เล่ห์ร้ายจำนนรัก

เล่ห์ร้ายจำนนรัก

last updateLast Updated : 2024-11-17
By:  หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง  Updated just now
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
31Chapters
84views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
Leave your review on App

จากหญิงสาวที่อ่อนแอไร้พิษสงเหมือนลูกไก่ในกำมือของเขา แต่เมื่อเขาได้พบเนื้อแท้ของเธอเขาก็ต้องเรียกเธอว่า ยายจิ๋วตัวแสบ ที่ทำให้เขาเร่าร้อนและพลุ่งพล่านไปด้วยไฟเสน่หาซ้ำยังเถียงเธอไม่ทันข่มเธอไม่ได้ แต่มีหรือที่เขาจะยอมให้เธอเหนือกว่า เมื่อเธอเถียงเขาจะจูบ เมื่อเธอดื้อดึงเขาจะลงโทษเธอด้วยเพลิงสวาทอันร้อนเร่าและจะใช้ทุกเล่ห์เหลี่ยมเพื่อทำให้เธอเป็นของเขา...

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่1.

ตอนที่1.พราวแสงแข มองหน้าผู้ชายที่เธอเคยคิดจะฝากชีวิตไว้ด้วยความรู้สึกเสียใจเจ็บปวดร้าวรานอย่างที่สุด... หลายๆ ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาจนร่างบอบบางแทบจะยืนไม่อยู่ได้แต่มองดูคนที่เธอรักอย่างไม่อยากเชื่อตัวเองว่าพวกเขาทำกับเธอได้ถึงเพียงนี้ ในขณะที่แววตาของพวกเขาดูมีความสุขรื่นรมย์สมดังหวังแต่เธอกลับมีเพียงความชอกช้ำ...วายุ กับ เมริสา กำลังจะแต่งงานกัน พวกเขาไปแอบรักกันแอบไปมีอะไรกันตอนไหน...คำถามที่เธอไม่มีวันได้รู้คำตอบและไม่รู้ว่าเมื่อรู้แล้วมันจะทำให้อะไรๆ ในชีวิตเธอดีขึ้นกว่านี้ หรือไม่ เธอรู้แต่เพียงว่าวันนี้คือวันแต่งงานของพวกเขาและเธอก็ได้รับเชิญมาเป็นแขกผู้มีเกียรติอย่างเลือดเย็น..“ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ...”พราวแสงแขกล่าวเบาๆ เพียงเท่านั้นพยายามเก็บกลั้นความเจ็บปวด พร้อมกับถอดแหวนหมั้นคืนให้ผู้ชายใจโลเลอย่างเขาหลังจากคำอวยพร ก่อนเดินจากมาเงียบๆ ส่วนหญิงชายที่เรียกได้ว่าเป็นเหมือนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนั้นยืนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจว่าได้ทำร้ายจิตใจคนคนหนึ่งอย่างเลือดเย็น...“ไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าพราวจะยอมให้เราง่ายๆ แบบนี้ แต่ไม่รู้ว่ามีแผนจะทำลายงานแต่งงาน

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
31 Chapters

ตอนที่1.

ตอนที่1.พราวแสงแข มองหน้าผู้ชายที่เธอเคยคิดจะฝากชีวิตไว้ด้วยความรู้สึกเสียใจเจ็บปวดร้าวรานอย่างที่สุด... หลายๆ ความรู้สึกประเดประดังเข้ามาจนร่างบอบบางแทบจะยืนไม่อยู่ได้แต่มองดูคนที่เธอรักอย่างไม่อยากเชื่อตัวเองว่าพวกเขาทำกับเธอได้ถึงเพียงนี้ ในขณะที่แววตาของพวกเขาดูมีความสุขรื่นรมย์สมดังหวังแต่เธอกลับมีเพียงความชอกช้ำ...วายุ กับ เมริสา กำลังจะแต่งงานกัน พวกเขาไปแอบรักกันแอบไปมีอะไรกันตอนไหน...คำถามที่เธอไม่มีวันได้รู้คำตอบและไม่รู้ว่าเมื่อรู้แล้วมันจะทำให้อะไรๆ ในชีวิตเธอดีขึ้นกว่านี้ หรือไม่ เธอรู้แต่เพียงว่าวันนี้คือวันแต่งงานของพวกเขาและเธอก็ได้รับเชิญมาเป็นแขกผู้มีเกียรติอย่างเลือดเย็น..“ขอให้มีความสุขมากๆ นะคะ...”พราวแสงแขกล่าวเบาๆ เพียงเท่านั้นพยายามเก็บกลั้นความเจ็บปวด พร้อมกับถอดแหวนหมั้นคืนให้ผู้ชายใจโลเลอย่างเขาหลังจากคำอวยพร ก่อนเดินจากมาเงียบๆ ส่วนหญิงชายที่เรียกได้ว่าเป็นเหมือนเพื่อนรักหักเหลี่ยมโหดนั้นยืนยิ้มให้กันอย่างมีความสุข โดยไม่สนใจว่าได้ทำร้ายจิตใจคนคนหนึ่งอย่างเลือดเย็น...“ไม่อยากเชื่อเลยนะคะว่าพราวจะยอมให้เราง่ายๆ แบบนี้ แต่ไม่รู้ว่ามีแผนจะทำลายงานแต่งงาน
Read more

ตอนที่2.

ตอนที่2.นางแขไขมองดูบุตรสาวที่เอาแต่นั่งเหม่อลอยอยู่ริมคลองด้วยความสงสารและหนักใจ เพราะพราวแสงแขไม่ยิ้มหัวไม่พูดกับใครมาหลายวัน กินข้าวก็น้อยราวแมวดมร่างระหงของเธอดูผอมบางลงไปอีกเท่าตัวร่างที่เล็กอยู่แล้ว ยิ่งดูเล็กบอบบางราวจะแตกหักได้ง่ายๆ “พราว มากินหน่อยเถอะลูก...” แขไขเดินมาแตะบ่าบอบบางของบุตรสาวเบาๆ ด้วยความอาทร“พราวยังไม่หิวค่ะ แม่ทานก่อนเถอะ”“พราวไม่กินข้าวมาทั้งวันแล้วนะลูก อย่าทำแบบนี้ แม่เป็นห่วงรู้มั้ย แม่มีลูกคนเดียวหากลูกเป็นอะไรไปแม่จะอยู่อย่างไรล่ะลูก...” คำพูดของมารดาทำให้หญิงสาวที่เอาแต่ซึมเศร้าหันมามองมารดาด้วยความรู้สึกผิด“พราวขอโทษค่ะแม่ พราวเป็นลูกที่ไม่เอาไหนเลย พราวไม่ดีที่ทำให้แม่เป็นห่วงทำให้แม่ต้องเสียใจ” “ไม่เลยจ้ะลูก พราวเป็นเด็กดีของแม่เสมอ และพราวไม่เคยทำให้แม่เสียใจเลยสักครั้ง แม่แค่เป็นห่วงลูกเท่านั้น แต่หากลูกของแม่จะเสียใจเพราะผู้ชายห่วยๆ เพียงคนเดียวจนทำร้ายตัวเองแบบนี้อีก แม่จะเสียใจมากรู้มั้ยลูก...” ผู้เป็นแม่กล่าวเบาๆ ลูบแผ่นหลังบางที่สั่นสะท้านขึ้นลงเพราะแรงสะอื้นด้วยความรักที่ไม่มีวันเสื่อมคลาย“พราวไม่ได้เสียใจเพราะพี่วายุทิ้งพราวหรอกค่ะ
Read more

ตอนที่3.

ตอนที่3.“ไอ้เสือกลับไปแล้วสินะคุณ...”คุณมาร์ค โรดิเกรซ สามีคู่ยากในวัยหกเศษเดินเข้ามาโอบเอวของภรรยาคู่ชีวิตไว้อย่างแสนรักแล้วก้มลงหอมแก้มนุ่มแม้เหี่ยวย่นไปตามวัยด้วยความรักไม่เสื่อมคลาย“ค่ะ น้องอยากให้ตาแมทอยู่กับเรานานๆ จัง แต่ก็เข้าใจว่าลูกงานยุ่ง”“เคลียร์งานคราวนี้เสร็จผมก็ว่าจะให้แมทพักบ้าง รู้สึกจะบ้างานเกินไปแล้วดูสิ ยังไม่มีเวลาหาเมียเลย เมื่อไหร่เราจะได้อุ้มหลานกันเสียทีล่ะคุณ”“นั่นสิคะ น้องมีลูกสาวเพื่อนๆ หลายคนเลยค่ะ ที่อยากจะแนะนำให้ตาแมทได้รู้จัก เผื่อจะถูกใจใครสักคนบ้าง แต่น้องก็ไม่ได้บังคับหรอกนะคะว่าเขาจะต้องรักต้องชอบลูกสาวเพื่อนของน้อง ขอแค่ลูกรักเราก็พร้อมจะรักด้วยแค่นั้นเอง”“แต่บางคนคุณก็ไม่อยากรักใช่มั้ยล่ะ”คุณมาร์คเย้าภรรยายิ้มๆ เพราะรู้ดีว่าภรรยานั้นรู้สึกอย่างไรกับลูกเขยหมาดๆ ที่ชื่อวายุคนนั้น เขาเองก็ยังรู้สึกไม่ถูกชะตากับชายหนุ่มผู้ได้ชื่อว่าลูกเขยนัก แต่ก็เพราะรักลูกสาวของตนจึงยอมให้มีงานแต่งงานนี้เกิดขึ้น คุณมาลินีซบหน้าลงกับอกกว้างของสามีอย่างอ่อนล้าดวงตาของผู้ที่ผ่านโลกมามากเหม่อมองไปยังท้องฟ้าที่ทะมึนดำด้วยเมฆฝนอย่างรู้สึกหนักอึ้งในใจสี่เดือนผ่านไ
Read more

ตอนที่4.

ตอนที่4.หลายวันต่อมาที่เมริสาเริ่มหงุดหงิดที่วายุออกจากบ้านบ่อยเกินไป คืนนี้เธอนั่งรอสามีคนเก่งของตนกลับบ้านด้วยความกระวนกระวายใจเมื่อมองเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาตั้งโต๊ะห้องโถงชั้นล่างก็พบว่ามันเกือบจะตีหนึ่งแล้ว...“ไปไหนของเขานะทำไมป่านนี้ยังไม่กลับ”หญิงสาวเดินอุ้ยอ้ายไปมาชะเง้อมองทางแต่ไม่มีวี่แววว่าวายุกลับมาเสียทีจนในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวจึงขึ้นไปนอนก่อน โดยไม่รู้เลยว่าในขณะที่ตนรอคอยวายุกลับนั้นเขากำลังระเริงสวาทอยู่กับสาวน้อยนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งที่เขาแอบคบหาอุปการะเป็นเสี่ยเจ้าบุญทุ่มอยู่ คุณมาลินีเฝ้ามองความกระวานกระวายของบุตรสาวอย่างไม่สบายใจในขณะที่หลุยส์เดินมาหานางอย่างรู้งานหลังจากที่เมริสาขึ้นห้องไปแล้ว“ได้อะไรมาบ้าง...” นางหันมาถาม หลุยส์ เซราโน่ คนสนิทของแมทธิวซึ่งอยู่ที่นี่เพื่อดูแลนางกับครอบครัวตอนที่แมทธิวไม่อยู่ หลุยส์นั้นอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับแมทธิวและมีบุคลิกที่คล้ายกันหลายอย่างซึ่งอาจะเป็นเพราะเขาเติบโตมาพร้อมกับแมทธิวก็เป็นได้ แต่หลุยส์จะค่อนข้างไปทางเงียบขรึมและพูดน้อยกว่าแมทธิว จนบางครั้งใครๆ ต่างก็พูดว่าแมทธิวมีมือขวาเป็นซอมบี้หรือผีดิบ แต่คุณม
Read more

ตอนที่5.

ตอนที่5.“กรี๊ดดดด...” เพล้งๆๆๆ... เสียงกรีดร้องด้วยความฉุนเฉียวและเสียงข้าวของแตกกระจายอยู่ในห้องของเมริสาทำให้คุณมาลินีมองสบตากับหลุยส์อย่างหนักใจ แต่ไม่เข้าไปห้ามปรามหรือขัดขวางอารมณ์ของเมริสาในตอนนี้เพราะผู้เป็นแม่รู้ดีว่าต้องให้เวลาลูกสาวของตนได้อยู่กับตัวเองและซึมซับความจริงให้เต็มที่ และเชื่อว่าเมริสาไม่มีทางที่จะทำร้ายตัวเองอย่างแน่นอน...“คิดว่าตอนนี้เราไม่ต้องปิดบังอะไรแล้ว... แต่ฉันห่วงแค่หลานของฉันเท่านั้นเอง...” คุณมาลินีกล่าวเสียงเครียดมองประตูห้องที่ปิดสนิทของบุตรสาวนิ่ง“ผมคิดว่าคุณเมรี่คงไม่คิดสั้นทำร้ายตัวเองหรอกครับ”“ฉันก็เชื่อว่าเมรี่ไม่คิดทำแบบนั้นแน่นอน แต่ฉันก็อดห่วงไม่ได้ ว่าแต่วายุล่ะเป็นไงบ้าง เขาไปไหน”“พอรู้ว่าตัวเองไม่ได้ตำแหน่งประธานก็โวยวายเผยธาตุแท้ออกมาครับ ตอนนี้คงไปเมาหัวราน้ำที่ไหนสักแห่ง แต่ยังไม่รู้ว่าเรื่องที่เขานอกใจคุณเมรี่นั้นคุณเมรี่รู้เรื่องแล้ว...” หลุยส์ตอบผู้เป็นนายด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยตามแบบของเขา“หึ เขาก็ยังคงไม่รู้ตัวสินะว่าคนของเรารู้ธาตุแท้ของตัวเองแล้ว อยากรู้เหมือนกันว่ากลับมาเขาจะแก้ตัวกับเมรี่ว่ายังไง เมรี่เงียบแล้วฉันจะเข้าไปดู
Read more

ตอนที่6.

ตอนที่6.“ไอ้หน้าตัวเมียนั่นมันคุยอะไรกับเธอน่ะพราว” ชื่นชบา หรือ ชบาแก้ว ฉายาของสาวอวบระยะสุดท้ายถามอย่างไม่พอใจที่เห็นวายุมาวอแวกับเพื่อนรักของตน“ฉันว่า นายนั่นคิดจะกลับมาหายายพราวชัวร์เลย คงนึกเสียดายล่ะสิ คืนนี้เห็นยายพราวของเราสวย” นิ่ม เพื่อนสาวตัวผอมสูงโปร่งที่สุดในกลุ่มเอ่ยขึ้นบ้าง“เธออย่าไปหลงคารมเขาอีกนะพราว เธอก็รู้แล้วนี่นาว่าเขาเป็นคนยังไง”ชื่นชบาพูดอย่างเป็นห่วงกลัวว่าพราวแสงแขจะหลงคารมของวายุ เพราะตอนนี้พวกเธอทั้งสามต่างรู้ซึ้งถึงสันดานที่แท้จริงของวายุแล้ว โดยเฉพาะพราวแสงแขซึ่งบัดนี้รู้ดีเลยทีเดียวว่าวายุนั้นร้ายกาจและเห็นเห็นแก่ตัวเพียงใด“ฉันไม่มีความรักหรือหลงใหลในตัวเขาอีกแล้วล่ะฉันก็คนนะเจ็บแล้วก็จำ” พราวแสงแขยิ้มให้เพื่อนๆ“ดีแล้วเพื่อนรัก ฉันดีใจนะที่เธอคิดได้แบบนี้ แต่คิดไปอีกทีก็นึกสมน้ำหน้ายายเมรี่เนอะที่เห็นก้อนกรวดเป็นเพชรไปเสียได้น่าเสียดาย สวย รวย แต่โง่” นิ่มเบ้ปากอย่างไม่ชอบใจและนึกเคืองเมริสาอยู่“เธอก็ว่าแรงไปยายนิ่ม ยังไงเมรี่เขาก็เคยเป็นเพื่อนเรา”“นี่ยายชบาแก้ว เธอคิดเหรอว่ายายนั่นเขาคิดว่าเราเป็นเพื่อนเขาจริงๆ จะบอกอะไรให้นะ เหตุผลเดียวที่เขามา
Read more

ตอนที่7.

ตอนที่7.แล้วไม่กี่ชั่วโมงหลังจากนั้นแมทธิวก็ได้มายืนอยู่บนแผ่นดินไทยและกำลังเฝ้ามองน้องสาวต่างมารดาซึ่งนอนหลับสนิทอยู่บนเตียงพยาบาลสีฟ้าของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังด้วยความเวทนาในชะตาชีวิตของน้องสาวที่ต้องมาเจอเรื่องราวเลวร้ายเช่นนี้ ดวงตาคมทอดมองกลางลำตัวของน้องสาวซึ่งไร้สิ่งมีชีวิตน้อยๆ แล้วนั้นด้วยความเจ็บยอกในอก กรามแกร่งบดเขาหากันอีกครั้งด้วยความแค้นที่อัดแน่นอยู่ภายในใจ“แล้วตอนนี้ไอ้วายุมันอยู่ที่ไหน” ชายหนุ่มถามมือขวาของตนด้วยน้ำเสียงเหี้ยมเกรียม “อยู่ที่บ้านของมันครับที่ติดกับบ้านผู้หญิงคนนั้นครับ บ้านแฟนเก่า...” หลุยส์ตอบเรียบๆ“ตั้งแต่เกิดเรื่องมันไม่เคยโผล่มาเลยใช่มั้ย”“ครับ...”“จิตใจมันทำด้วยอะไรนะ... เห็นทีฉันต้องจัดการเรื่องนี้ด้วยตัวเอง แล้วตอนนี้คุณแม่กับคุณพ่ออยู่ไหน”“อยู่ที่บ้านครับ คุณท่านพยายามจัดการเรื่องหย่าของคุณหนูแต่ไอ้วายุมันไม่ยอมหย่า” คำตอบที่ได้จากหลุยส์นั้นยิ่งทำให้แมทธิวรู้สึกเคียดแค้นชิงชังผู้เป็นน้องเขย ซึ่งเขารู้ดีว่าเหตุใดวายุจึงไม่ยอมหย่าจากเมริสา“ฉันคิดอยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ เอาเป็นว่าฉันฝากนายดูแลเมรี่ด้วยหากเมรี่ฟื้นแล้วให้โทร. บอกฉันทัน
Read more

ตอนที่8.

ตอนที่8.“เขาไม่ยอมหย่า หากเราไม่จ่ายค่าเซ็นใบหย่าและขู่ว่าจะฟ้องเราให้เสื่อมเสียแม่ล่ะไม่อยากให้เรื่องมันบานปลาย...” คุณมาลินีกล่าวเสียงแผ่ว“หึหึ... คุณแม่ครับคุณแม่ไม่ต้องห่วงหรอกครับผมจะจัดการเอง รับรองได้ว่ามันจะไม่ได้เงินจากเราแม้แต่แดงเดียวและผมจะไม่ให้มันมีอะไรมาต่อรองกับเราได้...”ชายหนุ่มกล่าวเสียงเข้มซึ่งคุณมาร์คนั้นรู้ดีว่าบุตรชายของตนนั้นหากจะเหี้ยมแล้วไม่มีใครเหี้ยมเกรียมเท่า แต่หากเขาอ่อนโยนแล้วล่ะก็ไม่มีใครจะอ่อนโยนได้เท่าแมทธิวอีกแล้ว และแมทธิวก็รักน้องสาวของเขามากเพราะเขาเป็นลูกคนเดียวมานาน เมื่อตนแต่งงานกับคุณมาลินีและมีเมริสา แมทธิวนั้นดูตื่นเต้นและเห่อน้องสาวมาก เขาเฝ้าติดตามดูแลไม่ห่างเลยทีเดียวจนเมื่อเมริสาเริ่มโตเป็นสาวแมทธิวจึงปล่อยให้น้องสาวได้มีโอกาสคิดเองดำเนินชีวิตเองในแบบที่ต้องการแล้วก็เฝ้ามองน้องสาวของตนเงียบๆ ซึ่งเมริสาเองก็รู้ดีว่าพี่ชายนั้นรักและตามใจตนมาตลอดจึงมีนิสัยเอาแต่ใจและดื้อรั้นจนเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้เมริสาต้องมาเจอกับคนอย่างวายุเพราะความรั้นจะเอาชนะของเมริสานั่นเอง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการที่บุตรสาวของตนต้องมาถูกคนที่ได้ชื่อว่าสามีทำร้ายจนต้
Read more

ตอนที่9.

ตอนที่9.“คุณพราวแสงแขคะ เชิญด้านนี้ค่ะ...” เสียงพนักงานสาวทำให้คนที่ก้มอ่านหนังสือรอลุกขึ้นเดินตามพนักงานต้อนรับไปยังลิฟต์อีกด้านหนึ่งซึ่งเป็นลิฟต์ส่วนตัวที่ใช้ได้เพียงผู้บริหารระดับสูงเท่านั้น“เมื่อลิฟต์เปิดเชิญเข้าไปได้เลยนะคะเพราะลิฟต์จะเปิดออกที่ชั้นบนสุดหน้าห้องท่านประธานพอดี เชิญค่ะ”เมื่อพูดจบพนักงานสาวคนนั้นก็เดินจากไปลิฟต์ก็เปิดออกทันทีที่เธอเดินมาถึง พราวแสงแขมองลิฟต์ที่เปิดกว้างอย่างชั่งใจ ทั้งมือและเท้าหญิงสาวเย็นเฉียบน้ำลายในลำคอเหนียวหนืดจนกลืนไม่ลง...“เอาล่ะพราวแสงแข... สู้ๆ” หญิงสาวบอกตัวเองขณะลิฟต์เลื่อนขึ้นสู่ชั้นบนสุด เมื่อลิฟต์เปิดออกอีกครั้งหญิงสาวก็เดินออกมาและหยุดยืนนิ่งอยู่หน้าห้องของท่านประธานใหญ่แห่งโรดิเกรซ คอปอเรชั่น ไทยแลนด์“เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ...” เสียงเลขาสาวใหญ่ที่นั่งอยู่ในห้องกระจกหรูหราหน้าห้องท่านประธานบอกกับเธออีกครั้งเมื่อเห็นว่าเธอยังคงยืนนิ่งอยู่...“ค่ะ... ขอบคุณนะคะ...” พราวแสงแขหันไปยิ้มเซียวๆ ให้เลขาสาวแล้วเอื้อมมือไปเปิดประตูออกช้าๆ ในขณะที่สูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจของตน...หลังจากที่ประตูปิดลงพราวแสงแขรู้สึกชาไปทั้งตัวจ
Read more

ตอนที่10.

ตอนที่10.“อ๊าย คนบ้า พูดกับสุภาพสตรีแบบนี้ได้ยังไง” พราวแสงแขกรีดเสียงใส่เขาอย่างเหลืออด ความยับยั้งชั่งใจ ความสุขุมเรียบร้อยที่เคยมีเคยเป็นมันหลุดลอยไปไหนกัน ตอนนี้เธอเหมือนแม่สาวปากกล้าใจร้อนร้ายกาจไปโดยปริยาย...“หึ... มากกว่านี้ก็ยังทำได้เลยกับผู้หญิงอย่างเธอ”“ผู้หญิงอย่างฉันทำไม... ถ้าคิดว่าผู้หญิงอย่างฉันมันแย่นักก็ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้สิ ไอ้บ้า”“แหม ไม่ยักรู้ว่าฉันเจอแม่ค้าปากตลาดมากกว่าคนที่เป็นครูเสียอีก”“เรื่องของฉัน ฉันจะเป็นอะไรก็เรื่องของฉัน ตอนนี้ไม่ได้เป็นครูแล้วด่าคนได้ไม่อายปาก ปล่อยนะ...” พราวแสงแขหน้าแดงก่ำด้วยความโกรธและเริ่มกลัวเมื่อเห็นแววตาของเขา แล้วนี่เขาจะพาเธอไปไหนกัน...“นี่อย่าดิ้นได้มั้ย น่ารำคาญ ““ถ้ารำคาญก็ปล่อยสิ แล้วจะพาฉันไปไหน...”หญิงสาวเสียงเขียวใส่เขาทั้งพยายามขืนกายบางออกให้ห่างจากกายแกร่งของเขา... กลิ่นกายหอมสะอาดของบุรุษหล่อเริดตรงหน้ามันทำให้ท้องไส้สาวปั่นป่วนอย่างบอกไม่ถูกเธอไม่อยากอยู่ใกล้เขาเลย “นึกว่าอยากจะแตะรึไง ผู้หญิงสวยๆ อึ๋มๆ กว่าเธอมานอนแบให้ฉันเยอะแยะ เด็กกะโปโลอย่างเธอฉันไม่สนใจหรอกยายบ๊องเอ๊ย ที่จับไว้เนี่ยกลัวเธอหนีมากกว่า..
Read more
DMCA.com Protection Status