เข้าสู่ระบบแชร์
ตอนที่18.
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-11-02 21:01:28บทที่เกี่ยวข้อง
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่18.
ตอนที่18.“มีอะไร” ถามเสียงเข้มหน้าตาก็เคร่งขรึมไปด้วยอย่างรักษาท่าทีไว้ทั้งทีในใจนั้นระแวงรอยยิ้มหวานๆ นั้นไม่น้อย“เป็นนายแบบให้หน่อยสิคะคุณแมท” พราวแสงแขทำเสียงอ่อยพร้อมทั้งทำตาปริบๆ มองเขา“ห๊ะ เธอจะให้ฉันนี่นะเป็นนายแบบให้ ขอมากเกินไปรึเปล่า ค่าตัวแพงนะจะบอกให้”“โธ่เอ๊ย แค่นี้ทำงกไปด้วย น่านิดเดียวรูปเดียวเอง นะคะๆ ...” พราวแสงแขต่อรองเสียงหวานจนแมทธิวนึกเอ็นดูแต่ก็เก๊กท่าขรึมเข้มเอาไว้“โอเคๆ ก็ได้ แค่รูปเดียวนะ”“โอเค้ งั้นยืนตรงนี้นะคะ ตรงนี้ๆ” เธอรับคำเสียงสูงพลางกำกับให้เขายืนตรงที่เธอต้องการจนเป็นที่พอใจเจ้าหล่อนก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปหนึ่งครั้งและสองครั้งสามครั้งตามมาเพราะไม่ได้ดังใจเมื่อนายแบบเอาแต่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าเดียว“คุณแมทธิวคะกรุณา ช่วยทำหน้าให้ดีๆ หน่อยได้ไหมคะ ยิ้มๆ อ่อนโยนๆ หน่อยค่ะ นี่ถ่ายแบบท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามนะคะไม่ใช่กลางสมรภูมิสงครามโลก...” หญิงสาวเท้าสะเอวหน้ามุ่ยใส่เขา“เธอนี่เรื่องมากจริง ฉันทำเป็นแค่หน้าแบบนี้ ตกลงจะถ่ายมั้ย”“ก็ได้ๆ งั้นอีกรูปเดียว คุณช่วยถอยไปตรงนั้นนิดสิคะ ไม่ใช่ๆ ตรงนั้นๆ ยังไม่พอ ถอยอีกๆๆ นั่นล่ะ ไม่ๆ ถอยไปอีกนิด” พราวแสงแขร
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่19.
ตอนที่19.“หากฉันทำให้คุณโกรธ ฉันขอโทษ... ปละ ปล่อย... อุ๊ย...” เสียงหวานที่ทัดทานหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากสาวถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักได้รูปร้อนผ่าวที่เบียดบดคลึงเคล้าซอกซอนหาความหวานจากโพรงปากสาวอย่างห้ามใจไม่ไหวกับความเย้ายวนตรงหน้าที่แม้เธอไม่ได้ยั่วเขา แต่เขาก็ร้อนเร่าขึ้นมาอย่างง่ายดายแมทธิวลูบไล้กายเล็กบอบบางแต่อวบอิ่มเต็มตึงในบางส่วนด้วยความพอใจหลงใหลไปกับความเย้ายวนของเธออย่างง่ายดาย ในขณะที่พราวแสงแขเองก็เคลิบเคลิ้มเผลอไผลไปกับจุมพิตที่สนิทเสน่หาของเขา มือบางที่ผลักไสในคราแรกวางบนอกแกร่งและลูบไล้แผงอกกว้างของเขาอย่างลืมตัว ลิ้นเล็กที่ไม่ประสาก็ตวัดตอบโต้เรียวลิ้นร้อนของเขาอย่างน่ารักแม้จะเงอะงะไปบ้างแต่ก็ทำให้แมทธิวพอใจอย่างที่สุด มือใหญ่ร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามสะเอวคอดเรื่อยไปยังก้นงามงอนกลมกลึง อีกข้างก็ลูบสอดไซ้เข้าไปใต้ชายเสื้อยืดสีหวานของเธอจนพบกับดอกบัวงามอวบอิ่มที่ผลิบานอยู่เหนือระดับน้ำซึ่งกระเพื่อมไหวจากกการขยับกายของทั้งสอง...“หวาน...” เสียงห้าวแหบพร่าไปกับความหวานละมุนแสนเย้ายวนของเธอ ทั้งมือร้อนที่กอบกุมทรวงสาวอวบใหญ่เกินตัวก็เคล้นคลึงความอวบอิ่มที่มีบราลูกไม้สีสวย
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่20.
ตอนที่20.คุณมาลินีมองตามชายหนุ่มที่อุ้มพราวแสงแขกลับห้องไปอย่างครุ่นคิดแล้วสั่งแม่บ้านให้ทำข้าวต้มให้พราวแสงแขแล้วจึงเดินตามไปดูอาการของหญิงสาวที่หน้าซีดปากสั่นอยู่ในอ้อมแขนของลูกเลี้ยงสุดหล่ออย่างเป็นห่วง“เอาล่ะ เธอต้องทำตามที่ฉันบอกนะอย่าดื้ออย่าเถียง...” ชายหนุ่มชี้นิ้วห้ามเมื่อวางร่างเล็กลงบนเก้าอี้นั่งเล่นในห้องนอนของเธอแล้วพราวแสงแขทำท่าจะลุกขึ้น“ฉันแค่อยากจะ...” “ไม่ต้องพูด พอฉันออกไปเธอก็รีบไปอาบน้ำสระผมแล้วกินข้าวกินยา ห้ามปล่อยให้ตัวเองป่วยเด็ดขาด เข้าใจมั้ย...”“อะไรกันน่ะแมท ดุน้องทำไมกันนักหนา...” คุณมาลินีซึ่งเดินตามเข้ามาขัดขึ้นแล้วเดินมาลูบหลังลูบไหล่พราวแสงแขอย่างเอ็นดู“หนูพราวไปอาบน้ำอาบท่าเสียไป แล้วออกมาจะได้กินข้าวต้มกินยาแล้วก็จะได้พักผ่อนนะจ๊ะ”“ขอบคุณค่ะคุณแม่...” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานด้วยท่าทางออดอ้อนจนทำให้แมทธิวมองอย่างขุ่นใจแกมหมั่นไส้ ยายจิ๋วตัวแสบนี่ร้ายกาจไม่เบาต่อหน้ามารดาเขาล่ะทำเป็นเด็กดีว่าง่ายทีอยู่กับเขาเธอคือนางแมวป่าดุเดือดเถียงคำไม่ตกฟาก...“แมทออกไปได้แล้วไป อย่ามาวุ่นวายกับน้อง...”คุณมาลินีหันมาทำตาดุๆ ใส่ลูกเลี้ยง แมทธิวมองพราวแสงแขอย่าง
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่21.
ตอนที่21.มือหนาช้อนท้ายทอยตรึงศีรษะเล็กๆ ไว้มั่นเพื่อจะได้บดเคล้าจุมพิตร้อนแรงได้ถนัดอีกมือก็ลูบไล้เรือนร่างร้อนผ่าวของเธออย่างอดใจไม่ไหวกับความนุ่มเนียนของนวลเนื้อสาวที่เขาเคยได้ลูบไล้มาแล้วถึงสองครั้ง กลิ่นกายสาวหอมละมุนละไมแม้จะกรุ่นอายร้อนจากพิษไข้ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรังเกียจแต่กลับทำให้รู้สึกร้อนเร่าขึ้นมาอย่างไม่น่าให้อภัยแต่เขาก็ปฏิเสธความต้องการลึกๆ ของตนเองไม่ได้ชายหนุ่มจูบเธออย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแข็งแรงของเขาอย่างลืมตัวทั้งมือเล็กก็โอบกอดลูบไล้อกกว้างของเขาอย่างเงอะๆ งะๆ เหมือนว่าเธอกำลังลูบไล้เพื่อสำรวจอะไรบางอย่างแต่มันทำให้แมทธิวแทบจะหมดความอดกลั้น มือร้ายค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อนอนตัวบางของเธอออกแผ่วเบาจนความงามของดอกบัวตูมเต่งชนิดหนึ่งไม่มีสองไหวสะท้านอวดความงามกระจ่างอยู่ตรงหน้าจนเขาน้ำลายเหนียวหนึบด้วยความหิวกระหายแต่ต้องพยายามหักห้ามใจ...“อื้มมม... ยายตัวร้ายไม่สวมบรา... เด็กบ้าเอ๊ย เธอทำให้ฉันเหมือนไอ้โรคจิตเข้าไปทุกที...”แมทธิวสบถกับตนเองในขณะที่พยายามตัดใจไม่ให้มองความอวบอิ่มตรงหน้า บอกตัวเองใส่เสื้อให้เธอเหมือนเดิมแล้วเดินกลับห้องของตนซ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่22.
ตอนที่22.แมทธิวรู้สึกหงุดหงิดเมื่อออกมาจากห้องทำงานแล้วพบว่าคนที่ไม่สบายนั้นพาน้องสาวของตนออกไปเดินเล่นที่สนามหญ้าหน้าเรือนหลังงามโดยมีหลุยส์คอยช่วยเข็นรถวีลแชร์ให้เมริสา“อ้าวแมท จะไปไหนนั่น” คุณมาลินีทักทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเดินลงไปหาคนทั้งสามชะงัก“ผมจะไปดูน้องหน่อยครับคุณแม่ แล้วนี่ยังไงครับ ยายตัวเล็กนั่นไม่สบายใครใช้ให้เธอไปดูแลเมรี่ เดี๋ยวไข้ก็ติดน้องคราวนี้จะแย่กันไปใหญ่”“แม่เองล่ะจ้ะ เห็นว่าหนูพราวอาการค่อยดีขึ้นแล้ว อีกอย่างวันนี้เมรี่ดูสดใสขึ้นกว่าทุกวัน ท่าทางน้องอยากออกมาเดินเล่น แมทรู้ไหม วันนี้เมรี่ยิ้มให้แม่กับพ่อด้วยนะ...” น้ำเสียงของคุณมาลินีตื่นเต้นดวงตาที่เคยแห้งผากเป็นประกายทำให้ความหงุดหงิดในใจชายหนุ่มลดลง“จริงหรือครับ...”“จริงจ้ะ นี่คุณพ่อกำลังไปรับหมอประจำตัวเมรี่มา แม่ล่ะตื่นเต้นจังเลย อีกไม่นานน้องก็จะหายดีแล้ว แมทดีใจไหมลูก”“ดีใจสิครับ ผมอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ จังเลย&rdq
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่23.
ตอนที่23.“ผมผิดเองล่ะครับคุณแมท ผมเห็นว่าคุณหนูดูจะชอบออกมาข้างนอกผมเลยชวนน้องพราวพาเธอออกมาเดินเล่น อีกย่างน้องพราวบอกว่าจะวาดรูปเหมือนของหนูให้เป็นของขวัญวันเกิดคุณหนูที่จะถึงเร็วๆ นี้ด้วย ผมเลยพาเธอออกมา อย่าดุเธอเลยครับ” หลุยส์ออกรับแทนอย่างสุภาพนึกเห็นใจหญิงสาวที่กำลังเก็บดินสอและสมุดสเกตภาพอย่างลนลานท่าทางหวาดหวั่นตรงหน้า“ฉันไม่ได้ถามความเห็นนายเลยนะหลุยส์ ออกรับแทนกันจังเลยนะ”“เอ่อ ผมก็พูดตามความจริงน่ะครับ” หลุยส์เก้อไปเมื่อเห็นแววตาขุ่นๆ ของเจ้านาย“เอ่อ คือ... พราวคิดว่าเราพาคุณเมรี่ออกมานานแล้ว กลับเข้าบ้านกันดีกว่าค่ะ พี่หลุยส์คะ เอ่อ คือพราวขอโทษนะคะที่ทำให้พี่โดนดุด้วย” พราวแสงแขที่เพิ่งจะหาจุดยืนและเสียงของตนเองเจอพูดขึ้นทั้งลอบสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ เพื่อเรียกความมั่นใจของตนกลับคืนมา...“ไม่เป็นไรครับ ไม่ใช่ความผิดของน้องพราว ถ้าอย่างนั้นเราขอตัวพาคุณหนูเข้าบ้านก่อนนะครับ”ว่าแล้วหลุยส์ก็เข็นวีลแชร์ของเมริสาเดินนำห
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่24.
ตอนที่24.ทางด้านหลุยส์ที่พาเมริสากลับมาพักผ่อนที่ห้องสีหวานของเธอ ชายหนุ่มค่อยๆ โอบอุ้มร่างผอมบางไปยังเตียงกว้างแล้ววางลงอย่างอ่อนโยน มือหนาหยิบหมอนใบโตมารองแผ่นหลังบางให้พลางปัดปอยผมยาวสลวยอกจากดวงหน้าขาวซีดของเธอแผ่วเบา ดวงตาคมสีน้ำตาลเข้มหม่นแสงลงเมื่อเห็นความเรียบเฉยในแววตาของเธอ ดอกฟ้า ที่เขาเฝ้ามองเฝ้าแอบรักมาแสนนาน...“คุณหนูครับ... กลับมาเป็นคนเดิมเถอะครับ ผมอยากให้คุณหนูกลับมา ผมอยากให้คุณหนูรู้ว่ามีคนที่รักคุณหนูมากคนหนึ่งเฝ้ารอคอยการกลับมาของคุณหนูอยู่... ได้โปรดกลับมาเถอะนะครับ...” หลุยส์บีบมือบางที่เขารวบไว้ในอุ้งมือแกร่งของตนเบาๆ แล้วยกมันขึ้นจุมพิตอย่างทะนุถนอมเต็มไปด้วยความรักสุดหัวใจ...หลุยส์ค่อยๆ ลุกขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางคนเดินมายังห้องของเมริสา ร่างสูงเดินไปที่ประตูด้วยรู้หน้าที่ดีว่า เขามีสิทธิ์แค่ไหน และเขาไม่ควรอยู่ใกล้เมริสามากเกินไปเพื่อรักษาเกียรติของเธอไว้“ขอบคุณพี่หลุยส์มากนะคะที่ช่วยพาเมรี่กลับมา”
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่25.
ตอนที่25.“ลูกน้องกูรายงานว่ามึงไม่ยอมทำงาน”“กูไม่ทำ กูไม่ใช่ขี้ข้ามึง ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้พวกหมาหมู่”วายุเกาะกรงเหล็กที่เริ่มร้อนขึ้นเพราะตะวันดวงใหญ่เริ่มเคลื่อนคล้อยมาอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้จะตรงศีรษะเข้ามาทุกทีๆ ในขณะที่แมทธิวยืนไขว้ขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงพิงเสาต้นใหญ่จากไม้สักทองทั้งต้นมองวายุอย่างสบายใจไม่เดือดร้อนกับแดดที่แผดจ้าอยู่นอกชายคาบ้าน“มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะ ถึงได้มาสั่งกูไอ้วายุ ที่กูมีเมตตาให้มึงยังมีลมหายใจอยู่นี่ก็บุญหัวเน่าๆ ของมึงแล้ว อีกอย่างกูยังไม่ได้คำตอบที่แท้จริงจากปากมึงและเมรี่ก็ยังไม่ฟื้นความทรงจำ มึงจะรอดหากว่าเมรี่บอกว่าเรื่องทั้งหมดมึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ถ้ามึงคือคนที่ทำให้น้องสาวกูเหมือนตายทั้งเป็น มึงเตรียมตัวขุดหลุมฝังตัวเองได้เลย อ้อ.. หากกูไม่ได้แหวนน้องสาวกูคืนมึงก็ตายเหมือนกัน...”“แต่กูร้อน กูไม่ใช่หมูไม่ใช่หมานะเว้ย ปล่อยกูเดี๋ยวนี้”แม้อยู่ในฐานะที่ด้อยกว่าและยังมีชนักปักหลัง แต่วายุก็ยังไม่ลดลาความหยิ่งจ
บทล่าสุด
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่33.
ตอนที่33.“ลูกศรไม่ใช่ลำดับที่เท่าไหร่ แต่เป็นเพียงคนเดียวในใจของพี่...”“คุณราเชนทร์...” เธอครางชื่อของเขาในอก“แต่ช่างเถอะ มันคงไม่สำคัญ ลูกศรพักผ่อนเถอะ พี่จะไปทำงานในห้อง”เขาลูบแก้มนวลที่ยังคงซีดเซียวเบาๆ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนที่เธอกับเขานอนร่วมกันมาหลายวันแล้ว พิมพ์อักษรมองตามแผ่นหลังของเขาไปใจสาวไหววูบอย่างประหลาดเธอเป็นเพียงคนเดียวในใจของเขา... มันหมายความว่าอย่างไร พิมพ์อักษรมองตามแผ่นหลังกว้างไปอย่างสับสน...หลังจากที่กลับจากเยี่ยมมารดาที่ยังพักฟื้นอยู่ในโรงพยาบาลแล้ว นิโคลัสก็พาเธอไปรับหลานๆ กลับมาที่บ้านหลังงามของเขาเพราะเป็นวันหยุดยาวในช่วงวันสำคัญทางศาสนาของชาวพุทธ เขาพาทุกคนในครอบครัวไปทำบุญที่วัดต่างๆ ตามที่คุณรินดาอยากไป หลานๆ ของเฌอปรางก็ดูตื่นเต้นสนุกสนานเข้ากันได้ดีกับบิดาและมารดาของเขา ซึ่งพอเห็นน้องปิงกับน้องปานแล้วมารดาของเขาก็เปรยๆ มาว่าอยากอุ้มหลาน ซึ่งมันทำให้นิโคลัสเครียดขึ้นมาอีกครั้ง แต่ก็ปัดมันออกจา
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่32.
ตอนที่32.นิโคลัสกระซิบบอกเสียงแหบพร่าแววตาพราวระยับซึ่งมันทำให้เธอหลงละเมอไปกับแววตาเว้าวอนในทีนั้นอย่างง่ายดาย เฌอปรางค่อยๆ คุกเข่าลงตรงหน้ากายแกร่ง มองความแข็งขึงตรงหน้าอย่างตื่นตาตื่นใจมันช่างใหญ่โตอะไรเช่นนี้เธอรับเขาไว้ได้ทั้งหมดไห้อย่างไรนะ...“เธอชอบมันไหมปราง นี่ล่ะสิ่งที่ทำให้เธอมีความสุข ครอบครองมันสิปราง... ด้วยปากของเธอ..” เสียงสั่งแหบพร่าด้วยความปรารถนาแรงกล้า“ปรางไม่... ทำไม่เป็น” เธอบอกอายๆ เมื่อเขาสั่ง มือหนาจึงลดลงมาลูบแก้มแดงระเรื่อ นิ้วโป้งของเขาไล้ริมฝีปากล่างที่อวบอิ่มยิ่งขึ้นเพราะจูบเร่าร้อนที่เขามอบให้ของเธอช้าๆ แล้วค่อยๆ จับแก่นกายของตนจับปลายยอดฉ่ำพราวของตนไล้กลีบปากเธอทั้งบนและล่าง ท่วงท่าของเขาแสนเร้าใจเฌอปรางเผยอปากช้าๆ ค่อยๆ แตะปลายลิ้นเล็กของตนกับปลายยอดนุ่มของท่อนกายแกร่ง และเมื่อลิ้นเล็กชุ่มชื้นของเธอแตะลงไปบนกายของเขาเท่านั้น นิโคลัสก็ครางหนักๆ ประคองใบหน้าเรียวชักนำให้เธอขยับริมฝีปากตามจังหวะที่เขาสอนสั่ง เฌอปรางดูดดื่มแก่นกายแกร่งอย่างเงอะงะ ไม่มั่
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่31.
ตอนที่31.“เอ่อ... คุณนิโคลัสคะ ปรางขอใส่เสื้อผ้าก่อนได้ไหมคะ”“ใส่ทำไมเดี๋ยวก็ต้องถอด”“แต่ปรางหนาว..” เธอบอกเขาตามความจริง แม้แก้มเธอจะร้อนผ่าวแต่ก็รู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจทุกครั้งที่อยู่ใกล้เขา“หนาวเหรอ ถ้าอย่างนั้น เดี๋ยวฉันทำให้หายหนาวเองก็ได้”เธอมองสบตาเขาในกระจกเงาบานใหญ่ของโต๊ะเครื่องแป้งกว้างขวางจนสามารถขึ้นไปนั่งเล่นได้เลย สาวน้อยหน้าซีดสลับแดงด้วยความหวั่นไหวเมื่อสบแววตาที่เต็มไปด้วยเพลิงปรารถนา รู้สึกมวนมึนในช่องท้อง ร่างกายตื่นเร้ากับสายตาของเขาอย่างง่ายดาย ยอดอกภายใต้ผ้าขนหนูนั้นหดเกร็งเสียวเสียดเหมือนรอคอยอะไรบางอย่าง...“ฉันจำได้เคยบอกเธอให้เรียกฉันว่าคุณนิค” เขาพูดเสียงพร่าขณะมือหนาปัดปอยผมที่ระใบหน้านวลออกอย่างเบามือผู้หญิงคนนี้ยิ่งมองยิ่งสวย ยิ่งมองยิ่งหลงไหล.. นิโคลัสปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาหลงเสน่ห์ของเฌอปรางเข้าให้แล้วแต่เขาก็แค่หลงเธอในช่วงนี้เท่านั้นแหละ พอพบตัวพิมพ์อักษรเมื่อไหร่เฌอปรางก็หมดความหมาย...ชายหนุ่มคิดในใจอย่างหยิ่งผยองและมั่นใจในตัวเองว่าไม่มีทางหลงเสน่ห์เธอมากไปกว่านี้แน่นอน...“ตะ แต่ว่า...”“ไม่มีแต่ เธอขัดคำสั่งฉัน ทั้งเรื่องที่นอน ทั้งเรื่องเร
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่30.
ตอนที่30.พราวแสงแขรู้สึกสงสารหลุยส์ที่ทำได้เพียงเฝ้ามองหญิงสาวที่ตนเองแอบรักโดยไม่อาจจะทำอะไรได้มากกว่านั้น แม้หลุยส์จะช่วยดูแลเมริสาอย่างดี แต่หากไม่มีตัวช่วยหลุยส์ก็คงไม่มีโอกาสบอกความในใจของตนให้ใครรับรู้ และเมริสาก็อาจจะได้พบผู้ชายดีๆ มีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดี แต่พราวแสงแขก็ได้แต่หวังว่าความหวังดีของเธอจะทำให้เมริสาหายป่วยและกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ...ทางด้านเมริสานั้นมองประตูที่ปิดลงอย่างฉุนเฉียว เธอเริ่มรู้สึกตัวและจดจำอะไรได้เหมือนเดิมแล้ว แต่ยังไม่อยากบอกให้ใครรู้จึงแกล้งเป็นคนป่วยที่ความจำเสื่อมอยู่ แต่พราวแสงแขก็ฉลาดและจับผิดเธอได้ เธอรู้สึกเสียหน้าและโกรธอยากอาละวาดแต่เพราะลึกๆ ในใจนั้นยังคงเจ็บปวดไม่หายและยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับใคร จึงต้องสั่งให้พราวแสงแขช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับ แต่พราวแสงแขก็มักกวนประสาทเธออยู่เสมอเมริสาถอนใจหนักๆ แล้วหันไปมองทิวทัศน์ด้านนอกอย่างครุ่นคิด เธอพบว่าช็อกไปเล็กน้อยเมื่อพบเจอหน้าพราวแสงแขและเมื่อรู้ว่าพราวแสงแขมาดูแลเธอก็ยิ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่29.
ตอนที่29.“ถ้าหากผมจะบอกว่าผมรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก มากเท่าชีวิตแล้วผมจะขอดูแลเธอตลอดไป คุณแมทจะยอมยกเธอคนนั้นให้ผมรึเปล่า...” ชายหนุ่มหน้าหม่นลงทันทีเมื่อคิดว่า สิ่งที่เขาคาดหวังมันคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน...ทางด้านพราวแสงแขที่เดินขึ้นเรือนมาเธอไม่ได้ตรงไปยังห้องของตนเองแต่เธอไปที่ห้องของเมรี่เพราะนี่จะได้เวลาที่เมริสาตื่นมารับประทานอาหารกลางวันและยาหลังอาหารแล้วนั่นเอง พราวแสงแขมองดูหญิงสาววัยเดียวกันกับตนเองที่กำลังลืมตามองเพดานนิ่งด้วยความรู้สึกที่อึดอัดเมื่อเธอรู้ดีว่าเมริสานั้นหายจากอาการซึมเศร้ามาสักระยะแล้วแต่เมริสาก็ยังให้เธอเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและไม่ยอมบอกความจริงเรื่องที่เกิดในวันนั้นกับใคร“เมรี่...” เธอเรียกเบาๆ ทำให้เมริสาหันมามองเธอด้วยแววตาไม่พอใจ“ได้ข่าวว่าเธอจะกลับบ้าน เธอจะทิ้งฉันเหรอ...”“เปล่า ฉันแค่คิดถึงแม่ แค่อยากกลับไปเยี่ยมแม่บ้างก็เท่านั้น แค่สามวันแล้วฉันจะกลับมา” พราวแสงแขบอกพลางเดินมานั่งที่เก
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่28.
ตอนที่28.ทางด้านวายุที่กำลังทำงานหนักอยู่กลางแดดร้อนเริ่มจะทนในสภาพที่ตนเองอยู่ไม่ไหวเขาจึงคิดหาทางหนีออกไปจากไร่และคิดจะไปแจ้งความเอาผิดแมทธิวที่ทำกับตนแบบนี้ ดวงตายาวรีหลุกหลิกสังเกตการณ์รอบกายเมื่อเห็นว่าวันนี้ปลอดคนเขาจึงค่อยๆ เดินไปที่ถังน้ำทำทีว่าจะไปดื่มน้ำแก้กระหาย ชายหนุ่มยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเฝ้ามองดูว่าเมื่อไหร่อาคมจะเข้าเมืองไปเสียที เพราะเขาได้ยินว่าวันนี้อาคมจะเข้าเมืองไปซื้อของมาให้เหล่าคนงานและซื้อหาอาหารมาให้แม่บ้านของไร่ทำอาหารเลี้ยงคนงาน ซึ่งบ้านของคนงานจะอยู่ท้ายไร่ซึ่งติดกับชายป่าแต่ก็มีรั้วรอบขอบชิดอย่างดี แปลงสตรอว์เบอร์รี่และชาที่กำลังเติบโตแตกยอดอ่อนบวกกับบรรยากาศที่สดชื่นเขียวขจีทำให้ที่นี่งดงามน่าเที่ยวชมแต่สำหรับวายุแล้วที่นี่เหมือนนรกสำหรับเขา เขาจะต้องหนีไปให้ได้...เมื่อเห็นว่าอาคมขับรถกระบะเก่าๆ ออกไปจากไร่แล้ววายุก็รีบเดินไปยังที่ที่เขาแอบเก็บอุปกรณ์บางอย่างไว้แล้วนำมันออกมาจากที่ซ่อน มันคือแท่งเหล็กแหลมๆ จากเศษอะไรสักอย่างที่เขาอุตส่าห์แอบหยิบมาจากกล่องเครื่องมือช่างของอาคมนั่นเอง ซึ่งเขาจะใช้มั
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่27.
ตอนที่27.“จะยั่วกันจริงๆ หรือนี่... ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอที่นี่หรอก”คำพูดขอเขาทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์หวามกะพริบตาปริบๆ มองเขาอย่างมึนงงแล้วก็ต้องหน้าแดงซ่านเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเกยทับอยู่บนร่างแกร่งของเขาด้วยท่วงท่าน่าหวาดเสียวซ้ำเสื้อยืดตัวเล็กที่สวมอยู่ก็ร่นมาถึงเนินอก พราวแสงแขรีบผละออกจากร่างแกร่งอย่างรวดเร็วแล้วลนลานดึงเสื้อลงทันทีด้วยท่าทางเงอะงะขัดเขินเต็มกำลัง ความหวามไหวซ่านทรวงเมื่อครูพลันหายวับไปเหลือไว้เพียงความอดสูในใจที่เธอเผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้เขากอดจูบเหมือนสาวแรงสูงไร้ยางอายอีกแล้ว...“คนทุเรศ ปากเสีย...” เมื่อถอยร่นห่างเขามาได้กว่าช่วงแขนหญิงสาวก็แหวใส่คนตัวโตที่มองเธอด้วยสายตาพราวพรายเหมือนจะยั่วเย้าให้เธอได้อาย“หึหึ มาเอาคืนไปสิสมุดสเกตภาพของเธอน่ะ...”เขาก้มลงไปหยิบสมุดสเกตภาพที่ตกอยู่ตรงหน้าของตนมายืนให้เธอด้วยท่าทางยียวน พราวแสงแขมองสิ่งที่อยู่ในมือเขาอย่างลังเลก่อนจะอาศัยความเร็วที่มีไม่แพ้ใครปรี่เข้าไปคว้าสมุดในมือเขาแล้ววิ่งออกไปจากห้องนั่งเล่
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่26.
ตอนที่26.หญิงสาวแหวเสียงเขียวทั้งพยายามยื้อแย่งของของตนคืนมาแต่แมทธิวก็เหมือนแกล้งเมื่อเขาชูมันขึ้นสูงซึ่งเขาสูงกว่าเธอมากอยู่แล้วมันจึงสูงมากขึ้นไปอีกจนพราวแสงแขต้องกระโดดเหยงๆ เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ถูกเด็กตัวโตจอมเกเรรังแกไม่มีผิด“เอ... ภาพนี้ดูลายเส้นแข็งไปนะ”เขาพูดพลางเปิดกระดาษไปทีละหน้าในขณะที่หมุนกายสูงใหญ่หนีการยื้อแย่งจากเธอ“แล้วภาพนี้ก็ดูแสงเงาก็ดูบางเบาไป ส่วนภาพนี้เค้าโครงหน้าคุ้นๆ นะ ใครน่ะ ดูท่าทางจะหล่อไม่เบา” เขาถามขณะเปิดดูภาพไปเรื่อยๆ อย่างอารมณ์ดีในขณะที่พราวแสงแขที่กระโดดแย่งสมุดภาพในมือของเขาเริ่มเหนื่อยและเริ่มฉุนจัด“เอาของเขาคืนมานะ คนบ้า รังแกคนไม่มีทางสู้”“แน่จริงก็แย่งให้ได้สิ” แมทธิวหันมายิ้มล้อเลียนเธอซึ่งรอยยิ้มทะเล้นๆ ทำให้ใบหน้าที่ดุดันเรียบเฉยอยู่เสมอของเขาดูอ่อนโยนลงจากหนุ่มมาดเข้มกลายเป็นชายหนุ่มหน้าทะเล้นขี้เล่น ที่สำคัญมันทำให้ตาของพราวแสงแขพร่าไปกับภาพเทพบุตรจอมกวนตรงหน้า“แน่จริงก็อย่าชูขึ้นสูงสิ ฉันตัว
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่25.
ตอนที่25.“ลูกน้องกูรายงานว่ามึงไม่ยอมทำงาน”“กูไม่ทำ กูไม่ใช่ขี้ข้ามึง ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้พวกหมาหมู่”วายุเกาะกรงเหล็กที่เริ่มร้อนขึ้นเพราะตะวันดวงใหญ่เริ่มเคลื่อนคล้อยมาอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้จะตรงศีรษะเข้ามาทุกทีๆ ในขณะที่แมทธิวยืนไขว้ขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงพิงเสาต้นใหญ่จากไม้สักทองทั้งต้นมองวายุอย่างสบายใจไม่เดือดร้อนกับแดดที่แผดจ้าอยู่นอกชายคาบ้าน“มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะ ถึงได้มาสั่งกูไอ้วายุ ที่กูมีเมตตาให้มึงยังมีลมหายใจอยู่นี่ก็บุญหัวเน่าๆ ของมึงแล้ว อีกอย่างกูยังไม่ได้คำตอบที่แท้จริงจากปากมึงและเมรี่ก็ยังไม่ฟื้นความทรงจำ มึงจะรอดหากว่าเมรี่บอกว่าเรื่องทั้งหมดมึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ถ้ามึงคือคนที่ทำให้น้องสาวกูเหมือนตายทั้งเป็น มึงเตรียมตัวขุดหลุมฝังตัวเองได้เลย อ้อ.. หากกูไม่ได้แหวนน้องสาวกูคืนมึงก็ตายเหมือนกัน...”“แต่กูร้อน กูไม่ใช่หมูไม่ใช่หมานะเว้ย ปล่อยกูเดี๋ยวนี้”แม้อยู่ในฐานะที่ด้อยกว่าและยังมีชนักปักหลัง แต่วายุก็ยังไม่ลดลาความหยิ่งจ
