เมื่อไม่รักก็อย่าฝืน

เมื่อไม่รักก็อย่าฝืน

last updateLast Updated : 2025-01-08
By:   เดลิล  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
27Chapters
3views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

“เป็นอะไรไปอีกวะ! ที่ผ่านมาเห็นเรียกร้องความสนใจจากฉันนักหนา พยายามที่จะยัดเยียดตัวเองมาเป็นเมียของฉันให้ได้ แล้วพอตอนนี้ฉันจะตอบสนองให้ ก็ทำเป็นเล่นตัว!”

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่ 1 สารภาพรัก

ลมราตรีพัดแผ่ว หอบเอากลิ่นดอกไม้จากสวนหน้าบ้านมาแตะจมูกจิ้มลิ้มของหญิงสาวผู้มีใบหน้าพริ้มเพรา โดดเด่นด้วยแก้มกลมเหมือนซาลาเปาน่ารัก เธอมีนามว่า "อัยย์วารินทร์ หรือ อัยย์" สาวน้อยวัย 22 ปีที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาอีกไม่กี่เดือน หากเพียงผ่านการฝึกงานครั้งนี้ และเรียนจบเทอมสุดท้ายไปได้ ซึ่งตอนนี้เธออยู่ในช่วงฝึกงานบริษัทที่อัยย์วารินทร์ฝึกงานเป็นธุรกิจรับเหมาก่อสร้างของครอบครัวเพื่อนสนิทพ่อแม่ของเธอ และอีกเพียงสองวันเธอก็จะฝึกงานเสร็จ แต่สิ่งที่ทำให้เธอครุ่นคิดอยู่ตอนนี้คือการที่เธอดันไปแอบชอบลูกชายเจ้าของบริษัท เธอเรียกเขาว่า "พี่เชน" อย่างติดปาก และเธอตั้งใจว่าจะสารภาพรักกับเขาก่อนจบการฝึกงาน แต่ปัญหาใหญ่ก็คือ ความกล้าในใจของเธอที่ยังไม่พออัยย์วารินทร์สลัดความคิดในหัวออกไป รู้ตัวอีกทีว่าตัวเองยืนเหม่อลอยในสวนหน้าบ้านนานเกินไปแล้ว จึงเดินกลับเข้าไปในบ้าน พบพ่อแม่ที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์ยามเย็นเหมือนทุกวัน อัยย์วารินทร์ระบายยิ้มหวานให้กับพวกท่าน ก่อนจะเอื้อนเอ่ยรายงานตัวออกมา“พ่อคะ แม่คะ อัยย์กลับมาแล้วค่ะ” แล้วเข้าไปกอดพ่อกับแม่จากด้านหลัง ก่อนจะขโมยหอมแก้มท่านทั้งสองคนละฟอดอย่างที่ทำเป...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
27 Chapters
ตอนที่ 1 สารภาพรัก
ลมราตรีพัดแผ่ว หอบเอากลิ่นดอกไม้จากสวนหน้าบ้านมาแตะจมูกจิ้มลิ้มของหญิงสาวผู้มีใบหน้าพริ้มเพรา โดดเด่นด้วยแก้มกลมเหมือนซาลาเปาน่ารัก เธอมีนามว่า "อัยย์วารินทร์ หรือ อัยย์" สาวน้อยวัย 22 ปีที่กำลังจะสำเร็จการศึกษาอีกไม่กี่เดือน หากเพียงผ่านการฝึกงานครั้งนี้ และเรียนจบเทอมสุดท้ายไปได้ ซึ่งตอนนี้เธออยู่ในช่วงฝึกงานบริษัทที่อัยย์วารินทร์ฝึกงานเป็นธุรกิจรับเหมาก่อสร้างของครอบครัวเพื่อนสนิทพ่อแม่ของเธอ และอีกเพียงสองวันเธอก็จะฝึกงานเสร็จ แต่สิ่งที่ทำให้เธอครุ่นคิดอยู่ตอนนี้คือการที่เธอดันไปแอบชอบลูกชายเจ้าของบริษัท เธอเรียกเขาว่า "พี่เชน" อย่างติดปาก และเธอตั้งใจว่าจะสารภาพรักกับเขาก่อนจบการฝึกงาน แต่ปัญหาใหญ่ก็คือ ความกล้าในใจของเธอที่ยังไม่พออัยย์วารินทร์สลัดความคิดในหัวออกไป รู้ตัวอีกทีว่าตัวเองยืนเหม่อลอยในสวนหน้าบ้านนานเกินไปแล้ว จึงเดินกลับเข้าไปในบ้าน พบพ่อแม่ที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์ยามเย็นเหมือนทุกวัน อัยย์วารินทร์ระบายยิ้มหวานให้กับพวกท่าน ก่อนจะเอื้อนเอ่ยรายงานตัวออกมา“พ่อคะ แม่คะ อัยย์กลับมาแล้วค่ะ” แล้วเข้าไปกอดพ่อกับแม่จากด้านหลัง ก่อนจะขโมยหอมแก้มท่านทั้งสองคนละฟอดอย่างที่ทำเป
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 2 อกหัก
คำตอบที่อัยย์วารินทร์ได้กลับมาจากคนที่เธอแอบรักทำเอาร่างเล็กชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ราวกับมีมือที่มองไม่เห็นบีบหัวใจจนแทบจะทรุด ขอบตาของเธอเริ่มร้อนผ่าว น้ำตาเอ่อคลอเตรียมจะไหลออกมา‘นี่สินะที่เขาเรียกกันว่าอกหัก’ เธอคิดในใจ ความรู้สึกเหมือนถูกดึงจมลงไปในบ่อน้ำลึก ความเศร้าท่วมท้นจนน้ำตาไหลซึมออกมาจากดวงตา การโดนปฏิเสธอย่างชัดเจนเป็นอะไรที่ช่างทรมานเหลือเกิน ตอนนี้เธอรู้สึกเจ็บแน่นหน้าอกแม้แต่หายใจก็ยังลำบาก รู้สึกเหมือนกำลังจะขาดอากาศ แต่เธอพยายามกลั้นน้ำตา ฝืนตัวเองไม่ให้แสดงความอ่อนแอออกมา เธอกดความเจ็บปวดไว้ให้ลึกที่สุดเท่าที่จะทำได้ ก่อนจะพยายามเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมาอย่างยากลำบาก"อึก...อัยย์เข้าใจแล้วค่ะ ขอแค่ได้บอกความรู้สึกให้พี่เชนรับรู้ก็พอแล้วค่ะ เอ่อ...อัยย์ขอตัวก่อนนะคะ" เธอพูดพลางพยายามกลั้นเสียงสะอื้นไว้ในลำคอ“อืม” เสียงตอบรับสั้น ๆ จากคเชนทร์ที่ฟังดูไร้เยื่อใย ยิ่งตอกย้ำความเจ็บปวดในใจของหญิงสาวให้ทวีคูณมากขึ้นไปอีกอัยย์พยายามฝืนยิ้มให้เขา แต่ทันทีที่เธอหันหลัง น้ำตาที่กลั้นไว้ก็พรั่งพรูออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ สายธารใสร่วงหล่นลงมาอาบสองแก้มในทันที ร่างเล็กรีบเดินออ
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 3 แขกสำคัญ
อัยย์วารินทร์พูดออกมาด้วยแววตาเศร้าหมอง แพขนตางอนสวยหลุบลงราวกับไม่อยากให้ใครเห็นความทุกข์ในใจ แจนที่ได้ยินถึงกับเลิกคิ้วด้วยความตกใจ“อะไรนะ? แกเนี่ยนะโดนปฏิเสธ?”“อื้ม...” อัยย์วารินทร์พยักหน้ายืนยันด้วยน้ำเสียงติดเศร้า ประโยคปฏิเสธจากพี่เชนยังคงก้องในหัวใจ ราวกับเพิ่งผ่านไปไม่นานแจนถึงกับถอนหายใจอย่างหนักก่อนจะกระแทกเสียงด้วยความขุ่นมัว“ผู้ชายคนนั้นต้องโง่แน่ ๆ เขารู้ไหมว่าแกมีคนรุมจีบเยอะแค่ไหน แต่แกก็ไม่เคยสนใจใคร ส่วนคนที่แกชอบกลับไม่สนใจแกซะอย่างนั้น เฮ้อ... สวรรค์กลั่นแกล้งแกจริง ๆ”อัยย์วารินทร์เงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะตอบเพื่อนเสียงเบา “เขาคือลูกชายเจ้าของบริษัทที่ฉันไปฝึกงานนั่นแหละ”แจนทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะร้องอ๋อเสียงดัง “อ๋อ...คนที่แกเคยเล่าให้ฟังว่าแอบปลื้มตั้งแต่เด็กน่ะเหรอ?”อัยย์วารินทร์พยักหน้า “อืม...”แจนจ้องหน้าเพื่อนสนิทอย่างไม่อยากเชื่อสายตา“โอ้โห แกกล้าสารภาพรักพี่เขาด้วยเหรอเนี่ย! ทำไมกล้าล่ะ?” แจนจ้องใบหน้าเพื่อนสนิทพร้อมเขย่าแขนเบา ๆ ราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยิน เพราะโดยปกติแล้วอัยย์วารินทร์เป็นคนเงียบ ๆ ขี้อายจะตาย แม้จะหน้าตาสวยแต่ก็ขาดความมั่นใจมา
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 4 เกี่ยวดอง
“แม่!!” อัยย์เบิกตากว้าง น้ำเสียงของเธอตื่นตระหนกเกินกว่าเหตุ พริมาถึงกับสะดุ้งและอดที่จะเอ็ดลูกสาวไม่ได้ “อะไรกันลูก อยู่ดี ๆ ก็ตะโกนเสียงดัง ทำแม่ตกใจหมด”“ทำไมแม่ถึง...” อัยย์พูดตะกุกตะกัก สีหน้าของเธอเต็มไปด้วยความกังวลอย่างเห็นได้ชัด ดวงตาของเธอคาดคั้นถามถึงเหตุผลว่าแม่กำลังทำอะไรอยู่พริมาหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ “แม่บอกแล้วไงว่าแม่จะช่วยให้ลูกสมหวังเอง” พริมาพูดอย่างมีเลศนัย“สมหวัง..นี่แม่กำลังจะทำอะไรคะ” อัยย์ถามด้วยความตกใจปนสับสน เพราะเธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมแม่ถึงคิดจะทำอะไรแบบนี้ ทั้งที่เธอเพิ่งถูกปฏิเสธจากพี่เชนไปหมาด ๆ ตอนนี้เธอรู้สึกถึงหายนะกำลังมาเยือนในไม่ช้า“แม่ไม่ได้ทำอะไรเลย ความจริงลูกกับพี่เชนเป็นของกันและกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว”“แม่หมายความว่ยังไงคะ” อัยย์วารินทร์เอียงคอถามด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสับสนที่มากขึ้น คำพูดของแม่ทำให้เธอรู้สึกสะดุดใจเป็นพิเศษ โดยเฉพาะประโยคที่ว่า ‘ความจริงลูกกับพี่เชนเป็นของกันและกันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว’ มันหมายความว่าอะไรกันแน่!พริมามองลูกสาวด้วยรอยยิ้มที่แฝงความลับบางอย่างที่ยังไม่ต้องการเฉลยตอนนี้ “เดี๋ยวน้องอัยย์ก
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 5 เพื่อธุรกิจ
“เอ่อ….พ่อกับแม่ และคุณลุงคุณป้าครับ เรื่องแบบนี้พวกเราควรจะถามไอ้เชนกับยัยอัยย์ก่อนดีไหมครับ ว่าพวกเขาอยากแต่งงานกันหรือเปล่า” เสียงของคชาเหมือนกับสิ่งมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้น อัยย์วารินทร์หันไปมองพี่ชายด้วยสายตาขอบคุณ“อืม...นั่นสิ ตาเชน คิดเห็นอย่างไรถ้าพ่อกับแม่จะให้ลูกแต่งงานกับน้องอัยย์” ธมลวรรณเอ่ยถามลูกชายด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง สายตาของเธอจ้องมองลูกชายอย่างตั้งใจ และรอคอยคำตอบที่เธอเชื่อว่าลูกชายจะไม่ขัดใจคนเป็นแม่อย่างเธอคเชนทร์มองหญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา ราวกับตั้งใจสื่อบางอย่าง ก่อนจะตอบแม่ด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย“แล้วแต่พ่อกับแม่เถอะครับ”คำตอบนี้ทำให้ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายยิ้มออกมาอย่างพอใจไม่น้อย ส่วนอัยย์วารินทร์รู้สึกประหลาดใจอยู่ไม่น้อยที่เขาไม่ปฏิเสธ แต่สำหรับคเชนทร์แล้วเขารู้ดีว่า แม้จะปฏิเสธไป ก็ไม่มีประโยชน์ พ่อแม่ของเขายังไงก็จะบังคับให้เขาแต่งงานอยู่ดี เขาจึงเลือกที่จะยอมแต่งไปก่อน และค่อยทำให้เห็นว่า ชีวิตคู่ที่ถูกคลุมถุงชนนี้ไปกันไม่รอดจริง ๆเวลาผ่านไปหลายวัน ตั้งแต่วันนั้นที่อัยย์วารินทร์ตัดสินใจสารภาพรักกับคเชนทร์เธอก็ไม่เคยพบเจอกับความสุขที่แท้จริงอีกเลย
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 6 คนใจร้าย
"มาทำไม!" คเชนทร์เอ่ยถาม น้ำเสียงราบเรียบแต่แฝงความไม่พอใจอัยย์วารินทร์ที่นั่งรออยู่ พอเห็นคเชนทร์มาถึงก็คลี่ยิ้มออกมาด้วยความดีใจ แต่ความอ่อนโยนและใสซื่อในแววตาของเธอไม่สามารถทำลายก้อนน้ำแข็งที่เกาะอยู่ในใจของเขาได้ เมื่อเธอรู้สึกถึงความเฉยชาที่แผ่ออกมาจากร่างสูง หญิงสาวรีบหุบยิ้มลงทันที“สะ...สวัสดีค่ะพี่เชน” หญิงสาวเอ่ยทักด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก เพราะไม่รู้ว่าจะเริ่มบทสนทนาจากตรงไหน คำว่าสวัสดีจึงเป็นประโยคแรกที่หลุดออกมาแต่คำทักทายนั้นกลับไม่เข้าหูของคเชนทร์แม้แต่น้อย สีหน้าของเขาเย็นชาและปราศจากอารมณ์ ทำให้อัยย์วารินทร์ที่พยายามยิ้มใจแป้ว รู้สึกห่อเหี่ยวไปหมดแต่ถึงแม้ว่าจะถูกปฏิเสธกลาย ๆ จากท่าทีเย็นชาของเขา แต่อัยย์วารินทร์ยังไม่ยอมแพ้ เธอลุกขึ้นอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ และเดินเข้าไปหาคเชนทร์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ผู้บริหารตัวใหญ่ของเขาอัยย์วารินทร์พยายามหาทางทำให้คเชนทร์ยอมพูดกับเธอ จึงตัดสินใจทำท่าทีเหมือนเล่นสนุกแบบที่เคยทำกันเมื่อตอนเด็ก ๆ โดยยื่นหน้าเข้าไปใกล้ฉีกยิ้มหวานออกมา หวังว่ามันจะทำให้คเชนทร์คลายความเย็นชาได้บ้าง และดูเหมือนมันจะได้ผล คเชนทร์ยอมพูดออกมาในที่สุดแต่สิ่งที่
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 7 ไม่ต้องเลือกมาก
"อะไรนะคะ" อัยย์วารินทร์อุทานด้วยความตกใจ ดวงตาเบิกกว้างราวกับไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน ‘เมื่อวานพี่เชนยังพูดเหมือนโกรธเรามาก แล้วทำไมวันนี้ถึงยอมทำแบบนี้กันล่ะ’ ความคิดตีรวนในหัวด้วยความสับสนพี่เชนเป็นคนที่อ่านยากมาแต่ไหนแต่ไร เธอไม่เคยเดาทางเขาได้เลย แต่เรื่องคุ้มดีคุ้มร้าย ปากร้ายใส่เธอ เธอเองก็เพิ่งเห็นหลังจากที่มีเรื่องให้ต้องแต่งงานกันนี่แหละ"แม่คะ แต่ว่า…." หญิงสาวมองหน้าแม่พยายามจะพูด แต่แม่ของเธอก็ไม่เปิดโอกาสให้เธอได้อธิบาย“ไม่มีแต่! เร็ว ๆ เลยลูก ลุกไปอาบน้ำเร็ว” พริมาไม่รอช้า จับไหล่ลูกสาวทั้งสองข้างแล้วดันเบา ๆ ให้เดินไปที่ห้องน้ำ ทำให้เธอจำต้องยอมทำตามแม่โดยดี แม้ในหัวของเธอจะเต็มไปด้วยคำถามที่ยังไม่ได้คำตอบก็ตามในขณะที่เดินไปยังห้องน้ำ หัวใจของอัยย์เต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมคเชนทร์ถึงยอมทำตามแผนการแต่งงานในวันนี้ ทั้งที่เมื่อวานเขาแสดงท่าทีปั้นปึ่งเย็นชา ปากร้ายอีกต่างหากเมื่ออัยย์วารินทร์อาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ลงมากินข้าวชั้นล่าง แต่กินไปได้สักพักเธอก็วางช้อนลงหลังจากกินไปได้ไม่กี่คำ ความกังวลทำให้เธอกลืนอาหารไม่ลง“อิ่มแล้วเหรอลูก” ปรินถามลูกสาวด้ว
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 8 ถูกทิ้ง
พนักงานสังเกตเห็นใบหน้างดงามของว่าที่เจ้าสาวใบซีดลงทันทีที่ฝ่ายชายพูดจบ เธอก็เอะใจไม่น้อย และเพิ่งสังเกตท่าทางห่างเหินของฝ่ายชายแม้เธอจะไม่รู้เหตุผลที่ทั้งสองกำลังจะแต่งงานกัน แต่ก็ชัดเจนว่ามันไม่ใช่เพราะความรักแบบคู่แต่งงานทั่วไปแน่นอน เพราะตั้งแต่เข้าร้านมาว่าที่เจ้าบ่าวยังไม่มีรอยยิ้มสักครั้ง นอกจากคำพูดที่จำเป็นเท่านั้นและดูเหมือนว่าเจ้าบ่าวจะขยันทำร้ายจิตใจว่าที่เจ้าสาวเสียเหลือเกิน แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็พยายามรักษาบรรยากาศและรีบแนะนำต่ออย่างเป็นมืออาชีพ“มี After Party ไหมคะ เอ่อ... ถ้ามีด้วย ดิฉันแนะนำชุดเจ้าสาวแบบ Tea-Length ค่ะ ชุดนี้เป็นเดรสสั้นที่มีช่วงกระโปรงพลิ้วไหว มีเสน่ห์แบบวินเทจ ช่วยเพิ่มความน่าดึงดูดได้อย่างดีค่ะ”ร่างสูงพยักหน้าโดยไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ “มีด้วย พาเธอไปลองชุดได้เลย”“ได้ค่ะ” พนักงานพยายามยิ้มตอบด้วยความสุภาพ พร้อมกับพาว่าที่เจ้าสาวไปลองชุดอีกครั้งหลังจากที่เลือกชุดเจ้าสาวเสร็จ พนักงานก็หันมาแนะนำชุดเจ้าบ่าวต่อ ยังคงน้ำเสียงสุภาพเช่นเดิมแม้จะรู้สึกอึดอัดกับว่าที่เจ้าบ่าวผู้หล่อเหลาแต่ใบหน้าสงบนิ่งจนเดาอารมณ์ไม่ออก“ส่วนคุณผู้ชาย อยากได้ชุดเจ้าบ่าวแบบไหนด
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 9 งานแต่งที่ขื่นขม
"ไม่แล้วล่ะ แต่ว่าเธอคงต้องไปเอง พอดีฉันมีธุระต่อ คงไม่ได้ไปส่ง”เมื่อได้ฟังคำตอบจากร่างสูง ความเย็นยะเยือกแผ่ซ่านไปทั่วร่างกายของอัยย์วารินทร์ เธอรู้สึกจุก จนแทบพูดไม่ออก สายตาของเขาเย็นชาราวกับน้ำแข็ง หัวใจดวงน้อยของหญิงสาวเริ่มจมดิ่งลงเรื่อย ๆ เธอฝืนยิ้มและตอบกลับด้วยเสียงสั่น ๆ"อ๋อ...ไม่เป็นไรค่ะ อัยย์ไปเองได้ พี่เชนก็ขับรถดี ๆ นะคะ" พูดจบเธอก็รีบเปิดประตูลงจากรถทันที พลางคิดในใจว่าเขาคงอยากให้เธอไปให้พ้นหน้าเสียทีกระมัง ทันทีที่ร่างเล็กลงจากรถ รถหรูก็เคลื่อนออกไปโดยเร็ว ไม่แยแสว่าเธอจะไปต่ออย่างไร ใบหน้าสวยของอัยย์วารินทน์ตอนนี้เต็มไปด้วยความขมขื่น จิตใจบอบช้ำเกินกว่าที่จะทนไหว หญิงสาวมองท้ายรถที่ขับออกไปไกล ด้วยความรู้สึกเจ็บหน่วงหัวใจ เป็นที่สุดในที่สุด วันที่หลายคนคาดหวังว่าจะเป็นวันที่มีความสุขก็มาถึงแขกเหรื่อเริ่มทยอยเดินเข้างาน ทุกคนต่างยิ้มแย้มมีความสุข เว้นแต่เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวเท่านั้นที่ดูเหมือนกล้ำกลืนฝืนทนเต็มที ทั้งคู่ออกมายืนต้อนรับแขกที่มาร่วมงานแต่งงาน โดยมีครอบครัวของทั้งสองฝ่ายยืนอยู่ด้วยอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาอัยย์วารินทร์มองใบหน้าคมเข้มของเจ้าบ่าวด้วยสายตาห
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
ตอนที่ 10 เข้าหอ
ในขณะที่อัยย์วารินทร์พยายามดันตัวเองให้ลุกขึ้น เปลือกตาของคนเมาที่ปิดลงคล้ายคนจะหลับกลับค่อย ๆ เปิดขึ้น เผยให้เห็นดวงตาฉ่ำวาวมองมาที่เธออย่างไม่กะพริบ สายตานั้นทำให้อัยย์วารินทร์รู้สึกถึงความร้อนรุ่มในอกที่เพิ่มขึ้น เธอพยายามดันตัวเองลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กลับถูกมือหนาของชายหนุ่มกดแผ่นหลังเอาไว้ ราวกับเขาจะไม่ยอมให้เธอหนีไปไหน“พี่เชน... ปล่อยอัยย์เถอะค่ะ” อัยย์วารินทร์เอ่ยออกมาด้วยเสียงติดสั่น หัวใจเต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ เธอดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดแต่ร่างแกร่งกลับยิ่งกระชับอ้อมแขนแน่นขึ้น ดวงตาปรือปรอยคู่นั้นจ้องริมฝีปากบางแต่ดูอวบอิ่มอย่างหลงใหลแบบไม่เคยรู้สึกมาก่อน ก่อนที่ใบหน้าคมไร้หนวดเคราจะค่อย ๆ เคลื่อนเข้ามาใกล้จนเกือบสัมผัสใบหน้าสวย รู้ตัวอีกทีหญิงสาวก็หลับตาลงโดยอัตโนมัติและสัมผัสถึงรสจูบนุ่มลึกแต่พอนึกถึงคำพูดในช่วงพิธีงานแต่งของฝ่ายชายได้ 'ผมแพ้ลิปสติก' ก็ทำให้ดวงตากลมโตเบิกโพลงในทันทีแม้ว่าเขาจะยังจูบอยู่ก็ตาม ลิ้นเรียวที่เกี่ยวพันจนฉ่ำแฉะเริ่มรุกเร้าไล่ต้อนและดูดดุนอย่างรุนแรง ทำเอาเธอได้สติ มือบางทุบอกไปแกร่งไปหลายทีก่อนที่เขาจะผละออก ดวงตาขุ่นเคืองของคนใต้ร่างจ้องม
last updateLast Updated : 2025-01-08
Read more
DMCA.com Protection Status