เด็กเลี้ยงของน้าภพ

เด็กเลี้ยงของน้าภพ

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-20
โดย:   จินต์พิชา  ยังไม่จบ
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
33บท
80views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป

ภีมภพเฝ้ามองการเติบโตของญารินดาจนกระทั่งถึงวันที่เหมาะสม เมื่อเขาสารภาพความรู้สึกออกไป มันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเมื่อทั้งสองต่างมีใจตรงกัน ความรัก แต่ความสุขมันก็อยู่กับทั้งสองได้ไม่นานเมื่อวันหนึ่งเขาบอกว่าติดธุระและมารับเธอไม่ได้ แต่เธอก็บังเอิญเห็นเขาพาอดีตคนรักมาโรงพยาบาลเพราะกำลังจะคลอดลูกในขณะที่เธอเองก็เพิ่งจะได้รับแจ้งจากหมอว่าอาจจะมีลูกยาก ซึ่งมันตรงกันข้ามกันอย่างสุดขั้ว

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

ตอนที่ 1 อุบัติเหตุ

เอี๊ยดดดโครม!!!!กรี๊ดดดดจากนั้นก็ตามมาด้วยความชุลมุนวุ่นวาย บางคนยืนดู บางคนบันทึกวิดีโอ บางคนก็ร้องโอดโอยเพราะความเจ็บปวด และมีบางคนกำลังเข้ามาช่วยเหลือ“แม่ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกสติให้คนที่ล้มก้นกระแทกเพราะตกใจกับภาพเหตุการณ์ได้กลับมาสู่ความโกลาหลตรงหน้าอีกครั้ง“แม่ไม่เป็นอะไรมาก แค่ตกใจแล้วล้มลงไปเท่านั้นเอง หนูล่ะกอหญ้าเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” คนเป็นแม่ถามด้วยความห่วงใย สายตาสำรวจไปทั่วร่างกายบอบบางของลูกสาว ด้วยความห่วงใย“หนูไม่เป็นอะไรค่ะแม่ แม่ลุกขึ้นนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปดูลูกค้าก่อน ไม่รู้ว่ามีใครเป็นอะไรมากไหม”ญารินดาหรือกอหญ้าหญิงสาววัย 18 ปีรีบเข้าไปช่วยดูคนเจ็บซึ่งทั้งหมดเป็นลูกค้าที่มานั่งรับประทานอาหารที่ร้านของเธอกับมารดา“มีใครเป็นอะไรมากไหมคะ” หญิงสาวตะโกนถามเพราะถ้าจะเดินดูทุกคนก็คงไม่ทั่วถึง“พวกเราไม่เป็นอะไรมากหรอกหนูกอหญ้า แค่ตกใจก็เลยร้องกันดังไปหน่อย คงจะมีแต่ลุงเหมือนนั่นแหละ เจ็บหนักกว่าคนอื่น” ลูกค้าทานหนึ่งตอบหญิงสาวรีบไปดูลุงเหมือน ชายสูงวัยที่เป็นลูกค้าประจำของร้านอย่างรวดเร็ว“ใครก็ได้ช่วยเรียกรถพยาบาลให้หน่อยได้ไหมคะ” เธ...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
33
ตอนที่ 1 อุบัติเหตุ
เอี๊ยดดดโครม!!!!กรี๊ดดดดจากนั้นก็ตามมาด้วยความชุลมุนวุ่นวาย บางคนยืนดู บางคนบันทึกวิดีโอ บางคนก็ร้องโอดโอยเพราะความเจ็บปวด และมีบางคนกำลังเข้ามาช่วยเหลือ“แม่ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า” เสียงหนึ่งดังขึ้นเรียกสติให้คนที่ล้มก้นกระแทกเพราะตกใจกับภาพเหตุการณ์ได้กลับมาสู่ความโกลาหลตรงหน้าอีกครั้ง“แม่ไม่เป็นอะไรมาก แค่ตกใจแล้วล้มลงไปเท่านั้นเอง หนูล่ะกอหญ้าเจ็บตรงไหนหรือเปล่า” คนเป็นแม่ถามด้วยความห่วงใย สายตาสำรวจไปทั่วร่างกายบอบบางของลูกสาว ด้วยความห่วงใย“หนูไม่เป็นอะไรค่ะแม่ แม่ลุกขึ้นนั่งก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูขอตัวไปดูลูกค้าก่อน ไม่รู้ว่ามีใครเป็นอะไรมากไหม”ญารินดาหรือกอหญ้าหญิงสาววัย 18 ปีรีบเข้าไปช่วยดูคนเจ็บซึ่งทั้งหมดเป็นลูกค้าที่มานั่งรับประทานอาหารที่ร้านของเธอกับมารดา“มีใครเป็นอะไรมากไหมคะ” หญิงสาวตะโกนถามเพราะถ้าจะเดินดูทุกคนก็คงไม่ทั่วถึง“พวกเราไม่เป็นอะไรมากหรอกหนูกอหญ้า แค่ตกใจก็เลยร้องกันดังไปหน่อย คงจะมีแต่ลุงเหมือนนั่นแหละ เจ็บหนักกว่าคนอื่น” ลูกค้าทานหนึ่งตอบหญิงสาวรีบไปดูลุงเหมือน ชายสูงวัยที่เป็นลูกค้าประจำของร้านอย่างรวดเร็ว“ใครก็ได้ช่วยเรียกรถพยาบาลให้หน่อยได้ไหมคะ” เธ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  2 ไปอยู่ด้วยกันก่อน
“แล้วคืนนี้กอหญ้ากับพี่วาสจะไปนอนกันที่ไหน” เพียงพรมองความเสียหายอย่างละเอียดเลยเห็นว่าตอนนี้ทุกอย่างดูเละเทะเกินจะอยู่อาศัยได้“เรื่องนี้เรากำลังคุยกันอยู่ พอดีคุณเดินเข้ามาเลยยังไม่ได้สรุปว่าจะเอายังไงกันดี”“ถ้าไม่รังเกียจ พรว่าพี่วาสกับหนูกอหญ้าไปพักที่บ้านก่อนก็ได้ที่นั่นมีหลายห้อง”“ไม่เป็นไรค่ะน้าพร หนูเกรงใจ”“ยังต้องเกรงใจอะไรกัน คนของน้าทำเรากับแม่เดือดร้อนอย่างนี้ แล้วที่นั่นก็มีห้องหับตั้งเยอะแยะ”“แม่ว่าก็ดีเหมือนกันนะลูก พักสักคืน ส่วนพวกข้าวของพวกนี้ค่อยมาจัดการทีหลังก็ได้ คืนนี้ไปพักกันก่อนดีไหม”“ค่ะ” ญารินดากับมารดารีบเก็บของใช้ที่จำเป็นซึ่งมีกันคนละไม่มากเท่าไหร่“กอหญ้า ยังเรียนอยู่เหรอจ๊ะ” เพียงพรเห็นหญิงสาวสาวถือหนังสือเรียนติดมือมาด้วย“พึ่งจบ ม.6 ค่ะ ตอนนี้กำลังจะขึ้นปีหนึ่ง แต่คงต้องหางานทำก่อน”“เพราะเรื่องร้านใช่ไหม”“ค่ะน้าพร”“อย่ากังวลเลย น้าจะส่งกอหญ้าเอง” ความรู้สึกผิดบวกกับได้คุยกับสองแม่ลูกแล้วรู้สึกถูกชะตาทำให้เพียรพรพูดออกไปแบบนั้น“คุณพรไม่ต้องรับผิดชอบเราสองแม่ลูกขนาดนั้นหรอกนะคะ มันมากเกินไป”“ไม่มากหรอกค่ะพี่วาส ข้าวของพวกนี้เสียหายไปมาก คงทำให้
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3 สมาชิกใหม่
บ้านทรงทันสมัยหลังนี้ มีห้องนอนอยู่ทั้งหมด 6 ห้องด้วยกัน ห้องของเพียงพรกับภีมภพเป็นห้องขนาดใหญ่ ที่ยกสูงขั้นจากห้องรับแขกและห้องครัวเพียงเล็กน้อย เพราะบิดากับมารดาของเธอมีปัญหาเรื่องข้อเข่าเลยเลือกสร้างบ้านชั้นเดียวแต่ต่างระดับเพื่อความสะดวกในการเดินขึ้นลง แต่ท่านทั้งสองก็จากไปแล้วเมื่อหลายปีก่อน สองพี่น้องจึงอาศัยอยู่กันแค่สองคนเพียงพรเคยที่ทำงานในบริษัทใหญ่ในกรุงเทพ แต่พอทำได้สักพักก็เริ่มอิ่มตัวจึงลาออก และกลับมาช่วยงานที่บ้าน หลังบิดามารดาเสียชีวิตเธอเลยต้องดูแลกิจการของครอบครัวทั้งหมด ซึ่งเปิดเป็นร้านขายวัสดุและอุปกรณ์การเกษตร มีทั้งเมล็ดพันธุ์ ยาฆ่าแมลง ปุ๋ยอุปกรณ์เครื่องมือเครื่องใช้ จอบ เสียม พลั่ว เครื่องตัดหญ้า เครื่องพ่นยาและภีมภพก็เสริมพวกรถไถนา รถเกี่ยวข้าว ที่มีทั้งขายและให้เช่า รวมไปถึงรับจ้างไถ รับจ้างเก็บเกี่ยว เพียงพรยังเปิดให้ชาวบ้านที่มีปัญหาด้านการเงินมาเอาสินค้าไปก่อนแล้วค่อยมาจ่ายหลังจากเก็บเกี่ยวผลผลิตได้อีกด้วย“น้าพรคะ แล้วห้องของป้าสายใจอยู่ไหนคะ”“ถามทำไมเหรอหนูกอหญ้า”“คือหนูกับแม่มาเป็นลูกจ้างเหมือนกันก็เลยอยากจะไปอยู่กับป้าสายใจค่ะ”“ป้าสายใจแกมีบ้านอยู
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 น้าภพอย่าค่ะ
หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จเพียงพรก็พาวาสนาและญารินดามาที่ร้าน พอเพียงการเกษตร เธอแนะให้พนักงานรู้จักกับวาสนาและลูกสาว ก่อนทุกคนจะแยกย้ายกันไปทำงาน“เดี๋ยวน้าวาสไปซื้อของสดในตลาดกับเจ้าสมหมายนะคะ พรสั่งไว้แล้วเดี๋ยวคงเอารถมารับ ส่วนหนูกอหญ้าอยู่กับน้าก่อน”“ค่ะคุณพร” วาสนารับเงินจากเพียงพรแล้วเดินไปหน้าร้านที่มีรถกระบะคันหนึ่งจอดอยู่“น้าพรคะ ที่นี่มีคนงานเยอะไหมคะ”“ไม่เยอะเท่าไหร่หรอกนะ รวมแล้วทั้งคนขาย คนยกของ คนขับรถก็ คนงานจิปาถะอีกรวมๆ ก็ประมาณ 40 คน แต่ก็อยู่กันไม่ค่อยครบหรอก บางคนก็ออกไปส่งของ บางคนก็ออกไปคุมรถเกี่ยวที่เขามาจ้าง ที่นี่เราอยู่กับแบบพี่น้อง”“แล้วหนูต้องช่วยงานอะไรบ้างคะ”“หนูก็ช่วยน้าดูเรื่องตัวเลขนะ น้าตาไม่ค่อยดีแล้ว ค่อยๆ ฝึกไป ถ้าตรงไหนไม่เข้าใจก็ถามน้าหรือน้าภพก็ได้ แต่ขานั้นไม่ค่อยอยู่ให้ถามหรอก ส่วนใหญ่ก็ไปตามไร่นาของชาวบ้าน”“น้าภพทำนาด้วยหรือเปล่าคะ”“ไม่หรอก แต่ต้องไปดู เหมือนบริการหลังการขายแหละ บางคนเขาซื้อรถ บางคนก็เช่ารถไป ต้องไปคอยดูไปให้คำแนะนำบ้าง บางทีก็ไปตามทวงนี้”“มีทวงหนี้ด้วยเหรอคะ”“มีเยอะ ทวงได้บ้างไม่ได้บ้างถือว่าช่วยๆ กันไป”“น้าพรกับน้า
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 5 เพื่ออนาคต
ภีมภพเดินนำคนตัวเล็กไปยังรถของเขาอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าลูกน้องสองคนจะตามป่วน“หนูไปก่อนนะคะ” ญารินดาบอกกับลูกน้องของภีมภพอย่างสนิทสนมก่อนจะขึ้นไปนั่งข้างชายหนุ่มแล้วมุ่งหน้าไปยังห้างสรรพสินค้าใจกลางเมือง“กอหญ้า น้าถามอะไรหน่อยได้ไหม” ขับรถมาได้สักระยะชายหนุ่มก็เริ่มชวนเธอคุย“ได้สิคะ ถามมาเลย”“กอหญ้ากับแม่อยู่กันสองคนเหรอ แล้วพ่อไปไหนละ” เพราะตั้งแต่เกิดเรื่องเขาไม่เคยได้ยินวาสนาและญารินดาพูดถึงเลย สักครั้งที่เขาถามก็เพราะตอนนี้ทั้งสองคนไปอยู่ที่บ้านเขา ก็เลยอยากจะรู้เผื่อว่าบิดาเธอจะตามหาไม่เจอ“พ่อหนูเสียไปตั้งแต่หนูยังเด็กแล้วค่ะ เรามีกันแค่สองคน ญาติคนอื่นอยู่แถวนครปฐมค่ะ” เสียงพูดของเธอฟังดูเศร้าลงจนคนถามรู้สึกผิดขึ้นมาทันที“น้าเสียใจด้วยเรื่องพ่อ และก็ขอโทษที่ถาม”“ไม่เป็นไรค่ะ หนูอยู่กับแม่สองคนจนชินแล้ว” หญิงสาวตอบด้วยความสดใส นั้นก็ทำให้เขาเบาใจขึ้นบ้าง“อย่างนี้ถ้าไปเรียนกรุงเทพ คงคิดถึงแม่แย่เลย”“ค่ะ หนูไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่ แต่แม่บอกว่าเพื่ออนาคต” เมื่อคิดว่าตัวเองต้องอยู่ห่างจากมารดาที่เคยอยู่ด้วยกันทุกวันญารินดาก็ไม่ค่อยอยากจะไปเรียนเท่าไหร่“น้าวาสพูดถูกนะ ถ้ากอห
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 เราไม่กล้าคิดแบบนั้น
วาสนาและญารินดามาอยู่ที่บ้านของเพียงพรได้ 2 อาทิตย์แล้ว การใช้ชีวิตเริ่มลงตัว ทุกเช้าวาสนาจะตื่นมาทำอาหารเช้าให้กับเพียงพร และภีมภพที่มาทานด้วยเกือบทุกวัน ส่วนเธอกับลูกสาวก็ทานกันในครัว 2 คน แม้เพียงพรจะชวนให้นั่งทานด้วยกันแต่วาสนาไม่อยากทำตัวเสมอเจ้านายจากนั้นช่วงสายก็เข้าไปที่ร้านแล้วออกไปซื้อของสดมาทำเป็นมื้อกลางวันให้กับคนงาน ทุกคนต่างพูดกันพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าน้าวาสนาทำกับข้าวอร่อยส่วนเรื่องค่าเสียหายจากอุบัติเหตุก็ได้เงินมาก้อนหนึ่ง เธอชั่งใจอยู่นานว่าจะนำเงินไปปรับปรุงร้านหรือเก็บเป็นเงินก้อนไว้ให้กับญารินดาเรียน เมื่อปรึกษากับเพียงพรเลยได้ข้อตกลงว่า วาสนาจะยังทำงานที่นี่ต่อ รอจนลูกสาวเรียนจบ จากนั้นจะออกไปเปิดร้านอย่างเดิมก็ได้ วาสนาและลูกสาวก็เห็นด้วยกับคำแนะนำของเพียงพร“แม่คะ หนูจะขอแม่ไปดูหอพักกับเพื่อนได้ไหมคะ”“หนูไปกันสองคนได้เหรอลูก”“ได้ค่ะ มีรถตู้วิ่งจากสุพรรณไปกรุงเทพทุกวัน หนูไปเช้าเย็นก็กลับ ไปกัน 4 คนค่ะ มีหนู กัญ ต้นหลิวแล้วก็ทีเจค่ะ” ทั้ง 4 คนวาสนาเคยเจอมาบ้างแล้วจึงวางใจ“แม่อยากไปด้วย แต่ติดที่ต้องทำงาน อีกอย่างก็ไม่อยากเกะกะ”“ไม่เป็นไรค่ะแม่ หนูว่าจะถ่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่  7  กล้าๆ หน่อย
ขากลับจากกรุงเทพเสียงในรถเงียบกว่าเมื่อเช้ามากผู้โดยสารทั้งสี่คนหมดแรงหลับไปตามๆ กัน เพราะหลังจากทำธุระเรื่องหอพักกันเสร็จ ภีมภพก็พาพวกเธอทุกคนไปทานอาหารกลางวันและสาวๆ ขอไปเดินเที่ยวกันต่อ ส่วนเขานั่งรอที่ร้านกาแฟอยู่เกือบ 3 ชั่วโมง สายตาคมแอบมองคนที่นั่งคู่มาด้วย ญารินดาในวันนี้ สดใส ร่างเริงช่างพูด เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นเธอหัวเราะอย่างมีความสุขนับตั้งแต่วันที่เขาได้เจอเธอ ภีมภพรู้สึกว่าคนของตัวเองเป็นต้นเหตุที่พรากเอาความสดใสของเธอไป จากนี้เขาตั้งใจว่าจะคอยอยู่ข้าง ๆ เธอคอยช่วยเหลือ เขาอยากเห็นเธอสดใสร่าเริงแบบนี้ไปตลอด เพราะมันทำให้คนที่ได้อยู่ใกล้อย่างเขารู้สึกดีไปด้วย “กอหญ้า” ภีมภพเรียกเบาๆ “คะ น้าภพถึงบ้านแล้วเหรอคะ” “ใกล้ถึงแล้วครับ บ้านเพื่อนกอหญ้าอยู่ที่ไหนกันบ้างน้าจะได้ไปส่งถูก” “น้าภพขับส่งที่เดิมเมื่อเช้าก็ได้ค่ะ พวกนั้นเอารถมอเตอร์ไซค์มาจอดไว้ที่นั่น” ญารินดาหมายถึงร้านรับฝากที่อยู่ใกล้กับท่ารถโดยสาร เมื่อส่งทุกคนเสร็จแล้วเขาก็ขับรถกลับมาถึงบ้านทันเวลาอาหารเย็นพอดี “เป็นไงบ้างคะคุณภพ”
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 8 เด็กฝึกของน้าภพ
เด็กฝึกของน้าภพตอนนี้แทบจะกลายเป็นแฝดของน้าภพไปแล้วไม่ว่าเขาจะไปไหนก็จะพาเธอไปด้วยทุกที่ ด้วยเหตุผลคืออยากให้เธอเรียนรู้งานให้มาก เวลาขับรถไปไหนก็มักจะสอนเธอไปว่าทางแบบนี้ ถนนแบบนี้ สภาพการจราจรแบบนี้ ควรขับรถแบบไหนใช้เกียร์แบบไหน ตอนนี้หญิงสาวขับได้ทั้งรถเกียร์ธรรมดาและเกียร์อัตโนมัติ“น้าภพ คิดว่าหนูจะทำได้ไหมคะ” ญารินดาวันนี้ญารินดาต้องมาสอบใบขับขี่หลังจากฝึกมาจนมั่นใจและอ่านข้อสอบไปเป็นสิบรอบ“ได้สิครับ มั่นใจหน่อยอย่าทำหน้าแบบนั้น”“ถ้าวันนี้ไม่ผ่าน ครั้งหน้าน้าภพจะมากับหนูอีกไหมคะ”“ไม่” ภีมภพปฏิเสธ“น้าภพอะ ใจร้าย”“ก็น้ารู้ว่ายังไงวันนี้กอหญ้าก็ต้องทำได้”“หนูจะพยายามค่ะ จากนี้หนูขอเป็นคนพาแม่ไปซื้อของมาทำอาหารนะคะ”“ได้สิ กอหญ้าจะยืมรถน้าพาแม่ไหนก็ได้ น้าอนุญาต” เพราะเป็นคนเธอเองเขาจึงมั่นใจว่าญารินดาจจะขับรถได้ดีและมีสติ“แบบนี้หนูสู้ตายเลยค่ะ”อาหารบนโต๊ะเย็นนี้มากกว่าทุกวันเพราะภีมภพอยากฉลองให้กับญารินดาที่สอบใบขับขี่ผ่านตั้งแต่ครั้งแรก“กอหญ้า น้ามีความลับจะบอก”“ความลับอะไรคะน้าพร”“เรื่องสอบใบขับขี่ น้าขอชื่นชมเลยว่ากอหญ้าเก่งมากที่สอบผ่านได้ในครั้งแรก หนูรู้ไหมมีใครบาง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 9 สถานะ ระยะทาง
ภีมภพพาญารินดามาทานอาหารญี่ปุ่นตามที่เคยได้สัญญาไว้ตั้งแต่ยังไม่เปิดเทอม “น้าภพจำได้ด้วยเหรอคะ ว่าหนูอยากกินอาหารญี่ปุ่น” “จำได้สิ น้ายังไม่แก่นะกอหญ้า” “ก็ไม่ได้ว่าแก่ แต่มันนานแล้วคิดว่าน้าภพลืมนี่ค่ะ”“ไม่ลืมหรอกครับ”“น้าภพคะ หนูฝากความคิดถึงให้แม่กับน้าพรด้วยนะคะ” “แล้วไม่คิดถึงน้าบ้างเหรอ” “จะคิดถึงทำไมคะ” “อ้าว” ภีมภพทำหน้าเสีย “ก็น้าภพอยู่ตรงหน้าแล้วนี่คะ” “อ๋อ แล้วกอหญ้าเรียนเป็นยังไงบ้าง” “ยังไม่ค่อยชินเท่าไหร่ แต่โชคดีที่มีพี่รหัสคอยช่วย” “แล้วพี่รหัสเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย” “ผู้หญิงค่ะ สวยด้วยนะคะ” “วันหลังต้องแนะนำให้น้ารู้จักบ้างนะครับ” “ไม่ดีกว่าค่ะ หนูกลัวน้าภพจะไปจีบพี่รหัสหนู” “คิดไปนู่น น้าแค่อยากรู้จักไว้เท่านั้นเอง ไม่ได้คิดจะจีบเลย” “จริงสิคะ ตั้งแต่อกหักครั้งนั้นน้าภพได้คบกับคนอื่นไหมคะ” “มันก็ต้องมีบ้าง น้าเป็นผู้ชาย แต่ก็คบๆ เลิก ๆ” “ไม่คิดจะแต่งงานเหรอคะ” ญารินดาถามไปก็ใจเต้นแรง
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 10 หนูเชื่อใจน้าภพที่สุด
เพราะคำพูดของเพียงพรทำให้ภีมภพไม่ค่อยมาทานอาหารที่บ้านทุกวันอย่างเคย“น้าพรคะ ทำไมน้าภพถึงไม่มากินข้าวด้วยกันเหมือนก่อนล่ะคะ”“น้าภพงานเยอะ กินข้าวไม่เป็นเวลาจ้ะ”“หนูนึกว่าน้าภพไปกินที่อื่น” สีหน้าของหญิงสาวดูผิดหวังที่ไม่ได้เจอเขามาหลายวันแล้วทั้งที่อยู่ใกล้กันแค่นี้“จะไปกินที่อื่นได้ยังไงน้าวาสทำกับข้าวอร่อยอย่างนี้” เสียงของชายหนุ่มทำให้คนที่กำลังคิดน้อยใจยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว“น้าภพ” ญารินดารีบตักข้าวใส่จานให้เขาทันที“ขอบใจนะกอหญ้า”ชายหนุ่มนั่งทานอย่างเงียบๆ อันที่จริงเขาไม่ได้งานยุ่งแต่พยายามออกห่างเธอ แต่ทำได้เพียงไม่กี่วันก็ทนเสียงเรียกร้องของหัวใจไม่ได้“กินเยอะ ๆ นะคะ ของโปรดน้าภพทั้งนั้นเลย”“น้าวาสครับ ช่วงนี้ผมไม่ค่อยได้เข้ามากินข้าวเท่าไหร่เพราะชาวบ้านเริ่มใช้รถเกี่ยวกันมากขึ้นแล้ว ผมคงต้องไปดูเลยอยากขอให้น้าวาสช่วยทำข้าวกล่องให้ได้ไหมครับ”“ได้ค่ะคุณภพ น้าก็ว่าจะถามอยู่ พวกคนงานออกกันแต่เช้า กว่าจะกลับก็ดึก แล้วตอนเย็นทานกันที่ไหนคะ”“กินกับชาวบ้านครับ แต่กินบ่อยๆ ก็เกรงใจ เลยคิดว่าให้น้าวาสทำให้ดีกว่า กลางวันกับเย็นนะครับ เดี๋ยวบอกอีกทีว่าวันละเท่าไหร่ น้าจะได้เตรีย
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-08
อ่านเพิ่มเติม
สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status