแต่งกับคนอื่นหรอกค่ะ” ทับทิมตอบกลับสายทองด้วยท่าทีที่เย่อหยิ่ง

“แต่นี่งานแต่งลูกฉันเธอต้องออกไป” โสพิศเอ่ยเสียงแข็ง

“ไม่ค่ะพี่ภูต้องมาคุยกับทับทิมให้รู้เรื่องไม่งั้นทับทิมจะโวยวายจะเรียกนักข่าวมาใหม่ด้วย​” ดาราสาวมองภูผาด้วยสายตาแข็งกร้าวไม่กี่วันภูผายังนอนกับเธออยู่เลยมาวันนี้เขากลับมาแต่งานกับคนอื่นเป็นใครจะยอม

“เฮ้อ” ภูผาถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะเดินออกไปจากทับทิมเธอมาวันนี้ก็ดีเขาจะได้คุยตัดสัมพันธ์เสียเลยเพราะเขาไม่ชอบคนที่ถือตัวเป็นเจ้าของเขาทั้งที่ตกลงกันแล้วว่าจะเป็นแค่คู่นอนเท่านั้น