Share

หนักแน่น

14

หนักแน่น

          “เก็บเงินของคุณไว้เถอะค่ะ ใช่ฉันเคยทำลายครอบครัวของคุณไมค์ แต่มันก็ช่วยให้เขาเลิกโง่ไม่ต้องโดนสวมเขา ส่วนคุณก็ไม่ต้องคอยเป็นเมียน้อยใคร”

         เมื่อมาตาเริ่มโมโห สติก็เริ่มกลับมา เธอคิดว่าเธอผิดก็จริงแต่เพียงใจก็มีส่วนกับความผิดของเรื่องทั้งหมดด้วยเหมือนกัน

          “ไม่อยากรับงานก็ไม่ต้องรับ ฉันก็มาจ้างไปอย่างนั้นแหละ เพราะแค่ฉันกลับไปหาไมค์ ไม่มีทางที่เขาจะไม่ทิ้ง อีผู้หญิงคนนั้นแล้วรีบกลับมาหาฉันแน่ๆ”

          “คุณคิดเข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าครับ ภรรยาคุณอรรถ”

          เพียงใจยังไม่ทันพูดจบจบ ก็มีเสียงที่ทั้งเพียงใจและมาตาต่างคุ้นเคย ดังขึ้นมาหลังจากประตูที่ถูกเปิดออก

          “ไมค์คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เพียงใจถามด้วยความตกใจ

          “ผมสิต้องถามว่าคุณมาทำไมเพียงใจ ส่วนผมก็มารับภรรยาของผม”

          ชายหนุ่มเดินมาโอบกอดมาตาด้วยรอยยิ้ม แบบคนที่กำลังรู้สึกว่าชนะ

          “ไมค์คุณหมายความว่าอะไร” เพียงใจถามด้วยเสียงที่เหมือนคนกำลังจะหมดแรง

          “ผมมารับมาตา ภรรยาที่ถูกต้องทางกฎหมายของผม”

          คำตอบที่ชัดเจน จนคนฟังไม่สามารถจะแปลความหมายเป็นอย่างอื่นได้ สร้างความโกรธเหมือนไฟที่กำลังลุกเมื่อยามเจอน้ำมันราดลงไป ในใจของหญิงสาวที่ไม่คิดว่าตัวเองจะต้องมาได้ยินเรื่องแบบนี้

          “ที่แท้ที่เธอรับงาน ทำลายครอบครัวของฉัน ก็เพราะเธอต้องการไมค์ มาตาเธอมันร้าย ร้ายจนไม่รู้จะหาคำไหนมาด่า”

 เพียงใจมองหน้าหญิงสาวที่กำลังอยู่ในอ้อมกอดของอดีตสามีของเธอเหมือนเสือที่อยากจะขย้ำเหยื่อ

“ไม่มีคำด่าไหนที่จะด่ามาตาได้ นอกจากคำด่าที่ควรจะด่าคุณมากกว่า เพียงใจคุณไปตามทางของคุณเถอะ ผมตาสว่างแล้ว ก่อนหน้านี้ผมเป็นควายให้คุณสวมเขา หมดเวลาแล้ว คุณกลับไปหาชู้รักที่คุณแอบสมสู่กันมานานให้สาแก่ใจเถอะ”

ไมค์ไม่เคยคิดว่าเขาจะสามารถด่าผู้หญิงได้แรงแบบนี้ แต่มันเกิดจากความแค้นที่เพียงใจเคยสวมเขาให้เขา และตอนนี้เธอก็ยังมายืนว่าผู้หญิงที่เขารักอีก

“เออ....อยู่กันให้ดีแล้วกัน เธอคงคิดว่าเธอจะมีความสุข กับผู้ชายที่มันรักแต่งาน และก็ตัวเอง”

เพียงใจคิดว่าถ้ายังยืนอยู่ตรงนี้ เธอก็มีแต่จะโดนไมค์ด่า พาให้อายคนอื่นที่เริ่มเข้ามาในห้องเพราะได้ยินเสียงคนทะเลาะกัน

เสียงประตูปิดลง มาตายังคงยืนนิ่ง เธอรู้สึกเหมือนฝันไป ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันดูเร็วไปหมด

“พี่มาตา”

ยังไม่ทันที่ทุกคนจะเดินออกจากห้องไป มาตาก็เป็นลมล้มทันที ยังดีที่ไมค์ประคองเธอไว้ได้ทัน จึงยังไม่ทันได้ล้มลงไปกองกับพื้น

ชะอมหายาดมมาให้เจ้านาย ทั้งนวดทั้งบีบ เพื่อหวังให้เลือดลมเดินสะดวก เมื่อได้หลับตาสักพักมาตาก็เริ่มรู้สึกดีขึ้น

“ลุกไหวไหม จะได้ไปหาหมอกัน”

ไมค์และชะอมช่วยกันประคองมาตา เพื่อมาที่รถของไมค์ที่จอดไว้หน้าบริษัท เพื่อพาเธอไปหาหมอ

“คุณหมอครับภรรยาผมเป็นอะไรครับ”

ยังไม่ทันที่จะเลื่อนเก้าอี้ออกมานั่ง ไมค์ก็ห้ามความอยากรู้ไว้ไม่ไหว รีบถามคุณหมอที่นั่งอยู่ตรงข้ามทันที

“ใจเย็นๆครับ ภรรยาของคุณไม่ได้เป็นอะไร เธอก็แค่กำลัง แพ้ท้องครับ”

คำตอบของหมอ ทำเอาชายหนุ่มแทบอยากจะกระโดดด้วยความดีใจ เขาเคยแอบกลัวว่าตัวเองอาจจะเป็นหมันเพราะอยู่กินกับเพียงใจมาหลายปี ก็ยังไม่มีลูกเสียที แต่ความจริงแล้วเพียงใจคุมกำเนิดตลอด เพราะเธอกลัวพลาดท้องกับอรรถพลเลยใช้การ            ฉีดยาคุมกำเนิดเพื่อความปลอดภัย

“แล้วลูกผมจะคลอดเมื่อไหร่ครับ” ไมค์ถามคำถามจนคุณหมอกลั้นหัวเราะไว้ไม่อยู่

“ภรรยาของคุณยังท้องได้แค่แปดสัปดาห์ คงบอกกำหนดการคลอดได้ยังไม่แน่นอน สิ่งที่คุณต้องรู้ตอนนี้คือการดูแลคนท้องนะครับ”

คุณหมออธิบายการดูแลภรรยาที่กำลังตั้งครรภ์ เพราะมาตามีอาการแพ้ท้องมาก คุณหมอจึงอยากให้ไมค์เข้าใจอารมณ์ของภรรยาที่ค่อนข้างจะแปรปรวน

ทั้งสองคนต่างมีความสุขที่ตอนนี้จะไม่ได้มีแค่เพียงสองคนแล้ว อีกหน่อยครอบครัวของเธอก็จะสมบูรณ์ มีลูกมาเป็น โซ่คล้องใจ ให้ทั้งคู่มีความสุขที่สมบูรณ์

“เราจะตั้งชื่อลูกว่าอะไรดีคะ” มาตาหันมาถามสามีที่กำลังขับรถอยู่

“โบราณเขาห้ามตั้งชื่อไว้ก่อน” ไมค์หันมาทำหน้าดุใส่ภรรยา

“เหรอคะ มาตาไม่รู้” หญิงสาวทำท่าสำนึกผิด

“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้น ผมก็พูดตามเขามาอีกที มาตา     คุณหมอบอกว่า ถ้าคุณแม่อารมณ์ดี ลูกที่เกิดมาก็จะอารมณ์ดีด้วย ผมไม่อยากให้คุณคิดมากนะ โดยเฉพาะเรื่องของเพียงใจ”

ไมค์หยุดพูดและหันมามองหน้าภรรยา เพราะอยากรู้ว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังอยู่ในอารมณ์แบบไหน

“คุณไม่สงสารคุณเพียงใจเหรอคะ ตอนนี้เธอเหมือนไม่เหลือใครเลยนะคะ”

มาตารู้สึกอย่างที่พูดจริงๆ เพราะเธอยังรู้สึกผิดที่ทำให้ทั้งคู่หย่ากัน

“สงสารก็ได้แค่เพียงมองแบบสงสาร เพราะผมกับเขาต่างก็เป็นคนอื่นต่อกันแล้ว ตอนนี้ผมมีคุณมีลูก มีครอบครัวที่อบอุ่น ”

ชายหนุ่มคว้ามือภรรยามาจับไว้แนบอก เพื่อให้คนข้างๆมั่นใจ และตั้งใจฟังสิ่งที่เขากำลังจะพูด

“ผมรักคุณและรักจนหมดหัวใจ ไม่มีที่เหลือให้ใครอีกแล้ว ต่อให้วันหนึ่งคุณทิ้งผมไป ผมก็ไม่มีทางกลับไปรักผู้หญิงอย่างเพียงใจ คนเราเจ็บแล้วจำ ผมไม่คิดจะกลับไปยุ่งกับคนที่ทำร้ายหัวใจผมเด็ดขาด”

“ค่ะ ฉันก็ไม่ได้ว่าอะไร” มาตาพยายามยิ้มเพราะไม่อยากให้คนข้างๆคิดว่าเธอกำลังระแวงอยู่

“คุณไม่ได้ว่า แต่สายตาของคุณมันฟ้อง เชื่อใจผมนะ ความรัก จะยืดยาวถ้าเราซื่อสัตย์ เชื่อใจ และให้เกียรติซึ่งกันและกัน”

คำพูดของสามีทำให้มาตายิ้มได้ ถึงแม้จะเชื่อใจว่าเขาคงไม่กลับไป แต่ก็ยังอยากได้ยินจากปากของเขา เพื่อความสบายใจ

“ขอบคุณนะคะ”

สองคนสบตากันด้วยความเข้าใจ รอยยิ้มที่สดใสกลับมาอีกครั้งบนใบหน้าของคุณแม่ที่กำลังตั้งครรภ์อยู่

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status