ค่ำคืนที่ไม่ต้องนอนคนเดียว

ตอนที่ 3

ค่ำคืนที่ไม่ต้องนอนคนเดียว

“ผมขอโทษนะครับที่เมื่อคืนเรา….”

แดนไตรเอ่ยคำขอโทษออกจากหัวใจจริง ๆ เมื่อหญิงสาวกำลังแต่งตัวเพื่อจะเดินทางออกจากคอนโดของเขาแต่ยังไม่ทันที่จะพูดอะไรต่อเขาต้องหยุดทันทีเมื่อเฌอเอมโน้มปากบางลงมาปิด               ปากหยักได้รูปที่กำลังจะขยับพูดจนสนิท

“ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแต่พี่ว่าเรื่องระหว่างเรามันควรจะจบแค่วันนี้...”

แดนไตรลุกขึ้นสวมกอดคนตรงหน้าทันทีไม่มีทางที่เขาจะยอมให้เรื่องทุกอย่างจบลงแบบนี้ เขาหลงรักหญิงสาวตรงหน้าเข้าแล้วจริง ๆ ไม่ว่าเขาจะต้องอยู่ในฐานะอะไรก็ตามเขาพร้อมจะยอมเสมอขอแค่เพียงแต่เธออย่าพูดแบบนี้พูดเหมือนกับว่าเขาจะไม่ได้เจอเธออีก

“อย่าพูดแบบนี้นะครับอนาคตข้างหน้าเราสองคนไม่มีทางรู้ว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างแต่อย่างน้อยผมก็จะได้หลอกตัวเองว่าผมยังมีพี่อยู่ถ้าเมื่อไหร่ที่พี่ไม่มีความสุขเมื่อไหร่ที่คนอื่นทำร้ายพี่มาหาผมนะ ชีวิตของคนเราทุกคนมีคุณค่าอย่าปล่อยให้เราชินกับการโดนทำร้ายเพราะอีกฝ่ายเขาไม่มีทางเห็นคุณค่าเรา”

เฌอเอมพยักหน้าสองมือเล็กแกะมือใหญ่ที่โอบเอวเธอไว้ก่อนที่เธอจะพาตัวเองออกจากคอนโดและเธอคิดว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก

หญิงสาวพยายามตัดใจจากเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนทั้งที่ความสุขมันทำให้เธอไม่อยากกลับไปที่บ้านที่เป็นนรกอีกแล้วแต่เมื่อคิดถึงหน้าตาของพ่อและแม่เธอก็จำเป็นที่ต้องฝืนทำในสิ่งที่เป็นความทุกข์เพื่อคนที่เธอรัก

เฌอเอมกลับมาถึงบ้านเป็นเวลาเกือบเที่ยง เธอคิดว่าธเนศคงไปทำงานแล้วเย็นนี้เธอกับเขาก็คงจะต้องทะเลาะกันก่อนที่จะไปงานแต่งงานของเพื่อนธเนศตามที่คนเป็นสามีนัดไว้

“กลับเช้าเลยนะไปนอนกับใครมาล่ะ”

ปกติแล้วถ้าโดนสามีถามแบบนี้คนเป็นภรรยาคงจะตัวสั่นไปทั้งตัวด้วยความกลัวทั้งที่เธอไม่เคยทำตัวอย่างที่เขาว่าแต่ในวันนี้เธอเป็นอย่างที่เขาพูดจริง ๆ เธอกลับไม่รู้สึกอะไร

เฌอเอมส่งยิ้มมุมปากและเดินเลี่ยงออกไปเพื่อจะขึ้นห้องไปยังชั้นสองแต่ก็ต้องหยุดชะงักทันทีเมื่อเห็นว่ามีผู้หญิงที่เธอไม่คุ้นหน้าเดินลงมาจากด้านบน

“สวัสดีค่ะ...ชมพู่ต้องขอโทษด้วยนะคะเมื่อคืนหนูทำ             ที่นอนคุณพี่เปื้อน”

สาวน้อยตรงหน้าที่ดูแล้วอายุน่าจะไม่เกินยี่สิบยกมือไหว้แต่ไม่ได้เหมือนรู้สึกผิดแต่แค่ต้องการเยาะเย้ยมากกว่าสภาพของหญิงสาวที่นุ่งแค่เพียงผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเฌอเอมก็รู้ได้ทันทีว่าเมื่อคืนนี้ห้องนอนของเธอคงเป็นเวทีสวาทไปเสียแล้ว

“ไม่เป็นไรหรอกที่นี่มีผ้าปูที่นอนหลายผืนเพราะพี่ซื้อมาเตรียมไว้ คุณธเนศชอบทำสกปรกแบบนี้พี่ก็เลยไม่ชอบใช้ผ้าปูที่นอนซ้ำ อาบน้ำแต่งตัวแล้วรีบรับค่าตัวเสียนะ”

ธเนศลุกขึ้นยืนกอดอกมองภรรยาของเขาพูดจากับคู่ขา             คนใหม่ด้วยความรู้สึกแปลกใจเพราะถ้าเป็นเฌอเอมคนเดิมเธอจะต้องร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายต่อว่าเขาที่พาผู้หญิงอื่นมาเหยียบหัวใจถึงห้องนอนถึงแม้เขาจะทำมาแล้วไม่รู้กี่ครั้งก็ตามแต่ครั้งนี้หญิงสาวกับพูดจาราบเรียบเหมือนกับว่าไม่รู้สึกอะไรกับสิ่งที่เห็น

“คุณธเนศกับหนูเอมเป็นคู่ที่น่ารักมากเลยรู้ไหมคะ            ป้ากับลุงแอบชื่นชมอยู่ว่าไม่ว่าจะไปงานสังคมที่ไหนไม่เคยเห็นคุณธเนศจะมาคนเดียวต้องพาหนูเอมมาด้วยตลอด”

คุณหญิงสมศรีผู้มีหน้ามีตาในวงสังคมไฮโซแล้วถือได้ว่าเป็นคนที่มีผลประโยชน์ต่อธุรกิจของธเนศมากที่สุดกล่าวชื่นชมเมื่อทั้งสองคนนำของขวัญไปมอบให้เธอก่อนวันปีใหม่และพากันมาร่วมในงานแต่งงานของลูกสาวเธอในคืนนี้

“ชีวิตของผมนอกจากธุรกิจก็มีครอบครัวนี่แหละครับที่ผมภูมิใจ ผมเลือกภรรยาไม่ผิดจริง ๆ เฌอเอมเธอเป็นผู้หญิงน่ารัก             เธอทำให้ผมได้รู้จักกับคำว่าครอบครัวทำให้รู้ว่าความสุขมันเป็นอย่างไร ขอบคุณคุณหญิงมากนะครับที่ไปเป็นประธานในงานแต่งของเราสองคน”

เฌอเอมได้แต่ส่งยิ้มเมื่อได้ยินสามีพูดจาแบบนี้กับคุณหญิงสมศรีเธออยากจะกรี๊ดออกมาให้ได้อยากจะแฉให้ทุกคนรู้ว่าธเนศผู้ชายที่ดูอบอุ่นและประสบความสำเร็จทั้งเรื่องธุรกิจและชีวิตครอบครัวแท้ที่จริงเขาเป็นซาตานร้ายที่ไม่เคยรู้จักกับคำว่าความดีความถูกต้องศีลห้าข้อไม่มีข้อไหนเลยที่ธเนศจะทำได้

“ถ้ายังขืนทำหน้าแบบนี้กลับไปบ้านเจ็บตัวก็อย่ามาว่ากันนะ”

ชายหนุ่มในชุดสูทหรูหราใช้มือของเขาบีบแขนเล็กจนแดงไปทั้งแขน เฌอเอมได้แต่พยายามแกะแต่ก็ไม่กล้าทำอะไรมากเพราะบรรดาแขกที่มาในงานก็รู้จักกับพ่อแม่ของเธอ เธอจึงทำได้แค่ขอตัวไปเข้าห้องน้ำและเก็บตัวร้องไห้อยู่ในนั้นเพียงคนเดียวก่อนที่จะแต่งหน้าปิดร่องรอยความช้ำของขอบตาและใส่หน้ากากสาวน้อยไฮโซผู้มีสามีที่ดีจนบรรดาสาว ๆ พากันอิจฉาเหมือนเดิม

งานแต่งงานที่เฌอเอมไม่เคยรู้สึกว่าเป็นงานที่มีความสุขอีกเลยตั้งแต่เธอได้ผ่านจุดนั้นมา ทุกครั้งที่เธอได้มางานมงคลแบบนี้ เธออดตั้งคำถามภายในหัวใจไม่ได้ว่าเจ้าสาวที่กำลังอยู่บนเวที เธอกำลังจะขึ้นสวรรค์หรือได้ตกนรกกันแน่ทั้งที่ตัวเธอเองก็รู้ว่าไม่ใช่ผู้หญิงทุกคนที่จะโชคร้ายเหมือนเธอแต่เฌอเอมหมดศรัทธากับความรักไปแล้วจริง ๆ