ตอนที่6

“ยืนอยู่ทำไมเธอก็ตามไปสิ” โสพิศเห็นผ้าแพรยืนนิ่งตั้งแต่เมื่อครู่แล้วหากเป็นผู้หญิงคนอื่นคงโวยวายไปแล้วที่มีผู้หญิงคนอื่นมาควงเจ้าบ่าวตนออกไปแต่ผ้าแพรยังยืนนิ่งเป็นท่อนไม้จนเธอนั้นต้องรีบบอกให้ผ้าแพรตามออกไปดึงภูผากลับมา

“หนูต้องตามไปด้วยเหรอคะ..แต่..เค้าน่าจะมีเรื่องต้องคุยกัน” ผ้าแพรมองโสพิศด้วยสายตาสงสัยว่าเธอควรตามออกไปจริงหรือไม่ในเมื่อสองคนนั้นมีเรื่องต้องคุยกันกลัวว่าเธอจะไปขัดแล้วจะเสียมารยาท

“วันนี้งานแต่งเธอนะนั่นก็สามีพ่อของลูกในท้องเธอ”  โสพิศขมวดคิ้วเป็นปมจับไหล่ลูกสะใภ้เธอแล้วย้ำให้ผ้าแพรได้ฟังว่าเจ้าตัวมีสิทธิ์ในตัวของภูผาทุกอย่างและจะปล่อยให้ผู้หญิงคนอื่นพาสามีตัวเองไปแบบนั้นไม่ได้

“เอ่อ.. ก็ได้ค่ะคุณแม่” ผ้าแพรได้ฟังคำของโสพิศเธอก็รีบพยักหน้าและเดินตามสองคนนั้นออกไปทันที

“โอ๊ย...ฉันได้ลูกสะใภ้แบบไหนมากันเนี่ย” โสพิศถึงกับยืนส่ายหัวแทบกุมขมับเรื่องแค่นี้เธอก็ต้องสอนลูกสะใภ้ของเธอด้วยหรือไง มองไม่ออกเลยว่าหากผ้าแพรยังเป็นแบบนี้จะเอาลูกชายเธออยู่หรือไม่ความหวังที่จะให้ลูกเธอมีภรรยาแล้วหยุดเจ้าชู้ดูริบหรี่เหลือเกิน

“นี่ปล่อยพี่ภูนะ” เพียงฟ้าเห็นทับทิมพยายามจะลากภูผาขึ้นรถเธอจึงมาขวางไว้

“คุณปล่อยคุณภูนะคะ เดี๋ยวจะเลยฤกษ์เข้าหอค่ะ คุณค่อยคุยกับคุณภูวันหลังได้หรือเปล่าคะ” ผ้าแพรเดินออกมาพร้อมกับทุกคนในห้องหอเธอเข้าไปดึงแขนของภูผาเอาไว้เพราะถ้าหากปล่อยให้ทั้งสองไปคุยกันที่อื่นกลัวว่าจะกลับมาไม่ทันเวลาเข้าหอแล้วยายของเธอจะไม่สบายใจหากทั้งสองมีเรื่องคุยกันเธอก้ขอให้เป็นวันหลัง

“ใครจะยอมล่ะนังบ้า..พี่ภูปกป้องมันเหรอคะ” ดาราสาวร่างสูงหมายจะผลักผ้าแพรแต่ภูผาเอาตัวของเขาบังเอาไว้และแกะมือเรียวของทับทิมออกจากแขนของเขาเพราะเห็นว่าเธอน่าจะไม่ได้คุยกับเขาตามที่บอกน่าจะพาเขาออกไปจากงานมากกว่าซึ่งเขาก็ไม่ได้อยากให้เป็นเช่นนั้น

“ฉันไม่ได้บ้านะคะคุณนั่นแหละค่ะมาโวยวายเป็นคนบ้า” ผ้าแพรตอบกลับทับทิมเสียงเรียบเธอไม่ได้เป็นอย่างที่ทับทิมว่าสักนิดอีกฝ่ายมากกว่าที่ดูบ้าในเวลานี้

“อีนี่”  ทับทิมก้าวเท้ายาวมาด้านหลังของภูผาที่มีผ้าแพรยืนอยู่เธอเงื้อมมือหมายจะฟาดไปที่ร่างบางตรงหน้าที่กล้ามาต่อว่าเธอ

“หยุดนะถ้าเธออยากเปลี่ยนซีรี่ย์ใหม่ก็เอาสิ” เพียงฟ้ารู้ว่าตัวเธอคงสู้ทับทิมไม่ได้จึงยกท่อนฟืนใกล้มือมาขู่ทับทิมหากทับทิมไม่ยอมหยุดจริงเธอก็จะฟาดหน้าจนหญิงสาวนั้นต้องวิ่งโล่ไปทำจมูกกันใหม่เลยทีเดียว

“ทับทิมเธอกลับไปก่อน” ภูผาขอร้องให้ทับทิมนั้นกลับไปก่อนเพราะวันนี้รู้ว่าหากคุยกันไปก็คงไม่จบ

“ทำไมล่ะคะพี่ภู” ทับทิมเอ่ยเสียงอ้อนงี่เง่าเสียหน้าที่ถูกภูผาไล่

“ก็บอกให้กลับไปไง” ภูผาตวาดจนทุกคนในที่นี้สะดุ้งไปตามๆกัน

“พี่ภูเลือกมันเหรอคะ” ทับทิมเองก็ใช่ว่าจะยอมเธอเองก็ตวาดกลับภูผาเช่นกันเพราะเธอจะไม่ยอมปล่อยเขาไปง่ายๆแน่นอน

“ใช่หลานฉันเลือกแล้วว่าคนที่เป็นเมียเค้าคือหนูแพรไม่ใช่เธอ” สายทองเอ่ยแทรกเข้ามาผู้หญิงกิริยามารยาทต่ำอย่างทับทิมแม้จะเป็นดาราสาวสวยแค่ไหนเธอก็ไม่เอามาเป็นสะใภ้

“อีบ้านนอกนี่เหรอคะ” ทับทิมชี้หน้าผ้าแพรทั้งพูดกับสายทองเสียงแข็ง

“พูดดีๆกับผู้ใหญ่สิคะหน้าตาก็สวยแต่พูดจาไม่น่ารักเลยคุณควรจะขอโทษคุณย่านะคะ”  ผ้าแพรที่ยอมไม่ได้เมื่อเห็นคนก้าวร้างกับผู้ใหญ่เธอจึงรีบบอกให้ทับทิมนั้นของโทษสายทองเดี๋ยวนี้

“อย่ามาสอนฉัน”  ทับทิมไม่เอ่ยขอโทษสายทองแถมยังแสยะปากใส่ผ้าแพรอย่างรังเกียจ

“ฉันไม่ได้สอนนะคะฉันแค่บอกเรื่องที่ครอบครัวของคุณก็น่าจะเคยสอนมาแล้วเกี่ยวกับมารยาท”  คราแรกภูผาต่อว่าทับทิมแต่ตอนนี้กลับยืนยิ้มที่ผ้าแพรได้เอ่ยออกไปหมดแล้วแม้คำพูดจะดูนิ่มๆแต่ก็เจ็บแสบไม่เบา

“ไปเถอะตาภูปล่อยให้แม่นี่ยืนบ้าอยู่คนเดียว” สายทองรีบพาหลานชายของเธอและทุกคนกลับขึ้นไปบนเรือนก่อนที่จะเลยฤกษ์เข้าหอ

“ถ้าเธอตามมาฉันจะบอกให้ลุงๆที่อยู่วงเหล้านั่นมาขอลายเซ็นเธอ” เพียงฟ้าเอ่ยขู่ทับทิมก่อนที่จะชี้ไปทางวงเหล้าที่มีชายวัยกลางคนหลายคนนั่งล้อมวงกันอยู่ในสวน

“หึ้ย..อย่าให้ถึงทีฉันบ้างแล้วกัน” ทับทิมยืนกำมือแน่นครู่หนึ่งก่อนจะขับรถที่เช่ามาออกไปอย่างรวดเร็ว

“นี่ยังไม่ทันเสร็จพิธีก็มีเรื่องผู้หญิงแล้วฉันจะไว้ใจหลานฉันให้ไปอยู่กับพวกคุณได้หรือเปล่า”  พิกุลนั่งบ่นอย่างไม่ค่อยพอใจเท่าไรนักกับโสพิศและสายทองหากไม่ใช่เพราะหลานเธอท้องเธอยกเลิกงานแต่งนี้แน่นอน

“ฉันขอโทษแทนหลานฉันด้วยนะยังไงฉันรับรองว่าหลังจากนี้จะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกแน่นอน” สายทองรับปากกับพิกุลว่าเธอจะไม่ยอมให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกแน่นอนเพราะเธอเองก็ไม่คาดคิดเหมือนกันว่าแม่ผู้หญิงของภูผานั้นจะร้ายขนาดนี้หลังจากนี้เธอคงต้องกำชับให้หลานเธอเลิกอย่างเด็ดขาดแล้ว