ВойтиShare
ตอนที่15.
Последнее обновление:
2024-11-01 20:46:11ตอนที่15.
พราวแสงแขกำลังจะเดินกลับเข้าห้องของตนเองซึ่งอยู่ติดกันกับห้องของเมริสาต้องชะงักเมื่อเจอยักษ์ตัวใหญ่ยืนจังก้าขวางทางด้วยท่าทางที่พราวแสงแขต้องนึกถึงผู้ร้ายในภาพยนตร์แนวมาเฟียเสียทุกทีไป...
“เดี๋ยว...”
“มีอะไรกับดิฉันคะ...”
หญิงสาวเชิดหน้ามองเขาอย่างไว้ตัวแสดงให้เขาเห็นว่าเธอไม่ได้หงอให้เขาหรือเกรงกลัวเขาอย่างที่เขานึก คนอย่างพราวแสงแขดูเป็นคนอ่อนหวานเรียบร้อยก็จริง แต่เธอไม่ได้อ่อนแอหรือยอมให้ใครมารังแกได้ง่ายๆ เหมือนเช่นแต่ก่อนอีกแล้ว
“เธอไม่ควรรื้อฟื้นความหลังของน้องสาวฉันแบบนั้นนะ มันยิ่งตอกย้ำให้เมรี่เครียด” เสียงเข้มนั้นเหมือนตะคอกเสียมากกว่า
“นี่คุณคะ... คุณรู้อะไรเกี่ยวกับคนป่วยแบบเมรี่บ้าง คุณรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเมรี่บ้างในช่วงที่เธอเริ่มเรียนมหาวิทยาลัย หรือคุณรู้อะไรบ้างว่าจะต้องทำยังไงนอกจากมาโวยวายๆ ใส่ฉันแบบนี้ หากคุณให้ฉันมาดูเมรี่คุณก็ควรจะปล่อยให้ทุกอย่างมันเป็นหน้าที่ของฉัน ถึงแม้ฉันจะไม่ได้เป็นหมอหรือเป็นผู้เชี่ยวชาญ แต่ฉันศึกษาข้อมูลมาบ้างแล้วว่าต้องทำยังไง หากคุณจะมาขัดแย้งนู่นไม่ได้ นี่ไม่ได้ ก็ไม่ต้องลากตัวฉันมาสิ...”
คำตอบยืดยาวของพราวแสงแขทำเอาแมทธิวถึงกับอึ้งไปเลยทีเดียวเพราะไม่คิดว่าพราวแสงแขจะกล้าพูดจากับเขาแบบนี้ ทั้งที่เธออยู่ในถิ่นของเขาและเป็นรองเขาทุกทางเลยก็ว่าได้...
“นี่เธอ...”
“อะไร... ดิฉันพูดผิดตรงไหน คุณเองก็หัดไปศึกษาอะไรที่มันมีประโยชน์ต่อสติปัญญาบ้างนะ ไม่ใช่เอาแต่ทิฐิเอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่แบบนี้...”
หญิงสาวพูดจบก็เดินผ่านหน้าเขาไปซ้ำยังเอาไหล่เล็กๆ ที่สูงเพียงอกกว้างของเขาชนต้นแขนแกร่งจนคนไม่ทันตั้งตัวถึงกับเซเลยทีเดียวแล้วยังหันมาแลบลิ้นใส่เขาก่อนเดินเข้าห้องปิดประตูใส่หน้าชายหนุ่มอีกด้วย แมทธิวยืนหน้าตูมมองประตูที่ปิดสนิทอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ...
“ยายจิ๋วตัวแสบเอ๊ย เธอนี่มันร้ายกาจจริงๆ” แมทธิวบ่นงึมงำอยู่คนเดียวเมื่อเห็นฤทธิ์เดชของพราวแสงแขที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจอก่อนจะเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงกลับเข้าห้องของตนไป...
ทุกคำพูดที่แมทธิวกับพราวแสงแขปะทะคารมกันย่อยๆ เมื่อครู่นั้นอยู่ในสายตาของคุณมาร์คตลอดเวลาและนึกชื่นชมหญิงสาวตัวเล็กที่กล้าต่อกรกับแมทธิวอย่างไม่สะทกสะท้านขัดกับรูปร่างเล็กบอบบางและกิริยาอ่อนหวานเรียบร้อยของเธอ หากเขาไม่ได้ตั้งความหวังสูงเกินไปคุณมาร์คคาดหวังเหลือเกินว่าจะได้ลูกสาวของตนกลับคืนมาเร็วไวและอาจจะได้ลูกสะใภ้พ่วงมาด้วย...
“หึหึ เห็นทีคราวนี้แมทเจอของแข็งเสียแล้วล่ะ คงจะนึกว่ากำลูกไก่ไว้ในกำมือสินะ แมทธิวเอ๋ย...”
พราวแสงแขยังคงทำหน้าที่เป็นผู้ดูแลเมริสาอย่างใกล้ชิดและพยายามรื้อฟื้นความทรงจำของเมริสาให้กลับคืนมาโดยเร็วอีกทั้งยังพยายามทำให้เมริสาพูดบ้างอย่างน้อยสักคำหนึ่งก็ยังดี แต่จากวันเป็นสัปดาห์และเข้าสู่หนึ่งเดือนผ่านไปเมริสาก็ไม่มีทีท่าว่าจะจำอะไรได้และยังไม่พูดกับใครแม้แต่คนเดียว เมริสายังคงเหม่อลอยไม่รู้สึกรู้สมกับสิ่งรอบกายจนคุณมาลินีเริ่มท้อ...
“ไหนคุณพี่ว่าหากพาเมรี่มาสถานที่ที่ชอบแล้วอาการลูกอาจจะดีขึ้นไงคะ แต่ดูสิ ผ่านไปเป็นเดือนๆ แล้ว นี่จะเป็นเดือนที่สามที่สี่แล้วนะคะที่อาการของลูกยังคงเป็นอยู่แบบนี้...”
“อดทนอีกนิดนะครับที่รัก พี่เชื่อว่าเมรี่ต้องดีขึ้น น้องสังเกตไหมว่าเมรี่ดูสดใสขึ้น ผิวพรรณก็เปล่งปลั่งขึ้น ดูไม่เลื่อนลอยมากเหมือนตอนแรกๆ” คุณมาร์คบอกภรรยาด้วยน้ำเสียงที่ดูมั่นคง
“น้องไม่เห็นเลยค่ะ น้องเห็นเพียงความทุกข์ใจเท่านั้น...”
“ที่รักครับ เราจะต้องได้ลูกเมรี่กลับคืนมา เราจะต้องได้ลูกคนเดิมกลับคืนมาและเราอาจจะได้มากกว่านั้น...” คุณมาลินีมองหน้าสามีอย่างไม่เข้าใจ
“คุณพี่หมายความว่ายังไงคะ”
“เอาเป็นว่า เราต้องอดทนรอคอยปาฏิหาริย์และความรัก...”
คุณมาลินีมองตามสายตาสามีไปยังสนามหญ้าเขียวขจีเบื้องล่างที่พราวแสงแขกำลังเข็นวีลแชร์พาเมริสาชมนกชมไม้ ด้วยความสดใสร่าเริง รอยยิ้มของหญิงสาวดูสว่างไสวในความโศกตรมมืดหม่น พราวแสงแขทำให้หัวใจที่เศร้าหมองของคนที่มองไปยังเธอสว่างไสวสดใสตามไปด้วยไม่ยาก ยิ่งยามได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ของเธอก็ยิ่งทำให้ความเงียบเหงาลับหายไปอย่างไม่น่าเชื่อ...
ประหนึ่งแสงจันทร์ที่พราวแสงท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดมน เหมือนชื่อของเธอพราวแสงแข...
แมทธิวกอดอกมองภาพที่สนามหญ้าหน้าเรือนหลังงามด้วยความรู้สึกที่อยากจะจับ ยายจิ๋วตัวแสบ มาทำโทษเสียให้หลาบจำเพราะความปากเก่งและไม่เกรงกลัวเขาอย่างที่ควรจะเป็น ยายผู้หญิงตัวเล็กแต่แอบปากจัดเถียงคำไม่ตกฟาก ดูเรียบร้อยและอ่อนหวานกับทุกคนแต่กับเขาแม่คุณช่างปากคอเราะร้ายและกวนอารมณ์เป็นที่สุด ยามอยู่หน้าบิดามารดาของเขาพราวแสงแขจะเป็นหญิงสาวที่เรียบร้อยว่าง่ายอ่อนหวานพูดจาไพเราะน่ารักคะขาทุกคำ เธอยิ้มแย้มแจ่มใสกับทุกคน แต่พอเห็นหน้าเขาเท่านั้นแม่คุณเชิดใส่ซ้ำยังไม่ค่อยเชื่อฟังคนที่เป็นนายจ้างของเธอโดยตรง และยังเป็นคนกุมชะตาชีวิตของเธอกับแม่ของเธอไว้เช่นเขา นี่เขาพลาดตรงไหนนะ...
“ไอ้วายุมันยังมีลมหายใจอยู่ใช่ไหม...” เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตูเบาๆ เข้ามาแมทธิวก็ถามออกไปโดยไม่หันไปมองว่าเป็นใคร
“ครับ มันคงจะหลาบจำไปตลอดชีวิต... ตอนนี้เรากำลังง้างปากมันให้บอกว่าเอาแหวนประจำตระกูลของคุณหนูไปขายที่ไหน ตอนนี้เรายังไม่มีเบาะแสว่ามีร้านทองหรือร้านเพชรที่ไหนรับซื้อไป” หลุยส์กล่าวเรียบๆ
“แล้วคาล์สล่ะ ได้อะไรมาให้ฉันบ้าง” แมทธิวหันมามองลูกน้องคู่ใจมือซ้ายขวาของตนด้วยสีหน้าเรียบเฉยแต่กรามแกร่งบดเข้าหากันเหมือนพยายามระงับอารมณ์
“ประวัติของคุณพราวเพิ่มเติมครับ...”
“ขอบใจออกไปได้...”
เมื่อส่งมอบสิ่งที่เจ้านายต้องการแล้วหลุยส์กับคาล์สก็ออกไปจากห้องทำงานของเจ้านายหนุ่มทันที และเมื่อลับหลังลูกน้องคนสนิททั้งสองแล้วแมทธิวก็หยิบซองเอกสารและการ์ดเมโมรี่เล็กๆ ขึ้นมาดูด้วยความสับสน สุดท้ายเขาก็วางมันลงแล้วกอดอกมองมันนิ่งอยู่อย่างนั้น...
Related chapter
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่16.
ตอนที่16.พราวแสงแขถอนหายใจเบาๆ เมื่อเมริสาหลับไปแล้วหลังจากที่รับประทานอาหารกลางวันและยาตามที่แพทย์สั่ง เธอไม่ได้หนักใจเลยในการมาดูแลเมริสา แต่กลับยิ่งสงสารคนที่เคยแย่งคนรักของเธอไปมากขึ้น และภาวนาให้เมริสาฟื้นความจำมาได้โดยเร็ว หญิงสาวปิดประตูห้องนั่งเล่นที่มักพาเมริสามาพักผ่อนและอ่านหนังสือดูหนังด้วยกันอย่างเบามือแล้วกลับเข้าห้องตัวเองไปหยิบกล้องถ่ายรูปและสมุดสเกตภาพใส่กระเป๋าผ้าใบใหญ่เพื่อไปถ่ายรูปหรือบางทีหากเธอเจออะไรที่เป็นแรงบันดาลใจเธอก็อาจจะนั่งสเกตภาพเล่นๆ แก้เหงาได้“คุณท่านคะ พราวขออนุญาตไปเดินดูวิวรอบๆ รีสอร์ตได้ไหมคะ” หญิงสาวเดินออกมาที่ระเบียงกว้างซึ่งคุณมาลิสากับคุณมาร์คมานั่งอ่านหนังสือและคุยกันอยู่“ตามสบายเลยจ้ะหนูพราว เมรี่หลับแล้วหนูอยากจะไปไหนก็ไปเถอะ หรือจะเข้าไร่ก็ให้คนพาไปได้นะจ๊ะ” คุณมาลินีบอกอย่างอ่อนโยน“ฉันว่าหนูเลิกเรียกเราว่าคุณท่านดีกว่าไหม เรียกคุณลุงคุณป้า หรือคุณพ่อคุณแม่ก็ได้” คุณมาร์คเอ่ยพลางวางหนังสือพิมพ์ลงมองหน้าหญิงสาวตัวเล็กตรงหน้าอย่างเอ็นดู“พราวไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะคุณท่าน”“เถอะน่า หนูเป็นเพื่อนเมรี่ก็เหมือนเป็นลูกสาวเรา เรียกคุณพ่อคุณแม่เถ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่17.
ตอนที่17.หญิงสาวพูดใส่หน้าเขาทั้งพยายามสะบัดข้อมือเล็กออกจากอุ้งมือหนาทั้งพยายามขืนตัวออกให้ห่างจากเขาด้วยความโกรธไม่แพ้กัน“คิดว่าฉันอยากจะแตะเธอรึไงยายตัวแสบเอ๊ย อย่าสำคัญตัวเองนักเลย”“งั้นก็ปล่อยเขาสิ จะจับไว้ทำไม... ว้าย...” ไม่ทันที่เธอจะได้ตอบโต้กับเขาในขณะที่เธอกำลังจะบัดตัวนั้นเขาก็ปล่อยมือทันทีจนร่างเล็กเซถลาล้มไม่เป็นท่าก้นกระแทกพื้นจังๆ“เป็นไงล่ะแม่คนเก่ง อยากให้ปล่อยฉันก็ปล่อยแล้วนะจะมาว่าฉันรังแกเธอไม่ได้นะ หึหึ...” ชายหนุ่มหัวเราะร่วนเมื่อเห็นท่าทางคลำก้นป้อยๆ ทั้งหน้าตาเหยเกของเธอ“คุณ... คนบ้า รังแกผู้หญิง...”พราวแสงแขทั้งเจ็บทั้งจุกจนพูดน้ำตาแทบเล็ด มองเขาด้วยความเจ็บใจมือน้อยกำหญ้าข้างกายแล้วดึงขึ้นปาใส่เขาอย่างฉุนเฉียวโดยไม่นึกเกรงกลัวเขาสักนิด“โอ๊ย.. ยายเด็กบ้าฉันเปื้อนหมดแล้ว หยุดนะ... บอกให้หยุด”แมทธิวกระโดดหลบหญ้าที่เธอปาใส่พัลวัน เจ้าม้าหนุ่มที่เขาจูงมาซึ่งกำลังเล็มหญ้าอยู่ไม่ไกลเห็นท่าทางของเจ้านายหนุ่มก็ทำเสียงฮี่ๆ เหมือนหัวเราะสนุกสนานทำให้แมทธิวหันไปค้อนเจ้าม้าหนุ่มนามว่า ไทเกอร์ อย่างหมั่นไส้“แกหัวเราะฉันเหรอไทเกอร์...” แมทธิวทำท่าขึงขังใส่เจ้าม้าที
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่18.
ตอนที่18.“มีอะไร” ถามเสียงเข้มหน้าตาก็เคร่งขรึมไปด้วยอย่างรักษาท่าทีไว้ทั้งทีในใจนั้นระแวงรอยยิ้มหวานๆ นั้นไม่น้อย“เป็นนายแบบให้หน่อยสิคะคุณแมท” พราวแสงแขทำเสียงอ่อยพร้อมทั้งทำตาปริบๆ มองเขา“ห๊ะ เธอจะให้ฉันนี่นะเป็นนายแบบให้ ขอมากเกินไปรึเปล่า ค่าตัวแพงนะจะบอกให้”“โธ่เอ๊ย แค่นี้ทำงกไปด้วย น่านิดเดียวรูปเดียวเอง นะคะๆ ...” พราวแสงแขต่อรองเสียงหวานจนแมทธิวนึกเอ็นดูแต่ก็เก๊กท่าขรึมเข้มเอาไว้“โอเคๆ ก็ได้ แค่รูปเดียวนะ”“โอเค้ งั้นยืนตรงนี้นะคะ ตรงนี้ๆ” เธอรับคำเสียงสูงพลางกำกับให้เขายืนตรงที่เธอต้องการจนเป็นที่พอใจเจ้าหล่อนก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปหนึ่งครั้งและสองครั้งสามครั้งตามมาเพราะไม่ได้ดังใจเมื่อนายแบบเอาแต่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าเดียว“คุณแมทธิวคะกรุณา ช่วยทำหน้าให้ดีๆ หน่อยได้ไหมคะ ยิ้มๆ อ่อนโยนๆ หน่อยค่ะ นี่ถ่ายแบบท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามนะคะไม่ใช่กลางสมรภูมิสงครามโลก...” หญิงสาวเท้าสะเอวหน้ามุ่ยใส่เขา“เธอนี่เรื่องมากจริง ฉันทำเป็นแค่หน้าแบบนี้ ตกลงจะถ่ายมั้ย”“ก็ได้ๆ งั้นอีกรูปเดียว คุณช่วยถอยไปตรงนั้นนิดสิคะ ไม่ใช่ๆ ตรงนั้นๆ ยังไม่พอ ถอยอีกๆๆ นั่นล่ะ ไม่ๆ ถอยไปอีกนิด” พราวแสงแขร
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่18.
ตอนที่18.“มีอะไร” ถามเสียงเข้มหน้าตาก็เคร่งขรึมไปด้วยอย่างรักษาท่าทีไว้ทั้งทีในใจนั้นระแวงรอยยิ้มหวานๆ นั้นไม่น้อย“เป็นนายแบบให้หน่อยสิคะคุณแมท” พราวแสงแขทำเสียงอ่อยพร้อมทั้งทำตาปริบๆ มองเขา“ห๊ะ เธอจะให้ฉันนี่นะเป็นนายแบบให้ ขอมากเกินไปรึเปล่า ค่าตัวแพงนะจะบอกให้”“โธ่เอ๊ย แค่นี้ทำงกไปด้วย น่านิดเดียวรูปเดียวเอง นะคะๆ ...” พราวแสงแขต่อรองเสียงหวานจนแมทธิวนึกเอ็นดูแต่ก็เก๊กท่าขรึมเข้มเอาไว้“โอเคๆ ก็ได้ แค่รูปเดียวนะ”“โอเค้ งั้นยืนตรงนี้นะคะ ตรงนี้ๆ” เธอรับคำเสียงสูงพลางกำกับให้เขายืนตรงที่เธอต้องการจนเป็นที่พอใจเจ้าหล่อนก็กดชัตเตอร์ถ่ายรูปไปหนึ่งครั้งและสองครั้งสามครั้งตามมาเพราะไม่ได้ดังใจเมื่อนายแบบเอาแต่ยืนหน้าบึ้งอยู่หน้าเดียว“คุณแมทธิวคะกรุณา ช่วยทำหน้าให้ดีๆ หน่อยได้ไหมคะ ยิ้มๆ อ่อนโยนๆ หน่อยค่ะ นี่ถ่ายแบบท่ามกลางธรรมชาติที่สวยงามนะคะไม่ใช่กลางสมรภูมิสงครามโลก...” หญิงสาวเท้าสะเอวหน้ามุ่ยใส่เขา“เธอนี่เรื่องมากจริง ฉันทำเป็นแค่หน้าแบบนี้ ตกลงจะถ่ายมั้ย”“ก็ได้ๆ งั้นอีกรูปเดียว คุณช่วยถอยไปตรงนั้นนิดสิคะ ไม่ใช่ๆ ตรงนั้นๆ ยังไม่พอ ถอยอีกๆๆ นั่นล่ะ ไม่ๆ ถอยไปอีกนิด” พราวแสงแขร
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่19.
ตอนที่19.“หากฉันทำให้คุณโกรธ ฉันขอโทษ... ปละ ปล่อย... อุ๊ย...” เสียงหวานที่ทัดทานหายไปในลำคอเมื่อริมฝีปากสาวถูกครอบครองด้วยริมฝีปากหยักได้รูปร้อนผ่าวที่เบียดบดคลึงเคล้าซอกซอนหาความหวานจากโพรงปากสาวอย่างห้ามใจไม่ไหวกับความเย้ายวนตรงหน้าที่แม้เธอไม่ได้ยั่วเขา แต่เขาก็ร้อนเร่าขึ้นมาอย่างง่ายดายแมทธิวลูบไล้กายเล็กบอบบางแต่อวบอิ่มเต็มตึงในบางส่วนด้วยความพอใจหลงใหลไปกับความเย้ายวนของเธออย่างง่ายดาย ในขณะที่พราวแสงแขเองก็เคลิบเคลิ้มเผลอไผลไปกับจุมพิตที่สนิทเสน่หาของเขา มือบางที่ผลักไสในคราแรกวางบนอกแกร่งและลูบไล้แผงอกกว้างของเขาอย่างลืมตัว ลิ้นเล็กที่ไม่ประสาก็ตวัดตอบโต้เรียวลิ้นร้อนของเขาอย่างน่ารักแม้จะเงอะงะไปบ้างแต่ก็ทำให้แมทธิวพอใจอย่างที่สุด มือใหญ่ร้อนผ่าวลูบไล้ไปตามสะเอวคอดเรื่อยไปยังก้นงามงอนกลมกลึง อีกข้างก็ลูบสอดไซ้เข้าไปใต้ชายเสื้อยืดสีหวานของเธอจนพบกับดอกบัวงามอวบอิ่มที่ผลิบานอยู่เหนือระดับน้ำซึ่งกระเพื่อมไหวจากกการขยับกายของทั้งสอง...“หวาน...” เสียงห้าวแหบพร่าไปกับความหวานละมุนแสนเย้ายวนของเธอ ทั้งมือร้อนที่กอบกุมทรวงสาวอวบใหญ่เกินตัวก็เคล้นคลึงความอวบอิ่มที่มีบราลูกไม้สีสวย
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่20.
ตอนที่20.คุณมาลินีมองตามชายหนุ่มที่อุ้มพราวแสงแขกลับห้องไปอย่างครุ่นคิดแล้วสั่งแม่บ้านให้ทำข้าวต้มให้พราวแสงแขแล้วจึงเดินตามไปดูอาการของหญิงสาวที่หน้าซีดปากสั่นอยู่ในอ้อมแขนของลูกเลี้ยงสุดหล่ออย่างเป็นห่วง“เอาล่ะ เธอต้องทำตามที่ฉันบอกนะอย่าดื้ออย่าเถียง...” ชายหนุ่มชี้นิ้วห้ามเมื่อวางร่างเล็กลงบนเก้าอี้นั่งเล่นในห้องนอนของเธอแล้วพราวแสงแขทำท่าจะลุกขึ้น“ฉันแค่อยากจะ...” “ไม่ต้องพูด พอฉันออกไปเธอก็รีบไปอาบน้ำสระผมแล้วกินข้าวกินยา ห้ามปล่อยให้ตัวเองป่วยเด็ดขาด เข้าใจมั้ย...”“อะไรกันน่ะแมท ดุน้องทำไมกันนักหนา...” คุณมาลินีซึ่งเดินตามเข้ามาขัดขึ้นแล้วเดินมาลูบหลังลูบไหล่พราวแสงแขอย่างเอ็นดู“หนูพราวไปอาบน้ำอาบท่าเสียไป แล้วออกมาจะได้กินข้าวต้มกินยาแล้วก็จะได้พักผ่อนนะจ๊ะ”“ขอบคุณค่ะคุณแม่...” หญิงสาวเอ่ยเสียงหวานด้วยท่าทางออดอ้อนจนทำให้แมทธิวมองอย่างขุ่นใจแกมหมั่นไส้ ยายจิ๋วตัวแสบนี่ร้ายกาจไม่เบาต่อหน้ามารดาเขาล่ะทำเป็นเด็กดีว่าง่ายทีอยู่กับเขาเธอคือนางแมวป่าดุเดือดเถียงคำไม่ตกฟาก...“แมทออกไปได้แล้วไป อย่ามาวุ่นวายกับน้อง...”คุณมาลินีหันมาทำตาดุๆ ใส่ลูกเลี้ยง แมทธิวมองพราวแสงแขอย่าง
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่21.
ตอนที่21.มือหนาช้อนท้ายทอยตรึงศีรษะเล็กๆ ไว้มั่นเพื่อจะได้บดเคล้าจุมพิตร้อนแรงได้ถนัดอีกมือก็ลูบไล้เรือนร่างร้อนผ่าวของเธออย่างอดใจไม่ไหวกับความนุ่มเนียนของนวลเนื้อสาวที่เขาเคยได้ลูบไล้มาแล้วถึงสองครั้ง กลิ่นกายสาวหอมละมุนละไมแม้จะกรุ่นอายร้อนจากพิษไข้ก็ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกรังเกียจแต่กลับทำให้รู้สึกร้อนเร่าขึ้นมาอย่างไม่น่าให้อภัยแต่เขาก็ปฏิเสธความต้องการลึกๆ ของตนเองไม่ได้ชายหนุ่มจูบเธออย่างเร่าร้อน เรียวขาเสลายกขึ้นเสียดสีกับต้นขาแข็งแรงของเขาอย่างลืมตัวทั้งมือเล็กก็โอบกอดลูบไล้อกกว้างของเขาอย่างเงอะๆ งะๆ เหมือนว่าเธอกำลังลูบไล้เพื่อสำรวจอะไรบางอย่างแต่มันทำให้แมทธิวแทบจะหมดความอดกลั้น มือร้ายค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อนอนตัวบางของเธอออกแผ่วเบาจนความงามของดอกบัวตูมเต่งชนิดหนึ่งไม่มีสองไหวสะท้านอวดความงามกระจ่างอยู่ตรงหน้าจนเขาน้ำลายเหนียวหนึบด้วยความหิวกระหายแต่ต้องพยายามหักห้ามใจ...“อื้มมม... ยายตัวร้ายไม่สวมบรา... เด็กบ้าเอ๊ย เธอทำให้ฉันเหมือนไอ้โรคจิตเข้าไปทุกที...”แมทธิวสบถกับตนเองในขณะที่พยายามตัดใจไม่ให้มองความอวบอิ่มตรงหน้า บอกตัวเองใส่เสื้อให้เธอเหมือนเดิมแล้วเดินกลับห้องของตนซ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่22.
ตอนที่22.แมทธิวรู้สึกหงุดหงิดเมื่อออกมาจากห้องทำงานแล้วพบว่าคนที่ไม่สบายนั้นพาน้องสาวของตนออกไปเดินเล่นที่สนามหญ้าหน้าเรือนหลังงามโดยมีหลุยส์คอยช่วยเข็นรถวีลแชร์ให้เมริสา“อ้าวแมท จะไปไหนนั่น” คุณมาลินีทักทำให้ร่างสูงที่กำลังจะเดินลงไปหาคนทั้งสามชะงัก“ผมจะไปดูน้องหน่อยครับคุณแม่ แล้วนี่ยังไงครับ ยายตัวเล็กนั่นไม่สบายใครใช้ให้เธอไปดูแลเมรี่ เดี๋ยวไข้ก็ติดน้องคราวนี้จะแย่กันไปใหญ่”“แม่เองล่ะจ้ะ เห็นว่าหนูพราวอาการค่อยดีขึ้นแล้ว อีกอย่างวันนี้เมรี่ดูสดใสขึ้นกว่าทุกวัน ท่าทางน้องอยากออกมาเดินเล่น แมทรู้ไหม วันนี้เมรี่ยิ้มให้แม่กับพ่อด้วยนะ...” น้ำเสียงของคุณมาลินีตื่นเต้นดวงตาที่เคยแห้งผากเป็นประกายทำให้ความหงุดหงิดในใจชายหนุ่มลดลง“จริงหรือครับ...”“จริงจ้ะ นี่คุณพ่อกำลังไปรับหมอประจำตัวเมรี่มา แม่ล่ะตื่นเต้นจังเลย อีกไม่นานน้องก็จะหายดีแล้ว แมทดีใจไหมลูก”“ดีใจสิครับ ผมอยากให้ถึงวันนั้นเร็วๆ จังเลย&rdq
Latest chapter
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่33.
ตอนที่33.หญิงสาวเดินมานั่งบนขอบเตียงกว้างแล้วเขย่าร่างหนาเบาๆ แล้วก็พบว่าเขาตัวร้อนอยู่ไม่น้อย“อือ... อย่ามายุ่ง” คนป่วยพลิกกายหนีมือเล็กอย่างรำคาญแล้วนิ่วหน้าทำเสียงในลำคอเหมือนว่าเจ็บปวดมากใบหน้าคมเข้มครึ้มไปด้วยหนวดเคราที่ขึ้นหนาตาทั้งที่เมื่อวานมันเป็นเพียงตอเขียวๆ จาง เท่านั้น“คุณไม่สบายนะ ลุกมากินข้าวกินยาหน่อยสิคุณ”“บอกว่าอย่ายุ่ง” คราวนี้เสียงแหบห้าวดังขึ้น ดวงตาคมขยุกขยิกพยายามจะลืมมองคนที่บังอาจมาสั่งเขา“ไม่อยากมายุ่งด้วยเลย หากคนของคุณไม่ไปตามจิกฉันมาดูคุณเนี่ย ถ้ารู้ว่าจะดื้อด้านขนาดนี้ปล่อยให้ป่วยตายไปเลยดีกว่า”“พราว... เหรอ” เขาถามเสียงแหบดวงตาคมแดงก่ำหรี่ปรือดูน่าสงสารอยู่ไม่น้อย ร่างสูงพยายามยันกายลุกขึ้นทำให้ผ้าห่มที่คลุมกายหนาอยู่นั้นรั้งลงมากองอยู่ที่เอวสอบเผยให้เห็นแผงอกกว้างเปล่าเปลือยที่ประดับด้วยไรขนดกหนาประปรายที่ค่อยๆ ลับหายไปใต้ขอบผาห่ม พราวแสงแขหน้าร้อนผ่าวหายใจติดขัดขึ้นมาทันที “เฮ้ยๆ คุณๆ ไม่ต้องลุก นะ นั่งอยู่ตรงนี้ล่ะ” หญิงสาวรีบห้ามเขาไว้เสียงสั่นเมื่อแมทธิวทำท่าว่าจะลุกขึ้น“เอ่อ.. คุณไม่สบายน่ะ เดี๋ยวฉันเอาข้าวต้มมาให้คุณ กินข้าวต้มแล้วก็กินยานอ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่32.
ตอนที่32.“สวัสดีครับ” แมทิวกล่าวทักทายพร้อมทั้งยกมือไหว้มารดาของพราวแสงแขอย่างนอบน้อม“ค่ะสวัสดีค่ะ” นางแขไขมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างพินิจพิเคราะห์จนพราวแสงแขรู้สึกอึดอัด“คือ นี่คุณแมทธิว เขาเป็นนายจ้างของพราวเองค่ะแม่ คือ เขา มาธุระที่กรุงเทพฯ พราวเลยขอติดรถเขามา”“อ้าว แล้วรถเขาจอดอยู่ตรงไหนล่ะลูก”“เอ่อ คือ...”“คือผมอยากลองนั่งแท็กซี่น่ะครับ ผมเลยให้พราวพานั่งแท็กซี่มาก่อนแล้วค่อยเรียกคนของผมเอารถมาส่งให้ที่นี่” พราวแสงแขไม่รู้จะตอบมารดาอย่างไรดีแต่แมทธิวก็เอ่ยแก้ข้อกังขาของนางด้วยภาษาไทยชัดเจนทำให้นางมองเขาอย่างชื่นชมส่วนพราวแสงแขก็ลอบถอนใจเบาๆ“อ้อ.. เหรอคะ ถ้าอย่านั้นอยู่ทานข้าวเย็นกันก่อนสิคะคุณ เอ้าพราวเอากระเป๋าไปเก็บสิลูก แล้วออกมาช่วยแม่ทำอาหารเลี้ยงแขก”“โธ่.. แม่ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณแมทธิวเขาไม่เหมือนเรา เขากินอาหารพื้นๆ อย่างเราไม่ได้หรอกค่ะแม่อย่าลำบากเลย” พราวแสงแขรีบขัดขึ้นเพราะไม่อยากให้เขาอยู่ที่นี่นานนัก “ไม่เป็นไรครับ ผมกินได้ กินอาหารพื้นๆ บ้างก็ดีครับ ผมชอบทานอาหารไทย โดยเฉพาะน้ำพริกปลาทูผมชอบมากเลยครับ”แมทธิวเองก็พูดขึ้นมาทันทีเช่นกัน นางแขไขมองลูกสาวทีมองเจ้านา
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่31.
ตอนที่31.แต่เมื่อถึงจุดแตกหักและวายุได้แสดงตัวตนที่แท้จริงออกมาจึงทำให้เธอคิดอะไรได้หลายๆ อย่าง ที่สำคัญเธอก็เห็นหลุยส์ชัดเจนกว่าที่ผ่านมา เขาไม่ใช่ซอมบี้หรือผีดิบไร้ความรู้สึกเหมือนที่เธอเคยคิด... เขาแตกต่างจากที่เธอเห็นมาตลอด หลุยส์ทำให้ใจของเธอหวั่นไหวและอบอุ่นได้อย่างไม่น่าเชื่อ... มันไม่จริงใช่ไหมที่เธอรู้สึกแบบนั้น เมริสาเฝ้าถามใจตนเองด้วยความหวั่นไหว...“คุณหนูลุกไหวไหมครับ” ชายหนุ่มหันมาถามทำให้เธอต้องรีบหลบสายตาเขาแล้วเสมองไปนอกห้องด้วยใจเต้นกระหน่ำและนึกแช่งชักเขาอยู่ในใจ...คนบ้า จะหันมาก็ไม่บอก เธอเกือบหลบสายตาเขาไม่ทันแน่ะ... “ไม่หิว...” เสียงหวานแผ่วเบาแต่ห้วนจัดด้วยความฉุนเฉียวปิดไม่มิด ที่ว่าฉุนเฉียวนั่นก็เพราะเธอโมโหตนเองต่างหากล่ะ“คุณหนูกินอะไรหน่อยนะครับ นิดเดียวก็ยังดี ถ้าคุณหนูกินเองไม่ไหวผมป้อนให้ก็ได้”หลุยส์พูดกับเธออย่างนุ่มนวลแล้วเดินมานั่งคุกเข่าอยู่ข้างเตียงมองเธอด้วยแววตาอ่อนโยน เมริสายิ่งใจสั่นมือไม้พานสั่นไปด้วยและทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียว ยิ่งเห็นหน้าเขาใกล้ๆ แบบนี้ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่าเขาหล่อเหลาไม่แพ้พี่ชายของเธอ ก่อนหน้านี้ทำไมเธอไม่เคยเห็นนะ...“อุ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่30.
ตอนที่30.พราวแสงแขรู้สึกสงสารหลุยส์ที่ทำได้เพียงเฝ้ามองหญิงสาวที่ตนเองแอบรักโดยไม่อาจจะทำอะไรได้มากกว่านั้น แม้หลุยส์จะช่วยดูแลเมริสาอย่างดี แต่หากไม่มีตัวช่วยหลุยส์ก็คงไม่มีโอกาสบอกความในใจของตนให้ใครรับรู้ และเมริสาก็อาจจะได้พบผู้ชายดีๆ มีโอกาสเริ่มต้นชีวิตใหม่ที่ดี แต่พราวแสงแขก็ได้แต่หวังว่าความหวังดีของเธอจะทำให้เมริสาหายป่วยและกลับมาใช้ชีวิตได้ตามปกติ...ทางด้านเมริสานั้นมองประตูที่ปิดลงอย่างฉุนเฉียว เธอเริ่มรู้สึกตัวและจดจำอะไรได้เหมือนเดิมแล้ว แต่ยังไม่อยากบอกให้ใครรู้จึงแกล้งเป็นคนป่วยที่ความจำเสื่อมอยู่ แต่พราวแสงแขก็ฉลาดและจับผิดเธอได้ เธอรู้สึกเสียหน้าและโกรธอยากอาละวาดแต่เพราะลึกๆ ในใจนั้นยังคงเจ็บปวดไม่หายและยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับใคร จึงต้องสั่งให้พราวแสงแขช่วยปิดเรื่องนี้เป็นความลับ แต่พราวแสงแขก็มักกวนประสาทเธออยู่เสมอเมริสาถอนใจหนักๆ แล้วหันไปมองทิวทัศน์ด้านนอกอย่างครุ่นคิด เธอพบว่าช็อกไปเล็กน้อยเมื่อพบเจอหน้าพราวแสงแขและเมื่อรู้ว่าพราวแสงแขมาดูแลเธอก็ยิ
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่29.
ตอนที่29.“ถ้าหากผมจะบอกว่าผมรักผู้หญิงคนหนึ่งมาก มากเท่าชีวิตแล้วผมจะขอดูแลเธอตลอดไป คุณแมทจะยอมยกเธอคนนั้นให้ผมรึเปล่า...” ชายหนุ่มหน้าหม่นลงทันทีเมื่อคิดว่า สิ่งที่เขาคาดหวังมันคงเป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน...ทางด้านพราวแสงแขที่เดินขึ้นเรือนมาเธอไม่ได้ตรงไปยังห้องของตนเองแต่เธอไปที่ห้องของเมรี่เพราะนี่จะได้เวลาที่เมริสาตื่นมารับประทานอาหารกลางวันและยาหลังอาหารแล้วนั่นเอง พราวแสงแขมองดูหญิงสาววัยเดียวกันกับตนเองที่กำลังลืมตามองเพดานนิ่งด้วยความรู้สึกที่อึดอัดเมื่อเธอรู้ดีว่าเมริสานั้นหายจากอาการซึมเศร้ามาสักระยะแล้วแต่เมริสาก็ยังให้เธอเก็บเรื่องนี้เป็นความลับและไม่ยอมบอกความจริงเรื่องที่เกิดในวันนั้นกับใคร“เมรี่...” เธอเรียกเบาๆ ทำให้เมริสาหันมามองเธอด้วยแววตาไม่พอใจ“ได้ข่าวว่าเธอจะกลับบ้าน เธอจะทิ้งฉันเหรอ...”“เปล่า ฉันแค่คิดถึงแม่ แค่อยากกลับไปเยี่ยมแม่บ้างก็เท่านั้น แค่สามวันแล้วฉันจะกลับมา” พราวแสงแขบอกพลางเดินมานั่งที่เก
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่28.
ตอนที่28.ทางด้านวายุที่กำลังทำงานหนักอยู่กลางแดดร้อนเริ่มจะทนในสภาพที่ตนเองอยู่ไม่ไหวเขาจึงคิดหาทางหนีออกไปจากไร่และคิดจะไปแจ้งความเอาผิดแมทธิวที่ทำกับตนแบบนี้ ดวงตายาวรีหลุกหลิกสังเกตการณ์รอบกายเมื่อเห็นว่าวันนี้ปลอดคนเขาจึงค่อยๆ เดินไปที่ถังน้ำทำทีว่าจะไปดื่มน้ำแก้กระหาย ชายหนุ่มยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเฝ้ามองดูว่าเมื่อไหร่อาคมจะเข้าเมืองไปเสียที เพราะเขาได้ยินว่าวันนี้อาคมจะเข้าเมืองไปซื้อของมาให้เหล่าคนงานและซื้อหาอาหารมาให้แม่บ้านของไร่ทำอาหารเลี้ยงคนงาน ซึ่งบ้านของคนงานจะอยู่ท้ายไร่ซึ่งติดกับชายป่าแต่ก็มีรั้วรอบขอบชิดอย่างดี แปลงสตรอว์เบอร์รี่และชาที่กำลังเติบโตแตกยอดอ่อนบวกกับบรรยากาศที่สดชื่นเขียวขจีทำให้ที่นี่งดงามน่าเที่ยวชมแต่สำหรับวายุแล้วที่นี่เหมือนนรกสำหรับเขา เขาจะต้องหนีไปให้ได้...เมื่อเห็นว่าอาคมขับรถกระบะเก่าๆ ออกไปจากไร่แล้ววายุก็รีบเดินไปยังที่ที่เขาแอบเก็บอุปกรณ์บางอย่างไว้แล้วนำมันออกมาจากที่ซ่อน มันคือแท่งเหล็กแหลมๆ จากเศษอะไรสักอย่างที่เขาอุตส่าห์แอบหยิบมาจากกล่องเครื่องมือช่างของอาคมนั่นเอง ซึ่งเขาจะใช้มั
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่27.
ตอนที่27.“จะยั่วกันจริงๆ หรือนี่... ขอบอกก่อนนะว่าฉันไม่กล้าทำอะไรเธอที่นี่หรอก”คำพูดขอเขาทำให้คนที่ตกอยู่ในภวังค์หวามกะพริบตาปริบๆ มองเขาอย่างมึนงงแล้วก็ต้องหน้าแดงซ่านเมื่อเห็นว่าเธอกำลังเกยทับอยู่บนร่างแกร่งของเขาด้วยท่วงท่าน่าหวาดเสียวซ้ำเสื้อยืดตัวเล็กที่สวมอยู่ก็ร่นมาถึงเนินอก พราวแสงแขรีบผละออกจากร่างแกร่งอย่างรวดเร็วแล้วลนลานดึงเสื้อลงทันทีด้วยท่าทางเงอะงะขัดเขินเต็มกำลัง ความหวามไหวซ่านทรวงเมื่อครูพลันหายวับไปเหลือไว้เพียงความอดสูในใจที่เธอเผลอปล่อยตัวปล่อยใจให้เขากอดจูบเหมือนสาวแรงสูงไร้ยางอายอีกแล้ว...“คนทุเรศ ปากเสีย...” เมื่อถอยร่นห่างเขามาได้กว่าช่วงแขนหญิงสาวก็แหวใส่คนตัวโตที่มองเธอด้วยสายตาพราวพรายเหมือนจะยั่วเย้าให้เธอได้อาย“หึหึ มาเอาคืนไปสิสมุดสเกตภาพของเธอน่ะ...”เขาก้มลงไปหยิบสมุดสเกตภาพที่ตกอยู่ตรงหน้าของตนมายืนให้เธอด้วยท่าทางยียวน พราวแสงแขมองสิ่งที่อยู่ในมือเขาอย่างลังเลก่อนจะอาศัยความเร็วที่มีไม่แพ้ใครปรี่เข้าไปคว้าสมุดในมือเขาแล้ววิ่งออกไปจากห้องนั่งเล่
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่26.
ตอนที่26.หญิงสาวแหวเสียงเขียวทั้งพยายามยื้อแย่งของของตนคืนมาแต่แมทธิวก็เหมือนแกล้งเมื่อเขาชูมันขึ้นสูงซึ่งเขาสูงกว่าเธอมากอยู่แล้วมันจึงสูงมากขึ้นไปอีกจนพราวแสงแขต้องกระโดดเหยงๆ เหมือนเด็กตัวเล็กๆ ถูกเด็กตัวโตจอมเกเรรังแกไม่มีผิด“เอ... ภาพนี้ดูลายเส้นแข็งไปนะ”เขาพูดพลางเปิดกระดาษไปทีละหน้าในขณะที่หมุนกายสูงใหญ่หนีการยื้อแย่งจากเธอ“แล้วภาพนี้ก็ดูแสงเงาก็ดูบางเบาไป ส่วนภาพนี้เค้าโครงหน้าคุ้นๆ นะ ใครน่ะ ดูท่าทางจะหล่อไม่เบา” เขาถามขณะเปิดดูภาพไปเรื่อยๆ อย่างอารมณ์ดีในขณะที่พราวแสงแขที่กระโดดแย่งสมุดภาพในมือของเขาเริ่มเหนื่อยและเริ่มฉุนจัด“เอาของเขาคืนมานะ คนบ้า รังแกคนไม่มีทางสู้”“แน่จริงก็แย่งให้ได้สิ” แมทธิวหันมายิ้มล้อเลียนเธอซึ่งรอยยิ้มทะเล้นๆ ทำให้ใบหน้าที่ดุดันเรียบเฉยอยู่เสมอของเขาดูอ่อนโยนลงจากหนุ่มมาดเข้มกลายเป็นชายหนุ่มหน้าทะเล้นขี้เล่น ที่สำคัญมันทำให้ตาของพราวแสงแขพร่าไปกับภาพเทพบุตรจอมกวนตรงหน้า“แน่จริงก็อย่าชูขึ้นสูงสิ ฉันตัว
เล่ห์ร้ายจำนนรัก ตอนที่25.
ตอนที่25.“ลูกน้องกูรายงานว่ามึงไม่ยอมทำงาน”“กูไม่ทำ กูไม่ใช่ขี้ข้ามึง ปล่อยกูออกไปเดี๋ยวนี้เลยไอ้พวกหมาหมู่”วายุเกาะกรงเหล็กที่เริ่มร้อนขึ้นเพราะตะวันดวงใหญ่เริ่มเคลื่อนคล้อยมาอยู่ในตำแหน่งที่ใกล้จะตรงศีรษะเข้ามาทุกทีๆ ในขณะที่แมทธิวยืนไขว้ขาเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงพิงเสาต้นใหญ่จากไม้สักทองทั้งต้นมองวายุอย่างสบายใจไม่เดือดร้อนกับแดดที่แผดจ้าอยู่นอกชายคาบ้าน“มึงคิดว่ามึงเป็นใครวะ ถึงได้มาสั่งกูไอ้วายุ ที่กูมีเมตตาให้มึงยังมีลมหายใจอยู่นี่ก็บุญหัวเน่าๆ ของมึงแล้ว อีกอย่างกูยังไม่ได้คำตอบที่แท้จริงจากปากมึงและเมรี่ก็ยังไม่ฟื้นความทรงจำ มึงจะรอดหากว่าเมรี่บอกว่าเรื่องทั้งหมดมึงไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง แต่ถ้ามึงคือคนที่ทำให้น้องสาวกูเหมือนตายทั้งเป็น มึงเตรียมตัวขุดหลุมฝังตัวเองได้เลย อ้อ.. หากกูไม่ได้แหวนน้องสาวกูคืนมึงก็ตายเหมือนกัน...”“แต่กูร้อน กูไม่ใช่หมูไม่ใช่หมานะเว้ย ปล่อยกูเดี๋ยวนี้”แม้อยู่ในฐานะที่ด้อยกว่าและยังมีชนักปักหลัง แต่วายุก็ยังไม่ลดลาความหยิ่งจ
