ตอนที่11

“ท้องเหรอวะ” แดเนียลหนุ่มลูกครึ่งมาดขรึมที่เป็นตัวเบรกในความเจ้าชู้ของเพื่อนๆเพราะเขาไม่ค่อยชอบเรื่องผู้หญิงเท่าไรเขานั้นพอจะดูออกว่าเสืออย่างภูผายอมแต่งงานกะทันหันได้โดยที่ตั้งตนว่าจะอยู่เป็นโสดมีคู่นอนเท่านั้น คงมีเรื่องเดียวที่ทำให้ภูผายอมได้ แต่เขาก็ไม่ยักรู้ว่าคนที่รอบคอบอย่างภูผาจะมาพลาดเรื่องนี้ได้อย่างไร

“อืม” ภูผาหันกลับมาพยักหน้าให้แดเนียลทั้งกระดกดื่มไวน์ในแก้วจนหมด

“เสืออย่างภูผาพลาดได้ไงวะ” ปกรณ์ตบบ่าภูผาเบาๆทั้งเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกเอิญเพราะเขาเคยพนันกับภูผาว่าใครแต่งงานก่อนคนนั้นแพ้

“ช่างมันเถอะเรื่องเกิดแล้วยังไงฉันก็ต้องรับผิดชอบ” ภูผาเอ่ยออกมาด้วยสีหน้าค่อนข้างปลงและมีรอยยิ้มมุมปากเล็กน้อย

“แหม...คำพูดแบบนี้ไม่น่าออกจากปากแกนะคนนี้ถูกใจแกไม่น้อยใช่ไหม” แดเนียลได้ยินคำพูดของภูผาเขาก็ถึงกับต้องผงะจนวางแก้วเครื่องดื่มในมือด้วยนึกว่าตัวเองหูฝาดเพราะหากเป็นภูผาที่เขารู้จักคงจะโวยวายหนักกว่านี้แน่

เพราะขนาดมีข่าวหลุดเข้าโรงแรมกับนางแบบยังบ่นอุกจนเขาหูชา แต่ตอนนี้ต้องมารับผิดชอบผู้หญิงที่ทำเขาท้องอย่างไม่ได้ตั้งใจกลับดูเหมือนจะยอมรับแบบปลงง่ายๆเสียอย่างนั้นทั้งที่เรื่องนี้คือบ่วงรัดคอคนเจ้าชู้อย่างภูผา

“ก็น่ารักดี..” ภูผาพยักหน้าเบาๆทั้งหลบสายตาเพื่อนๆด้วยการก้มหน้าเล็กน้อย

“ชักอยากจะเจอซะแล้วสิวะ​” แดเนียลกำลังคิดในใจว่าที่ภูผาควงผู้หญิงที่เป็นดาราสาวสวยมีความมั่นใจสูงเพราะไม่ได้ชอบแบบนี้แต่แค่อยากได้เป็นที่ระบายเป็นครั้งคราวเท่านั้นเสร็จงานจ่ายเงินจบเนื่องจากไม่ชอบก็จะทำให้ไม่ลงใจอะไร

แต่กับคนที่แต่งด้วยกลับแตกต่างจากสาวๆทุกคนอาจเป็นคนนี้ที่ภูผานั้นให้ใจเธอก็เป็นได้ ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งอยากรู้จักภรรยาหมาดๆของภูผาให้มากขึ้นเสียแล้ว

“ผู้หญิงเข้าหาแกตั้งเยอะไม่สนแกจะมาอยากเจออะไรเมียฉันวะ” ภูผาขมวดคิ้วไม่พอใจเท่าไรที่แดเนียลดูเหมือนจะสนใจที่จะเจอผ้าแพรเหลือเกินทั้งที่ก่อนหน้าไม่ยักจะสนใจอยากเจอผู้หญิงคนไหน

“เมียฉัน...เต็มปากยิ่งแกหวงฉันก็ยิ่งอยากเจอ” แดเนียลยกยิ้มเอื้อมมือมาตบบ่าภูผาหนักๆจนร่างใหญ่ต้องเอี้ยวตัวหลบ

“แล้วผู้หญิงของแกล่ะวะยอมเหรอ” ปกรณ์หันมาถามภูผาอย่างเป็นห่วงเพราะถ้าหากเขาเป็นภูผาตอนนี้ก็คงจะหนักใจไม่น้อย

“ผู้หญิงที่ฉันเคยมีก็ไม่เคยผูกมัดอยู่แล้ว” ภูผาส่ายหัวเบาๆอย่างไม่ได้ใส่ใจเพราะผู้หญิงของเขาไม่ได้ควงออกหน้าเหมือนปกรณ์หากเขาไม่ไปเจอพวกเธอมันก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร

“ฉันรู้ว่าแกมีแค่คู่นอนแต่คนที่ทะเยอทะยานไม่อยากเป็นแค่คู่นอนแกน่ะสิ” ปกรณ์รู้ดีว่าภูผาดิวกับผู้หญิงที่นอนด้วยคือจ่ายเงินแล้วจบแต่กับคนที่อยากจะเป็นตัวจริงของภูผาเขาก็รู้ว่ามันมีเช่นทับทิมเป็นตัวอย่าง

“ฉันก็แค่ตัดทิ้ง” เรื่องนี้ภูผาไม่ได้คิดอะไรมากเลยหากมีคนเรื่องมากกับเขาก็แค่ตัดทิ้งเท่านั้น

“ตัดทิ้งแค่คนที่ก้าวก่ายแกแต่คนที่อยู่เฉยแกก็ยังยุ่งกับเค้าอยู่เหรอวะแบบนี้เมียแกจะยอมเหรอ” แดเนียลมีคำถามที่อยากรู้ว่าหลังจากนี้ภูผานั้นจะจัดการกับปัญหานี้อย่างไร

“ไม่รู้สิตอนนี้ฉันก็ไม่ได้อยากยุ่งกับใครแต่ก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะอยู่อย่างนี้ไปได้นานเท่าไร” ภูผายังไมได้คิดถึงเรื่องนี้เพราะเรื่องแต่งงานก็พึ่งผ่านมาแบบรีบๆร้อนๆช่วงนี้เขาก็ไม่ได้อยากเจอใครอีกด้วย

“หยุดได้ก็หยุดนะโว้ยอีกหน่อยลูกก็จะลืมตาดูโลกแล้ว” แดเนียลเตือนภูผาด้วยความหวังดีเพราะเห็นว่าเพื่อนตนมีลูกมีเมียเป็นตัวเป็นตนแล้วเรื่องไม่ดีหยุดได้ก็หยุด

“......” ภูผาไม่ได้เอ่ยตอบอะไรได้แต่เพียงดื่มแล้วคิดตามที่แดเนียลบอกเท่านั้น

เที่ยงคืน

แกร๊กกก

“คุณภู” ในขณะที่ผ้าแพรกำลังจะหลับก็มีเสียงประตูเปิดออกเธอจึงชะโงกหัวดูและรีบลุกออกจากเตียงมาเพื่อประคองภูผาที่กำลังเดินโซซัดโซเซกลิ่นแอลกอฮอลคละคลุ้งมาที่เตียง

“ยางงง..ม่ายนอนอีกเหรอ..อืมม” ตอนนี้คนตัวโตเหมือนจะไมได้สติพูดจาไม่รู้เรื่องแล้วเขานอนหลับตาพริ้มยิ้มอ่อนที่ปลายเตียงใบหน้าแดงก่ำเพราะฤทธิ์น้ำเมา

“ดื่มมาหนักขนาดนี้เลยเหรอคะ” ร่างบางพยามยามลากคนเมานอนให้ถูกที่เมื่อสำเร็จก็รีบไปหาผ้าเช็ดตัวชุบน้ำในห้องน้ำมาเช็ดตัวให้เขาจะได้นอนสบายๆคิ้วบางขมวดเข้ากันเล็กน้อยไม่รู้ว่าเขาขับรถกลับมาได้อย่างไรในขณะที่เมาขนาดนี้

“อืม” ภูผาที่รู้สึกว่ากำลังมีคนถอดเสื้อเพื่อเช็ดตัวให้เขาก็ขยับพลิกนอนตะแคงดึงมือเรียวของผ้าแพรจนเธอนั้นล้มนอนไปกับเตียง

“ค.คุณภู” ผ้าแพรเรียกชื่อคนเมาด้วยน้ำเสียงตกใจเพราะไม่ใช่เขาแค่ดึงมือของเธอไปแค่นั้นเขายังวาดแขนอีกข้างกอดรัดเธอเอาไว้อีกด้วย

“รู้หรือเปล่าว..ว่า..ช้านน..ม่ายอยากจะเข้าใกล้เธอออ..เพราะว่า..”

“อะไรเหรอคะคุณภู” จู่ๆภูผาก็เอ่ยอะไรบางอย่างออกมาอย่างไม่ชัดเจนนักแต่หญิงสาวก็พอฟังออกเมื่อตั้งใจฟังเหตุผลเขากลับไม่พูดออกมาแถมหลับไปเสียอย่างนั้น

“เฮ้อ..หลับจริงแล้วเหรอ..ที่คุณไม่อยากจะเข้าใกล้แพรเพราะคุณไม่ได้ชอบแพรข้อนี้แพรรู้ดีค่ะคืนนี้คุณนอนบนเตียงไปนะคะแพรจะไปนอนโซฟาแพรทนกลิ่นแอลกอฮอลแบบนี้ไม่ได้หรอกค่ะ”  ผ้าแพรยกลำแขนของชายหนุ่มออกจากลำตัวของเธอและมองคนที่หลับด้วยความเข้าใจเธอไมได้รู้สึกน้อยใจในคำพูดของเขาเลยสักนิดเพราะเธอรู้ดีว่าเขาคิดอย่างไรกับเธอ

มือน้อยรีบหยิบหมอนไปนอนที่โซฟาหลังจากจัดการท่านอนให้ภูผาได้เข้าที่แล้วเพราะเธอคงจะนอนกับเขาไมได้เนื่องจากไม่ชอบกลิ่นแอลกอฮอลเป็นที่สุดดีที่เธอไม่ผะอืดผะอมมาในตอนนี้ไม่อย่างนั้นคงไม่ได้พักอีกพักใหญ่