LOGINShare
ตอนที่11.
Last Updated:
2024-11-01 20:42:32ตอนที่11.
เมื่อหมดความอดทนพราวแสงแขก็รีบปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวและเปิดประตูจะลงไปจากรถแต่ในขณะที่เธอกำลังจะวาดขาก้าวลงไปมือแข็งแรงก็เอื้อมมาดึงประตูปิดทันทีและการที่เขาเอื้อมมือมานั้นทำให้แขนแกร่งของแมทธิวนั้นเฉียวผ่านทรวงสาวอวบอิ่มที่ซ่อนอยู่ภายใต้ชุดสวยและในช่วงที่เขาเอี้ยวตัวกลับแล้วหันหน้ามามองคนตัวเล็กที่นั่งตัวเกร็งนั่งอยู่กับที่ด้วยความตระหนกนั้นปลายจมูกโด่งของเขาก็ปัดถูกปลายจมูกรั้นของเธอเบาๆ ซึ่งในจังหวะนี้เองทำให้ทั้งคู่ประสานสายตากันอย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง...
เหมือนมีกระแสไฟฟ้านับหมื่นๆ โวลต์แล่นพล่านไปทั้งร่าง พราวแสงแขนั่งนิ่งกลั้นหายใจจนรู้สึกว่าแทบขาดอากาศหายใจจึงค่อยๆ ผ่อนลมหายใจออกมาช้าๆ และแผ่วเบาที่สุดทั้งหัวใจก็เต้นกระหน่ำดังกึกก้องจนกลัวว่าอีกคนจะได้ยินเสียงหัวใจเธอเต้น ซึ่งความรู้สึกที่พราวแสงแขมีนั้นไม่ได้แตกต่างจากแมทธิวเลยแม้แต่น้อย พราวแสงแขรู้สึกว่าลำคอและริมฝีปากของตนนั้นแห้งผากจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากของตนช้าๆ ด้วยความรู้สึกหวั่นไหวใจสั่นหวิวๆ เหมือนคนจะเป็นลมเสียอย่างนั้นแต่เธอไม่รู้เลยว่าการกระทำของเธอนั้นมันทำให้คนตัวโตหน้าดุหมดความอดทนอดกลั้นกับอารมณ์ความรู้สึกบางอย่าง...
“คะ คุณ ถะ ถอย... อุ๊บส์...” เสียงใสที่กำลังจะประท้วงเขาหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากร้อนผ่าวของเขาทาบลงมาปิดริมฝีปากอิ่มของเธอไว้อย่างรวดเร็วและฉวยโอกาสที่ปากอิ่มเผยอขึ้นสอดลิ้นร้อนเข้าไปดูดกระหวัดรัดร้อยเรียวลิ้นเล็กที่ไม่ประสาอย่างดูดดื่มเร่าร้อนมือหนาร้อนระอุไม่ต่างกันลูบไล้เรียวขาเสลาที่พ้นจากชายกระโปรงมาอย่างหลงใหลไปกับผิวเนื้อเนียนละมุนของเธอในขณะที่อุ้งมืออีกข้างเลื่อนไล้ไปตามชายโครงและทรวงสาวอวบอิ่มด้วยความเผลอไผลไปกับความนุ่มละมุนละไมของนวลเนื้อสาว กลิ่นกายหอมกรุ่นกลิ่นบางเบาเหมือนกลิ่นดอกไม้อะไรสักอย่างทำให้แมทธิวเคลิบเคลิ้มไปอย่างง่ายดาย
พราวแสงแขรู้สึกชาวูบไปทั้งกายเมื่อเจอการประชิดตัวแบบสนิทสนมเช่นนี้เพราะตั้งแต่เกิดมาจนเป็นสาวเต็มตัวไม่เคยสักครั้งที่ถูกชายหนุ่มจู่โจมด้วยความสนิทชิดเชื้อถึงเพียงนี้ หัวใจสาวเต้นรัวทั้งรู้สึกเหมือนมีกระแสความร้อนแล่นวูบวาบไปทั้งกายและเหมือนมีลมพายุหมุนวนอยู่ในช่องท้องทั้งเบาโหวงและหนักหน่วงจนสับสนไปหมดแต่ที่เธอรู้สึกได้ชัดเจนที่สุดคือ หัวใจเธอเต้นแรงมากจนกลัวว่ามันจะทะลุอกออกมา...
ในขณะเดียวกันสำหรับแมทธิวแล้วความหอมหวานจากโพรงเรียวปากสาวทำให้เขารู้สึกมึนเมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนทั้งความหอมละมุนจากเรือนกายสาวที่เขาได้สัมผัสยิ่งทำให้เขารุมร้อนได้อย่างไม่น่าเชื่อ และที่ไม่น่าเชื่อมากกว่านั้นก็คือตัวเล็กตรงหน้านั้นไม่ได้ เล็ก อย่างที่คิดไว้ พราวแสงแขซ่อนความอวบอิ่มแห่งวัยสาวไว้ได้อย่างแนบเนียนลวงตาจนคนมองผ่านเลยและเขาก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น จนวินาทีนี้ที่เขาได้สัมผัสกับมือเขาถึงได้รู้ว่าเขาประเมินเธอต่ำไป...
แต่สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกฉุนเฉียวมากก็คงจะเป็นความรุ่มร้อนที่จู่โจมเข้าสู่หัวใจแกร่งของเขาให้หวั่นไหวนั่นเอง เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่รู้สึกหวั่นไหวไปกับความหอมหวานของเธอ เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ ที่ร้อนรุ่มปวดหนึบไปทั้งกายชายจนอยากจะกระชากเสื้อผ้าของเธอออกแล้วฝากฝังแก่นกายแกร่งกับกายสาวอ่อนไหวเสียเดี๋ยวนั้น เขาต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“พระเจ้า... ให้ตายเถอะยายจิ๋วหน้าจืด ยายตัวแสบ...” แมทธิวถอนปากออกมาอย่างแสนเสียดายดวงตาคมหลุบมองใบหน้าแดงก่ำของ ยายจิ๋วตัวแสบ ที่เขาตั้งฉายาให้เธอใหม่ด้วยความสับสนกับอารมณ์ของตนเอง ยิ่งเธอหลับตาพริ้มเผยอริมฝีปากด้วยความลืมตัวเช่นนี้เขายิ่งร้อนระอุอยากจะทำอะไรมากกว่าจูบเธอ...
“จะอ่อยฉันอีกนานไหม” เสียงห้าวเต็มไปด้วยความฉุนเฉียวที่เจ้าตัวพยายามข่มใจดังขึ้นทำให้พราวแสงรีบลืมตาขึ้นเหมือนคนที่สะดุ้งตื่นจากฝันแสนหวาน ดวงตากลมโตเบิกกว้างเต็มไปด้วยความตระหนกและอับอายในเวลาเดียวกัน
“ฉะ ฉัน... เปล่า นะ...” หญิงสาวพูดตะกุกตะกักพลางขยับถอยร่นไปติดประตูรถอย่างรวดเร็วในขณะที่แมทธิวก็ขยับไปนั่งที่คนขับแล้วขยับเสื้อผ้าของตนเองเล็กน้อยก่อนจะปรายตามองคนที่กำลังลูบผมเผ้าและเสื้อผ้าของตนเองอย่างเงอะๆ เงิ่นๆ ดูลนลาน
“นี่เป็นการลงโทษเล็กๆ น้อยๆ กับคนที่ขัดใจ ขัดคำสั่งของฉัน... ถ้าเธอฉลาดหรือไม่อยากให้ฉันคิดว่าเธออ่อยฉันล่ะก็ อย่าขัดใจฉัน ฉันสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำตามนั้น... เข้าใจใช่ไหมพราวแสงแข”
คำพูดของเขาทำให้พราวแสงแขอึ้งอีกครั้งกับความเอาแต่ใจและความปากร้ายปากจัดของเขา หญิงสาวหันมามองเขาตาเขียวในขณะที่ชายหนุ่มขับรถต่อไปด้วยสีหน้าเรียบเฉยเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งที่เมื่อครู่เขาจูบเธออย่างเร่าร้อน...
แมทธิวปรายตามองคนตัวเล็กที่นั่งคอแข็งมองข้างทางด้วยความฉุนเฉียวด้วยความรู้สึกหลากหลายและสับสนไม่แพ้กัน เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าผู้หญิงตัวเล็กๆ หน้าตาใสๆ ซื่อๆ ดูอ่อนหวานเรียบร้อยอย่างเจ้าหล่อนจะเป็นคนที่ซ่อนความอวบอิ่มเร้าใจไว้อย่างแนบเนียนซ้ำเธอยังไม่ได้เป็นหญิงสาวที่เรียบร้อยอ่อนต่อโลกเหมือนท่าทางของเธอด้วย แต่พราวแสงแขคือแม่เสือที่ซ่อนเขี้ยวเล็บไว้ดีๆ นี่เอง ไม่ว่าจะเป็นแม่เสือสาวที่เร่าร้อนหรือแม่เสือสาวจอมดุที่พร้อมจะสู้กับเขาอย่างไม่ยอมแพ้และไม่ยอมลงให้เขาง่ายๆ จากที่เธอขึ้นเสียงใส่เขาเถียงเขาฉอดๆ อย่างไม่เกรงกลัวนั่นทำให้แมทธิวรู้ได้ทันทีว่าเจ้าหล่อนคงดื้อรั้นใช่เล่น ที่สำคัญเธอทำให้เขารุ่มร้อนปวดร้าวไปทั้งแก่นกายได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องยั่วยวนเขาแม้แต่น้อย...
“ยายจิ๋วตัวแสบ...” แมทธิวครางในลำคอเบาๆ พร้อมกับฉายาของเธอที่ทำให้เขาอมยิ้มพร้อมกับฉุนเฉียวร้อนรุ่มได้ในเวลาเดียวกัน... นี่เขาคงบ้าไปแล้วจริงๆ
สองหนุ่มสาวต่างอยู่ในความคิดของตนเองจนรถยนต์คันหรูมาจอดที่หน้าบ้านหลังน้อยของพราวแสงแขและเมื่อถึงบ้านเธอก็รีบเปิดประตูแล้ววิ่งเข้าบ้านไปทันที แมทธิวมองตามร่างเล็กที่วิ่งตื๋อเข้าบ้านไปเหมือนเด็กน้อยกลัวเพื่อนจอมเกเรแกล้งด้วยความขบขันก่อนจะขับรถกลับบ้านด้วยความชื่นมื่นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน...
Related chapters
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่12.
ตอนที่12.“พราวจะต้องไปทำงานไกลขนาดนั้นเลยหรือลูก...” คุณแขไขถามบุตรสาวอย่างใจหายเมื่อรู้ว่างานใหม่ของลูกสาวนั้นต้องไปอยู่ต่างจังหวัดร่วมเดือนหรืออาจจะหลายเดือน...“ค่ะ เจ้านายพราวเขาต้องการคนดูแลลูกสาวเขาอย่างใกล้ชิดค่ะแม่ อีกอย่างค่าจ้างแพง พราวไม่ต้องเสียค่าที่พัก แถมยังได้ไปอยู่รีสอร์ตสวยๆ หรูๆ เงินเดือนก็เหลือเต็มๆ คิดดูสิคะคุ้มสุดๆ เลย”หญิงสาวยิ้มให้มารดาสดใสเริงรื่นกลบเกลื่อนความรู้สึกภายใน แต่เธอก็ไม่ได้โกหกนี่นาเพียงแต่ไม่ได้บอกความจริงทั้งหมดว่านายจ้างเธอคือใคร และคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรหากจะพูดถึงเหตุผลที่แท้จริงให้มารดารับรู้เพราะมันจะทำให้มารดาของเธอพลอยเป็นทุกข์ไปด้วยมากกว่า “เอาเถอะ อย่างน้อยๆ บรรยากาศดีๆ ลูกแม่ก็อาจจะเจออะไรดีๆ บ้าง เช่นว่า ได้หนุ่มเหนือนิสัยดีมาเป็นลูกเขยแม่” คุณแขไขพูดติดตลกซึ่งทำให้พราวแสงแขได้ยิ้มไปด้วยกับมุกของมารดา“โธ่.. แม่ขา พราวจะมีโอกาสได้เจอใครหรือเปล่าไปดูแลคนป่วยนะคะ คงไม่มีเวลาขนาดนั้นหรอกค่ะ ยังไงพราวก็มีโอกาสเป็นสาวแก่ขึ้นคานเกาะแม่ไปจนตายล่ะค่ะ”“พูดดีไป ไม่ใช่พอไปถึงล่ะหนุ่มๆ เพียบจนลืมแม่ล่ะ” นางแขไขกล่าวยิ้มๆ ล้อบุตรสาวอย่างเอ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่13.
ตอนที่13.พราวแสงแขยอมรับว่าตกใจและเสียใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแต่เธอก็ไม่ได้คิดว่าตนจะต้องมารับผิดชอบสิ่งที่เกิดขึ้นเช่นนี้ แต่ที่ยอมรับงานนี้ก็เพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนและเพื่อมารดาของเธอเองหาได้เกรงกลัวผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆ นี้ไม่...หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ เตรียมตัวเตรียมใจเผชิญกับสิ่งที่เธอไม่อาจจะรู้ได้ว่ามีอะไรรออยู่ข้างหน้า แต่สิ่งที่เธอจะต้องทำคือเข้มแข็งและพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองว่าตนไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับ อุบัติเหตุ ระหว่างเมริสากับวายุ พราวแสงแขครุ่นคิดเรื่องต่างๆ ในใจโดยไม่สนใจคนที่นั่งมาข้างๆ แม้แต่น้อย... ในขณะเดียวกันแมทธิวเองก็ลอบพิจารณาคนข้างๆ เขาเงียบๆ ใบหน้าเรียวนวลใสไร้เครื่องสำอางที่ประดับด้วยเครื่องหน้ากระจุ๋มกระจิ๋มจะเรียกว่าสวยก็ไม่ใช่ จะว่าไม่สวยก็ไม่เชิงแต่ดวงตากลมโตซึ่งประดับด้วยขนตาดกหนายาวงอนเช้งราวตุ๊กตาของเธอนั้นโดดเด่นกว่าส่วนอื่นของใบหน้าทำให้ใบหน้าแสนธรรมดาของเธอดูน่ามองอย่างที่เขาไม่อาจจะปฏิเสธความจริงข้อนี้ได้ หากเธอจะยิ้มแย้มแจ่มใสดวงตาของเธอคงจะเป็นประกายน่ามองกว่านี้เป็นไหนๆ แต่สิ่งที่เขาเห็นคือความสงบนิ่งดูเย็นชาราวแม่ชีที่อยู
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่14.
ตอนที่14.“แต่คนต้นเหตุอีกคนก็ยังอยู่นี่ครับ เธอจะต้องได้รับรู้บ้างว่าสิ่งที่เธอรวมหัวกันกับไอ้วายุทำร้ายเมรี่นั้นมันเลวร้ายแค่ไหน และเมรี่ต้องทุกข์ทรมานยังไงบ้าง ผมจะไม่มีวันปล่อยให้เธอเป็นสุขแน่ๆ หากอาการของน้องยังไม่ดีขึ้น...” ชายหนุ่มยืนยันด้วยน้ำเสียงและแววตามั่นคงจนผู้เป็นพ่อต้องถอนใจออกมาพรืดใหญ่“แมท... พ่อจะบอกว่าแมทต้องแยกแยะให้ออกว่าอะไรเป็นอะไรอีกอย่าง เรื่องนี้แม่หนูคนนั้นเขาไม่ได้รู้เรื่องด้วยเลย คนของเราต่างหากที่ไปวุ่นวายกับเขาแม้แต่ตอนที่เมรี่เจ็บปางตายหนูพราวเขาก็เป็นคนเรียกรถพยาบาลและคอยให้ข้อมูลต่างๆ เกี่ยวกับเมรี่อย่างละเอียด คนเกลียดกันเขาจะทำอย่างนี้มั้ย แมทอย่าเชื่อน้องมากเกินไป...”คุณมาร์คบอกเพียงแค่นั้นแล้วเดินเลี่ยงออกไปด้วยไม่รู้จะอธิบายให้บุตรชายเข้าใจได้อย่างไร ทำให้แมทธิวยืนคิดแค้นเคืองอยู่คนเดียว คนอย่างแมทธิวนั้นหัวรั้นและหากเชื่อมั่นอะไรแล้วก็เปลี่ยนความคิดเขาได้อยาก และที่สำคัญคุณมาร์คเชื่อว่าสิ่งที่แมทธิวได้ยินได้ฟังจากน้องสาวที่รักก่อนเกิดเรื่องนั้นมันได้ฝังในใจของเขาไปแล้วว่าพราวแสงแขคือส่วนหนึ่งของเหตุการณ์อันนำมาซึ่งความสูญเสียของเมริสาและเขาก็
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่15.
ตอนที่15.พราวแสงแขกำลังจะเดินกลับเข้าห้องของตนเองซึ่งอยู่ติดกันกับห้องของเมริสาต้องชะงักเมื่อเจอยักษ์ตัวใหญ่ยืนจังก้าขวางทางด้วยท่าทางที่พราวแสงแขต้องนึกถึงผู้ร้ายในภาพยนตร์แนวมาเฟียเสียทุกทีไป...“เดี๋ยว...”“มีอะไรกับดิฉันคะ...”หญิงสาวเชิดหน้ามองเขาอย่างไว้ตัวแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ได้หงอให้เขาหรือเกรงกลัวเขาอย่างที่เขานึก คนอย่างพราวแสงแขดูเป็นคนอ่อนหวานเรียบร้อยก็จริง แต่เธอไม่ได้อ่อนแอหรือยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ เหมือนเช่นแต่ก่อนอีกแล้ว“เธอไม่ควรรื้อฟื้นความหลังของน้องสาวฉันแบบนั้นนะ มันยิ่งตอกย้ำให้เมรี่เครียด” เสียงเข้มนั้นเหมือนตะคอกเสียมากกว่า“นี่คุณคะ... คุณรู้อะไรเกี่ยวกับคนป่วยแบบเมรี่บ้าง คุณรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเมรี่บ้างในช่วงที่เธอเริ่มเรียนมหาวิทยาลัย หรือคุณรู้อะไรบ้างว่าจะต้องทำยังไงนอกจากมาโวยวายๆ ใส่ฉันแบบนี้ หากคุณให้ฉันมาดูเมรี่คุณก็ควรจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นหน้าที่ของฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้เป็นหมอหรือเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ฉันศึกษาข้อมูลมาบ้างแล้วว่าต้องทำยังไง หากคุณจะมาขัดแย้งนู่นไม่ได้ นี่ไม่ได้ ก็ไม่ต้องลากตัวฉันมาสิ...”คำตอบยืดยาวของพราวแสงแขทำเอาแมทธิวถึง
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่16.
ตอนที่16.พราวแสงแขถอนหายใจเบาๆ เมื่อเมริสาหลับไปแล้วหลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันและยาตามที่แพทย์สั่ง เธอไม่ได้หนักใจเลยในการมาดูแลเมริสา แต่กลับยิ่งสงสารคนที่เคยแย่งคนรักของเธอไปมากขึ้น และภาวนาให้เมริสาฟื้นความจำมาได้โดยเร็ว หญิงสาวปิดประตูห้องนั่งเล่นที่มักพาเมริสามาพักผ่อนและอ่านหนังสือดูหนังด้วยกันอย่างเบามือแล้วกลับเข้าห้องตัวเองไปหยิบกล้องถ่ายรูปและสมุดสเกตภาพใส่กระเป๋าผ้าใบใหญ่เพื่อไปถ่ายรูปหรือบางทีหากเธอเจออะไรที่เป็นแรงบันดาลใจเธอก็อาจจะนั่งสเกตภาพเล่นๆ แก้เหงาได้“คุณท่านคะ พราวขออนุญาตไปเดินดูวิวรอบๆ รีสอร์ตได้ไหมคะ” หญิงสาวเดินออกมาที่ระเบียงกว้างซึ่งคุณมาลิสากับคุณมาร์คมานั่งอ่านหนังสือและคุยกันอยู่“ตามสบายเลยจ้ะหนูพราว เมรี่หลับแล้วหนูอยากจะไปไหนก็ไปเถอะ หรือจะเข้าไร่ก็ให้คนพาไปได้นะจ๊ะ” คุณมาลินีบอกอย่างอ่อนโยน“ฉันว่าหนูเลิกเรียกเราว่าคุณท่านดีกว่าไหม เรียกคุณลุงคุณป้า หรือคุณพ่อคุณแม่ก็ได้” คุณมาร์คเอ่ยพลางวางหนังสือพิมพ์ลงมองหน้าหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าอย่างเอ็นดู“พราวไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะคุณท่าน”“เถอะน่า หนูเป็นเพื่อนเมรี่ก็เหมือนเป็นลูกสาวเรา เรียกคุณพ่อคุณแม่เถ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่17.
ตอนที่17.หญิงสาวพูดใส่หน้าเขาทั้งพยายามสะบัดข้อมือเล็กออกจากอุ้งมือหนาทั้งพยายามขืนตัวออกให้ห่างจากเขาด้วยความโกรธไม่แพ้กัน“คิดว่าฉันอยากจะแตะเธอรึไงยายตัวแสบเอ๊ย อย่าสำคัญตัวเองนักเลย”“งั้นก็ปล่อยเขาสิ จะจับไว้ทำไม... ว้าย...” ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบโต้กับเขาในขณะที่เธอกำลังจะบัดตัวนั้นเขาก็ปล่อยมือทันทีจนร่างเล็กเซถลาล้มไม่เป็นท่าก้นกระแทกพื้นจังๆ“เป็นไงล่ะแม่คนเก่ง อยากให้ปล่อยฉันก็ปล่อยแล้วนะจะมาว่าฉันรังแกเธอไม่ได้นะ หึหึ...” ชายหนุ่มหัวเราะร่วนเมื่อเห็นท่าทางคลำก้นป้อยๆ ทั้งหน้าตาเหยเกของเธอ“คุณ... คนบ้า รังแกผู้หญิง...”พราวแสงแขทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดน้ำตาแทบเล็ด มองเขาด้วยความเจ็บใจมือน้อยกำหญ้าข้างกายแล้วดึงขึ้นปาใส่เขาอย่างฉุนเฉียวโดยไม่นึกเกรงกลัวเขาสักนิด“โอ๊ย.. ยายเด็กบ้าฉันเปื้อนหมดแล้ว หยุดนะ... บอกให้หยุด”แมทธิวกระโดดหลบหญ้าที่เธอปาใส่พัลวัน เจ้าม้าหนุ่มที่เขาจูงมาซึ่งกำลังเล็มหญ้าอยู่ไม่ไกลเห็นท่าทางของเจ้านายหนุ่มก็ทำเสียงฮี่ๆ เหมือนหัวเราะสนุกสนานทำให้แมทธิวหันไปค้อนเจ้าม้าหนุ่มนามว่า ไทเกอร์ อย่างหมั่นไส้“แกหัวเราะฉันเหรอไทเกอร์...” แมทธิวทำท่าขึงขังใส่เจ้าม้าที
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่18.
ตอนที่18.“มีอะไร” ถามเสียงเข้มหน้าตาก็เคร่งขรึมไปด้วยอย่างรักษาท่าทีไว้ทั้งทีในใจนั้นระแวงรอยยิ้มหวานๆ นั้นไม่น้อย“เป็นนายแบบให้หน่อยสิคะคุณแมท” พราวแสงแขทำเสียงอ่อยพร้อมทั้งทำตาปริบๆ มองเขา“ห๊ะ เธอจะให้ฉันนี่นะเป็นนายแบบให้ ขอมากเกินไปรึเปล่า ค่าตัวแพงนะจะบอกให้”“โธ่เอ๊ย แค่นี้ทำงกไปด้วย น่านิดเดียวรูปเดียวเอง นะคะๆ ...” พราวแสงแขต่อรองเสียงหวานจนแมทธิวนึกเอ็นดูแต่ก็เก๊กท่าขรึมเข้มเอาไว้“โอเคๆ ก็ได้ แค่รูปเดียวนะ”“โอเค้ งั้นยืนตรงนี้นะคะ ตรงนี้ๆ” เธอรับคำเสียงสูงพลางกำกับให้เขายืนตรงที่เธอต้องการจนเป็นที่พอใจเจ้าหล่อนก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปหนึ่งครั้งและสองครั้งสามครั้งตามมาเพราะไม่ได้ดังใจเมื่อนายแบบเอาแต่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าเดียว“คุณแมทธิวคะกรุณา ช่วยทำหน้าให้ดีๆ หน่อยได้ไหมคะ ยิ้มๆ อ่อนโยนๆ หน่อยค่ะ นี่ถ่ายแบบท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามนะคะไม่ใช่กลางสมรภูมิสงครามโลก...” หญิงสาวเท้าสะเอวหน้ามุ่ยใส่เขา“เธอนี่เรื่องมากจริง ฉันทำเป็นแค่หน้าแบบนี้ ตกลงจะถ่ายมั้ย”“ก็ได้ๆ งั้นอีกรูปเดียว คุณช่วยถอยไปตรงนั้นนิดสิคะ ไม่ใช่ๆ ตรงนั้นๆ ยังไม่พอ ถอยอีกๆๆ นั่นล่ะ ไม่ๆ ถอยไปอีกนิด” พราวแสงแขร
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่18.
ตอนที่18.“มีอะไร” ถามเสียงเข้มหน้าตาก็เคร่งขรึมไปด้วยอย่างรักษาท่าทีไว้ทั้งทีในใจนั้นระแวงรอยยิ้มหวานๆ นั้นไม่น้อย“เป็นนายแบบให้หน่อยสิคะคุณแมท” พราวแสงแขทำเสียงอ่อยพร้อมทั้งทำตาปริบๆ มองเขา“ห๊ะ เธอจะให้ฉันนี่นะเป็นนายแบบให้ ขอมากเกินไปรึเปล่า ค่าตัวแพงนะจะบอกให้”“โธ่เอ๊ย แค่นี้ทำงกไปด้วย น่านิดเดียวรูปเดียวเอง นะคะๆ ...” พราวแสงแขต่อรองเสียงหวานจนแมทธิวนึกเอ็นดูแต่ก็เก๊กท่าขรึมเข้มเอาไว้“โอเคๆ ก็ได้ แค่รูปเดียวนะ”“โอเค้ งั้นยืนตรงนี้นะคะ ตรงนี้ๆ” เธอรับคำเสียงสูงพลางกำกับให้เขายืนตรงที่เธอต้องการจนเป็นที่พอใจเจ้าหล่อนก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปหนึ่งครั้งและสองครั้งสามครั้งตามมาเพราะไม่ได้ดังใจเมื่อนายแบบเอาแต่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าเดียว“คุณแมทธิวคะกรุณา ช่วยทำหน้าให้ดีๆ หน่อยได้ไหมคะ ยิ้มๆ อ่อนโยนๆ หน่อยค่ะ นี่ถ่ายแบบท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามนะคะไม่ใช่กลางสมรภูมิสงครามโลก...” หญิงสาวเท้าสะเอวหน้ามุ่ยใส่เขา“เธอนี่เรื่องมากจริง ฉันทำเป็นแค่หน้าแบบนี้ ตกลงจะถ่ายมั้ย”“ก็ได้ๆ งั้นอีกรูปเดียว คุณช่วยถอยไปตรงนั้นนิดสิคะ ไม่ใช่ๆ ตรงนั้นๆ ยังไม่พอ ถอยอีกๆๆ นั่นล่ะ ไม่ๆ ถอยไปอีกนิด” พราวแสงแขร
Latest chapter
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่33.
ตอนที่33.หญิงสาวเดินมานั่งบนขอบเตียงกว้างแล้วเขย่าร่างหนาเบาๆ แล้วก็พบว่าเขาตัวร้อนอยู่ไม่น้อย“อือ... อย่ามายุ่ง” คนป่วยพลิกกายหนีมือเล็กอย่างรำคาญแล้วนิ่วหน้าทำเสียงในลำคอเหมือนว่าเจ็บปวดมากใบหน้าคมเข้มครึ้มไปด้วยหนวดเคราที่ขึ้นหนาตาทั้งที่เมื่อวานมันเป็นเพียงตอเขียวๆ จาง เท่านั้น“คุณไม่สบายนะ ลุกมากินข้าวกินยาหน่อยสิคุณ”“บอกว่าอย่ายุ่ง” คราวนี้เสียงแหบห้าวดังขึ้น ดวงตาคมขยุกขยิกพยายามจะลืมมองคนที่บังอาจมาสั่งเขา“ไม่อยากมายุ่งด้วยเลย หากคนของคุณไม่ไปตามจิกฉันมาดูคุณเนี่ย ถ้ารู้ว่าจะดื้อด้านขนาดนี้ปล่อยให้ป่วยตายไปเลยดีกว่า”“พราว... เหรอ” เขาถามเสียงแหบดวงตาคมแดงก่ำหรี่ปรือดูน่าสงสารอยู่ไม่น้อย ร่างสูงพยายามยันกายลุกขึ้นทำให้ผ้าห่มที่คลุมกายหนาอยู่นั้นรั้งลงมากองอยู่ที่เอวสอบเผยให้เห็นแผงอกกว้างเปล่าเปลือยที่ประดับด้วยไรขนดกหนาประปรายที่ค่อยๆ ลับหายไปใต้ขอบผาห่ม พราวแสงแขหน้าร้อนผ่าวหายใจติดขัดขึ้นมาทันที “เฮ้ยๆ คุณๆ ไม่ต้องลุก นะ นั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ” หญิงสาวรีบห้ามเขาไว้เสียงสั่นเมื่อแมทธิวทำท่าว่าจะลุกขึ้น“เอ่อ.. คุณไม่สบายน่ะ เดี๋ยวฉันเอาข้าวต้มมาให้คุณ กินข้าวต้มแล้วก็กินยานอ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่32.
ตอนที่32.“สวัสดีครับ” แมทิวกล่าวทักทายพร้อมทั้งยกมือไหว้มารดาของพราวแสงแขอย่างนอบน้อม“ค่ะสวัสดีค่ะ” นางแขไขมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์จนพราวแสงแขรู้สึกอึดอัด“คือ นี่คุณแมทธิว เขาเป็นนายจ้างของพราวเองค่ะแม่ คือ เขา มาธุระที่กรุงเทพฯ พราวเลยขอติดรถเขามา”“อ้าว แล้วรถเขาจอดอยู่ตรงไหนล่ะลูก”“เอ่อ คือ...”“คือผมอยากลองนั่งแท็กซี่น่ะครับ ผมเลยให้พราวพานั่งแท็กซี่มาก่อนแล้วค่อยเรียกคนของผมเอารถมาส่งให้ที่นี่” พราวแสงแขไม่รู้จะตอบมารดาอย่างไรดีแต่แมทธิวก็เอ่ยแก้ข้อกังขาของนางด้วยภาษาไทยชัดเจนทำให้นางมองเขาอย่างชื่นชมส่วนพราวแสงแขก็ลอบถอนใจเบาๆ“อ้อ.. เหรอคะ ถ้าอย่านั้นอยู่ทานข้าวเย็นกันก่อนสิคะคุณ เอ้าพราวเอากระเป๋าไปเก็บสิลูก แล้วออกมาช่วยแม่ทำอาหารเลี้ยงแขก”“โธ่.. แม่ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณแมทธิวเขาไม่เหมือนเรา เขากินอาหารพื้นๆ อย่างเราไม่ได้หรอกค่ะแม่อย่าลำบากเลย” พราวแสงแขรีบขัดขึ้นเพราะไม่อยากให้เขาอยู่ที่นี่นานนัก “ไม่เป็นไรครับ ผมกินได้ กินอาหารพื้นๆ บ้างก็ดีครับ ผมชอบทานอาหารไทย โดยเฉพาะน้ำพริกปลาทูผมชอบมากเลยครับ”แมทธิวเองก็พูดขึ้นมาทันทีเช่นกัน นางแขไขมองลูกสาวทีมองเจ้านา
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่31.
ตอนที่31.แต่เมื่อถึงจุดแตกหักและวายุได้แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาจึงทำให้เธอคิดอะไรได้หลายๆ อย่าง ที่สำคัญเธอก็เห็นหลุยส์ชัดเจนกว่าที่ผ่านมา เขาไม่ใช่ซอมบี้หรือผีดิบไร้ความรู้สึกเหมือนที่เธอเคยคิด... เขาแตกต่างจากที่เธอเห็นมาตลอด หลุยส์ทำให้ใจของเธอหวั่นไหวและอบอุ่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ... มันไม่จริงใช่ไหมที่เธอรู้สึกแบบนั้น เมริสาเฝ้าถามใจตนเองด้วยความหวั่นไหว...“คุณหนูลุกไหวไหมครับ” ชายหนุ่มหันมาถามทำให้เธอต้องรีบหลบสายตาเขาแล้วเสมองไปนอกห้องด้วยใจเต้นกระหน่ำและนึกแช่งชักเขาอยู่ในใจ...คนบ้า จะหันมาก็ไม่บอก เธอเกือบหลบสายตาเขาไม่ทันแน่ะ... “ไม่หิว...” เสียงหวานแผ่วเบาแต่ห้วนจัดด้วยความฉุนเฉียวปิดไม่มิด ที่ว่าฉุนเฉียวนั่นก็เพราะเธอโมโหตนเองต่างหากล่ะ“คุณหนูกินอะไรหน่อยนะครับ นิดเดียวก็ยังดี ถ้าคุณหนูกินเองไม่ไหวผมป้อนให้ก็ได้”หลุยส์พูดกับเธออย่างนุ่มนวลแล้วเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน เมริสายิ่งใจสั่นมือไม้พานสั่นไปด้วยและทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ยิ่งเห็นหน้าเขาใกล้ๆ แบบนี้ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าเขาหล่อเหลาไม่แพ้พี่ชายของเธอ ก่อนหน้านี้ทำไมเธอไม่เคยเห็นนะ...“อุ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่30.
ตอนที่30.พราวแสงแขรู้สึกสงสารหลุยส์ที่ทำได้เพียงเฝ้ามองหญิงสาวที่ตนเองแอบรักโดยไม่อาจจะทำอะไรได้มากกว่านั้น แม้หลุยส์จะช่วยดูแลเมริสาอย่างดี แต่หากไม่มีตัวช่วยหลุยส์ก็คงไม่มีโอกาสบอกความในใจของตนให้ใครรับรู้ และเมริสาก็อาจจะได้พบผู้ชายดีๆ มีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดี แต่พราวแสงแขก็ได้แต่หวังว่าความหวังดีของเธอจะทำให้เมริสาหายป่วยและกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ...ทางด้านเมริสานั้นมองประตูที่ปิดลงอย่างฉุนเฉียว เธอเริ่มรู้สึกตัวและจดจำอะไรได้เหมือนเดิมแล้ว แต่ยังไม่อยากบอกให้ใครรู้จึงแกล้งเป็นคนป่วยที่ความจำเสื่อมอยู่ แต่พราวแสงแขก็ฉลาดและจับผิดเธอได้ เธอรู้สึกเสียหน้าและโกรธอยากอาละวาดแต่เพราะลึกๆ ในใจนั้นยังคงเจ็บปวดไม่หายและยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับใคร จึงต้องสั่งให้พราวแสงแขช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับ แต่พราวแสงแขก็มักกวนประสาทเธออยู่เสมอเมริสาถอนใจหนักๆ แล้วหันไปมองทิวทัศน์ด้านนอกอย่างครุ่นคิด เธอพบว่าช็อกไปเล็กน้อยเมื่อพบเจอหน้าพราวแสงแขและเมื่อรู้ว่าพราวแสงแขมาดูแลเธอก็ยิ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่29.
ตอนที่29.“ถ้าหากผมจะบอกว่าผมรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก มากเท่าชีวิตแล้วผมจะขอดูแลเธอตลอดไป คุณแมทจะยอมยกเธอคนนั้นให้ผมรึเปล่า...” ชายหนุ่มหน้าหม่นลงทันทีเมื่อคิดว่า สิ่งที่เขาคาดหวังมันคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน...ทางด้านพราวแสงแขที่เดินขึ้นเรือนมาเธอไม่ได้ตรงไปยังห้องของตนเองแต่เธอไปที่ห้องของเมรี่เพราะนี่จะได้เวลาที่เมริสาตื่นมารับประทานอาหารกลางวันและยาหลังอาหารแล้วนั่นเอง พราวแสงแขมองดูหญิงสาววัยเดียวกันกับตนเองที่กำลังลืมตามองเพดานนิ่งด้วยความรู้สึกที่อึดอัดเมื่อเธอรู้ดีว่าเมริสานั้นหายจากอาการซึมเศร้ามาสักระยะแล้วแต่เมริสาก็ยังให้เธอเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและไม่ยอมบอกความจริงเรื่องที่เกิดในวันนั้นกับใคร“เมรี่...” เธอเรียกเบาๆ ทำให้เมริสาหันมามองเธอด้วยแววตาไม่พอใจ“ได้ข่าวว่าเธอจะกลับบ้าน เธอจะทิ้งฉันเหรอ...”“เปล่า ฉันแค่คิดถึงแม่ แค่อยากกลับไปเยี่ยมแม่บ้างก็เท่านั้น แค่สามวันแล้วฉันจะกลับมา” พราวแสงแขบอกพลางเดินมานั่งที่เก
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่28.
ตอนที่28.ทางด้านวายุที่กำลังทำงานหนักอยู่กลางแดดร้อนเริ่มจะทนในสภาพที่ตนเองอยู่ไม่ไหวเขาจึงคิดหาทางหนีออกไปจากไร่และคิดจะไปแจ้งความเอาผิดแมทธิวที่ทำกับตนแบบนี้ ดวงตายาวรีหลุกหลิกสังเกตการณ์รอบกายเมื่อเห็นว่าวันนี้ปลอดคนเขาจึงค่อยๆ เดินไปที่ถังน้ำทำทีว่าจะไปดื่มน้ำแก้กระหาย ชายหนุ่มยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเฝ้ามองดูว่าเมื่อไหร่อาคมจะเข้าเมืองไปเสียที เพราะเขาได้ยินว่าวันนี้อาคมจะเข้าเมืองไปซื้อของมาให้เหล่าคนงานและซื้อหาอาหารมาให้แม่บ้านของไร่ทำอาหารเลี้ยงคนงาน ซึ่งบ้านของคนงานจะอยู่ท้ายไร่ซึ่งติดกับชายป่าแต่ก็มีรั้วรอบขอบชิดอย่างดี แปลงสตรอว์เบอร์รี่และชาที่กำลังเติบโตแตกยอดอ่อนบวกกับบรรยากาศที่สดชื่นเขียวขจีทำให้ที่นี่งดงามน่าเที่ยวชมแต่สำหรับวายุแล้วที่นี่เหมือนนรกสำหรับเขา เขาจะต้องหนีไปให้ได้...เมื่อเห็นว่าอาคมขับรถกระบะเก่าๆ ออกไปจากไร่แล้ววายุก็รีบเดินไปยังที่ที่เขาแอบเก็บอุปกรณ์บางอย่างไว้แล้วนำมันออกมาจากที่ซ่อน มันคือแท่งเหล็กแหลมๆ จากเศษอะไรสักอย่างที่เขาอุตส่าห์แอบหยิบมาจากกล่องเครื่องมือช่างของอาคมนั่นเอง ซึ่งเขาจะใช้มั
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่27.
ตอนที่27.“จะยั่วกันจริงๆ หรือนี่... ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอที่นี่หรอก”คำพูดขอเขาทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์หวามกะพริบตาปริบๆ มองเขาอย่างมึนงงแล้วก็ต้องหน้าแดงซ่านเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเกยทับอยู่บนร่างแกร่งของเขาด้วยท่วงท่าน่าหวาดเสียวซ้ำเสื้อยืดตัวเล็กที่สวมอยู่ก็ร่นมาถึงเนินอก พราวแสงแขรีบผละออกจากร่างแกร่งอย่างรวดเร็วแล้วลนลานดึงเสื้อลงทันทีด้วยท่าทางเงอะงะขัดเขินเต็มกำลัง ความหวามไหวซ่านทรวงเมื่อครูพลันหายวับไปเหลือไว้เพียงความอดสูในใจที่เธอเผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้เขากอดจูบเหมือนสาวแรงสูงไร้ยางอายอีกแล้ว...“คนทุเรศ ปากเสีย...” เมื่อถอยร่นห่างเขามาได้กว่าช่วงแขนหญิงสาวก็แหวใส่คนตัวโตที่มองเธอด้วยสายตาพราวพรายเหมือนจะยั่วเย้าให้เธอได้อาย“หึหึ มาเอาคืนไปสิสมุดสเกตภาพของเธอน่ะ...”เขาก้มลงไปหยิบสมุดสเกตภาพที่ตกอยู่ตรงหน้าของตนมายืนให้เธอด้วยท่าทางยียวน พราวแสงแขมองสิ่งที่อยู่ในมือเขาอย่างลังเลก่อนจะอาศัยความเร็วที่มีไม่แพ้ใครปรี่เข้าไปคว้าสมุดในมือเขาแล้ววิ่งออกไปจากห้องนั่งเล่
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่26.
ตอนที่26.หญิงสาวแหวเสียงเขียวทั้งพยายามยื้อแย่งของของตนคืนมาแต่แมทธิวก็เหมือนแกล้งเมื่อเขาชูมันขึ้นสูงซึ่งเขาสูงกว่าเธอมากอยู่แล้วมันจึงสูงมากขึ้นไปอีกจนพราวแสงแขต้องกระโดดเหยงๆ เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ถูกเด็กตัวโตจอมเกเรรังแกไม่มีผิด“เอ... ภาพนี้ดูลายเส้นแข็งไปนะ”เขาพูดพลางเปิดกระดาษไปทีละหน้าในขณะที่หมุนกายสูงใหญ่หนีการยื้อแย่งจากเธอ“แล้วภาพนี้ก็ดูแสงเงาก็ดูบางเบาไป ส่วนภาพนี้เค้าโครงหน้าคุ้นๆ นะ ใครน่ะ ดูท่าทางจะหล่อไม่เบา” เขาถามขณะเปิดดูภาพไปเรื่อยๆ อย่างอารมณ์ดีในขณะที่พราวแสงแขที่กระโดดแย่งสมุดภาพในมือของเขาเริ่มเหนื่อยและเริ่มฉุนจัด“เอาของเขาคืนมานะ คนบ้า รังแกคนไม่มีทางสู้”“แน่จริงก็แย่งให้ได้สิ” แมทธิวหันมายิ้มล้อเลียนเธอซึ่งรอยยิ้มทะเล้นๆ ทำให้ใบหน้าที่ดุดันเรียบเฉยอยู่เสมอของเขาดูอ่อนโยนลงจากหนุ่มมาดเข้มกลายเป็นชายหนุ่มหน้าทะเล้นขี้เล่น ที่สำคัญมันทำให้ตาของพราวแสงแขพร่าไปกับภาพเทพบุตรจอมกวนตรงหน้า“แน่จริงก็อย่าชูขึ้นสูงสิ ฉันตัว
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่25.
ตอนที่25.“ลูกน้องกูรายงานว่ามึงไม่ยอมทำงาน”“กูไม่ทำ กูไม่ใช่ขี้ข้ามึง ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้พวกหมาหมู่”วายุเกาะกรงเหล็กที่เริ่มร้อนขึ้นเพราะตะวันดวงใหญ่เริ่มเคลื่อนคล้อยมาอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้จะตรงศีรษะเข้ามาทุกทีๆ ในขณะที่แมทธิวยืนไขว้ขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงพิงเสาต้นใหญ่จากไม้สักทองทั้งต้นมองวายุอย่างสบายใจไม่เดือดร้อนกับแดดที่แผดจ้าอยู่นอกชายคาบ้าน“มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะ ถึงได้มาสั่งกูไอ้วายุ ที่กูมีเมตตาให้มึงยังมีลมหายใจอยู่นี่ก็บุญหัวเน่าๆ ของมึงแล้ว อีกอย่างกูยังไม่ได้คำตอบที่แท้จริงจากปากมึงและเมรี่ก็ยังไม่ฟื้นความทรงจำ มึงจะรอดหากว่าเมรี่บอกว่าเรื่องทั้งหมดมึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ถ้ามึงคือคนที่ทำให้น้องสาวกูเหมือนตายทั้งเป็น มึงเตรียมตัวขุดหลุมฝังตัวเองได้เลย อ้อ.. หากกูไม่ได้แหวนน้องสาวกูคืนมึงก็ตายเหมือนกัน...”“แต่กูร้อน กูไม่ใช่หมูไม่ใช่หมานะเว้ย ปล่อยกูเดี๋ยวนี้”แม้อยู่ในฐานะที่ด้อยกว่าและยังมีชนักปักหลัง แต่วายุก็ยังไม่ลดลาความหยิ่งจ
