Share

บอบช้ำ(2)

เฌอเอมบอบช้ำไปทั้งตัว เธอนอนซมด้วยพิษไข้ก่อนที่จะมารู้สึกตัวอีกทีเมื่อมีข้อความที่ส่งมาทางไลน์ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง

“แดน…..”

หญิงสาวไม่มีแรงพอที่จะพิมพ์ข้อความใด ๆ ตอบโต้กลับ เธอจึงตัดสินใจที่จะเปลี่ยนเป็นการโทรศัพท์แทนและแค่เพียง              ปลายสายรับโทรศัพท์ เธอเองก็ทำได้แค่เรียกชื่ออีกฝ่ายและร้องไห้ออกมาพูดอะไรไม่ออก

“เกิดอะไรขึ้นกับพี่ ! เขาทำร้ายพี่ใช่ไหม”

“ใช่...พี่ไม่ไหวแล้วพี่ไม่รู้จะทำอย่างไรแดนมาพาพี่ไปจากที่นี่ได้ไหม”

เฌอเอมรู้ว่าเย็นนี้ถ้าธเนศกลับมาเขาคงไม่ได้รู้สึกผิดที่เห็นสภาพของเธอเป็นแบบนี้แต่เขาอาจจะทำร้ายเธอตามที่เขาได้ขู่ไว้หญิงสาวคิดอยากจะหนีตั้งแต่เมื่อช่วงสายแต่เธอไม่มีแรงแม้กระทั่งจะพาตัวเองออกไปหน้าบ้านจนตอนนี้เธอได้ยาแก้ไข้กับแก้อักเสบเข้าไปทำให้มีแรงพอที่จะเดินได้แต่คงไม่สามารถที่จะขับรถไปไหนหรือเดินออกไปเพื่อเรียกรถแท็กซี่เธอจึงตัดสินใจขอร้องให้หนุ่มน้อยผู้เป็นดั่งยาของหัวใจมาพาเธอออกไปจากที่นี่แทน

“ผมกำลังไป พี่ออกมารอผมนะครับ”

เฌอเอมยังคงนอนร้องไห้โดยที่ไม่ได้วางสายโทรศัพท์จาก  อีกฝ่ายเพราะแดนไตรขอร้องให้หญิงสาวถือสายของเขาไว้ตลอดเพราะกลัวว่าระหว่างที่เธอกำลังจะหลบหนีจากบ้านหลังนี้สามีของเธออาจกลับมาเจอและจะเกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันได้

 เฌอเอมแบกร่างที่เจ็บระบมไปทั้งตัวพาตัวเองลงไปตรงจุดนัดหมายที่เธอกลับแดนไตรได้ตกลงกันไว้ก่อนที่หญิงสาวจะเปิดประตูห้องเธอย้อนกลับมาเก็บเสื้อผ้าไปด้วยซึ่งเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะเก็บไปเพื่ออะไรเพราะทุกวันนี้เต็มที่เธอก็ไปค้างที่อื่นได้เพียงแค่คืนเดียวเพราะกลัวว่าถ้าเธอขืนไปอยู่ที่อื่นนานกว่านี้                 ธเนศจะเอาเรื่องทั้งหมดไปฟ้องพ่อกับแม่และสุดท้ายเธอเองที่จะกลายเป็นคนผิดแต่ครั้งนี้เธอรู้แค่ว่าเธอไม่อยากอยู่ที่บ้านหลังนี้อีกแล้ว

แดนไตรพาหญิงสาวที่เนื้อตัวมอมแมมม่วงช้ำไม่ต่างอะไรจากคนที่โดนทุบมาทั้งตัวไปที่คอนโดของเขาด้วยความรู้สึกที่แสนจะเจ็บปวด

“มันเลวมาก ! ผมไม่เข้าใจ….พี่ยอมทนแบบนี้ทำไม”

เวลานี้ชายหนุ่มไม่สามารถควบคุมตัวเองให้เป็นคนที่จิตวิทยาสูงมองโลกในแง่ดีได้อีกต่อไป เขากำหมัดแน่นสายตา เกรี้ยวกราดด้วยอารมณ์โมโห แดนไตรต้องการจะไปเอาเรื่องคนที่มันทำให้หัวใจของเขาต้องเจ็บถึงเพียงนี้

“พี่ไม่อยากตอบไม่อยากพูดอะไรทั้งนั้น...พี่อยากลืม”

สองมือเล็กปิดหูทั้งสองข้างส่ายหน้าไปมาก่อนที่จะยืนร้องไห้เหมือนคนที่กำลังเสียสติ แดนไตรต้องรีบเอาอารมณ์โกรธออกจากหัวใจตัวเองเพื่อมากอดคนร่างเล็กที่กำลังสะอื้นจนตัวโยนทั้งสงสารและรู้สึกแค้นที่เห็นเฌอเอมต้องมาเป็นแบบนี้

“ผมขอโทษ ผมแค่กำลังโกรธ เราจะไม่พูดถึงเรื่องนี้กันอีก            ที่ผ่านมาเราจะลืมทุกเรื่อง ต่อไปนี้พี่อยู่กับผมและไม่ต้องกลับไปหาใครทั้งนั้นปล่อยทุกอย่างไว้ข้างหลังเมื่อไหร่พี่ทำใจได้เราค่อยกลับไปสู้กับมันอีกครั้ง”

เฌอเอมซบตัวลงกับอกหนาอกที่อบอุ่นและปกป้องเธอได้ทุกครั้งไม่ว่าเวลานั้นเธอจะเสียใจเหงาหรือท้อแท้ผู้ชายที่เธอเพิ่งจะรู้จักก็ไม่เคยทำร้ายเธอเลยสักครั้งถึงแม้ว่าเธอจะเป็นเพียงแค่                  ผู้หญิงใจง่ายที่นอกใจสามีและที่สำคัญตอนนี้เธอกำลังมีชู้แต่เวลานี้เธอไม่สนใจอะไรอีกแล้วเธอเจ็บจนเกินกว่าที่จะปล่อยให้ตัวเองอยู่กับความทุกข์เธอเลือกที่จะหาความสุขเพื่อทำให้หัวใจตัวเองแข็งแรงแล้วจะกลับไปเผชิญความจริงให้ได้

หญิงสาวที่ทั้งตัวเล็กและมีผิวขาวตอนนี้ร่างกายของเธอเต็มไปด้วยจ้ำสีม่วงเขียวไปหมดทั้งตัวพิษจากความเจ็บปวดทำให้เธอนอนซมด้วยพิษไข้ แดนไตรเองยกเลิกคิวงานทั้งหมดเพื่ออยู่คอย เช็ดตัวดูแลหญิงสาวที่เขาก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงเป็นห่วงเธอได้ถึงเพียงนี้

ค่ำคืนนี้เฌอเอมนอนหลับภายใต้อ้อมกอดที่แสนอบอุ่นจากผู้ชายที่ภายนอกไม่มีอะไรดีสู้ธเนศได้เลยมีแค่เพียงหัวใจเท่านั้นที่เธอสัมผัสได้ว่าเขาสูงส่งกว่าผู้ชายที่เลิศหรูลอยหน้าลอยตาอยู่ในสังคมนับจากนาทีนี้ไปหญิงสาวไม่ขอคิดหาคำตอบให้กับเส้นทางชีวิตครอบครัวของเธอ เธอรู้แค่ว่าจะไม่รับรู้เรื่องราวใด ๆ ที่เกี่ยวกับธเนศอีกแล้ว เธอตัดสินใจที่จะส่งข้อความไปหาพ่อและแม่ว่าตอนนี้เธอมีปัญหากับธเนศและเธอก็ตัดสินใจที่ออกมาท่องเที่ยวต่างจังหวัดและจะไม่ติดต่อใครอีกเลย

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status