ตอนที่4.

ตอนที่4.

หลายวันต่อมาที่เมริสาเริ่มหงุดหงิดที่วายุออกจากบ้านบ่อยเกินไป คืนนี้เธอนั่งรอสามีคนเก่งของตนกลับบ้านด้วยความกระวนกระวายใจเมื่อมองเวลาบนหน้าปัดนาฬิกาตั้งโต๊ะห้องโถงชั้นล่างก็พบว่ามันเกือบจะตีหนึ่งแล้ว...

“ไปไหนของเขานะทำไมป่านนี้ยังไม่กลับ”

หญิงสาวเดินอุ้ยอ้ายไปมาชะเง้อมองทางแต่ไม่มีวี่แววว่าวายุกลับมาเสียทีจนในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวจึงขึ้นไปนอนก่อน โดยไม่รู้เลยว่าในขณะที่ตนรอคอยวายุกลับนั้นเขากำลังระเริงสวาทอยู่กับสาวน้อยนักศึกษามหาวิทยาลัยชื่อดังแห่งหนึ่งที่เขาแอบคบหาอุปการะเป็นเสี่ยเจ้าบุญทุ่มอยู่ คุณมาลินีเฝ้ามองความกระวานกระวายของบุตรสาวอย่างไม่สบายใจในขณะที่หลุยส์เดินมาหานางอย่างรู้งานหลังจากที่เมริสาขึ้นห้องไปแล้ว

“ได้อะไรมาบ้าง...” นางหันมาถาม หลุยส์ เซราโน่ คนสนิทของแมทธิวซึ่งอยู่ที่นี่เพื่อดูแลนางกับครอบครัวตอนที่แมทธิวไม่อยู่ หลุยส์นั้นอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับแมทธิวและมีบุคลิกที่คล้ายกันหลายอย่างซึ่งอาจะเป็นเพราะเขาเติบโตมาพร้อมกับแมทธิวก็เป็นได้ แต่หลุยส์จะค่อนข้างไปทางเงียบขรึมและพูดน้อยกว่าแมทธิว จนบางครั้งใครๆ ต่างก็พูดว่าแมทธิวมีมือขวาเป็นซอมบี้หรือผีดิบ แต่คุณมาลินีรู้ดีว่าภายใต้ท่าทางเคร่งขรึมของหลุยส์นั้นซ่อนความอ่อนโยนและความดีไว้มากมาย และนางเคยคาดหวังว่าจะได้เขาเป็นลูกเขย

ด้วยสายตาที่ผ่านโลกมามากนางดูออกว่าภายใต้ท่าทีเคร่งขรึมของหลุยส์และการที่เขาไม่ลงรอยกับเมริสาและเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมาตลอดนั้นหลุยส์นั้นมีความรู้สึกที่พิเศษให้กับลูกสาวของตน แต่เมริสามักจะมองข้ามและมองหลุยส์เป็นเพียงลูกไล่ของเธอ เป็นลูกน้องของพี่ชาย และความหยิ่งทระนงของเมริสาก็ทำให้เธอเลือกผู้ชายที่หาความจริงใจไม่ได้อย่างวายุมาเป็นสามีเพียงเพราะความหลงรูปลักษณ์ที่หล่อเหลาปากหวานของวายุเท่านั้น  

“นี่ครับเอกสารและรูปภาพของมันที่ชัดเจนแน่นหนา มีวีดีโอที่ผมแอบถ่ายไว้ด้วย แต่มันคงไม่น่าดูนักคุณท่านอย่าดูเลยครับ”

หลุยส์เอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ เหมือนกลัวว่านางจะใจสลายกับสิ่งที่เห็นกระนั้น คุณมาลินีหยิบสิ่งในซองกระดาษมาดูช้าๆ ภาพเริงสวาทหรือภาพถ่ายคู่กันหวานฉ่ำของวายุกับแม่สาวน้อยในภาพเสมือนว่าเป็นคู่แต่งงานข้าวใหม่ปลามันแล้วรู้สึกสะอิดสะเอียนในความเลวทรามต่ำช้าของวายุเกินกว่าจะรู้สึกอย่างอื่นก่อนจะถอนใจช้าๆ

“ฉันคิดอยู่แล้วว่าผู้ชายคนนี้มันเลว แต่ฉันจะทำยังไงให้ลูกสาวของฉันตาสว่าง...” นางกล่าวด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ยิ่งเห็นเมริสาท้องโตขึ้นทุกวันนางก็ยิ่งเจ็บปวด

“ผมจะพยายามกระชากหน้ากากมันออกมาให้เร็วที่สุดครับคุณท่าน”

“ฉันอยากจะทำอย่างนั้นวันละสามเวลาหลังอาหาร... แต่ก็อดสงสารยายเมรี่ไม่ได้ แต่ฉันก็ไม่อยากให้มีเรื่องอะไรกระทบกระเทือนจิตใจของแก... หลุยส์ ฉันจะทำยังไงดี...” คุณมาลินีพูดเสียงแผ่วอย่างท้อแท้ ในขณะที่หลุยส์เองก็คิดห่วงเมริสาเช่นกัน 

ทางด้านวายุซึ่งตอนนี้กำลังยิ้มกริ่มเมื่อวันนี้จะเป็นวันที่บิดาของเมริสาจะประกาศสละตำแหน่งประธานใหญ่ของบริษัทอย่างเป็นทางการซึ่งวายุเองก็หวังว่าตนจะต้องเป็นผู้ที่ได้รับตำแหน่งสืบทอดจากพ่อตา ก็เขาวางแผนออดอ้อนเมริสาเป็นอย่างดีและคิดว่าคนเป็นพ่อตาแม่ยายจะต้องเห็นแก่หลานที่กำลังจะเกิดมา ดังนั้นวันนี้วายุจึงตื่นแต่เช้าและมาเฝ้ารอการประชุมใหญ่อย่างใจจดใจจ่อ และเมื่อถึงเวลานัดหมายคุณมาร์คและคณะกรรมการพร้อมเจ้าหน้าที่ระดับสูงของบริษัทเริ่มทยอยเข้ามาในห้องประชุมหรูหราจนครบทุกคนการประชุมก็เริ่มขึ้น...

ในขณะที่วายุกำลังประชุมอยู่นั้นเมริสาก็ออกมาเดินซื้อของตามประสาของคนที่รักสวยรักงามแม้ว่าอายุครรภ์กว่าหกเดือนแล้วแต่เมริสาก็ยังคงคล่องแคล่วแข็งแรงในการชอปปิงอยู่เช่นเดิม เพราะผู้หญิงกับการชอปปิงนั้นมันของคู่กันแต่ขณะที่เธอกำลังเลือกซื้อเสื้อผ้าร้านประจำอยู่นั้นก็มีนักศึกษาสาวหน้าตาสะสวยรูปร่างบอบบางเดินคุยกันเข้าในร้าน

“แหม... เธอนี่เข้ามาในร้านหรูขนาดนี้แสดงว่าได้มาหนักล่ะสิ...”

สาวน้อยคนหนึ่งพูดขึ้นกับเพื่อนของตนขณะเลือกเสื้อผ้าแบบใหม่ล่าสุดที่มองปราดเดียวเมริสาก็รู้ว่าชุดที่เจ้าหล่อนคนนั้นหยิบไปทาบกับร่างมันราคาแพงระยับทีเดียว

“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกเธอนิดๆ หน่อยๆ คืนนี้ฉันจะเอาใจคุณวายุเขาหน่อย แว่วว่าวันนี้เขาจะได้ตำแหน่งใหญ่โตเป็นถึงประธานบริษัทเลยนะเธอ คืนนี้ฉันเลยจะสวยจัดเต็มเตรียมตัวไปดินเนอร์หรูกับเขาสองคน ฮิๆ”

“จริงเหรอ แหมเธอนี่ตาถึงจริงๆ ที่จับเขาอยู่หมัด เอ... แต่ว่าคุณวายุนี่เขามีเมียแล้วไม่ใช่เหรอ แล้วเมียเขาก็เป็นถึงคุณหนูร่ำรวยมหาศาลเลยนี่นาแบบนี้เมียเขาไม่ตามแจเหรอเธอ”

สองสาวนั้นยังคงคุยกันต่อเรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าคนที่ได้ยินเรื่องพวกเจ้าหล่อนอยู่นั้นเริ่มมีอาการจุกแน่นในอกเมื่อชื่อของผู้ชายที่สองสาวนั้นกล่าวถึงมันเหมือนชื่อของสามีเธอ

“ใช่.. เขามีเมียแล้ว แต่คุณวายุบอกว่าก็แค่เมียในนามน่ะเธอ เขาแค่อยากมีทายาทมีลูกสืบสกุลเท่านั้น ส่วนเมียเขาน่ะคุณวายุบอกว่าน่าเบื่อจะตายทั้งขี้หึงขี้บ่นแก่หนังเหี่ยวและชอบทำตัววุ่นวายน่ารำคาญ เขาบอกฉันว่าไว้เมียเขาคลอดเมื่อไหร่คุณวายุจะขอหย่าเสียด้วยซ้ำ อีกอย่างเมื่อคุณวายุได้ตำแหน่งประธานบริษัทเมื่อไหร่เขาก็จะเฉดหัวเมียของเขาไปให้พ้นเพราะเขารำคาญแม่นั่นจะตาย แล้วเขาจะแต่งงานกับฉันทันทีที่เรียนจบด้วยล่ะ...”  

“แล้วคุณวายุที่เธอพูดถึงน่ะ เมียเขาชื่ออะไรเหรอ...” เมื่อสุดจะทนฟังมากกว่านั้นเมริสาก็เดินมาตรงหน้าสาวน้อยทั้งสองพลางจ้องมองคนที่เธอเชื่อมั่นว่าเป็นผู้หญิงของวายุอย่างกินเลือดกินเนื้อ

“แล้วนี่ป้าเป็นใครล่ะคะ ถึงเสียมารยาทมาถามแบบนี้” สรรพนามที่ถูกเรียกขานนั้นทำให้เมริสาแทบอยากจะกระชากเจ้าหล่อนมาตบให้หายคับแค้นใจนัก แต่เธอจะต้องมั่นใจก่อนว่าวายุที่พวกเจ้าหล่อนพูดถึงนั้นคือวายุสามีเธอหรือไม่

“จะเป็นใครไม่สำคัญหรอกนะ แค่อยากรู้ว่าคุณวายุที่เธอพูดถึงนั่น เมียเขาชื่อ เมริสา จิระวัฒนา มาเวลส์ รึเปล่า...”