13
ลูกค้าคนสำคัญ
“พรุ่งนี้เราไปตรวจกันนะ ตอนเย็นเดี๋ยวผมไปรับที่ทำงาน”
ไมค์ตื่นเต้นจนแทบอยากจะพาภรรยาไปตรวจตอนนี้ แต่มันดึกแล้วคงไม่มีที่ไหนเปิดให้ตรวจแน่ๆ ร้ายขายยาก็คงจะปิดหมดถ้าจะซื้อมาตรวจเอง
“คุณอย่าคาดหวังแบบนี้สิคะ มันทำให้ฉันยิ่งกลัว กลัวว่าถ้าไม่ได้ท้องขึ้นมาคุณจะเสียใจ”
มาตารู้สึกตัวเองกำลังต้องรับผิดชอบความหวังของสามี มันยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่เข้าไปอีก
“อย่าคิดมาก ถ้าลูกยังไม่มา เราก็ทำกันใหม่ ยังมีเวลาอีกหลายปี คุณก็ยังอายุน้อยอยู่ ไม่ต้องกลัวว่าผมจะผิดหวัง ช่วงนี้คุณชอบคิดมากรู้ตัวไหม”
มาตาไม่ตอบ แต่พยายามฉีกยิ้มให้คนที่กำลังโอบไหล่เธอไว้รู้สึกสบายใจ
“นอนกันเถอะ ผมว่าจะพยายามลดการทำงานลง อยากมีเวลาให้คุณมากกว่านี้ ต่อไปวันเสาร์ผมจะเลิกครึ่งวันและวันอาทิตย์จะหยุดอยู่กับบ้าน แล้วคุณล่ะต้องไปทำงานทุกวันไหม”
มาตาเข้าใจ ว่าทำไมไมค์ถึงต้องการลดการทำงาน เพราะเขากลัวชีวิตครอบครัวจะต้องล้มเหลวเหมือนครั้งที่อยู่กับเพียงใจอีก
“ได้ค่ะ แต่อาจจะไม่ใช่ทุกเสาร์ ไว้เสาร์ไหนฉันไม่ได้หยุด คุณก็อยู่บ้านทำงานบ้าน ทำกับข้าวรอ จะได้ไม่เหงา”
หญิงสาวเริ่มยิ้มได้ เมื่อรู้สึกว่า สามีของเธอไม่ได้สนใจแค่เรื่องลูกอย่างเดียว แต่เขาต้องการใช้เวลากับเธอด้วย
มาตายังคงรู้สึกอ่อนเพลีย เธอมาถึงที่ทำงานสายมากวันนี้ ไมค์ก็รอจนกว่าเธอจะตื่นเพื่อจะมาส่ง ชายหนุ่มใช้การทำงานผ่านทางโทรศัพท์เอา
“พี่มาตาคะ เป็นอะไรหรือเปล่า หน้าตาดูไม่ค่อยสบายเลย”
ชะอมเดินเข้ามาในห้องเจ้านาย เพื่อจะรายงานเรื่องานใหม่ที่เข้ามา
“มึนหัวนิดหน่อย ไม่ได้เป็นอะไรมาก มีอะไรหรือเปล่า”
ด้วยความที่ทำงานด้วยกันมานาน แค่เห็นชะอมเดินเข้ามาพร้อมกับสมุดบันทึก มาตาก็รู้ทันทีว่าลูกน้องต้องมีเรื่องงานไม่ใช่แค่เพียงเข้ามาทักทาย
“มีลูกค้าโทรศัพท์มาขอนัดพี่มาตาวันนี้ เขาบอกว่าเป็นลูกค้าเก่า ที่พี่มาตาเคยทำงานให้เขาสำเร็จ เลยต้องการให้พี่ทำงานให้เขาอีก” ชะอมรายงานตามที่จดเอาไว้
“แล้วเขารู้ไหม ว่าเราไม่ได้ทำงานแบบเก่าแล้ว ตอนนี้เราหันมาทำให้คนรักกันแทน” มาตาถามกลับไปเพราะกลัวชะอมจะลืมบอกลูกค้า
“บอกแล้วค่ะ แต่เขาก็ยืนยันว่า เขาจะจ้างเรา ให้ทำให้เขากับสามีกลับมารักกัน” ชะอมยืนยัน
“ฟังตอนแรกนึกว่าผู้ชาย ที่แท้ผู้หญิง เขาบอกไหมว่าชื่ออะไร” มาตาเริ่มอยากรู้
“เธอไม่บอกค่ะ แค่บอกว่าถ้าวันนี้พี่มาตาพร้อมจะขอเข้ามาพบเลย”
“ถ้าอย่างนั้นโทรตามเลย บอกพี่ว่างไม่เกินบ่ายสามโมงนะ”
ความจริงมาตาตั้งใจว่าจะไม่รับงานที่ต้องทำเองแล้ว เพราะตอนนี้น้องๆในที่ทำงาน ต่างก็มีความสามารถกันทุกคน แต่เธออยากรู้มากกว่า ว่าลูกค้าคนนี้เป็นใคร
วันนี้มาตามีนัดกับไมค์ตอนห้าโมงเย็น เธอคิดว่าคงใช้เวลาคุยกับลูกค้าไม่เกินสองชั่วโมง จึงได้ยอมนัดวันนี้
ก๊อก ก๊อก
“พี่มาตาคะ ลูกค้ามาแล้วค่ะ”
เมื่อเจ้านายมองหน้าลูกน้องที่เปิดประตูเข้ามาก่อน มาตาก็รู้สึกได้ ว่าลูกค้าคนนี้ ต้องมีอะไรพิเศษ เพราะชะอมทำหน้าตาเหมือนคนกำลังกังวลและกลัวอะไร
“พาลูกค้าเข้ามาเลยจ้า”
ยิ่งเห็นแบบนี้ มาตายิ่งใจร้อน อยากรู้ว่าเธอคนที่กำลังจะเข้ามาเป็นใคร
“สวัสดีค่ะคุณมาตา จำดิฉันได้ไหมคะ ดิฉันเพียงใจค่ะ”
หญิงสาวในชุดสวยที่ดูแล้วราคาคงแพงมาก เดินเข้ามานั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ตรงข้ามกับมาตาที่กำลังตกใจทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนนิ่ง
“คุณมาตาคะ ตกใจเหรอที่เจอฉันอีกครั้ง”
เสียงถามของเพียงใจช่วยเรียกสติของมาตาให้กลับคืนมาอยู่กับตัว
“ตกใจค่ะ เพราะได้ข่าวว่าคุณเพียงใจกำลังจะแต่งงานแล้ว ก็เลยตกใจที่ตอนนี้คุณจะมาเป็นลูกค้าเราอีกครั้ง”
มาตาพยายามเรียบเรียงคำพูด แต่เสียงก็ยังอดสั่นไม่ได้ เพราะหัวใจมันรู้สึกเหมือนกลัวจะถูกแย่งของรัก
“งานแต่ง เลื่อนออกไปอย่างไม่มีกำหนด และมันก็เป็นสาเหตุให้ฉันมาหาคุณที่นี่”
สีหน้าท่าทางของเพียงใจ มีแววตาที่แอบผิดหวัง เธอคงกำลังไม่มีความสุขที่งานแต่งงานถูกเลื่อน
“คุณเพียงใจต้องการให้ทางเรา ทำให้คุณอรรถรีบจัดงานแต่งานใช่ไหมคะ” มาตาคาดเดา
“ไม่ใช่อรรถค่ะ” เพียงใจสวนกลับด้วยสีหน้าที่ดูมีความหวังขึ้นมาอีกครั้ง
“แล้วใครคะ” มาตาเสียงสั่นและรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะเป็นลม
“ไมค์ค่ะ”
คำตอยเพียงสั้นๆ แต่ทำเอามาตารู้สึกเหมือนตัวเองกำลังอ่อนแรง สมองของเธอมันคิดไม่ออกว่าควรจะตอบกลับไปว่าอย่างไรดี
“คุณมาตาคะ ฉันต้องการกลับไปคืนดีกับไมค์ ทำไมคุณต้องหน้าซีดแบบนั้นด้วย”
สีหน้าของหญิงสาว เพียงใจก็สามารถสังเกตได้ เพราะมันชัดเจนมาก มาตาเธอเหมือนคนตกใจจนจะเป็นลม
“เอ่อ...คือที่ฉันตกใจ คือ....เท่าที่ได้ข่าวมา คุณไมค์เขามีภรรยาแล้วค่ะ”
มาตาตัดสินใจ ว่าเธอจะค่อยๆ พูดความจริงออกไป แต่คงไม่พูดทีเดียวทั้งหมด เพราะเขากับเธอยังไม่ได้จัดงานแต่งานประกาศให้สังคมรู้
“มีภรรยา คุณมาตาคงหมายถึงมีผู้หญิงใหม่ แบบนั้นไม่น่าจะใช่ปัญหา ระหว่างคู่นอนเล่นๆกับอดีตภรรยาที่รักกันมาหลายปี เขาน่าจะเลือกได้นะคะ”
รอยยิ้มของเพียงใจ เหมือนมีดที่กำลังกรีดลงไปบนหัวใจ ที่กำลังอ่อนแอของหญิงสาว แต่มาตาก็พยายามที่จะลุกมาพูดอะไรโต้ตอบไปบ้าง
“ไม่ใช่แค่คู่นอนสิคะ แต่คุณไมค์กับผู้หญิงคนนั้น จดทะเบียนสมรสกันแล้ว”
“แล้วคุณไปรู้เรื่องของไมค์ได้ยังไงกันคะ หรือว่าเขามาใช้บริการให้คุณหาคู่ให้ ถึงว่าไปรอที่บ้านก็ไม่เคยกลับ แถมติดป้ายประกาศขายอีก”
เพียงใจถามคำถามที่ไม่เว้นจังหวะ ให้อีกฝ่ายหนึ่งตอบ มาตาตั้งใจว่าถ้าเพียงใจไม่ถามเธอซ้ำ เธอคงจะพยายามเปลี่ยนเรื่องเพื่อที่จะไม่ต้องตอบคำถาม
“ตกลงว่าคุณจะรับงานนี้ไหม”
เพียงใจยืนกอดอก หันมามองหน้ามาตา ด้วยสีหน้าที่แสดงความหงุดหงิดเต็มที่
“ทางเราคงรับงานนี้ไม่ได้ เพราะอีกฝ่ายเขามีภรรยาที่ถูกต้องแล้วค่ะ” มาตายังไม่ยอมบอกความจริงทั้งหมด
“ทำอย่างกับคุณไม่เคยรับงานทำลายครอบครัวคนอื่นอย่างนั้นแหละ หรือกลัวฉันจะจ่ายน้อย อยากได้เท่าไหร่ก็บอกมา ฉันยินดีจ่าย”
คำพูดของเพียงใจ มันช่างเหมือนกับคำพูดของไมค์ ที่พูดกับเธอเมื่อวันที่เขาจับเธอไปขังไว้
มาตาเริ่มไม่แน่ใจ ว่าเธอควรจะคืนไมค์ให้อดีตภรรยาของเขาดีไหม เพราะเธอเป็นคนทำให้ทั้งคู่เลิกกัน
14หนักแน่น “เก็บเงินของคุณไว้เถอะค่ะ ใช่ฉันเคยทำลายครอบครัวของคุณไมค์ แต่มันก็ช่วยให้เขาเลิกโง่ไม่ต้องโดนสวมเขา ส่วนคุณก็ไม่ต้องคอยเป็นเมียน้อยใคร” เมื่อมาตาเริ่มโมโห สติก็เริ่มกลับมา เธอคิดว่าเธอผิดก็จริงแต่เพียงใจก็มีส่วนกับความผิดของเรื่องทั้งหมดด้วยเหมือนกัน “ไม่อยากรับงานก็ไม่ต้องรับ ฉันก็มาจ้างไปอย่างนั้นแหละ เพราะแค่ฉันกลับไปหาไมค์ ไม่มีทางที่เขาจะไม่ทิ้ง อีผู้หญิงคนนั้นแล้วรีบกลับมาหาฉันแน่ๆ” “คุณคิดเข้าข้างตัวเองมากไปหรือเปล่าครับ ภรรยาคุณอรรถ” เพียงใจยังไม่ทันพูดจบจบ ก็มีเสียงที่ทั้งเพียงใจและมาตาต่างคุ้นเคย ดังขึ้นมาหลังจากประตูที่ถูกเปิดออก “ไมค์คุณมาที่นี่ได้ยังไง” เพียงใจถามด้วยความตกใจ “ผมสิต้องถามว่าคุณมาทำไมเพียงใจ ส่วนผมก็มารับภรรยาของผม” ชายหนุ่มเดินมาโอบกอดมาตาด้วยรอยยิ้ม แบบคนที่กำลังรู้สึกว่าชนะ “ไมค์คุณหมายความว่าอะไร” เพียงใจถามด้วยเสียงที่เหมือนคนกำลังจะหมดแรง “ผมมารับมาตา ภรรยาที่ถูกต้องทางกฎหมายของผม” คำตอบที่ชัดเจน จนคนฟังไม่สามารถจะแปลความหมายเป็นอ
15เติมเต็ม มาตาแพ้ท้องอย่างหนัก จนเธอต้องหยุดรับงาน ปล่อยให้ชะอมเป็นคนจัดการทุกอย่าง ส่วนตัวเธอก็พักผ่อนอยู่บ้าน เพราะแค่ลุกเดินบ่อยๆ ก็เวียนหัวแล้ว “รีบกลับนะคะ อยู่บ้านคนเดียวเหงาจะแย่” หญิงสาวหอมแก้มสามี ก่อนที่เขาจะออกไปทำงาน แต่ใจก็แอบไม่อยากให้ไป เพราะไม่อยากต้องนั่งเหงาอยู่บ้าน เพียงใจยังคงไม่ละความพยายาม เขามาหาไมค์ที่ทำงานอยู่บ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่มา ชายหนุ่มจะโทรศัพท์ไปหาอรรถพลเพื่อให้เขามารับตัวภรรยากลับไป “คุณนั่งรอตรงนี้นะ สามีคุณกำลังจะมา” มันไม่ใช่แค่คำขู่เพียงใจรู้ว่าอดีตสามีของเธอทำจริง เพราะเขาเคยทำมาแล้ว และเมื่ออรรถมาถึง เขาก็ทั้งลากทั้งผลักเธอ ด่าเธอจนเพียงใจอายคนแถวนั้นไปหมด แต่เธอมองไม่เห็นทางเลือกอื่นแล้ว ที่จะไปจากอรรถพลได้นอกจากเอาไมค์คืนมาให้ได้ หลังจากที่ธุรกิจของอรรถพลเริ่มมีปัญหา เขาก็หันกลับไปขอคืนดีกลับภรรยาและจดทะเบียนกันใหม่ จนจากที่เกือบจะได้เป็นเมียหลวง เพียงใจก็ยังคงได้เป็นแค่เมียน้อยตามเดิม เพียงใจมีแต่ความความเจ็บปวดในหัวใจที่สุดท้ายเธอต้องกลายเป็นผู้หญิงไร้ค่า เ
ตอนที่ 1นรก..หลังแต่งงาน“ใครมันจะไปเป็นเจ้าหญิงเหมือนเฌอเอมตั้งแต่แต่งงานกับคุณธเนศไปก็เหมือนกับเป็นนางฟ้าเหาะขึ้นไปอยู่บนสวรรค์ที่มีสามีเป็นเทวดารูปหล่อที่สุด”มุกดาพูดขึ้นมากลางวงสนทนาของเพื่อนเพราะตอนนี้เธอไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตนเพื่อน ๆ ในกลุ่มทุกคนต่างก็มีคนรักแบบเล่น ๆ กันหมดยกเว้นแค่เพียงเอมเท่านั้นที่เลื่อนขั้นไปมีสามีก่อนคนอื่นทั้งที่เฌอเอมเองเป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่มแต่ใครจะคาดคิดว่าสุดท้ายเธอจะได้สละโสดเป็นคนแรก“พูดเกินไปมุกดา” เฌอเอมได้แต่ยิ้มมุมปากไม่ได้แสดงความรู้สึกอะไรกับสิ่งที่เพื่อนกำลังชื่นชมเพราะตัวเองรู้ดีว่าชีวิตหลังการแต่งงานมันไม่ได้เป็นไปอย่างที่ทุกคนเห็น“ดูทำหน้าเข้ามีผัวดีแบบนี้ ชาตินี้ฉันยังไม่รู้จะหาได้ไหม”ลินินเพื่อนที่ถือได้ว่าสวยที่สุดในกลุ่มและเธอก็มีความแซ่บไม่แพ้ใครถึงแม้ตอนนี้ลินินจะมีคนที่กำลังดูใจกันแล้วแต่เธอก็หวงสถานภาพโสดเป็นที่สุดจึงไม่ยอมแต่งงานเพราะเธอชอบบอกกับเพื่อน ๆ ว่าการแต่งงานไม่ใช่จุดสิ้นสุดของความรักแต่มันคือ การเริ่มต้นชีวิตคู่ในอีกแง่มุมต่างหากและเธอก็ไม่ต้องการที่จะเริ่มต้นใหม่เพราะสถานภาพที่อยู่กันทุกวันนี้ก
ธเนศไม่ใช่แค่เพียงพูดแต่เขาเดินมาจิกผมภรรยาอย่าง เต็มแรงหญิงสาวยกมือไหว้ร้องขอให้เขาหยุดการกระทำเช่นนี้แต่มันก็ไม่เคยได้ผล“เธอนี่มันดีแต่สวยนอกนั้นก็หาอะไรดีไม่ได้ ทุกวันนี้ฉันแทบจะไม่อยากกลับบ้านเพราะไม่อยากเจอหน้าเธอนั่นแหละรู้ไหม ผู้หญิงอะไรน่าเบื่อชะมัด แล้วนี่อะไรแทนที่จะอยู่บ้านรอเอาใจผัวกลับไปแรดกับเพื่อน ความจริงแล้วเธอไม่ใช่คนเรียบร้อยอย่างที่แสดงให้ฉันเห็นถ้าอยากจะแรดก็ช่วยไปแรดกับฉันบนเตียง”ชายวัยกลางคนรูปร่างสูงผิวเข้มหน้าตาดีตามแบบไฮโซใช้มือที่ขยำผมของภรรยาผลักหน้าผากของเธออย่างแรงจนหญิงสาวล้มลงไปกองกับพื้นฝ่ามือทับลงไปตรงเศษแก้วที่แตกอยู่“โอ๊ย ! ...เลือด”คนตัวเล็กทำอะไรไม่ถูกเมื่อเห็นเลือดไหลออกมาจากมือขาวของเธอ หญิงสาวได้แต่ตะโกนโวยวายและร้องไห้หวังว่าสามีจะเมตตาในตัวเธอสักครั้งแต่กลายเป็นว่าเขากลับรู้สึกรำคาญและคว้ากุญแจรถขับไปออกจากบ้านทันที“ลินินช่วยเราด้วย”เหตุการณ์นี้ไม่ใช่ครั้งแรกที่ธเนศทำรุนแรงกับภรรยา ก่อนหน้านี้เขาเคยทำถึงขั้นตบเธอล้มลงไปกองกับพื้นแต่เฌอเอมก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมครั้งนี้เธอกลับรู้สึกหวาดกลัวและอยากบอกเล่าความจ
ตอนที่ 2ร้อนรักในคืนที่เหงาใจ“วันนี้ฝนตกน้ำท่วมกรุงเทพฯแน่นอน ลินินนี่แกทำยังไงเฌอเอมถึงยอมมาเที่ยวผับกับเราได้”มุกดาถามด้วยความแปลกใจเพราะทั้งสามคนเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมต้นแต่ก็เริ่มห่างกันไปตั้งแต่เฌอเอมแต่งงานเพราะเพื่อนทั้งสองคนต่างก็เกรงใจในตัวธเนศที่เป็นผู้ใหญ่จึงไม่มีใครกล้าชวนเอมออกมาเที่ยวด้วย“ต่อไปนี้เราจะได้เพื่อนที่มีรอยยิ้มสดชื่นกลับมาแล้วเลิกแซวเอมมันได้แล้วมุกดา”เพื่อนทั้งสามคนกอดคอกินเหล้ากันอย่างสนุกสนานก่อนหน้าที่เฌอเอมจะแต่งงานเธอกับเพื่อน ๆ ก็มีโอกาสได้มาเที่ยวบ้างแต่ไม่ใช่สถานที่แบบนี้แต่เมื่อเธอตัดสินใจใช้ชีวิตแบบคนมีครอบครัวหญิงสาวก็เลือกที่จะตัดเพื่อนออกไป เต็มที่ก็ได้แค่พูดคุยกันแค่ทางโทรศัพท์เท่านั้นจนเมื่อวานที่เป็นงานวันเกิดของลินินเธอจึงมีโอกาสได้มารวมตัวกันอีกครั้ง“ดูเหมือนมีหนุ่มน้อยกำลังสนใจเพื่อนเรา”ลินินส่งสายตาให้ทั้งเอมและมุกดารู้ว่าเธอกำลังหมายถึงใคร ชายหนุ่มที่นั่งอยู่โต๊ะข้าง ๆ เกือบชั่วโมงแล้วที่ลินินสังเกตว่าเขาเอาแต่นั่งส่งสายตาหวานให้เฌอเอม“เฮ้ย! แก…ทำอะไรแบบนั้น”หญิงสาวที่มีสถานภาพไม่โสดเพียงคนเดียวของกลุ่มถึงกับอุทา
“พี่ยังไม่อยากกลับบ้านพาพี่ไปที่อื่นได้ไหม”เฌอเอมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงกล้าพูดแบบนั้นออกไปแต่เธอรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ บ้านที่เธอกำลังจะกลับมันไม่ใช่บ้านแต่มันคือนรกที่เธอเลือกที่จะอยู่เอง“ดึกแล้วไปตรงไหนก็คงอันตรายจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะชวนพี่ไปที่ห้องของผม”แดนไตรพูดชวนหญิงสาวที่เพิ่งจะรู้จักกันได้แค่เพียงไม่กี่ชั่วโมงไปที่ห้อง เขาไม่คาดคิดว่าเฌอเอมจะยอมแต่คำตอบที่ได้ทำให้คนชวนรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูกชายหนุ่มแอบชอบหญิงสาวเหมือนรักแรกพบตั้งแต่เธอเดินเข้ามาในผับ เขานั่งส่งสายตาหวานให้อีกฝ่ายโดยที่เฌอเอมแทบจะไม่รู้ตัวและจากการที่หญิงสาวรับโทรศัพท์บนรถทำให้เขารู้ว่าเธอมีสามีอยู่แล้วและชีวิตครอบครัวของเธอก็ไม่ได้มีความสุข แดนไตรไม่ได้หวังที่จะเข้ามาเป็นมือที่สามแต่เขาเป็นห่วงเธอมากกว่าและก็ ดีใจที่เธอตัดสินใจจะอยู่กับเขาในคืนนี้แทนการกลับไปตรอมตรมอยู่คนเดียวที่บ้าน“คอนโดเธอใหญ่มาก ไหนตอนแรกบอกว่าเป็นแค่นักศึกษารับจ๊อบทำงานกลางคืนแล้วทำไมถึงอยู่คอนโดราคาแพงแบบนี้”เฌอเอมถามด้วยความสงสัยเพราะตอนที่นั่งคุยกันแดนไตรเล่าเรื่องราวของเขาว่าเป็นเพียงชายหนุ่มนักศึกษาที่เดินทางมาจากต่างจัง
ตอนที่ 3ค่ำคืนที่ไม่ต้องนอนคนเดียว“ผมขอโทษนะครับที่เมื่อคืนเรา….”แดนไตรเอ่ยคำขอโทษออกจากหัวใจจริง ๆ เมื่อหญิงสาวกำลังแต่งตัวเพื่อจะเดินทางออกจากคอนโดของเขาแต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อเขาต้องหยุดทันทีเมื่อเฌอเอมโน้มปากบางลงมาปิด ปากหยักได้รูปที่กำลังจะขยับพูดจนสนิท“ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแต่พี่ว่าเรื่องระหว่างเรามันควรจะจบแค่วันนี้...”แดนไตรลุกขึ้นสวมกอดคนตรงหน้าทันทีไม่มีทางที่เขาจะยอมให้เรื่องทุกอย่างจบลงแบบนี้ เขาหลงรักหญิงสาวตรงหน้าเข้าแล้วจริง ๆ ไม่ว่าเขาจะต้องอยู่ในฐานะอะไรก็ตามเขาพร้อมจะยอมเสมอขอแค่เพียงแต่เธออย่าพูดแบบนี้พูดเหมือนกับว่าเขาจะไม่ได้เจอเธออีก“อย่าพูดแบบนี้นะครับอนาคตข้างหน้าเราสองคนไม่มีทางรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างแต่อย่างน้อยผมก็จะได้หลอกตัวเองว่าผมยังมีพี่อยู่ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่ไม่มีความสุขเมื่อไหร่ที่คนอื่นทำร้ายพี่มาหาผมนะ ชีวิตของคนเราทุกคนมีคุณค่าอย่าปล่อยให้เราชินกับการโดนทำร้ายเพราะอีกฝ่ายเขาไม่มีทางเห็นคุณค่าเรา”เฌอเอมพยักหน้าสองมือเล็กแกะมือใหญ่ที่โอบเอวเธอไว้ก่อนที่เธอจะพาตัวเองออกจากคอนโดและเธอคิดว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีกหญิงสาวพยายามตัด
ตลอดทางกลับบ้านธเนศพ่นคำหยาบคายใส่หญิงสาวที่นั่งข้าง ๆ มาตลอดทางเฌอเอมไม่แม้แต่จะตอบโต้ใด ๆ เธอไม่แสดงความกลัวไม่มีหยดน้ำตาหรือไม่มีคำอ้อนวอนเพราะมันไม่มีความรู้สึกนั้นหลงเหลืออีกแล้วค่ำคืนที่ผ่านมาเธอได้เรียนรู้ว่าความสุขของชีวิตมันคืออะไร เธอเอาความถูกต้องเอาบรรทัดฐานของสังคมมาตีกรอบตัวเองไว้ คนที่ต้องเผชิญกับความทุกข์ไม่ใช่คนเหล่านั้นที่เธอต้องการจะให้เขาเห็นว่าเธอมีความสุขแต่มันคือตัวเธอเองในเมื่อเธอยังไม่พร้อมจะหลุดไปจากตรงนี้เธอก็จะขออยู่ตรงที่เดิมในแบบที่เธอจะมีความสุขที่สุดก็พอ“พรุ่งนี้เข้าไปหาคุณแม่ผมด้วยแล้วก็อย่าไปพูดอะไรที่ไม่ควรพูด”ธเนศพูดแค่เพียงเท่านี้เขาก็ขับรถออกไปจากบ้านทันทีเอมรู้ว่าสามีของเธอกำลังรู้สึกเสียอารมณ์กับท่าทางที่แข็งกระด้างที่เธอไม่เคยเป็นมาก่อนแต่ก็นั่นแหละหญิงสาวไม่สนใจอะไรแล้วเธอเลือกที่จะใช้ชีวิตของเธอให้มีความสุขที่สุดถ้าเขาทำร้ายเธอ เธอก็จะทำร้ายเขาตอบเช่นกันลมพัดโชยอยู่ด้านนอกเสียงใบไม้ที่พัดสีกันไปมาดังผ่านหน้าต่างเข้ามาเพราะในเวลานี้เป็นปลายฝนต้นหนาว เฌอเอมอดที่จะรู้สึกเหงาไม่ได้ทั้งที่เธอคิดว่ากลับมาถึงบ้านแค่เพียงล้มตัวลงนอนก็คงจะหลับได้โ