ภรรยาห้าตำลึงเงิน

ภรรยาห้าตำลึงเงิน

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
โดย:   จิ้งจอกสะท้านหม้อไฟ  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel16goodnovel
10
2 การให้คะแนน. 2 ความคิดเห็น
86บท
61views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหนหากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัดชลดาหญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรคชลดาและเพื่อนๆก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อนเพื่อนของชลดาที่อยู่ๆก็พูดขึ้นมาว่า "นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋ "ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร "แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ "จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ" "อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง" "อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า "ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันที

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

ตอนที่ 1 ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

ตอนที่ 1 ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรก ชลดาและเพื่อน ๆ ก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า"นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋"ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร"แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ"จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ""อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง""อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า"ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันทีแต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจ...

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

user avatar
Yingluck Thalangdee
สนุกดีค่ะชอบต้าหลางต้าฟง ต้าหวัง 3เกลอ
2025-01-08 10:25:35
0
user avatar
Yingluck Thalangdee
สนุกจ้าต้าหวังน่ารักเกิ๊นน555
2025-01-07 14:34:46
0
86
ตอนที่ 1 ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
ตอนที่ 1 ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้คนเราบางครั้งก็หวนนึกขึ้นมาได้ว่าตายแล้วไปไหน ซึ่งเป็นคำถามที่ไร้คำตอบเพราะไม่มีใครสามารถมาตอบได้ว่าตายไปแล้วไปไหน หากจะรอคำตอบจากคนที่ตายไปแล้วก็ไม่เห็นมีใครมาให้คำตอบที่กระจ่างชัด ชลดา หญิงสาวที่เลยวัยสาวมามากแล้วทำงานในโรงงานทอผ้าซึ่งตอนนี้เป็นเวลาพักเบรก ชลดาและเพื่อน ๆ ก็มานั่งเมาท์มอยซอยเก้าที่โรงอาหารอันเป็นที่ประจำสำหรับพนักงานพักผ่อน เพื่อนของชลดาที่อยู่ ๆ ก็พูดขึ้นมาว่า"นี่พวกแกเวลาคนเราตายแล้วไปไหน" เอ๋"ถามอะไรงี่เง่าเอ๋ ใครจะไปตอบได้วะไม่เคยตายสักหน่อย" พร"แกล่ะดารู้หรือเปล่าตายแล้วไปไหน" เอ๋ยังถามต่อ"จะไปรู้ได้ยังไง ขนาดพ่อแม่ของฉันตายไปแล้วยังไม่รู้เลยว่าพวกท่านไปอยู่ที่ไหนกัน เพราะท่านก็ไม่เคยมาบอกฉันสักคำ""อืม เข้าใจนะแก แต่ก็อยากรู้อ่ะว่าตายแล้วคนเราจะไปไหนได้บ้าง""อืม เอาไว้ฉันตายเมื่อไหร่ จะมาบอกนะว่าไปไหน" ชลดาตอบเพื่อนไม่จริงจังนักติดไปทางพูดเล่นเสียมากกว่า"ว๊าย ยัยดาพูดอะไร ตายเตยอะไรไม่เป็นมงคล ยัยเอ๋แกก็เลิกถามได้แล้ว บ้าไปกันใหญ่" พรหนึ่งในกลุ่มเพื่อนโวยวายขึ้นมาทันทีแต่ใครจะรู้ว่าหลังจากวันนั้นที่คุยกันที่โรงอาหารจ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 2 ก่อนจะเป็นไป๋ลี่ถิง
ชลดาสาวบ้านนาอายุเพิ่งจะผ่านเลขสามไปได้ไม่นาน หลังจากที่เสียพ่อแม่ไปในวัยเด็กชลดาอาศัยอยู่กับคุณยายแค่สองคน หลังจากที่คุณยายที่อุ้มชูเลี้ยงดูมาตั้งแต่ยังเด็กได้ลาโลกไป เธอจึงตัดสินใจเข้าไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ในเมืองกรุงจากสาวนาไปเป็นสาวโรงงาน หลังจากที่เข้ามาทำงานในโรงงานทอผ้าแห่งนี้จากพนักงานธรรมดารับค่าแรงรายวัน ด้วยความขยันหมั่นเพียรมานานหลายปี ผู้จัดการโรงงานได้เห็นถึงความอดทนและขยันทั้งชลดายังทำงานได้ดีอีกด้วย ถึงแม้ว่าชลดาจะจบการศึกษาแค่มัธยมตอนปลายก็ตามที ผู้จัดการก็ไม่ลังเลใจในการที่จะเลื่อนตำแหน่งให้เธอจากพนักงานธรรมดาก้าวขึ้นสู่หัวหน้าแผนกตัดเย็บทันทีและยังแนะนำให้เธอไปสมัครเรียนต่อในระดับมหาวิทยาลัยอีกด้วยชลดาถือว่าเป็นคนที่เรียนเก่งคนหนึ่งเพียงแต่เธอไม่มีโอกาสเท่านั้นเอง ชลดาทำตามคำแนะนำของผู้จัดการโรงงานและไปสมัครเรียนต่อในระดับปริญญาตรีจากมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งด้วยเกรดเฉลี่ยที่สูงลิบ หลังจากที่เรียนจบเธอนำวุฒิการศึกษามายื่นที่โรงงานเพื่อปรับฐานเงินเดือน ทุกวันเธอทำงานด้วยความสุขสนุกกับการทำงานมีเพื่อนร่วมงานที่ดี มีเพื่อนสนิทที่รู้จักตั้งแต่มาทำงานที่โรงงานแห่งนี้เมื่อ 13 ปี
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 3 ไป๋ลี่ถิง
ไป๋ลี่ถิงเด็กสาวอาภัพกำพร้ามารดาตั้งแต่วัยเยาว์หลังจากที่มารดาของนางตายจากไปเพราะป่วยหนักพ่อของนางจึงได้เลี้ยงดูลูกสาวมาด้วยตัวคนเดียวด้วยความรักจนกระทั่งลี่ถิงอายุได้ 5 ขวบ ท่านพ่อที่รักนางยิ่งกว่าสิ่งใดได้แต่งภรรยาเข้ามาในบ้านแม่เลี้ยงของลี่ถิงมีลูกติดมาหนึ่งคนเพราะโดนมารยาหญิงบังตาพ่อของนางจึงได้แต่งหญิงหม้ายที่ร้ายกาจเข้ามาเป็นภรรยาต่อหน้าสามีนางจะทำตัวเป็นแม่เลี้ยงแสนดีที่ดูแลเอาใจใส่ต่อลูกเลี้ยงดีเสียยิ่งกว่าลูกของตัวเองแต่พอลับหลังสามีแม่เลี้ยงก็จะกลายร่างเป็นนางมารร้ายทันที ทั้งใช้ทำงานบ้านงานสวนสารพัด ไหนจะโดนลูกสาวของนางกลั่นแกล้งสารพัดอีกต่อมาเมื่อลี่ถิงน้อยอายุได้ 7 ขวบพ่อของนางที่ขึ้นเขาไปหาของป่าได้พลัดตกเขาตายจากนางไปอีกคนจากนั้นมาไป๋ลี่ถิงมีชีวิตอยู่ไม่ต่างอะไรกับทาสต้องทำงานสารพัดเพื่อแลกกับอาหารเพียงวันละมื้อจากเด็กที่เคยร่าเริงสดใสกลับเติบโตขึ้นเป็นเด็กสาวที่จิตใจเย็นชา ทำงานแลกอาหารและที่พักลี่ถิงได้แต่หวังว่านางจะหลุดพ้นจากสองแม่ลูกที่ร้ายกาจนี้ไปเสียที จนกระทั่งเติบโตมาจนถึงวัยที่จะออกเรือนได้แล้วแต่แม่เลี้ยงยังไม่ยอมให้ลี่ถิงได้ตบแต่งออกไปอ้างเหตุผลสารพั
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 4 คำตอบมันต้องไม่ใช่แบบนี้
“นี่ยัยพรเมื่อไหร่ยัยดาจะกลับสักทีมันนานแล้วนะเธอโทรไปถามทีสิจะกลับตอนไหนกับข้าวจะเย็นหมดแล้วเนี่ย จะว่าไปแล้วชีวิตคนเรานี่มันก็สั้นจริง ๆ แถมยังไม่รู้อีกด้วยว่าตายแล้วไปไหน น่าเบื่อจริง ๆ คำถามที่หาคำตอบไม่ได้เนี่ย”“นี่ยัยเอ๋ เธอยังไม่เลิกคิดหาคำตอบจากคำถามพวกนี้อีกเหรอเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย”“ไม่มีอะไร รีบ ๆ โทรตามยัยดากลับมาได้แล้วกับข้าวจะเย็นหมดแล้วเนี่ยเดี๋ยวก็ไม่อร่อยพอดีชักช้ารำไรอยู่นั่นแหละ”ติ๊ดด ติ๊ด “ฮัลโหล ว่าไงพร มีอะไรหรือเปล่า” ชลดารับสายจากเพื่อนสนิท“ดาเธออยู่ไหน รีบกลับมาได้แล้วกับข้าวจะเย็นหมดแล้วเนี่ย เรารำคาญเอ๋มากเลยเนี่ยตอนนี้”“หืม มีอะไรหรือเอ๋เป็นอะไร หรือทำอะไรให้เธอไม่พอใจอย่างงั้นเหรอ”“ก็บ่น ๆ อยู่นั้นเรื่องที่คนตายแล้วไปไหนนั่นแหละไม่รู้อะไรนักหนา”“ฮ่า ๆ เอาน่าปล่อยเอ๋ไปเถอะ บอกเอ๋ไปแล้วกันเอาไว้เราตายก่อนนะเดี๋ยวกลับมาบอกให้ว่าตายแล้วไปไหน”“ว๊าย ยัยดาพูดบ้าอะไรยะ ตายเตยอะไรพูดไม่ดีเลยรีบ ๆ กลับมาเลย”ยังไม่ทันที่ชลดาจะได้พูดคุยตอบโต้กับเพื่อนเสียงปืนก็ดังขึ้นพร้อม ๆ กับที่ร่างของชลดาทรุดลงไปกองกับพื้นปัง!!“ยัยดา เสียงอะไรยัยดา เธอเป็นอะไรหรือเ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-03
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 5 ลืมตาตื่น
เช้าวันใหม่หลังจากที่ชลดาตื่นขึ้นมากลางดึกและได้เรียบเรียงเหตุการณ์จากความทรงจำของไป๋ลี่ถิงซึ่งเป็นเจ้าของร่างนี้จึงทำให้นางได้รู้ถึงเรื่องราวและต้นสายปลายเหตุและการได้พบจุดจบอันน่าสังเวชนี้ชลดาได้แต่ขออวยพรให้เธอไปสู่ภพภูมิที่ดีและขอบคุณที่ยกร่างกายนี้ให้เธอต่อไปนี้ชลดาจะใช้ชีวิตเป็นไป๋ลี่ถิงต่อไปหยางเฉิงคุณที่ตื่นตั้งแต่ยามอิ๋นของทุกวันเพราะต้องไปดูกับดักสัตว์ที่วางเอาไว้หากว่าเขาไปสายอาจจะไม่เหลือเหยื่อในกับดักที่เขาวางเอาไว้เลยก็ได้ เพราะมันเคยเกิดเหตุการณ์แบบนี้มาแล้วหลายครั้งน้องชายทั้งสองคนจะตื่นในยามเหม่าทุกวัน ทั้งสองช่วยกันหุงหาอาหารและรดน้ำผักที่ปลูกเอาไว้กินเองที่สวนหลังบ้านจะเรียกว่าบ้านก็ไม่ถูกต้องนักต้องเรียกว่ากระท่อมเก่า ๆ ผุ ๆ จะพังแหล่มิพังแหล่เสียดีกว่าชลดาในร่างไป๋ลี่ถิงนอนลืมตาอยู่บนเตียงถึงแม้อยากจะลุกขึ้นมาเต็มทีแต่ก็ไม่สามารถจะลุกขึ้นมาได้เพราะบาดแผลตามร่างกายและยังมีรอยฟกช้ำที่หัวอีก จึงทำได้เพียงนอนลืมตามองหลังคาฟางเก่า ๆ เท่านั้น“พี่รองท่านว่าพอพี่สะใภ้ตื่นขึ้นมาแล้วนางจะยินดีอยู่กับพวกเราหรือไม่”“น้องเล็กทำไมเจ้าพูดแบบนั้นล่ะ พี่ใหญ่บอกว่านางคือพี่สะ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 6 เข้าครัวครั้งแรก
หยางเฉิงคุณพาลี่ถิงเดินเข้ามาในกระท่อมส่วนที่ใช้เป็นห้องครัว ภายในห้องครัว ไม่ได้มีอาหารอยู่มากมายนักในไหมีข้าวอยู่ไม่มากในส่วนของเครื่องปรุงมีเพียงเกลือเท่านั้นเพราะน้ำตาลมีราคาแพงมากชาวบ้านที่สามารถมีน้ำตาลไว้ในห้องครัวนั้นถือว่าฐานะทางบ้านไม่ได้แย่เลย บนโต๊ะเล็ก ๆ มีกระต่ายป่าที่ทำความสะอาดแล้วพร้อมสำหรับทำอาหาร"ท่านพี่เจ้าคะ ที่บ้านปลูกผักอะไรเอาไว้บ้างท่านพาข้าไปดูหน่อยได้หรือไม่เผื่อจะมีอะไรที่พอจะเอามาทำอาหารได้บ้าง""ได้ เจ้าเดินตามมาทางนี้เลย"หยางเฉิงคุณพาลี่ถิงเดินมาหลังบ้านที่เขาและน้องชายปลูกผักเอาไว้ เพราะเขาเองต้องเข้าป่าล่าสัตว์และหาของป่าเพื่อนำไปขายจึงไม่มีเวลาได้ดูแลแปลงผักพวกนี้มากนักเขายกหน้าที่นี้ให้น้องชายทั้งสองคนเป็นคนคอยดูแล"พี่ใหญ่ทำไมมาที่นี่ล่ะพี่ต้องการอะไรหรือขอรับ"“ไม่มีอะไรแค่พี่สะใภ้ของเจ้าอยากมาดูว่าจะมีผักอะไรที่เอาไปทำอาหารเย็นได้บ้าง ข้าเลยพานางเดินมาดูเสียหน่อย”“อ่อ ถ้าเช่นนั้นพี่สะใภ้ต้องการอะไรบอกข้าได้เลย ข้าจะช่วยเก็บให้เอง”“ได้ พี่สะใภ้รบกวนเจ้าแล้ว”หลังจากนั้นลี่ถิงให้สวี่คุณเก็บหัวไชเท้า ผักกาดขาวและต้นหอม ผักที่ปลูกไว้มีไม่มากมีแค่
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 7 เข้าป่ากันเถอะ
ไป๋ลี่ถิงมาอยู่ที่แห่งนี้ได้ครบ 7 วันพอดีเช้าวันนี้นางยังคงตื่นแต่เช้าเช่นเคยหลังจากหุงหาอาหารให้แก่บรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่แล้ว ถึงได้ออกไปดูแลแปลงผักร่วมกับน้องชายทั้งสองของสามีตอนนี้แผลตามตัวและหน้าของนางหายดีแล้ว เมื่อไม่มีแผลทำให้เฉิงคุณและน้อง ๆ นั้นรู้ว่าภรรยาและพี่สะใภ้ของเขาสวยมากแม้นางจะสวมใส่เสื้อผ้าเก่า ๆ มีรอยปะชุนก็ไม่ทำให้ความสวยของนางลดลงไปเลย หยางเฉิงคุณถึงกับหน้าดำมืดเพียงแค่เขาคิดว่าจะมีคนมามองเมียของเขา ทำให้เขารู้สึกไม่ชอบใจเอาเสียเลย เอ๊ะ เขาเป็นอะไรไปอีกแล้วทำไมรู้สึกแบบนี้แถมในใจยังรู้สึกเจ็บปวดอีกด้วย เขาคงต้องไปหาหมอจริง ๆ เสียแล้ววันนี้เฉิงคุณเข้าป่าล่าสัตว์เช่นเคยแต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือเขาจะไปค้างคืนในป่าเพราะต้องเข้าไปในป่าลึกที่ไกลจากบ้านมากจึงจำเป็นต้องไปค้างคืนในป่าป่ารอบนอกนั้นไม่ค่อยมีสัตว์มาติดกับดักของเขาแล้วเพราะชาวบ้านในละแวกนี้ใคร ๆ ก็ต่างเข้าป่าล่าสัตว์หาของป่ามาขายยังชีพกันทั้งนั้น ลี่ถิงเตรียมอาหารแห้งรวมถึงน้ำดื่มให้กับเฉิงคุณไปมากหน่อยทั้งนางยังทำแป้งทอดให้เขานำไปกินด้วย“ท่านพี่เดินทางปลอดภัยนะเจ้าคะไม่ต้องห่วงข้าจะดูแลน้อง ๆ เอง ท่านเองก
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 8 เข้าป่าวันที่สอง
หลังจากที่ทั้งสามคนแบกตะกร้าที่อัดแน่นไปด้วยฟักทองและมันเทศกลับมาถึงบ้าน น้องชายทั้งสองล้มตัวลงนอนข้างตะกร้าด้วยความเหนื่อยล้าลี่ถิงรับเอาเถามันเทศไปแช่น้ำไว้ก่อนเพราะกลัวว่าถ้ามันเหี่ยวแล้วจะปลูกไม่ขึ้นแต่นางก็ไม่มั่นใจมากนักว่ามันจะปลูกได้หรือไม่ลองดูก็ไม่เสียหายอะไรปลูกได้ก็ดีปลูกไม่ได้ก็ไม่เป็นไร หลังจากนั่งพักจนหายเหนื่อยแล้วทั้งสามคนจึงได้ขนเอามันเทศและฟักทองเข้าไปเก็บในครัว“วันนี้ข้าไม่คิดเลยว่าพวกเราจะเจอของกินในป่า ถ้ามีมันเทศพวกนี้อยู่เราก็จะมีอาหารกินเพิ่มไปอีกหลายวันเลย”“ข้าว่าพรุ่งนี้พวกเราเข้าป่ากันอีกดีหรือไม่ ข้าคิดว่าในป่าลึกที่เราเข้าไปมันอาจจะมีอะไรดี ๆ อยู่ก็เป็นได้”“พี่สะใภ้แต่มันจะอันตรายเกินไปหรือไม่ป่าลึกขนาดนั้นข้ากลัวว่าจะมีสัตว์ป่าออกมาน่ะสิ”“ไม่เป็นไรหรอกวันนี้เราก็ไม่เจอสัตว์ป่าเลยไม่ใช่หรือ ข้าว่าพวกมันน่าจะอยู่เข้าไปลึกกว่าที่พวกเราจะเดินไปถึง พวกมันเองก็คงไม่ออกมาง่าย ๆ หรอกเพราะกลัวถูกนายพรานล่าน่ะ”“อืม เช่นนั้นเอาตามที่พี่สะใภ้ว่าก็แล้วกัน ตกลงพรุ่งนี้เราจะเข้าป่ากันอีก แต่ข้าว่านะเราออกไปแต่เช้าหน่อยดีกว่าเพราะข้าไม่อยากไปสายน่ะ เดี๋ยวจะพลาดขอ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 9 ข้ากลับมาแล้ว
เช้าวันใหม่ลี่ถิงตื่นขึ้นมายามอิ๋นเช่นเคยและทำกิจวัตรประจำวันเสร็จก็เข้าครัวทำอาหารวันนี้ไม่มีเนื้อสัตว์เลยลี่ถิงเห็นว่ายังพอมีเวลาเหลือกว่าจะถึงเวลาอาหารเช้าหลังจากที่ทำโจ๊กฟักทอง(หนานกวา)ผสมกับยวี่หมี่เอาไว้แล้วนางจึงคิดว่าจะไปที่ลำธารดูเผื่อมีอะไรที่สามารถเอากลับมาทำเป็นอาหารได้พอดีกับที่เด็กน้อยทั้งสองคนตื่นขึ้นมาพอดี หลังจากที่ทั้งสองคนล้างหน้าแล้วก็อาสาพาลี่ถิงไปที่ลำธาร “พี่สะใภ้ท่านจะไปที่ลำธารทำไมหรือขอรับ”“อ่อ ข้าอยากไปดูเสียหน่อยว่าจะสามารถหาอะไรมาทำอาหารเพิ่มได้หรือไม่น่ะ”“ข้ากินแค่โจ๊กก็ได้ขอรับโจ๊กหนานกวาผสมกับยวี่หมี่ก็อร่อยแล้ว (ฟักทอง+ข้าวโพด)”“น้องเล็กพี่สะใภ้อยากไปพวกเราก็พานางไปเถอะ พี่สะใภ้จะให้เอาตะกร้าไม้ไผ่ไปด้วยหรือไม่ขอรับ”“อืมเอาไปด้วยก็ดีนะ เผื่อจะได้ใช้ไปกันเถอะเดี๋ยวจะสายเอาได้วันนี้เรายังมีงานให้ทำอีกมาก”“ขอรับ ตามมาทางนี้เลยขอรับ”ทั้งสามคนมุ่งหน้าไปยังลำธารอากาศยามเช้าถือว่าสดชื่นไม่น้อย อากาศดีหายใจได้เต็มปอดไร้ซึ่งมลพิษดีต่อสุขภาพจริง ๆเดินมาประมาณ 1 เค่อ (15นาที) ก็มาถึงลำธารที่อยู่ส่วนท้ายสวนหลังบ้าน ริมลำธารมีหอมป่า กระเทียมป่าเกิดอยู่เต็
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
อ่านเพิ่มเติม
ตอนที่ 10 เข้าป่ากับสามี
เช้าวันนี้เป็นอีกวันที่ลี่ถิงตื่นขึ้นมาตั้งแต่ยามอิ๋นซึ่งเป็นเวลาที่นางตื่นเป็นปกติ แต่สามีอย่างเฉิงคุณกลับบอกให้นางนอนต่อไม่ต้องตื่นแต่เช้าขนาดนั้น แต่ลี่ถิงหรือจะยอมนางกลับบอกให้สามีนอนต่อส่วนนางจะไปรดน้ำผักและทำมื้อเช้าเตรียมเอาไว้หลังจากที่สามีกลับมาจากการนำสัตว์ป่าไปขาย นางและสามีรวมถึงน้องชายจะเข้าป่าเพื่อหาของป่าด้วยกัน“ถิงเอ๋อร์เจ้านอนต่ออีกหน่อยเถอะไม่ต้องรีบตื่นมากนักหรอก”“ข้าชินเสียแล้วล่ะเจ้าค่ะท่านพี่ ท่านเองก็นอนพักผ่อนเถอะเจ้าค่ะ ข้ารดน้ำผักแล้วจะทำมื้อเช้าให้ท่านจะได้รีบเข้าเมืองไปขายของและรีบกลับ”“อืม เสื้อผ้าของเจ้าที่ติดตัวมามีแค่สามชุดเท่านั้นเอาไว้พอขายได้เงินข้าจะซื้อให้เจ้าเพิ่มนะ”“ยังไม่ต้องซื้อหรอกเจ้าค่ะท่านพี่ เสื้อผ้ายังพอใส่ได้ ที่สำคัญคือข้าวและแป้งต่าง ๆ ข้าอยากให้เรามีอาหารมากกว่านี้ก่อนเจ้าค่ะ น้องสองคนกำลังโตข้าอยากให้น้อง ๆ ได้เรียนหนังสือด้วย ท่านพี่นอนต่อเถอะเจ้าค่ะ”“เจ้าเองก็อย่าทำอะไรที่เหนื่อยเกินไปเข้าใจหรือไม่ มันทำให้ข้ารู้สึกผิดที่ไม่สามารถเลี้ยงดูให้เจ้าสบายได้มากกว่านี้”“ท่านพี่อย่ากังวลไปเลยข้าไม่ได้ลำบากอันใด”คล้อยหลังภรรยาออกไปแ
last updateปรับปรุงล่าสุด : 2025-01-04
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status